Tumgik
#ler!koto
creative-kny-fics · 1 year
Note
I just thought of this.. is it possible to do
Lee sanemi and ler genya with Hiroshi (Sanemi’s brother) Sumi (Sanemi’s sister) and Koto (Sanemi’s brother)
Yeah sanemi will probably die but ok and feel free to decline it if you’re uncomfortable of doing this
And possibly need to make it to the past of demon slayer
Leafyanon
I like how you think Leafy! Well to be honest I tried to look for the ages but they didn't appear... So let's say...
Put the age you want, I'm so confused 😔
Tumblr media
Lers: Hiroshi, Sumi, Koto and Genya Shinazugawa
Lee: Sanemi Shinazugawa
'Neeemi~!', Sanemi ran, he wasn't sure because since morning his brothers were trying to corner him in every corner of his house, were they playing catch?
Sanemi didn't have time to think, whatever the reason, he was running as fast as he could
'I think I lost them...', Sanemi breathed a sigh of relief. 'NI-CHAN!'
'Shh! Koto!'
'NEMI-NI!!!'
Sanemi tried to shut up his brother, he was going to get found out! But while he was distracted, someone behind him knocked him to the ground and sat on his thighs. 'HITOSHI!? LET ME GO!'
'No! Today you will play with us!'
Sanemi agreed to play with them, serious mistake... 'The game is... TICKLE OUR OLDER BROTHER!!'
'Whahahat?! Thahahat's nohohot a gahahame!'
'Yes it is! It's a fun game, isn't it?', Sanemi nodded slightly, he wasn't going to deny that he was having fun at that moment, but that feeling wouldn't last long...
'Ehehehe?! Suhuhumi?! Nohohot you tohohoo!'
'There are still 2 people missing!'
'Twohoho mohohore?! Whoho?! Ah!!', a pair of small fingers began to scratch at his sides 'Kohohoto! Nohoho! Wahahait!'
'And I haven't joined yet!!'
'Genya?! Hehehelp mehehe!', he was definitely not going to help you Sanemi, he was also part of the 'game'
'Guys! Mom told me what Sanemi's tickle spots are! Since we are 4, we can easily get them!'
'Whahahat?! Hohohold ohohon!! Nohoho! Let's tahahalk abahaout thihis!', well, they were willing to hear it, but still they weren't going to let it. 'So? I'll buy you all the sweets you want and whenever you want... But... Let me go...'
'Hmmm, that's a very convincing offer but... The only sweet we want... Is sweet revenge!', Genya yelled before digging his fingers into the space between Sanemi's armpits and ribs.
'WAHAHAHA!! GEHEHEHENYA!! PLEHEAHASE!!'
'Gen-Nii! What's the other spot?!'
'Oh yeah! It's him toes! Have fun and be sure to "sing" like he does...'
'NOHOHOHO!! NOT THAHAHAT!!!', Sanemi's eyes widened when he saw that he definitely couldn't escape this time.
'Teiko, where are the others? Genya came and asked me something, I thought they would all be with him'
'They are tickling Sanemi to death. I didn't get involved because he's nice to me, but they seem to want to destroy him', Shizu laughed before leaving her daughter and going to find the others.
She didn't have to search far because she heard Sanemi's screams, when she entered the room, she found Sanemi face down, hitting the floor with his fists while Genya and Koto were on his back, tickling his hips and the space between his ribs and armpits.
Just inches away, Hitoshi and Sumi were sitting on his feet, pinning him down as they tickled him like there was no tomorrow. 'I think you're having fun, don't you?'
'MOHOHOHOM!! *snort* HEHEHELP MEEE! PLEASE!!! *squeal* HIHIS LITTLEHEHE FINGEHEHERS!!! *two snorts* IT TIHIHICKLEHE SO MUHUHUCH!!', Sanemi screeched as he held out his hand and begged for his mother to help him.
Shizu smiled and ordered them to get off his brother, he needed a break after all.
'Kids, apologize to Sanemi. That was very cruel'
'Sorry Nemi...'
'I-it's ohokahahay! Gohohod...', Sanemi sat up but was knocked down again when his brothers came to hug him.
He sighed, he wasn't as upset as before.
21 notes · View notes
giggly-squiggily · 2 years
Note
Hey hey! Howzit going? OML I just finished Demon slayer season one and there's only one thing on my mind...MUICHIRO AND NEZUKO ARE SO CUTE I CAN'T! Would you please consider writing a Lee! Muichiro Ler! Nezuko fic?
Hey anon! Ahhhh, congrats on finishing season 1 of Demon Slayer!!! And YES! I love that! Muichiro and Nezuko have such cute interactions in the manga, so writing this was pretty fun! I hope you like it! :D
Cloud 9 (Taglist)
@myreygn, @thatbigbisexual29, @duckymcdoorknob, @wolfyeatstacos, @gladdygirl18, @baby-tickles2022, @cupcake-spice13, @backy-san
To Muichiro, interacting with Nezuko was like interacting with a baby.
