metinbhr - Tumblr blog

[metinbhr]

در زمانه ای که به نظر می آید عصر انقلاب های بزرگ به پایان رسیده و عصر کشتارهای فجیع میلیونی آغاز شده، انقلاب روژاوا نور امیدی شد برای همه خلق‌های ستم دیده خاورمیانه. 

💚⁦❤️⁩💛

در زمانه ای که به نظر می آید عصر انقلاب های بزرگ به پایان رسیده و عصر کشتارهای فجیع میلیونی آغاز شده، انقلاب روژاوا نور امیدی شد برای همه خلق‌های ستم دیده خاورمیانه.

از کوتاهی ماست که جنبه‌های اقتصادی-سیاسی-فرهنگی این انقلاب کوچک هنوز آنچنان که باید و شاید در سراسر جهان نامدار نشده است. واقعیت ساختار جمعیتی سوریه و کردستان الخصوص ما را به این نتیجه می رساند که جوامعی که گوناگونی افراد و گروه ها و اقشار مختلف اجتماعی را نادیده بگیرند و حقوق اقلیت ها در آن رعایت نشود، در جهان معاصر محکوم به فنا هستند. در میان رزمجویان یگانهای مدافع خلق ی.پ.گ در سال ۲۰۱۷ چندین تن از سیاه پوستان ساکن روژاوا که عضو ی.پ.گ شده بودند هم به شهادت رسیدند. رنگین کمان فرهنگی روژاوا با حضور  خلقهای گوناگون که جان و وجود انقلاب خودشان را در خطر می‌دیدند تجلی پیدا کرد و همانها بودند که برای دفاع از سرزمینشان جنگیدند. وقتی ترکیه در اکتبر سال گذشته به خاک کردستان تجاوز کرد، از یکی-دو نفر از رفقای زن یگان‌های مدافع خلق شنیدم که می گفتند تا امروز برای انسانیت می جنگیدیم اما امروز تنها برای سرزمین مان می جنگیم. اشک در چشمانم حلقه میزند. و صدایشان تا دنیا دنیاست در گوشم زنگ می‌زند.

Two African-Arabs who fell among the rank of YPG in 2017: Canfeda Dera (b. Abdullah Salim, hometown not given) & Cudî Reş (b. Saf Muhammad Mas'ud, Tel Kocher)

#

Two African-Arabs who fell among the rank of YPG in 2017: Canfeda Dera (b. Abdullah Salim, hometown not given) & Cudî Reş (b. Saf Muhammad Mas'ud, Tel Kocher)

[metinbhr]

اقبالی که رضا براهنی در سالهای اخیر بین بچه‌های چپ پیدا کرده عجیب و آزاردهنده است. یادآور سرزمینی که تاریخ در آن روزنامه دیروز است و وقایع بیست سی سال پیش لابد تاریخ #قرون_وسطی محسوب می‌شود. فکر کردم بد نیست گوشه‌ای از گفته‌های احمد شاملو درباره رضا براهنی را در مصاحبه شاملو با مجله #تهران_مصور در سال ۵۷ با هم بخوانیم. در این مصاحبه #شاملو می‌گوید که براهنی در دیدار با نویسندگان فرنگی مدعی شده که «شاملو مامور سانسور در ایران بوده است.»

شاملو که در سال ۵۶ در واشنگتن اقامت داشته و می‌گوید:«نزدیک ظهر بود که نعمت از نیویورک تلفن کرد. بسیار عصبانی بود و گفت «به موضوع مهمی پی برده‌ایم که باید بنشینیم و درباره‌اش تصمیم بگیریم. من و بابک (زهرایی) الان راه می‌افتیم.» منتظر ماندم تا آمدند. با قیافه‌های گرفته و حالتی از رو رفته. و رسیده و نرسیده نعمت وارد اصل مطلب شد که: «می‌دانی علت فسخ دعوت انجمن قلم برای سخنرانی در مراسم اهدای جوایز کتاب چه بوده؟» ـ گفتم: «لابد محذوری برایشان وجود داشته.» ـ گفت: «نه !امروز پیش از ظهر من به دیدن مندلسون رفتم و از او خواستم که از طرف انجمن، موقعیت ادبی تو را در ایران برای سردبیر نیویورک‌تایمز شرح بدهد و چاپ مقاله‌ات را توصیه کند.مندلسون با شنیدن اسم تو ناراحت شد و از اینکه ناگزیر بوده جلو آن برنامه را بگیرد اظهار تأسف کرد و شرح داد که ظهر جمعه نهم آوریل براهنی رفته پیشش، و بسیار عصبانی بود که چرا او را برای این سخنرانی دعوت نکرده‌اند، و به مندلسون گفته است آیا شما که به شاملو گفته‌اید بیاید در مورد سانسور و اختناق حاکم بر ایران حرف بزند می دانید که او خودش تا دو ماه پیش در ایران رئیس اداره سانسور بوده؟ ـ مندلسون که از شنیدن این خبر جا خورده بود، پس از رفتن براهنی سعی می‌کند به نحوی باکسانی که تو را بهتر می‌شناختند تماس بگیرد. به دکتر بیمن، پروفسور کلینتون، دکتر هلمان و آرتور میلر تلفن می‌کند ولی هیچکدامشان را گیر نمی‌آورد و چون فردا و پس‌فردایش هم تعطیلات آخر هفته بود ناچار به کریمی اطلاع می‌دهد که قضیه منتفی است و آن بهانه را عنوان می‌کند، ولی روز دوشنبه در مادیسون اسکوایر وقتی موضوع را با هلمان و به خصوص با آرتور میلر که قرار بوده تو را به حضار معرفی کند در میان می‌گذارد، متوجه می‌شود که از براهنی رودست خورده است.»

برای خواندن طامات #رضا_براهنی همچنین رجوع کنید به کتاب در انقلاب ایران چه شده است و چه خواهد شد؟ تا پیشگویی آن حکیم خمینی پرور را بخوانید.

[metinbhr]

در طول شش سال جنگ با داعش بیشتر از آنکه پیشمرگه‌های بارزانی را در جنگیده دیده باشم، آنها در حال فرار از میدان جنگ دیده ام. از شنگال گریختند، در موصل از دور نظاره گر بودند، در کوبانی اجازه جنگ نیافتند و در کرکوک دو بار در این سالها دود شدند و به آسمان رفتند. در جبهه های جنگ علیه داعش که زنان شجاع یگانهای مدافع خلق یکه تاز بودند هرگز در میان پیشمرگه های بارزانی زنی در جبهه های جنگ دیده نشد. عکس هایی که می بینید از دسته گل جدیدی است که به آب داده اند و به سنت بعثی های عراقی که در جنگ ایران و عراق برای ترساندن سربازان ایرانی حیوانات زبان بسته را  زنده زنده به نیش می کشیدند، وحشیگری کرده اند. در جنگ با داعش مردان این جماعت از شهر شنگال پس از ۱۹ سال مالیات جمع کردن از مردم بی‌دفاع ایزدی چنان شهر و مردمانش را تنها گذاشتند و چنان سریع گریختند که انواع و اقسام سلاح های اروپایی و آمریکایی شان را برای داعشی ها جا گذاشتند و اگر نبود صلابت یگانهای مدافع خلق هنوز این سلاح‌ها در دست آدم خواران داعش بود. این جماعت زنده خوار با این کارشان که نه اما با گریختن از شنگال و تنها گذاشتن فوج فوج زن و مرد و کودک بی گناه ایزدی ننگ تاریخ شدند. حالا با این سبعیت می خواهند تربیت و ننگشان را به تاریخ نشان بدهند.  در حالی که رهبر معنوی یگان های مدافع خلق فرزانه ای گیاهخوار است این جماعت زنده خوار با این کار تنها ننگ تاریخی شان را ثابت میکند. #َشرم

یاد نسل پیشمرگه های دهه های شصت و هفتاد و هشتاد میلادی هم به خیر که از این قماش سخت دورند. 

