#meminarium

[plenumofcare]

PLENUM MEMINARIUM #4. (Nie)możliwe praktyki troski

Galeria Arsenał Białystok, 10.12.2023

Plenum Osób Opiekujących Się (Katarzyna Kania, Adu Rączka, Wera Morawiec, Dorota Walentynowicz), Katarzyna Malejka, Nika Kimaty,

Współpraca ze strony Galerii:Katarzyna Kida, Justyna Kołodko-Bietkał, Iza Liżewska, Eliza Urwanowicz-Rojecka

a plan byl taki :

Szczegółowe opisy wydarzeń:

godz. 10.45 NIKA KIMATY. Czytanie scenariusza dokumentalnego (work in progress) pod roboczym tytułem: „Dlatego, że jestem mamą”*

Jestem mamą, córką, przyjaciółką, partnerką, aktorką, performerką, twórczynią etc. Czy te określenia mnie definiują czy upupiają? Czy jestem bardziej mamą czy partnerką? A kim są moje bohaterki? Czy tylko hybrydami: matko-artystkami? Jak to jest mierzyć się z dwoma tak potężnymi figurami? Jak je w sobie mieścić? Jak przełamywać kulturowe i środowiskowe stereotypy? Wreszcie jak znosić presję – związaną z obiema tymi rolami? Czy można przy tym pozostać sobą? Po prostu Marysią, Martą czy Marceliną?

Tekst „Dlatego, że jestem mamą” oddaje głos trzem bohaterkom – matkom i artystkom, które w szczery sposób opowiadają o wyzwaniach „podwójnej tożsamości”. Bohaterki nie tylko mierzą się z zewnętrznymi oczekiwaniami czy ciążącymi matrycami kulturowymi. Obowiązujące wzorce się zdezaktualizowały, nowe dopiero się tworzą. Jak funkcjonować w czasie tak intensywnej zmiany kulturowej? „Dlatego, że jestem mamą” to także osobiste herstorie kobiet artystek o ich niepewności, wyobcowaniu, wrażliwości i sile.

*Tekst powstaje na podstawie rozmów z bohaterkami – w ramach Kursu Teatru Dokumentalnego organizowanego przez wrocławski „Teatr na Faktach” przy Instytucie im. Jerzego Grotowskiego. godz. 13.30–14.30  KATARZYNA MALEJKA. Czytanie performatywne „Manifestu Alimenciar” (work in progress) Prezentacja projektu artystyczno-badawczego z obszaru feminizmu socjalnego „Alimenciary”

W Polsce ponad milion kobiet czeka na zaległe alimenty a dług z tego tytułu był w tym roku najwyższy w historii i wyniósł ponad 14 miliardów złotych. Sytuacja ta wynika z niemal powszechnego społecznego przyzwolenia na niepłacenie alimentów a także z niewydolności państwa i jego słabych instytucji.

Dramat Sylwii, mojej przyjaciółki walczącej latami o wyegzekwowanie zasądzonych alimentów dla dwójki swoich dzieci był bezpośrednim impulsem, który sprawił, że rozpoczęłam pracę nad projektem poświęconym kobietom, które znalazły się w podobnej jak ona sytuacji.

W „Alimenciarach" chcę zmierzyć się ze stereotypem roszczeniowej matki umiejętnie podtrzymywanym przez patriarchalną i neoliberalną mitologię. Szukam też „radykalnych środków" na rozwiązanie problemu, starając się obnażyć przy tym podszytą mizoginią i resentymentem naturę samego zjawiska.

Kluczowym elementem mojej pracy jest wciąż opracowywany „Manifest Alimenciar" – radykalnej organizacji kobiet, które przez niekonwencjonalne działania próbują wymusić sprawne działanie systemu ściągania alimentów.

"Nie brzydzą się donosem, nie znają słowa wstyd. Skutecznie zatruwają życie swoim wrogom. Ich działania są nieprzewidywalne i pełne fantazji".

