#çok gerildim

[otuzsekizinciparalel]

şaka maka davetiye geldi, ilk defa yakın arkadaşım evleniyor NE GİYCEM BEN

[filyiyenzurafa]

Valiz hazırlıyorum 30 saniyede bir döngü halinde "bunları nası sığdırıcam sıçtım ağlicam" paniği ve "e çok bişeyim kalmadı ya sığdım işte ne var çok kolaydı" rahatlığı yaşıyorum duygusal olarak çok yorulduğum için mola verdim

[bozkirinturukkizii]

Benim iki doğum günüm var;

8-9 yaşıma gelene kadar doğum tarihimi 12 Mart sanıyordum demek ki bana öyle söylenmiş. Bi gün kimliğime baktım 13 Mart yazıyor. Annemle babam dedi ki sen gece 12'den sonra doğdun o yüzden aslında 13 doğru olan tarih. (Okeyy) Bizim kuşağın ahşap TV büfesi önünde arkadaşlarıyla çekilmiş doğum günü fotosu vardır genelde. Bende yok çünkü ailem doğum günümü hiç kutlamadı. Bir kez ablamın bana pasta aldığını hatırlıyorum bu anıda anne baba yok. Ablam, bi arkadaşı ve ben üç kişiyiz. 18 yaşına girdiğim gün de babamdan pasta istemiştim. Ben istemesem o gün eve pasta gelmezdi.

İlk gerçek doğum günü sürprizi ve kutlanma üniversitede sınıf arkadaşlarım ve kyk'da oda arkadaşlarım tarafından yapıldı. 20'li yaşların başında doğum günü kutlamayı reddettim birkaç yıl. O zamanlar "doğum günü kutlanacak bir şey değil, pasta üflemeye gerek yok, yetişkin olmak boktan birşeye benziyor gibi kutlamak yerine içmek lazım vs." diyerek arkadaşlarıma pasta aldırmadım. Sarhoş olmayı yeğledim fazlasıyla kederliydi o yıllarda doğum günleri benim için. Çok sonra farkettim ailem doğum günlerine önem vermediği için benim de bu bakış açısıyla kutlamayı reddettiğimi.

Böyle böyle 26-27-28 yaş geldikçe gerildim. 30'a yaklaştıkça ürktüm. Sonra 29 yaşım annemin panik atakvari psikiyatrik hastalıklarıyla ilgilenmekle geçti. Hastayla ilgilenirken mücadele ettiğim yaşlı ve aksi baba, babayla görüşmeyi kesen abla. Dünya yansa cinsel organına takmayan abi... O kadar zor bir yıldı ki 29 yaş bir an önce bitsin 30 olayım istedim. 2023 bir an önce bitsin 2024 gelsin istedim. Sayılar değişince vaziyet de değişecek sanki, insan bir şeylere tutunmak istiyor, geçmişte bırakmak istiyor bir an evvel.

30 yaş geldi bi ara biraz nefes aldım, "tamam şuan bir sorun yok kendi hayatımı yaşıyorum" derken bu kez annemin kanser tedavisi başladı. Ruh yorgunluğuna fiziksel yorgunluk da eklendi. Bugün 30 yaşımın son günü. Şükrettiğim şey şu; bu hafta 4 gün hastanede olacağız doğum günüm hariç diğer günler. Yarın 2 saat fazla uyuyacağım, spor salonuna gidip diyetisyen görüşmesi yapacağım belki tek başıma bir yerde kahve içeceğim. Hekimler bilmeden doğum günümü boşa çıkardılar, akşam sevgilimle baş başa yemek yiyeceğiz, bunlar için müteşekkirim.

Her şeye rağmen 30'ları sevdim ben. Bombok şeyler yaşansa da sevdim. Yetişkin olmak harika bir şey, kontrol bende. Her şey ben nasıl istiyorsam öyle. Birilerinin önerisine tecrübesine ihtiyacım yok gibi hissediyorum (ablam hariç) Nasıl anlatsam, ben bana yeterim, kendim hallederim güveni verdi sanki 30'lar.

