#masa lambası

[kelimesendromu]

[ismetgurbuz1994]

masa lambası

[herzamanbulutluu]

Masa lambası aldım pembe gelmesi dışında sorun yok aydınlatma iyi birkaö gün sonra pil harcama şeyine göre bakıp puanlıcam beklemede kalın dkdkfklg

[gelecegielindenalinanadam]

"Duvarda duvar saati var, yerde yer halısı, masada masa lambası, elbise askısında elbiseler, kitaplıkta kitaplar, kültabağında sigara izmariti... Eşya bile nerede olmasını gerektiğini biliyor sanki. Hiçbirinin kafası karışık değil. Şu an oturduğum göt kadar odada etrafıma bakıyorum da aslında nerede olması gerektiğini bir türlü bilemeyen bir tek benim gibi geliyor. Annemin karnından hiç çıkmamalıymışım ben. Doğduğum günden beri gözüm hep karanlıkta. Gün işığına tahammül edemiyorum. İnsan sesine de. Kafka bir kitabında şöyle bir laf etmişti 'Ne şanslıdır şu sağırlar, duyamamak bir özür değil olsa olsa lütfudur Tanrı'nın. Öyle Kafkacım öyle, aynen öyle.."

[sillagen]

Dün gece yatakta yanımda sandalyede masa lambası açık elimde kalem diğer elimde kitap ama üstümdeydi. Gözüm gidiyor. O sıra beni gören babam. Sen gece gece kalemle ne iş görüyon dedi. O kadar uykum var ki sesim çok çıkmıyor kitap okuyordum ya ondan dedim. Anlamadı bir daha sordu anlatmaya halim ol olmadığı için kitap ile kalemi yere attım. Sonra uyumuşum

[uzaydanseslenenbiri]

Duvarda duvar saati var, yerde yer halısı, masa da masa lambası, elbise askısında elbiseler,kitaplıkta kitaplar, kül tablasında sigara izmariti. Eşya bile nerede olması gerektiğini biliyor sanki. Hiçbirinin kafası karışık değil. Şu an oturduğum odada etrafıma bakıyorum da aslında nerede olması gerektiğini bir türlü bilmeyen bir tek benim gibi geliyor.

[sanribitti]

bugün hayalin ne sorusu aldım, bir süre düşündüm, felsefe okumak, çocuklarıma faydalı olmak ve masa lambası ışığında kendi çocuğuma masal okuyup sütünü içirmekmiş.

[ismetgurbuz1994]

masa lambası

[fiemanillah]

Masa lambası kullananlar marka yada direkt ürünü önere bilirsiniz 🍃

[gecemavisindekayip]

sen gitme gidersen etrafı toplayamam. sen her şey olmuşsun zihnimde ve çevremde. kaktüsüm, Minecraft, kuşlar, kalemlerimiz, galerim, yıldızlı mesajlarım, kelebeklerim, defterimdeki sana ait sayfalar,hep gördüğüm o sayı,tavuklu pilav, karpuz, ankara, tüm İstanbul plakaları, taş kağıt makaslarımız, ikimizde de aynısından olan masa lambası adı yurdagül, senden kaptığım tüm konuşma skilsleri, vutututuu forza oyunu, notlarım, anılarım en fazlada hissettiklerim. hepsini kaldırıp atamam. lütfen..

[klavyemkavalyemolsa]

“İnsanoğlu dünyaya niçin gelir?” Dünden beri Beyhude Ömrüm’den bir kuple aklımda dönüp duruyor. Dün babamın bir hayalini gerçekleştirişine daha şahit oldum. Sevincini pek başkalarına sezdirmeden yaşayanları bilirsiniz, o temkinliliği hissedersiniz. Öyle mahçup güzel bir sevinç.

