yourlits-blog

[yourlits-blog]

Almost Relationship

I was never your ex But I was blindly hoping to be your next This feeling I just cant give I don't want anyone else but you to receive You nearly killed me that day When you prepared me to choose Not knowing in the next minute you'll be on the loose. I wasn't ready for anything When nothing was certain When i can't choose which one to gain I asked you to choose for me What i got, not sure if its freedom or pain I was about to give my answer Something hard to do for an over thinker I was prepared to say hello to us I was ready to take risk and adjust But one day just like the wind You were gone even before i even knew it I wasn't ready this time And sad part was that i was about to say the first line That I finally made my decision I followed what was beyond my intuition I was ready to enjoy the situation I was ready to give you my whole attention That I finally made my decision That its finally US that I choose after all those hesitation That for once I was firm with what i want That for once i know that's its US that I want But you nearly killed me that day and after All of a sudden the light went missing as well as the laughter It got gloomy i got moody It got sad things got bad You acted like you don't know me You acted like you didn't initially chose me You said things for you weren't temporary You said its not something that I should worry Things got broken and twisted I'm the only one who remembered That there was supposed to be a connection That we were supposed to be each others reflection Days and months came by I see you, always the happy guy And i'm still stuck to what i thought was going to be my lullaby A song to my lonely heart, who did nothing but try It all ended, without even you saying sorry and goodbye.

[yourlits-blog]

Untitled

Under the smiling bright sun

There is a heart and it freeze

And there is a love that exist

Would you even bother to say?

That sometimes fate are being unfair

Would you even bother to say?

That this time, you are being played.

How could it be like this?

All we have ever wanted is to be free

How illegal we are to be?

The undeniable tears is what all you can see.

We have done so many things

Just to have that opportunity

Again, we are losers of fate

And we are winners of vanity

It hurts like bleeding

It kills like drowning

We have tried everything

To free this damn feeling

We are separated by location

Go in different school

Hang outs in different places

Does it also mean to be separated in way?

I’d rather choose to be alone with you

And have a one day date with you

Than to see myself dying

Just because of missing you

[yourlits-blog]

Kaibigan Lang

Patibong na aking dagli dagling hinanda Upang sa sakit at pighati ay makawala Puso ay aking hustong inaruga Pilit na inilayo sa mga mapagsamantala

Saksi ang mga tala sa sugat na tinamo Dulot ng pagibig na mayroong dulo Mga pangakong sa huli ay naglalaho Pagibig na siguradong sa una lamang totoo

Nagsawa, napagod at nasira ang tiwala Mga luhang hindi ko maubos-ubos Mga piraso ng pusong hindi ko na mabuo Kailan ba makakaalpas sa kulungang ito?

Sadyang mapaglaro ang tadhana at ako'y inibig mo Sa sitwasyong kalayaan lamang ang hinihiling ko Bakit ako ang pinili? Bakit puso'y sinugal mo ng buo? Bakit ako pa ang babaeng minahal mo ng ganito?

Pasensya ka na kung nasasaktan kita Subalit diba sinubukan ko namang ibigin ka Hindi naman kasi mahirap ang mahalin ka Ngunit sa nakaraang pagibig ako'y nawalan ng halaga

Huwag na huwag kang papaloko sa nakikita mo Sapagkat sa loob nito'y di mo alam ang totoo Matatamis na salitang sa akin ay walang kwenta Huwag na huwag mong bigyan ng kulay at halaga

Para sa akin kaibigan lang kita, wala nang hihigit pa Kung kaya lang ipilit bakit ko sayo'y ipagkakait Pero puso ang umiiral at hindi ang aking isip Kaya pasensya ka na, hanggang kaibigan lang talaga

Sana kasi tsumiyempo ka nung una Yun tipong mga sugat ko'y medyo hilom na Baka sakaling nagkaron ng kaunting pagasa At baka sakaling ako sayo ay nahulog pa.

[yourlits-blog]

Untitled : Mistaken For Granted

Ang nuon at ang ngayon ay tila walang pinagiba

Naging laro lang ang lahat sayo at ako ang naging taya.

Tayo'y umikot sa mundong puno ng kasinungalingan 

At natapos na pala ng di ko man lang namalayan. 

Pinilit tanggapin at pinilit kong kayanin 

Sa sakit na natamo akoy lubusang inalipin, 

Ng ala-ala na diko magawang limutin

Dahil mawala ka sa buhay ko ay di ko kakayanin. 

