#lacaixa
Explore tagged Tumblr posts
Text

📌Los grandes bancos apuestan por el caos climático 📌Fiestas de Carabanchel 2024 – Junio24 en Madrid 📌Entrevista a Estrella Galán: 25 años luchando por los Derechos Humanos, será SUMAR en Europa | Vídeo 📌Los PAUs, una jaula de oro para las mujeres 📌..Y MÁS.. https://carabanchel.net
#Carabanchel#Madrid#jauladeoro#LasTablas#Montecarmelo#paus#SanChinarro#urbanizaciones#LaCaixa#EleccionesEuropeas2024#Entrevista#EstrellaGalán#extremaderecha#Feijoo#laizquierda#migracion#psoe#fiestadesantiago#fiestasanpedro#fiestas#fiestassanvicentepaul#junio24#refugiados#Sumar#bancos#BancoSantander#BankingonClimateChaos#BBVA#caosclimático#EcologistasenAcción
1 note
·
View note
Text
La soledad no se ve, se siente.
0 notes
Text
So recently I posted Dani's contribution to Obra Social LaCaixa, which was centered around aiding kids at risk of being in economic poverty. As I said in that post, Dani wasn't the only one.
Today is La Diada de Sant Jordi (St. George Day) and it's an important day for Catalonia, and as Jorge did the reinvention of this classic, I wanted to share it with all of you.
youtube
Translation under the cut. Also be aware that there are several versions of this legend and this is a remix and adaptation to include some MotoGP terms.
I apology if anyone notices any mistake. Catalan subtitles don't completely match the Spanish audio. Plus they use outdated term and didn't use half of the subjects and complements because it's normal in Catalan (but a pain in the ass to translate).
The legend of San Jorge (Jorge is the Spanish translation of the Catalan name Jordi. And in English is George if anyone was curious) by Jorge Lorenzo.
Once upon a time, in a faraway valley, [there was] a marvellous castle where a king lived in. He was a sad man because a big dragon wanted to take his daughter: the princess.
This hungry dragon chose a beautiful maid/woman to be devoured/eaten up, and that time it was the princess' turn. The stipulated day was coming, and the dragon was ready to get down his mountain in search of the princess.
A young knight appeared through the valley, riding a horse. Despite the ground being wet, [the knight] rode quickly. After hearing the history, he rode dangerous tracks, inhospitable paths, frenzy turns. And finally, he reached/arrived at the dragon's cave door.
'Get Out/Come out, Dragon! Or are you afraid?' The dragon got out of the cave and prostrated in front of him. The young knight started to run, with his horse, around the beast. Each time quicker. And right in a slip, [the knight] stuck [the dragon] with his sword, and with only one touch/stab, he ended him.
The legend says that the dragon's blood became/turned into a big rose field. The knight picked the most beautiful one and took it to the princess, who could finally smile once again.
'What's your name?' Asked the king.
'I'm Jorge/My name is Jorge'.
19 notes
·
View notes
Text
