sensiirseversin

[sensiirseversin]

AYRIK OTU

Özenle seçip alırsın tohumunu,

Aşkla eker,

Hayallerle sular,

Gözün gibi bakarsın ona.

Yavaş yavaş büyür,

Dallanır budaklanır o da.

İlk tomurcuğunu beklersin,

Günler, haftalar geçer,

Kalbin yerinden çıkacak sanırsın.

O tomurcuklanmadıkça düşmeye başlar yüzün,

Korkarsın.

Kurumaya başlar sonra bir anda, şaşarsın.

Durur büyümesi.

Budarsın,

Daha çok sularsın,

Daha çok konuşursun onunla,

Daha çok özen gösterirsin,

Olmaz.

Kurur gider gözlerinin önünde.

Koparmak zorunda kalırsın kökünden,

Emeklerin boşa gider.

Ağıtlar yakarken bulursun kendini

O küçücük çiçeği kopardığın yerde.

Gücün tükendi sanırsın başka tohumlar ekmeye.

Sen ektikçe onlar kuruyacak,

Onlar kurudukça sen kapanacaksın gibi gelir,

Vazgeçersin.

Tam o an gözüne bir ışık yansır.

Haftalardır koparıp durduğun,

Sana ve çiçeğine zarar vereceğini sandığın,

Ayrık otlarının arasında hem de.

Kendi kendine büyümüş bir mucize görürsün.

Dizlerine gömdüğün kafanı kaldırıp bakarsın.

Gördüğün renkler mucize,

Duruşu hayranlık vericidir.

Seninle değil, sensizken de güzel,

Sensizken de rengarenk…

Kimin acaba diye etrafa bakınırsın,

Özgürdür, yalnızdır ve güçlü…

Doğrularına aykırılığı şaşırtır…

Önyargılarını düşünürsün,

Boşa giden emeklerini sonra.

Aşk bir anda gelir,

Sen istediğinde değil,

Zamanı geldiğinde sadece.

Ne vazgeçişlerdir sebebi

Ne de çabalar…

[sensiirseversin]

Yeniden Merhaba Eskişehir

Hayır pes etmedim!

Pes değildir her geri dönüş.

Güldüm, ağladım, öğrendim, büyüdüm...

Hayır pes etmedim!

Kaçış değil, karardır başarmışken bırakmak.

Denedim, çabaladım, sınandım, anladım...

Hayır pes etmedim!

Beklentilerdir insanı kelepçeleyen.

Hırslandım, yükseldim, sustum, indim...

Hayır pes etmedim!

Özüne dönmektir en zoru.

Savaştım, dayandım, kirlendim, gördüm...

Hayır pes etmedim!

Özgürlüktür her yeni hayal.

Seçtim, cesaret ettim, değiştim, döndüm...

Deneme-2020

[sensiirseversin]

Öl benimle!

Alışkınım aslında yalnızlığa...

Peki niye boş koltuğun diğer ucu?

Ve şu berjer niye her zamanki nizami yönünde?

Kedi mesela, niye bu kadar sakin?

Her şey aynı, hep olduğu gibi...

Ama niye eksik ne olduğunu bilmediğim bazı şeyler?

Bazen yıllar geçer alışamazsın,

Bazen birkaç günde keş...

Eksiğim artık yokluğunda

Ve yoksunum gidişlerinde

Tüm keşmekeşin kaçışlarından...

Gitmesen...

Kalsan ömrüme, ömrünle...

Sefte kalbimde bu his...

Öl benimle...

Deneme-2019 Haziran 21

[sensiirseversin]

Gülümse!

Gamzelerinin görünme vakti geldi,

Aynadaki bencil yansımanda!

Yalnızlık sandığın o bireysel aşka tutunurken

Yansımanda yine seni gör sen,

Çünkü içindeyim artık ben...

17.03.2019

[sensiirseversin]

Yanar Söner

Isınmakla üşümek eş anlamlıdır. 

Zıt Kutuplar birbirine kenetlenmişken,

Daha güçlü bir diğer zıt kutbun çekimi sabit tutulur.

Ateş en harlı anından kora doğru giderken,

Küllerinden doğmayacağını hissettiğinde söner asıl.

Çıra kadar çabuk tutuşan bi’ parçanın

Bütünü aleve attığı şöminede bile küllenir zamanla her şey.

Kalp soğur, beden üşür,

En sıcaktan en soğuğa, aniden...

Ya da bir kıvılcım yeter alev toplarına,

Kalın bir odun parçasının tutuşamayacağından korkarken,

Kalp ısınır, beden yanar,

En buzdan en hara, aniden...

Anidenlikler koyar aslında,

Sindirilmeyen her aşkın, her önyargının sonu gibi.

Okudukça anlamlanır her kitabın kapağı,

Tanıdıkça şekillendiği gibi yüzlerin.