Di ko inasahang ganto ang katapusan. 

Anong nagtulak sayo at akoy iyong iniwan? 

Ang ala-ala mo nanatili saking isipan 

Nakagapos sa tanikalang ikaw rin ang nagiwan. 

Hindi ka na matatanggap kahit ako ay balikan, 

Kaya wag ka nang umasang babalik pa ang nakaraan. 

Napunit na ang larawang sabay nating pininta, 

Kaya wag ka nang umasa na magiging tayo pa. 

[yourlits-blog]

FORBIDDEN LOVE

A request from the writer (NIKKI A.K.A STARGAZER): Kindly loop and listen to Pagsuko by December Avenue while reading.

“May pag-asa pa ba kung sususko ka na? Larawan mo ba'y lulukutin ko na? Sa hirap at ginhawa tayo ay nagsama. Damdamin mo tila'y napagod na. Ikaw at ako ay alaala na lang kung susuko ka na.”

Forbidden Love

Mali nga ba ang magmahal? May patakaran pa rin bang sinusunod sa larangan ng pag-ibig? May tama at mali pa ba kapag tumibok ang puso? O dapat bang hayaan at magpadala sa nararamdaman para sa ikalalaya at ikasasaya ng lahat? Ang hirap kapag nakulong ka sa bisig ng pag-ibig noh? Hindi mo alam kung saan ka dapat lumugar. Piliin mo ito masasaktan ka, piliin mo yun masasaktan ka pa rin. Nakakawindang, nakakatuliro. Lalo na kapag nasangkot ka sa isang bawal na pag-ibig. Galing noh, may bawal na gamot na may bawal na pag-ibig pa. Pero as usual, sabi nga nila masarap ang bawal. Gasgas na litanya, pero may dating naman talaga diba? Ngunit kahit anong piliin mo sa bawal na gamot at bawal na pag-ibig, basta bawal na gawain grabe ka nang husgahan ng iba. Ang dami nilang masasabi sayo sa likod ng katotohanang nagmahal ka lang. Kahit hindi mo ginusto at naramdaman mo, ang dumi dumi mo na sa isip nila. Subalit nasa sa iyo pa rin kung sa mga isip na yun ay magpapaapekto ka, nasa sa iyo pa rin kung pipiliin mong magpakalinis o magpakadumi sa isipan ng iba. Desisyon mo yun. Lahat naman tayo naduduwag kapag nasa sugalang sitwasyon tayo. Depende na lang sayo kung magtatapang-tapangan kang harapin lahat ng dadating sayo o patuloy na maduduwag at isusuko ang tunay na kaligayahan mo.

Naisip mo ba? Ano nga bang karapatan nilang magsalita para sa nararamdaman ng iba? Hindi naman sila ang nasa sitwasyon diba? Well, being concern is given. Pero yung mangealam at  pagpiyestahan yung isang tao dahil sa pinili niyang desisyon bahagi pa ba ng karapatan nila yun?

Totoong ikaw ang tunay na makakapagbigay ng makakapagpaligaya sayo. Hindi masamang piliin kung saan ka mas sasaya as long as nasa iyo yung pagkakataon. Hindi rin naman masamang piliin kung magpakamartir ka at ibigay ang ikasasaya mo sa iba as long as gusto mong sayangin yung pagkakataon. Lahat ng pagkakataon na dumadating sa buhay natin, kailangan natin sumugal, kailangan natin pumili at kailangan natin umintindi para sa iba at para sa sarili din natin. Paulit-ulit kong sasabihin na nasa sa iyo ang desisyon kung ano ang gusto mong tahakin. Kung ikaw ang nasa sitwasyon masasabi mo bang tama toh at mali yun? Pati ex mo ayaw mong maging ex ng kaibigan mo? Kasi it definitely means kaplastikan or what? Oo, madaming babae, madaming lalake sa mundo, pero anong magagawa mo kung sila ng kaibigan mo ang mas nag-click diba? Maliban na lang kung sinadya yun ng “kaibigan” mo. Eh paano kung hindi?

