#olofspoort

[gjbramer]

30 jaar “In de Olofspoort”

In 1989 kwamen wij te wonen op de OZ Voorburgwal en snel werd ik door Ewoud, vriend en buurtgenoot meegenomen naar de Olofspoort want dat vond hij zeer de moeite waard.

Eigenlijk was dat een slecht idee, want ik werkte bij de NS, waar ik een kantoor had oa op CS en ik kwam dus bijna dagelijks langs de Olofspoort.

Hoe het kwam weet ik niet precies, maar op een dag verhuisde ik af en toe van de ene kant van de bar naar de andere. Ik had de nodige horeca ervaring, dat zal wel geholpen hebben.

Zo af en toe kwam het voor dat ik zelfs een weekend “de oppas” had waarbij ik in m’n eentje of met wat hulp een weekend de bar draaiende hield. Naast mijn reguliere baan als  manager bij de NS was dit een leuk uitstapje!

Door het werk in de Olofspoort leerde ik ook in sneltreinvaart de buurt kennen want er komen/kwamen veel mensen uit de buurt langs en ook de horeca ondernemers uit de buurt liepen regelmatig binnen voor een drankje.

In de tijd dat ik in de Olofspoort kwam heb ik zoveel mensen (goed) leren kennen en met sommige heb ik ook een erg bijzondere relatie opgebouwd.

Een paar voorbeelden: 

Natuurlijk Riny, met Jan en later Bas (en nu Paul), met alle ups en downs heeft ze alle stormen overleefd en is onderhand vergroeid met de buurt.

Natuurlijk moet ik dan ook vermelden dat ik bij het huwelijk van Bas en Riny zonder microfoon, als opperstalmeester, iedereen stil kreeg ….

Bram, die zomaar een keer kwam aanwaaien en als toenmalig student op zoek was naar een scriptie/project. 

Ik was toen directeur van GroenLinks en hij heeft daar zijn onderzoek kunnen doen. We zijn nog jaren bevriend geweest en via zijn contacten ben ik later nog een keer van baan geswitched, naar de organisatie waar hij toen werkte.

Willem, de kunstenaar zoals een kunstenaar hoort te zijn. 

Vond altijd de mooiste modellen om op te treden voor zijn bodypainting. Ben 1x bij hem thuis geweest en als ik zeg dat de ruimte bij hem als kunstenaar paste, zegt dat misschien voldoende … Willem is al jaren geleden overleden maar het drankje “Hallelujah” houdt de herinnering levend.

Jan, de neuroloog die een Thaise vriendin had met een restaurant in de Warmoesstraat. 

Met Jan heb ik de stad door gezworven, we hebben geschaakt en gebridged, gelachen en gehuild. Over Jan kan ik uren vertellen, maar dat wordt wat impertinent. 

Jan ging uiteindelijk dood aan alvleesklierkanker en hij had mij gevraagd of ik bij zijn sterven wilde zijn, zijn begrafenis wilde regelen en als executeur-testamentair wilde optreden.

Het hele verhaal zal ik niet vertellen, in het kort:

Op mijn huwelijksdag in ‘99 heb ik ‘s middag met mijn (hoog) zwangere vrouw gelunched en daarna hebben we geboortekaartjes uitgezocht.

‘s Avonds was ik bij Jan en ‘s nachts zaten we een kist uit te zoeken.

Op zijn begrafenis kwamen de werelden van zijn praktijk/maatschap, de familie, de Thaise kant en zijn vrienden bij elkaar, die elkaar vóór die tijd eigenlijk niet kenden en ik mocht alles aan elkaar knopen. Heeeel bijzonder. 

Dank je Jan voor je vriendschap!

Ik kan ook nog vertellen over Robin, met wie ik alle kroegen van Amsterdam wel heb bezocht. En dat ik waarschijnlijke de enige ben met AL zijn boeken ...

Enzovoort, ik vind het wel goed. Ik kom er nog met enige regelmaat, zeker met gasten uit het buitenland en die vinden het iedere keer weer prachtig.

Nog 30 jaar Olofspoort .........

[amsterdamdaytoday]

Amsterdam, corner  Zeedijk/Sint Olofspoort, 4 dec 2019

[gpworkshops]

#twilight #amsterdam (at In de Olofspoort) https://www.instagram.com/p/BsYR-vAnCre/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1agqet3gnb5tf