#op het dak

[contemporaryclassicalfan]

‘The People United Will Never Be Defeated’ in Een Os op het dak op de Concertzender

Zondag 7 juli 2024 wijd ik de drieënzestigste aflevering van mijn radioprogramma Een os op het dak aan de (bijna) integrale versie van The People United Will Never Be Defeated! van Frederic Rzweski. Rzewski componeerde deze cyclus voor piano solo in 1975. Het is een iconisch werk van de 20e-eeuwse muziek, geschreven in een periode dat componisten te hoop liepen tegen o.a. de Vietnamoorlog,…

[astarfruity]

.

[zongericht]

Looking to install solar panels on your EPDM or PVC sloping roof (Zonnepanelen op schuin PVC-dak)? Zongericht offers expert solutions for mounting solar panels on EPDM roofs (montage zonnepanelen op EPDM dak) and sloping PVC roofs (zonnepanelen op het dak van pvc). With their professional services, you can harness solar energy efficiently while preserving the integrity of your roof. Explore Zongericht's innovative solutions today for a sustainable energy future!

[stomgetoeter]

.

[vliegendevis]

iemand heeft dit vast al eens gedaan

van alle kleine hondjes whatsappstickers gemaakt

haar vingers in je oren geduwd om het geluid van de hagel op het plastic dak te dempen

roze tulpen van de albert heijn naar je gebracht op oudjaarsdag

het heeft eerder zo geonweerd

toen je hier aan deze tafel in deze bar zat

en precies hetzelfde spel met deze mensen,

je vrienden van de middelbare school, speelde

en je bent al heel

lang zo lang

als je nu bent

maar toen kende ik je nog niet

ik ben vaak zo bang geweest als vandaag

wakker geworden met een onderbuik van gonzende magma

en een hart van puimsteen

ik heb vaker een hand vastgehouden

die me niet gerust kon stellen

maar het was niet jouw hand

want ik kende je nog niet

[zondermens]

May I only speak in Poetry

Het is een zonde. Zo jong en zo alleen. Bloemen en onkruid groeiend in haar hersenpaden met geen flauw benul hoe ze haar weg erdoor ging banen. Op automatische piloot reed ze. Niemand die haar koers bijsturen kon. Niemand waarvan ze de wegaanwijzingen geloofde. Smachtend naar een sterke hand die haar bij haar nekvel zou nemen, haar zou kneden tot iets concreet, iets duidelijk, een persoon, iets dat bestaan kon.

De paradox van haar leven was dat ze vrij wilde zijn maar in iemands handpalm wilde rusten, om nooit boven de randen van haar koninkrijk uit te hoeven kijken.

Wat als ze nooit de zachte lakens van zich had afgeslagen? Was het beter geweest als ze was gebleven waar ze was, als ze nooit die hongerige steken in haar buik had gevolgd?

"Ga!"

Ontdek waar je vandaan komt. Ontdek waar je naartoe kan. Keer het existentiële probleem tot in zijn kern binnestenbuiten en weet uiteindelijk wie je bent. Weet alles. Vind uw grond. Begin er als een gek in te graven. Duw tegen uw plafond tot het dak van uw hoofd niet meer verder kan. Begin er gewoon aan. Bevraag alles. Sla uw spiegelbeeld kapot.

De tegenstrijd van verlangen naar controle en vrijheid in de vorm van kennis.

Ze was een ram; mensen moesten wijken voor haar. Ze liep, rende door tuinen, knakte stelen kapot onder haar voeten, scheurde bladeren van struiken. Ze spuugde op het trottoir van haar ziel. Ze was kwaad dat ze ooit geboren was geweest. Dat dit haar was aangedaan. Dat dit alles moest bestaan.

Bestaan was een helse betovering van de geest. We zijn onder hypnose. Leven als zombies. Gekweld en bedeesd. We willen vrij zijn, maar de wijn houdt ons in bedwang. De ketens van begeerte: het engelengezang. De zachte muziek die klinkt in onze buiken als we weer met schuldgevoel toegeven aan de sirenes van het buffet dat ons wordt voorgeschoteld. De tuin van Eden. Het mag. Maar neem er de gevolgen wel bij. Wees verantwoordelijk voor het zijn van vrij.

We willen graag geloven dat verlichting inhoudt dat ge niet langer belast zijt met de verantwoordelijkheid voor uw problemen. We willen graag geloven dat alles makkelijk wordt als de ketens zijn afgeslagen. Is dit echt zo? Of rennen we gewoon weg in de mist van apathie en cynisch bespot?

Stel alles in vraag tot ge uw eigen staart achtervolgt en de hondsdolheid toeslaat, tot uw gevoel van eigenheid is weggerot.

