Tumgik
#ramon vitral
premiogrampo · 2 days
Text
– Prêmio Grampo 2024 de Grandes HQs – Os 20 rankings do júri
Foram 20 eleitores convidados para votar no Prêmio Grampo 2024. A regra era simples: cada um deveria enviar um ranking com seus 10 quadrinhos preferidos publicados no Brasil entre os dias 1º de janeiro e 31 de dezembro de 2023 – incluindo republicações (títulos que já tenham sido lançados no Brasil anteriormente, mas que retornaram em novo formato editorial). Continue reading – Prêmio Grampo…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
balburder · 2 days
Text
– Prêmio Grampo 2024 de Grandes HQs – Os 20 rankings do júri
Foram 20 eleitores convidados para votar no Prêmio Grampo 2024. A regra era simples: cada um deveria enviar um ranking com seus 10 quadrinhos preferidos publicados no Brasil entre os dias 1º de janeiro e 31 de dezembro de 2023 – incluindo republicações (títulos que já tenham sido lançados no Brasil anteriormente, mas que retornaram em novo formato editorial). Continue reading – Prêmio Grampo…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
renatamunoz · 4 years
Text
Tumblr media
·       Real academia de San Carlos
Francesco Saverio Cavallari (Palermo, 1809–1896), Fue la sede del Real Hospital del Amor de Dios, fundado por Fray Juan de Zumárraga, primer obispo y arzobispo de México de 1528 a 1548 Ante la falta de fondos para construir un edificio ex profeso, se decidió instalar en este lugar la Academia de San Carlos en 1791. Se encuentra localizada en la calle de Academia número 22 esquina con la Calle de La Moneda, en el Centro Histórico de la Ciudad de México y tiene un estilo arquitectónico neoclásico.
elegí este edificio por que me gusta para lo que fue usado, como escuela de las artes, y hoy en día pertenece a la escuela de artes y diseño de la UNAM, la carrera que estoy cursando, me pareció buena idea escogerlo. En su época fue la escuela para los arquitectos, pintores y escultores mas renombrada de la época en Latinoamérica ya que fue la primera en ser fundada.
·       Museo Nacional de San Carlos (construcción se realizó entre 1798 y 1805.)
Manuel Vicente Agustín Tolsá y Sarrión (Enguera, Valencia, 4 de mayo de 1757 - Ciudad de México, 24 de diciembre de 1816) fue el arquitecto que construyó esta edificación, es un museo de arte localizado en la colonia Tabacalera, cerca del Centro Histórico de la Ciudad de México y tiene gran parte del estilo neoclásico, este en particular lo elegí por que me gusta el espacio que tiene, la luz y todo hace que la arquitectura como tal brille y se destaque. El edifico tenia al inicio la intención de ser habitado por un conde para formar familia, sin embargo este murió y nunca se consolido tal plan, en el siglo XX fue sede de las oficinas de la Tabacalera Mexicana, de la Lotería Nacional y de la Escuela Nacional Preparatoria N° 4. Hasta que en 1968, el Instituto Nacional de Bellas Artes lo destinó para albergar la colección de arte europeo.
·       Iglesia de Nuestra Señora de Loreto. (Construida entre los años 1806 y 1819)
Ignacio de Castera Obiedo y Peralta (Ciudad de México, 1750 (?) - 1811) fue quien construyó esta edificación, frente a la iglesia se encuentra la plaza Loreto, como la iglesia, la cual solía ser el lugar de la primera sinagoga de la Ciudad de México, la iglesia esta edificada en San Ildefonso 80 esquina con Rodríguez Puebla y tiene un estilo neoclásico, aunque su diseño básico es barroco. Tanto ahora como en su tiempo funciono como una iglesia católica, escogí este por que creo que parte importante de la historia de nuestro país en general gira entorno a las cuestione religiosas y me aprecio justo comentar sobre alguna edificación religiosa.
·       Teatro degollado (1855-1866).
Jacobo Gálvez (25 de julio de 1821-29 de junio de 1882) ubicado en la ciudad mexicana de Guadalajara y tiene un estilo neoclásico cargado con influencia italiana, esta edificación siempre fue prevista como un teatro, se pensaba que fuera un teatro digno para los habitantes de la ciudad, fue nombrado así en homenaje al dramaturgo Juan Ruiz de Alarcón y Mendoza, el 3 de septiembre de 1866 se presentó la obra de Gaetano Donizetti Lucía de Lammermoor como acto inaugural, protagonizada por Ángela Peralta. Elegí este por que me gusta la ciudad de Guadalajara me gustan los teatros y este en específico lo recuerdo muy bien porque estuve ahí, y tengo una afinidad a los teatros en general por haberme presentado en varios de ellos, y de Guadalajara fue en el cervantino, una festividad que adoro con todo mi corazón.
·       Hospicio cabañas (1805-1845)
José Gutiérrez (1766-1835) fue de los primeros en meterle mano a esta edificación, emblemático de la ciudad mexicana de Guadalajara, con un estilo neoclásico, la importancia de este edifico reside en que fue creado para ser un hogar para huérfanos y así fe desde 1810 a 1980. Elegí este edifico por que la arquitectura en si me pareció bonita, es de los que mas me llamaron la atención aparte en la imagen que puse la iluminación que tiene hace que se vea incluso mágico.
·       Templo de Nuestra Santísima Virgen del Monte Carmelo, comúnmente llamado Templo del Carmen. (1802-1807).
Francisco Eduardo Tresguerras (Celaya, 13 de octubre de 1759 - Ibidem, 3 de agosto de 1833) el templo católico en la ciudad mexicana de Celaya, en el centro histórico de Celaya y tiene una combinación de estilos entre el neoclásico y barroco. El uso de este edificio ha sido en toda su historia como Iglesia católica. Los propietarios originales del templo fue la Orden de los Carmelitas Descalzos.
Escogí esta edificación por el color amarillo que tiene su fachada, en su mayoría, los edificios que he visto a lo largo de esta investigación han sido de colores grises, cyanes, cafés, son terrosos, de piedra un poco fríos, sin embargo, este no, la fachada amarilla es un cambio agradable.
·       Antiguo Teatro Bartolomé de Medina. (fue construido de 1881 a 1887)
Fue construida por Ramon Almaraz por desgracia no encontré datos de su nacimiento ni de su muerte fue un teatro ubicado en la ciudad de Pachuca de Soto, estado de Hidalgo, México, era un edificio de estilo neoclásico, su función principal así como lo dice su nombre fue ser un teatro para que se pudieran llevar acabo presentaciones de diversos tipos, elegí este edifico por que me parece imperativo recalcar que algunos de los edificios que fueron edificados en ese entonces ya no están, como es el caso de este, fue un teatro anhelado por muchos pero el espacio no permitía que las presentaciones se llevaran con éxito y al no encontrar otra función para este fue demolido.
·       Catedral de Tampico. (1841-1922)
Lorenzo de la Hidalga (Vitoria (Álava, España), 4 de julio de 1810 - Ciudad de México (México), 1872) Está ubicado frente a la Plaza de Armas, en el Centro Histórico de la ciudad, siendo el principal centro de culto cristiano de la Diócesis de Tampico. Siempre ha sido usada como una iglesia católica, este edifico me impresionó hablando en cuanto a tamaño y detalle hasta eso, al ser no solo una edificación con estilo neoclásico también tiene partes de art-deco, en lo personal es de mis estilos favoritos y la combinación de estos dos me pareció muy bonita.
 .  La Catedral Basílica Metropolitana de la Madre Santísima de la Luz de León (1760-1885)
Al ser un edifico que llevo mucho tiempo terminar hay bastantes personas involucradas en su construcción y por lo mismo no dejan en concreto a ninguno de ellos, es una iglesia de culto católico, ubicada en el centro histórico de la ciudad de León, México. Es la sede metropolitana de la Arquidiócesis de León, tiene estilo neoclásico solamente, me doy cuenta de que los edificios religiosos siempre lo fueron, son los únicos que se respetaron como tal, ninguna iglesia hoy en día es un museo o algo así, siguen siendo iglesias, y por eso me pareció bueno poner este ejemplo, es una edificación que llevo mucho tiempo hacerse y hoy en día sigue en pie y en uso.
·       Teatro Morelos de Maravatío. (1871 y 1877)
El arquitecto fue Rafael Guerrero Torres del cual desconozco su fecha de nacimiento y defunción el edificio es un histórico teatro que data de finales del siglo XIX ubicado en la localidad mexicana de Maravatío en el estado de Michoacán de Ocampo, México, es totalmente d estilo neoclásico, siempre ha sido un teatro muy famoso, en donde se presentaban distintos número muy demandados, le daba vida a la ciudad, siempre he dicho que sin las artes el mundo no sería nada. Yo siempre he estado muy unida a las artes, las respeto, las admiro y las practico, como ya había dicho antes le tengo mucho afecto a los teatros, y el hecho de que encuentre muchas edificaciones que siguen hoy en día siendo teatros me llama mucho más la atención que otro edificio.
 ·       El palacio de hierro (1888-1891)
Eusebio de la Hidalga Nacido en 1845, el edificio del Palacio de Hierro se encuentra ubicado en la actualidad en la esquina de la calle Venustiano Carranza y 20 de noviembre en el Centro Histórico, Delegación Cuauhtémoc, Ciudad de México, es art Nouveau, este edifico funcionaba principalmente como almacenes, hoy en día es una tienda departamental, escogí este por que se me hace una innovación a la arquitectura, tiene un estilo diferente y me gusta mucho desde siempre el art Nouveau.