Nagsimula sa pagiging magkaibigan, nanatiling nasa tabi ng isa’t-isa, nagdamayan, nagtawanan, naggaguhan, nagiyakan at umabot sa puntong pinahalagahan ang isa’t-isa. Kapag kinailangan mo ng isang taong iintindi sayo sa sitwasyon mo nariyan siya. Kapag nangailangan ka ng sandalan,  pagbubuhusan ng sama ng loob, siya yung hinahanap mo, siya yung lalapitan mo, siya yung tatakbuhan mo, siya yung aasahan mo kase siya lang naman ang alam mong makakaintindi sa mga oras na iyon. Siya ang iintindi sa topak mo, sa luha mo at sa lahat ng kadramahan ng buhay mo. Siya lang. At kapag siya na ang nangailangan nariyan ka, hindi mo siya maiwan, hindi mo kayang makita siyang nasasaktan at hindi mo siya kayang tanggihan dahil alam mong ikaw ang kailangan niya at mahalaga ang presensiya mo sa mga oras na yun. Pareho niyong nakita ang saya at pighating sinapit ninyong dalawa. Habang tumatagal ang pagpapahalaga niyo sa isa’t-isa, habang tumatagal kayo sa ganoong set-up, hindi niyo na namamalayang unti-unting lumalalim ang pagmamahal niyo sa isa’t-isa. Mararamdaman niyo ang kakulangan kapag wala ang isa. Mararamdaman niyong sa dinami-dami ninyong magkakaibigan kayo lang ang mas nakakaunawa sa tunay na inyong nararamdaman kapag may problema. Kayo lang ang hindi nagiiwanan. Parang bestfriend na ano? Siya yung nagpunan ng lahat ng pagkukulang sa paligid mo. Siya yung kumukompleto ng araw mo, siya yung laging kausap mo, siya ang lagi mong kasama at wala kayong iniintinding problema. Ang saya-saya kapag nasa ganoong set-up kayo, walang kasakiman. Bakit nga ba kailangang mag-level up pa?

Sa sobrang komportable niyo sa isa’t-isa nauwi lahat ng iyon sa pagmamahalan. Ang dating masaya at pangkaraniwang set-up ay nagkaroon ng tampuhan, pagtatalo, pagsisisihan at selosan. Ang bawat saya at lungkot ay nagkaroon ng malisya at umabot sa pagsasakalan. (Hindi literally ah) Nakalimutang taken nga pala kayo, nakalimutan ang limitasyon ninyong dalawa. So sobra-sobrang atensyon ang iginugol niyo sa isa’t-isa nagkaroon ng rekado ang lahat. Ngayon nahihirapan ka, nahihirapan siya, dahil sa nararamdaman ninyo. Kahit pa sabihing mahal niyo na ang isa’t-isa hindi pa rin pwede sapagkat may commitment kayo sa iba. Pangakong sila lang at walang iba. May umaasang sila lang ang mahal niyo. Mga taong nananatiling nasa tabi niyo kahit nakakaramdam ng kakulangan niyo, nakakaramdam ng selos kapag magkausap kayo at piniling magtiwala sa inyo. Mga taong hindi mo alam kung dapat mo bang bitawan para sa kasalukuyang nararamdaman mo.

Hindi ganun kadaling bumitaw, hindi ganun kabilis pagisipan, pero susugal ka ba? Susugal ka ba para lang sa nararamdaman mo ngayon? Para maipagpatuloy ang mayroon sa inyong dalwang “mag-kaibigan”. Bibitawan mo ba ang taong pinangakuan mong hinding-hindi mo iiwan kahit anong mangyari? Ang hirap mamili. Lalo na kung hindi ka sigurado kung kaya niya ring sumugal para sa inyong dalawa. Lalo na kung hindi ka sigurado sa sarili mong nararamdaman. Lalo na kung hindi mo alam kung tama ba o mali ang sitwasyong tinatahak mo. Ang hirap sumugal. Nakakalito, nakakainis, nakakaiyak na maaaring nasa sitwasyon kayo ng “sulutan”. Pero nandito na eh.

