#yasın

[ilmiyyat1453]

"Yâsîn sûresini çokça okuyun, zira bu sûre de çok hasletler vardır."  Hadîsi Şerîf

Hadîs-i şerîfin şerhinde şöyle denmiştir: - aç olan kimse huzuru kalb ile okursa Allah onu fazlından doyurur - korkan kimse okursa Allah onun hüzün ve korkusunu giderir - fakir olan kimse okursa Allah onu dininde halis kılar - ihtiyaç sahibi okursa Allah onun ihtiyacını giderir - sabah okuyan kimse akşama kadar Allah'ın emanında olur - hangi beldede okunur yahut tefsir edilirse Allah oradan surenin hürmetine belayı, kıtlığı, enflasyonu, taunu, vebayı ve hastalığı kaldırır - akşam okuyan kimse sabaha kadar Allah'ın emanında olur - ölünün üzerine okunursa azabı hafifletilir

Hammâmizâde, Yâsîn Tefsîri

[petr1chorr]

Yaxın saatlarda qardaşımın, əmim oğlunun və xalam qızının qəbul nəticələri açıqlandı. Hər üçü universitetə qəbul olub. Çoxdandır bu şad xəbəri gözləyirdik. Amma bu xəbərin bu vəziyyətdə gələcəyini heç ağlımın ucundan keçirməmişdim. Şənlik keçirəcəyimizi düşünərkən yasın ortasında qarşıladıq bu xəbəri. Sevinc və kədər qarışıq hislər keçirdim həmin an. O qədər xoşbəxt oldum ki. Canımdan dəyərlilərim bir pillə də yuxarı qalxdılar həyat nərdivanında, həm də gözəl nəticələrlə. Bir tərəfdən də kədər boğdu məni. Kaş babam da görərdi bu günü. Artıq 4 gündür bizimlə deyil. Hər dəfə soruşurdu, maraqlanırdı bu barədə. Çox heyif ki, görə bilmədi, şərik ola bilmədi bu xoş xəbərə. Çox ağladı qardaşımla əmimoğlu, hər kəsi də kövrəltdilər. Yaxınlarının üzündəki təbəssümə baxıb sevinəsən, ya qapıdan asılan yas lentinə baxıb kədərlənəsən? Atamı 20 ildir ilk dəfə babam öləndə ağlayan görmüşdüm. Atamın nəticələr açıqlandıqda otağa çəkilib gizli şəkildə ağlamasını gördüm bu gün, nənəmin babamın şəklini qucaqlayıb ağlamasını gördüm, qardaşımın, əmioğlunun hönkürtü ilə ağlamasını, əmimin sərt simasındakı kövrəkliyi, dolmuş gözlərini gördüm, bir çox kədərli sima gördüm bu gün. Mənim üçün heç unudulmayacaq bir gün idi. Yarı sevinc, yarı kədər. Yox, ən çox kədər...

Əziz babam, bizi görürsənsə kədərlənmə. Bunların hamısı sənin çox istədiyimizdəndir. Məkanın cənnət olsun, ən qiymətlim. Biz hamımız səni çox sevirik. Özün yanımızda olmasan da, xatirələrin həmişə bizimlə olacaq. Səninlə birgə mənim uşaqlığım getdi. Sən gedən gün böyüdüm mən. Sən gedən gün bildim ölüm nədir. Çarəsizliyin ən betər halını o zaman gördüm. Canından qiymətlin gözlərinin önündə əzab çəkir, amma sən onun üçün heç nə edə bilmirsən. Gözlərinin önündə ağrı çəkərək ölür, amma sən heç nə edə bilmirsən. Çox ağırdır çox. Çarəsizlik heç bu qədər ağır gəlməmişdi mənə. Həyat heç bu qədər dəhşətli gəlməmişdi. Ölüm, necə də dəhşətli imişsən... Yaxınların yanında olduğu müddətcə ölümdən qorxmursan, amma ölüm ən əzizini apardıqda anlayırsan ölüm qədər ağırı yoxdur. Ölüm qədər amansızı, qəddarı yoxdur... 27 avqustdan bəridir gözlərim hər yerdə babamı axtarır. Elə bilirəm harasa gedib, getdiyi yerdən nə vaxtsa qayıdıb gələcək. O qədər çətindir ki, gəlməyəcəyini bilə-bilə gözləmək... Ölümündən 2 gün öncə soruşmuşdum babadan ki, ürəyi nə istəyir. "Ölmək istəyirəm" demişdi mənə. Artıq çəkdiyi ağrıya dayana bilmirdi, ölümü arzulayırdı. Ən azından artıq əzab çəkmir deyərək özümü təsəlli edirəm. Əlimdən başqa nə gəlir ki... Onsuz yediyim yemək zəhər olub boğazımdan keçmir. Onsuz gülməyi haram bilirəm özümə. Qəbullana bilmirəm gedişini. Zamanla keçməyəcək bu hiss bilirəm, amma öyrəşəcəm onu da bilirəm. Onun yoxluğuna da, ölümün acımasızlığına da, həyatın faniliyinə də...