·       El gran hotel de México. (1898-1899)
Daniel Garza fue el arquitecto que edifico esta estructura, ocupa el extremo sur de ese lado, y a pesar de que parece que es el mismo edificio que el Hotel Majestic, realmente son dos su entrada y fachada están localizadas en la calle 16 de Septiembre y no en el Zócalo, tiene un estilo neoclásico por fuera y por dentro es un estilo art Nouveau, al inicio se pensó que fuera cede de varias tiendas departamentales, lo elegí por que me gustan los vitrales del techo son muy bonitos.
 . Museo de geología (1890-1906)
Carlos Herrera López fue el arquitecto que levanto esta edificación ubicado en la Colonia Santa María la Ribera de la Ciudad de México, es un recinto destinado a albergar las colecciones geológicas más importantes de México, tiene un estilo ecléctico siempre fue previsto para ser un museo, lo único que cambio a lo largo de los años fue su nombre, me gusta el interior del edificio y me agrada ver otro edificio que no sea art Nouveau o art deco o neoclásico.
.Kiosco Morisco (finales del siglo XIX)
José Ramon Ibarrola (Nacido el 10 de julio 1841 - Ciudad de México, Distrito Federal, México-Fallecido el 18 de mayo 1925 - Ciudad de México, Distrito Federal, México, a la edad de 83 años) situado en el centro de la Alameda, en el cruce de las calles Dr. Atl y Salvador Díaz Mirón, de la colonia de Santa María la Ribera, en Ciudad de México, tiene un parecido muy cercano a la estética de los moriscos, de ahí el nombre, servía como pabellón de México en la exposición universal de 1884. Este lo escogí por que mi madre me lo dio a buscar, es un lugar que le gusta mucho y que ella ya ha visitado, yo no tengo el gusto, sin embargo, al investigarlo puedo decir que realmente es una edificación hermosa.
 ·       Palacio de Lecumberri. (1885-1900)
Antonio Torres Torija (Nació en la Cd. de México en 1840-Cd. De México en 1922) ubicado al oriente del Centro de la Ciudad de México, en la alcaldía de Venustiano Carranza tiene un estilo neoclásico, sin embargo por el autor sabemos que tiene una estructura de acero, en su apertura fue presentada a la sociedad como una penitenciaria, ahí se alojaron muchos criminales y en realidad el lugar tiene una historia muy tétrica, en parte lo elegí por eso, ya había escuchado hablar de este palacio, mi madre una vez lo menciono pero nunca creí que alguna investigación me llevaría a conocerlo más de lo que sabía.
·       Faro de la Barra (1883)
Ramon de Ibarrola el mismo que construyó el kiosco morisco, ubicado en La Barra de la colonia Hermenegildo Galeana, en la margen izquierda del Río Pánuco, no creo que tenga un estilo como tal ya que toda la estructura es de acero, siempre ha sido un faro, por lo que se fue muy funcional en una que otra guerra, lo escogí por que a lo que he leído las arquitecturas de hiero eran famosas por realmente enseñar ciertas partes de su estructura de hierro y esta cabe completamente en esa descripción.
 .   Palacio de hierro de Orizaba. (26 de septiembre de 1891-septiembre de 1894)
Joseph Danly, un extranjero fue quien construyó esta edificación, fue construido ex profeso para ser la sede del Gobierno Municipal de la Ciudad de Orizaba, Veracruz, México a finales del siglo XIX, se encuentra ubicado en la Calle Madero entre Poniente 2 y 4. Es una de las mayores representaciones del art nouveau en México. Esta también en particular es una edificación que realmente fija el concepto de la arquitectura de hierro, y me gustan los colores, supongo que es por eso que la elegí.
·       Jardín Botánico Cosmovitral (1909)
Lo edifico el ingeniero Manuel Arratia, es una edificación de los inicios del siglo XX lo sé, pero mientras más avanzaba en la investigación me quedaba con menos edificios del siglo XIX y decidí que estaría bien poner algunos de los principios del siglo XX, este en particular es de mis favoritos de toda la vida, amo el Jardín botánico, amo los vitrales, me parece un edifico precioso, y merece estar aquí. Está ubicado en  la ciudad de Toluca capital del Estado de México, en México.
 . La estación de Buenavista (1865-1873)
No logre encontrar información sobre quien la edifico, Av. Mosqueta e Insurgentes Norte, Colonia Buenavista, Delegación Cuauhtémoc, Ciudad de México, México. Es una estación de transporte público de la Ciudad de México. Hasta 1997 fue una estación de ferrocarril del sistema de Ferrocarriles Nacionales de México en la Ciudad de México y desde 2008 es terminal del Ferrocarril Suburbano de la Zona Metropolitana del Valle de México, de la línea B del Metro de la Ciudad de México y estación de las líneas A1, A2, A3 y A5 del Metrobús.
1 note · View note
sourcedotisa · 6 years
Text
Projeto RUMOS / Série Postal - Ramon Vitral
Aos poucos vou dando umas revisadas por aqui também sobre meu envolvimento com os quadrinhos - que ocorreu de uma forma mais intensa em 2014, e hoje em dia me pega em alguns momentos esporádicos. 
A convite de Ramon Vitral, desenvolvi não um, mas dois cartões postais que derivam da linguagem dos quadrinhos. Minha primeira proposta não foi publicada pelo projeto por conta de uma questão com autorização de imagem (O banco Itaú, empresa responsável pelo edital de projetos RUMOS criou um entrave com minha apropriação livre de imagens resultantes de busca do google :/). Esta ocasião foi motor pra realização de uma segunda imagem, que explora um desenho com "apagamento" de uma camada espessa de preto de photoshop por sobre imagens igualmente apropriadas do google, reformando-as de forma com que se tornassem irreconhecíveis e, assim, minhas.
Tumblr media
(vendo de novo essa arte dá uma pena de novo que ela não foi publicada!)
Os dois postais partem da vontade de utilizar a sequência de imagens geradas no google images a partir de busca com palavras chaves como uma linha narrativa pescada pela "temática". No segundo postal, realizei o mínimo de intervenção possível, nomeando o cartão postal como "Uma breve sobre Autoria" - relacionando-a diretamente com o ocorrido, porém utilizando a estratégia de desenho por apagamento com formas bem abstratas, que possibilitam uma leitura bastante não determinada por uma figuração estrita, apesar insinuações.
Tumblr media
O primeiro postal, no entanto, intitulado "Tânia", era fruto de mais uma experiência com materiais colecionados. Meu pai guardava muitas coisas antigamente, de selos até moedas estrangeiras. Em outros quadrinhos meus também realizei colagens com caixas de coisas guardadas - só que minhas -, souvenirs como tickets de ônibus, cadernetas escolares, bilhetes de pré escola, mais miscelâneas de épocas do que tematizadas por categorias formais... Quando o Ramon me propôs realizar essa história que se daria em 1 página, peguei a caixa de cartões postais do meu pai e, ao encontrar um cartão postal não enviado com mensagem tão enigmática direcionada para uma tal de Tânia, sabia que era isso que eu precisava para o mote das "pesquisas de google". 
aqui o link pra entrevista com o Ramon na íntegra, no blog dele Vitralizando: https://www.vitralizado.com/hq/mariana-paraizo-e-a-producao-do-12o-numero-da-serie-postal/
Os cartões postais são distribuídos gratuitamente e estão disponíveis aqui no rio na livraria da UFRJ e em breve em livrarias como Cultura (aquela da cinelândia), Blooks (a de botafogo no cine itaú) e Travessa (a de botafogo também). 
Tumblr media
0 notes
mariocau · 5 years
Text
Ser Autor - Ampliando seus horizontes 1
"Oi, pessoal! Hoje é 30 de janeiro, e nesta data comemoramos o Dia do Quadrinho Nacional! Hoje também começo uma série (espero que muito longeva!) dentro do Ser Autor: Amplie seus Horizontes! O objetivo dessa série é apresentar conteúdos diversos que visam aumentar o repertório e o networking de todos os autores/ilustradores/artistas que passam por aqui. Uma das coisas mais importantes pra nós é conhecer muita gente, acompanhar o trabalho dos outros, especialmente os que ressoam com o nosso, os que fazem mais sentido pra nós. Para aproveitar a data, pra inaugurar a série, trago aqui uma thread (sequência de posts) feitas pelo HQ Sem Roteiro no Twitter (você pode segui-los aqui) com indicações de podcasts, perfis, sites e jornalistas importantes que tratam de Quadrinhos (e cultura pop em geral). É uma baita lista, apesar de achar que pode ter alguém faltando dela - o que é normal, visto a quantidade de perfis/canais/sites que existem - , mas é de muita qualidade. A curadoria do HQ Sem Roteiro foi precisa e providencial. Nossa cena de Quadrinhos (ando evitando apalavra "mercado") é muito vasta e rica mas carece de crescer mais e ter mais leitores engajados. Com essa lista você vai encontrar, com certeza, pontos de vista compatíveis com os seus e ajudar a não só dar audiência pra essa gente incrível que faz conteúdo sobre Quadrinhos mas também ampliar seus horizontes. Então, sem mais delongas, acesse a lista de indicações do HQ Sem Roteiro por este link. Caso prefira ver a lista por aqui, é só ler abaixo. Ao final da lista, tem mais informações, não deixe de ver. E fica, claro, meu agradecimento ao PJ por ter feito essa lista de indicações e por ter autorizado a publicação dela aqui no Blog'n'Roll.