Hanggang sa magkaroon ka na ng lakas ng loob upang ipaglaban siya at naduduwag siyang ipaglaban ka. Ikaw ang lumaban para sa inyong dalawa. Umabot ng ilang oras, ilang araw, ilang linggo hanggang maging isang buwan. Ngunit wala pa ring nangyayari, ganoon pa din. Taken siya, single ka. Masakit, nakakapagod, nakakapanghinayang ang desisyong ginawa mo. Nakapagisip-isip kang bitawan na lang din siya. Nag-usap kayo, pinag-isipan ang lahat, pero pinili niyo pa ring hintayin at panghawakan ang isa’t-isa kahit alam niyo sa sarili niyo na pareho na kayong nahihirapan, nasasaktan at napapagod. Sa pananatili mo sa tabi niya unti-unti niyang natutunang bitawan yung isa at ipaglaban ka. Naging kayo. Naramdaman niyo yung kalayaan at kaligayahan sa tunay niyong nararamdaman. Para kayong ibong nakawala sa hawla nang mga panahong iyon. Minahal niyo lalo ang isa’t-isa. Sobra-sobra pa kumpara sa nakaraan. Pagibig na naguumapaw sa bawat isa. Oa noh? Pero yun ang totoo. Masayang-masaya kayo. Lahat ng atensyong gusto niyo nakukuha niyo. Kaya lang, masama din pala yung sobrang saya noh?

Dumating yung puntong nasobrahan ang lahat. Sobrang selos. Sobrang away. Nag-umpisang mawala ang lahat. Nawala yung oras para sa isa’t-isa, nawala yung sweetness, nawala yung pag-aalala. Dahil sa mga nawalang yun, mas pinairal ang pride, kasakiman at sariling nararamdaman. Nagkaroon ng sumbatan ang dating relasyon na punong-puno ng inspirasyon. Hanggang sa sumuko ang isa, nanumbat, napagod at bumitaw. Sa sobrang sakit ng hiningi nung isa nanlamig siya, nasaktan, nagsisi, nanahimik. Hindi niya napagtanto na nagpapahilom na iyon ng sugat na natamo. Matapos ng nangyari nahimasmasan yung isa, bumalik at sinabing tapos na yung gap na hinihingi niya. Subalit nang mga oras na yun wala na pala siyang babalikan pa. Sa halip na magpakatotoo yung isa pumayag pa rin siya kahit alam niyang malamig na ang lahat para sa kanya. Siguro nga ayaw niyang masaktan yung isa, ayaw niyang biglain ang lahat dahil alam niyang maaring hindi pa ito kayanin ng mahal niya.

Sino nga ba ang nagkamali? Sino nga ba ang may kasalanan? Sino nga ba ang gumusto ng lahat ng yun?

Hindi rin nag-work out ang lahat. Unti-unting napawi ang pag-ibig, ngiti at saya. Nawala lahat sa isang iglap. Ang hirap noh? Bumalik kang matatag para sa kanya pero lahat ng iyon balewala na. Nag-isip ka kung may iba ba? Niloko? Ginago? O pinaglaruan? Lahat na yata iisipin mo dahil sa sobrang sama ng loob mo pero mahal mo siya. Hindi mo matiis. Hindi mo magawang magalit. Kahit anong gawin mong  ayusin ang lahat, magpakalasing, umiyak sa harap niya at magmakaawang kayo na lang ulit, ayusin ang lahat para sa inyong dalawa: Wala ng mangyayari pa. WALA NA! Nanlamig na siya, ayaw na niya. Kaya na niyang isuko ka. Habang ikaw naiwan sa ere at patuloy na nagmamahal sa kanya. Hindi ka makabitaw, hindi mo alam kung saan ka magsisimula. Nawala na lahat ang mga pinangarap niyong dalawa. Akala ng iba masaya pa kayong dalawa, pero lahat ng iyon? Pakitang-tao na lamang diba? Dahil mismong sa sarili niyo alam niyong hindi na kayo tulad ng dati. Sumuko na ang isa. Bumitaw na. Napagod na. Pero sa sobrang halaga niyo para sa isa’t-isa pinili niyo pa ring maging okay, pinilit ituwid yung nakaraan, pero sandali lang naguumpisa na naman ang away, sakitan at sumbatan. Kahit bilang magkaibigan na lang hindi pa rin nag-work out lahat. Saklap diba? Ikaw, na alam mong kaya mo pang isugal ang lahat dahil mahal mo pa siya ay pinipilit mong ayusin at ibalik ang nakaraan sa taong sumuko, bumitaw at piniling iwan ka. Katangahan ba? Kung ikaw ang nasa sitwasyon diba parang normal lang yun? Normal na ibigay lahat ng natitira para sa huli walang pagsisihan diba?

Nandiyan rin yung umiwas at hindi nagkibuan. Pinili kang iwasan para maka-move on, sumaya; ngunit sa piling ng iba. Heto ka naman, sinubukan mo lahat makalimutan lang siya. Ginawa mong magmahal right after mawala siya, iwan kang naka-hang. Mali ba yun? Mali bang subukang magmahal para makalimot? Eh diba only love itself can heal the pain, wounds and scars that love had left? Sa lagay bang yun masama ka pa ba? Masama bang piliing maging masaya at kalimutan yung mahinang tao na hindi ka nagawang ipaglaban hanggang sa huli?

