depaysementes - Tumblr blog

[depaysementes]

neler olup bittiğini kendi hayatım olmasına rağmen takip edemediğim bir süzgeçten geçiyorum .belki birkaç gün belki de yıl. sahi ne kadar oldu ben bu denize düşeli? ve evet, bunu da bilmiyorum. zindanlara hapsolmuş, çökmüş bedenimin iniltilerine kulak tıkıyorum. zaman un ufak oluyor elimde ve ben bu durumu yalnızca izliyorum. derken cılız ruhuma tekmeler savruluyor. ben yine oyuncağı elinden alınmış çocuk gibi izliyorum. öylece…elimden hiçbir şey gelmiyor, çözüm var mı onu da bilmiyorum. çözümün varlığı, kendi varlığım bile bir anlam ifade etmiyor. bulunduğum evim, ailem, arkadaşlarım birer birer anlamını yitiriyor, ben kendimi yitiriyorum. hiçbir durum olduğum konumu değiştirmiyor. yorgunluğum dile gelmeyip boşlukta süzülüyor. tüm bunları yazmak, itiraf etmek belki de iyi geliyor ama ne yazmaya ne de anlamaya mecalim kalıyor. kendimi ararken mecalim, direncim tıpkı benim gibi ruhsuzlaşıyor. bunlar tarafından çarmıha geriliyorum adeta. belki de her şeyin bilincinde olup kendi kendimi çarmıha geriyorum onu da bilmiyorum. bildiğim tek şey bu illet vücudumu çepeçevre sardı. bense son günlerini yaşayan bir kanser hastası gibi olacaklardan haberdar bir şekilde yatağına uzanmış korkunç sonu bekliyorum.