Tem gente pra caramba fazendo conteúdo de qualidade sobre quadrinhos pela Internet. Então aqui vai uma listinha pra quem tá a fim de conhecer coisas novas ou se aventurar por todo um mundo de sites, podcasts, canais de Youtube e muito mais! Segura! Site criado por Ramon Vitral @RVitral, um dos melhores jornalistas especializados em quadrinhos do Brasil. Repleto de entrevistas com artistas de peso, do Brasil e do mundo. Site: Site: https://t.co/V65k5il8pN Um dos melhores (quiçá o melhor) canais de divulgação de HQs do Brasil. Quer saber mais sobre o que tá rolando no mundo da produção independente? Acompanhe esse perfil! Twitter: @gibifoda Instagram: https://www.instagram.com/gibifoda/  Quadrinhos são políticos sim, e as mulheres do Políticas mostram isso com maestria. Quadrinistas, ilustradores e chargistas de todo o Brasil reunidas em um só lugar. Tumblr: https://politicashq.tumblr.com/  Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/politicashq/  Com um canal no YouTube com mais de 100 mil inscritos, o Load é uma das vozes nacionais mais poderosas atualmente na produção de conteúdo sobre HQs. Um especialista de mão cheia! Twitter: @LoadComics YouTube: YouTube: https://t.co/F79CCffcuV Capitaneado por Cayo Costa @cayogcosta, brasileiro morando na Coreia do Sul, o projeto traz dicas de leituras que estão sendo lançadas lá no exterior. Um radar interessante. Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/hqwishlist/  Tradutora, jornalista, MDMana lá do @melhoresdomundo. @bellefelix é a criadora da hashtag e do desafio #365HQs. Lança sempre ótimas críticas de quadrinhos no Instagram: https://www.instagram.com/bellefelix_/  Canal do YouTube realizado pelo Carlos Neto @yoneto, uma excelente forma de ver os rostos e ouvir as vozes dos maiores nomes do quadrinho nacional. Twitter: Twitter: @Papo_Zine YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC6U46tG4YjZ-jlUhYrMqOnw … Instagram: https://www.instagram.com/papozine/  Site com análises da cultura pop (quadrinhos incluso) a partir de uma perspectiva feminista e negra. Cada artigo é uma aula. Twitter: @pretaenerd Site: http://www.pretaenerd.com.br/  Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/pretanerdburning/ … O mais tradicional site sobre quadrinhos do Brasil. Traz críticas, notícias, informações sobre a produção de HQs daqui e do mundo. Twitter: @universohq Site: Site: http://www.universohq.com/  Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/universohq/ Mais Podcast produzido pelo Universo HQ. Discussões quinzenais com alguns dos maiores conhecedores sobre quadrinhos do Brasil. Site: https://t.co/42jeaqKVyT O melhor conteúdo brasileiro sobre quadrinhos produzido no Instagram. Ponto. Entrevistas, críticas, curiosidades, um canal que se encaixa perfeitamente nas possibilidades da rede social. Instagram: https://www.instagram.com/foradoplastico  Site com críticas e discussões aprofundadas sobre quadrinhos e outros produtos da cultura pop. Site: http://tapiocamecanica.com.br/on/  Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/tapiocamecanica/ … Espaço que reúne variada quantidade de conteúdo, entre vídeos e textos, sempre procurando se aprofundar nas discussões sobre a linguagem e a relevância social dos quadrinhos. Twitter: @balburder Site: https://balburdia.net/  Instagram: https://www.instagram.com/balburder/ 
Pesquisador e jornalista, seu perfil no Facebook reúne algumas notícias interessantes sobre o mundo dos quadrinhos. Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100006506410600 … Com discussões sobre a cultura pop como um todo, o conteúdo produzido sobre quadrinhos pelo Nebulla é excepcional. Um dos sites mais completos sobre cultura pop do País. Twitter: @nebulla_co Site: Site: http://www.nebulla.co/  Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/nebulla_co/#  O site coordenado por Thiago Borges @thiago_cido traz um olhar amplo sobre o mercado nacional de quadrinhos e discussões aprofundadas sobre a linguagem das HQs. Site: Site: https://oquadroeorisco.com.br/  Facebook: Facebook: https://www.facebook.com/oquadroeorisco/  Podcast realizado por mulheres cearenses, aborda de forma problematizadora a produção de shoujo e de josei (mangás focados em um público feminino). Twitter: @molhoshoujo Site: Site: http://molhoshoujo.com/  Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/molhoshoujo/  Instagram com conteúdo produzido pela colecionadora de quadrinhos cearense Sarah Pontes, reúne críticas e indicações. Instagram: https://www.instagram.com/quadrinhosarretados/ … Críticas, resenhas, listas, reflexões, teoria. Um baita site para quem quer se aprofundar mais na linguagem dos quadrinhos. Twitter: @raiolaserHQ Site: Site: http://www.raiolaser.net/  Podcast produzido por Hamilton Kabuna @hamiltonkabuna, com entrevistas e bate-papos com produtores de quadrinhos independentes brasileiros. Twitter: Twitter: @quadenarrativa Site: Site: https://t.co/M6LoUe3p2u Podcast produzido pelo quadrinista Digo Freitas @DigoFreitasHQ, procura explorar os meandros da produção de histórias em quadrinhos. Twitter: Twitter: @stripperspod Site: Site: https://t.co/cYYrbbOUBp Tradicional podcast sobre mangás, tem mais de 200 programas já lançados. Twitter: @aoquadra_do Site: https://t.co/eFx299jxf3 Podcast de discussão sobre a cultura pop, incluindo quadrinhos, sob uma perspectiva LGBTQI+. Twitter: @bichasnerds Site: Site: http://tapiocamecanica.com.br/on/podcast-bichas-nerd/ … Instagram: https://www.instagram.com/bichasnerds/  Canal de divulgação e discussão sobre HQs feitas por mulheres. Coordenado pela jornalista Gabriela Borges. Twitter: @minadehq Instagram: Instagram: https://www.instagram.com/minadehq/  YouTube: YouTube: https://t.co/Qcqt04YQDT Desde 2008 no ar, o site nasceu como espaço de discussão sobre o universo da DC Comics mas hoje fala de quadrinhos como um todo. Lar do podcast ComicPod. Twitter: @terra_zero e @comicpod Site: Site: https://t.co/ZfDMtC3eeC ==== VITRALIZADO ==== GIBIFODA ==== POLÍTICAS ==== LOAD COMICS ===== HQ WISHLIST ===== BELLE FELIX ===== PAPO ZINE ==== PRETA, NERD & BURNING HELL ==== UNIVERSO HQ ====
CONFINS DO UNIVERSO
==== FORA DO PLÁSTICO ==== TAPIOCA MECÂNICA =====
BALBÚRDIA
===== PAULO RAMOS ==== NEBULLA ===== O QUADRO E O RISCO ===== MOLHO SHOUJO ===== QUADRINHOS ARRETADOS ===== RAIO LASER ===== QUADRINHOS E NARRATIVA ==== STRIPPERS ==== AO QUADRADO ==== BICHAS NERDS ===== MINA DE HQ ==== TERRA ZERO ===== O HQ Sem Roteiro é um podcast do grupo Iradex de conteúdo. Ele é produzido pelo PJ Brandão. Você pode acompanhá-los pelo seu agregados de podcasts favoritos (eu uso o CastBox), pelo site e também pode contribuir com o projeto através do Padrim, um sistema de financiamento recorrente. Conheça essa opção aqui.
" from Blog'n'Roll:http://bit.ly/2G8CUE4
1 note · View note
praza-catalunya · 3 years
Text
Vidreiras, artesanía entre o Medievo e os Tempos Modernos
 A pandemia provocada polo virus covid-19 segue impondo as súas leis. Nestes tempos de clausura social e de escuridade cultural, semella un paradoxo que o Museu del Modernisme programe unha magnífica exposición sobre vidreiras de hai un século. Os xogos de luz e cores que emiten tales elaboracións translúcidas iluminan negritudes e perspectivas. Promoveu o Modernismo as artesanías? É un oxímoro xuntar “modernismo” e construción de vidreiras, unha técnica tan antiga? Ogallá as pezas da mostra Elogi al Color sexan luminoso presaxio do resplandor que logo chega.
Lito Caramés
Tumblr media
Camaló. Sant Ferran i Sant Agustí
Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme. Museu del Modernisme
La catedral de León posee un conjunto que cierra ciento treinta ventanales y tres grandes rosetones. En las vidrieras de León está reflejada toda la esfera de lo natural y lo sobrenatural y sus constructores conocían suficientemente la ciencia óptica para controlar los efectos lumínicos y, a través de ellos, generar o manipular el espacio arquitectónico. En la ejecución de semejante conjunto trabajaron muchos artesanos del “fuego”, un pequeño ejército que, de forma paralela a la construcción de la iglesia, diseñaba, decoraba, cortaba y colocaba los vidrios para cerrar los huecos a medida que se iban terminando los ventanales. (Fundación Jacobea, 2020).