She didn’t talk, mainly due to her muzzle. Instead she stared at him with those wide, pink eyes, tilting her head curiously with soft hums.
“Hi…” He began, the longer she stared the more confused on what exactly she wanted he became. He was “aware” now, as Shinobu put it- more alert of everything around him. Before he hadn’t even considered what talking to a domesticated demon would be like.
Nezuko blinked up at him, humming. She sounded pleased. That was good.
“Do you…uh, need something?” He asked, wishing Tanjiro was here to translate. Her brother had been pulled away for a checkup with the mentioned Insect Hashira, promising he’d be back “Like the wind.”
So far- no wind. Tanjiro was still gone. Muichiro stared back at Nezuko.
She stared up at him.
Silence.
“Do you wanna play a game?” He asked eventually, figuring that’s what she wanted. Nezuko hummed curiously, tilting her head again. “You know- a game? Like…you know what games are.” He shook his head and looked around, searching for a pack of playing cards.
Could demons play cards? That was something he’d have to figure out later.
“Mm!” Nezuko stood from her spot, walking up and gently prodding his shoulder. “Mm, mm!”
“Yes, we’ll play a game. Just let me find something to do.” He waved her off as he continued to search, standing himself and walking over to the nearby dresser. Beneath it, he saw the cards. “There…”
“Mm?” Nezuko watched him lay flat, reaching under the dresser. Sitting on her knees, she watched his expression grow tense as he stretched, just barely within reach. “Mm, mm!”
“Just a moment…almost got it…yes!” He smiled as his hands clawed the cards forward. “Got it-” He tried to pull back- but nothing happened. He tugged again. Peering under, he saw his sleeve caught on a stray nail. “Oh no…I’m stuck.”
Nezuko blinked, eyes widening in surprise. “Mm!”
“It’s fine, your brother should be back soon.” Muichiro tugged again, clearly frustrated. “He can get me out- just er, hang on.”
Nezuko watched with furrowed brows of her own, clearly unhappy with the situation he was in. He was about to reassure her that it was fine when she reached out and poked him again. “Mm, mm?”
“What? Nezuko, I promise I’ll play with you as soon as I-” Another poke, this time aimed at his armpit. Muichiro’s breath hitched, jumping slightly. “Don’t!”
She stared. He stared back. Silence sat between them.
She poked him again.
“Ah! Nezuko, don’t! Wahahhahhahait!” It didn’t take long for the Mist Hashira to giggle, curling as much as he could into himself while Nezuko’s small fingers wiggled beneath his armpit, relentless in their quest for his laugh. “Doohohohon’t tihihihiihckle me!”
“Mm!” She made a sound of delight, eyes dancing with glee. Her other hand soon came into play, scribbling along his ribs like she was playing a Koto. Each pluck and stroke made him gasp in laughter, squirming as much as he could in his trapped state.
“Ehhehehe! Ne-Nehehehehzukohohohoho! Stahhahahap ihihiihiihiht!” Muichiro could feel his face flushing a bright red, his cheeks hurting from smiling so much. He couldn’t recall the last time he’d been tickled; even with the big oafs in their group running about tickling everyone. He was pretty good at fading off in the distance and out of their grasps.
But here? With nowhere to go and tickled by a demon of all things? It was…surprisingly nice. 
For a very brief moment, it reminded him of Yuchiro.
Then her hands found that awful spot along his lower back. Now she definitely reminded him of Yuchiro.
“AH! AHEHAHAHHAHAHAHA! NEHEHEHEHZUUUHUHUHKOHOHOHO!” The Mist Hashira cackled helplessly as his worst spot was tickled, feeling the other’s nails gently drag across his back as she giggled beside him. “STAHHAHAHAHP PLEHAHHAHAHAHSE!”
“Mm!” With a happy squeak, she pulled her hands back, watching him gasp for air as he struggled to compose himself. “Mm mm!” She reached out and gently patted his head, smoothing out his frizzy hair.
“Eh..eheh..I’m fihihine, Nezuko..I prohohmise.” He huffed, giving her a weary smile. Then it dawned on him, what just happened. “You did that because I was frustrated…didn’t you?”
Nezuko nodded, chirping happily.
Laughing, he reached out and patted her head in return, feeling her nudge into his hand like a cat. “You’re not bad…sorry for ever doubting you.” The guilt of their first meeting stung then- even if he wasn’t openingly opposed to her, he certainly didn’t make any moves to be for her either.
Nezuko patted his head again, a silent gesture of forgiveness that made his eyes sting. “Thank you…”
“Hm? Nezuko, Muichiro- there you are!” Tanjiro’s voice felt like rain in a desert. “What happened? Are you stuck?”
It wasn’t long before Muichiro was free. Smoothing out the hole in his uniform, he watched as Tanjiro and Nezuko chat, an old ache somewhere in his chest starting to loosen.