Aşk dolu kapaklardan buz tutmuş sayfalar çıkar bazen,

Anlarsın, kapaklar ısıtmaz.

Korku yüklü kapaklardan huzur dolu sayfalar dilediğindeyse,

Yaşlanmışsındır.

14.02.2019

[sensiirseversin]

Alelade bi insanın

Alelade bi ortamda çektiği

Alelade bi fotoğraf...

Bambaşka bi insanı...

Delik deşik eder...

Ne o bilir ne bi başkası...

Ne de sahibi, tetiği çeken...

[sensiirseversin]

Arsız Gelincik

Çocukken deniz görününce çığlıklar atardım.

Yaz demekti deniz, upuzun tatil, arkadaşlar demekti.

Şimdi denizlerle çevrili bi şehirde yaşıyorum, İstanbul'da, hayal şehrinde.

Her gün görmekle kalmayıp

Eskişehir yollarında kilometreler boyunca yanından geçiyorum trenle.

Nasıl da normalleşiyor her şey alışınca.

Derya deniz bile gülümsetmiyor yüzümü.

Alışmak göz korkutsa da ne kolay aslında.

Büyük heyecanlarla başlayan her an, her aşk, her şey normalleşiyor.

İnsanlar için mi bu, yoksa bana mı özgü asla öğrenemedim.

Ama alışmak hayatı düzene sokarken ruhunu daraltmıyor mu insanın?

Alışmak değil de, sevsek, bağlansak, olmuyor mu?

Sizde de eksik mi bu kelimeler?

Yoksa ben miyim sadece, sakat doğan?

Duygusallığımdan şikayet edenler mi bu hale getirdi beni diyorum bazen.

Ya da eksik yanımı onları suçlayarak kapatmaya mı çalıştım yıllarca.

Suçlamak en kolayı, alışmak kadar hem de.

Susmuyor içimdeki arsız gelincik.

Boğdukça boğuyor, yetinmiyor kazandığıyla.

Arınmıyor güzelliğiyle, korkmuyor zamandan.

Kötü değil içi, öyle biliyor belki de sadece.

Ama dinmiyor öfkesi, alışamıyor huzura.

Yine görecek bi av, yine kitleyecek gözlerini.

Yine kavuşacak, yakalayacak,

Yine boğacak istemsiz,

Yine yemeden gidecek,

Öldüğüyle kalacak hayvan, sevdiğiyle.

Ve yine gelincik yalnız, seveni ölü bulunacak.

27.08.2018-Deneme

[sensiirseversin]

Adın Adın Değil

Kazıdı kalbine de tenine de adını,

Senin adın değilmiş adın, onun sevgisi.

Umutların dumanca dağıldığı yerde şimdi,

Bir dirhemi kalsaydı görmezdi gözleri.

Selamet bile sabretme dedi sanki,

Teninde romatizma adeta artık,

Her hatıra sadece kolunda sızı.

Gerçek sabır buymuş demek,

Umutsuzluk kabullenişe sebep,

Ve sadece umut bittiğinde devam edermiş hayat.

22.12.2017

[sensiirseversin]

Çalabildiğin kadarını çal andaki huzurun...

Gerisi onların huzursuzluğu olsun...

[sensiirseversin]

Eskişehir

Basite indirgenmiş, Farkındalığı sıfırla bir arasında, İç savaş göstergeli yaşanmışlıkların şehri burası;

Tüm sahneleri beynine kazınan, Dönüş yollarında, ray hipnozuyla irdelediğin. Tüm hisleri içine işleyen, Saydığın her direkle bir tanesini daha yoksaydığın.

Yoğunluğu artırılmış itiraflara Gururla gerçek arasında gözlerini kapadığın. Tüm anları gülümsemene ekleyen, İnkarlarla, susturulmuş kalbine döndüğün.

Her geçen ağacın dalına bağlanmış bi’ dilek, Her geçen dereye bırakılmış kağıttan bi’ gemi gibi Özgürleştirilmiş ruhların, Kurutulmuş yaraların şehri burası…

21.07.2017

[sensiirseversin]

Bile Bile Lades

Ellerim kanıyordu, Tenim çiziklerle dolu… Toz toprak içinde yüzüm, Yara bere içindeydi vücudum… Onca yolu acıta acıta tırmanmıştım canımı, Zirveye bir adım kalmıştı…

Bir an durdum, yeniden aşağıya baktım, Dünya yoktu sanki, her şey yok kadar küçük… Benim gözümden miydi, yoksa gerçek mi bilemedim. Başım döndü aniden… Elimi yukarı uzattım, bir dal olsa tutacaktım. Bulamadım… Tırnaklarımı geçirdim toprağa, tutunamadım, Kanıyordu ellerim, kendimi çekemedim, Beceremedim…

Kaymaya başladım tüm hızıyla… Çıktığımın yavaşlığının aksine o kadar bir andaydı ki inişim, anlayamadım… Geçtiğim her zorluğu tek tek gördüm, Artık düşüyordum…

Bir taşa takıldım o an, durdum sandım. Yeniden tırmanacak, yine kanayacak gücüm var sandım… Gülümsedim sessizce, derin bir oh çektim… O taşlara tutunarak çıkmıştım ben onca yolu, güvendim.