O Museu del Modernisme de Barcelona retoma o seu programa de exposicións temporais cunha mostra moi especial. Segundo a familia Pinós Girao, propietarios do museo e organizadores desta presentación pública de vidreiras, é una exposició extraordinària i única en tot el món. Con razón, Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme vén sendo un exercicio de xenerosidade e, ao tempo, de exhibición da dedicación desta saga de xestores da arte ao modernismo e as súas variadas manifestacións artísticas.
Preséntanse nas súas salas da céntrica rúa Balmes unha 50 vidreiras, confeccionadas en moitos obradoiros entre mediados do século XIX e mediados do XX. Un percorrido colorista e valioso por un século de artesanía artística. Como viaxar ao século XIV! Os temas que o artesanado traballou para lucir neses vidros de tantas cores e de tempos modernos son ben diversos. Por unha banda non faltan as escenas relixiosas; o modernismo en Cataluña (como noutros lugares) coincidiu co pulo da burguesía local e, xa que logo, coa Renaixença, razón pola que certas iconografías propias foron moi valoradas (a de Nosa Señora de Montserrat, é un bo exemplo). E os que non poden faltar, tratándose do Modernismo, son os motivos naturais. Os artistas modernistas en xeral refusaban as liñas rectas e a natureza está inzadas de liñas curvas. O canto á natureza en tempos do Modernismo ten máis motivacións: o seu gusto polas artesanías e os tempos pasados. Por tanto, en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme o que máis abundan son os motivos florais. A flor é a raíña dos modernistas; as filigranas de pétalos e talos atópanse en mobles, carteis, reixas de balcóns, etc. Esas flores vanse combinando con animais, abundancia de plantas e outros elementos naturais. E por suposto tamén están moi presentes as figuras humanas. De estas figuras humanas o modernismo sempre tivo preferencia pola figura feminina, estilizada, idealizada, que tanto se pode ver nos carteis de artistas como Mucha ou mesmo Ramon Casas. Por se o dito ata agora non chegar, os vitrals mostrados están fabricados con diversas técnicas, sendo a dos vidros chumbados a máis habitual e clásica, mentres que tamén é doado admirar a técnica do cloisonné (ou Cloisonné Glass), especialidade non tan fácil de ver e valorar. Outro dos feitos sobranceiros desta mostra é que as espléndidas cincuenta vidreiras presentes agora no Museu del Modernisme son propiedade do mesmo museo. Non hai préstamos neste caso. A familia Pinós Girao só tivo que botar man dos seus propios fondos.
Tumblr media
J. Mir/Rigalt. VITA, 1911
Nos actuais tempos de pandemia, de escuridade para a cultura e a vida en xeral, é de agradecer que a empresa privada decida atacar iniciativas coma esta. Máxime cando o panorama de museos e xestións artísticas en Cataluña está a pasar os seus peores tempos: eiva de presupostos públicos, alongamento artificioso de cargos responsables e outras inoperancias, fan que hogano máis de 10 museos públicos estean en Cataluña sen dirección estable. As cousas comezaron a ir mal xa cando, en 2015, expulsaron ao director do MACBA polo escándalo da peza HC4 Transport, na que seica saía Juan Carlos I en non moi boas posturas.
Evidentemente, ao falar de vidreiras (vitralls, en catalán) a calquera persoa lle voa a mente á visión aérea e policroma do interior dalgúns edificios góticos (mormente as coñecidas catedrais), pois foi nos tempos baixomedievais cando esta técnica artística e artesanal tomou forza e presencia por toda Europa. As técnicas construtivas argalladas a partir do arco oxival ou apuntado foron baleirando de muros os edificios e, ao tempo, foron metendo luz nos seus interiores. Efecto ineludible deste proceso foi a ausencia de paredes de pedra aos que ornamentar con pinturas, tal e como fixeran séculos anteriores (X, XI, XII) os edificios que se coñecen como románicos. E a solución decorativa e magnífica atopada na Baixa Idade Media por construtores e artesáns foi encher as fiestras de iconografía e de cores, o que contribuíu moito a alimentar que actualmente se coñece como a “espiritualidade do gótico”.
Como xa se dixo, perante o Modernismo retomáronse (ou mellor, seguiuse) cos motivos decorativos de inspiración relixiosa. Na exposición Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme hai unhas cantas vidreiras que iluminan escenas relixiosas (entre outros temas o de Nosa Señora de Montserrat). E tamén está presente a vidreira que leva por nome o dos santos alí representados: Sant Agustí i Sant Ferran, vitral saído do gran taller da familia Camaló. Este obradoiro de traballadores do vidro tivo continuidade desde finais do século XVIII ata o ano 2001. Mágoa que precisamente na entrada do novo milenio desaparecese. Trátase dunha vidreira de tamaño considerable (arredor dos 2 metros de alto) e que se circunscribe claramente dentro do estilo neogótico. A estrutura, as imaxes dos dous santos, fan pensar que é unha peza do século XIV. Os arcos oxivais que dominan sobre as figuras humanas, e o mesmo arco que pecha toda a composición retrotraen ao Medievo. A técnica e a clásica, a dos vidros rodeados de chumbo, e a policromía é riquísima: vermellos, amarelos, azuis, verdes axudan á escenificación xeral, e mesmo potencian a tonalidade dourada que se forza no conxunto.
Tumblr media
Vidal. Prato, técnica cloisonné
 Elogi al Color. A técnica do cloisooné. A natureza como inspiración
El Cloisonné Glass és una tècnica importada d’Anglaterra en 1899 per Frederic Vidal i Puig que es va formar en la Cloisonné Glass Company de Londres. (...) Són moltes les qualitats d’aquesta tècnica: major lluentor i llum, el disseny queda suspès a l’espai, sense tirants metàl.lics. I al seu torn està més protegida gràcies a que la càmera interior queda assegurada entre el doble vidre. (Brots Creatius).
A familia Pinós Guirao leva tempo ofrecendo importantes mostras temporais na cidade de Barcelona. Na súa galería Gothsland son quen de programar traballos moi meritorios, como o que dedicaron a Els Quatre Gats, restaurant e foco cultural (Gabriel Pinós é un gran especialista neste tema). E no Museu del Modernisme o mesmo. Cómpre mencionar que esta entidade privada foi a primeira (privada e pública) en preparar e ofrecer unha mostra monográfica da excelente pintora Lluïsa Vidal. A primeira, no ano 2014. E tamén organizou mostras sobre Santiago Rusiñol e a ampla Ramon Casas. La vida moderna.
Dentro dos traballos artesáns relativos ás vidreiras existe unha técnica ben especial e delicada. Coñécese co nome de técnica do cloisonné. Para elaborar calquera iconografía que se queira con esta técnica especial, cómpre seguir uns pasos que pouco teñen que ver cos empregados nas vidreiras máis coñecidas e tradicionais. No século XIX esta técnica tan especial foi introducida en Barcelona polo ebanista Frederic Vidal i Puig que se formou nesa técnica perante as súas estancias na cidade de Londres, na Cloisonné Glass Company. Desde alí Vidal chegou a Barcelona con esa técnica en 1899. Concretamente, daquela, Londres e mais Barcelona pasaron a ser as únicas vilas onde se traballaba as vidreiras con esa delicada técnica do cloisonné.
Tumblr media
Vidal. Biombo
O nome desta técnica é francés, pois semella que se iniciou alí (aínda que non faltan estudosos que manteñen que xa se practicaba no antigo Exipto, e que veu de oriente, China seguramente). O traballo de elaboración é delicado e longo. Sobre o cartón onde se deseña o motivo a representar, ponse un vidro relativamente groso ao que se aplica unha fina capa de goma arábiga. Entón (como o deseño está por baixo) vanse colocando sobre ese vidro e goma unhas tiras finas de latón ou combinación similar, que virán sendo as liñas definidoras do debuxo e mais as separacións dos alvéolos de diferentes cores que concretarán o vitral. Eses espazos entre as tiras de latón énchense con diminutas pezas de vidro triturado da cor que se queira en cada caso. Cando os alvéolos xa estean cheos das areas de vidro das cores decididas, cómpre fixalas nos seus sitios con outro lixeiro emplasto de goma; para remate hase situar outro vidro sobre toda a composición para garantir a consistencia do traballo. E xa só restará repasar os bordes. Un traballo complexo e de miniaturistas que aprendeu Frederic Vidal en Londres. Curiosamente Frederic Vidal era irmán da pintora Lluïsa Vidal, unha artista totalmente esquecida principalmente por ser muller. Valla como exemplo que no ano 2010 o MNAC organizou e celebrou unha magna exposición: Convidats d’Honor, 75 obras elaboradas en Cataluña, de outros tantos artistas para conmemorar os 75 aniversario do museo. Para completar a nómina de artistas repetíronse algúns dos creadores masculinos (Miró, Dalí, Picasso). E por contra NON se incluíu a ningunha muller! E iso que o MNAC ten obra dunhas cantas.
Na mostra Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme hai unhas cantas pezas creadas artesanalmente por medio desta técnica de cloisonné, e dentro dos talleres de Frederic Vidal. Unha destas pezas é un prato que ilustra unha aguia. O traballo delicado é de verdadeiro preciosismo e fineza; resaltando a variedade cromática e mais o detalle de cada parte da peza. Tamén hai un biombo de tres corpos que basea o traballo artesán en filigranas xeométricas e motivos florais, como cómpre a unha obra modernista.  