[munzevinur]

Arkadaşlar anneannem vefat ettı cüz yada yasın alabılen varmı 😢😞

[seyhzade]

Yangın var ellerimde, göz çukurlarımda yasın, Adın, çarpmaya doyamadığım dert kayası, Aşk ekmeğim, varlığın onun mayası, Yolladığım begonyaları kurutmayasın...♠️♠️♠️

[huzursuzlugun-blogu]

Dr. Lois Tonkin'in “Yasa ve İyileşmeye Başka Bir Bakış” makalesinden.

İnsanlar yasın zamanla azaldığına inanma eğilimindedirler. Gerçekte olan ise yasımızın etrafında büyüdüğümüzdür.

[zencefil]

2023ün son saatlerindeyiz dimi 👀 derin bir nefes alarak her şeyi bu yılda bırakmanın rahatlığını sanırım sırtımdaki yükü bi’ yere indirip doğrulunca hafiflemiş hisseden kamburu çıkmış insan betimlemesiyle yapabilirim. şimdiden fazla tasavvurvari anlatımlarım için kusuruma bakmayın kendimi daha iyi ifade etme uğraşındayım 🙆🏿

öncelikle bu senenin tohumlarını atan 22nin son 2 ayından bahsedeyim,, hayatına çalışan annenin yerine işleri yöneten ve bir yandan aile büyüklerinin de işin içine karıştığı kardeşinin daha kaliteli bir eğitim görmesi adına çabalar sarf eden ve ara sıra akademik çalışmalar sürdüren genç hanım olarak devam ederken hayatın doğal akışında lafı gelse de dikkate almadığım bir insanla kader bağlarımız örülmeye başlamış ki tanışma faslıyla beraber takvimlerimizde son hanesi değişen 2023 bana sözlenmiş olarak geldi. açıkçası baştan aşağı değişim sözü vermişim sanki ruhsal anlamda bayağı yıkıcı oldu ahwjdhdj aşamadığıyla artık alay eden birisiyim. ya da tamamen öteleyerek aşmaya çalışan.. kesinlikle ilk 4 ay, benim kalan 8ayıma bedel oldu. yani biraz kendim ettim kendim buldum biraz da sınandım diyelim. 28lerinde yetişkin ergen bi’ vakayla karşı karşıya kalmakla YETİNMEMİŞ muhabbeti içime işleyerek olmaması gereken bi’ ilişkiyi ailesinin gün görmemişliğiyle daha sonrasında da kendisinin bizzat saygı ve güven üzerine yıkıcı tavırlarıyla karşılaşmama rağmen (buna kazanmayı da kaybetmeyi de göze alma özgüveni anlamında) sebaatkârlıkla olabilirliği yönünde çırpındıkça olmayacağını görerek o çok sakındığım içimden mübalağa yaparak söylüyorum söktüm işte bir şeyleri. tahmin ettiğim üzere o hisleri anlayabilmişsinizdir,, sonrası özdeğer kaybıyla ve bana müsaade edin bi’ 6 ay neler yaşadığımı anlayayım yakarışlarıma rağmen yokmuş bir şeymiş kendime gelseymişim anlayışsızlığıyla da mücadele ettim. (söylenecek başka tanım yok üzgünüm) geldik ağustos’a kadar kendimi "kimim, kimdim, ne yapıcam, he eminim yeniden başlarım ama kendime zaman tanımama da izin verilmiyorsa..." gibi boğulma hâliyle nasıl başa çıkarım ağlayışları esnasında YENİDEN KARŞILAŞMAMIZA!!! dahası kendisinin pişmanlık içeren davranışlarına karşı malûm yumuşak karnımın hassasılığına yenik düşmeme... anlatırken, şimdi şimdi kolay geliyor yaşarken çok zordu. zaten başta zor gelirmiş her şey. şimdi vallahi iyiyim ben ya. aynaya bakabiliyor gülebiliyor hatta tecrübe cümlesine sığınabiliyorum. önceleri samimiyetsizliğinden içimi bulandıran tüm teselli cümlelerine iğrenerek bakıyordum da... bu da ayrı bir hismiş. 11 eylül okulların açılacağı gün bana bambaşka bir tempoyla iyileşme günleri başlayacaktı oysa sevgili familyam her şeyi daha da zorlaştırdığından bir yanıyla onları yeniden tanımış oldum. buradan anladığım şey, aslında içinde büyüdüğümüz ailemizi de tam olarak tanımıyor oluşumuz. hatta düştüğüm gün bana tekmeyi ilk kim atar bunu da görmek en azından filtresizleştirdi. rukiye bana daha mayıs ayında "yapacak bir şey yok acını yaşayacaksın" dediğinde müthiş bir rahatlama hissi geldi. bana izin verdiğinden buna tepkiyle yaklaşan kimseye göstermeden geceleri sürekli üzüldüm.

