light-is-here

[light-is-here]

Bazen elim kapıya değdi di̇ye ağlayacak kadar hassas, bazense kolum kırılsa ses etmeyecek kadar umursamazım.

Bazen yürüsem bile yorulur, bazense kaç kilometre koşarsam koşayım durmayacak kadar enerjik olurum.

Bazen söyledikleri bir kelime yüzünden uykularımı harap edecek kadar düşünceli, bazense insanların kalbini kırmaktan çekinmeyecek kadar düşüncesizim.

Şimdi sen gelmiş bir günlük hareketlerime bakarak beni çözdüğünü söylüyorsun. Ama bilmelisin ki, ben anlaşılamayacak kadar dengesizim.

[light-is-here]

Biz siyah beyaz bir fotoğraf karesinde kavuşamayan iki eldik sadece. Birlikte olabilecek kadar yakın, birbirine tutunamayacak kadar uzaktık.

[light-is-here]

Kokusunu merak etsem de koparmaya kıyamadığım bir papatya gibi sevdim seni. Şimdi bunu düşün dur.

[light-is-here]

Geri dönmeni istemiyorum.

Seni görmeden de sevebilecek kadar cesur, bir o kadar da korku doluyum.

Eğer gelirsen dayanamam, ne yaparım bilmiyorum.

Kokunu özlediğimi kendime itiraf edemiyorum.

Seni sevdiğim kadar kendimi bile sevmiyorum.

Büzdüğün dudaklarınla gülümsüyorum.

Yumuşak saçlarını elimle okşuyorum.

Sana sarılmamak için kendimle savaşıyorum,

Lütfen dönme, geri dönmeni istemiyorum.

[light-is-here]

Ne kadar canını acıtsa da en ufak bir üzüntüsünde canından can gider ya hani, i̇şte bu da benim lanetim.

[light-is-here]

Beni bir kitap kadar mutlu edemeyen insan gelmiş bana "Kitaplara çok zaman ayırıyorsun, biraz da benimle ilgilen" diyor. Komik

[light-is-here]

Beni üzmekten çekinmeyen, kaybetmekten korkmayan, ağlatmadan duramayan insanın tekine harcadım yıllarımı.En çok da buna üzülüyorum.

[light-is-here]

"Biz yarındık, bugünü bitiremeden parçalandık, dünde kaldık, yaramızı saramadık."

[light-is-here]

Karşımda öylece duruyorsun.

Bir adım yakınımda,yıldızlar kadar uzağımdasın.

Öylece sana bakıyorum.

"Dokunursam kaybolur musun ?"

Sanki ufak bir dokunuşumda bile kırılacak kadar narin geliyorsun bana.

Seni üzmekten korktuğum için yanına gelemiyorum bile.

Senin tek göz yaşın için dünyayı bile yakabilecekken,ya seni ağlatırsam ?

Elini bana uzatıyorsun,ama tutmaktan korkuyorum.

Sen de gider misin herkes gibi ?

Beni yarı yolda bırakmazsın değil mi ?

Sana güvenebilir miyim ?

En sonunda elini tutmaya karar veriyorum.Elini tam tutacakken elini geri çekiyorsun.

Birkaç adım geriye yürüyorsun.Sana adımlıyorum.

Tam sana sarılacakken bir anda toz bulutu oluyorsun.

Gidiyorsun,herkes gibi.

Yarı yolda bırakıyorsun,herkes gibi.

Üzüyorsun,herkes gibi.

Ve anlıyorum, sen de herkes gibisin.

Meğerse asıl hata,seni herkesten farklı tuttuğum için bendeymiş.

[light-is-here]

Umutlarımın,umutsuzluklarıma umut olmasını umut ediyorum...

[light-is-here]

Sana bakıyorum öylece,

"Tek bir neden söyle bana,tek bir neden..."

Bana eskisi gibi bakmıyorsun.

Sanki sen gitmişsin de başkası gelmiş yerine,diye düşünüyorum.

Eski sen bana bu kadar soğuk bakmazdı...

Eski sen bana kendimi değersiz hissettirmezdi...

Eski sen bana kıyamazdı...

Yüzüme bile bakmadan öylece geçip gidiyorsun yanımdan.

Canım çok acıyor.

Artık,benim en sevdiğim şey olan gülümsemeni bana vermiyorsun,eskiden saatlerce izlediğim yüzünü artık bana göstermiyorsun.Artık parlaklığında kaybolduğum gözlerini gözlerime mühürlemiyorsun.

Gözünde bir yabancı kadar değerim olmadığını anlayınca yarım saattir durduğum kaldırımda yürümeye başlıyorum yavaşça.