Lumipas ang ilang buwan na walang komunikasyon at heto ngayon, bumalik at nagparamdam siya. Na iniisip niyang okay ka na, masaya ka na at ikaw akala mo masaya kaya ka na, tapos na ang lahat sa inyong dalawa. Nakita mo siya, kinausap ka niya, pero bakit ganun? Kinilig ka, natuwa ka, bumilis ulit ang takbo ng lahat sayo. Lahat nagfast-forward despite of all pains and sufferings that you had encounter with him, heto ka simpleng presence lang niya it feels like heaven na naman? Weird noh? Sa lahat ng naging ex mo after niya, parang lahat ng iyon naglaro ka. Pero siguro nga iba siya. Ibang-iba siya kaya hinahanap- hanap mo siya. Concern siya sayo, lahat nararamdaman mo ulit. Pero hanggang concern nalang pala lahat. Umaasa ka na naman kahit alam mong pagpapahalaga pa rin yung nararamdaman niya para sayo. Girl, ang daming nagmamahal sayo, why not give a chance diba? Eto sumubok ka at binalik niyo lahat sa dati. “DIARY”; “BESTFRIEND”; At in-entertain mo yung iba. Pero wala eh. Siya pa rin. Aminin mo man wala rin namang patutunguhan, hindi rin bumalik lahat. Hanggang kailan ka ba aasa sa alam mong wala na talaga? Ngayon, naisip mong mas mabuti na nga lang na wala siya, na hindi na lang kayo magpansinan kasi para din naman sa inyong dalawa diba? Mas makikinabang ka pa nga eh. At ngayong tanggap mo na ang lahat, SA WAKAS!, sa dami ng araw na lumipas natanggap mo na rin na nauwi lahat ng ito sa wala. Much better kung susuko ka na lang din. Ikaw at ako ay sumuko na.

Ewan ko pero siguro deserve namin toh. Well, karma really does know when to attack best. Siguro nga eto yung kapalit ng sakit na dinulot namin sa iba. Sa dalawang taong nagmahal at hindi sumuko para sa aming dalawa. Ang galing noh? Yung forbidden love nung una, naging legal love, at nauwi sa the end of love. Siguro ganito din yung naramdaman nung dalawang taong sinaktan namin. Pero sabi nga nila, mas piliin mo yung ikalwa kasi hindi ka naman magmamahal ng iba kung mahal mo talaga yung una. Pero hindi pala yun totoo sa aming dalawa. Minsan pagsubok lang pala yun para mas mahalin mo yung una. Hindi ko naman sinasabing masamang panindigang mahalin yung ikalawa. Pero para sa akin huwag niyong gawing rush ang lahat. Just go with the flow, ika nga. Hindi pala natin dapat pangunahan ang mangyayari kaya tayo madalas na nagkakamali kasi kapag nasa sitwasyon na tayo, nagpapadala tayo sa feelings na wala namang katiyakan. Minsan nakakapagisip rin “was there the both of you” o ikaw lang? Ikaw lang yung humarap sa lahat at naging matapang para saluhin lahat ng sakit para sa inyong dalawa, para sa pag-ibig na sinimulan niyo o sa pag-ibig na sinimulan mo at tinapos mong mag-isa. Kaya kung nasa ganitong sitwasyon kayo make sure na parehas niyong kayang ipaglaban ang isa’t-isa upang hindi lahat ng effort niyo ay mauwi lang sa isang PAGSUKO.

[yourlits-blog]

THE LAST POEM I HAD FOR YOU

This love I found in you is erratic

My failure to you makes me feel so pathetic

I really can’t bear to ask, indeed

My admiration to you, can’t you heed?

The way how you comprised my day

Keeps on the reality that love do prevail

The triumph of how you seize my heart

Vast thoughts that you’re really smart

There was a bounteous of piled-up wrath

Because she was always an obstruction to my path

Bewildered you and left you in fringed of being strayed

And the witness of this reality ain’t gonna fade

The feelings I have for you was 7 years concealed

And now, I’m still afraid it will be revealed

My heart can’t complain and never want to complain

Cause my brain will always find way to understand pain.