"Er moet een balans zijn."

Een fluisterende windgolf doet haar tot stilstand komen. De gedachtentrein houdt halt. De zinnen in kale tunnels onder het station lachen in uitroeptekens.

"Wees eens stil."

Stations zijn in beweging en ik ben mee op reis. Drukte. Een afstandelijke verbondenheid. Hier ben ik thuis. Ik laat de mensenmassa over mij heenkomen.

Kijkt niemand dan echt? De boodschap wordt uitgeademd in elke mogelijke vorm van symboliek. Ben ik gek? Of kent gij de weg gewoon niet? Ik vraag het aan arrogante voorbijgangers, die mij met hun tas in de ene hand en hun telefoon in de andere, verstrooid aankijken. Alsof ik verdwaald ben. Alsof ik geld nodig heb. Ik ben niet verdwaald, denk ik.

We kunnen het niet weten. Het schrille contrast der perspectief zal nooit echt naast elkaar gelegd kunnen worden. We zijn gewoon: gij daar en ik hier.

De dualiteit, ons plezier. De dans. Het vertier. Ik neem er vrede mee. Vanaf nu, elke dag opnieuw.

Ik loop kalm naar de gele deur, in een zijsteeg van de tunnel en vind daar mijn tuin van Eden terug. Grasgroene velden met lelieblanke bloemenkelken verwelkomen mij alsof ik nooit weg ben geweest.

Geen geren en gevlucht meer. De cirkel is rond. Ik ben terug in mijn zachte handpalm, het beginpunt, mijn grond.

Ik doe het licht uit, trek de lakens over mij heen. Terug bij af. Helemaal opnieuw.

En toch kan ik niet meer terug.

[mjomjomjo]

Hi :)

Again, posting here because Tumblr comments can’t handle my length 😩

First off: no worries. Ik zal het tot mijzelf houden ;).

Second: ongelooflijk shit, unprofessional en dismissing da uw ouders u nie geloven. It legit makes me a little angry omdak Et echt voor mij kan zien. If it helps you understand yourself, then that’s enough zelfs zonder officiële diagnose imo. Don’t let them downtalk it.

Efjes de mini rant aside: thanks for sharing this :) It does put things in perspective.

Er waren geen momenten dak dacht “oei maure is suffering from something” tho, maar ofc was je wel een handful soms. We both were :). Daarmee wil ik zeggen da ik nie dacht daje een disorder had, maar ook omdak er nooit zo over had nagedacht.

Na zelf Wa op te zoeken zie ik dingen die herkenbaar zijn, ook dingen die minder herkenbaar zijn. Ook Wa dingetjes waarin ik zie dak als partner beter had kunnen reageren :).

Overall I’m just glad it brings you calmth.

Ook efjes because I’m curious: you’re shitting your pants because you posted this hehe. Maar Waarom? Had je schrik dak je ging veroordelen?

I’m doing well :)

Doeii

[devosopmaandag]

Verdwenen paradijzen

“Vlinders en bloemen, de donkerrode aarde van de Quantocks en witgepleisterde huisjes in het bos. Dagen zonder einde, met geen ander doel dan met wijd open ogen door de velden naar zee lopen en door de getijdenpoelen waden. Waarom kan mijn film niet terugkeren naar dat paradijs.”, schreef Derek Jarman toen hij 49 was. Drie jaar later stierf hij.

“Terwijl ik dit schrijf komen al die ervaringen weer bij me boven, veertig jaar en meer nadien – het rustgevende gedruis van de golven, en de zilte geur – jongensjaren, het schelpen graven, blootsvoets, met opgerolde broekspijpen – al oogstend de kreek langs – de geur van de zeggevelden ....”, schreef Walt Whitman honderd jaar voor Jarman.

Het verdwenen kinderparadijs is een krachtige literaire bron en wordt ten onrechte als een uitgekauwd onderwerp gezien. Wie zijn of haar schouders ophaalt voor dat verlies is een cynicus of heeft te veel pijn opgedaan als kind.

Gisteren zat ik in de benedentuin, onder het lichtgroene dak van een grote beuk. Ik zag dat er in het gras gewroet was. Reeën, volgens eigenaar Craig, ze zoeken de laatste beukenootjes. Ik hoorde de Maulde stromen, en zachter, bijna als geritsel, het stroompje dat kronkelend achter mij loopt. Het was daar dat ik eerder voor het eerst van mijn leven een onooglijk geel bloemetje zag, de 'goudveil'. De hemel was stralend blauw, Mont Loron stond pront in mijn blik. Mijn borduurwerk liet ik zakken. Ik was voor even in een paradijselijk moment beland. “Het was. Het zal nooit meer zijn. Herinner.”, schrijft Paul Auster tot slot in 'Het spinsel van de eenzaamheid. Twaalf dagen geleden stierf hij. Ik zal hem herinneren.

