wersowany-blog - Tumblr blog

[wersowany-blog]

Yahooosd

Jamie: Lorem ipsum

Brad: Lorem ipsum dolor sit amet

Jamie: You suck babe!

[wersowany-blog]

Designer and webdeveloper with five years of experience in creation.

[wersowany-blog]

New app available!

Download here!

[wersowany-blog]

Amazing!

[wersowany-blog]

New single available! Download Here

[wersowany-blog]

Po dwóch słowach ...

Po dwóch szklankach, stan lękowy

nadszedł, odszedł, wrócił.

Kilometry, metry, kroki.

Cień miłości w mroku gonię,

niewidomy…

  Po dwóch wersach, stan euforii

nadszedł, odszedł, wyprał myśli.

Sen, bezsenność, bladym świtem.

Nuty w czasie rozproszyłem,

w mgłę uciekłem, nie wróciłem.

  Po dwóch krokach, stan sercowy

nadszedł, został utrwalony.

Rozkosz, szczyt i bicie serca.

Powróciłem z mgły niepewny, 

pewny? jednak odrzucony.

  Po dwóch słowach, goniąc fale

bezdech, w toni, znikam cały.

ciemność, woda, białe światło.

Mam nadzieję, że z tej wody,

wstanę nowy, odrodzony.

  Perfekcyjne połączenie z sobą,

z życiem, będąc światem. 

Woda, ciemność, głuche dźwięki.

W niepodzielnej świadomości,

w tej przestrzeni płynę dalej.

[wersowany-blog]

Oczyszczenie

Schodząc z wzgórza dziś powoli

spalam się płomieniem złotym,

oczekując wciąż od siebie,

by zobaczyć błękit wreszcie, i powoli

do indygo dążąc krokiem nieświadomie,

wracam do postawy życia, 

do czerwieni, do radości, 

której brakło mi już kiedyś.

  Teraz poczuć chcę na nowo,

czego wtedy się wyzbyłem,

odebrałem sobie w mroku,

porzuciłem bladym świtem.

  Dziś wiem o tym, że miłości

zamknąć w klatce nie dam rady,

Nie próbuje też jej łapać, 

obserwuję, idę dalej.

[wersowany-blog]

Tak stoję ...

Ze wzrokiem rozmytym,

tak stoję…

Podpieram się każdym odgłosem,

który rozpływa się w pustej jaskini

i ginie jak w polu bez echa.

  O zmroku wychodząc,

wciąż stoję…

myślami w tych miejscach, gdzie bez pożegnania,

miłość i nadzieję wyrzucałem z siebie

do rwącej wprost rzeki, bez opamiętania.

  Na wzgórzu skalistym pod niebem,

znów stoję…

Rozrywa mnie na boki ubogie myślenie,

co w koalicji z wiatrem odbierając rozum,

  wymusza też wybór jednej z siedmiu ścieżek.

[wersowany-blog]

Weekend majowy

Sam sobie winien jestem,

sam sobie zorganizowałem wyścigi

rydwanów co są jak woda krążąca po kiblu,

Podczas spłukiwania…

  Monotonne, męczące dialogi przy stole

o niczym, jałowa rozmowa jak kluchy

leniwa, pogoda też nie dopisała

suka…

  Na łańcuchu myśli trzymam, lecz powoli

ciągną mnie agresywnie w odchłań bez kontroli.

[wersowany-blog]

Sztuka wyborów

Unosząc się we mglę dostrzegam fragmenty życia,

Płynąc w strumieniu łez, dotykiem zawracam go. 

Przerywam trwającą ciszę, by krzykiem oświadczyć, że

właściwy kurs obrałem, dopłynę, przecierpię wszystko.

  Gdy wierząc w siebie czuje, że cisza przepełnia mnie,

Dostrzegam nowy sens, świadomość rozświetla cień.

Gdy wierząc w siebie czuje, że miłość nie kończy się,

Poczucie tak mocne, wypycha mnie ... przed szereg. 

[wersowany-blog]

Błogi stan

Bezdźwięcznie o świcie podnoszę się z łóżka,

lekko niewyspany po kilku godzinach.

  Bezszelestnie okrywam Twoje nagie ciało,

by ciepła doświadczać mogło resztę snu.

  Odchodzę na moment…

  I gdy powróciłem usiadłszy w fotelu,

obserwowałem Ciebie podczas snu.