Un estudio dirigido por el Instituto de Biología Evolutiva ha identificado una nueva subvariedad de este animal, el único vertebrado endémico de esta región. La investigación aporta información clave sobre su ecología, lo que podría ayudar en la preservación de esta especie que se encuentra en peligro crítico de extinción. Tritón del Montseny occidental. / Adrián Talavera Un equipo liderado por el Instituto de Biología Evolutiva (IBE), un centro mixto del Consejo Superiores de Investigaciones Científicas (CSIC) y la Universidad Pompeu Fabra (UPF), ha descubierto una nueva subespecie del tritón del Montseny. Este animal, que lleva el nombre de su propio hogar, es el único vertebrado endémico de Cataluña y el anfibio más amenazado de Europa. El tritón habita en el Macizo del Montseny, que se encuentra dividido por la cuenca del río Tordera, en Cataluña. La pequeña población del animal se divide en dos linajes entre la cara este y oeste del macizo en el Parque Natural y Reserva de la Biosfera del Montseny. Ambos estirpes se han mantenido separadas a lo largo del tiempo y han evolucionado de forma independiente. Hasta ahora habían sido considerados la misma subespecie. En la actual investigación, se halló que el linaje occidental conforma una nueva subespecie, el tritón del Montseny occidental (Calotriton arnoldi laietanus). Este descubrimiento puede contribuir a la protección del tritón del Montseny, pues arroja datos claves sobre su ecología y conservación. Tritón del Montseny occidental. / Adrián Talavera Una nueva subespecie del tritón del Montseny El estudio, publicado en la revista PeerJ, ha analizado datos morfológicos, genómicos y ecológicos para descubrir las diferencias entre los dos linajes del tritón del Montseny. “Basándonos en un estudio reciente en el que secuenciamos más de 100 individuos de todas las poblaciones conocidas, descubrimos que el genoma del tritón del Montseny occidental era más diferente de lo esperado. Integrando las diferencias ecológicas y morfológicas determinamos que se trataba de una nueva subespecie”, comenta Salvador Carranza, investigador principal del IBE y que ha liderado el estudio. Asimismo, la investigación ha revelado que el tritón del Montseny occidental habita en arroyos cubiertos principalmente por encinas y a menor altitud que sus hermanos del lado este del macizo. Esta subespecie, C. arnoldi laietanus, ha sido nombrada por el pueblo íbero que una vez compartió su hábitat, los Layetanos. Su morfología es más robusta, lucen un punteado plateado distintivo en los laterales del cuerpo y, en el caso de los machos, su hocico se vuelve blanquecino al envejecer. “El tritón del Montseny oriental, en cambio, es más esbelto y habita típicamente en arroyos dentro de hayedos. A diferencia del occidental, tiene manchas amarillas que le permiten camuflarse entre la hojarasca” comenta Adrián Talavera, investigador predoctoral “laCaixa” del IBE y primer autor del estudio. “Conocer estas diferencias ecológicas entre ambas subespecies puede ser clave para su conservación”, añade. Hábitat oeste del Montseny. / Adrián Talavera Una especie en peligro de extinción El tritón del Montseny habita un área de distribución muy restringida del macizo que le da su nombre. Su capacidad de dispersión es tan baja que sus poblaciones apenas se desplazan unos pocos metros cada año y nunca salen del agua. Esto hace que sus poblaciones sean proclives a la fragmentación y que conservar esta especie en peligro crítico de extinción se complique. Las amenazas para su supervivencia como el calentamiento global, las enfermedades emergentes, la pérdida de hábitat inducida por el ser humano y el agotamiento de las aguas subterráneas, pueden concentrarse en un terreno tan limitado y acabar con esta especie en un corto período de tiempo. Para asegurar su supervivencia, del año 2017 al 2022 se desarrolló el programa LIFE Tritó Montseny, a iniciativa de la Diputación de Barcelona, Zoo de Ba...