Czy program zawierający taki punkt ma szanse na realne poparcie, czy jest może tylko sposobem na wyartykułowanie emocji, fantazją o odwecie osób, które utraciły nadzieją na własna sprawczość? godz. 15.15-18.00 PLENUM OSÓB OPIEKUJĄCYCH SIĘ poprzez ćwiczenia z pisania, ruchu i robienia memów zaprosi Was do przetworzenia wysłuchanych, odczutych i/lub własnych treści dotyczących praktyk opiekuńczych

Co być może będziemy robić: – dyskutować – robić memy – pisać – myśleć – ruszać się razem lub osobno

Czego nie będziemy robić? – wykładać – uczyć – prowadzić grupy wsparcia – zmuszać nikogo do czynnego udziału

Chętnie odpowiemy na Wasze pytania, jeśli będziemy umiały

[plenumofcare]

Plenum Meminarium #3 : TRAFO

[plenumofcare]

Plenum Meminarium #1 - ekonomia i dobrostan

MSN Warszawa 02.04.2023

[plenumofcare]

"Ekonomia i Dobrostan", MSN Warszawa 2.04.2023

Mnogość wątków i różnorodność głosów - od teoretycznych przez praktyczne odniesienia, aż po bolesne osobiste historie - sprawiła, że Meminarium było przestrzenią żywej wymiany, wsparcia i wzajemnego zachęcania się do odważnego nazywania swojej roli w tzw. artworldzie. Była to także przestrzeń towarzyszenia sobie, wspólnego przeżywania i wspólnego uczenia się.

Po raz kolejny miałyśmy okazję zobaczyć, że to, co robimy w Plenum, choć chaotyczne i trudne do nazwania syntetycznym opisem - jest ważne. Byłyśmy - jesteśmy - tam, gdzie to potrzebne. Pozwoliłyśmy sobie mówić, milczeć, ruszać się, czytać i oglądać zina (złożonego przez Anię Witkowską w spójną całość), ziewać, słuchać, jeść, wychodzić i wracać. Przytulać się, przedstawiać, nie zgadzać, przyznawać rację, przerywać sobie i ustępować. I prawdopodobnie będziemy to robić dalej. 

Bo opieka najczęściej wymyka się logocentrycznemu opisowi, zawiera się w geście, w osobistej przestrzeni, w mało uchwytnej motywacji do tego, by działać, choć to praktycznie niemożliwe. Codziennie dokonywać cudu rozproszenia siebie i podtrzymania pracy, która jest reprodukcyjna i artystyczna. 

Dzięki odbywającemu się dzień wcześniej wydarzeniu, w którym wzięłyśmy udział (czyli XXVII Seminarium Feministyczne "Troska. Troskliwe działania i epistemologie”) posłuchałyśmy kilku wspaniałych wystąpień, które mogły być dla Memnarium wstępem i jednocześnie zwieńczeniem. Prelegentki Sem Fem mówiły o różnych obszarach troski: o percepcji czasu, która różni się w zależności od przyjętego trybu działania, o odważaniu się do działania ze sobą i dla siebie, o odrzucaniu tego, co nam nie służy - a obowiązuje, w imię patriarchatu.

It’s one of the funny things about maintenance, it’s almost impossible to see (Mierle Laderman Ukeles)

Parafrazując Ukeles nasze działanie w pojedynkę jest także prawie niemożliwe do zobaczenia. Nie stanowi to o słabości jednostki, lecz o niewydolności systemu, w jakim się obraca (od osobistej czy rodzinnej skali mikro aż po społeczną czy polityczną skalę makro). Plenum Osób Opiekujących Się daje widzialność, zin „nie widać mnie” materializuje nasze słowa i twarze, osoby uczestniczące w różny sposób w naszych spotkaniach dokładają się do nadawania znaczenia temu, co dla nas znaczy wspólne opiekowanie się i towarzyszenie sobie. Dodają/emy sobie/nam sił.  