Derken söküldü taş yerinden, tüm vücudum ayrıldı topraktan. Düşüyordum gerçekten, yüzüm gökyüzüne dönük… Dünyanın en çaresiz boşluğuydu sanki… Düşüyordum, hissettim… Ne bir el vardı uzanan ne de yüz bana gülen… Yere çakıldım, üzülemedim… Hiçbir acı yoktu sanki, Ben yoktum…

-2015-

[sensiirseversin]

Susmaz Zaaflar

Yanacaksın her hatırladığında…

Şimşek gibi parlayacak beyninde tenim,

İrkileceksin.

Kalbin sıkışacak, nefesin sıklaşacak,

Korkacak, silkineceksin.

Anlık patlamalar olacak bedeninde,

Her kokumu duyduğunu sandığında titreyeceksin,

Derinlere dalacaksın.

Sonra azalacak yavaş yavaş,

Bugüne kadar nasıl azaldıysa öyle.

Yine devam edecek hayatın olduğu gibi,

Benimki gibi.

Kurtuldun sanacaksın, kanacaksın kendine.

Sonra bi’ gün…

Yine geleceğim…

Yine yanacaksın,

Yine başlayacak her şey

Ve yine bitecek usulca.

Kurtulamayacaksın,

Benim kurtulamayacağım gibi…

2017 Mayıs

[sensiirseversin]

Aşk-Cinsellik-Dokunuşlar Üzerine

Cinsellikle aşk arasında çok ince bi’ çizgi vardır;

Aşksız cinsellik rollerden ve tatminsizliklerden ibaret. Duygusuz, ruhsuz, "kitap okumayı seviyorum diye sevmediğin bi’ eseri okumak" gibi. 

Cinselliği olmayan aşklarsa sohbetten ve dostluktan ibaret. "Kitap okumayı sevmiyorum diye kendini kör sanmak" gibi.

Ama bunlardan da önemlisi şu; Cinsellik ve dokunuşlar arasındaki büyük ayrım benim hayatımın en önemli noktası. Şöyle bi’ cümleyle beni anlarsınız direkt; Aşık olduğum adam yüzüme dokunduğunda hissettiğim hazzı hiç bi duygusuz orgazma değişmem...

Son 3 senemi benden dokunuşlarını esirgeyen, ona dokunduğumda sinirlenen, dudaklarımı öpmeyen, elimi tutmayan, bana sarılmayan, kısaca bence bana aşık olmayan biriyle geçirdim. Aşık değil miydi peki? Sanmam. O da sanmadı. Bazılarına göre dokunuşlar ve cinsellik arasında büyük bir ayrım vardı çünkü, yeni anladığım ve aşk tek tanıma sığmayan bir kelimeydi.

Başa dönersek, özetle;

Cinsellikle aşk arasında çok ince bi’ çizgi vardır, anlamak zaman alır.

-2016-

[sensiirseversin]

90larda Çocuk Olan Bi Kadından Tarifler

Tetriste uzun çubuğu beklemek gibi, sevilmeyi beklemek... 

Geldiğinde panik olup istediğin yere koyamazsın ya hani, ya bi’ tık sola ya bi’ tık sağa... 

Sonuç mu? 

Sonrasında gelen her sevgi üstüne yığılır bi’ anda... 

-2016-

[sensiirseversin]

Özlem

İlk kez geçiyor aynı mevsim Aynı esinti Aynı sıcaklık Aynı koku... Yoksun...

-2012-

[sensiirseversin]

Aşka Dair

Herkes kendi filmini yaşar Ve sadece filmlerde olur böyle aşklar. Hayal gücün kadar kırmızı, yazmaya cesaret ettiğin kadar arzulu... Yazan sen, yaşayan sen. İnanma onlara! Aşksa istediğin, gelecek..

-2016-

[sensiirseversin]

Sebepsiz

“Sebebim oldun” diye bi’ tabir vardır ya hani, hep kötüye kullanılır;  "ölüm" sebebim oldun gibi. Niyedir diye düşündüm bu sabah oturup, “ölmek” o kadar kötü müdür? “Sebebim oldun”… Sabahları güne gülümseyerek uyanmamın “sebebi oldun”… Daha karışmadığım bi’ teni özlememin “sebebi oldun”… Gözlerimi kapatınca içimde uçuştuğunu hissettiğim kelebeklerin “sebebi oldun”… -2016-