#peppermint soda

[thev3lvetunderground]

What I’ve watched this summer

letterboxd: emma333 😋

[filmap]

Diabolo menthe / Peppermint Soda Diane Kurys. 1977

Beach 93 Rue Pasteur, 14750 Saint-Aubin-sur-Mer, France See in map

See in imdb

[cinematicjourney]

Peppermint Soda (1977) | dir. Diane Kurys

[minch-makes-stills]

Peppermint soda (1977) dir. Diane Kurys

[khudrang]

movies ending on freeze frames

The 400 blows (1959) dir. François Truffaut| Picnic at Hanging Rock ( 1975) dir. Peter Weir| The Breakfast Club (1985) dir. John Hughes| The Omen (1976) dir. Richard Donner| Peppermint Soda (1977) dir. Diane Kurys| Charulata (1964) dir. Satyajit Ray| A Moment of Innocence (1996) dir. Mohsen Makhmalbaf

[silverscreencaps]

Peppermint Soda (1977) dir. Diane Kurys

[oiiove]

Diabolo menthe (1977)

[lask13crime]

Diabolo menthe, Diane Kurys, 1977

[cyborgiscosmic]

[annasfilmclub]

[bea-lele-carmen]

Within your schoolbooks

Are your dreams and secrets

All those words you cannot say

Words of love and tenderness

The words of a woman

that you hide, that we condemn

you're hiding little Anne

Within your schoolbooks

There's blood and tears

Your first heartbreaks

The first wounds

The first tears

That bruise your soul

That bruise little Anne

In the school cafeterias

You have to bluff and lie

Around the diabolo mint

When you recall the nights

From last summer

And all your first lovers

That you've only had while dreaming

Within your schoolbooks

are your dreams and secrets

All the words you'll never say

of love and tenderness

The words of a woman

that you're hiding. that we condemn

You're hiding little Anne

[swampflix]

Peppermint Soda (1977)

The 1977 French coming-of-age drama Peppermint Soda is a lovely, densely detailed memoir of school age sisters’ adolescence in 1960s Paris.  There’s nothing especially flashy or dramatic about its visual style or narrative except maybe in its choice of subject, since its matter-of-fact approach to the daily drama of young girls’ lives does feel ahead of its time.  Rather, its frankness feels…

[filmap]

Diabolo menthe / Peppermint Soda Diane Kurys. 1977

Bridge 11 Rue Caulaincourt, 75018 Paris, France See in map

See in imdb

[cinematicjourney]

Peppermint Soda (1977) | dir. Diane Kurys

[minch-makes-stills]

Peppermint soda (1977) dir. Diane Kurys

[modestane]

Anneler, kızlar ve arkadaşlar: Peppermint Soda

Ahh, ben olup da bu filme bayılmamak mümkün mü?

Geçen gün tekrar izleyince düşüncelerimi derleyip toplamadığıma hayıflandım. Kendimi hazırlıksız yakalamayı sevdiğimden herhalde, herhangi bir detayına takıldığım filmlerin hakkında kolaylıkla yazıyorum, böyleleri kaçıyor. Pastel renkleriyle ve küçük dünyalara ait küçük sevinçler, küçük zaferler ve küçük hayal kırıklıklarıyla mükemmel bir film Peppermint Soda.

Film, boşanmış anne ve baba arasında gidip gelen iki kız kardeş Anne (Eléonore Klarwein) ve Frédérique'in (Odile Michel) bir sene içerisinde yaşadıklarını, onların zihnindeki zaman çentikleriyle, yaz tatilinden bir sonraki yaz tatiline kadar anlatıyor. Ortaokuldaki Anne ile liseli ablası Frédérique arasında sadece iki yaş var, ama yönetmenin (Diane Kurys) bildiği üzere, bu iki yaş dünya kadar fark yaratıyor. Frédérique, ince külotlu çorap giyip sigara içer, erkeklerle partileyebilir ve politik eylemlere katılırken, Anne, tüm bu ayrıcalıklardan muaf, her ergen kadar merak ve kendinden utanç dolu. Kızların annesi (Anouk Ferjac) ise ayrı bir hikâye; her bir kızıyla ayrı sebeplerden ötürü çatışırken (ve bu çatışmalara dair kendi içinde de çatışırken), en az onlar kadar kimliğini ve aşkı arıyor, beğenilmeyi arzu ediyor.

Film, iki kardeş arasındaki dostane rekabet ve çekişme, dağılmış ailelerdeki hassas dengeler, kadın cinselliğinin bizzat kadınlar tarafından yok sayılması/bastırılması/kınanması, yeni yetme aşkların uçuşkanlığı, o yaşlarda aileden çok daha yakın olunan arkadaşlar ve bu arkadaşıkların kırılganlığı gibi irili-ufaklı temayı, izleyicinin başını döndürmeden birbirine öyle güzel örüyor ki, tek bir an bile fazla kaçmıyor, insanı yormuyor. İzlerken elime bir fincan sıcak çay tutuşturulmuş, sırtıma bir hırka konmuş, üşüyen ayağıma yün çorap giydirilmiş, saçım okşanmış gibi huzur doluyorum.

Biraz da üzüntü vuruyor tabii.

1993 yılına, kendi ergenliğime dönüyorum ve Notre Dame de Sion'da geçen üç haftayı, armasını çok sevdiğim üniformamı, anlamasam da tahtadan defterime geçirdiğim vocabulaire listelerini, renkli tükenmez kalemlerimi, projeksiyonla izlediğimiz animasyondaki Fransızca diyalogları, ayaklarının yerinde küçük tekerlekler varmış gibi avluda süzülerek gezen rahibeleri, her yeni öğrenci gibi serviste maruz kaldığım zorbalıkları, anneannemin salonunda bitkilere sırtımı dönüp zevkle ödev yaptığım sessiz saatleri, içinde olduğumdan büyüklüğünü tam kestiremediğim ama bunu yapmaya daha çok vaktim olacağını sandığım için analizini ötelediğim mutluluğumu hatırlıyorum.

Kendi Peppermint Soda hikâyem kısa kesildiğinden, bu tarz filmleri kana kana içmek iyi geliyor.