#gözümüzde

[dilhunbiri]

Bazen öyle anlar olur ki en koyu siyah gözümüzde sarap kırmızısı gelebilir ve hikayemiz tam orada başlayabilir...

[sonvapurdakacti]

sonra uyuduğun odadan, balkondan, gezdiğin dolaştığın bahçeden eksildin. oysa sen geniş alanları severdin, gezmeyi hava almayı… koydukları yere nasıl sığdın dar gelmiyor mu, düşündükçe beni boğan o küçük alan? “pencereden bakmıyor yollara çıkmıyorsun, seni görmem imkansız, imkansız, imkansız rüyalarım olmasa“ diyor şarkı. deremeyeceğim bir çiçeksin artık o dağda. bilmediğin bir toprağın acemisisin artık, daldığın uykuya iyi geceler de denmez şimdi..

toprağa teslim ederlerken seni, kolun kanıyordu, “durun, acıtmayın “ dedi içim, kolumda saatin zaman hala akarken sen nasıl da durdun öyle. ne bu telaş , nedir bu acele? ömrün bana yaşlı, aksi bir adam olduğunu göstermeye yetmedi ama çok yakışıklı öldün. iyyiz biz merak etme, seni bazen gülerek bazen gözümüzde yaşla hatırlıyoruz. şarkı söyleyen sesin kulaklarımızda. gözlerinden ve atmayan kalbinden öperim. adettendir, kal sağlıcakla.

[rasiha]

"Ölümü gözümüzde büyütmüşüz. Meğer ölüm Gazze'de çocuk işi..." 🥀

[birfiill]

Sadece Allah’tan isteyecek gücü bulduğumuzda, dünya nasıl da gözümüzde toz oluyor…

[senolk34]

"Bizim gözümüzde çiftçi, çoban, işçi, tüccar, sanatkar, doktor, kısaca bütün vatandaşların hak, menfaat ve hürriyeti eşittir...."

Mustafa Kemal ATATÜRK

[musfika-hanim]

filistin blze "eften püften dünyalık mevzulara, sıkıntılara kafa takmamayı, umursamamayı, küçümsemeyi ve gerçek konuyu gösterdi. bu kadar telaş içinde dünyevi işlerle uğraşıp, ara ara da yolunda gitmeyen ya da problem gördüğümüz her şeyin fasa fiso olduğunu, kendi kendimize addettiğimiz güçlülük sıfatının da yalancı kahramanlıktan öte bir hareket olmadığını yüzümüze çattt diye vurdu. yahu ne zoru, ne üstesinden gelemiyorumu, ne şikayeti, ne derdi? bizim dert gördüğümüz onlara nimet.

Allah bize izan versin, dert diye gözümüzde kocaman yaptığımız imtlhanlarımızı bağrımıza basmayı ve şikayetlenmemeyi nasip etsin. en kahramanımızın kahramanlığı dört yaşındaki çocukla örtüşmez..

[sessizharfler]

Herhangi bir insan bizden uzaklaştıkça gözümüzde boyut olarak giderek küçülür; oysa çok sevdiğimiz biri bizden uzaklaştıkça büyür, büyür, büyür ve neredeyse her yeri kaplar. Bu tezat, optik her türlü açıklamanın çuvalladığı yerdir.

[ayameftun]

Ölümü gözümüzde büyütmüşüz...Meğer ölüm Gazze'de çocuk...🇪🇭🇹🇷

[sillagen]

bazı şeyleri ne kadar gözümüzde büyütmüşüz arkadaşlar göz merceğimizi bazen gereksiz kullandık

[mnsrykt]

"Allah'a imanın en önemli sonuçlarından biri, O'nun kitabı olan Kur'an'ı rehber edinmektir. Kur'an'ın bizim gözümüzde fiilen veya sonuç olarak rehber ve bağlayıcı olma özelliğini kaybetmesi hâlinde ilk fitne rüzgârına kapılmak mukadderdir. Kur'an'ı ve Kur'an'ın tefsiri durumundaki Sünnet'i yaşam için ölçü olarak benimsemek, şeytan ve nefsin telkinatına karşı çaresizlikten kurtulmaktır. Bu anlamda Kur'an'ı okuma kitabı düzeyinde bırakmayıp okunan ve amel edilen kitap hâline yükseltmek, en müessir ilaç gibi durmaktadır."

[ruyatkn]

Konu TC olunca ne kupanın ne de futbolun gözümüzde zerre değeri yok

[icimdekimelodii]

Gözümüzde ki ışığı çaldılar sevincimizi yaşama olan heycanımızı aldılar ruhsuz duygusuz insanlara dönüştük sonra sen ne yaşadın ki neden böylesin dediler...

[elfidaa3955]

Çünkü bazı şeyleri gerçekten çok büyütüyoruz, sorunları gözümüzde bir dağ gibi büyütmek yerine o dağa çıkmayı denesek her şey bambaşka olabilirdi

Bana sorarsanız ben dağa sırtımı çevirip sorunu görmemeyi tercih ederim :)

[hazanla]

Yapay zekalı robot bacımızı görünce gözümüzde canlanır koskoca mâzî 😎

[behnantugrab]

"Zaman içre bir yolcu misali insan. Kalbine sorsan acziyetinin farkına varamamış, benliğine sorsan yetmez bir zaman içinde yolcu. Neyi kaybetmiş ki onun peşine koşar durur mekan mekan insan? İşte boğazımıza düğümlenen gerisi gelmeyen bir soru daha. Daha ne kadar birikecek bu sorular? Ne kadar kaçabilecek kendisinden? Ne kadar görmezden gelebileceğiz? Sorular... Sorular...

Aslında insana pek acelecidir demişti Rabbimiz. İnsan demek ki acele ederek pek geç kalmış oluyor bir çok şeye. İşte insanın bu dünyada ki yolculuğundan maksat sadece bulmak değilmiş. Belki de yolculuktur onun sırlarını ortaya çıkaracak. Fakat pek aceleceyiz. Yol gözümüzde yok gibi davranıyoruz. Bu sefer de hedeflerimiz yerinden sapıyor uhrevi noktayı düşünümez oluyor insan. Geç kalmalar onu daha da acele ettiriyor. Ve insan mekana, zamana, kulluğa ve en çok da kendisine geç kalıyor. Kendisini bulamamış insan neyler malı, mülkü, kainatı...

Ve Rabbimiz o yüzden ilk ayetlerden insanın kendi içre yolculuğuna dikkat çekerek şöyle başlıyor:

"Yaratan Rabbinin adıyla oku!

O, insanı alaktan yarattı.

Oku! İnsana bilmediklerini belleten, kalemle (yazmayı) öğreten Rabbin, en büyük kerem sahibidir." (Alak,1-5)"

[zwashere]

Cehennemin sıcaklığını görelim ki cennetin aydınlığı gözümüzde parlasın.