c0ntraxil

[c0ntraxil]

Bazen görünmez olduğumu düşünüyorum. Gerçek bir hayalet gibi. Sanki varlığım kimse için anlam ifade etmiyor. Sadece üzülüyorum işte. Çok denedim yemin ederim sevilmek için çok çabaladım. Kendimi değiştirdim, beni sevin diye sizin sevdiğiniz şekilde davrandım ama olmadı. Ben hâlâ görünmezim.

[c0ntraxil]

[c0ntraxil]

[c0ntraxil]

[c0ntraxil]

[c0ntraxil]

Ben koluma kesikler atarken kimse yoktu yanımda. Ben ağlardım her gece ama kimse duymazdı hıçkırıklarımı. Ve bazen öldürürdüm ruhumu ve kimse farkedemezdi. Gözlerimin altındaki morlukları görürlerdi, konuşurken titreyen sesimi duyarlardı ve bazen sinir krizi geçirdiğimde bir köşede izlerlerdi. Ama onlar bilmezdi. Sordular neden diye ama tatmin etmedi cevabım onları.

Şimdi ayırıyorum kendimi sizden. Ben buradayım sizse çizginin öbür tarafında. Küçültüyorum alanımı, sınırlarıma bir daha kimse giremesin diye, bir daha kimse zaafım haline gelmesin diye.

[c0ntraxil]

İçimde bitmiş şeylerin kalıntılarıyla yaşıyorum şimdi.

[c0ntraxil]

Umarım bu fani dünyada gözlerimin gördüğü son şey güzelliğini asla kaybetmeyen gökyüzü olur. Ölümün eğer ay ışığının altında, hafifte bir rüzgar eşliğinde olursa belki biraz huzurla kapatırım gözlerimi.

[c0ntraxil]

[c0ntraxil]

Sabah sallandığım salıncağın ipini akşam olunca boynuma doladım, gökyüzüne doğru uçmak için.

[c0ntraxil]

Benim için "düzeldi" diyorlar. Vucuduma kesikler atmıyorum, sigara içmiyorum, intiharı düşünmüyorum sandıkları için. Beni kimsenin tanımamasına rağmen herkes hakkımda fikirlere sahip.

Bilmiyorlar düşüncelerim jiletten daha keskin.

Bilmiyorlar sahte insanların yanında soluduğum her nefes sigaradan daha zararlı.

[c0ntraxil]

İçinde eskilerin olduğu bir rüya görüyorsun. Aslında güzel de bir rüya ama aynı zamanda can yakıcı. Uyanıyorsun ve içinde anlamlandıramadığın burukluğu farkediyorsun. Belki pişmanlık belki öfke hatta belki özlem. Kime kızman kime yakınman lazım bilmiyorsun çünkü içten içe hayatın böyle işlediğinin farkındasın.