Maybe…maybe interacting with others wasn’t a bad thing after all.
I hope this was good!
63 notes · View notes
vixen-academia · 4 years
Text
Pastel Academia: Um mini guia em PT-BR
Tumblr media
☆ Definição ☆
→ Pastel Academia é um subgênero dentro da estética Academia que mistura Light e Romantic Academia com elementos Harajuku, Kawaii e Pastelcore.
→ EM GERAL, adeptos de Pastel Academia costumam gostar de outras coisas ligada ao leste asiático e pode vir misturado com outros estilos de moda urbana leste-asiática, podendo vir a ser adotado por otakus, kpopers, lolitas, ulzzang etc.
→ Pastel Academia NÃO se caracteriza como apropriação cultural porque:
Apesar de usar estética leste-asiática, especialmente japonesa, não se utiliza de elementos culturais e/ou religiosos, apenas moda urbana.
A moda urbana leste-asiática é feita pensando na exportação para o resto do mundo.
Mas, é possível que pessoas que queiram usar o estilo tenham atitudes apropriadoras e até fetichistas da cultura leste-asiática, em especial japonesa. Por isso, é preciso ficar atente. 
→ Tem como algumas características em relação a estilo e filosofia de vida (além das típicas pelo estilo Academia em geral): otimismo, amor pela vida, gosto por atividades ao ar livre, romantismo, valorização do próprio esforço, valorização das amizades, valorização de artes e atividades manuais, busca pela felicidade, valorização da infância etc. 
→ Pastel Academia não tem a ver com a infantilização de adultos ou apoia pedofilia e coisas do gênero, muito menos é um gênero da comunidade fetichista. 
☆ Elementos ☆
→ Cores: branco, caramelo, tons de marrom, azul marinho e cores pastéis (lavanda, rosa pastel, azul bebê etc)
→ Músicas (gêneros): Lo-Fi, soft pop, baladas, kpop, jpop, música clássica, trilhas sonoras de animes e filmes infantis
→ Músicas (artistas):  Lana del Rey, Melanie Martinez, Hoizer, Lorde, Mitski, Rainych, BOL4/ Bolbbalgan4, Sejeong, AKMU, L.Dre, HEIZE, Red Velvet, Apink, Twice, Oh My Girl, Gfriend, Cosmic girls, Momoland, Astro, VAV, NCT Dream
→ Hobbies: Journaling/escrever diários, pintura, desenho, andar de bicicleta e patins, caligrafia, crochê, bordado, aprender instrumentos (especialmente piano), fotografia, jardinagem, jogar videogames, ver animes/doramas, ler mangás/livros etc. 
→ Filmes: Ponyo, Princesa Mononoke, Meu Amigo Totoro, O Serviço de Entregas da Kiki,  Memórias de Ontem,  O Jardim das Palavras, Hal, Sussurros do Coração,  Kimi no na wa,  O Túmulo dos Vagalumes,  A Voz do Silêncio,  A Viagem de Chihiro etc 
→ Animes/mangás: Hanayamata, Sailor Moon, K-On!, Hepburn: Go-Tōbun no Hanayome, Adachi to Shimamura, Love Live!, Gochuumon wa Usagi Desu Ka?, Yuru Camp, YuruYuri, Sakura Trick, Irozuku Sekai no Ashita kara, Free!, Haikyuu!!, Strawberry Panic, Otaku ni Koi wa Muzukashii, Violet Evergarden, Little Witch Academia, Shoujo Kakumei Utena, Ouran High School Host Club, Sasameki Koto, Yagate Kimi ni Naru, Kaichō wa Maid-sama! etc 
→ Doramas: Mr. Sunshine - Um Raio de Sol; Kingdom, Midnight Diner: Tokyo Stories; Jardim de Meteoros; Atelier; Hae Ryung, a historiadora; Well-Intended Love; Hello My Tweenties; Ashes of Love; Oh My Ghost; Romance Is a Bonus Book; Good Morning Call; Paixão Imprevista; Marry Me, or Not?; My Only Love Song; Switched; 
Doramas sobre vida escolar, romance e drama além de animes shoujo, jousei, escolares e slice of life são altamente recomendados. 
