degerlendirmetablosu-blog - Tumblr blog

[degerlendirmetablosu-blog]

Neden Zengin Gibi Olamadım?

Yaklaşık 4 senedir kendi ayaklarım üzerinde duruyorum. Kira, yeme içme, geçinme vs derken zaman geçivermiş. Bir birikimim maalesef olamadı. Şu anda ortalamanın biraz üzerinde kazanmış olsam bile, inanın biriktirmek çok zor. İstanbul gibi bir yerde aileden uzakta yaşayıp kira da veren ama zengin şartlarda yaşayan kimseyi gördüğümü hatırlamıyorum. Ama ailesiyle oturan, kira vermeyen, yediğini içtiğini cebinden vermeyen kişiler araba vsalabiliyorlar. Bazen diyordum ne için çalışıyorum diye. Tabi ki de kira :)) Sanırım zor olan da bu. Benim arabam var mı? Yok. Onu almaya hiç imkan olamadı. Tabii ailen yanındayken her şey rahat. Önemli olan ise tek başına ayakta durabilmek sanırım. Çünkü gerçekten zor..

[degerlendirmetablosu-blog]

Yazmak ya da yazamamak:)

Oyle cok birikmis duygum varki icimde.. Her gun eve gidince blogumun basina geciyim yazilar yaziyim diyorum.. Ama yorgunlugum uykum buna izin vermiyor simdi de oyle oluyor 😴😴 ama yazacagim cok yakinda.. Herkese mutlu ruyalar dilerim. Sevgiyle kalin..

[degerlendirmetablosu-blog]

Saflık...

Bugun İstanbul yagmurluydu.. Her zamanki gibi eve 9a dogru dönüyordum hızlı adımlarla.. Bi araba durdu aniden sol tarafimda… Bir cocuk indi arabadan, hizlica kosmaya basladi. Ne alaka dedim bi anda.. Sonra bi baktimki ilerde, birileriyle merhabalasiyor. Eski bir arkadasini gormus ve ona sariliyordu. Arkadasinin ailesi de vardi, onlar da onu ozledigini soyluyordu.. O anda dedimki, saflık temizlik kardeslik ancak cocuklukta kaliyor. Cocuklar o guzel sevgi duygulariyla iclerini disariya yansitiyorlar.. Bizler ne yapiyoruz. Cogu zaman yolda karsilastigimiz eski bir arkadasimiza selam vermemek icin kafamizi ceviriyoruz. Demem o ki, cocukluk evresi insan hayatinin en saf en temiz donemimiymis..cocuklarsa bu evrenin en saf varlıkları...

[degerlendirmetablosu-blog]

Joker! Saka maka 2.goruntuyu cok iyi hatirliyorum cocukken Parlement Gece Sinema'larinda heyecanla bekledigimiz Batman filmindendi.. Kac yil gecmis hic unutmuyorum... Simdi de gercek poker face'ler hayatmizda.. Onlarla yasamayi ogrenip umursamadigimiz gun olay bitecek insallah:))

“If you gotta go, go with a smile!”

[degerlendirmetablosu-blog]

Bu küçük çizgi film kahramanını hatırladınız mı? Ben buna bayılıyorum. Cep telefonumun arka planına bunu koydum. Her açışımda telefonumu gülümsüyorum. Küçük ama gülümseten şeyler bunlar. Bu arada dogum günüm olmasına dakikalar kaldı. 27 yaş ha?! Hem daha küçük gösteriyorum hem de daha küçük hissediyorum kendimi, evet olgunum ama, 30 a ramak kaldıgına da inanasım gelmiyor..:) neyse umarım çok güzel bir yaş olur... 🙋

[degerlendirmetablosu-blog]

Olay beyinde biter!

Kilo vermek de beyin de bitiyor. Bundan 3 yıl önce 8 ayda 13 kilo vermiştim. Bunun 5 kilosunu son 5 ayda aldım. Sanırım geç saatte yemelere, tatlılara vs artık son vermem gerekiyor. Karar aldım. Dikkat ediyorum. Gelişmeleri paylaşırım. Neden olmasın ki?

[degerlendirmetablosu-blog]

Bu kedicik çok üşümüş, ısıtıcının dibinden hiç ayrılmıyordu:(… Hayat her şeye herkese aynı değil, herkes şanslı değil maalesef…

[degerlendirmetablosu-blog]

git işine...

Sevgili blog, iki yüzlü insanlar değer görmeye sevgi görmeye devam ediyor.

Bense dürüstlük abidesi, çok şaşırıyorum.

Karar verdim, haketmeyene karşı ben artık gerçekten yokum.

Tepkisiz kalacağım, dürüstlükten insanlıktan anlamayanlar dostluktan da bi şey anlamaz. Yenisini bulur gider, yokum arkadaş, bu oyunda yanında olamayacağım.

Dostum dedim, yine pişmanım. Neyse iyi geceler. Yokum ararsan.

[degerlendirmetablosu-blog]

beterin beteri var-mış...