Ik kwam op dat goed bewaarde kinderparadijs omdat ik achterin de benedentuin een pol met dotterbloemen vond. Ze horen niet hier maar duizend kilometer noordelijker. Dotterbloemen vormden met zwanenbloemen, pinksterbloemen, en lisdodden mijn bloemenwereld als Indisch kind in het Friese weidelandschap. Ik hoefde maar de straat uit te lopen en ik kon ze al tegenkomen. Dat duurde niet lang, want de nieuwe tijd stond met heipalen en hijskranen te dringen.

Walt Whitman groeide op op Long Island. Hij schrijft over iets waar hij zielsveel van hield: het rapen van meeuweneieren. Onlangs kreeg een 71-jarige Brit zijn derde gevangenisstraf voor het stelen van enkele duizenden eieren uit nesten van zeldzame vogels. Hij had het als jongen van zijn vader geleerd, en kon er niet mee stoppen. Zijn verzameling oogt prachtig. Op onze kwetsbaar geworden planeet en in ons schuldig natuurbewustzijn is het rapen van meeuweneieren en nachtzwaluweieren volstrekt taboe. Het is een ander soort dood van dat kinderparadijs. Ooit vond ik samen met Baukje Fokkema, op ons negende, een kievitsei in de weilanden van Wolvega. We waren euforisch. Het was, het zal nooit meer zijn, herinner.

[liefst]

Middagspits:

Voor de eerste keer sinds de winter zit ik buiten op mijn dak. De lucht is zacht, het begint al te schemeren. De kat scharrelt rond, op zoek naar vogels en avontuur. Verderop klinkt het verkeersgeraas van de middagspits. In een raam aan de overkant zie ik de weerspiegeling van het wit en geel van de koplampen van de auto's, het rood van hun achterlichten.

Jij zegt: sterrenstelsels die naar ons toe komen zien we als blauw licht, en sterrenstelsels die van ons af gaan lijken rood. Net als de achterlichten van de auto's voor ons, zeg ik. We zitten in het donker in je warme auto op de snelweg, een besloten universumpje te midden van vele andere. Jij rijdt, zoals altijd, en loodst ons naar onze bestemming, terwijl je me geduldig allerhande mysterieuze natuurwetten uitlegt.

Soms schijnt het me toe dat jij je zo veel gemakkelijker door de wereld beweegt dan ik dat kan. Jij zegt: ik breng je wel naar waar je wil zijn. Ik luister graag naar je stem, en naar deze auto's in het raam. De geluiden van een wereld net om de hoek, waar ik zo in zou kunnen stappen, als ik zou durven.

[dakreparatie]

Dakreparatie: Houd uw Huis Droog en Veilig

Een goed onderhouden dak is essentieel voor een veilig en comfortabel huis. Dakreparatie is een cruciale stap om lekkages, schade door weer en andere problemen te voorkomen.

Bij Dakreparatie.net begrijpen we de waarde van een betrouwbaar dak. Onze ervaren vakmensen staan klaar om diverse dakproblemen aan te pakken, van kleine reparaties tot volledige renovaties. Of het nu gaat om beschadigde shingles, lekkende goten of scheuren in het dak, wij bieden deskundige oplossingen op maat.

Door tijdig onderhoud en reparatie te bieden, streven we ernaar om uw huis veilig en droog te houden, ongeacht het weer. Met onze toewijding aan kwaliteit, vakmanschap en klanttevredenheid, kunt u op ons rekenen voor duurzame resultaten en gemoedsrust. Neem vandaag nog contact met ons op voor uw dakreparatiebehoeften!

[contemporaryclassicalfan]

Muziek verbroedert...? Muziek van Oekraïense, Israëlische en Palestijnse componisten in Een Os op het Dak

Kan en zal muziek verbroederen? In aflevering 56 van Een Os op het Dak op de Concertzender draai ik zondag 5 november muziek van Oekraïense, Palestijnse en Israëlische componisten

Mijn maandelijkse programma Een os op het dak op de Concertzender is al sinds het begin van Poetins invasie van Oekraïne gewijd aan muziek van Oekraïense componisten. Ten tijde van de aflevering van 1 oktober begonnen we deze aanvalsoorlog een beetje beu te worden. Zes dagen volgde de apocalyptische aanval van Hamas op een kibboets in Israël, die in één klap de strijd tussen Rusland en Oekraïne…

[roscrosa]

We luisteren jouw muziek

We slapen in een tent op het dak

de vogels vliegen er in een wervelwind omheen

we zijn nog steeds jong

want we leerden elkaar kennen voor de sneeuw viel

zo glijden de dagen van ons af

en valt het neer met het geluid van een

ringtone

[zongericht]

Looking to install solar panels on your slate or zinc roof (het plaatsen van zonnepanelen op een leien dak)? Look no further! Our local solar panel installers(lokale installateurs van zonnepanelen) specialize in installing solar panels on slate and zinc roofs(Zonnepaneel plaatsen op zinken dak). With their expertise, you can harness the power of solar energy while maintaining the aesthetic appeal of your roof. Whether it's slate or zinc, our installers ensure a seamless installation process, giving you peace of mind and a sustainable energy solution for your home or business.