View On WordPress
0 notes
Text
Paisaxes e horizontes, límites á natureza
De certo desde o Edén (sexa iso o que fose) a humanidade pretende controlar a natureza. A creación do concepto “paisaxe” é un dos métodos a tal fin, para reducir a inmensidade a dimensións manexables. O horizonte é coutar as expectativas na portela?, ou son cancelas ao máis aló, ao alén? A mostra Horitzó i límit. Visions del paisatge convida a reflexionar sobre tales creacións.
Lito Caramés

A. Gursky. Theben, West, 1993
Horitzó i límit. Visions del paisatge. Caixaforum. Paisaxes
A paisaxe é un xeito de dominar unha natureza que, sen límites, resultaría inabarcable e indeterminada. O noso ollar aprendeu a seleccionar, a determinar a distancia, a comprender a profundidade do espazo e a situar un horizonte visual na escena onde nos situamos como espectadores. (Ninfa Bisbe e Arola Valls, comisarias).
Nestes meses de plenitude do ano 2024, entre convocatorias electorais e neboeiros de populismo esparexidos por toda Europa, e outros continentes, A Fundació LaCaixa, a través do seu organismo de moitas sedes (Caixaforum) e nas salas da antiga fábrica Casa Ramona de Bacelona, presenta unha nova mostra artística; mostra inzada de plasticidade e de creacións multidisciplinares: Horitzó i límit. Visions del paisatge. A exposición permite reflexionar sobre a natureza, a súa existencia per se, a interacción humana co medio natural, e tamén tomar conciencia das agresións que lle provocamos, que están levando a un acelerado cambio climático sen precedentes. Facendo un símil pódese seguir reflexionando e pensar en accións a favor da natureza, e tamén a favor da Humanidade, se se teñen en conta as palabras que Joseph Roth lle dixo, en 1932, a un amigo: Os tempos de marchar son chegados. Queimarán os nosos libros, pensando en nós. Se un se chama Wassermann, Döblin ou Roth non pode esperar máis. Temos que irnos, para que só prendan lume aos libros. Volvemos estar nos anos 30 da pasada centuria? As ameazas para o medio natural (e para os humanos, como parte dese medio) son tan reais e inminentes?
Nesta exposición sobre as paisaxes e as súa interpretacións, é doado observar creacións de moi diversa procedencia e medios plásticos empregados para as súas creacións. Hai fotografías, pinturas, vídeos, intervencións con/sobre tarxetas postais, manipulacións de paisaxes naturais, etc. E as obras son de moitas e moitos creadores: os fotógrafos Bleda&Rosa ou Hiroshi Sugimoto ou Andreas Gursky, Tacita Dean, o pintor Miquel Barceló, Perejaume, Patricia Dauder ou Julius von Bismark. A meirande parte das pezas presentadas agora nas salas de Caixaforum Barcelona proceden da colección da propia Fundació LaCaixa; pódese dicir que é unha mostra “doméstica”.
Que vén sendo a paisaxe? Segundo estudosos a paisaxe é un invento da arte. A paisaxe vén sendo a “necesaria” domesticación da natureza. O medio natural (bosque, deserto, pradeira) é ilimitado; unha pintura, unha fotografía son mecanismos que os humanos utilizan para reducir as inmensidades, para conseguir certezas, seguridades. Ao tratarse de crear imaxes de figuras sagradas (como aconteceu no que se coñece como pintura románica, ou na bizantina) esas figuras non estaban situadas en ningún medio, en paisaxes. Pero as propostas de Francisco de Asis (entre outros acontecementos) de respecto pola natureza, de irmandade co resto de animais e plantas, fixo virar os modos de situar persoas nunha pintura. E comezan a xurdir os fondos, as paisaxes. E por tanto, os horizontes.
A chamada pintura gótica e logo o Renacemento “inventan” as paisaxes e as súas leis: a perspectiva xeométrica, os puntos de fuga. Así nace a coñecida como pintura figurativa, aquela que, sobre superficies planas, con dúas dimensións, é quen de provocar a ilusión o trompe l’oeil da fondura, a terceira dimensión.

