papatyademetii

[papatyademetii]

Aslında tüm huysuzluğum

Özleyince göremiyor,

İsteyince sarılamıyor oluşum

Sesini duyamıyor oluşumdan..

Kısacası seni doya doya

yaşayamıyor oluşumdur..

Seni çok özledim..

[papatyademetii]

Sevgilim olacak şahış nişanlım olacak adamım yanımda benden mutlusu yok

[papatyademetii]

Kaç yıl geçti üzerinden… Artık hiçbir bayram ne keyif veriyor, ne tat…Sıradan bir gün gibi gelip geçiyor sadece. Ne bir heyecan kalmış içimde, ne de bir beklenti.Dürüst olmam gerekirse artık bayramları sevmiyorum.Sokaklarda şık giyinmiş, ellerinde şekerlerle kapı kapı gezen mutlu aileleri gördükçe, içimde tarifsiz bir sıkıntı beliriyor.Belki de büyüdüğümden beri böyleyim.Belki de… babamı kaybettiğimden beri.Çünkü biz…Biz o eski bayram sabahlarında, gün doğmadan uyanıp annemle mutfağa koşan, kahvaltı sofrasını birlikte hazırlarken heyecandan yerinde duramayan çocuklardık.Annemizle yukarı odamıza çıkıp en güzel bayramlıklarımızı giyerken kalbimiz kıpır kıpır olurdu.Ve sonra, annemizin ve babamızın ellerini öpmek için sıraya girerdik…Ne güzel günlerdi… Ne sıcaktı o ev. Ne tamdık biz.Ama ben o evden ayrıldığım gün…Hayatımın en büyük hatasını yaptım.O günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı.Bana deseler ki “Bir dilek hakkın var, nasıl kullanmak istersin?”Hiç düşünmeden 17 yaşıma geri dönmek isterdim.Hiç tereddütsüz… Her şeyden vazgeçer, yine o sabahlara, o kahkahalara, o sofralara dönmek isterdim.Bayramları değil…Ben babamla, annemle yaşadığım o bayramları özledim.Çocukluğumu özledim.İçinde saf neşe olan, her şeyin tam olduğu o günleri…Kayıtsız şartsız mutlu olduğum tek zamanı…Neyse…Sizin bayramınız kutlu olsun.Benim bayramım, çoktan geçmişte kaldı…

[papatyademetii]

Yeni bir sabah…

Gecenin serinliği henüz tam çekilmemişken, sokak lambalarının yerini yavaşça doğan güneş alıyor. Ve tam da bu anlarda, hayatın bize sunduğu en kıymetli fırsat başlıyor: yeni bir başlangıç.Her sabah, bize bir mucize gibi sunuluyor aslında. İçinde sayısız ihtimali, gizli tebessümleri ve belki de hiç tahmin etmediğimiz güzel rastlantıları taşıyor.Ama bütün bu güzellikleri görebilmek için bir anahtara ihtiyacımız var: içten bir “günaydın.”Günaydın sadece sabahın selamı değil; umutla, sevgiyle, inançla atılan bir ilk adımdır.Bir çocuğun gülümsemesi, annenin mutfağından gelen çay kokusu, sokakta oynayan kedinin mırıltısı…Hepsi hayata “iyi ki” demek için birer nedendir.Bugün, güneş doğmadan sen gülümse.Çünkü içinden geçen güzelliklerle, sadece kendine değil, etrafındaki herkese ışık olabilirsin.Unutma, belki de birinin mucizesi senin tek bir kelamındadır: Günaydın.

[papatyademetii]

Bak, yine ağlıyor İzmir bu sıcak havalarda… O da benim gibi alışamadı yokluğuna.

[papatyademetii]

Sözler tutuldu..

Bu gecenin sabahında, kollarının arasında ilk nefesimi alacağım. Güneş, bir kez daha sadece bizim için doğacak. Boynuna yaslanacağım, uzun uzun ve sessizce, kalbimle uyum içinde. Gögüslerinin sağ tarafına denk düşecek kalbim, seninle bir bütün olacak.”

@hepeksikk

[papatyademetii]

Tarih çok eski ama sevda daha yüce..

Kadın

Ah sevgilim bir bilsen içimi ..

Adam

Ah sevgilim bir bilsen bendeki seni ..