W spotkaniu wzięły udział: Wera Morawiec, Adu Rączka, Gabi Skrzypczak, Anna Steller, Dorota Walentynowicz, Ania Witkowska, Ula Zerek oraz zaproszone: Kuba Szreder, Ida Ślęzak i Monika Weychert (moderatorka). Producentem działania był Kuba Depczyński. W spotkaniu czynnie uczestniczyły osoby z „publiczności”, między innymi osoby artystyczne, producentki, rodzice, osoby związane z instytucjami kultury. 

Dziękujemy

[plenumofcare]

Plenum Meminarium #1 : MSN

spotkanie z Plenum Osób Opiekujących Się poświęcone pracy opieki w MSN Warszawa  

[plenumofcare]

premiera zina "nie widać mnie" nr3

Piknik pod Zachętą: premiera zina „nie widać mnie” nr 3 Spotkanie z Plenum Osób Opiekujących Się

Wydarzenie z tłumaczeniem na PJM.

Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, plac Małachowskiego wstęp wolny, bez zapisów

28.07 niedziela godz. 10:00–14:00

osoby uczestniczące: Wera Morawiec, Ada Rączka, Anna Steller, Ania Witkowska osoba prowadząca: Pamela Bożek gościnnie: Grupa Klocka

tłumaczenie na polski język migowy: Alicja Famulska, Emilia Szuchniewicz

Spotkajmy się pod Zachętą, by celebrować premierę zina Plenum Osób Opiekujących Się „nie widać mnie” nr 3 i spędzić niedzielne chwile na rozmowach, przyjemnościach, wspólnej zabawie i czytaniu. Zabierzcie swoje rodziny i bliskie osoby – będziemy piknikować międzygatunkowo na kocach i leżakach, cieszyć się swoim towarzystwem i smakołykami, opiekować i o opiece rozmawiać.

Co będziemy jeść? Chaczapuri, baklawy i inne smakołyki od Kobiet Wędrownych.

Co będziemy robić? – Uczestniczyć w meminarium – spotkaniu w formule, dzięki której w nieakademicki sposób porozmawiamy o tym, jak to jest być osobą opiekującą się, która tworzy sztukę, ale jest też jej odbiorczynią.  – Czytać zina „nie widać mnie” nr 3. – Odbijać (na wszystkim!) grafiki metodą sitodruku razem z Grupą Klocka. – Bawić się i performować podczas warsztatów o otwartej, wolnej i nieograniczonej formule, prowadzonych przez edukatorki Zachęty.

Co ze sobą zabrać? Bawełniane koszulki, torby, bluzy, śpioszki i wszystko, na czym chcielibyście i chciałybyście odbić grafiki przygotowane przez Grupę Klocka metodą sitodruku.

Zin „nie widać mnie” nr 3 został wyprodukowany w ramach programu Laboratorium realizowanego przez Pamelę Bożek i Tarasa Gembika i towarzyszącego wystawie „Łzy szczęścia”.

Plenum Osób Opiekujących Się to grupa robocza składająca się z osób pracujących w świecie sztuki. Na wiele różnych sposobów mówimy o tym, czym dla nas jest opieka i jak wygląda codzienne doświadczenie tworzenia, gdy jest się osobą, która opiekuje się: dzieckiem/uczniami/domem/kimkolwiek. W naszych realizacjach różne prace towarzyszą sobie i współdzielą przestrzeń, tak jak osoby w Plenum, po to, aby wzmacniać i współdzielić to, co bywa opisywane jako słabe i niewidzialne. Plenum działa nieregularnie, ale w stałym ze sobą kontakcie od 2021 roku.

Grupa Klocka czyli Kasia Kubak, Violetta Kocik, Maja Słowikowska, Aleksander Steblik, Malwina Szymocha, we współpracy z Pamelą Bożek – to grupa terenowa założona w ASP w Katowicach i działająca na styku edukacji artystycznej, streetworkingu i designu. 

zdjęcie: Karolina Zajączkowska

[plenumofcare]

Plenum Meminarium #4 (nie)możliwe praktyki troski

Galeria Arsenał Białystok 10.12.2023

Wydarzenie towarzyszące wystawie Radykalne Rodzicielstwo

[plenumofcare]

Plenum Meminarium #2 : Galeria Nicponiej