annem duymasın diye sessizce ağladığım geceler, babama sarılmak istediğim her gün; ben bir kez daha kırıldım. ve beni kıran şey aslında bendim. ne cesaretli olup babama sarılabildim, ne anneme derdimi anlatabildim.
Geçmişin üşütüyor seni, istediğin kadar sarıl o battaniyeye, geçmişinde seni sıkıca sarıp ısıtan olmamış ki, istediğini yap yine hasta olacaksın. Birinin seni şimdi gelip sarıp ısıtmasını mı bekliyorsun? Üzgünüm ama bunu kimse yapmayacak, bu yüzden bekleme, beklemek üzülmektir. Beklemek en başından kaybetmektir. Kalk ve hayatını düzelt. Kalk ve kendini sar, isitsana ruhunu! Bunu senin yerine kim yapacak söyler misin? Dön bak etrafında kim var? Bir kez sendelesen, bin kez çelme takacak insanlar. Özür dilerim, belki insanlara dair içindeki son umudu aldı bu satırlar ama insanlar böyledir, bu satırlardan daha acımasızca parçalayacaklar kalbini... Ve iyileşmeyi bekleme, bunu senden başkası yapmayacak. Artık iyileş...