Son kez bakıyorum arkama,bir umut seni görürüm diye kendimi teselli ediyorum.

Arkamı dönüyorum,yoksun.

Az önce senin olduğun kaldırımda rüzgar esiyor.

Az önce senin olduğun kalbimde hayal kırıklıklarım tenime batıyor.

Umutlarımla çekip gidiyorum o kaldırımdan.

Kaldırımdaki izin de,kalbimdeki yerin de hep sana ait oluyor.

[light-is-here]

Eskimiş bir piyano buluyorum terk edilmiş bir evde...

Ev,hüzün kokuyor; her bir köşesi insanı hüzünlendiriyor.

Yavaşça piyanonun başına oturuyorum.

Ellerimi gezdiriyorum tuşlarda.

Hissediyorum,bu piyano yaşanmışlıklarla dolu...

Bu piyano acıyı tatmış en derininden,

Piyano kendini bana bırakıyor,ellerimle acı bir şarkı bırakıyorum geceye.

Piyano anlatıyor kendince,ben ağlıyorum kendi içimde...

Geri dönüyorum evime,piyanoyu anlatıyorum herkese...

İnsanlar bana deli diyor,onun basit bir piyano olduğunu söylüyor...

Herkes onun sıradanlığını görüyor, bense acısını...

İnsanlardan bir kez daha nefret ediyorum.

Çünkü insan;kendilerinin göremediği bir şeyi başkası görünce onu anlamaya çalışmak yerine, ona deli lakabını takandır.

Çünkü insan;kendi yarattığı kalıplara sığmayanları dışlayandır.

Çünkü insan;farklı birini görünce farklılıktan korkup,onu suçlayandır.

Çünkü insan;insanların ince düşüncesini delilik olarak algılayıp,onu aşağılayandır.

Çünkü insan;garip bir yaratıktır...

[light-is-here]

Sırtımdan bıçaklanıyorum,

Ben onu başkalarına karşı korurken o beni sırtımdan bıçaklıyor.

Hayatımda daha önce hiç böyle hissetmiş miydim, bilmiyorum.

Yavaşça kalbimden bir sızı yayılıyor vücuduma.

İhanet,önce kalbimi,sonra da aklımı esir alıyor.

Acısı bir türlü geçmiyor.

Ama en çok;ben onu canım pahasına koruyacak kadar severken, hiç tanımadığı bir yabancıyı bile benden daha çok sevmesi acıtıyor

[light-is-here]

Bir gülüm var benim; her üzüldüğünde yaprak döken,sadece su ve sevgi isteyen...

Bir gülüm var benim; dikenleri yüzünden kendinden nefret eden,ne kadar güzel olduğunu göremeyen...

Bir gülüm var benim; pembe yapraklarını özenle sevdiğim,gözlerimi üstünden çekemediğim...

Bir gülüm var benim; cam bir kavanoza koyup herkesten ayrı tutsam da,çok sevdiğim...

Bir gülüm var benim; birkaç güne solacağını bilsem de,ona bağlanmayı sorun etmediğim...

Ve şimdi anladım; o gül,benim sevdiceğim...

[light-is-here]

Bazen öyle anlar oluyor ki,bitti diyorum.

Bitti...

Ben artık bittim.

Her şey artık bitti.

Ruhumun çöküşünü hissediyorum,nefes alamadığımı hissediyorum.

Keşke diyorum,keşke her şey daha farklı olsaydı.

Keşke bu durumda olmasaydım.

Çıkmak istiyorum bir köprüye,atmak istiyorum kendimi.

Saçlarım rüzgara karışsın,ruhum korkularımla yarışsın istiyorum...

Ellerimi iki yana açıp,acının her bir zerresini tatmak istiyorum...

Ama sonra hatırlıyorum,bazen istediğimiz şeyler gerçekleşmeyebilir.

Parçalanan kalbimin kırık parçaları tenime batarken,parçaları tek tek çıkarıp ayağa kalkıyorum,hiçbir şeyim yokmuşçasına...

[light-is-here]

      Ey gönül! : Karnını boydan boya yaranların uzattığı küçük yara bantlarını alıp onlara minnet duymayı bırak artık! Zira hayat, hak edilmemiş güven ve dilden öteye geçememiş sevdaların koynunda çürüyor.

…

[light-is-here]

İnsanlar benim her gün farklı bir kişiliğe sahip olduğumu söylüyor,her gün farklı bir yönümü keşfettiklerini...

Ama her gün değişen ben değilim,her gün değişen benim maskelerim...