#sinir oldum yine

[sadhadia]

Bu arada beklediğim ilgi gelmeyince içten içe çok kırılıyorum

[perfavor]

şu introvertim anksiyetem var sosyal anksiyetem var insan sevmem cok icime kapanigim diyen ne kadar insan varsa milyon tane arkadasi var+ hicbir sosyal aktiviteyi de kacirmazlar

[aybiisblog]

Sözleriniz bile gündeme oturdu ama karakterinize hala yer bulamadınız.

[beleskondu]

Ya takip etmiyorum ama sürekli karşıma çıkan profiller var nie hele bir kadın var ki sorma kültür mantarı gibi nereye baksamo çıkıyor engel atıyorum yine geliyor sinir oldum yaf

[beyazmantoluu]

yeni yaşımla birlikte, olmadı, yeni yıl başlarken yazarım dediğim yazıyı ocak biterken yazıyorum ne yazık ki. Ne başını tasarladığım ne sonunu bildiğim, zihnimde sürekli "eskiden böyleydim şimdi şöyleyim" aydınlanmalarının olduğu cümleleri rastgele dökeceğim. beni en çok şaşırtanla başlamak istiyorum. soğuk bir yapım var. ankara'ya geldiğimden beri hiç ailemi çok özledim moduna girip üzüntülere boğulmadım. aramalarım bile çok seyrektir. etrafımdaki kızlar hem çok özlediklerinden bahsettikleri hem de sürekli ailelerini aradıklarından dolayı da kendimi acayip kötü hissediyordum. Ben ailemi sevmiyor muyum?? neden hiç özlemiyorum?? ilk yılı "yıllarca eve tıkılıp kaldın, hayal kurup gerçekleştirmek için çabaladın sonunda gerçek olunca da özgürlüğün ve hedefe ulaşmış olmanın sarhoşluğu var, normal " diyerek geçiştirebiliyordum. bu arada bu sadece aileme karşı değil, herkese karşı olan bir durum. sevgilimi özlüyorum mesela ama uç noktalarda olmuyordu. bunu da çok sorguladım 'sevmiyor muyum ben sevgilimi' diye. ama yok hiç tatmadığım kadar güzel bir duyguyla çok seviyorum onu. herkese karşı olunca kendi duygularımı sorgulamaya devam ettim, sonra da kabullendim. fakat bu yıl delicesine özlüyorum her şeyi. okula yetişmeye çalışırken bir anda durup ağlayasım geliyor (maalesef hâlâ dolu dolu ağlayamıyorum, gözlerim doluyor yalnızca.) ailemi ayrı, sevgilimi ayrı, sevdiklerimi ayrı. böyle bir anda atlayıp otobüse yanlarına gidesim geliyor. mesela bende hiç ya onları kaybedersem gibi olumsuz şeyleri hayal edip üzülme durumu yoktur. şimdi saçma sapan böyle şeyler düşünüyorum. sevgilileri görünce duygu durumum hiç düşmezdi artık benimki de yanımda olsa diye oturup ağlayasım geliyor. insan olmaya başlıyorum hissi veriyor bu durum :d yaşlanmaktan kaynaklı bir duygusallaşma mı acaba? aslında küçükken duygular bana çok ağır geldiğinden onları yok saya saya bu hale geldiğimi düşünüyorum. -neyse bu başka bir şeyin konusu.-

eskiden sorumluluklarımı abartıyordum sonra etrafımdakiler bir şeyleri yapmıyor diye içimden sinir krizleri geçiriyordum. tüm sorun bendeymiş dostlarım. yani kalkıp çamaşırları yıkar asarsan sonra içinden niye çamaşır yıkamıyor hiç diye sinirlenmenin bir anlamı yokmuş. fırsat vermiyormuşsun ki yıkasın? hep yemek yaparsan karşı taraf ne zaman yemek yapsın? sonra ödev konusunda da grup ödevlerinde ne kadar sinir krizleri geçirdiğimi herkes bilir. yapman gerektiği kadarını yapıp kenara çekilirsen onlar da yapmak için fırsat bulurlar belki. hoş yine son dakika yükledik ödevleri ama olsun. oldu mu oldu, geçtik mi geçtik. bu kadarı yeterli canım. kendini hırpalamana gerek yok. bu konuda kendime bu yıl tam puan veriyorum.