[papatyademetii]

Yine güzel iki gün geçirdik seninle… Oysa bu ay göremeyecektim seni, gelemeyecektin. Ama sen… Sen yine yaptın yapacağını.Minibüsten inmiştim, sana bir mesaj atmaya hazırlanıyordum ki… Birden omzuma biri kolunu attı. Yüreğim, o anda deli gibi çarpmaya başladı. Tanıdık bir koku doldu içime… Ters ters yana baktım ama işte, oradaydın. Sen.O an… hem sevindim, hem şaşırdım, hem de kızdım sana. Ama ne yapabilirdim ki? Elim ayağıma dolaşmıştı, kalbim seni çoktan affetmişti. Sonra… sarıldık.Ve sen yine… kırmıştın yalnızlığımın kemiklerini.Ellerini tuttum yeniden, yürümeye başladık. Caddede, küçük bir çocuğa hediye edilen oyuncak gibi sevinçliydim. Masum, içten, tarifsiz bir mutluluktu bendeki…Bir yere oturduk, kahvaltımızı yaptık. Ne kadar zaman geçmişti böyle karşılıklı oturmayalı? Zaman durmuş gibiydi. Sohbetimiz koyulaştı, kahvelerimiz içildi, kelimelerimiz birbirine dolandı.Tüm gün el ele, göz göze, diz dizeydik.Günü ilmek ilmek beraber dokuduk.Yanında kalmamı istedin… Olmaz dedim, gözlerin gölgelenmişti. Dayanamadım, çıktım geldim yeniden sana. Sessizce sarıldık.Ben geldim,” dedim sadece.Bir daha sarıldık.Hazırlandık birlikte, çıktık yine. Bir masaya oturduk, müzikler ruhumuzu sardı, gözlerimizde dans etti kahkahalarımız.Kıskandık, kırıldık ama yine de güldük.Sonra uyuduk… Başımı göğsüne koydum. Orası benim en sakin limanım. En huzurlu sığınağım. Biliyorsun.Gözlerimi seninle açtım bir sabaha.Yanımda sevdiğim adam vardı. Ve ben… çok mutluydum.Ama sonra… o lanet ayrılık saati geldi.Şimdi mi? Şimdi boşluktayım.Cumartesi sabahına dönmek istiyorum.Yutkunamıyorum… Boğazımda bir yumru var, gitmiyor.Ağlamasam içime atacağım, hasta olacağım. Ağlasam… biliyorum, sen kahrolacaksın.Ne yapayım ben sevgilim? Söylesene…Bitsin artık bu hasret.Olsun artık bu kavuşma.Yan yana, el ele, bir ömür boyu…Seni daha şimdiden çok özledim sevgilim.Ve her şeyden çok: Seni seviyorum.

[papatyademetii]

ki yanda can var, iki yanda Canan…

Biri solumda nefes, biri kalbimde zaman.

Nasıl vazgeçilir ki, hangisinden geçilir?

Biri yanımdayken, diğeri uzakta can çeker…

[papatyademetii]

Biri suskun,

Biri yorgun..

İkisi de aynı odada. Biri pencereye bakıyor, diğeri de saate..

[papatyademetii]

Nasıl mı sevildim ?

@hepeksikk Bu bir aşk değil sadece, bu bir yemin: “Senin canın acımasın diye ben kanarım.

[papatyademetii]

Sevgilim,

Ne kadar özledim seni… Yanımdayken o sesin, yemek yerkenki o tatlı hareketlerin, gözlerindeki o sevda dolu bakışlar… Her zaman fark etmeden attığın o küçük, ama bir o kadar derin bakışların… İşe gittiğinde, odana girdiğimde tek duyduğum o mis kokunu hissetmeyi… Yastığını kollarımın arasına alıp kokunu içime çekmeyi… Odanda olmadığın zamanlarda içimde bir boşluk, bir hüzün… Ama akşam geri döneceğin için de o kadar sevinçli oluyorum. Her kapı çaldığında kalbimin hızlı hızlı atması, sanki her an senin gelmeni bekler gibi… Sana olan o güven hissiyle evinde olmak, her şeyi unutup sadece seni düşünmek…Ve sen eve geldiğinde sana yemekler hazırlayıp seni beklemek… İlk lokmandan sonra başlamak, gece olup da birlikte sevdiğimiz diziyi izlemek… Dizi boyunca sana bakıp gülümsemek… O kadar çok özledim ki seni. Dün gece rüyamda seni gördüm, yine yanımdaydın, ama uyandım ve seni tekrar kaybettim. Bir hafta oldu, ama sanki bir ömür gibi geçti.Aşkım, bakma gülümsediğime… İçimde bir yangın var, her an seni düşünerek her geçen dakika biraz daha artıyor. Ama sana gösteremem, gülümsemek zorundayım. Hüzünlü olamam, senin için güçlü olmam lazım. Bu ayrılık gerçekten canımı yakıyor. Seninle her an daha çok bağlandım, ama her an biraz daha acı çekiyorum.Rüyada sana sarılmak, sonra uyanıp seni kaybetmek… İçimden geçenleri anlatmak zor. Gece uyandığımda, seni düşündüğümde gözlerimden süzülen yaşları engelleyemiyorum. Ama biliyorum, seni sevdikçe daha çok seviyorum. Seninle her an, her gelişin, her buluşmamız bir adım daha atmak gibi. Hele son iki kez görüşmemiz yok mu? Beni benden alan anlar…Aşkım, artık bu buluşmalar bitsin, biz evimizde, birlikte olalım. Gün sonunda seni bekleyip yemekler hazırlayayım. Bir ay sonrasını değil, o anı bekleyeyim. Telefondan uzak, sadece seninle olalım. Eskiden telefonumu gece kapatırdım, ama şimdi senin mesajınla her sabah uyanıyorum. Alışkanlık değil, bu bir ihtiyaç oldu.Okyanusum, geçsin şu bir yıl, bitsin her şey. Acelem yok biliyorum, ama işte bazen, mesafeler çok acı veriyor. Tam alışmaya başlıyorum, sonra sen yine uzaklaşıyorsun. Gelmezsen yapamıyorum, geldiğinde de kalp kırıkları oluyor. Bu durum beni çaresiz hissettiriyor. Elimden bir şey gelmiyor. Gitme diyemiyorum, kal diyemiyorum… Yanımda tut, sakla diyemiyorum.Yanımdayken, her şey anlam kazanıyor, evimde oluyorum. Ama sen uzaklaştıkça her şey yabancılaşıyor. Şu an yatağında mışıl mışıl uyuyorsun, seni uyandırmaya kıyamıyorum. Işığın açık, üstün açık kaldı. İşte, nasıl üzülmeyeyim ki? Yanımda olsaydın, sana sarılır, ışığını kapatır, seni rahatlatırdım. Ama şu an çaresizlik içinde hissediyorum. Bu duygu beni öldürüyor.Seni çok seviyorum, şövalyem…