  A ciepła para z kubka i zapach herbaty,

obrazowi nadały ten pełniejszy ton.

[wersowany-blog]

Ewolucja

Gdy szedłem przez pola w zamieci gdy zimno. Nie mogłem odwołać tych słów, tak mi przykro.

  Lecz gdy powróciłem po chwili na ziemię, to ziemia zaczęła być już dla mnie piekłem.

  Starałem się wspinać pod nogi olimpu. Zacząłem upadać i gubić się w lęku.

  By odejść - niemową uczynił mnie świat Bo nie chciał bym prosił o szybszy mój czas.

  Jak cyrkowe zwierze, jak tygrys w garażu. Uwolnić się chciałem, nie czekać — odrazu

  Późnej zobaczyłem to światło co w głowie.

Przebić się próbowało, walczyło samotnie.

  Gdy go doświadczyłem powstałem swobodnie

I wtedy zrozumiałem. To wszystko co powiem.

I wtedy zrozumiałem. Piekło? Sam je robię!!

[wersowany-blog]

Świątynia duszy

Puste słowa pozbawione głębi nie odbijają się,

samotnie przechodzą bez echa.

Samotnie też na parapecie siedzę czując chłód,

rozpoczynam kolejny rozdział,

mam nadzieję, że nareszcie nowy,

mam nadzieję, że nareszcie ten oczekiwany.

  Dam sobie szanse by pokochać siebie,

by poznać siebie lepiej zanurzając się w błogiej intymności,

w moich 4 ścianach, tylko ja mam dostęp.

w permanentnej ciszy, tam do siebie dojdę...

[wersowany-blog]

Miasto nocą.

Wyglądam przez okno…

  Wyglądam i łapię chwilę ulotną,

która przygasa w bezruchu, powoli

umiera przybita do ścianki, pozując

w miękkiej pościeli siatkówki.

  Jak zając w sekundzie za miedzą,

Za moment zniknie na dobre.

  Utrwalił mi się ten widok…

  To perfekcyjne mrowisko

pogrążone w śnie po to

by rankiem kontynuować

nieskończenie mądrą kreację połączeń.

[wersowany-blog]

Bezwładność

Czasami zastygam, ze mną moje wnętrze.

Otwiera się poszukując, znaczeń przykurzonych.

Często też oddychając, zatrutym powietrzem.

Zamykam dębowe drzwi ku otwartości.

  Przybity do krzyża w świecie bez wartości,

w mrocznych alejkach kroczę, pełnych krwi.

Łza rzadko przypomina o swej obecności,

spacery w mroku znieczulają wzrok.

  Chciałbym zobaczyć czasem zwyczajną życzliwość,

nie sztuczną, na pokaz, taką prosto z serca.

Jeszcze nie potrafię, pokaż mi możliwość,

poznania miłości, w świecie pełnym zła.

[wersowany-blog]

Odpowiedzialność

Stoję nad przepaścią patrząc do jej wnętrza,

zauważam jedynie mroczną plamę krwi.

Podnosząc się gwałtownie spragniony powietrza,

mierności jedynie powiew, gorzki swąd.

  Z odpowiedzialności robiąc czarną owcę,

Odwagę i siłę zabijesz sam w sobie.

Czarną owcę robiąc z odpowiedzialności,

wiarę w możliwości stracisz z dnia na dzień.

  Większość dziś oddaje wolność w ręce złe,

karmiąc się najtańszym pozorem beztroski.

Mózg dziś przypomina do kąpieli gąbkę,

wciągającą wodę wraz z telewizorem.

  Która to już szansa? Być może ostatnia

Weź głęboki oddech, Twój czas, teraz Ty.

[wersowany-blog]

Świadomość

Upadek wartości, krzyk i ludzka zawiść.

Poszukując uśmiechu w polskim lesie głów.

Na każdej ludzkiej twarzy smutek i nienawiść,

żyją złudzeniami, wolą śnić niż żyć.

  To mnie nie dotyczy, wybrałem świadomie.

Ścieżka moja kręta lecz wiem, że dam radę.

Z każdym krokiem dalej, myśli w mojej głowie,

Stają się wyraźne, są bardziej klarowne.

  Idealny nie jestem, zło mnie też dotyczy.

Niesubordynacja myśli względem mózgu fałd.

Giną moje myśli, ćwiczę swą niepamięć,

Rozbijając wspomnienia na wrzącym asfalcie.