[metinbhr]

How was the Mujahedin delisted from the terror list?

When People’s Mujahedin of Iran (MEK) was removed from the terror list in EU and the United States in 2009 and 2012 respectively, a host of conspiracy theories swirled from various political factions about the delisting of the organization from the terror list.

It is truly spectacular that an organization which participated in the mass killings of Shi’as and Kurds in Iraq under Saddam and it’s long assassination list included six US military personnel and officials (in the 1970s) and president and prime minister of Iran in 1981 and participated in the Anfal genocide was delisted from the terrorist list.

In 1988, after the organization’s demise and military defeat in Operation Mersad hundreds of Mujahedin sympathizers were executed by the Iranian regime’s kangaroo courts. Mujahedin could no longer muster up a serious military force with their remaining 2700 forces in Iraq’s camp Ashraf and as a result their operational focus became more political than militaristic.

Mujahedin followed a distinct pattern for decades to achieve their goal of delisting.

1. Lobbying: In the early 1980s a handful of Mujahedin operatives started lobbying in European capitals. This effort would eventually grow into a multi-million dollar project in the late 2019. Mujahedin’s lobbying efforts dated back to late 1970s. Before the Iranian 1979 revolt, through student organizations and political parties, Mujahedin affiliated students intermingled with their hosts countries in Europe and the United States. Oddly enough, unlike many marxists organizations which were supposed to be non- nationalistic and secular in their practice but did not marry or befriend youths from their host countries, Islamic Mujahedin members married and took part in organizations in their host countries.

According to Masoud BaniSadr a former Mujahedin’s U.S. spokesperson who left the organization in 1996, a handful of sympathizers who lived in the United States, over the course of 40 years grow into a significant network of home front organizations who have petty bourgeois jobs and well financed NGOs and corporations which allows them to launder money and buy off politicians and state officials.

2. More lobbying: Rarely in the annals of lobbying has so obscure a cause attracted so stellar a group of supporters: former directors of the C.I.A. and the F.B.I., retired generals and famous politicians of left and right wing parties. Mujahedin even enlisted journalists as speakers, like Carl Bernstein of Watergate fame.

Many of the American supporters, though not all, accepted fees of $15,000 to $60,000 to give speeches to the group. Rudy Giuliani was paid up to $30,000 at each occasion. Edward G. Rendell, the former Democratic governor of Pennsylvania, said that he had been paid a total of $150,000 to $160,000. Iranian and nonIranian sympathizers from all around the world are also paid annually to travel to MEK's annual rally in Paris. Their tickets and travel expenses are covered by the organization.

How are they able to spend so lavishly? Between 1977 until early 1980s when they were funded by Saddam, Mujahedin supporters, through the use of different techniques of mind manipulation were forced to give the organization money and in fact whatever else they asked for. This has been documented by Yervand Abrahamian in his authoritative book on the Mujahedin and by a number of former Mujahedin cadres' memoirs. According to Abrahamian in recent years Mujahedin is funded by the Saudis who generously support many Iranian opposition groups like KDPI.

3. Cadres: Money alone would not buy support in halls of politics. Mujahedin cadres were the backbone of the organization. Although MEK had little success in attracting and training new recruits from Iran and the sect is slowly shrinking, one cannot underestimate a great number of dedicated sympathizers who are sometimes children and relatives of the Mujahedin cadres; some of whom were killed in action while fighting against IRI. Many of these youths despite having lived in western societies are alienated from their host countries because Mujahedin is the only family they have ever known. They live in western societies but they are completely isolated from their surroundings from an early age. The cultish paradigms of their childhood disables them from interacting with their peers. They also fear the stigma associated with the Mujahedin’s cultish terroristic paradigms.

These sympathizers are socioeconomically repressed and do not resemble the leadership of the organization which are very wealthy and well taken care of like Alireza Jafarzadeh, Mohammad Mohaddessin and many others.

In 2003, when the Mujahedin leader, Maryam Rajavi was arrested in Paris, many supporters set themselves on fire, demanding her freedom. French police discovered 10 million euros in the Mujahedin safe at their Paris headquarters. Cash was also discovered buried underneath a drained pool inside their headquarters. Despite this wealth many Mujahedin members in EU and US while lobbying would get arrested in government offices when, for instance, they would illegally use copy machines in government offices in which they were lobbying. Mujahedin believed that taking from imperialist governments in this fashion was justifiable because of their history of exploitation of Iran. MEK leadership would not bail out these members who would sometimes get caught in these acts.

After MEK was delisted they were able to employ professional lobbying firms to further expand their agendas.

4. Protests, demonstrations, sit-ins: Demonstrations are a feasible way of getting one’s message across but Mujahedin protests are not comparable to other protests in terms of ferocity, persistence and organizational skills which has yielded strange and unusual results in some cases. For instance, Daniel Benjamin, a former State Department’s counterterror coordinator was targeted by the Mujahedin protests. They would stage peaceful sit-ins in front of his home and try to talk to him when he walked out of his house. Years later, when Mujahedin was able to legally pay people like former U.S. attorney general Michael Mukasey as a lobbyist. Benjamin however, refused to testify alongside MEK in US congress.

3. Rebranding and front organizations: During the past 40 years Mujahedin created countless number of organizations and umbrella groups like National Council of Resistance of Iran and Unity for Democracy in Iran and local groups like the Iranian American Community of North Texas and the Iranian American Cultural Association of Missouri and The Organization of Iranian American Communities-US (OIAC) and many other organizations which laundered money for Mujahedin and sometimes groups with arbitrary names were created overnight for an event and then dissolved as soon as the event was over.

Over time Mujahedin created a vast network of nonprofits. Money from Saudi and non-Saudi benefactors and pledge drives in Europe was sent to individuals in the United States, then onto front groups and finally given to American politicians. It was all illegal but it was nevertheless carried out without interruption.

4. Transnational women! On 27 January 1985, all Mujahedin members in Iraq and around the world were subjected to compulsory divorce and they were forbidden from new marriages in the subsequent years. MEK leader Masoud Rajavi married his best friend’s wife and thus Maryam Rajavi became the co-leader of the organization. This was called the great “ideological revolution” within the organization. However, many key male figures of Mujahedin were able to marry in EU and had children with non-Iranians when it served the organization's purpose.

Even when some of these marriages would not last very long the children and family members of the women whom Mujahedin members married would often became engaged in Mujahedin political affairs for decades to come.

5. Celebrities: More than two dozen famous Iranian singers, artists and athletes who admired Mujahedin’s militant approach in response to the Islamic regime’s brutalities became Mujahedin sympathizers. Their numbers eventually shrank as most of them were disillusioned by the sect, mostly not because of Mujahedin’s sectarian views but rather due to the mistreatment and insults which they suffered at the hand of Mujahedin leadership.

Nevertheless singers like Marzieh and Elahe’s lasting connection with MEK created an aura of uncertainty for many Iranians who cherished their songs.

Despite all these efforts MEK is a hated organization in Iran. Vast majority of Iranian youths do not know anything about them. They will remain a fringe cult with very limited appeal among Iranians but some in Washington believe they are Iran’s next best hope.