→ Jogos: Jogos escolares e inspirados em animes e/ou com estética anime, em geral, são apreciados. Exemplos: Danganrompa, Stardew Valley, Animal Crossing: New Horizons, Animal Crossing: Pocket Camp, Undertale, Doki Doki Literature Clube, Misao, Corpse Party etc. (os em itálicos são de terror)
☆ Roupas☆ 
→ Coletes de lã 
→ Sweaters 
→ Tecidos xadrez 
→ Calças formais e de alfaiataria 
→ Saias plissadas 
→ Vestidos estilo lolita 
→ Blusas lisas
→ Blusas de botão/sociais 
→ Roupas de tricô 
→ Blusas de gola alta 
→ Seifuku e roupas estilo uniforme japonês 
→ Saias longas de tule 
→ Sapatos de lolita 
→ Gravatas borboletas
→ Laços de cabelo 
→ Gravatas 
→ Mochilas 
→ Boinas 
→ Casquetes 
→ Colares e pulseiras da amizade 
→ Meias finas com babados 
→ Sapatos mocassim, boneca, oxford e outros modelos com ar escolar
→ Pulseiras de berloques 
→ Anáguas e babados
→ Roupas com elementos kawaii e harajuko em geral 
☆ Maquiagem ☆
→ Por se inspirar em estéticas coreanas, japonesas e chinesas (em menor intensidade), a maquiagem de Pastel Academia costuma ser com um ar mais leve e limpo, a famosa “cara de saúde”. Também dão uma importância a mais pra skin care, sendo que muitos são adeptos de rotinas de cuidados com a pele coreanas. 
→   Blush rosado, pêssego ou avermelhado, para das aparência saudável e corada. 
→ Liptint rosado ou avermelhado 
→ Gloss 
→ Sombras em tons de pêssego, rosas, marrons e dourados 
→ Lábios com efeito gradiente 
→ Bases hidratantes 
→ Iluminadores 
→ Maquiagem estilo “glossy”/molhada
22 notes · View notes
blushy-teddy-bear · 4 years
Note
if you don't mind me sending another ask for the character twording ask meme: makoto from danganronpa, 2, 3, 5, 6, 9, 12, 13, 15
2. where is their most ticklish spot(s)?
this poor boy got stuck with his feet, probably. generic response 3. which spots are they not ticklish?
nowhere! unlucky side.
5. do they enjoy tickling? if yes, is it a fun platonic/familial thing, or kinky thing to them, or can it be both depending on the circumstance?
i REFUSE to say kink for ANYONE saying as most are teenagers, or meant to be seen as such.
6. are they more often a lee or ler, generally?
i’d say he ends up being a lee way more often than he’d admit.
9. does the word “tickle” or any variation of embarrass them?
oh absolutely. he just plays it off but everyone knows.
12. is there a specific spot that they enjoy being tickled, either exclusively or more than other spots? what is it?
i usually don’t think about makoto, so probably his sides?? i dunno..
13. is there a spot that they can’t stand to be tickled, either because it’s just too sensitive, or it’s uncomfortable/painful/etc? what is it?
hm.. i dunno with this one either, honestly! i’ll say none for now.
15. does teasing affect them?
you know it damn well does.
also please send more of these!! these are fun! sorry if its characters i dont really think about like ‘koto, though..
5 notes · View notes
acheiumunicornio · 2 years
Text
Empatia hipócrita do sensível: Não seria eu mais um maluco que fala sozinho?
Faz tempo que a nossa reclusão forçada teve fim e por mais que fantasmas ainda estejam no poder, devo dizer que ainda não vejo uma unidade, talvez isso deva-se ao fato de sermos muito novos ainda, mas por tudo que temos de mais sagrado a única complacência estabelecida é a de que somos “Z”... tudo bem que letras são ótimas para classificação, eu mesmo adoro classificar coisas, ainda mais quando o fazemos em ordem alfabética, mas o que pode vir disso? Eu não sei, porém quando observo nossa nova atitude para com o entorno, ainda penso que falta muito, não pretendo assumir o papel de carrasco da ação política ou patrono da luta de classes, mas já não era para alguma coisa ter acontecido… será que estamos realmente inertes na subjetividade? O devorador de mundos realmente venceu? Talvez eu ainda esteja esperando a república pegar fogo, mas alguns intelectuais já afirmam que esse tipo de coisa acabou, o que até certo ponto é bom, a inércia do caos é realmente muito forte e acredito que nem todos estejam preparados para esse tipo de coisa… por deus, até eu tenho pesadelos horríveis com a quebra do sensível, imaginar que não há sentido realmente deve ser incompreensível para seres de linguagem como nós, porém esse não é o ponto.
Venho escrevendo essas palavras há um tempinho já, mas não sei o que significam, porém uma dúvida sempre acerta minha mente: somos realmente conscientes do aqui e agora? não sério… antes de ler essas palavras o quão consciente de si você era? em um experimento de meditação coletiva, nosso mediador disse alguma coisa nesse sentido: quantas vezes no dia você parou para agradecer ao seu estômago, por digerir a comida? observou as suas mãos e viu como elas intercedem pelo seu desejo de unidade… talvez um obrigado ao trabalho incessante do seu coração não seria nada de mais… em suma, o que quero dizer é que ser inteiro necessita o conhecimento das partes, todavia, estamos realmente prontos para isso? o caos realmente é amedrontador, porém é sábio deixar nossos amigos presos no tempo? todos que colocaram um fim na modernidade por volta de 68 devem realmente ser esquecidos? seria realmente necessário um apocalipse para nos livrarmos do espírito moderno? Eu não sei, mas sou um amante secreto do caos e em uma de nossas noites na cama ele me disse coisas que me fizeram pensar… o reaparecimento da influenza foi realmente fatal e depressivo, porém não aprendemos nada com isso? não me importo em quem você vai votar, mas observe a sua volta, o que você tem feito para criar mudança, não é querer dizer para todos ocuparem as ruas e gritar algum tipo de mantra político, o egoísmo também é importante e a paz com o self também é primordial, mas enfim… não estamos mais em período pandêmico, o tempo já não nos tem mais como reféns, seja dono de si, crie e destrua! fodase ninguem liga mesmo. Domine tudo, o mundo está prenhe de experiências cabe a nós informá-lo com linguagem para onde devemos ir, para onde queremos ir, nada deveria ser mais aconchegante do que a criação, ser inteiro necessita o conhecimento das partes, mas o que precisamos mudar para que isso seja verdade? mas como uma velha amiga sempre diz: Nandemo wa shiranai wa yo. Shitteru koto dake.