A. Imhof. Cloud IV, 2023
Agora na interesante mostra Horitzó i límit. Visions del paisatge pódense contemplar varias obras do fotógrafo xaponés Hiroshi Sugimoto pertencentes á súa serie Seascapes. En declaracións pasadas, Sugimoto afirmou: Na serie Seascapes cheguei ao concepto da eternidade, ao sentido do tempo ilimitado. Como logra tal cousa? O fotógrafo comenta que, con exposicións tan longas, alcanza a sentirse en contacto con humanos que hai milleiros de anos contemplaron o mar igual ca el. Visión eterna da mar oceana. A serie está conformada por fotografías impresionantes de mar e ceo en branco e negro que remiten obrigatoriamente á liña que está no medio, a liña do horizonte. O horizonte é confín, é fronteira determinada pola vista, afastada á mantenta. Horizonte é porta ao alén. As instantáneas dos Seascapes convidan a pensar noutros artistas. Por exemplo en Marc Rothko nos seus anos de plenitude, cando reducía as cores da súa creación a dúas tonalidades, e unha liña polo medio; ou no pintor romántico Gaspar David Friedrich, autor da inquietante obra Kreidefelsen auf Rügen.
Outras das pezas presentes na exposición que se comenta pertencen á serie Campos de batalla, que os fotógrafos María Bleda e José Rosa (Bleda&Rosa) encetaron en 1994 e que a seguiron ata 2014. Vinte anos de traballo. Sobresae o interese pola paisaxe e mais pola memoria, fotos en cores partidas en dúas metades iguais. Por que esta fenda no medio e medio da imaxe?, para que se elide esa migalla de espazo?, para sementar interrogantes? a dúbida sobre a veracidade da historia? Cómpre lembrar que as imaxes presentadas nesta serie tan potente ofrecen vistas panorámicas sobre as paisaxes onde aconteceron batallas importantes no decurso da vida de colectividades; batallas tan significadas como Trafalgar, Lepanto, Austerlich, Bailén, ou Waterloo, as Termópilas, ou Ayacucho, ou Otumba. Fotografías que reiteran o baleiro que deixan nelas as persoas que non están; baleiro que será unha constante nos seus traballos destes 30 anos.
Como contrapunto ás paisaxes, os humanos, na súa teima de reducir e controlar o mundo natural, inventan os xardíns. Seguramente hai no fondo dos tempos a pretensión de reproducir a pequena escala o Edén nos xardíns privados e públicos. Ou non? Que vén sendo, senón o parque Pasatempo que leva máis de cen anos instalado na vila de Betanzos? En 1903 o polifacético artista Santiago Rusiñol publica o libro de pinturas Jardins d’Espanya, e no prólogo do mesmo escribe: I és que’ls jardins són el paisatge posat en vers; són versos vius, versos amb saba i amb aroma, i com el jardiner poeta, per rimar els llargs caminals ombrívols, per estilisar els boixos fent-los seguir simètriques harmonies, pera posar en estrofes de verdor les imatges de les plantes i les teories de figures, per versificar la Natura i fer cants d’ombres i clarors, necessita de l’alegria dels temps i la prosperitat dels homes. Rusiñol viaxou por toda a península con tal de coñecer moitos dos xardíns que se podían atopar medio arruinados ou esquecidos. O seu libro é unha homenaxe a esa pretensión humana de ter preto unha miniatura daquel paraíso do que foi expulsada a humanidade.

A. Galvani. The End, 2015
Horitzó i límit. Visions del paisatge. Horizontese límites
O sonho é ver as formas invisíveis / Da distância imprecisa, e, com sensíveis / Movimentos da esp'rança e da vontade, / Buscar na linha fria dohorizonte.(Fernando Pessoa,Pensamentos,1911).
Dentro do universo da paisaxe, o horizonte é confín, é fronteira determinada pola vista, afastada á mantenta. Horizonte é porta ao alén. É fiestra para a imaxinación (isto entendérono perfectamente os románticos na súa pintura), e metáfora do futuro. No conto de Manuel Rivas, A lingua das Bolboretas, Pardal (o neno protagonista) foxe da escola para ir A Coruña, e así poder migrar a Bos Aires, pero cada vez que chega ao alto dun monte, máis aló hai outro horizonte montuoso máis alto. Quizais por iso no álbum do grupo musical irlandés U2 No Line on the Horizon, a letra da cantiga que lle dá nome reitera no retrouso: No line on the horizon, no line… / No line on the horizon, no line…
A todas horas se contemplar horizontes. Moitas pinturas, deseños e fotos exhiben as súas liñas de demarcación, onde se intúen as intencionalidades de moitos artistas ao apostar por un horizonte baixo, ou alto, curvilíneo ou recto, esa liña, que parece nítida e que realmente confronta aos humanos coas súas obxectividades e imaxinacións. O horizonte é confín. Cada sentido ten o seu límite: o tacto teno ben preto, igual ca o gusto; mentres a vista e o oído poden afastarse á mantenta. Pero non é un confín físico, detrás do que hai ren; non é definido: ao mudar de lugar, a liña do horizonte (a portela) muda de sitio. Horizonte é a porta ao que pode haber máis alá, despois; para o que non se coñece. Se non ten unha localización física concreta é Utopía. O horizonte é indeterminado, enigmático, ceibe, emocionante, atractivo. Por iso os surrealistas o asociaron cos soños.
De horizonte vén horizontal. Na lingua xa cualificamos o concepto. Horizontes mariños, de infancia, na serra; horizontes pasados, múltiples, satisfactorios, … A verticalidade no mundo occidental, por contra, sempre foi vieiro de comunicación coas divindades; coas positivas que están no alto, e coas negativas que se atopan por baixo dos nosos pés. Na arte dita románica, por exemplo, as liñas dominantes son verticais. Aínda máis, o vórtice de horizontes tanxibles, imaxinados, soñados, reais, a mestura do externo coas vivencias propias, invita a definir (quizais coas influencias dos traballos de Christo) calquera horizonte que se contemple unha mañá bretemosa, ou unha tardiña fría, como unha instalación de land art. (xa as pinturas do Renacemento encetaron as feituras do land art?). Moitas veces (en fotografía máis) a sucesión dun determinado tema dá a información -certa ou non- de que máis aló desa liña final, desa portela, hai outra paisaxe similar, que acaba rematando nunha paisaxe humanizada. O horizonte como liña que pecha e abre visións, como eixo de simetrías. Paga a pena contemplar a obra de Gonzalo Chillida, a macroescultura que Eduardo Chillida fixo para Xixón: Elogio del Horizonte (1985). Toda unha declaración de principios.