 Bundan birkaç yıl önce ot kapladığı için içine dahi giremediğimiz babamın köyündeki bahçemize dün bir bağ evi aldık. Küçük, sempatik, ahşap bir şey. Aslında babamların çocukken yaşadığı ev, şimdiki bahçemizin tam karşısında olan şimdi amcamlara ait olan bahçedeymiş. Ben hayal meyal sanki kalıntılarını hatırlıyorum, babam oradan bir gaz lambası çıkarıp getirmişti, odamda duruyor. Neyse işte. O ev yaşlılıktan yıkılınca ve bizimkiler bir şey yapamayınca babamın en büyük isteği köye gittiğinde başını sokabileceği bir yer olmasıydı. Bahçede küçük küçük sebzelerini meyvelerini yetiştirmek falan. Sonra bir yaz, tarladaki otları açtık, gittiğimizde masa- sandalye açıp oturabileceğimiz bir yer oldu. Sonraki yaz sebze- meyveler ektik. Tabii orada bir ev olmayınca onların sulanması yüce Mevlanın yağmur indirmesine bağlı oluyordu. Geçen sene öyle öyle sulanan bahçeden konu komşuya yetecek kadar sebze topladık, hem yedik hem dağıttık.

Bu yaz artık ekilecekse bir ev olmalıydı, kararı alındı ama geçen sene öylesine bakılan evlerin fiyatları korkunç rakamlara ulaşmıştı. Bu konuda annemin hakkını yiyemem. Annem, tuttuğunu koparan ve bunun için gereğini yapan insanlardan. Babamsa temkini sever. Sen yoluna bir gir diye diye onu ikna etti. Sonunda aklına ve bütçesine uyan bir ev bulunca gittik görüştük. Sonra dün kesinleştirmek için tekrar eve bakmaya, ordan demir profiller için demirciye, çimento almak için inşaat malzemeleri satan yerlere falan girdik.

- Hadi hayırlı olsun babam.

+ Evimiz güzel di mi, bugün daha da güzel göründü gözüme

- Artık senin ya, ondandır.

+ Vallahi dün gece heyecandan uyuyamadım.

- A ah, hiç farketmedim.

Arabayı kullanırken gülümsüyor, şuraya şunu yaparız, buraya bunu yaparız, çok iş var çokk diye diye bizi köye ulaştırıyor. İş var ama öyle bir şevkle yapıyor. Uzun zamandır görmediğim bir hareketlilik içinde öylee babamı izledim. Aklımda işte o kuple dönmeye başladı. “İnsanoğlu dünyaya niçin gelir? Herhalde bir bahçe kurmaya gelir. Bu düşünceyle gülümsüyorum.”

Bir nar ağacı da diker miyiz diye söyleniyorum daha enn başında, otların söküldüğü zamandan beridir. Babamın gurbetliği bir nebze dindi, nar ağacı teklifim reddedildi. Bizim köy, Uludağ’da olduğundan, bazı şeylerin yetişmediğini kabullenmem gerekiyor. Üzgünüm Mustafa Kutlu, nar ağacımız olamayacak ama bolca erik ağacımız var. Bosna eriği, bizim köyde öyle derler.

Şunu farkediyorum bazı olaylarda. En son ananem vefat ettiğinde, annem ananemin ayak ucunda ağlarken gelmişti bu his. Annem de bir evlattı, artık yetim oldu diye düşünmüştüm. Annem de bir evlattı, annemin de evlatlığa dair duyguları, istekleri, arzuları, annesinden aldıkları ve alamadıkları vardı. Şimdi evlat olan annem, evlat olarak üzülüyordu. Ama o benim o kadar annemdi ki o zamana kadar ben onun bir evlat olduğunun farkına varamamıştım. Evlat olmaktan kaynaklı korku ve isteklerini artık evlat olmadığında anlamıştım. 