Ao marxe da técnica cloisonné, e seguindo o percorrido polas salas, unha das pezas presentes en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme e que máis sorprende pola súa fervenza cromática, e por tanto máis dificultade, é a titulada VITA e que foi encargada polo obradoiro de Antoni Rigalt, no ano 1911, ao artista Joaquim Mir. O pintor Joaquim Mir pasa por ser un mago da luz e da cor. As súas creacións semellan un canto á vida, ao Mediterráneo. Hai quen di que o seu vieiro é parello ao de Sorolla, ao de Van Gogh ou ao de Gaugain. Pero, sempre estivo fóra da foto. Se un crítico encasilla a un creador ou creadora como membro dalgunha das tribos que habitaron o século pasado (cubismo, fauvismo, surrealismo, expresionismo abstracto) iso é pasaporte á inmortalidade. Mir sempre foi tido por inclasificable, andou sempre á súa, pelexando coa natureza de Mallorca ou recluído no Vallés. Por tanto, a peza VITA vén estando na liña das creacións de Mir: un canto ás cores, á luz, á vida. Todo un exemplo do que é o modernismo, da inspiración que a natureza provocaba aos modernistas. Nesa vidreira, un tríptico ben grande, rebentan as plantas, as exuberantes flores, e tamén os animais na parte esquerda.
Tumblr media
Maumejean. La Primavera i la Ploma
Elogi al Color. O Modernismo, a artesanía e a figura humana.
(O movemento Arts & Crafts) representa unha revolta contra a dureza da vida mecánica e convencional e a súa insensibilidade cara a beleza. É unha protesta contra o chamado progreso industrial que produce mercancías de mala calidade o baixo prezo das que só é posible a conta das vidas dos que as producen e a degradación daqueles que fan uso delas. Unha protesta contra a conversión dos homes en máquinas, contra as distincións artificiais dentro da arte, e contra o feito de facer do valor de mercado inmediato a principal proba de todo mérito artístico (W. Crane, Arts & Crafts Essays, 1893).
O coñecido aquí como Modernismo (e que adquire diferentes nomes segundos os estados: art nouveau en Francia e Bélxica, Jundendstil en Alemaña e países nórdicos, Modern Style en Gran Bretaña, Sezession en Austria ou Floreale en Italia) ten moito que ver coa filosofía que inspirou o movemento  Arts & Crafts, nacido en Gran Bretaña como reacción á produción industrial, á enaxenación das persoas traballadoras. No ano 2018 o MNAC programou unha extensa e cualificada exposición (William Morris i el moviment Arts & Crafts a Gran Bretanya) sobre ese movemento. Alí quedou comprobado a importancia que Arts & Crafts outorgaba ás artesanías (cousa que logo segue a facer o Modernismo) e outras liñas endereitadas ao respecto polas persoas e non pondo en primeiro termo a produción industrial.
Agora en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme tamén é evidente a preferencia que os profesionais que apostaron polas estéticas modernistas (desde arquitectos a construtores, pasando por propietarios e artífices de calquera material) tiveron pola artesanía. A pouco que se repare no edificio coñecido como La Pedrera, de Gaudí, salta á vista a cantidade de artesáns que colaboraron con ese orixinal arquitecto na creación de diversas partes do mesmo: mobles, portas, forxados.
Tumblr media
Alegoria de l'Estiu i la Tardor
Por outra parte, como evidencian carteis, paredes e interiores de edificios, un dos temas favoritos da estética modernista é a figura feminina. Unha figura feminina idealizada, que moitas veces evoca tempos pasados (medievais?) que se perden en lendas e tradicións (aí están os carteis de Mucha para demostralo). Esa figura feminina foi empregada para moitas cousas, mesmo para a publicidade. O seu uso para as imaxes das marcas industriais ten varias lecturas. Presentar ás mulleres como membros da sociedade “moderna”, mulleres que fuman, beben, conducen, crea o efecto positivo de afirmar que as mulleres participan da vida activa, que son independentes, liberadas. Pero, esa mesma imaxe feminina, romántica, lánguida, sensual, que acompaña tabacos, licores, automóbiles, tamén insistir na imaxe de “muller-floreiro”. Os medios de comunicación social actuais non están ceibes destas imaxes estereotipadas e controvertidas.
Como era de esperar, en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme hai vidreiras que representan figuras de mulleres. Un perfecto exemplo disto é a vidreira titulada La Primavera i la Ploma, saída dos obradoiros da familia Maumejean. Esta vidreira presenta todo un programa de motivos queridos polos modernistas. No medio destacan os perfís dos corpos de dúas mulleres afrontadas, figuras alegóricas, que están inspiradas en carteis do gran Alfons Mucha. Figuras que por aqueles tempos tamén se empregaron como reclamo publicitario dos chocolates Amatller. A parte inferior das dúas figuras, así como outras partes da vidreira está chea de formas vexetais: follas, talos, flores (campaíñas que colgan). E aínda os artesáns teñen sitio para introducir varios animais estilizados (en concreto aves).
A pouco que se poida, e as restricións impostas polas autoridades o permitan, recoméndase asistir ás visitas programadas polo Museu del Modernisme e contemplar Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme. A súa luminosidade e explosivo colorido animan as almas nestes intres tan complicados.
Lito Caramés
 EXPOSICIÓN:   Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme
Museu del Modernisme
ata o 14 de marzo de 2021
0 notes
nunoxaviermoreira · 4 years
Photo
Tumblr media
Rellotge de sol de la Casa l'Amado Carreras, Blanes by esta_ahi Es tracta d’una construcció les arrels de la qual cal buscar-les en el segle XVIII. En ella conviuen i imperen dos tipus de lèxics diferents: per una banda, tenim els trets característics acords amb els seus orígens del segle XVIII, és a dir la porta principal adovellada, les finestres quadrangulars amb llinda monolítica. Mentre que per l’altra, els motius propis que van ser generats per la profunda i intensa restauració que va experimentar la casa en el segle XX, com ara la gran profusió d’obertures d’arc de mig punt, la claredat i nitidesa estructural i compositiva, l’ordre racional... És interessant especificar, que a l’interior s’ubica una capella, de la qual sobresurt el campanar d’espadanya sobre la façana principal, el qual ens indica que ens trobem amb una construcció senyorial important de grans dimensions i proporcions. D’altra banda, cal ressenyar tres elements importants: en primer lloc, el rellotge de sol ubicat en la façana principal, que aporta un to de majestuositat i atemporalitat a l’edifici. En segon lloc, la porta adovellada principal de l’entrada, la dovella intermitja, ubicada en el bell mig de l’arc, conté una inscripció gravada, com és la data de remodelació de l’edifici. Finalment, cal dir que la capella interior de la casa, és delatada, no només pel campanar d’espadanya, sinó també i sobretot per una construcció de petites dimensions, projectada o dissenyada a la manera de cimbori de planta octogonal. Originàriament aquesta era propietat del senyor Amat Carreras. La casa, era veïna del Convent i segurament, temps enrera, hauria sigut utilitzada pels frares com a terra de conreu i vinya. Aquesta casa, coneguda popularment com a Ca l’Amado, presentava una gran galeria de vitralls que pràcticament l’envoltava en la seva totalitat, també per la part posterior que mirava a la tranquil·la cala de Sa Forcanera. Durant la Guerra Civil va ser greument afectada per un bombardeig i el seu estat ruïnós va deixar a la vista de tothom una part de les parets interiors. L’arquitecte Francesc Folguera, autor del Poble Espanyol de Barcelona i que estiuejava a Blanes, va ser el qui la va construir de nou a la dècada dels anys quaranta. Folguera va contribuir notablement a l’embelliment de la vila un seguit de construccions, tan religioses com civils. En són una prova la reconstrucció del temple parroquial de Santa Maria, la creació del marc arquitectònic del Monument a Ruyra o la Casa Orench, una cèntrica pastisseria emplaçada al carrer Jaume Ferrer de Blanes i coneguda com el ���Palau de la Dolçor”. El matrimoni format per Amat Carreras i Ramon Miquel residien a Barcelona, on regentaven un establiment comercial dedicat a la importació del sucre i altres productes colonials. El senyor Carreras, juntament amb Vicenç Coma i Soley, va ser el promotor del tradicional repartiment de joguines per als nens pobres que es feia a l’Esbarjo el dia de Reis. La família Carreras va marxar de Blanes cap a la capital catalana en els primers anys del segle XX, com van fer en anys successius altres famílies emprenedores que volien prosperar en els seus negocis. Molts d’ells tornaven al seu poble per passar-hi llargs períodes de vacances a la casa que encara conservaven, o bé en cases de lloguer, ja que s’hi sentien molt identificats. Amb les noves generacions, aquests lligams anirien desapareixent. Alguna de les antigues famílies blanenques que emigraren, ja no han visitat mai més la vila i s’ha perdut tot rastre d’ells. ) A mitjans del segle XX, l’edifici va experimentar una rehabilitació i intervenció a escala general que va afectar a tota l’edificació. La casa va experimentar una profunda rehabilitació i intervenció en segle XX, concretament en la dècada dels anys quaranta. Una intervenció, que va ser dirigida per un arquitecte important com va ser Francesc Folguera. Francesc Folguera i Grassi ja era un arquitecte d'obra acreditada quan va rebre l'encàrrec de Tecla Sala. Participava d'un moviment conegut com a Noucentisme, que representava el moment àlgid de l'europeisme a Catalunya. Impulsat per Eugeni d'Ors, aquest moviment predicava “una major simplicitat, un ordre més normatiu i la necessitat de posar, davant del caprici arquitectònic burgès, un to, un cànon”. Folguera va néixer a Barcelona el 1891 i va estudiar a la Facultat de Ciències i a l'Escola d'Arquitectura de Barcelona, de la qual, més tard, va ser professor. Va intervenir en obres de restauració i arranjament de diverses esglésies i va rebre més encàrrecs d'art religiós que no pas d'arquitectura civil. Fou durant els anys 20 quan va començar a rebre encàrrecs com el famós Teatro Circo Olympia i va ser designat arquitecte director del Poble Espanyol en el que va ser l'Exposició Internacional de Barcelona de l'any 1929. La tardor d'aquest mateix any, Folguera va iniciar les obres de construcció del Casal Sant Jordi, la seva obra més significativa. invarquit.cultura.gencat.cat/Cerca/Fitxa?index=0&cons... https://flic.kr/p/2iDZxBP
0 notes
Text
Itaú Cultural tem programação especial pra você curtir em casa!