A. Gursky. Les Mées, 2006
Na mostra Horitzó i límit. Visions del paisatge a heteroxeneidade de propostas é moi ampla. Unha artista chinesa (Su-Mei Tse) toca o violoncello nun val alpino e agarda a que lle chegue o eco das súas propias notas. Noutros casos trátase directamente de manipulación da propia paisaxe, como fai von Bismark en Landscape painting, o artista pinta unha canteira abandonada na illa de Lanzarote para así resaltar aínda máis as marcas do terreo; ou directamente os creadores denuncian as agresións da humanidade sobre as paisaxes, o medio ambiente.
Lito Caramés
EXPOSICIÓN: Horitzó i límit. Visions del paisatge.
Caixaforum Barcelona
ata o 1 de setembro de 2024
0 notes
Note
by the way do you have that photo of dani encouraging a turtle? it's so cute but i cannot find it anymore
Hey anon, I'm not sure who you are, but here take it. (You've fortunately because I usually download the photos and then just erase them).

As a present, I'm giving you the video where it comes from
youtube
and I found the making off, so here it is too
#Ask#Anon#MotoGP#Dani Pedrosa#LaCaixa#Dani Pedrosa - El conte de la tortuga i la llebre#Here have it anon
33 notes
·
View notes
Photo

#bug #debugger #os #lcx #lacaixa #caixabank #banking #error #windows #windows10 #microsoft (en Barcelona, Spain) https://www.instagram.com/p/B_w_ltJHMiL/?igshid=jp0k937qagv1
6 notes
·
View notes
Photo

Javi. Barcelona 2018
3 notes
·
View notes
Photo

Fundación ”la Caixa” trae a Tomelloso "Tierra de sueños", de Cristina García Rodero Formada por 40 fotografías se podrá visitar en la Plaza de España del 12 de enero al 10 de febrero https://entomelloso.com/tomelloso/fundacion-la-caixa-trae-a-tomelloso-tierra-de-suenos-de-cristina-garcia-rodero/?feed_id=9480&_unique_id=5ffd97fb7f110
0 notes
Photo

