burnoutinwords-blog

[burnoutinwords-blog]

Dag 324 van mijn Burn-out.

Beste Lezer,

 Ik ben zojuist thuisgekomen uit mijn werk. Ik werk in de zorg dus ik heb onregelmatige diensten. Ik zag erg tegen vandaag op. Ik moest voor het eerst weer een 7-uurs dienst werken en ook nog met iemand waar ik al heel lang niet mee gewerkt heb. Ik moest om 14:00 beginnen. aangekomen op het werk voelde ik de paniek/angst al opkomen. Ik voel me op zo’n moment unheimisch en ontzettend eenzaam. Ook de omgeving waar ik me op dat moment bevind voelt dan niet meer vertrouwd. Het is echt een ontzettend naar gevoel wellicht herken je het?

 Op de momenten dat de paniek me teveel wordt dan neem ik een oxazepam en dan merk ik dat ik naar verloop van tijd wel wat rustiger wordt. Maar ik ben steeds in strijd met die Oxazepam want het liefst neem ik het niet. Ik heb nooit een pilletje hoeven slikken om te kunnen functioneren en nu kan ik bijna niet meer zonder. Daar heb ik ontzettend veel moeite mee en het maakt me tegelijkertijd ook bang. Ik vind het heel erg dat het zo ver heeft kunnen komen, ik ben 26 jaar en nu al overspannen en ik functioneer op de tranquillizers. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Wat me het meest bang maakt is dat ik niet van mijn gevoel op aan kan. Het ene moment voel ik me wel ok. ( echt niet goed verre van zelfs maar het is te doen dus wel ok.). Maar 10 minuten later kan ik me diep ellendig voelen en heel angstig. Op dit moment voel ik me heel kwetsbaar maar tegelijkertijd ben ik heel boos.

 Toen ik net thuiskwam uit mijn werk heb ik me even opgefrist en toen ik in de slaapkamer kwam zag ik dat het bed nog opgemaakt moest worden dus ik dacht ach, dat doe ik wel even dan hoeft het straks niet meer en kunnen we zo ons bedje in duiken als we het zat zijn. Eenmaal bezig merk ik dat ik steeds chagrijniger word. Ik krijg het dekbed niet netjes in de hoes en ik begin te huilen... het wordt me teveel. In mijn hoofd gebeurd ontzettend veel terwijl ik sta te stoeien met dat ellendige dekbed en die hoes. Op zo’n moment denk ik; Dit neemt al veel te veel tijd in beslag en zo meteen kan ik nog niks voor mezelf doen want mijn moeder is ook ziek dus die moet ik ook nog even bellen om te vragen hoe het gaat. Mijn broer appte vanavond ook dat hij even wil bellen want het gaat niet goed met opa dus daar moeten we ook heen 1 dezer dagen. Morgen heb ik 1 dag vrij en dan is mijn broer jarig dus weer een verplichting. Het gaat er niet om dat ik er geen zin in heb maar alles is te veel. Ik vind het zelf te achterlijk voor woorden maar dit is wat er op dit moment gebeurd. Alles is me teveel en ik kan niks hebben dit frustreert me ontzettend want dit maakt mij op zulke momenten een draak van een partner en daar voel ik me dan ook weer schuldig over want mijn partner is zo ontzettend lief en begripvol. Soms snap ik gewoon niet waar ze het geduld vandaan haalt. Zonder haar was ik nergens. Kortom ik loop helemaal vast en ik wil hiervan af. Maar ik heb nog geen idee hoe ik hiervan af ga komen. Ik denk dat deze blog wel een heel goed begin is.

 Voor nu wil ik jullie een goede nacht toe wensen.

 Lieve groetjes en tot snel,

 V.

[burnoutinwords-blog]

Dag 314 van mijn Burn-out.

Beste Lezer,

 Hier mijn eerste Blog over mijn Burn-out. Ik vind het erg lastig om erover te praten dus heb ik besloten om erover te gaan schrijven. Ik hoop dat dit me gaat helpen en me wat inzicht gaat geven. En wellicht kan ik jou, lezer, ook helpen door mijn verhaal met je te delen. Misschien herken je bepaalde dingen, patronen, gedragingen van mij wel. En ben je nog op tijd om je Burn-out te voorkomen. Of misschien zit je er middenin net als ik. Misschien kunnen mijn blogs je dan wel helpen doordat je dingen van mij herkent in jezelf en je je niet zo alleen voelt in deze strijd die soms oneindig lijkt.

Dit was een kleine inleiding. In de toekomst zal ik ook een stuk schrijven over mijn geschiedenis en over hoe het zo ver heeft kunnen komen.

 Ik neem je graag mee naar het hier en nu. ( dit stuk heb ik geschreven op 24-12-16).