[lunasilvis]

Droste

Je nam me mee naar een paardenrace in een spiegelhuis, waar de windhonden door de wanden braken, de fazanten door de vliering stortten, en het zeilen dak lekte: het hoosde binnen- in dit kafkaësk bordeel. Ik voelde nog geen nattigheid, toen de ochtendzon een pirouette draaide aan de horizon, zich een tel leek te bedenken, om te keren – Ik dacht dat ik het mij verbeeldde, hoe de maan als een losgeklopt ei de kleipolder vergeelde, belichtte, bij schemer, dat het zo hoorde, bij de kortste dag van het langste jaar, integraal onderdeel van het leven. In het spiegelcircus zwol het gejoel aan als een zwerm Spaanse cicaden, laarzen dreunden als de poten van hazen tegen de vloer, het opzwepende razen sloeg de laatste kalmte uit de atmosfeer. Vlak voor het startsein tikte je tien flappen neer op de massief houten counter, van waarachter een Zoroastrist met smeeroliesnor in Syrische klanken iets onthulde, iets wat klonk tussen zingen en smeken. Bezworen zette je in op Hermes: “Heldhaftig hengst op hoeven als pianola’s, voorbij illusies, sneller dan optisch bedrog” Na de buskruitknal verdween de rook en troebelheid: ik bungelde uit het raam, kwam uit bij het begin van de aarde. Stuitte daar op het ruisen van windgongen, het rusten van windhonden, reinigende oosterse rituelen, grazende merries in de wei, een schone lei.

[medewerkers]

Beste gebruikers van Tumblr

Ik weet niet of je het laatste nieuws al hebt gehoord, maar ik heb het zonnige eiland Clawland een paar maanden geleden achter me gelaten en heb een functie aangenomen bij Tumblr als Chief Officer of Merchandising and Physical Engineering. Ik heb mijn items in mijn Emporium gedeeld, en wat nog belangrijker is, jullie hebben ze gekocht!

Het gaat zo enorm goed dat ik gisteravond genoeg tijd had om na te denken over hoe ver ik het geschopt heb. Geen tegenslagen, KPI's die door het dak schieten, iedereen blij met hun nieuwe mokken en spelden en t-shirts, en ik aan het hoofd van dit alles… alles gaat op zijn Bricks!

Maar één ding wat ik kwijt wil over merchandising is dat het wel leuk en creatief is… maar er wordt niet veel op geklikt. Brick mist klikken!

Ik dacht eraan hoe ontzettend populair mijn kleine krabbenvrienden op het dashboard waren toen ik weg was. Zichzelf vermenigvuldigen als een gek! Het valt niet te ontkennen: jullie zijn dol op die krabben. Jullie geven zelfs geld uit om ze naar elkaar te sturen. 

Dus de vraag was: hoe combineer je zo’n klikklare functie die je kent en waar je van houdt, met iets anders? Iets NIEUWS?

En toen kreeg ik een ingeving!

🦀🐛🧀👻🐴🍪!!!!!!!!!!!!

Daarom kondig ik hierbij aan dat ik tijdelijk afscheid neem van mijn functie bij Emporium en van team wissel om Chief Reactions Officer van Tumblr te worden.

Vanaf vandaag kun je HELEMAAL LOS met die reactieknoppen onderaan elk Tumblr-bericht om je emoties te uiten. Op het web tenminste. Niet in de mobiele apps. (Ik ben wel goed, maar niet zo goed.)

En luister, dit is kort dag. Ik heb de hele nacht doorgehaald om dit in elkaar te zetten sinds ik deze ingeving kreeg terwijl ik naar de sterren keek en nadacht over mijn leven en keuzes. Dus de daadwerkelijk beschikbare reacties zijn voorlopig beperkt. Het waren eigenlijk gewoon de meest recent gebruikte emoji's in mijn telefoon.

Maar ik weet gewoon dat je ze toch geweldig zult vinden. Omdat ze van mij komen, van BRICK!

Je klikfanaat,

Brick Whartley Chief Reactions Officer Chief Officer of Merchandising and Physical Engineering (met verlof)