fark ettiniz mi eskisi kadar yaşımla ilgili yakınmıyorum. ama yakınmam sanırım daha iyiydi. çünkü eskisi gibi kendimi geliştireyim modum yok. kayboldu resmen. resim yapmıyorum? dil geliştirmiyorum? yoga yok? kitap okumak yok? eğitimler, seminerler, faydalı videolar izlemeler? hiçbirini yapmıyorum. BOMBOŞ biri oldum. yine de hakkımı yemeyeceğim, ilk dönemi ders konusunda harika bitirdim. üstten ders almayı planlıyorum. bakalım. sınıf arkadaşlarım da çok tatlı kızlar. misler gibi ders çalışıyoruz. yaşları da bana oldukça yakın. bir tek b. küçüğümüz, o da oldukça olgun bir kız. s. ve bn. çok baskın karakterler ikisi birden konuşmaya başladıklarında araya girip de cümle söyleyemiyorum :d gerçi bu benim normalim. yani 3.kişi olduğumda genelde sadece dinleyici pozisyonundayım. bazen bu halimden o kadar nefret ediyorum ki. hele çevremdekiler çok fazla başka insanların arkasından konuşuyorsa kendimi tamamen kapatıyorum. sonra biriyle iletişime girdiğimde hebelehübele kalıyorum. eminim çoğu arkamdan yirmialtı yaşına gelmiş hâlâ iletişimini geliştirememiş diyordur :ı umarım bir gün bu durumu değiştirebilirim. ömrümü daha fazla bu kadar pasiflikle, olduğumdan farklı olarak, kendini hiç geliştirmemiş, hiçbir şey hakkında fikri yokmuş gibi görünerek çürütmek istemiyorum ve kendimi ortaya koyabilmek istiyorum. umarım.

[jupiterliyazar]

Gece gece sinir küpü oldum yine.

[se-a-ser]

ayıp yahu

ne mi?

şu tekerlekli sandalyedeki adam var ya

o değil

onun ilerisinde bankta oturan adamı gördünüz mü

işte o da değil

onun önündeki gemicik, Manisa isimli olan

işte onun bayrağı

Türk Bayrağımız

Tarabya taraflarında en sevdiğim manzaraya bakıp rahatlamak varken bunu görünce yine sinir sahibi oldum

nereye şikayet edeceğini bilememek de ayrıca kötü

[madelineimyourlight]

ya muhtemelen beni engelleyeceksin veya hesabını sileceksin yenisini açacaksın. anonimden yazmak istemedim gerek yok gizlenmeye zaten yazmamdan da tanırsın. odamı tamamen toplarken çekmecemin köşesinde senin bana aldığın ajandayı gördüm. kullanmaya kıyamadığım o ajandayı. hala kullanmadım ve hep saklayacağım aldığım ilk şahsi kargomdu. aslında şu an evet küsüz konuşmuyoruz ama maalesef sana yazma yüzsüzlüğünü kendimde görebiliyorum. sen bi kere yazmıştın ya seninle vakit geçirmeyi özlediğimi fark ettim. nasılsın diye. o an anlamadım zaten yine sınava hazırlanıyorum ve deneme anımda görmüştüm dedim ki hani niye falan şu an masamda oturmuş ajandanın içine koyduğun notu okurken fark ettim neden onu yazdığını. bu bi yeniden barışalım mesajı değil. kötü bir şekilde arkadaşlığımız bitmiş olabilir ama bende bir hatırın ve değerin saygın var. belki yolda görsem tanıyamam seni ama tanırsam selam verir konuşurum. sana karşı bir kinim veya sinirim yok. yalan yok ilk zaman sinirliydim ama sinirim geçti. ne sinir ne de sevgi var. nötrüm sana karşı. bi arkadaşım var adı yonca. bileğine yıldız dövmesi yaptırdı geçen gün bir anda dövmecinin önünden geçerken. o kadar duygulandım ki çünkü aklıma sen geldin. yıldız ve yonca. inan bana bu hiç değişmeyecek. bunlar her zaman benim için en özel simgeler olacak. çünkü hep sevdim ve hala seviyorum. dövme olarak ilk onu yaptırıcam yazmışsın onu da okudum az önce. çok duygulandım. of bilmiyorum niye böyle oldum ama oraya şey yazmışsın bi on sene sonra seni çocuk doktoru olarak göreceğim diye. evet arkadaş değiliz ama hedefim on sene sonra çocuk doktoru olmak hala. bunun uğruna mezuna bıraktım. bu anıma şahit olamazsın muhtemelen ama ben sana burada on sene sonra olursan önlüklü fotoğrafımı atarım. sözüm söz. belki sözümü unuttun senin için değeri yok ama benim için var. aklıma geldiğin için yazmak istedim muhtemelen engel yiyeceğim bir daha yazmayacağımı düşünüyorum çünkü hani uzun süredir hesabını biliyorum ve yazmadım bundan sonra da yazmam. biraz baktım hesabına şebnemle mutluluklar diliyorummm 🩷🩷����🥹 ben berkaydan ayrıldım ve hedefim bol kedili tonton hiç evlenmemiş kariyer yapmış dünyayı gezmiş bi küçük işletme açıp örgü ören ama doktor o teyzeden olucam aşırı saçmaladım aq çok özür dilerim dediğim gibi bir daha yazmam kaç ay sonra sana ilk defa yazdım biliyorsun rahatsız etmem yani özür dilerim çok hoşçakal