0 notes
faeza-wd · 4 years
Photo
Tumblr media
Korang tengah sibuk masak ke tu? 😁 . Pija lak tengah sibuk menyagat sabun ohh sabun di bilik ayoo. Eja betoi betoi sagat. Bukan sajat tau. Tersodak dia karang. 🤣 . Anyway, kenapa buat camgitu? 🤔 . Sebabnya nak memudahkan pija rendam baju. Selain mewangikan baju, sabun boleh bertindak sebagai eejen buang kekotoran pada baju contoh yang kain ada darah, yang ade minyak atau bedak muka macam tudung yang kita pakai tu. . Senang je, baju atau tudung tu rendam je ngan sabun yang disagat ini Dalam sesudu makan atau sukatan sukahati kome lah. Dalam 3 jam atau yakin dah bersih baru lah basuh. Pija memang tak pakai cecair pewangi sebab leceh. Insya Allah hilang ler koto tu💐 . Ni salah satu trik khususnya pada orang yang takde mesin baju macam pija ni. Macan Arwah mak dulu selalu pesan, kalau tuala wanita tu kenaa cuci bersih². Jangan ade tinggal kesan. Tu dia perturunkan ilmu sabun yinni. Hihi 😁 . Sabun buku je tau. Jangan sabun basuh pinggan pulak. Naya sabun tu mak ko ijo nanti 🤣 . #citer_nya_pija #house_hacks #sabun_di_bilik_mandii #diy_pija https://www.instagram.com/p/B_BzBT9hZup/?igshid=1q2fq9plorgrj
0 notes
g4vix-blog · 5 years
Text
NOVA TEMPORADA DE JULHO 2019: ANSIOSO? ERR... TALVEZ.
Tumblr media
Estamos no fim da temporada de animes dessa época (claramente dizendo dessa forma pois esqueceu que época que é), e já temos vários anuncios de animes novos (e quatro isekais para a criançada se deleitar como estão com os famigerados Chupa-cu do Mago e anime do “escravidão é legal kakakaka”)
E eu, como alguém que vê animação porque sim, dei uma olhada nos animes que irão lançar mês que vem. E como sempre, a maioria eu caguei hard. É incrível que sempre nessa época eu pegue geralmente a mesma quantidade pra ver. Nessa última temporada, eu estava vendo Vento Aureo, Dororo, Hitoribocchi, Kimetsu, Carole & Thuesday, Sarazanmai e Kono Oto Tomare, mas também teve dois que eu estava vendo que dropei, que era Karakuri Circus e Days Gone (embora honestamente, queria ver mais de Karakuri para ver se ele conseguiria ser o anime que ultrapassaria o nivel de bullshits de Overlord e Diabolic Lovers.)
Mas foram ao todo sete animes acompanhados nessa temporada, e que deles, apenas Carole & Thuesday, Kono Oto Tomare e um tantinho só de JoJo parte 6 vou continuar a ver (embora eu também estou quase dropando o anime do koto). E nessa nova temporada, eu terei novamente sete animes para ver também.
Tumblr media
Alguns deles (como Dr. Stone, Enen no Shouboutai e Grambelm) ainda estou em dúvida em ver, mas acho que Dr. Stone (que com certeza vai virar o queridinho da temporada) pode ser algo interessante. Já o anime do ENEM... err... vou ver por ver mesmo, e Grambelm é dos caras de Re:Zero, então pode sair algo bom disso (ou não).
Tumblr media
Já os com data na lista, é os que eu certamente verei, como Given. Given é um anime de música. Given é um anime BL. E se ele não transformar o BL em um fanservice esteriotipado completamente desrespeitoso com as pessoas LGBT, só pra agradar menininhas de 13 anos, eu dropo, mas creio que não é o caso. Pelo trailler, Given parece querer apresentar não só uma animação de qualidade, como uma história de romance respeitosa, sutil e de forma positiva, sem forçar qualquer tipo de coisa. Algo positivo para uma época onde representatividade LGBT saudável importa.
