#efkâr

[emektarbircadillac]

Birisi birçok bloğa gidip "her gün Kudüs'le ilgili paylaşım yapınca elinize ne geçiyor" diye sormuş. Varsayalım ki elimize hiçbir şey geçmiyor olsun. Ve varsayalım ki bunu diyen Kudüs'le alakalı hiçbir şey paylaşmıyor, başka konularda paylaşım yapıyor olsun. Kimin eline ne geçer?

Mesele tarafını belli etmektir. Karınca da biliyordu taşıdığı tek bir damla suyla İbrâhim Aleyhisselam'ın atıldığı ateşi söndüremeyeceğini. Ama tarafını belli etmek için taşıdı. Zira zulmün olduğu yerde tarafsızlık namussuzluk¹, haksızlık karşısında susan ise dilsiz şeytandır².

———

¹ Cemil Meriç; ² Kelâm-ı kibar

[arabeskfasil]

𝓨ı𝓵𝓭ı𝓻𝓪𝔂 𝓓𝓲𝓻𝓲𝓮𝓻 𝄋 Efkâr Bastı Gönlümü

[demvakti]

Yine akşam, yine gurbet, yine başımda efkâr.

Ve yine içimde şarkılı sesin.

Gözlerimde çizgi çizgi duraklar

Duraklarda hayâl meyâl sen misin?

[muratmesutfan]

eskidi güftem. naftalin kokuları geliyor, anıları yüklemiş katar katar… her bir gününde bin efkâr yatar.

eskidi güftem. hüzün dokuları inliyor. gri bulutları yüklenmiş de ağlar. her bir gününde bir kabir yatar…

Murat Mesut

[mnsrykt]

"yine akşam, yine gurbet, yine başımda efkâr ve yine içimde şarkılı sesin, gözlerimde çizgi çizgi duraklar, duraklarda hayâl meyâl sen misin?"

[emektarbircadillac]

İsrail lobisinin en çok desteklediği alanlardan biri de "çocuk tiyatrosu". Sebebini düşünelim mi?

Çocukken bize anlatılan hikâyelerin kaçını hatırlıyoruz? Bu soruya doğru cevap vermek için yetişkinlikte anlatılan ve hatırladığımız sayıyla kıyaslayalım. Dün anlatılanı unutan beyin, çocukken anlatılan masalların genelini net bir şekilde hatırlar. Peki bizim nezdimizde bu hikâyeler neler? Muhtemelen Kırmızı Başlıklı Kız, zıttırik prensesler, üç beş saçma masal. Kül Kedisi'ni bilmeyen var mı? Ya da Hansel ve Gratel'i?

Boş bir kaba toprak atmakla dolu kaba atmak bir değil elbet. Üstelik en son atılan, rüzgâr sebebiyle uçabilecekken en altta kalan çoktan basınçla sağlamlaştı bile. Beyin de bu misal, çocukken anlatılan değerler sahiplenilir. Ve hikâyeleştirerek anlatma, metafor kullanma beyin için müthiş kolaylaştırıcı bir yöntemdir. Bunu Allah (c.c) bize yön göstermek amacıyla Kur'an-ı Kerim'in kıssalar şeklinde olması yoluyla zaten iletti, zira insanı hakkıyla bilen yalnız O'dur. Bakınca Risale-i Nur gibi eserler de bu metodu içselleştirmiş bir şekilde "şu temsilî hikâyeciğe bak, dinle" der. Çünkü insan, aslıyla anlayamadığını metaforla anlayabilir.

Yahudiler bunun çok net farkında olduğu için çocuk tiyatrosu aracılığıyla metaforik bir anlatım kullanarak çocukluktan değer işliyor. Askerleri bu yüzden bu kadar vicdansız çünkü bunun bir vicdan meselesi olmadığı çocukluklarında işlendi.

Peki biz ne yapıyoruz bu konuda? Çocuklara neyi ne kadar anlatıyoruz? Bizim gençlerimiz neden hâlâ "toprak sattılar" safsatasını söyleyebiliyor? Neden bunun ırkla alakalı olmadığını anlaşılmıyor?