 De dag voor kerst, Dag 314 van mijn Burn-out. Ik zit hier samen met mijn Franse Bulldog van vier aan de keukentafel, achter mijn pc, deze blog te schrijven. Ik merk dat ik het erg confronterend vind. Zeker als ik het aantal dagen van mijn Burn-out op schrijf. 314 dagen…Dat is super lang. Ik weet nog dat ik na een week riep: “Wanneer is dit over??? Ik hou dit niet meer vol”. En nu zijn we 10 maanden verder en ik zit er nog steeds in. Het is een lange weg maar het is wel een weg omhoog. Soms merk ik dat ik moeite heb om deze weg omhoog te bewandelen. Ik kom hier en daar een kuil tegen, de een dieper dan de ander. Soms neem ik een hobbel en vervolgens merk ik dat ik weer stukje terug naar beneden glijd. Vervolgens sta ik weer op en loop ik het stukje waar ik zojuist naar beneden gegleden ben weer omhoog.

Je begrijpt vast dat dit soms erg frustrerend is. Deze frustratie uit zich bij mij in boosheid en een kort lontje. Ik merk de laatste dagen dat ik weinig kan hebben. Ik voel me snel aangevallen en betrek alles op mezelf. Om je een voorbeeld te geven; ik heb voor mijn moeder een cd besteld van Adele. Deze ligt keurig ingepakt onder de kerstboom. Ik was ervan overtuigd dat ik dit jaar een origineel kerstcadeau had voor mijn moeder. Iets wat ze echt leuk vindt. Wat denk je? Mijn moeder komt me van de week op halen om samen naar de stad te gaan. Vertelt ze me dat ze zojuist de nieuwste cd van Adele besteld heeft. Ik keek haar aan en ik merkte dat ik boos werd. Ik dacht: Meen je dit nou? Ik bedenk weer eens wat hoor. Ze bestelt nooit wat op internet en nu heeft ze uitgerekend die cd besteld? Ik heb het gevoel dat alles tegen me werkt. Diezelfde ochtend wilde ik een spelletje doen op de PS4 nee wat denk je? De drie uurtjes dat ik had kunnen spelen lag de server eruit. Alles bij elkaar maakte het voor mij dat ik het gevoel had dat ik tegengewerkt werd. Ik raakte gefrustreerd en kreeg het gevoel dat alles en iedereen me probeert te dwarsbomen. Misschien herken je dit gevoel wel? Op het moment dat je de boel gaat relativeren dan weet je dat het onzin is maar dit is wel een gevoel wat bij mij regelmatig terugkeert. De hoofdgedachte welke dit veroorzaakt is; ‘IK HEB ALTIJD PECH’. Dit is niet waar dat weet ik ook wel. Maar op sommige momenten merk ik dat ik het lastig vind om de dingen die wel goed gaan te zien.

 Even terug naar het hier en nu. Ik zie erg op tegen de kerst dagen. De hele wereld is gehuld in lichtjes en gezelligheid. Ik merk dat ik er niet zo van kan genieten als vroeger. Ik voel het niet. Het kerstgevoel is er niet en hier kan ik ook boos om worden. Ik ben een soort Grinch geworden. Voor degene die de film niet kennen; de Grinch is een groen monster welke slecht gehumeurd is met kerst. Vanavond gaan we naar mijn moeder om kerstavond te vieren. Mijn zusje van 24 zal er zijn met haar nieuwe vriend en ik zal samen met mijn partner en ons kleine bullenmonster deelnemen aan het diner. Nu vraag je je vast af waar mijn vader is in dit verhaal? Mijn vader heeft mijn moeder verlaten in december 2013 voor iemand anders. Ik heb hier erg veel moeite mee en last van. Ook door deze gebeurtenis voelt het vanavond incompleet. Kerst hoor je te vieren met je gezin en iedereen hoort bij elkaar te zijn. Helaas is mijn gezin uit elkaar gevallen. Dit maakt het voor mij erg moeilijk. Dit is het eerste jaar dat ik er zoveel moeite en last van heb. Voorgaande jaren heb ik elk gevoel en elke emotie geblokt. Dit heeft ook geleid tot mijn Burn-out. Dit jaar word ik overspoeld door emoties en gevoelens. Op dit moment voel ik heel veel verdriet en boosheid. Ook tijdens het schrijven van deze blog hou ik het niet droog. Het roept allerlei gevoelens op. Het contact met mijn vader verloopt erg stroef. Ook dit is iets waar ik erg veel last van heb. Ik heb verschillende keren aangegeven dat ik hem nodig heb als vader en zeker in deze periode van mijn leven. Ik heb de boodschap op verschillende manieren geprobeerd duidelijk te maken maar het lijkt niet aan te komen. Ik probeer de dingen te accepteren zoals ze zijn maar dit gaat niet zonder slag of stoot.

 Ga eens bij jezelf na waar jij moeite mee hebt en probeer in deze dagen bij jezelf te blijven of tot jezelf te komen. Dit kan bijdragen aan je herstel of juist voorkomen dat je in een Burn-out terecht komt.

 Voor nu wil ik jullie allemaal fijne kerstdagen toewensen.

  Lieve groetjes en tot snel,

 V.