📌 LaCaixa/BuildingCebter ejecuta a traición el deshaucio de nuestro vecino Raúl y su familia en Laguna 103[Vídeos] https://carabanchel.net/lacaixa-buildingcebter-ejecuta-a-traicion-el-deshaucio-de-nuestro-vecino-raul-y-su-familia-en-laguna-103video/
#Carabanchel#Madrid#deshaucio#deshaucios#StopDeshaucios#Solidaridad#stopdeshaucio#CalleLaguna#LaCaixa
0 notes
Text
CUANDO LA COMUNICACIÓN LO ES TODO
ELENA PARRA I 14 NOV 2020
Con el paso del tiempo, y, sobre todo del aprendizaje, una se va dando cuenta de cuales son esas cosas esenciales para el desarrollo como sociedad. No hace falta ser un gran ilustrado para saber que el motor de la propia vida es la comunicación. La comunicación nos permite construirnos, desarrollarnos y autodestruirnos. Es un arma de doble filo. No es fácil jugar con ella. Por eso, a día de hoy, las facultades de comunicación son una de las ramas más demandadas por las nuevas generaciones, en España contamos con más de un centenar de facultades destinadas al estudio de la comunicación.
Muchos creerán que la comunicación es algo fácil de llevar, pero se olvidan de lo importante que es ese vínculo de confianza y credibilidad con el público. Hoy en día, la comunicación lo es todo. Y, cada vez es más difícil transmitir, llegar y traspasar el mensaje a una audiencia cada día más segmentada.
En este nuevo post vamos a conocer las diferentes acciones de comunicación que llevan a cabo las empresas financieras, adaptando su mensaje a las características de los canales de difusión.
Bankinter: “El banco que ve el dinero como lo ves tú”
youtube
Durante el confinamiento todos aprendimos lo esencial que es la comunicación para nuestras vidas. Sentirnos cerca de aquel que no podemos ver, ni tener cerca, resultó vital para esos días de lucha. Esta pandemia ha sacado al espectro televisivo uno de los anuncios más brillantes de Bankinter, “El banco que ve el dinero como lo ves tú”. Un spot de 2 minutos con un mensaje arrollador y una banda sonora muy emotiva. El mensaje trasladaba un halo de esperanza a sus clientes. ¿Cómo lo ha conseguido? La humanización del dinero fue la idea que vehiculó el proyecto desde sus inicios, obteniendo una gran repercusión y éxito para la campaña. Gonzalo Saiz, el Head of Marketing de Bankinter, confesó en una entrevista para ReasonWhy que: “Al final uno necesita abrir el corazón, dejar un mensaje y volver a cerrarlo. Ha sido un trabajo de todo el banco, no solo del departamento de marketing. Todos los negocios implicados han puesto estas medidas concretas en marcha a la velocidad del rayo. Y la música nos ayuda a que este mensaje llegue mejor. En marketing muchos pensamos: “Mejor cantado que hablado”. Sin duda, un proyecto cercano, empático y real con su público.
Bankia: “Graham Bell y Samuel Morse”
En 2017, la Agencia Pingüino Torreblanca junto a Bankia sacaba una campaña radiofónica para ayudar a las empresas con ideas innovadoras a conseguir una buena financiación. Una cuña de apenas 20 segundos, con un mensaje motivador de la mano de Inveinte, el nuevo servicio de Bankia que apoya la innovación.
Voluntarios Santander Comprometidos en Outdoor

En 2011 el Banco Santander lanza un programa de voluntariado en el que ofrece a sus empleados la posibilidad de dedicar horas de su trabajo a colaborar en proyectos que impulsen la educación, la construcción de viviendas sociales, la limpieza de bosques y playas, o el bienestar social de las personas en riesgo de exclusión social. Una iniciativa solidaria que se convierte en una experiencia para sus empleados de transformación personal total.
“Alma” la red social social de La Caixa
La Fundación La Caixa ha impulsado un nuevo proyecto en red. Se trata de ALMA, una red social social que trabaja diariamente afrontando y trasladando positividad al presente y al futuro de la sociedad. Una acción de comunicación en toda regla que trata de hacer del mundo un lugar mejor. En ella podrás encontrar testimonios con las temáticas más relevantes para la sociedad.