Babamın bu sevincini görünce de benzer şeyleri hissettim. Babam duygusallığını çok rahat belli edebilen, yeri gelince çekinmeden ağlayabilen bir insan ama o kadar babam ki onun ağlayışının içerilerde bir yerlerde hangi hisse dayandığını çözmek için uğraşmamışım. Onun her ne kadar babam olsa da duyguları, hisleri, hayattan beklentileri olan, o beklentiler gerçekleştiğinde sevinen, bazen üzülen, korkan ama hepsini de profesyonelce gizleyebilen bir insan olduğunu kaçırmışım. Evlat olarak hep kendimize odaklanmışız, evlat olarak hep bize odaklanılmış öyle ki yirmi altı yıllık kızı onu bahçede kürekle ağaç kökü çıkarmaya çalışırken tanımlamaya çalışmış.

Bahçe bittiğinde sülalecek oturulan bir ev olur umarım, bulaşık yıkamaktan belim bertilse de babamın sevincini izlemeye değer.

[apriyapriy]

Tadını hiç sevmesem de kahvemle girdim odaya. Tadını bastırması için her defasında kahvesinden çok koyduğum sütü de getirdim ve her defasında olduğu gibi işe yaramadı.

Sadece düşünmesi güzel olduğu için yapıp yapıp döküyorum. Perdesi gecenin yıldızlı eteklerinin gösterisine çekilmiş, sonu belli bir yarına gideceği için kırgın ve bıkmış biraz da sinirli ben ve yanına buz gibi kahvesi...

Şimdi düşünüyorum da benim hiçbir beklentim yok sanırım. Gelecekten de kendimden de... zaten olması gerekmiş gibi bir şey de lazım mı bilemiyorum. O beklentiler de "sadece düşünmesi güzel olan şeylerdense" ne yapacağım ?

Bir fincan kahve gibi dökülemedikten sonra hayatta edindiklerimizi riske atmaya değer mi ?

Çoğu insan elindekilerden fazlasını ister. Hayır, bu duygu herkesde olan kadar sevimli olanından değil. Hırs duygusundan bahsediyorum. Ah, ne de özeniyorum öyle kimselere! Üstlerine basıp geçtikleri bir basamaktan fazlası olmasam da merak etmiyor değilim nasıl böyle tırmandıklarının.

Bana attıkları acı bakışların farkında olup ağırlığı altında ezilmesem onların yanında durmak isterdim. En sadık uşakları olmayı, tanrının gönderdiği bir melek gibi sarılmayı,

Önlerine gelen yemeği tek hamlede kesen bilenmiş bıçakları olmayı da isterdim. Hiçbir şey olmazsa evlerinde ağırladıkları o sürekli tebessüm eden misafirleri olurdum.

Bu sahne size de eski dönemleri hatırlatmıyor mu?

Affedersiniz. Konudan çok uzaklaşmışım. Özellikle aklına geleni yazarken konunun sınırlarını belirlemek o kadar zor ki.

Hatta bir konu bile var mı emin değilim.

Aklımdan geçeni yazdığımdan genelde bir plana bağlı olmuyorum. Ne kadar çabalarsa çabalasın planlı olamam zaten olsa da çok uzun sürmez. İçgüdü ve anlık heveslerin yönettiği bir insancık olduğumdan bu.

Kendimden bahsetmeyi sadece ruhani kısımlarla tutmayı tercih ediyorum çünkü sahip olduğum vücuttan oldukça tiksiniyorum.

Öyle ki şuan odamı aydınlatan tek ışık kaynağı olan masa lambası ve yanlarındaki turuncu plastiklerden yansıyan pembemsi ışık bile örtemiyor bu kusurlu bedeni.

Bu yüzden kendime belirli bir düzeyde sevgi besleyebilecek kıvama gelene kadar kimseye aşık olmayacağıma söz verdim.

Tam olarak nasıl işleyeceğini kestiremiyorum ama eğer sevdiğim insanla böyle biçimsiz bir şekille yan yana dursaydık neden hala beni sevdiğini sorgulamaktan kendimi bile zar zor duyardım. Aşk "sadece düşünmesi güzel olan" bir duygu olabilir. Bizim gibi karmaşık yaşamlara bile ağır gelen bir duygu ki bizler sadece ve sadece duygular ile yüklü canlılarız. Garip şey "aşk". Bazıları bu örümcek ağına takılmamak için yalanlar üretiyor ve adına "aşk" dediği saçmalığa inanıp yaşıyor.