Tumblr media
Katsumu Kami Datta Kemono-tachi e (espero que ele tenha um nome alternativo mais facil porque PORRA QUE NOME GRANDE), me pareceu também muito interessante, com uma premissa “okay”, mas creio que sairá algo bom disso. Talvez... Alias, olha essa página do mangá! 😲
Tumblr media
(talvez - quem sabe - eu possa pegar o mangá ao envés do anime. Vai que a versão original é melhor, não?)
Tumblr media
Kouchouki Wakani Nobunaga é sobre... A vida de Oda Nobunaga. Talvez seja uma experiência interessante... A não ser que fique maçante e tedioso ai ja sabem.
Tumblr media
E o último é Vinland Saga, que acho que é o que mais estou... levemente animado. Não sei quase nada sobre ele, mas quase peguei o mangá a muito tempo. Mas aparentemente vai ser mais um anime bom de fantasia medieval que vai me cativar. Só espero que dos meus escolhidos, ele seja o que eu mais vou querer ver, afinal, animes com tematica fantástica ou medieval são os meus favoritos.
De qualquer forma, quando eles lançarem, farei um diário de episódios deles, do que eu achei e se dropei ou não. Não farei daqueles que estou vendo porque tão muito avançados para tal.
Eu sei que ninguém vai ler isso então meio que não importa tanto, honestamente. Apenas sei que em outubro eu estarei feliz e puto por apenas um motivo:
youtube
0 notes
mypurplescent-blog · 6 years
Text
Aoba-kun ni Kikitai koto
Tumblr media
Aoba-kun ni Kikitai koto
Chapters: Until now 35 (Translated into English)
Status: Ongoing
Author: Ema Toyama
Rating: 8.9/10
Synopsis: A love for a person she can’t say ‘I love you’ to is about to start. Mayo is a very shy girl. She meets Aoba-kun in her weird part-time job, and they begin to spend their secret time alone, but… The boy she meets is the one she is closest to, but is also the one she can’t love. A far too clumsy, secret, unrequited love. (Via MangaRock)
Review: Mayo start to work at the place where her aunt runs, a place where customers can confess and vent their concerns and where the employees should just listen. At this place, her first customer happens to be Aoba-kun her secret and unreachable crush. However he’s unable to express his feelings and thoughts, ends up leaving without saying anything. Little by little Mayo approaches Aoba encourages him to tell her his secrets and concerns. What is this Aoba secret that worries him so much?
An unexpectedly good manga, with a great plot and well-developed characters! I really loved read it!
By_LadyHannyC
Last update 13/12/2018
Tumblr media
Portuguese version/versão em português
Capítulos: 35 até agora (Traduzido para o inglês)
Status: Em andamento
Autor: Ema Toyama
Avaliação: 8.9/10
Sinopse: Um amor por uma pessoa que ela não pode dizer 'eu te amo’ está prestes a começar. Mayo é uma garota muito tímida. Ela conhece Aoba-kun em seu estranho trabalho de meio período, e eles começam a passar o tempo em segredo sozinhos, mas … O garoto que ela conhece é o que ela é mais próxima, mas é também o que ela não pode amar. Um amor muito desajeitado, secreto e não correspondido. (Via MangaRock)
Análise: Mayo começa a trabalhar no lugar onde sua tia administra, um lugar onde os clientes podem confessar e desabafar suas preocupações e onde os funcionários devem apenas ouvir. Neste lugar, seu primeiro cliente passa a ser Aoba-kun sua paixão secreta e inacessível. No entanto, ele é incapaz de expressar seus sentimentos e pensamentos, e acaba deixando sem dizer nada. Pouco a pouco Mayo se aproxima de Aoba encorajando-o a contar seus segredos e preocupações. O que é esse segredo de Aoba que tanto o preocupa?
Um mangá inesperadamente bom, com um ótimo enredo e personagens bem desenvolvidos! Eu realmente amei ler!
By_LadyHannyC
Última atualização 13/12/2018
0 notes
revistazunai · 6 years
Text
Esculturas Musicais 3: Fernando José Karl
Tumblr media
AS PLANTAS DO CASARÃO DE NIETZSCHE
Certa manhã de 1900, quando acabou o ar nas narinas de Nietzsche,
todas as plantas do casarão escutavam as ragas de uma sombra.
A brisa árida soprava o longo bigode do filósofo alemão
que respirava por um leve cristal de abysse.
Nietzsche, antes de morrer, tentava ler uma ode hitita,
e só não conseguiu porque grãos de chuva
turvaram seus tímpanos à sombra do gramofone,
onde, tortuoso, girava o Cello sonata opus 38, de Brahms.
Os olhos flutuantes de Nietzsche, calados de insânia,
imitavam bagas de vento imersas em música.
Na manhã em que respirou pela última vez,
o vazio se enfiou pelas frestas da veneziana,
o vazio leu nos olhos de Nietzsche
o exílio sem água e sem palavra de um filósofo morto.