The remedy for my solitude is missing

Burdens of truth that are un-bearing

The pride that I had been swallowing

Effects of the intense feelings that I kept on hiding

My heart looks vividly

Because of never noticing me

By a guy that was very busy

With a girl that is so pretty

Where is my reviver?

I promised to keep this forever.

Even amidst struggled against me

I’ll protect this hidden feelings, relentlessly.

I’ve decided to procrastinate

The feeling of mine that I hate

Yes, I’m jealous but I never be envious

She is the one you love and need most.

That is why, this is the last poem I had for you.

[yourlits-blog]

EMOTIONS

I don't know how to live in this cruel world

A world full of imperfections

World that never been so fair to me

Emotions becomes weak and cold

Sometimes I tend to be in despair

Especially when pain strikes me down

I wasn't able to protect my hungry heart

Hungry of your love and attention.

I'm not the kind of girl you need

I knew it, I've been accepting it

But one thing I know for sure

The wounds won't heal unless you're the one to cure

I know I'm just here to love you

And you are not here to love me

I know it was just an illusion

And you're just one of my fantasy

While I'm standing here in vanity

I know, I'm slowly eaten by insanity

But what else can I do?

Tears had drowned me too.

[yourlits-blog]

CONFESSION

Why don't you try to heed my admiration?

Don't you know you are my inspiration?

Please give me strength for this mission.

Oh my! I need your little appreciation.

I really hate those hesitations

Especially when it comes to predictions

Of all the hidden emotions,

But I'll make it for my own devotions.

I've never joined any competition

To be loved by you, using my imagination

Hoping one day I've got the perfection

Connotes the love I'm feeling inside without any obstruction.

I hate those fucking conversations

Against you having such a messy accusations

I want to give all the protection

For your heart that's full of moderation

Your happiness is my only aspiration

I wouldn't insist you to give the same affection

If I can only give up my vision

You will know your own attraction

There are full of expectation

That made many conclusions

My heart and mind have done so many questions

Just to make through with this confession.

[yourlits-blog]

PHILOPHOBIA

All of us, people, endure different kind of pains in our daily life. Those are agonies of loneliness, exasperation, inner-famine and ecclesiastical starvation. One way or another, it is love that caused these pains in each one of us. The shortfall of love is the main distress of people’s life. Most of people have an immeasurable experience about love and pain. Some of them still have to undergo to that circumstances. Indeed, it was difficult to handle love. Everyone should be satisfied on what you are giving and at the same time, you have to satisfy yourself too. It is like being charitable. When you give, you make other people happy. When you make them happy, you are contented as well. In which we are living is such a pain-filled world. It is not a nightmare in which after waking up and drinking water is enough to get asleep again. Surviving through it is also an achievement that makes us learned every step in life.

Those people who already had a countless exposure in love also have a countless understanding of pain. Most of them might stop loving someone because pain resides deep in their heart. Some of them might enjoy playing safe to prevent themselves from hurting. One of them might be afraid to love again. However, only the strong and brave ones will continue to give love and seek for their satisfaction; that is what you call “happiness”. There are possibilities that they would fear love because of radical issues of pain. Moreover, that is the problem with us, people. We end up being afraid of love because of pain, not knowing the real difference between love and pain. Why should we be afraid of love when loving definitely brings us happiness and contentment within our hearts? Admit it or not, I’m right. It makes you happy. You felt the contentment within when you are being love by someone. So, go on, find your own happiness. Love yourself. Love people. Love God. All the things around you can make you happy if you see their worth. I hope I inspired you again. Let go of your fears. ♥ 

[yourlits-blog]

THE COLD ONE

Naranasan mo na bang makisalamuha sa taong cold? Mga taong kapag pinapagaan mo yung sitwasyon imbes na maging supportive eh most of the time mas nagiging prangka o mean yung mga sinasabi niya. Yung klase ng taong mas pinipili maging realistic kaysa maging optimistic person. Uri ng taong mas nilalayo nila yung sarili nila sa mga taong nakapaligid sa kanila. O di kaya naman naranasan mo ng pumasok sa isang relasyon na kung saan ni minsan hindi ka niya hinahayaang pumasok sa puso niya. To point it out, yung mga taong hindi pumapayag na mag-grow yung relasyon nila sayo. Lalong-lalo na emotionally.