Benim konuşmam ise ne kadar doğru bilmiyorum. Dediğim gibi kendimi sevdiğim o vakte kadar kimseyi sevmesem en iyisi

Kimseyi o kadar sevebileceğimi sanmıyorum. Kendimi bile o kadar sevmiyorum. Bu düşüncelerimi yanlış bulan çok fazla aşık vardır eminim.

Kimin doğru veya yanlış olduğu o kadar umrumda değil ama düşüncesinin gerçekten ilginç olduğunu söyleyebilirim.

Ve bende bir ürperme yaratıyor çünkü ne zaman iki sevgilinin konuşmasına denk gelsem yüzümde tuhaf bir gülümseme ile orda bir süre durup dikkati üzerimden silkelemeye çalışıp nasıl kaçabileceğime odaklanıyorum. Hayır, onlar için mutluyum ve üzerime düşen görevi ve sorulan soruları cevaplamayı ihmal etmiyorum. Bu his..sadece benim için bile meçhul diyebilirim.

Eğer zarif ve bahar çiçeklerini taşıyan dalları andıran bir vücudum olsaydı. Şimdi sahip olduğum katman katman et parçalarını kesip atma şansım olsaydı ve gülümsemem bu kadar zor olmasaydı karşımdaki insanla yakınlaşmam da kolay olurdu.

[ferraguss]

duvarda duvar saati var, yerde yer halısı, masada masa lambası, elbise askısında elbiseler, kitaplıkta kitaplar, kül tabağında sigara izmariti.. eşya bile nerede olmasını gerektiğini biliyor sanki. hiçbirinin kafası karışık değil. şu an oturduğum odada etrafıma bakıyorum da aslında nerede olması gerektiğini bir türlü bilemeyen bir tek benim gibi geliyor.

[nanodedektif]

Harekete Duyarlı Gece Masa Lambası Kamera

Gece masa lambası kamera normal görüntüsünün yanında içeriğinde bulunan kamera ile güvenliğinizi sağlamaya yardımcı olacaktır.Hd Çözünürlükte içeriğine takacağınız hafıza kartı ile ses ve görüntü bir arada kayıt yapabilirsiniz.Cihazın kumandası telefonunuz olup cihazla aynı ortamdayken gerekli komutları verebilir akşam eve geldiğinizde cihazınıza bağlanıp gün içindeki kayıtları izliyebilirsiniz.Harekete duyarlı özelliği ile sadece hareket algıladığında cihazınız kayıt yapabilir bu şekilde çok uzun süreli kayıtlar alabilirsiniz.Adaptör ile elektriğe bağlayıp şarj derdi olmadan cihazınızı kullnabilirsiniz.Gece Lambası özelliği aktif olarak çalıştırabilirsiniz.Özellikler:Ölçüler.10 cm.Görüş Açısı:100 Derece.Görüntü Kalitesi.1920*1080p HD.Video Biçimi             :AVI/ASF.Çıkış.AC.100.40. DC.5V.2A.Kayıt.Süresi:32.Gb.Hafıza.Kartına.Sürekli.Kayıt.1.Hafta.ile.1.Ay.Arasında.Kayıt.yapar(Çözünürlük ayarına göre bu süreler belirlenmiştir.Paket İçeriği:1 Gece Lambası.1 Mikro USB kablosu.1 Resetleme Çubuğu

[sillagen]

İşten gelince yarasa olayımı duymuş. Abla belki seni yiyen odur odanda belki uzun süreden beri vardı. Batman'a dönüşeceksin diyor. Sus çocuk ya üff gece masa lambası açık yattım ne olur ne olmaz diye. Huylandım zaten