A quarentena vai ficar mais leve com a programação especial e online do Itaú Cultural! Para apoiar o movimento #FiqueEmCasa, o centro cultural vai disponibilizar mostras online, entrevistas com artistas e pesquisadores, colunas e muito mais no seu site oficial.
Quer descobrir novos filmes sem sair de casa? Duas mostras online estão em exibição no IC, ambas ligadas ao Festival “É Tudo Verdade”: uma com premiados do festival de documentários e outra com obras que investigam as variadas facetas do universo cinematográfico. As duas programações ficam em cartaz até 5 de abril neste link e neste link, respectivamente.
Já a partir de 1º de abril – e não é mentira rs -, o centro cultural lança “Metrópole em Construção“, mostra inspirada pela Ocupação Rino Levi (que está com visitação suspensa devido à epidemia do coronavírus) com três produções que retratam a modernização de São Paulo.
Os filmes “Quando as Luzes das Marquises se Apagam – a História da Cinelândia Paulistana”, “São Paulo, Sociedade Anônima” e “São Paulo, a Sinfonia da Metrópole” ficam disponíveis para assistir de 2 a 12 de abril, neste link aqui.
Além dos filmes, o Itaú Cultural também insere em sua programação online algumas entrevistas com artistas que sempre estão envolvidos com sua programação, como Ceumar, que fala sobre “Espiral”, disco que celebra a maturidade de seus 20 anos de carreira. Confira a entrevista na íntegra aqui.
VISITE O MIS SEM SAIR DE CASA. É SÓ CLICAR AQUI
Já a Revista Observatório Itaú Cultural está disponível tem sua edição especial “Convivência Intercultural – Perspectiva Latino-Americana” disponível para leitura aqui. O conteúdo se debruça sobre o processo de criação do Índice de Convivência Intercultural e traz análises de especialistas sobre os conflitos sociais e culturais que dificultam a convivência com o outro, hoje marcada pela diversidade.
Por fim, você sabia que o Itaú Cultural conta com convidados que levam seus diferentes estilos e pontos de vista para o site do centro cultural? Em março, foram publicados três textos: “HQ documental narra a criação do game Tetris e os desdobramentos políticos de seu sucesso”, por Ramon Vitral; “O colonialismo e a beleza do outro”, por Alexandre Ribeiro; e “Cronista de varandas”, por Vanessa Barbara. Essas e outras colunas estão disponíveis neste link aqui.
Quer mais programações online para curtir durante a quarentena? Se liga nessas dicas aqui:
Veja também: Festival ‘É Tudo Verdade’ exibe documentários nacionais online!
Veja também: Teatro e dança: espetáculos incríveis para curtir online na quarentena
Veja também: Os melhores shows online para animar sua quarentena estão aqui ❤
Veja também: Visite a Pinacoteca sem sair de casa e curta várias atividades legais!
Itaú Cultural tem programação especial pra você curtir em casa!publicado primeiro em como se vestir bem
0 notes
Text
Act 4: La Revolución Industrial en la Arquitectura de México
"La arquitectura es el arte de gastar el espacio". Philip Johnson.
El MUNAL es un edificio hecho en el siglo XX Silvio contri destino esta pieza arquitectónica en la época del mandato de Porfirio Diaz para ser la sede de la secretaria de comunicaciones, tiene un estilo Ecléctico, es decir, este compuesto por elementos de diversas corrientes artísticas hoy en día es un museo de
Arte que resguarda sus elementos dentro y fuera de ella, en ello el MUNAL cuenta con un mural que habla de la vida, y la abundancia a raíz del trabajo, y como la guerra es algo que mancha alcanzar el gozo de lo que manejar la obra, el MUNAL parece que fue una casa para el arte, tiene tantos elementos que es un lugar meramente estético, lleno de arte y elementos que lo manejan en un sentido de elegancia y actitud correspondido a lo ecléctico y a lo importante que era este edificación para su tiempo, las personas que vivían aquí literalmente vivían en un palacio por la complejidad de su estructura, algo a notar para nuestro proceso de diseño .
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Palacio de minería: el palacio de minería esta de frente al MUNAL, choque interesante de historia porque el palacio de minería surgió un siglo con diferencia al del MUNAL, hoy en día el recinto es propiedad de la facultad de ingeniera de la UNAM, debido a que es un exponente importante para la arquitectura de América latina, tiene un estilo neoclásico, maneja al parecer la roca en los acabados, a pesar del pasar del tiempo el edificio concentra en enseñar para lo que fue diseñado, Manuel Tolsá diseño el lugar par a impartir clases de metalurgia e ingeniería los detalles de esta edificación es clave para los que estudian arquitectura.
Tumblr media Tumblr media
El palacio de postal es uno que surgió a raíz de que los postales eran los principales medios de comunicación de la época, era época de porfiriato en ese entonces Adamo Boari fue quien lo diseño planteándose  así una idea basada en Europa, como iba el estilo del porfiriato, la casa de postal hoy en día si sigue siendo una zona de comunicación y correos , adaptado a la era moderna donde a través del correo pagamos deudas y conceptos necesarios como lo es el agua, una experiencia en este edificio es brillante debido a que parece hecho de oro, la forma en que está diseñado da la ilusión de que es dorado muy vistoso de ver, justo en la elaboración de elementos arquitectónicos se vio que el diseño de este lugar daba a que entrara la luz sin necesidad de energía eléctrica, los aires de estudio del diseño aquí se contrae en la eficaz de resolver problemas con el diseño.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Museo Universitario del chopo. Este museo es una expresión importante para la arquitectura de la revolución industrial, ya que se rige de los principios de la arquitectura que puede quitar y armar en otro lado, bajo ese sentido el museo del chopo en un principio fue diseñado para ser cuarto de máquinas, hasta que fue comprado por José Landero, dicha pieza arquitectónico fue diseñada por Bruno Mohring, con el tiempo la universidad autónoma de México hizo propiedad de ella para protegerla como elemento cultural ya que tuvo en diversas ocasiones sus momentos de demolición que fueron salvados cuando este edificio fue denominado cultura, el edificio tiene un diseño donde le luz es mas participe en todo el cuarto que pueda reflejar la luz natural del sol. Hoy en día es un lugar para hacer exposiciones de cultura y arte contemporáneo, algo que intriga es que muchas opiniones dicen que eso hizo que lo que expongan ahí no val tanto la pena como en otros edificios de exposición. El museo del Chopo ya no se puede desarmar debido a que en su restauración han fijado ciertas cosas que hacen imposible el desarmado para rearmarlo.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Quiosco Morisco José Ramon Ibarrola fue el arquitecto que hizo este Quiosco  finales del siglo XlX para una exposición, se encuentra en la alameda de la Colonia Santa María de la Rivera, una característica importante que tiene este quiosco es el techo y que este kiosco conserva la característica del manejo de hierro en su construcción, esa esencia es algo que esta tan presente que se puede percatar a simple vista el hecho de cómo está configurada una construcción con el hierro y el cristal hacia el efecto de luz, que la luz pareciese la protagonista en estas construcciones.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Palacio de Hierro Edificio remontado en la segunda intervención francesa, donde una característica esencial que tiene este lugar es que desde siempre su propósito había sido el de ser una tienda departamental, hoy en día lo es con lo que son probablemente las tiendas con las que empezó, el palacio de hierro tiene arquitectura de hierro y entrar aquí da una sensación de lujos debido a su composición, y sobre todo su techo que tiene la misma arquitectura de los otros edificios, solo que este ventanal fue mandado hacer con un diseño que hace que la entrada de luz sea la misma pero con un toque bastante llamativo, aquí podemos ver un caso donde el diseño trasciende los años en un mismo sitio.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
El gran hotel de México es un sitio que tiene una situación similar al palacio de hierro, empezó siendo una tienda departamental lujo y paso a ser un hotel pero igual de lujoso y costoso ir, el hotel de México tiene un estilo sublime donde con solo entrar ya te están recibiendo con un candelabro de cristales que parece un cielo estrellado de diamante, entrar vemos muchas características del metal y como este tiene un diseño que le dan una esencia en particular, proveniente del porfiriato y de la esencia que quería rescatar de lujosidad y arquitectura europea, el hotel de México en sus tiempos quería dar ese sentido de primer mundo a la gente que visitaba ese lugar, hoy en día se sigue viendo así, con un vitral del estilo Tiffany que recalca su valor en lo que se percata de este, su estilo es el de art Nouveau.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
El palacio de bellas artes es el recinto de las artes mas importantes en México, esta ubicado en la alameda central, dichosa de ser una de las primeras alamedas que una metrópoli pudo tener, en un principio la alameda era la entrada a la ciudad de México con un estilo de parque conviviendo con la naturaleza, fuentes con estilos culturales, etc. su construcción data a finales del porfiriato, se mando a hacer para festejar 100 años de independencia, pero  se inauguro a inicios de la revolución, este lugar es un recinto de arte, conceptual, musical, de danza y por supuesto arquitectónico con elementos de hierro en su fachada y sobre todo en su techo que hacen que destaque en el final de la alameda.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Fuente:Todas las fotografías fueron tomadas por el autor del Blog
0 notes
enzorochafotografia · 4 years
Text
Diagrama de Venn
Definição
Diagrama de Venn é um gráfico que emprega curvas fechadas e especialmente círculos para representar relações lógicas entre e operações em conjuntos e os termos de proposições pela inclusão, exclusão ou interseção das curvas.
