birevriminhikayesi-blog

[birevriminhikayesi-blog]

Ruhumun ait olduğu yıllara...

Şu sıralar içimdeki ben bu dünyaya ait değilim hissi. Belki de yaşamak istediğim zaman bu zaman değil bilemiyorum. Belki 80'ler, belki de 90'lar olmalıydı. Dostlukların hep baki kaldığı o zaman, sevgilerin bir hazineymiş gibi saklandığı o zamanlarda hayat bulmalıydı bu beden. Mesela sokağa çıktığında her esnafın seni tanıdığı ve sırtında koca bir ağırlıkta olan o kare çantaların taşındığı zaman olmalıydı. Her bir komşunun abi, abla olduğu zamanlar, her dostun bir kardeş olduğu zamanlar. Mesela birini sevmeye ürkmeliydim, bu kadar basit olmamalıydı. Annemin sözleri yankılanmalıydı kulağımda kızım laf söz eden olur. Belki zor ama güzel olmalıydı. Teknoloji bu kadar gelişmemeliydi belki de hala sabah kahvaltıda gazete okumalıydık. Radyolar hep cızırtılı çalmalıydı. En çok Zeki Müren çalmalıydı. Ve o zamanlarda tanışmalıydık seninle. Ürkek ürkek bakmalıydım sana. Bir gün kavuşacağım ümidi olmalıydı içimde. Bir kız arkadaş grubunda seninki diye başlamalıydı cümle. Sen mahallenin çocuklarıyla top oynarken ben camdan seni izlemeliydim. Bir mahalle düğününde sebepsiz yere birbirimize bakıp tebessüm etmeliydik. Her şey bu kadar kötü olmadan 80'lerin sonu, 90'ların başında doğmalıydık. Ruhum daima o döneme ait kalacak biliyorum.. Ve o dönem içimde bir şarkı olsaydı. Ali Kınık - Duvar Yazısı olurdu..

[birevriminhikayesi-blog]

🖤

En çok neyini sevdim acaba senin? Yanımdayken bile uçurumları olan iki insan oluşumuzu mu? Ya da yalandan gülüşlerini, öpüşlerini, sarılışlarını mı? Galiba en çok seni seviyorum derken ki oyunculuğunu sevdim. Güzel seviyorum diyordun, ben de en sevdiğim filmi izlerken duyduğum mutluluğu duyuyordum. Güzel kelimeler söylerdin o da olabilir bak, belki de nedensiz sevdim. Öylesine bir an da karşıma çıkıp gülümsedin ve ben de sevdim. İhtimaller çok ama sonuç yok galiba. Düşünüyorum neyine bu kadar katıksız bağlandım diye? İnsan bilemiyor ki kimi, ne zaman, hangi koşullarda seveceğini. Bir ara uğra şehrime sevgilim, içim de ki ben seni özledi.

[birevriminhikayesi-blog]

[birevriminhikayesi-blog]

Yapayalnız.

Kafamın içindeki çığlıkları susturamıyorum. Hiç bir şekilde susmuyorlar çığlık çığlığa acı çekiyorum. Kimse görmüyor, sürekli konuşanlar dilsiz, dokunanlar felçli gibi. Ama sorun ne zaman bu hale geldim ben? Ne zaman bu kadar derine düştüm? Ne zaman ışığa bu kadar muhtaç kaldım. Düşüyorum tanrım, düşüyorum hayattan. Dokunduğum her yer cehennem gibi ateşler canımı yakıyor. Tünelin bir sonu yok, kuyunun bir dibi yok, bu hayatın güler yanı yok. Canım acı katarcasına yaşıyorum. Hiç yardım eli yok.

[birevriminhikayesi-blog]

Söz veriyorum...

İhanetin kırbaç izleri var sırtımda, nasıl acıtıyor beni sevgilim. Sen gittikten sonra pek bir şey olmadı onca acıya rağmen ayakta kalan bir ben oldum. Önce ne güzel saçların var dediğin saçlarımı kestirdim, sonra bu oje sana çok yakışıyor dediğin en sevdiğim ojemi attım. Birlikte içtiğimiz sigara markasını değiştirdim. Senin dinlemeyi sevdiğin, bana zorla dinlettiğin o adam vardı ya, heh ona küfürler yağdırıp engelledim. Parfümümü değiştirdim, uzun tırnak severdin sen, tek tek kestim parmak uçlarımdan damlayan hatıralarını. Sana ait ne varsa hayatımda hepsini birer birer ruhumla ateşe verdim. Bir sana kıyamadım. Gülüşüne kıyamadım, okşadığım sakalına kıyamadım, kafanın arkasında bir yara vardı ona kıyamadım. Ben sana kıyamadım. Bir gün bir yerde karşılaşacağız biliyorum, ben hala aşık bakarken sen bu kimdi diye bakacaksın söz o gün kıyacağım sana. Gömeceğim seni beynimdeki mezarlığa. Söz veriyorum sana sevgilim.

[birevriminhikayesi-blog]

Bir Melek Varmış, Bir Şeytan Varmış.

Kanatlarımdan zifir akıyor, beyazlarımın ucundan siyahlar akıyor. Eskiden her şey güzelken çok da uzak değilken masumiyete. Şimdi acı akıyor tenimden, parmak uçlarım günahlarıma bulanmış. Dokunamıyorum hiçbir masumiyete. Azap çekiyor ruhum, bedenimin kafesini tırmalıyor ruhum, şeytana eğilmiş bedenim, meleklere açlık duyan ruhum. Zamanla düzelecek yalanları çoktan geçtim. Zaman nasıl da kanatıyor ruhuma ektiğim umut tohumlarını, nasıl da yakıyor mucize isteğimi. Ben dibe battıkça, tüm şeytanlar göğe yükseliyor. Ölüme beş, şeytana teslim olmama ramak kala. Nasıl can çekişiyor ruhum.