Eğer halinizden yok yere sızlanıyorsanız, hopp! orda durun bi nefes alın diyeceğim.

Gerçek şu ki, hayatta her şeyin daha iyisi bulunabildiği gibi, daha kötüsüyle de karşılaşılabiliniyormuş.

Yeni işe girdim dedim ya, başlangıç günüm tam bir talihsizlik silsilesiydi.

Sabahın köründe yola çıkmamla başladı, talih ya nezle olmuştum. Arabayla taaa oraya kadar gittim, yolumu bulmaya çalışırken boooom!!! diye bir ses, evet abartmıyorum aynen bu ses çıkıyormuş, ilk defa yaşadım bunu. Motorsiklet arkadan arabaya çarptı. 2 adamda yere yuvarlandı. Nasıl korktuğumun tarifini edemiyorum. Arabayı kenara çektim korkuyla. Hava da bir puslu. Sanki lanetli bir gün..

Neyse daha sonra soluğu bir benzincide aldım. Sağolsunlar cam kırıklarını temizlediler. Düşünebiliyor musunuz işime ilk başladığım gün başıma gelenlere :(...

Ağlayacağım ağlayamıyorum da, bi yandan deli gibi üzülüyorum benim olmayan arabaya çarptılar bi yandan da yine de pişmanlık siniri diye bir şey var bende. Onu da canım sevgilimden çıkarttım.. (İyiki var, elim ayağım kolum her şeyim benim...)

Sonra işe gittim. Bir baktım, benim gibi bir kız daha almışlar işe. O da yönetici.. Allah'ım bir şirkette aynı bölüme bakan 2 müdür olabilir mi? 2 yöneticiyi siz düşünün. Varın bi de tüm dünyayı ben yarattım, o'yum bu'yum çok deneyimliyim, müdürdüm bla bla bla diyip duran benden 3 gün önce işe başlamış sanırsın karı 3 yıldır orada.. Gülüyorum şu anda yazarken sinirimden :)

Bi de o çıksın mı başıma. Hayatımda böyle hırs küpü, işkolik bir karı görmedim. Beni yoldan çıkaracak pat küt dalacam yakındır. İşte orada da başıma böyle bir insanlık kazası denk geldi. Durup durup sinirim bozuluyor, onun gibi hırslı kavgacı tarzda olmak istemiyorum. O kadar da yol çekiyorum, valla nasıl hareket edeceğimi şaşırmış durumdayım. Böyle gerizekalılarla uğraşıyorum burda da..

Yazımın başında dedim ya, aman dertlerinizi çok büyük sanmayın.

Malum, beterin beteri var!

2.yazı serimde kimbilir beni neler bekliyor olacak....

[degerlendirmetablosu-blog]

gün olur devran döner!

Perşembe günü  yeni işime başlıyorum.

Çok heyecanlıyım diyebilirim.

Radikal kararlar genelde iyidir! :) yerinde sayıp beklemek hayatı durdurmaktır. 

Cesaretinizi toplayın ve karar verin...

[degerlendirmetablosu-blog]

“Öfkeyi sürdürmek, zehir içip karşındakinin ölmesini beklemeye benzer.” 

—Buda

(fazlasıyla doğru...)

[degerlendirmetablosu-blog]

kitap almak karnımı doyurabilir...

bu aralar bütçesel anlamda sıkıntılıyım, malum işten güçten istifa edince yeni bir iş bulana kadar idare etmek zorunda kalıyorsunuz. Bana bu istifanın birkaç önemli faydası da olmadı değil.. 

1- Hayata 1 kere geliyoruz, her ne sebeple olursa olsun, mutsuz olduğunu bile bile stresli olup zorla çalışmak bana göre değil, sabır çok önemli ancak, sabrın taştığında oradan gitmeyi bileceksin. Bu benim hayat duruşumu daha da dik hale getirdi.

2- Şimdi biraz biraz daha ne istediğimi biliyorum, gittiğim mülakatları saymıyorum bile. Artık mesai yapar gibi sürekli iş görüşmelerinde takılıyorum :) Bunun faydası da, şirketleri tanımak, kendimi anlatırken aslında neler istediğimi ve neler yapabileceğimi gözler önüne serebilmek. Bu da bana kendimi daha iyi tanımama ve neler yapmak istediğime yardımcı oldu.

3- Önceleri sürekli kıyafet, ayakkabı, çanta, ıvır zıvır işte paralarımı kredi kartlarımı bunlarla doldurur paramın yettiğine kadar alışveriş ederdim. Alışveriş etmek sanki bir hastalık gibidir. Aldıkça alırsın, doymazsın. Şimdi ise tutumlu davranmak zorundayım birkaç aydır kılık kıyafet almıyorum, gereksiz yere para harcamıyorum, zorunlu alacaklarım dışında.. Bu da bana bir ders verdi hayatta. Tutumlu olmak, paranın kıymetini bilmek, carcur etmemek..

Yalnız vazgeçemediğim bir şey elbette var. Cüzdandaki paramın azalacağını da bilsem..