Seni engelleyeceğim kadar az değil hatrın bende. Geçen yazdığım şeyleri anladığın için sevindim. Güzel dileklerin için de çok teşekkür ederim. Umarım sen de her şeyi istediğin şekilde ilerletirsin. Rahatsız etmedin beni problem değil. Mutlu, sağlıklı bir hayat diliyorum sana. Hoşça kal ,kendine çok iyi bak.

[aybiisblog]

bişi dicem en yakın arkadaşınızın bir yabancıya dönüşmesini hiç izlediniz mi

[benmisim]

bakın şimdi kardeşime çatmalı mıyım çatmamalı mıyım.

geçen beni aradı. doğum için ne zaman geleyim muhabbeti yapıyo. dedim ağustos başı gel. dedi olmaz o zaman ankara’dayım. guest artist olarak gidiyo dövme yapmaya. “sonra da” diyor, “mete bodrum’a gidelim diyor” diyor… “oradayken doğum olursa oradan gelirim” falan diyor. neyse. “ağustosun 13-14’ü gibi geleyim mi” diyor. ya şimdi hiçbir şey belli değil ne desem boş, belki öncesinde olcak belki sonrasında. ama kardeşim illa bir tarih belirleme derdinde gibi. bir ara buna dedim ki telefonda “sana da hiç güvenemiyorum, sanki gelip napacaksın, yardım mı edeceksin”. bu da bi bozuldu “niye öyle diyorsun” falan dedi. e dedim öyle, son gelişlerinde sana bir iş söylüyordum sonra dönüp gelip yine aynı şekilde buluyordum, kafanı telefondan tabletten kaldırdığın da yok falan dedim. ama cidden çok sinir bozucu derecede dağınık ve ekran bağımlısı. ablasına ev işinde yardım etmeyi geç, daha da kendi dağınıklık yaratıyo. kaldığı odada bardaklar birikiyo. hani bi bardağını kaldırıp mutfağa götürmek yok. bu sırada hamileyim bi de, ben hizmet ediyorum fkckdj neyse. kardeşim de dedi ki “sadece bir kere yapmamıştım, yaparım yani” falan ama böyle gevşek gevşek, cevval değil :D neyse kapattık telefonu. sonra ben bi üzüldüm. öyle demese miydim ya kız bozuldu üzüldü falan gibi düşünceler geçti kafamdan.

peki ertesi gün noldu?

kardeşim instagramda guest tarihleri paylaşıyor :D ankara, bodrum, ardından eskişehir 14-27 ağustos :D bana yaptığı ayağa bakar mısın :D güya buraya doğum yapan ablasına yardım etmeye geliyor :D gelecek burada dövmeye gidecek. hey yarabbim. önceki gelişlerinde de böyle yapmıştı. hazır buradayken bir dövme stüdyosuyla da anlaşıyordu, kaldığı sürece dövmeye gidip geliyordu. ama doğum sırasında da yapma be kardeşim ya. o kadar sinir oldum ki. şimdi ben bunu “misafirliğe diye geliyorsan hiç sırası değil kardeşim, bir de senle uğraşamam” diye paylasam, haklı mıyım haksız mı ya. tutuyorum kendimi çatmamak için.

[mmartineden]