Sila yung mga taong makasarili, arogante, ma-pride, mean, hindi friendly, harsh, greed, and rude. Mga taong may sariling mundo. Nandyan ka man o wala, okay lang. Mga taong hindi mo mostly makitang masaya o malungkot. Kumbaga sa smiley hindi sila yung ganito :) o ganyan :(, sila yung :| < ganyan. Bahagyang ngingiti tapos balik na ulit sa dati. Hindi mo alam kung anong tumatakbo sa isip nila. Mas pinipili nila kung ano yung gusto nila, wala silang pake sa kung anong gusto mo. In short, one-sided person.

Siguro nakinig mo na yung mga phrases na “Cold-hearted ka”, “Manhid ka”, “Bato ka.”, and etc. Yan yung mga phrases na nagpapatunay na kadalasan eh nakakasakit sila. Yung iba nakakatagal, yung iba hindi. Kasi paano mo nga ba naman mamahalin yung isang taong malamig sayo? Paano ka makikitungo sa taong ayaw kang papasukin sa buhay nila? Paano ka magiging komportble sa taong hindi nagtitiwala sayo? Hindi mo alam kung saan ka lulugar o paano ka magrereact sa mga bagay bagay. Hindi mo alam kung ano ang gusto niya.

Pero hindi mo ba alam na sila yung mga taong pilit tinatago yung warm feelings nila dahil minsan na rin silang nasaktan? They were the one who was once cared too much in their life. Maaaring sila yung mga taong nakaramdam ng sobra-sobrang pain sa buhay nila. Sila yung nagtiwala ng husto sa iba. Lahat naman tayo minsan nagiging cold, speechless, thoughtless and hard to understand. Lalo na kapag nasasaktan tayo ng taong mahal natin. Mas pinipili nating manahimik, hindi magisip ng mga bagay na alam nating mas makakapagpabigat sa atin. Kapag nasa ganung state na tayo, madalas hindi tayo naiintindihan ng mga tao. Lalo na ng mga sensitive person. Ganun din yung mga cold-hearted na tao. Dinidistansya nila yung sarili nila sa mga bagay na alam nilang masasaktan ulit sila. Mas pinili nilang maging bato kesa makasalamuha pa ulit ng abusadong tao. Hindi na nila sinusubukang magtiwala at maging emotionally attached sa mga nakapaligid nila dahil minsan na rin silang ginago.

Ang hirap noh lalo na kapag mapaghanap kang tao. Pero bakit hindi natin subukang intindihin? To be honest, sila nga yung taong may thrill mahalin eh. Diba mas masarap na ikaw yung nakapagpabago sa kanya. Or kung hindi man, diba mas masarap malaman na ikaw yung mas nakakakilala sa kanya sa kabila ng distansyang ginagawa niya between sa inyong dalawa? Oo, mahirap lalo na sa mga taong sensitive at demanding. Mga taong gusto laging nilalambing o pinapakitaan ng motibo. Alam mo ba makikitaan mo din sila ng ganun, in time. Darating at darating yung pagkakataon na unti-unting lalambot sila sayo. Hindi man ganun ka-showy pero kapag alam mo na yung bawat kilos nila makakaramdam ka ng konting pagbabago. Kapag nangyari yun, nakakakilig din diba?

Kahit naman saang relasyon, kailangan mong maging flexible. Pareho kayong mag-aadjust para sa ikaka-compatible niyo. Kayo rin naman ang gagawa ng paraan para maging smooth ang relationship niyo. Kung cold siya, why don’t you try to be sweet o kulitin mo siya. Whatever his/her reaction iwasan mong maging sensitive. Kailangan mo ring maging mapagpasensya. Bakit gusto mo ba yung sobrang sweet? Nakakasakal naman yata yun. Nakakaumay. Mas okay na nga yung ganun eh, at least may most unforgettable moment ek ek ka sa life mo. May kanya-kanyang sweetness ang tao. Depende na lang kung mahuhuli mo.

Para sabihin ko sayo, yung mga taong may cold personality, sinisigurado lang nila na yung mahahanap nila eh flexible na tao, yung taong pwede nilang pagkatiwalaan ulit at yung taong kahit anong mangyari eh magsstick pa rin sa kanila. Kung hindi mo kaya, then go. Kung hindi magwork out then stop. Madali silang magdesisyon dahil ayaw nilang may nahihirapan. So kung naranasan, nararasan o mararanasan mo na depende na lang yun sa lawak ng pangunawa mo kung pinakawalan, pakakawalan o papakawalan mo pa. Good luck! Make a good choice.