[papatyademetii]

Sana baktığımda, içimdeki tüm kasvet dağılıyor. Yaşadığım sıkıntılar, dertler bir nebze olsun uzaklaşıyor benden. Baş parmaklarım, istemsizce telefondaki yüzünü okşamaya başlıyor… Öyle çok özledim ki seni, yiğidim..

[papatyademetii]

Aklım öyle karışık ki..

Sanki her köşeden sıkıştırılıyormuş gibi hissediyorum. Herkes üzerime geliyor, ben de kaçacak bir yer arıyorum. En basit şeyleri bile aklımda tutamıyorum artık. Olaylar, kaoslar yakamı bırakmıyor; geçirdiğim o güzel dört geceyibenden söküp alıyorlar , sanki kırk asır yaşatıyorkar bir anda .

Tek diyebildiğim ; Yardım et rabbim..

[papatyademetii]

Seninle aynı evde, aynı masada bir sofrayı paylaşmak… Lokmalar arasında gözlerinin içine bakmak, her bakışta içimde binlerce kez “amin” demek… O anlarda hissettiğim şey sadece huzurdu, tarifi olmayan, yüreği sarıp sarmalayan bir dinginlikti.Odana her adım attığımda, beni saran mis gibi kokunla yüzümde istemsiz bir gülümseme belirirdi. O koku, o sıcaklık, bana “evim” dedirtirdi. İşe giderken seni uğurladım ya… Gelişini bilerek, dönüşünü özleyerek… O an bile bana yetti. Ne mesafeler vardı bizim aramızda, ne de bir boşluk. Kalbim hep seninleydi, sen hep bendeydin.Odaya gireceğin vakti adımlarının sesinden tanıdım, kokunu uzaktan duyup gelişini hissettim… İşte o his, tarif edilemeyen o duygu… Sonsuz bir sevmenin en sessiz haliydi.Seninle çok güzel zamanlar geçirdim. Koca bir şehirde, seninle iki can olduk. Şimdi, sen o eve her adım attığında, her köşede beni göreceksin. Anılar birer birer canlanacak gözünde… Belki önce bir hüzün saracak içini, ama ardından usulca gülümseyeceksin. Dudaklarından dökülecek o iki kelime: “Çok şükür.”Bitmedi sevgilim… Bitmeyecek de. Biz yine kavuşacağız. Kalbim kelebeklerle dolu, sana gelirken içim çocukça bir sevinçle ama dönüş yolunda gecenin karanlığı gibi bir hüzünle ağırlaşıyor.Seni çok seviyorum, okyanusum… Seni her şeyden çok. Varlığın, sevgine ettiğin emek… Hepsi için minnettarım.

İyi ki sen…

İyi ki biz…

[papatyademetii]

Şu an aynı evdeyiz… Aynı koltukta, aynı odada… Ne bir eksiğim var ne de bir fazlasını isterim. Çünkü iki parçam da yanımda. Kalbim, ruhum tamamlanmış gibi… Dünya durabilir artık, ben tamamım

@hepeksikk