valla erkekleri alıştırmamak lazım he bu ne her işi kadınlar yapsın onlar da yatsın kalksın zıbarsın oh ne ala memleket sinir krizi geçiriyorum feminist damarlarım coşuyor ya bugün dışardan geldik anneme bir şey oldu midesi falan bulanıyordu yatıyor yani babam geldi başına iki saat İKİ SAAT anneme kıvırcıkları yıkaması için yalvardı diyorum ki baba sadece kıvırcıkşarı yıkayacaksın ben yemek ısıtıcam sen de kıvırcıkları yıka diyor anneme LAN NE DİYORSUN allahım bana geldiler sonra yemeği falan yemiş tabakları sudan bile geçirmemiş tezgaha koymuş nasıl olsa toplayan biri var yani içimden söve söve yıkadım bulaşıkları her böyle olay yaşandığında evlenince de böyle olacaksam sikerim evliliği diyorum yani ya bu ne anasını satim bir gün annemin babama şunu yap diye yalvardığı olmadı hep tek başına yağtı ben gidince diloş da yardım etmyor annem tüm işleri tek başına yapıyor yemin ederim sırf bu yüxden bile kendi zmanımdan verip anneme her şeyde yardım ediyorum kadın zaten ben olmayınca tek başına üstleniyoe her şeyi Allah sabır versin yani biz hafi yine gideriz annem babamla kalır insanı yaşlandırmaktan başka bir şey yapmıyor he bir de geçen maç izlerken elimi birbirine vurup ses çıkarttım diye bana kızdı Şwnxlmajzşamznsiamdliamdnzmsanşsma yani ben niye sinir hastası oldum bu evde bir de onu düşünmek lazım

[pswrd-ilu]

d-6

workout: yine 15 dakika yaptım ama biraz arttırmam gerektiğini düşünüyorum… pek incelmiş hissetmiyorum 1 hafta sonra tartılcak olmak geriyor. tartıya çıkıp motive de olabilirim demotive(?) de o yüzden şimdilik bakmamak en iyisi.

diyet: bugün ilk defa dışarıda olup sağlıklı bir şey yemeyi başardım önceki diyetlerimde hep düzeni bozardım ve fast food yerdim bugün tavuklu salata yedim hatta yarısını yedim. gayet iyi gitmeme rağmen sinir oldum bu kadar aç gezme ve kısıtlı yemek yeme olayına. zaten bölgesel incelme istiyorum gerek var mı aslında emin değilim ama bir hafta daha devam edicem . düşününce olay zaten asla zayıflamak değil.

mentalim patladığında gece parka gidip sallanmak en sevdiğim şey sanırım. sallanırken yağlanmış saçlarımı bakmadığım ellerimi düşünüp durdum asla özenli olmayan kıyafetlerimi. gerçekten depresyon gibi bir şey(böyle bi tanım yok) yüzünden mi bu kadar aksatıyorum yoksa önemsemiyor muyum nasıl göründüğümü tam çözemiyorum. bu kadar gösterişsiz ve özensiz olmayı neden seçtiğimi düşünüp durdum. bu ayın teması tamamen bu fiziksel görünüşü iyileştirme olucak gibi.

sallanırken aklıma bu şarkı ve punpunun güneş vücuduna vurduğunda buharlaşıp uçmayı istemesi geldi. idk sorunları büyütmek değil iyileştirmek istiyorum fakat bi kafeste gibi sıkışmış hissederken bi anda özgür hissettim. parklar sallanmak hep böyle hissettiriyor.

punpun ile alakalı en sevdiğim şeylerden biri çocuk halinin masumluğunu görmekti sanırım annesinin yemeğe punpun yemeğin soğuyor diyerek çağırdığı ama punpunun arkası dönük ağladığı sahne dünyanın en normal en yaşanabilir sahnesi mesela. ama unutulmaz geliyor bir şekilde bu panel. nedense punpuna sempati duyuyorum ve çektiği acıyı anlıyorum? (çocuk punpuna tabii ki) zaten problematik hislerinin o yaşlarda başlaması ve punpunun bununla mücadele etmeye çalışıp başaramaması seriyi en üzücü yapan şeylerden bir tanesiydi benim için.

6 sene oldu hala punpundan konuşuyorum neyse duş almadım sabah 5te kalkıp hazırlanmam ve şirkete gitmem gerekiyor. başaracağıma inancım sıfır. yine de iyi geceler.

tinkle tinkle hoi

[papatyahanimms]

Neden reddedince zorluyorsunuz ki amacınız ne yani istemiyorum demek İSTEMİYORUM demektir ne bu istemek zorundasın gibi tavırlar siz tam olarak kimsiniz de insanları bişeylere zorluyorsunuz?

İşe gitmeden yine sinir stres oldum sanki işte hiç olmuyormuşum gibi 🤦‍♀️

[berkemiyim]

Abi dash snein postlarla doldu salar mısın benim dashi gitsinler diye beğeniyornm ama yine gitmiyorlar sabahtan beri her postu en az 5 defa okumaktan ezberledim resmen sinir hastası oldum be jxmaobxunsoanddkso

(bloğun muq)

hahahah bilinç kusması yaşıyorum.. sorry 🫶🏻