O que é
Um diagrama de Venn é uma ilustração gráfica da relação entre vários conjuntos de dados.
O mais famoso é que inclui dois conjuntos, representados por dois círculos sobrepostos, embora esses diagramas também possam ser feitos com três círculos ou uma série de formas complexas para representar mais de três conjuntos de dados.
Os diagramas de Venn são amplamente usados em um ramo da matemática conhecido como teoria dos conjuntos, e geralmente aparecem em exercícios de sala de aula que são projetados para levar os alunos a pensar sobre as relações entre as coisas.
O diagrama de Venn foi desenvolvido por John Venn, um matemático inglês que viveu entre 1834-1923.
Seu famoso diagrama foi inventado em 1881 e é comemorado na forma de um vitral em sua antiga faculdade.
Ao mostrar graficamente como os conjuntos de dados se relacionam, Venn esclareceu bastante o campo da teoria dos conjuntos. Os matemáticos posteriores alteraram a forma do diagrama, mas o sistema básico permanece o mesmo e é amplamente utilizado em todo o mundo.
Um diagrama clássico de Venn inclui dois conjuntos, como uma lista de todos os médicos de uma cidade e todos os residentes de um bairro específico.
Cada conjunto é representado por um círculo e, onde os círculos se sobrepõem, é criada uma região que inclui membros de ambos os conjuntos. Nesse caso, a região incluiria todos os residentes de um bairro específico que também são médicos.
Um terceiro conjunto pode ser adicionado ao diagrama, como uma lista de todas as pessoas na cidade que têm cães.
Quando três círculos são incluídos em um diagrama de Venn, várias áreas de sobreposição são formadas. No caso do exemplo acima, pudemos ver quais médicos têm cães, quais médicos moram em um bairro específico e quais residentes desse bairro em particular têm cães. No meio do diagrama, onde todos os três círculos se sobrepõem, teríamos uma lista de médicos donos de cães na vizinhança.
O diagrama de Venn é muito útil para categorizar as coisas e distribuir informações de uma maneira que facilita a compreensão.
Muitas pessoas gostam de usá-lo para solucionar problemas, pois muitos problemas mundiais podem ser desembaraçados com sua assistência.
Quando mais conjuntos de dados estão envolvidos em um diagrama de Venn, várias formas complicadas devem ser criadas para criar as áreas desejadas de sobreposição, o que pode resultar em ilustrações de dados verdadeiramente surpreendentes.
Diagrama de Venn – Conjunto
Um diagrama de Venn usa círculos sobrepostos ou outras formas para ilustrar os relacionamentos lógicos entre dois ou mais conjuntos de itens.
Muitas vezes, eles servem para organizar graficamente as coisas, destacando como os itens são semelhantes e diferentes.
Os diagramas de Venn, também chamados de diagramas de conjunto ou diagramas lógicos, são amplamente utilizados em matemática, estatística, lógica, ensino, linguística, ciência da computação e negócios.
Muitas pessoas os encontram pela primeira vez na escola enquanto estudam matemática ou lógica, desde que os diagramas de Venn se tornaram parte dos currículos de “nova matemática” na década de 1960.
Esses podem ser diagramas simples, envolvendo dois ou três conjuntos de alguns elementos, ou podem se tornar bastante sofisticados, incluindo apresentações em 3D, à medida que progridem para seis ou sete conjuntos e além.
Eles são usados para refletir e descrever como os itens se relacionam entre si dentro de um “universo” ou segmento específico.
Os diagramas de Venn permitem que os usuários visualizem dados de maneiras claras e poderosas e, portanto, são comumente usados em apresentações e relatórios.
Eles estão intimamente relacionados aos diagramas de Euler, que diferem ao omitir conjuntos, se não houver itens neles.
Os diagramas de Venn mostram relacionamentos mesmo que um conjunto esteja vazio.
Diagrama de Venn – História
Os diagramas de Venn têm o nome do lógico britânico John Venn.
Ele escreveu sobre eles em um artigo de 1880 intitulado “Sobre a representação esquemática e mecânica de proposições e raciocínios” na Revista Filosófica e no Jornal de Ciência.
Mas as raízes desse tipo de diagrama remontam muito mais longe, pelo menos 600 anos.
Nos anos 1200, o filósofo e lógico Ramon Llull (às vezes soletrado Lull) de Maiorca usou um tipo semelhante de diagrama, escreveu o autor M.E. Baron em um artigo de 1969 traçando sua história.
Ela também creditou ao matemático e filósofo alemão Gottfried Wilhelm von Leibnitz o desenho de diagramas semelhantes no final dos anos 1600.
Na década de 1700, o matemático suíço Leonard Euler (pronuncia-se Oy-ler) inventou o que ficou conhecido como Diagrama de Euler, o precursor mais direto do Diagrama de Venn.
De fato, John Venn se referia a seus próprios diagramas como círculos eulerianos, não diagramas de Venn.
O termo Diagramas de Venn foi publicado pela primeira vez pelo filósofo americano Clarence Irving (C.I.) Lewis em seu livro de 1918, A Survey of Symbolic Logic.
Os diagramas de Venn continuaram evoluindo nos últimos 60 anos, com os avanços dos especialistas David W. Henderson, Peter Hamburger, Jerrold Griggs, Charles E. “Chip” Killian e Carla D. Savage.
Seu trabalho dizia respeito a diagramas de Venn simétricos e sua relação com números primos, ou números indivisíveis por outros números, exceto 1 e o próprio número. Um desses diagramas simétricos, com base no número primo 7, é amplamente conhecido nos círculos matemáticos como Victoria.
Outros nomes notáveis no desenvolvimento dos diagramas de Venn são A.W.F. Edwards, Branko Grunbaum e Henry John Stephen Smith.
Entre outras coisas, eles mudaram as formas nos diagramas para permitir uma representação mais simples dos diagramas de
Venn em um número crescente de conjuntos.
O post Diagrama de Venn apareceu primeiro em Portal São Francisco.
Diagrama de Venn Publicado primeiro em https://www.portalsaofrancisco.com.br/
Este conteúdo apareceu primeiro em: https://ift.tt/2E4forM
0 notes
premiogrampo · 10 days
Text
– Prêmio Grampo 2024 de Grandes HQs – Dia 27/4, às 8h, Vitralizado + Balbúrdia (+live no canal da Ugra Press!)
Marquem na agenda: o resultado do Prêmio Grampo 2024 de Grandes HQs será revelado no dia 27 de abril, sábado, às 8h, em posts compartilhados nos blogs Vitralizado e Balbúrdia e no Tumblr do Prêmio. Além das obras vencedoras dos Grampos de Ouro, Prata e Bronze, no mesmo dia também serão apresentados os rankings individuais dos 20 jurados da edição de 2024 do prêmio. Na imagem acima você confere a…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
balburder · 10 days
Text
– Prêmio Grampo 2024 de Grandes HQs – Dia 27/4, às 8h, Vitralizado + Balbúrdia (+live no canal da Ugra Press!)
Marquem na agenda: o resultado do Prêmio Grampo 2024 de Grandes HQs será revelado no dia 27 de abril, sábado, às 8h, em posts compartilhados nos blogs Vitralizado e Balbúrdia e no Tumblr do Prêmio. Além das obras vencedoras dos Grampos de Ouro, Prata e Bronze, no mesmo dia também serão apresentados os rankings individuais dos 20 jurados da edição de 2024 do prêmio. Na imagem acima você confere a…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
mariocau · 6 years
Text
Opinião - O fim da Gibiteria
"A Gibiteria, uma das lojas de quadrinhos mais charmosa, vai fechar. Já rolou uma promoção de descontos para liquidar o estoque, comemoração em presença de vários autores, jornalistas, leitores.. Infelizmente, não pude ir. Mas fica aquela dorzinha no coração de saber que essa loja, que foi capitaneada pelo Sr. Otávio, um grande cara, e sua filha Aninha e também o Guilherme, É, pessoal, isso é muito triste. Como não só leitor, mas autor de quadrinhos, sinto muita tristeza de ver uma das maiores e melhores lojas de HQs fechando assim, "de repente". 
Claro que existem todos os problemas que tantos outros já citaram... É uma época muito estranha em vários sentidos. Economia, educação, cultura, interesses, preconceitos, inércia, etc. Temos grandes eventos e interesse maior na produção de quadrinhos, e também uma produção incrível e efervescente... e, mesmo assim, a Gibteria fechou. 