Read more here

https://www.cfr.org/backgrounder/mujahadeen-e-khalq-mek

https://www.amazon.com/Iranian-Mojahedin-Ervand-Abrahamian/dp/0300052677

https://www.middleeasteye.net/big-story/Iranian-MEK-US-terror-list-halls-congress-PMOI-Iran

https://www.nytimes.com/2012/09/22/world/middleeast/iranian-opposition-group-mek-wins-removal-from-us-terrorist-list.html

[metinbhr]

Islamic Republic of Iran is terrified of a #womenRevolution.

They literally say here "The bold presence of women in these disturbances as a leaders of the movement is quite distinguishable." and even thou the narrator is a female, the text is written by a chauvinist. They no longer realize/care how sexist they sound since they are shedding blood every day.

IRI is showing its true colors.

This woman who has been arrested in the video has given force confessions under torture in this video. She is said to be affiliated with a Kurdish opposition group. In these types of videos they usually name the prisoner's group affiliation but in these times of trouble they do not dare mention Pjak or socialist Komala's name.

Then the videos goes on to say that "they are using women to arose the emotional sensation of the society." Because in the mind of Islamic of Republic of Iran leaders that is the function of women. According to their book women are created to arose the emotions of society (i.e. men).

The first target of the video are women, then they target different ethnicities without mentioning the name of the cities and the specific regions.

This clip was made by the Revolutionary Guard's (so called) News Agency and clearly targets the protests in Kurdish city of Bokan. The leader of the regime are terrified of Arab and Kurds and have been killing them and suppressing their protests more than any other region in Iran in the past 6 days.

[metinbhr]

Making and unmaking of an IRGC agent

Was Mahdi Sharifi an Iranian intelligence agent in Rojava?

From the onset of the Syrian Civil War, the Iranian regime deployed military advisors, soldiers, artillery and every type of death machine at its disposal to Syria to meddle in the Syrian affairs. High-ranking officers of the Iranian Revolutionary Guards (IRGC) such as General Hamedani were killed in the conflict.  While Iran and Assad regime did little to fight ISIS, for the Kurdish militia known as the YPG (people's protection unit) destruction of ISIS remains a priority.

Rojava's leftist revolution which is based upon the idea of democratic confederalism and principles of equality, self-determination, woman's right and ecology is perhaps the antithesis of the Iranian regime. For that reason, Iranian regime has had little success in exploiting the Rojavan Revolution. Also due to cultural and linguistic differences, Iranian regime has been unable to infiltrate the Revolution, although, at least two farmer YPG members have appeared on Iranian state TV in 2017 and have engaged in denouncing their past affiliation.

Another former YPG member who defected to Iran did damage to YPG intelligence operations, and is suspected of revealing the names of YPG personals, some of whom were in close contact with the subject, according to Syrian Democratic Forces (SDF) officials.

The case of this YPG member Mahdi Sharifi (also spelled Mehdi Sharifi) who has also been identified as Abdullah Sharifi by some Iranian media is a peculiar one. Sharifi is an Iranian who lives in the city of Karaj and was born in 1985. He came to Rojava to fight ISIS in 2014 and choose the name “Massiha” for himself. Unlike the vast majority of the Iranians who join the YPG, he is not from Kurdish origin but he knew the inner workings of YPG’s operations across Rojava. He did not talk about his military background or job when he came to Rojava but his military skills were unquestionably superb even though he did not initially brag about his skills. According to Sharifi, after unsuccessfully seeking official channels of the Iranian mercenary forces to fight ISIS, he had decided to go to Kurdistan to join the YPG. Sharifi who could only speak Persian and did not speak the main local languages i.e. Arabic or Kurdish, was assigned to international units of the YPG commonly known as the Lions of Rojava.

His compatriots in that unit describe him as friendly, cordial, brave and brotherly. Sharifi who spoke little English at the time, did not miss any opportunity to inquire about seeking political asylum in one of the Western countries from the internationals. Perspective of some of Kurds who did speak Persian was drastically different. One Kurdish comrade who spoke with him in Persian described him as a misogynist. His remarks raised some eyebrows but no one thought that he was a spy.

In one of his interviews Sharifi claims that for the duration of his stay in Rojava he had no access to phones, newspapers, or even internet. But he goes on to contradict himself in the same interview. In the aftermath of death of the first Iranian YPG member, Mohammad Hossein Karimi, Sharifi interviewed BBC Persian on his cellphone. According to some YPG fighters, during the battle for Kobane’s freedom and while staying in the mountains, he always used his prepaid phone; despite the fact that he had not traveled to Iraqi Kurdistan for months to buy prepaid phone cards. He would use the internet and social media as well as the phone to communicate with the outside world. Yet again, no one at the time thought he was an Iranian intelligence agent.

In April of 2015, as the war against ISIS was temporarily winding down; Sharifi who had become depressed, decided to leave Rojava. He had hoped by using his YPG connections, he would migrate to Europe or north America but there were a few obstacles in his way. Having an Iranian passport, only allowed him to travel to a limited number of countries in the world. So he decided to interview BBC Persian in order to prepare a political Asylum case for himself since interviewing BBC has been criminalized by the Iranian regime. By gaining the trust of some Kurdish friends, he was also able to visit the PKK leadership in the Qandil mountains.

In his interview with Fars News Agency he described PKK’s leader Cemîl Bayik as a “poorly-literate” person who “kept insisting” that Sharifi should “study ideology.” In the same interview, he also describes YPG members as illiterates and he justifies his claim by stating that even though he, himself, has a high school diploma; he is more educated than most people whom he met in YPG.

Then he goes on to say: “In this interview, I only refer to PKK since YPG and PJAK, or many other names created by PKK have no external existence outside of PKK, but in relation to PKK's behavior in Syria, I can say that PKK's behavior is not different from the ISIS, they seize, they murder and they plunder, and this similarity between PKK and ISIS is very interesting.” The absurdity of Sharifi’s statements requires no supplementary explanation. Allegation of YPG’s occupying, murder and plundering have not been corroborated by any reputable news agency in the world.

Sharifi's prospect for leaving Kurdistan suddenly changes when he's introduced to an American girl on Facebook by another member of the YPG’s international unit. He seizes this opportunity to migrate to the United States. While he tells a Kurdish comrade that he used to pick up runaway girls back home but now because of the YPG; an American girl is willing to marry him.

While the two quickly fell in love and subsequently got married, his misogynistic remarks raised some suspicions among his Kurdish compatriots. Yet, unable to travel anywhere in the world with an Iranian passport, he goes to the Iranian Consulate in Erbil.

For the past four decades the Iranian Consulate in Erbil has been a hotbed for the Iranian Revolutionary Guard members such as Mohammad Jafari Sahraroudi who was one of the main components in the plot to assassinate Dr. Abdul Rahman Ghassemlou; a Kurdish leader who was perceived as an existential threat to the regime in Tehran.

Sahraroudi, who has had a destructive role in all four parts of the Kurdistan for the past quarter century has meddled in Kurdish affairs at every opportunity. Sahraroudi's IRGC's agents are infamous for occupying the Iranian Consulate in Erbil. While Sharifi was still in Erbil, he contacts a number of YPG members who were born in Iran and tries to lure them to go back to Iran; knowing full-well that they would face prosecution by the regime. One of those people who was lured by Sharifi was Foad Shabakeh Fard who had met Sharifi in Kobani while fighting against ISIS. Shabakeh Fard who was a former worker’s right activist and a prisoner in the Iranian Kurdistan visited Sharifi in his hotel in Erbil. Shabakeh Fard states that Sharifi was carrying stack bundles of $100 bills at the time of their meeting. Shabakeh Fard’s statements cannot be independently verified but he further claimed that since he had financial difficulties at the time he had asked Sharifi for help.