JAZZ HIDRÁULICO EM CORINTO
(Ka'a sí'ijil t'an: voltar a nascer a voz)
De novo me entrelaço aos ossos que são relâmpagos
naquela noite escura que eu chamo de meu corpo.
De novo volta a nascer a palavra
guiada pelo astrolábio da agulha de marear.
O labirinto flui incessante jazz hidráulico em Corinto,
e dentro de nós o frescor da água no barro da garganta.
Nos aquários que respiram na parte mais funda dos oceanos,
sorvo um jarro d'água
em nome do coração das mulheres vulcânicas.
Parado na luz,
o vento lê o meu futuro nas folhas de chá.
Porque te amo,
naquele recanto abandonado dos fiordes
eu deito na cama entre fevereiro e inverno.
Porque sem ti não consigo respirar,
observo na cozinha o besouro no prato branco
que sonha seu inútil sonho de ser,
algum dia,
um golfinho.
ESCUTO O VENTO DO MAR
Toda palavra é uma parede que recebe o vento do mar.
Se cair no abismo,
caia dançando.
A nova filosofia só poderá ser dançada.
O vento do mar passa os dias em núpcias
com a parede de uma palavra.
Eu me rebelo contra o cárcere da gramática:
quem respeita a gramática não vai para o céu.
Quando eu respeito a gramática,
ferve em mim o inferno mais escaldante.
Atiro as vírgulas no vulcão,
dou um tiro na testa das palavras sem vida.
A gramática que vá pra casa do taralho,
o que eu desejo é que cada palavra
seja uma parede que receba o vento do mar:
vento feito um sopro novo,
liberto para sempre das regras gramaticais:
o que eu quero é uma palavra selvagem
que me erga para além do cadáver.
UM COPO D'ÁGUA NO ESCURO
(Lagar: tanque onde se reduzem a líquido certos frutos)
Como escapar desse pequeno túmulo sem chaves,
onde não sinto forças nem para chorar?
Antes de adormecer para sempre nesse lagar,
o céu bordava um acorde excessivo nos meus ossos.
Porque a garganta entalou de tanta treva, eu morri,
mas o vento se apiedou de minha condição e leu na runa Mannaz:
“Recolha-se em seu espaço sagrado
e busque dentro de si as respostas que procura”.
Como escapar desse pequeno reino coalhado de larvas,
onde, mesmo que o arpão me fira fundo a clavícula,
eu nada sinto, porque sentir é beber um copo d'água no escuro.
Sob a árvore de uma frase aprendo a não ser para ser inteiro,
escuto, nos teares de água, que heras recobrem o semblante
por onde escoaram miragens atlânticas.
A ARTE DE LAVAR LOUÇA
OU COMO DEIXAR QUE A LOUÇA LAVE A SI MESMA
A não-ação (Wu Wei),
preconizada pelas práticas orientais,
é unir-se, integrar-se à ação (Wei):
ação superior,
que nos leva para além do corpo e da Mente:
ação sublime, onde não há tempo nem espaço.
Wu é não, sem.
Wei é ação.
Wei (ação) Wu (não, sem) Wei (ação) é fazer sem a intenção de fazer.
A impossibilidade de agarrar a Mente com a Mente,
de agarrar a luz com a luz,
nos conduz ao Wei Wu Wei que, em japonês, quer dizer:
ação na não-ação, agir sem agir, fazer sem fazer.
Wei Wu Wei: fazer sem fazer:
é lavar a louça na pia com naturalidade,
pendurar a roupa no varal sem cálculos matemáticos,
escrever, sem excesso de pensamento,
sobre o luar que paira o mar revolto de Ariso.
Agir sem agir é regar as plantas na varanda
sem "mo chih ch’u": sem titubear.
Com o coração mergulhado
no remanso da restinga de Serenquibi,
agir sem agir é fazer as coisas como elas mesmas fariam,
se pudessem.
Assim, esvaziado de si mesmo, o espírito pressente algo muito sutil:
apenas quando fica quieto e escuta o silêncio
é que tudo já está feito antes de estar feito.
AS PALAVRAS, COMO OS CAVALOS, TAMBÉM CANSAM
Durmo num areal acossado por chuvas abertas.
Se não me amas, fumo uma planta inteira de mel para esquecer.
Se não me amas, bebo um barco de luz e sumo no vendaval.
Dizem que, cada vez que um de nós respira,
o cântaro se molha durante o angelus noturno.
Eu escrevo as labaredas mais tristes esta noite,
e as palavras, como os cavalos, também cansam.
Através da grade de sua prisão viva,
a alma escuta o barulho dos bambus lavados pelo mar.
Para que não me esqueças, eu bebo água pura nos capitéis bizantinos.
Quem não ama, é uma sombra com caspa na sobrancelha.
Quem não ama, abandona uma criança num quarto com escorpiões.
Quem não ama, não consegue largar o osso do medo.