Por não morar em São Paulo, era sempre difícil ir até lá. Mas sempre que tive o prazer de ir, era muito bem atendido. Você podia pedir indicações, opiniões, debater os temas e nerdices, a níveis superficiais e profundos. Dava pra sair de lá e ir comer alguma coisa por perto, tomar uma cerveja com amigo, curtir a vida toda que tinha lá na praça Benedito Calixto, especialmente quando tinha a feirinha... Para mim, era sempre um evento ir lá. Era delicioso, mesmo se fosse só pra bater papo. Sempre teve muito carinho e paixão na Gibiteria.
E esse carinho e essa paixão abria portas para os autores, de todos os estilos e níveis. Tive o privilégio de ter meus títulos lá, disponíveis, mas mais ainda, de ter feito eventos de autógrafos, lançamentos e debates. Encontrar os leitores já amigos, e conhecer mais gente nova que foi lá pela curiosidade e acabou conhecendo meu trabalho por acaso... Apesar da rede social,da internet e toda essa (aparente e potencialmente inútil) divulgação que ela proporciona, a loja era o lugar no mundo real onde as coisas aconteciam. 
Você pode, inclusive, ir lá até dia 5 de maio e aproveitar os descontos de bota-fora.
Muito foi falado sobre esse fechamento da Gibiteria. Tem texto do Ramon Vitral (Vitralizado), do Carlos Neto (Papo Zine), do Gabriel Bá, e de muitos outros profissionais da área. É uma perda real, pro mercado e de nível emocional, também. Todo mundo está falando sobre, mas gostaria de reforçar algumas considerações.
Fala-se que a onde de filmes, seriados, video games e etc baseados em HQs aumenta a procura por elas e, portanto, alimenta as lojas. Não é porque os filmes baseados em quadrinhos levam muita gente aos cinemas que isso reflete no interesse por ler quadrinhos. Na maioria das vezes, esses filmes são baseados em grandes franquias com décadas de história e pro leitor comprar só um encadernado e ainda conseguir se divertir é raro. Quem é leitor de quadrinhos como eu fui (comprava vários títulos mensais, corria atrás de edições antigas e lia as notícias sobre) sabe que a cada ano que passa é mais difícil acompanhar os personagens sem precisar se envolver com mega-sagas. 
Envolve gasto, envolve ler muito, envolve se envolver e a maioria das pessoas só quer mesmo se divertir com filmão.
Produzem poucos filmes baseados em quadrinhos menores, o que atrai menos leitores pra esses quadrinhos (que são geralmente bem mais interessantes do que os mainstreams)
(Ainda sobre cinema, no fundo, acho que a bilheteria está caindo assim como os leitores, mas como a escala ainda é muito grande, não dá pra comparar. Só sei que os cinemas devem estar sentindo isso ao longo dos anos.)
Sobre quadrinhos, nós temos experienciado uma das melhores fases de produção de quadrinhos no Brasil. Sei que não vivi as outras épocas como autor, e cada época tem suas particularidade de mercado, economia e cultura, mas hoje, como autor e leitor, eu vejo uma multiplicidade de temas, estilos, propostas, edições... É muito rico. Mas produz-se muito e consome-se pouco. Muito da nossa produção é consumida pelos próprios autores. Sempre penso que, num país imenso e cheio de gente como o nosso, ser difícil esgotar uma tiragem de 1000 exemplares em 5 anos é ridículo. Ridículo. Essa tiragem deveria acabar em um semestre. Mas enfim, várias coisas a se considerar sobre isso. 
O meu ponto é que assim como música, cinema, literatura, tem quadrinhos pra todo e qualquer público. Mas essas HQs raramente estão na banca. A maioria se encontra em eventos, e mesmo em lojas online, mas isso depende de um envolvimento maior dos leitores e do leitor em potencial, que não quer nem sair do site/app do Facebook pra ler um texto num blog, que dirá sair de casa pra ir num evento ou fuçar a internet em busca de autores com obras que lhe interessem. Isso acontece, como sempre, só com os leitores realmente engajados, e eles, apesar de serem essenciais pro nosso trabalho, ainda são poucos. 
Se esses leitores, mesmo engajados, não vão às lojas de quadrinhos... o que será da loja?
As lojas de quadrinhos, em vários casos (não todas! E também não cito nomes porque desconheço as razões pelas quais essas situações acontecem), têm uma relação confusa com os autores: querem o material para venda. Mas na maioria das vezes, esse material fica em prateleiras sem que os vendedores as indiquem ou trabalhem qualquer marketing em cima dos títulos. Ficam à deriva para que algum leitor, na sorte, os encontrem e gostem e comprem. E como sabemos, a maioria dos leitores vai às lojas e acaba se interessando pelo que tem mais marketing em cima, ou pelo que ele já tinha em mente quando foi lá.
Mesmo quando os vendedores são empolgados, conhecem tudo e indicam, ainda assim o movimento não deve ser tão grande a ponto de tornar o negócio sustentável e lucrativo. Como o Gabriel Bá disse no texto dele sobre a Gibiteria, é uma coisa que é muito mais pela paixão do que pelo lucro (e coloca aí, mas sem expandir essa parte, que funciona do mesmo jeito pros autores, querendo ou não).
Só que mais que isso: as lojas na maioria não paga os autores. Nem adiantado com desconto, nem depois pela consignação. Costumam levar anos pra fazer acertos pequenos, o controle de estoque é confuso, e o autor tem que cobrar essas coisas, assim como relatórios de venda, sendo que isso deveria ser função e responsabilidade da loja. Muitas vezes, só recebi meus acertos por ter ido atrás e cobrado,ficando naquela situação chata (eu pelo menos me sinto super encabulado de cobrar as pessoas das coisas que elas deveriam fazer).
Vários amigos e colegas meus, autores e editores, têm a mesma opinião. Alguns desistiram de ter os títulos em lojas e vendem só pela internet e em eventos. Acho que a ideia é, "já que é pra ter quase todo o trabalho, pelo menos fazendo por conta eu recebo mais e em menos tempo". É certo que livrarias também estão nessa toada. É só pesquisar sobre os calotes e dívidas das grandes redes com as editoras: ninguém escapa.
É complicado, pois precisamos desses pontos de venda, mas a relação é, em quase todas as vezes, complicada e dá uma desanimada... 
Não quero deixar esse texto só com reclamações, mas achei interessante colocar esses temas pra discussão. Se você acompanha meu Blog já sabe que eu escrevo pouco aqui, geralmente divulgo eventos e lançamentos. Quero mudar isso, e começar a ter mais conteúdo relevante para autores, especialmente para os novos autores que precisam de orientação, conhecer mais do mercado e ter uma visão de quem está vivendo a coisa toda há tanto tempo. E, para isso, é preciso acompanhar oque acontece e ter uma visão ampla e crítica. 
Fazer quadrinhos é maravilhoso e não vejo minha vida sem isso. Por isso, cada derrota, por mais que pequena, nos afeta: leitores, autores, jornalistas, editores e também, claro, os lojistas. Nosso mercado é frágil, pequeno demais, e precisamos lutar para manter esse pouco que temos vivo para que possa, com esperança, crescer e se fortalecer.
Conto (contamos, todos nós) com você também, para isso. Se você curte quadrinhos,seja como leitor ou autor, mergulhe de cabeça. Frequente as lojas. Se não tiver lojas perto de você, tente comprar com os autores, com lojas de quadrinhos menores que mandem pelo correio. Eu sei que os preços que a Amazon pratica são muito convidativos, mas é complicada demais essa mudança de paradigmas e valores que eles estão impondo. E isso n]ao é pelo bem da cultura, é apenas financeiro, e prejudica demais os autores e editoras, não prejudicando els próprios, a Amazon. Enfim, isso é combustível pra outro texto, mais pra frente.
Se você leu até aqui, agradeço demais ela atenção e carinho. Não deixem de comentar, compartilhar, acompanhar. Nos vemos por aí. 
E obrigado, Gibiteria!
3>
" from Blog'n'Roll:https://ift.tt/2w8xzJo
0 notes
seriepostal · 6 years
Photo
Tumblr media
A quadrinista Raquel Vitorelo estará na loja da Ugra (Rua Augusta, 1371, loja 116), em São Paulo, na próxima 5ª (19/4), a partir das 18h30, para um bate-papo sobre a produção do trabalho dela para a Série Postal. Junto com ela estará o editor da coleção, o jornalista Ramon Vitral. O mediador desse encontro será o jornalista Carlos Neto, responsável pelo canal Papo Zine.Em seguida à conversa, rola uma sessão de autógrafos com a autora da HQ. Você encontra outras informações sobre o lançamento lá na página do evento no Facebook. Vamos?
1 note · View note
naogata · 6 years
Quote
Favorite tweets: Olha a novidade, vai ter Série Postal 2018, SIM! Ramon Vitral, vai trazer novos gibis-postais, o primeiro deles será lançado em março e será a edição de estreia de super-heróis, um épico dramático sobre clã um de vigilantes. Já estou ansiosx por mais essa novidade. Sucesso Ramon! pic.twitter.com/LgFQ8Dz2mB— GIBI FODA (@gibifoda) January 29, 2018
http://twitter.com/gibifoda
0 notes