Afterwards, Sharifi goes back to Iran and since 2015 multiple interviews by him have been published by various intelligence and IRGC affiliated news agencies.

At the end of one of his interviews Sharifi makes a statement which has been eliminated from some of the websites which republished his interview.  He states that he is in custody of the Iranian Judiciary system which could very well signal that he is in fact in custody of the IRGC and his this statements are not to be taken at face value. Yet some of these statements were actually made by him while he was free and he contacted people to lure them to go back to Iran. He also repeated some of these propaganda while he was still embedded with YPG in Kurdistan and they are certainly his own words.

Perhaps some of these statements were not made by him and they are the work’s of the pius men of god in the IRGC. At the same time, since he has never denied the statements in these interviews, presumably they were not made under duress or torture. No news of his imprisonment in Iran has been published for the past four years. He has also published a picture of himself which shows him wearing a T-shirt with the face of an infamous IRGC member who was killed in Syria. He has never recanted his a statements or apologized to those whom he wronged. His interviews are republished by multiple news agencies in Iran.

Even some of his statements with regard to his personal life are factually incorrect. For instance, in the beginning of an interview with Fars News Agency which is closely affiliated and founded by the Islamic Republic of Iran's Revolutionary Guard, he claims that his occupation was a professional diving instructor in Iran before going to Rojava.  However, photos that Sharifi has published of himself on social media contradicts this claim.  These photos show Sharifi in different military gears and in various military outfits while in addition to diving he is mountain climbing, parachuting and high wire crossing while wearing military outfits in Iran.

These photos indicate that least at one point he was a member of an elite unit of the Iranian military or IRGC. Many YPG soldiers who fought alongside him were jealous of his capabilities on the battlefield.

Most of the other claims made by Sharifi in his interviews are the usual talking points which are routinely repeated by Iranian, Turkish, FSA, Bashar Assad and Barzini crime family’s propaganda machines and have been actually disputed. Some of these claims are also occasionally perpetuated by U.S. and Saudi media outlets. These claims include but are not limited to allegations of PKK's drug trafficking and human smuggling or PKK's belief in Marxist ideology.

Other claims which have been widely disputed include YPG's engagement in child slavery and recruiting child soldiers in northern Syria, acts of genocide, dislocation of Arab populations and other such unfounded rumors.

And then there are claims which are more twisted and less repeated. In an extraordinary twist Sharifi claims that YPJ and PKK female fighters live under semi-slave conditions and female fighters are forced to dig 180 meter long caves or tunnels. According to him digging these 180 meter tunnels is for no apparent military reason but rather the purpose of these digging is for controlling their “female minds”. Fabricating the martyrdom of YPG members for the purposes of propaganda is another twisted claim made in the interviews.

Many of the claims made by Sharifi are demonstrably false and have been dismissed by many international outlets. Other claims are too eccentric to entertain and some are just too rare and unbelievable which makes one question the very nature of his state of mind and the condition under which these statements were made.

 The full scale of damage Sharifi caused to Rojava is not known. It came as another intelligence failure and is being brought to light after many years. The penetration of the secrets inside military operations intelligence and the form of communications revealed to Iranian agents is unknown. It is not certain if Sharifi came to Rojava to gather intelligence or certain factors led to his defection to the Iranian regime. His brave acts on the battlefield makes him an unlikely agent but his subsequent conduct leaves much doubt about his character.  Regardless of his actual inclinations, his background with the Iranian armed forces made him a natural choice to become a defector or an agent.

https://www.eghtesadonline.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AE%D8%A8%D8%B1-2/99392-%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AC%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2

https://youtu.be/9UwjMoj4MXM?t=119

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940618000985

[metinbhr]

Arin Mirkan was the legend of Kobane. Sometimes in history the role of an individual can be as essential as a whole group. According to various media reports Arin detonated a bomb when she knew she was going to be captured by ISIS because she did not wanted to be captured alive by them but there was a lot more in this action than has been reported.

The account which I have heard from several people- all of whom are still alive- and were on the ground at the time is a little bit different from what has been reported in the media. At the time of battle for Kobane, #ISIS fighters had seized part of the strategic #Mishtenur hill overlooking the city of Kobane.

At that time the number of Kurdish fighters who were still on the ground and had not been killed or captured -in that area -by ISIS was less than a few dozens. At this time there was a small meeting in which people concluded that they did not have enough forces and they should tactically retreat and wait for reinforcement, At this meeting Arin disagrees and announces that retreat would be strategically wrong and she would hold the fort for as long as she can.

A few hours later when the news of her death reaches other fighters, they decide to come back and they are supported with reinforcement shortly thereafter. I should mention that at the same time in the surrounding Kobane villages several fights were still ongoing but hearing of Arin's brave act creates a spirit of solidarity for other #YPG fighters to take the city house by house and neighborhood by neighborhood. In a situation where many people had lost heart she lifted up their spirit by her courage. In reality in the beginning YPG did not even have control over even one neighborhood in Kobane and they only controlled a few houses.

If you had heard a different account and believe it to be true I would be glad to research this further.

[metinbhr]