Quem não ama,
não sabe do veludo do salmão,
não sabe do cheiro da folha de laranjeira,
não sabe escutar a reza visível dos peixes-voadores ao cair da tarde.
Para que não me abandones,
eu preparo tea for two,
depois entro num bar e derramo um pouco de música
no desespero dos loucos.
Dizem que, cada vez que um de nós morre,
as constelações cheiram cocaína,
porque não suportam ver no túmulo apodrecer
aquilo que era para ser um colar de pérolas.
UM HAICAI DE ISSA
(Cerimônia do Chá 1)
A monja Shai passa pela chaniwa  (jardim do Chá),
onde purifica as mãos nas águas duma tsukubai (pia de pedra),
depois toma seu lugar na Cerimônia do Chá:
a fragrância do incenso é de folha de bananeira.
Na parede do chaseki (recinto do Chá),
o rolo com a caligrafia de um haicai de Issa:
tada oreba
oru tote
yuki no furi ni keri
apenas estando aqui
estou aqui
           e a neve cai
Enquanto ora pelos mortos,
a monja Shai prova do yutô (arroz cozido)  
e do yakizakana (peixe grelhado).
O toar do gongo e do koto (tambor) indicam o início da Cerimônia do Chá.
No tatami, com a xícara entre os dedos,
a monja Shai medita na chashuwan (árvore do Chá) que,
com mais de 800 anos, ainda hoje na província chinesa de Xishuangbanna.
EPISÓDIO NO SALÃO DE LEITURA DA BIBLIOTHÈQUE NATIONALE
Passo o dia sob a redoma de vidro do salão de leitura
– hermeticamente fechado – da Bibliothèque Nationale.
Envolto pelo zumbo de um vendaval profundo,
até esqueci em que abissal gulf stream atirei minhas pérolas.
Meu nome é junco ou qualquer um x,
e é bem verdade que areeiro é a palavra que se dá a pequeno vaso,
onde se guarda areia fina para secar a tinta da escrita.
Se as coisas passam a não ter sentido algum,
é bom saber que aquele que está cheio de alegria não peca.
A alma não sabe que o corpo existe,
por isso quando o ar cessa nas narinas,
a alma confessa que o vendaval profundo é uma prece natural
que envolve os tímpanos daquele que passa o dia
sob a redoma de vidro da Bibliothèque Nationale.
A FONTE DO ACASO
Bebendo na fonte do acaso,
a cítara esfria o suor do cristal na penumbra:
agora frio, o cristal é ainda fresco de fogo.
O pequeno oratório das âncoras
é planta selvagem que cresce aos poucos,
âncoras sedentas por decifrar
a engenhosa escritura do mediterrâneo.
O leque fechado é um relâmpago adormecido.
Quando se abre, o leque é o último cação
no abissal gulf stream, enquanto o racimo de uma chuva
fere de pluma o aquário no living,
living onde a cítara excita as raízes da música:
a mosca-das-frutas vive apenas dois meses,
o urubu-de-cabeça-vermelha: 118 anos.
AS PLANTAS NA VARANDA
Algo, em mim,
enquanto lanha-se nas afiadas ostras,
ao mesmo tempo banha-se em outros astros.
Algo, em mim,
não pode ser ferido por espinho de mandacaru,
nem enterrado no Cemitério do Cajueiro que,
rente ao mar, é um canteiro de sopros extintos.
Algo, em mim,
diminui o açor da tempestade
que tenta rachar o crânio.
Algo, em mim,
cura surtos com sutras,
cura larvas com lavas vulcânicas.
Algo, em mim,
faz com a pluma da alma
um rombo no casco do encouraçado Potemkim.
Algo, em mim,
rompe a pedra mais dura,
esfrega teréns de música num bule de Braque,
escuta bolero no rádio e rega as plantas na varanda.
Fernando José Karl, 57 anos, é natural de Joinville/SC. Jornalista, roteirista de cinema, artista visual e poeta. Foi redator e editor-assistente do jornal cultural paranaense Nicolau. Autor, entre outros livros, de “Brisa em Bizâncio” (Travessa dos Editores/2002) e “O livro perdido de Baroque Marina” (Prêmio Cruz e Sousa 2010/Categoria Romance/Editora da UFSC). 
0 notes
theotakuexception · 7 years
Text
Suki na Hito ga Iru Koto (A Girl & Three Sweethearts) Dorama
Suki na Hito ga Iru Koto (A Girl & Three Sweethearts) Dorama
Aproveitando nossa série de posts “Sabores do Japão”, trazemos hoje uma indicação de dorama que veio para despertar sua fome e seus talentos culinários… Suki na Hito ga Iru Koto!
Pense num dorama em que a maior parte da história se passa no melhor lugar do mundo para se pensar em comida: num restaurante! Nossa, só de ler essas linhas já é possível se imaginar o avental branco, muitas comidas…
View On WordPress
0 notes