[acz1kul]

*Yaktın bizi GAZZE*

Yaktın bizi Ebu Ubeyde. 😔

Biz burda ne güzel

Koltuğun konforunda

Oğlumuz vakıfta

Kızımız ebruda

Ailece İslamcılık oynarken

*Nargile kafelerde*

Efkâr niyetine

Takva satarken

Ve aynaya bakıp bakıp

İslamın sancaktarı ecdadın

Hilafetin tartışmasız adresi

*Müslümanların abisi, hamisi, ümidi*

Gavurun tek korkusu,

Mazlumların umudu

Türk oğlu Türküz diye

Ümmete hava atarken

*Yaşadığımız gibi inanmaya*

dünden razıyken

Şeytan sağdan vura vura

Sağımızı lime lime

Fikrimizi ince ince

Bulaşmış huyundan suyundan

Bizi bizden etmiş

Köprünün altından

çok sular geçmiş

Velhasıl kendimizi “Müslüman” sanırken

*Cenneti garanti,* Cemalin belki derken

Güllük gülistanlık, dünyalıkken biz

Yıllardır dilimizde ezber ettiğimiz

*“Cihad”ın kendisi, ta kendisi*

Miracın mekanında, beldenin kutsalında

Çıkıverdi karşımıza

Gavurun en gavuru, melunun en melunu

*Karşısında cengaver bir avuç poşulu*

Er meydanı budur ancak, Hak divanında

Merd ile namerdin ayrımında

Yakalandık ömrün baharında

*Meğer ne yalan hülyadaymışız*

Ne sahte kahramanmışız

İş zora gelince kağıttan kaplanmışız

*Klavye ardına sığınan,* Yahudiden korkakmışız

Asaletiniz ezdi bizi, cesaretiniz bir başka

Yediden yetmişe imanınız var aşka

Tek mecalim, eller niyazda, dil vah vahda

Seksenlik ninemden yok farkım, yalvarırken duada

Kondurmadık kendimize vebali, günahı ahı

Ümmetin kaldı mı Mahmud Abbas’tan farkı?

*Ele güne sataşmak,* ferahlatıyor vicdanı

Cehennemi doldurmak, atlatır mı Sırat’ı?

*Biz ölümün korkusundan öldük*

Sizde ölümün öldüğünü gördük

Zaten fular yakışır bize, kefiye size

Hurma size yakışır, *Cola iyi gider bonfilemize*

Paylaştık işte, nimeti külfeti

Eylem size, söylenme bize

*Şehadet size, ihale bize*

Ümmetin namusuna can verirken siz

Ezgi besteleriz ardınızdan biz

*Hamas’ı anarız bolca hamasetle*

Sizin kefeniniz yok, mikrofon bizde

Her binanda paramparça yıkılan benim

*Yetimlerine baktığımda utansın benim*

Her cümlende bizi affetsen de

Yaktın bizi Gazze, yaktın bizi Ebu Ubeyde

*_Dr. Kemal Karataş_*

İTF'98

[mesut-sems]

Gece olunca Hüzün gelir

Efkâr gelir

Çayın biri biter biri gelir

Sen gelmeyince Can

Herşey üstüste gelir…

[yakazakalb]

Kırık dökük bir yüreğin iniltisi bu mersiye;

Adı anıldığında okların yaylarından çıkıp cana saplandığı,

Dizlerin takatsiz, cümlelerin mecalsiz kaldığı,

Ondan bahis açılınca,

Kelimelerin kaplarını bırakıp Kaf dağının ardına saklandığı,

Tenin sarardığı, ruhun yangınlara kardığı bir Sevgili’ye intizar olunmuştur.

Sultanım,

Üzerine gölgesi düşen yaprağı bile tonlarca yüke hamal yapan bu ıstırab,

İçine düştüğü kalbi de yerlere çalmakta,

Sensiz üzerine doğan her gün melalini katlamakta,

Tanımsız ağrılar efkâr ve hissiyatı esir almış, paralamakta,

Doğ ruhuma ki, aklım kahrın dibini bulmakta.

[guzide1]

"yine akşam, yine efkâr,

yine içimde sesin.."