سیمای نانجیب یک جاسوس! آیا مهدی شریفی جاسوس جمهوری اسلامی در روژآوا بود؟ دانیار آصفی بیشتر سربازان یگان های مدافع خلق (ی.پ.گ) که مهدی شریفی را با کد سازمانی مسیحا می شناختند، او را فردی ��حبوب و دوست داشتنی و مورد اعتماد می دانستند. کمتر کسی در میان اعضای یگان های مدافع خلق باور میکند که او از خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سر در آورده باشد و همسنگران سابقش را تروریست نامیده باشد. شریفی که با هدف جنگ علیه داعش به غرب کردستان (روژاوا) در شمال سوریه رفته بود با سیستمی مواجه می شود که به گفته خودش درک درستی از آن ندارد و این عدم درک صحیح از انقلاب روژاوا در جای جای سخنان تناقض آمیز و دروغین او مشهود است. انقلاب روژاوا ابتدای انقلاب سوریه در سال 2012 شاهد افول قدرت رژیم بشار اسد در بسیاری از مناطق سوریه  از جمله در مناطق شمالی این کشور بود. اکثریت ساکنان شمال سوریه را کردها تشکیل می‌دهند -و این منطقه دربین کردهای چهار پارچه کردستان به نام روژاوا یعنی غرب کردستان شناخته می شود. زمانی که خلا قدرت در روژاوا ایجاد  شد، حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) به دنبال انقلابی اجتماعی با ساختار دموکراسی از پایین به بالا بود.  سینم محمد از اعضای این حزب می گوید انقلاب روژاوا بر اساس لزوم سازماندهی و تشکیل نهادهای  مردمی در سطوح مختلف اجتماع شکل گرفته است. اصلی‌ترین پارادایم شکل دهنده این نظام اقتصادی-سیاسی مشارکت دموکراتیک و مستمر مردمی است و شرط تحقق این مشارکت برابری اعضای جامعه و نفی روابط سلطه و تبعیض بر مبنای همزیستی و هارمونی ملیتها وقومیتها، طبقات، جنسیتها، مذاهب و گروههای اجتماعی دیگر است. در منطقه‌ای که سده ها از انواع و اقسام تبعیض رنج برده، انقلاب روژاوا نور امیدی شد که اقوامی که  در طول تاریخ با هم در جنگ بوده اند و دست به کشتار هم زده اند بتوانند در کنار هم با اتکا به اصول همزیستی مسالمت آمیز زندگی کنند.  ساکنان روژاوا که کرد و عرب و ترکمن و سریانی و مسیحی و ارمنی و حتی گروه کوچکی از چچن ها هستند امروز میتوانند از حقوق دموکراتیک به اتکای قدرت خودگردان مردمی برخوردار باشند. یگان های مدافع خلق به عنوان ارتش روژاوا پاسدار دفاع مشروع از جان مردم در مقابل داعش و هر قدرت دیگری است که بخواهد انقلاب مردمی را با تجاوز نظامی خدشه دار کند. تجربه‌ی تئوریک دموکراسی در روژاوا برای بسیاری از عمال حکومت های ستمگر مانند جمهوری اسلامی قابل درک نیست. بازتاب و  تجلی این تفکر در نهادهای مردمی به نام «جنبش جامعەی دموکراتیک» TEV-DAM شکل گرفته که یکی از خصوصیات  برجسته آن برابری  تعداد زنان و مردان نماینده  است که به وسیله مردم انتخاب می شوند. طرفداران این تفکر امیدوارند که حضور مساوی زنان و مردان در عرصه اجتماع گام نخستینی برای برابری حقوق  انسان ها در روژاوا باشد. دروغهای مهدی شریفی با نادیده گرفتن این حقایق شریفی در مصاحبه با خبرگزاری  فارس ادعایی را در مورد یگان های مدافع خلق  مطرح می کند که بارها از سوی سازمان‌های امنیتی کشورهایی مانند ایران و ترکیه تکرار شده است، او می گوید: «من در مطالبم پ ک ک را خطاب می‌کنم چون "ی پ گ" یا پژاک یا کودار و انواع و اقسام نام‌هایی که ایجاد شده، اساسا وجود خارجی فارغ از هویت پ ک ک ندارند، اما درباره رفتار پ ک ک در سوریه می‌توانم این‌طور بگویم که به عبارت دیگر رویه و منش داعش و گروه پ ک ک موقع تصرف یک منطقه با قتل و غارت توامان بود و این شباهت رفتار بسیار قابل تامل است.» این ادعای جعلی چنان خالی از حقیقت است که هیچ نهاد بین المللی هرگز آن را تایید نکرده است. مصاحبه های شریفی، که با هویت های جعلی مانند عبدالله شریفی و مهدی شریفی و احتمالاً نامهای دیگر انجام شده، همگی حکایت از حال فردی دارد که نام اصلی او محمدمهدی شریفی است و به گفته خودش متولد 1364 در استان البرز و ساکن کرج است. قصد من در این مقاله اثبات دروغ بودن تک‌تک ادعاهای شریفی و رندان حق پرست وزارت اطلاعات نیست.  بلکه نشان دادن سلسله رویدادها و عواملی است که می تواند فردی را به همکاری با سیستم اطلاعاتی ایران وادارد. او در مصاحبه مفصلی که با خبرگزاری فارس انجام داده می افزاید: «گزارش‌های قبلی از شمال سوریه قبل از درگیری‌های اخیر نشان می‌دهد که هر کدام از گروه‌های قومی در کمال آرامش با حفظ هویت‌های نژادی، زبانی و دینی خود با هم زندگی می‌کردند.» این گفته دروغ هر کس را که کوچکترین آشنایی با تاریخ کردستان سوریه (روژاوا) داشته باشد شگفت زده می کند.  نه تنها در زمان سلطه حافظ اسد و پسرش بشار اسد مردم کرد در شمال سوریه از حقوق اولیه انسانی خود برخوردار نبودند، بلکه بقیه اقوام مختلف اعم از سریانی، مسیحی، آشوری و دیگر اقلیت ها تحت فشار مضاعف رژیم بودند. در دهه شصت میلادی رژیم اسد با انتقال اعراب از جنوب سوریه به شمال این کشور کردهای بسیاری را بی خانمان کرد و مزارع و زمینهای آنان را به اعراب طبقه متوسط بخشید. بعد از آن کردها از داشتن حق رای و شناسنامه و گذرنامه و حقوق شهروندی محروم بودند، حتی گرفتن گواهینامه و در نتیجه رانندگی در شمال سوریه برای یک شخص کرد غیر قانونی بود. این وضعیتی است که خبرگزاری فارس آن را شرایط با آرامش می نامد. این خبرگزاری همچنین ادعا می کند که اعراب سوریه از خانه و زندگی شان در کردستان سوریه رانده شده اند و کردها حق حیات را اعراب در شمال سوریه گرفته اند؛ این موضوع از سوی سازمان‌های جهانی مانند عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر رد شده است و اساساً جنبش آزادیخواهی مردم روژاوا برخلاف آنچه در دستگاه‌های تبلیغاتی جمهوری اسلامی گفته شده جنبشی است بر پایه  آزادی و حق مساوات بین همه اقلیت ها، فارغ از هر رنگ و نژاد. یکی دیگر از ادعاهایی که دائماً از سوی دستگاه اطلاعاتی رژیم جمهوری اسلامی تکرار می شود این است که احزابی مانند پ.ک.