[yourlits-blog]

ESPASYO

Nakakapanghinayang, bakit ba nagkaganito Hindi ba ako naging karapat-dapat sa pagibig mo? Kasalanan na ba ang humingi ng espasyo? Hindi ko naman sinabing ayaw ko na sa iyo

Ano na kaya ang balita sayo? Sa bagong mundo na tinatahak mo Nararamdaman mo rin ba ang nadarama ko? Pagkasawi sa sinapit ng relasyong ito

Subalit kay sarap balikan ng nakaraan Tahaking muli ang magandang pinagsamahan Magagandang ala-ala ng ating pagmamahalan Ngunit sa kabilang dako'y mananatiling ala-ala na lamang

Ano na ba ang balita sa iyo? Sa bagong pahina na tinatahak mo Heto pa rin ako at patuloy na umiibig sa iyo Muling ninanais na maging bahagi ng buhay mo

Alam kong hindi na ito maaari pa Pagibig mong tila araw, nagbago at lumipas na Puso at isipan ay di na muling aasa pa Sa damdaming binubuo na lamang ng ala-ala

Nakipaglaro at naglaro ng damdamin ng iba Maalis lang ang bakas na tanging iniwang sadya Patuloy mong dinadaan sa matatamis na salita Sa pagpapaasa tila ikaw ay naging bihasa

Ano na ba ang balita sa sarili ko? Sa bagong yugto at mundong tinatahak ko. Mundong pilit kong binago ang takbo At yugtong hiniwalay ko ang ikaw sa ako.

[yourlits-blog]

PAIN

It's really hard to fall in love

Tears are rushing down her face

She want to scream out loud

She want to get rid from all those pain

Pain that she'd kept for all this time

Pain that strikes her down

Pain that keep her fake smile painted on her lips

Pain that she can't bear to admit

How would he understand her?

If other girls' presence makes him busy

How would he know she cries?

Even to ask her why, he didn't try.

Don't he see that she's dying?

His love is what she is seeking

Don't he care her fragile heart is breaking?

All night her eyes are crying

Until the day she commits suicide

He regrets what he had decided

While waiting until he's ready to confess

Now she is in peace and definitely at rest.

[yourlits-blog]

VANITY

I’m the sky 

You are the star

I don’t know why

This heart fly

Like an angel

Fall from heaven

Like a devil

Comes from hell

How could this be

Like a tuition fee

How could this be

You’re too far from me

Love was use to deny with me

You don’t even care for me

I know your first priority

It isn’t me but your family

I just can’t seem to understand

Why do I need to pretend

I know it’s too late

I couldn’t enter the gate

Is there a reality

In this freaking vanity

Are you really selfish

To pay for all of this

A little smile can’t make you satisfied

Like an equation hard to derived

My heart is pumping

Cause of my real feelings

You’re my hero

You’re my world

You make me smile

Like a computer saving it’s file.

[yourlits-blog]

YAKAP

Lumalalim na ang gabi at patuloy ang simoy ng hangin

Naglalakad palayo, hindi malaman kung saan hihinto

Minsan pa'y tumitigil para lang sarili'y haplusin

Gaano na ba katagal na wala sa init ng bisig mo.

Sa bawat pagagos ng tubig, ikaw lang ang nasasagi sa isip

Sa bawat pagihip ng hangin, dama ko ang panlalamig

Sa bawat pagpatak ng ulan, luha'y kusang nakikisabay

Tinatanong sa sarili kung kailan ka muling mahahagkan

Mag-isang naglalakbay sa malungkot at madilim na daan

Di na mawari ang sariling damdamin kung pasasaan

Tatahakin ba ang matinik o maaliwalas na daan

Para lang yakap mo'y muli kong pang mahagkan

Ngunit sa aking paglalakbay ay aking napagtanto

Kung sa aking pagbabalik, yakap mo'y matatamo

Bagkos ako'y di nagpatinag at muling nagtungo

Dala-dala ang pagasa na muli ako'y tatanggapin mo

Sa kabila ng lahat ng pasakit na ibinigay ko sayo

Sa likod ng bawat ngiti'y luha ang dinulot ko

Kaya ngayong binuo ko muli ang sarili ko

Sana naman ako'y muling ibigin at yakapin mo.

[yourlits-blog]

Don’t give comments about my life because I don’t give comments about yours.

[yourlits-blog]

Credits: League of Legends