Liga Santander en Indoor
La Liga Santander se ha convertido en una de las acciones comunicativas más exitosa del Banco Santander. Saca el máximo provecho de sus patrocinios, deportistas, colaboradores y de la afición. Enrique Arribas, director de marketing corporativo y marca del Banco Santander ha señalado la importancia de la percepción del consumidor como ente decisivo en la marca, “tengo más influencia en la sociedad como consumidor que como votante. Por eso mismo las marcas hemos tenido que reinventar nuestro discurso, que el marketing deportivo sigue siendo una herramienta fundamental, pero también hemos tenido que evolucionar el modelo”.
Una comunicación total con mucho juego internacional.
Banco Sabadell: “El papel de la banca en el futuro sostenible”
El País Semanal ha lanzado un artículo motivado hacia el Banco Sabadell como promotor de proyectos que contribuyan al desarrollo medioambiental y social. En este artículo “El papel de la banca en el futuro sostenible” podrás conocer más acerca uno de los proyectos con más impacto en la sostenibilidad y el desarrollo medioambiental que el Banco Sabadell abandera, aclamando al mensaje de compromiso verde.
Bankia: “Humanismo digital”
La Agencia CLV ha creado una serie de gráficas que se pueden encontrar como publicidad en revistas. Tienen un aspecto muy dinámico y atractivo. Una apuesta de Bankia para acercase una vez más a un público diversificado. El humanismo digital, una pieza espléndida de comunicación y publicidad.
0 notes
Text
Back in 2011-2013 Spain had a sever economical crisis, and LaCaixa (a bank) opened their social part (Obra Social LaCaixa) that tried to help people at risk. Among their campaigns and things they did, they had this one where relevant people (singer, dancers, basketball players, MotoGP riders) 'read' books kids with a spin) to raise money.
This is Dani's collaboration
youtube
Translation under the cut. And as a bonus, the making off
youtube
This is the true story of the most famous race ever held in the country of tales.
Everything started when the tortoise and hare challenged each other at a velocity event. That generated a lot of excitement in the forest. So much so that the other animals decided to make their own pools/bets, casting a vote at show of hands, well show of paw or claw. At the first count, they were tied at one hundred until it was known that the only animal that the only animal that was supporting the tortoise was the centipede. It was clear that the tortoise wasn't the public favourite.
But let's turn back to the race. There is a week left for the big event, and the hare was so confident that spend the day resting under a tree. On the other hand, the tortoise had decided to prepare with dedication, for that they hire the services of one of the fastest athletes in the world. That guy showed them how to properly take the turns, to break in the last second (break deep?), to save energy and no never give up. The tortoise fought with all their strength. It wasn't easy, but at the end managed to overcome all the test.
And it came in the day of the big race. The young athlete had already done his job and said his goodbyes to his now friend, the tortoise. But when he was leaving, the tortoise asks: 'do you think I have any possibilities to win?'
The guy turned around, looked at the tortoise and answered: 'you've already won the first race.'
The tortoise thought about it until they understood that the first race that has to be won is the race to overcome yourself, and that is what they had already done.
#MotoGP#Dani Pedrosa#El conte de la tortuga i la llebre#DaniLoveFest2024#DaniloveFest#Waru Translates#Youtube
6 notes
·
View notes
Photo

🖍Ermengol #LaCaixa #CaixaBanc #espolifiscal #Catalunya #Espanya #20200907 vinyeta #cartoon #dibuix #cartoonist #illustració #drawing #caricature #art #grafisme #artgràfic #graphicart #illustració #illustration #ninotaire (at Spain) https://www.instagram.com/p/CE2Xy5vhSyN/?igshid=12hyby1wdg1wl
#lacaixa#caixabanc#espolifiscal#catalunya#espanya#20200907#cartoon#dibuix#cartoonist#illustració#drawing#caricature#art#grafisme#artgràfic#graphicart#illustration#ninotaire
0 notes
Photo

#Madrid #sinfiltros #lacaixa @fundlacaixa (en Madrid, Spain) https://www.instagram.com/p/B7kzekMCItZ/?igshid=1drevduth7nt8
0 notes
Photo

#caixaforum #lacaixa #barcelona #barcelona2020 #Senderismo #senders #esplaisingle (en CaixaForum Barcelona) https://www.instagram.com/p/B61O3vaKuMR/?igshid=1lp08vj5gp6at
0 notes