ک از راه قاچاق انسان و مواد مخدر تامین معاش می کند، این ادعاها مواردی است که بارها از سوی جمهوری اسلامی برای نابودی احزاب  مخالف مانند پ ک ک تکرار شده است. در حالیکه پس از گذشت سالیان دراز هرگز صحت و سقم این ادعای باطل اثبات نشده است و حتی یک نفر از اعضای حزب کارگران کردستان در سال های اخیر در ایران در ارتباط با قاچاق مواد مخدر یا انسان دستگیر نشده اند و دادگاه فدرال بلژیک در پرونده ای پس از نه سال تحقیق رای داده است که منابع مالی این سازمان را کمک‌های مردمی هواداران درکردستان و اروپا و دیگر نقاط جهان تامین می کند. نقش جمهوری اسلامی در سوریه گرچه جمهوری اسلامی در کردستان سوریه نفوذی ندارد اما از ابتدای جنگ داخلی سوریه نیروهای مزدور جمهوری اسلامی ایران تحت لوای مشاوران نظامی و سربازان مزدور و حتی با سربازگیری از افغانستانی های شیعه (فاطمیون) در امور داخلی سوریه دخالت کردند و این کشور را به خاک و خون کشیدند. بسیاری از امرای ارشد سپاه پاسداران مانند سردار همدانی در سوریه کشته شدند و جمهوری اسلامی تحت لوای مدافعین حرم به مداخله نظامی در امور داخلی سوریه در یک جنگ نیابتی با عربستان سعودی ادامه داده است. اما تعداد کمی از عوامل تحت امر جمهوری اسلامی به دلایل ژئوپلیتیک توانسته اند در مناطق آزاد شده کردستان سوریه مداخله کنند. اختلافات زبانی و فرهنگی مانع حضور جاسوسان جمهوری اسلامی در این مناطق شده است. گرچه حداقل دو نفره از کادرهای سابق یگان های مدافع خلق که اهل رژهلات (کردستان ایران)  بودند و در روژاوا می‌جنگیدند، بعدها در برنامه‌های تبلیغاتی تلویزیون دولتی ایران خودزنی سیاسی کرده‌اند و اعتراف تلویزیونی آنها از صدا و سیما پخش شده است. بسیاری بر این باورند که این قبیل اعترافات تحت فشار بوده است. به قدر مسلم شکنجه، تحقیر و توهین به زندانیان سیاسی و فعالان کارگری و صنفی و فمینیست ها و دیگر آزادیخواهان در زندانهای کردستان ایران بسیار رایج است. اما چنانچه خواهیم دید مهدی شریفی به خواست خود و در زمان اقامت در کردستان عراق و پیش از ورود به ایران تصمیم به همکاری با عوامل اطلاعاتی جمهوری اسلامی می گیرد. شیرهای روژاوا شریفی در یکی از  مصاحبه هایش می گوید که با زبان کردی آشنایی نداشته است. از آنجایی که او در آن زمان تنها به زبان فارسی می توانست مکالمه کند برای مدتی در یگان نیروهای اینترناسیونال ی.پ.گ معروف به شیرهای روژاوا قرار می گیرد. شیرهای روژاوا گروهی از نیروهای بین المللی هستند که از سراسر دنیا برای جنگ علیه داعش و شرکت در انقلاب روژاوا به شیوه سیاسی یا مسلحانه به کردستان سفر می کنند. بسیاری از اعضای این گروه گرایش‌های آنارشیستی و سوسیالیستی دارند و با شناخت از ارکان انقلاب روژاوا و آگاهی سیاسی جهت حمایت از مردم بی دفاع جذب این سازمان شده اند. در حالیکه نیروهای بین المللی با علاقه کلاسهای ایدئولوژی ی پ گ را دنبال می کنند، شریفی از حضور در این کلاس ها خودداری می کند. اما ارتباط با نیروهای بین المللی ی.پ.گ فرصت خوبی را برای  شریفی فراهم می آورد که درباره مهاجرت و پناهندگی به  کشورهای مختلف اروپا و آمریکا اطلاعات جمع کند. او به روشنی امیدوار است که روزی بتواند به یکی از این کشورها مهاجرت کند. از میان نیروهای  اینترناسیونال یگان های مدافع خلق که موفق به گفتگو با آنها شدیم، همگی از او به نیکی یاد می کنند و او را فردی با شهامت و شجاعت در امور جنگی به خاطر می آورند. اما بعضی از نیروهای کرد روژهلات که به زبان فارسی صحبت می کنند، از همان ابتدا نسبت به او مشکوک هستند. خصوصاً وقتی که نظرات زن ستیزانه او را می شنود. با این حال کسی گمان نمی برد که او جاسوس جمهوری اسلامی در کردستان  سوریه باشد. شریفی خود می‌گوید: «اعضای پ ک ک از سواد پایینی برخوردار بودند … نمونه جالب آن خود من بودم که تحصیلات دیپلم داشتم اما در بین اعضای گروه به‌عنوان یک فرد تحصیل کرده به شمار می‌آمدم.» شاید همین سادگی کلام و سطح تحصیلات او باعث می شود که در میان گریلاها کسی به او مشکوک نشود. شریفی مدعی است که در تمام مدت اقامت در روژاوا به تلفن و موبايل و اينترنت و روزنامه  دسترسی نداشته اما در همان مصاحبه تناقض دیگری در سخنان او دیده می شود او می گوید که با بی بی سی فارسی مصاحبه ای انجام داده است و این دروغ او برملا می شود. بر خلاف آنچه که او ادعا می‌کند به شهادت شهود در سخت ترین شرایط جنگ در کوبانی یا در ماههای بعد در کوهستان شنگال او همیشه دو عدد تلفن همراه با خود دارد و در همه اوقات تلفنهای او شارژ دارند، این موضوع گرچه باعث اختلاف میان او و گریلاها می‌شود اما بالاخره با توسل به قهر و دعوا، او موفق می شود که تلفن هایش را همراه خود نگه دارد و با دنیای خارج ارتباط برقرار کند. آغاز خیانت در ماه فوریه سال ۲۰۱۵ با  آرام گرفتن نسبی جنگ و فرسایشی شدن جنگ علیه داعش، شریفی که خسته و افسرده شده، تصمیم می‌گیرد که روژآوا را ترک کند. او به قندیل می رود و با رهبری پ.ک.ک جمیل بایک ملاقات می کند.  شریفی به خطا او را رهبر دوم  پ.ک.ک  می نامد و می گوید: «متوجه شدم که سطح فهم [جمیل بایک] در حد همان اعضای کم‌سواد گروه بود.» شریفی که گویی دچار عقده مدرک گرایی است ادعا می کند که اعضای ی.پ.گ همگی کم سواد هس��ند. گرچه شواهد و ادله بسیاری بر اساس گزارش‌های خبرنگاران بین المللی در سراسر جهان وجود دارد که نشان می دهد در طول سالیان گذشته افراد بسیاری با تحصیلات دانشگاهی وارد یگان های مدافع خلق شده اند. در این فاصله سرنوشت شریفی ناگهان تغییر می کند. یکی از اعضای اینترناسیونال ی.پ.گ  شریفی را به دختری آمریکایی از طریق فیس بوک  معرفی می کند. آنها به سرعت عاشق هم میشوند و تصمیم به ازدواج می‌گیرند.  این دختر برای ملاقات با شریفی به کوردستان عراق می آید و بعدها با او ازدواج می کند. شریفی به شهید آرمان یوسفی با کد سازمانی شوان سنه که ماهها در کنار او جنگیده، گفته بود: من تو ایران دختر فراری بلند می کردم، اما حالا چون در ی.پ.گ هستم یه دختر آمریکایی می خواد باهام ازدواج کنه. ازدواج با یک آمریکایی فرصت مناسبی را برای  مهاجرت به کشور آمریکا فراهم می کند. اما در این راه او با چند مشکل عمده روبرو است. پاسپورت ایران یکی از ضعیف‌ترین گذرنامه‌های جهان از نظر مسافرت بدون ویزا است و سفر فوری به آمریکا برای او مقدور نیست.  در نتیجه شریفی به کنسولگری جمهوری اسلامی در شهر اربیل کردستان عراق می رود. کنسولگری ایران در شهر اربیل از سالیان بسیار دور توسط عوامل سپاه پاسداران کنترل می‌شود و محمد جعفری صحرارودی یکی از قاتلان دکتر عبدالرحمان قاسملو از اعضای مستمر این دفتر است و هم اوست که در طول سالیان گذشته در امور داخلی چهار پارچه کردستان دخالت کرده و از دست یازیدن به هیچ جنایت و کشت و کشتاری برای حفظ سلطه ی غاصبانه ی جمهوری اسلامی ابا نکرده است. حضور گسترده عوامل سپاه در این دفتر غیرقابل انکار است. فواد شبکه فرد، فعال سابق کارگری  و زندانی سابق سیاسی، که شریفی را از کوبانی میشناسد با او پس از ملاقات با دفتر کنسولگری جمهوری اسلامی ملاقات می‌کند. شبکه فرد می‌گوید او در هتل محل اقامتش در اربیل چند دسته یک صد دلاری به او نشان داده است، البته صحت و سقم گفته های شبکه فرد مشخص نیست. شبکه فرد که از وضعیت مالی نامناسبی برخوردار بوده از او درخواست کمک مالی می کند و شریفی کمک