Kitaplar... Onlardan vazgeçemiyorum. Bugün 2 tane aldım. Açıkcası mesleğimden geri kalmamak için de buna yöneliyorum sanırım biraz. Ama almaktan asla vazgeçmeyeceğim. Son kuruşuma kadar.

[degerlendirmetablosu-blog]

Kayıp Şehir.. 

İstanbul Yokmuş Bundan Başka.. Meğer ayna da burdaymış, anahtar da..

Ardımızda ne hayatlar bıraktık, kaybolmamak için kayıp şehirde. Bu yaban şehir şefkatine sığındık, hep yabancı kaldık kayıp şehirde. Lodos vurgunu balıklar gibiyiz, bir şehir usulca kayarmış denize. Gurbet de bu şehirmiş sıla da. İstanbul yokmuş meğer bundan başka. İnce saz değil, hayır, ince sızı bu şoparın kemanından bir aşk mektubu. Hasret de buradaymış, vuslat da. İstanbul yokmuş bundan başka. İstanbul yokmuş bundan başka. Meğer ayna da buradaymış, anahtar da. Hasret de buradaymış, vuslat da İstanbul yokmuş bundan başka.

Müziği ve sözleri Sezen Aksu'ya ait olan Kayıp Şehir dizisi..

[degerlendirmetablosu-blog]

Biliyor musun Blog?

İki yüzlü insanlardan soğuyorum, güvenmiyor ve inanmıyorum!!

Etrafımdakileri çok çabuk dost görüp, benimseyip kazık yediğim 3-5 defa olmuştur.

Şimdi de dost dediğim insana dost derken emin olamıyorum.

Gerçek gelmiyor.. Onun her defasında iki yüzlü davranması başkalarına karşı, beni düşündürüyor. Bu nasıl iş diyorum. Benim böyle bir dostum olabilir mi?

Ne isterim biliyor musun?

Ondan çok şey öğrenebileceğim, güvenebileceğim, hep hayatımda olmasını isteyeceğim, değer verdiğim kadar değer gördüğüm, gerçekçi, dürüst, iyi niyetli bir dost isterim.

Yazmak istedim bende kalmasın yine..

[degerlendirmetablosu-blog]

Sensiz Olmaz...

Bülent Ortaçgil ve Teoman söylemişler.. Müslüm Gürses de seslendirmişti bu şarkıyı. Allah şifa versin..

İçimi rahatlattı gece gece bu şarkı..

Soft, yalın, duygusal, anlamlı, akustik...

İyi dinlemeler..

[degerlendirmetablosu-blog]

"İçim içimi yedi" = Seni çok merak ediyor ve umursuyorum..

Birkaç gündür babam ve annemin Kıbrıs'a gitmesi dolayısıyla telefonla görüşemedik.. 

Hayatımda olan biten gelişmeleri merak eden babamın şöylediği şeyleri birebir yazıyorum; ( Annemle 1 saat konuşmamız sonrası babam telefonu alır:)

-Babam: Kızım, birkaç gündür görüşemedik. İçim içimi yedi. Ne olup bittiğini annene anlattın gerçi, ben senden birebir anlatmanı istiyordum!:(

-Ben: Babacım yaa, annemi anlattım ona sana anlatsın. Tamam dur iyi anlatayım o zaman biraz.

-Babam: (Anında) ANLAT.

Ben babamı yerim ya, içi içini yemiş. Ne kadar çok seviyor beni, Allah'ım ayırmasın ailemden.

Kıymet bilmek lazım çok...

[degerlendirmetablosu-blog]

İnsan kendi fırsatını kendi yaratır.

Bu aralar iş arama tarama sürecindeyim. Geçtiğimiz günlerde oturup güzel güzel cv'mi gönderdim çalışmak istediğim ajanslara. Kiminden ses çıktı kiminden çıkmadı.

Bugün tanıştığım reklamcı bana uzun süredir yaratıcı farklı insanlarla aynı ortamda olmadığımı hatırlattı. Kendisinin pozitif enerjisi, sorduğu sorular, ilgisi, kreatifliği kendi dilinden örneklerle anlatması beni çok heyecanlandırdı doğrusu. Ben daha farklı insan tipleriyle aynı ortamda kaldım 3 yıl boyunca. Çoğu zaman iş bitirici, uyanık, fesat, egolu, gelişmeye kapalı saçmasapan insanlar işte..Bi umuttur farklı duygular hissettim ..

özet olarak konuya gelelim..

iş mi arıyorsunuz? ayağınıza gelmesini bu devirde asla beklemeyin.

insan kendi fırsatını kendi yaratıyor, girişken olun, kendinize güvenin, arayış içinde olun, cesur olun insanlarla tanışın, kendinizi anlatın, onları dinleyin. Kendinizi birilerine anlattıkça yapmak istediklerinizi daha çok biliyorsunuz ve kararlarınızda daha net olabiliyorsunuz... benden küçük bir tavsiyeydi.. :)