tövbeliyim söz ve isteklerimde neler olacağını kestiremediğim cümleler kurmaya. (ahsjshjs Allah hayra çıkarsın)

7 ekim’de değer kaybım adına tuttuğum yasın (harika demogoji) 6. ayını doldurduğumdan bana bi’ farkındalıkla beraber kabulleniş geldi. yas sürecinde altı ay kuralı cidden önemli. bu esnaya kadar kalabalık anksiyetesiyle tüm gün "n’olucam ben ya rab!" sorusuyla başbaşa yatıp okulların açılışıyla (çünkü dersler, tekrarlar, sınav haftaları derken odağım değişecekti) kendime zaman ayırmaya yeniden var olmaya, akademik çalışmalarıma projelerime gençlere yönelik sunum (2 defa topluluğa hitap eden; biri ders diğeri söyleşi gibi) çalışmalarıma başlayacak enerjiyi de özgüveni de kendim, kendi çabalarımla ve tabii yeniden tanıdığım tüm tanıdıklarıma karşı yepyeni bir davranış biçimiyle doğdum. aralık itibariyle de 6 yıl ara vermeden yaptığım spora tüm bu çöküşlerin getirisiyle 10 ay ara verişime son noktayı koydum. evet hâlâ bir misyonum yok. sadece iç sökücü can yakıcı ağzımın tadını kaçıran bütün sınavlara karşı sabırla beklersem ben de bir baharı hak edebilirim umudunu yakama iliştirip iyi görünmeye, kendimi en iyi versiyonuma ulaştırmaya, okumaya her alanda küçük büyük bilgilerle kaliteli bir kimlik var etmeye odaklıyım. hâlâ hayallerim yok. olanları hatırlamak istememekle beraber hayal kuracak pembeliğim de yok. daha gerçek bir yerden bakıyorum ama buranın adını koymak için zamana ihtiyacım var. 2023 özetime nasıl bir son yazmalıyım ya da İNSAN KENDİ SONUNU NASIL YAZAR bilememekle beraber benim 2024ten değil rabbimden çok güzel şeyler yaşayacağıma dair eminliğim var... açıkçası post boyunca aralarda bütünleşmiş detaylar ve bana iyi ki büyümüşüm dedirten olaylar, bunlara sebep olan gerçeklerle yüzleşme, çocukluğa inme (bu gerçek bu arada) içimizde büyüyen ilk eril/dişil duyguyu alır kabul eder konfor alanımızda kalmayı yeğlermişiz gibi asıl özetleyici cümleler olsa da.. kızgınlığıma ve bende kalan tek duygu; öfkeyi beslememek adına değinmiyorum.

sezen aksu’nun da dediği gibi;

her günahın tadına, dünyanın batağına/ batacağım kadar battım

[yorgunherakles]

gönül kuruluğu, yürekteki acı, kıskançlıklara eğilim, vb. hiç azalmadan sürmekte: yüreğimdeki bu şeylerden ötürü kendimi hiç sevmiyorum. kendi kendinin değerini düşürme ( yasın klasik mekanizması )... sükunete nasıl kavuşmalı?

roland barthes - yas günlüğü

[ruhumunizii]

siyahi hep giyin hep. böyle bir dünyada yasamak, hala yaşıyor olmak yasın ta kendisi.

[bozkirveyagmur]

Büyük acılar karşısında bizi donmaktan kurtaran şey yasın kendisidir. Travma soğuktur, dondurur. Yası ağırlamaksa ısıtır, iyileştirir.

Francis weller

[rm1994n]

Arkadaşlar sebebini sormayın birer yasin

okurmusunun okuyanlardan şimdiden allh razı olsun okuyanlar bana özelden yasın

[efervesan]

Bir insanın bir insana selam verebilmesi için yüzü olması gerekir. Ya şimdi düşünüyorum da ne hakla yahu, beni gördüysen git uzaklaş. Ben o iğrenç yağlı kafayı görüp sırtımı dönüyorum sen Ne hakla huzurumuzu kaçırıyorsun, bir de sırıtıyorsun pişkin pişkin. Bir insan nasıl bu kadar kötü olur, nasıl bunca iftiraya yalana rağmen gelip bunu yapabilir. Bunun nezaket falan olduğunu düşüyorsun herhalde. Bu geceki kadar midem hiç bulanmamıştı. Neyse ki lantimos geldi ve imdada yetişti. Kötüsün ve bu kötülük seni bulacak, işte o zaman boku yedin. Kendini kandırmaya devam et inadından. Senin yasın bile sahte 4 gün sonra hediye almayı sakın unutma, seversin sen yasları böyle kutlamayı.

[bencilimaslen]

Yangın var ellerimde göz çukurlarımda yasın.