بسیار اندکی به او می کند و سپس سعی می کند که او را تشویق به بازگشت به ایران کند که شبکه فرد این تقاضا را نمی پذیرد. در  زمان اقامت در کردستان عراق، شریفی با تعداد دیگری از اعضای یگان های مدافع خلق که متولد روژهلات کردستان هستند از طریق فضای مجازی تماس گرفته و به آنها قول می‌دهد که در صورت بازگشت به ایران مشکلی برای آنها پیش نخواهد آمد. در مصاحبه هایی که از شریفی منتشر شده او درباره اینکه چطور و چگونه به ایران باز میگردد سخنی نمی گوید. از آنجایی که او هرگز گفته های دیگر خود را تکذیب نکرده است؛ می توان نتیجه گرفت سخنانش با رضایت خاطر او منتشر شده است. گرچه به نظر می‌رسد، حداقل در زمان ملاقات با دفتر جمهوری اسلامی در اربیل برای گفتن برخی سخنان احتمالا تحت فشار بوده است. او در بازگشت به ایران در یکی از مصاحبه ها می‌گوید: «اکنون هم در اختیار قوه قضائیه کشورمان هستم و با توجه به اینکه عضو یکی از گروه‌های تروریستی بودم باید پاسخ‌گوی اعمال خود باشم، اما در حال حاضر با اینکه بازداشت هستم، اما از امکانات مطلوبی نظیر انواع روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون برخوردار هستم و برای تماس با خانواده و دیدار با آنها مشکلی ندارم، در عین حال امیدوارم که مشمول رافت اسلامی قرار بگیرم..» این پاراگراف از سخنان او به طرز مشکوکی از بسیاری از سایت هایی که متن مصاحبه را کپی کرده اند حذف شده است. آیا سانسور این  پاراگراف کلیدی حکایت از آن دارد  که او پس از بازگشت به ایران هم برای گفتن این اعترافات تحت فشار بوده است؟  آیا تمام این مصاحبه ها کلمات خود شریفی است؟  آیا رندان حق پرست وزارت اطلاعات یا اطلاعات سپاه در آفریدن این دروغ های محیرالعقول دست داشته اند؟ بعید به نظر می رسد که شخصی که به گفته خودش تحصیلات ابتدایی دارد این همه اطلاعات و معلومات را توانسته باشد دست تنها بیافریند و رندان حق پرست اطلاعات  در نوشتن بخش عظیمی از این مصاحبه ها دست نداشته باشند. انواع دروغها ادعاهای دروغ مطرح شده از طرف شریفی را می توان به چهار گروه تقسیم کرد. دسته اول برخی اطلاعات مربوط به زندگی شخصی اوست که کاملاً دروغ است. دسته دوم تبلیغاتی است که به طور روزمره از طرف دستگاه‌های خبرپراکنی دولت هایی چون جمهوری اسلامی و ترکیه و حکومت بارزانی و گه گاه در آمریکا و عربستان هم تکرار می شود. دسته سوم ادعاهایی است آنقدر عجیب و غریب است که باور آنها از سویی هر ناظر بی طرفی، که آشنا به تحولات منطقه باشد، ناممکن به نظر می رسد و شاید حتی این نظریه را به ذهن متبادر کند که برای رد گم کردن گفته شده. دسته چهارم اطلاعاتی هستند گرچه اندک حقیقتی در آن ها هست اما به نفع رژیم حاکم ایران وارونه نمایی شده اند. در اینجا تنها به چند مثال از این چهار دسته می پردازیم. از جمله دروغ هایی که شریفی درباره زندگی شخصی اش میگوید و می تواند کلید معمای شناخت هویت او باشد، دروغی است که در آغاز یکی از مصاحبه هایش مطرح می کند.  در جواب این سوال که «آیا قبلا آموزش‌های نظامی دیده بودید؟» می‌گوید: «خیر، تنها در حد آموزش‌های دوران سربازی، نحوه استفاده از اسلحه را می‌دانستم» وی اضافه می‌کند که در ایران غواص بوده و قبل از سفر به کردستان غواصی درس می داده اما عکس‌هایی که او از خودش در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده حاکی از آن است که دوران سربازی اش را با یگانهای ویژه سپاه یا ارتش گذرانده است و دوران آموزشی سربازی او شامل تعلیمات بسیار ویژه ای بوده است. چنانچه تمام کسانی که کنار او جنگیده اند اذعان دارند او یک سرباز معمولی نبوده است. عکس‌ها علاوه بر غواصی او را در حال چتربازی، بندبازی و صخره نوردی در لباس نظامی در ایران نشان می دهد.  در یک عکس سلاح M6 به دست دارد که در روژاوا بسیار نادر است و در عکس آخر او پیراهنی پوشیده است که نقش یکی از شهدای به اصطلاح مدافع حرم یعنی محسن حججی بر روی آن نقش بسته است. مجموعه این عکس ها حاکی از آن است که او یک سرباز وظیفه ساده و عادی نبوده و احتمالاً ارتباطات خاصی داشته است. از دیگر ادعاهای مطرح شده  در این مصاحبه ها تبلیغاتی ست که به طور روزمره علیه  احزاب کرد مطرح می شود مثلاً گفته می شود که ی.پ.گ و پ.ک.ک  با هم از نظر سازمانی تفاوتی ندارند و یا اینکه آنها از کودک سربازان در جنگ بهره می جویند، این احزاب مارکسیست هستند و پ.ک.ک برای نفت سوریه دست به اشغال روژاوای کردستان در شمال سوریه زده است. بعضی دیگر از ادعاهای او بسیار آشفته و خالی از هرگونه واقعیتی هستند به عنوان مثال در دو مصاحبه جداگانه شریفی مدعی می شود فردی به نام {باحص} در واقع رهبری اصلی ی.پ.گ را در دست دارد. اما حتی مراجعه به گوگل و سایت های خود جمهوری اسلامی مشخص می کند که این ادعا کاملا بی‌پایه است و چنین شخصی اصولاً وجود خارجی ندارد و اگر چنین فردی وجود دارد هیچ سایت خبری دیگری در دنیا کسی را با چنین نامی شناسایی نکرده است. شایان ذکر است که خبرنگاران متعهد سایت فارس نیوز این گفته ها را بدون پیدا کردن صحت و سقم آنها منتشر کرده اند. این واقعیت که بعد از انقلاب روژاوا تمام کودکان میتواند به زبان مادری خود در مدارس تحصیل کنند در یک بالانس وارونه در این مصاحبه ها اینطور جلوه داده شده که کودکان عرب از حق تحصیل به زبان مادری خود محروم شده اند. این ادعای  گزاف که حتی در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب چندانی نداشته کاملاً برخلاف اصول اساسی کنفدرالیسم دموکراتیک در انقلاب روژاوا  است. در عدم صحت این ادعای عجیب سایت خبرگزاری فارس همین بس که آموختن یک زبان هندواروپایی بیگانه به کودکانی که به زبان سامی عربی صحبت می کنند و هیچ پیش‌زمینه‌های از زبان کردی ندارند نه تنها عجیب است بلکه بسیار دشوار و ناممکن است. در چهار سال گذشته مصاحبه‌های شریفی بارها توسط وب‌سایت‌های طاق و جفت ارگان های امنیتی نظام مقدس بازنشر شده است. او هرگز در مقابل قربانیانش و کسانی که سعی کرده آنها را به همکاری با وزارت اطلاعات و یا اطلاعات سپاه دعوت کند، عذرخواهی نکرده است. بسیاری از ادعاهای مطرح شده به وسیله او بدون شواهد و ادله هستند.  بسیاری از ادعاهای دیگر مطرح شده توسط او به وسیله ی هیچ نهاد و ارگان دیگری هرگز مطرح نشده است و همین ماجرا را پیچیده تر می کند و می تواند حاکی از این باشد که شریفی در ابتدا هدف جاسوسی نداشته و بعدا تحت فشار ناچار شده است که این مصاحبه ها را انجام بدهد.  اما چیزی که قطعیت دارد این است که حضور او در نیروهای مسلح ایران او را به طعمه خوبی برای همکاری با نیروهای اطلاعاتی رژیم جمهوری اسلامی بدل کرده بود.

منابع:

1. مصاحبه با سنیم محمد https://www.youtube.com/watch?v=kTPVG8axJus 2. مصاحبه سایت فارس نیوز http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940618000985 3. رای دادگاه فدرال بلژیک https://www.kurdistan24.net/en/news/93c71fbc-6634-4d2c-8729-2d2ea1f0bdd8 4. یکی از مصاحبه ها  با بی‌بی‌سی فارسی https://youtu.be/9UwjMoj4MXM?t=119 5 . مصاحبه با سایت دیپلمات  https://tinyurl.com/y2zbfegt

[metinbhr]

On May 16th 1997, Masoud Barzani's KDP attack the Red Crescent Hospital and a PKK center and other civilian centers and killed a number of guerrillas, journalists and civilians.  A number of people went missing and their whereabouts still remains unknown. 22 years ago, Kurdish Democratic Party added another dark chapter to it's history. While the Turkish government had launched an attack against PKK, the KDP attacked PKK's headquarter in Erbil. They also launched an attack on Welat and Welari-Roj newspapers and murdered the journalists in their offices. In a collaboration with the Turkish government, they killed tens of people in cold blood. In the Red Crescent's hospital, 9 guerrillas were executed in cold blood on their hospital beds. Afterwards KDP’s Security Forces arrested many people the fate of whom remains unknown to this day. This unprovoked attack created a bloody war in Erbil. In retaliation PKK guerrillas attacked a KDP base. Also a brother and sister who were PKK sympathizers attacked a KDP base in Iraq. One PKK member, known as heval Ozan, detonated his grenade while KDP security was trying to arrest him. A female guerilla known as Heval Dijle also did the same. 18 guerrillas were killed by KDP. Simultaneously Turkish Air Force attacked Rawanduz and caused the death of many civilians. In the upcoming days, the humanitarian situation become terrible since KDP also cut food and medical supplies to the name Ninewa refugee camp and caused the death of 17 children. The occupants of these camps were refugees who had fled after Turkey started attacking them. The UN Allied Forces also did not render assistance in this situation and were cautiously monitoring the ongoing events. In Erbil alone the death toll was reported to be between 52-80. The whereabouts of many still remains unknown and it is not known if they were killed or captured or where they may have been buried

[metinbhr]

In one of his lecturesو Abdullah Ocalan says “my best friend is my critic...” I have obliquely tried to be his best friend in the past few years by critique of his ideas. My Kuridsh uncle tells me he is too monumental to be critiqued by you.

The biggest disagreement I have with Ocalan is over his interpretation of political Islam. Although, he rightfully indicates that everyone in the Middle East should peacefully cohabitate in a confederallist model (which is 100 years more progressive than anything that exists in the middle east today). He can praise Islam as a political force if he had not studied the so called Iranian Revolution but reading Ocalan’s writings especially the 4th Manifesto indicates that he has thoroughly studied the 1979 Revolution and he is well versed when it comes to the uprising in Rojhelat. Political Islam has been a great force of Destruction in the Middle East since the rise of Khomeini, we cannot as leftists, anarchists and members of political left reconcile with religion as as a reactionary force in the Middle East. I hope #Apo is freed one of these days and these type of discussion can happen in free and fair democratic confederalist systems.

[metinbhr]

زمانی که کشتار #ایزدیان در #شنگال #کردستان آغاز شد تنها نیرویی که به یاری آنها آمد #یگانهای_مدافع_خلق بود. تمام دنیا ایزدیان را ترک گفتند. امروز دیدم که بعضی از سایتهای دولت ترکیه با انتشار بعضی از عکسهای من مدعی شده اند که ی.پ.گ از کودک سربازان در جنگ علیه داعش استفاده کرده است. پیش از هر چیز باید بگویم که وجود کودک سربازها در جنگ کاملا محکوم است و هیچ نیروی نظامی نباید از کودکان که قربانیان بی اختیار جنگ هستند سواستفاده کند. اصولا باورمندم که جنگ محکوم است و اگر آرمانی تر نگاه کنیم جز رفاقت عمیق و دوستی های ماندگار هیچ چیز خوشی از جنگ نمی آید. دوستی و شفقت را هم خیلی جاهای دیگر می توان پیدا کرد. جنگ جز نابودی نیست. هر جایی که کودکی با لباس نظامی و اسلحه ای در دستش دیده شد، به خودی خود به معنی وجود #کودک_سرباز ها نیست. من تنها می توانم از تجربه شخصی ام بگویم که هرگز ندیدم اعضای ی.پ.گ از میان کودکان سربازگیری کرده باشند. و اگر چنین چیزی ببینم به شدیدترین وجهی با آن برخورد می کنم. کودکانی که در این عکسها می بینید، بعضی اوقات تک تک اعضای خانواده شان را از دست داده بودند و به ما پناه می آوردند. ما برای آنها مهدکودک نداشتیم در شرایطی که قوت روزانه هم به زحمت پیدا می شد. داعشیان مثل #خمینی و #صدام از کودکان مانند حرمسرا و بردگان جنسی استفاده می کردند. چاره چه بود؟ آیا باید این کودکان به امان گیتی رها می شدند؟ تنها راهی که در مقابل رفقا وجود داشت این بود که از این کودکان مراقبت کنند و آنها به طور موقت در آشپزخانه و کارهای سبک یاری رسان باشند. نباید از یاد برد که اگر این کودکان بی پناه به وسیله رژیم #ترکیه و #جاعش و #داعش بی سرپرست نشده بودند هرگز به#یگانهای_مدافع_خلق پناه نمی آوردند. #childslavery

[metinbhr]

The use and abduction of child soldiers is one of the most dreadful and horrifying parts of the war which I have dealt with. The existence of child soldiers in any armed conflict is wrong and must be condemned in any shape or form. #HumanRightsWatch reported on December 22, 2016 that #PKK (#PartiyaKarkerênKurdistanê) and #YBŞ, a militia from the #Yezidi religious community had used children in warfare. It stated children under age 15 "have participated in fighting, while others said they had staffed checkpoints or cleaned and prepared weapons." All these children were victims of Turkey and ISIS who had to fled conflict in Turkey and from ISIS. Since, #YPG was the first group which entered #Sinjar proper, I can only speak from personal experience. In all the months that I spent in Sengal, I never saw a member of YPG recruiting any children. Children who came to join were often those who had lost their entire family in #Sengal or in Turkey. Kids who would literally walk over the border for miles only with the clothes on their backs. Kids who had no where to go. Kids who often did not even have a backpack. Kids who were desperate and had no where to go and if they were left to their own volition, they would very likely die or be captured by ISIS and turned into sex-slaves or get killed. We have seen that in at least one case an #Ezidi kid was forced to behead a #Syrian military officer. In all the places that I visited in the area I probably cannot remember seeing more than 70 kids. Unlike, ISIS we did not have #harems, children and sex-slaves with us! Our options were either to leave these kids to die or provide them with some form of care. It was not in our capacity to create a daycare and many of these 14-15 years old who more often than not claimed to be 18 wanted to take revenge from the killers of their parents. The ideal situation was to built a kindergarten or school for these kids but no such venue was available. So these kids were mostly kept out of harm and employed in the civilian duties. I took some of these photos myself and some other photos were used by Turkish propaganda machines as evidence of child soldiers in YPG. The reason that these kids are wearing military outfit is that there was literally nothing else for them to wear. These cloths were the only thing that had in their position to wear for a long period of time after the genocide started. In a situation where the entire world had abandoned Ezidis in Sengal, YPG came to rescue them. In 2016, when the #HRW report was written only one #Japanese #NGO provide #cleanwater in the refugee areas. No one came to rescue the kids who died from diarrhea and would have been saved with a simple shot.