Artık doğum günü kutlamaya bayılıyorum. Çocukluğumda kutlanmayanları telafi etmek için koca bir hafta kutluyorum hatta. 9 yaşına kadar 12 Mart sanıyordum ya... Sevgilime diyorum ki pastamı bugün al. Bana şu hediyeyi al. Tıpkı bir çocuk gibi istediğim şeyleri sıralıyorum, katıksız bir çocuk mutluluğu taşıyorum içimde. Doğum gününü bir kez bile kutlamayacağınız çocuğu neden dünyaya getirdiniz ki! İsyanlarını geride bıraktım. Koca bir Mart boyunca içimden kendimi seviyorum, kutluyorum. Çocuk Bilge'yi hatırlıyorum sık sık.

İyi ki doğdum, birileri için varlığımın bir değeri var bunu artık biliyorum. Sonunda öğrendim dünyaya geldiğim gün kutlanmaya değer. Kendime müthiş bir yeni yaş hediyesi verdim. İyi ki doğdum ben.

[aspaldiko]

Sesi öyle yankılandı ki kulaklarımda, gerildikçe gerildim ve şimdi de kendimi çok ama çok kötü hissediyorum.

[hofundrr]

AKRABALARA YAPTIĞIM ŞEYİ YEDİRİYOLAR ÇOK GERİLDİM MEHMET ŞEFİN ÖNÜNE ÇIKSAM DAHA AZ GERİLİRDİM

[sillagen]

Ben yaşadığımız yerin her yerini bilmiyorum. Yürürken bazen bilerek geziyorum.Bugün bir mahalleye gireyim meğerse bizim ilçenin meyhane ve tekel bayi yerleriymiş. Upuzun boylu boyunca dükkanlar baktım yürüyorum yürüyorum bitmiyor çok gerildim. Sonu nereye çıktığını görmeden hemen geri döndüm. Babama ayy burda meyhane varmış dedim. Evett dedi. Oranın sonu neresi ya dedim. Meğerse birazcık daha yuruseymisim sonunu buluyormusum.Ama gerçekten çok gerildim. Tek caddede muhafazakar kılıklı şey benim etraf çok farklı o sıra küçülüp nokta olmak istiyor insan.

[eylulserinligi]

üni hayatım boyunca ilk kez kameramı açıp derse katılıcam ve üstüne sunum yapıcam çok gerildim şu an

[beyazmantoluu]

çok uzun zamandır her şeyi kızlarla yaptığım için tek başıma bir şeyler yapmayı unutmuşum. normalde bugünkü etkinliğe arkadaşım da gelecekti ama unuttuğu için başka plan yapmış. bunun için hem sevindim, sonunda eskisi gibi tek başıma bir şey yapacağım için, hem de gerildim uzun zamandır yalnız bir şeyler yapmadığım için. insanlar nasıl tek başlarına bir şey yapamıyor diye düşünüyordum çünkü ben çook keyif alırdım ve kimseye haber vermek aklıma gelmezdi pek. şu an birazcık anlıyorum galiba.

[ulangaassarayyy]

Dürtü'yü bu akşam bitiririm muhtemelen 100 sayfa kaldı. Açıkçası aşırı gerildim diyemem çıtır çerezdi yani çok sevemedim şu ana kadar

[incinmisskanatlarim]

Zihin akışım

Geçen haftasonu garson olarak çalıştım. Hayatımdaki ilk iş deneyimim. İlk saatlerde aşırı gerildim müşterilerden çekinmekten ziyade çalışma arkadaşlarımdan çekindiğim için. Sonra alıştım biraz daha. Elimden geldigince kosturdum durdum tüm gün. Gün sonunda emeğimle aldigim para kadar değerli bir para var mıdır bilmem. Bu haftadan itibaren gidip gitmeyeceğim belli değil patron eleman durumuna bakacak. Çağrılmazsam üzüleceğim biraz yalan yok. Yine de güzel bir deneyimdi. Şöyle insanlarin içine girip hemen kaynaşabilen muhabbet kurabilen bir insan olamadığım için çok üzülüyorum. Bir yandan da manasız geliyor bu düşünceler orası iş yeri kimseyle çok iyi anlaşmak zorunda değilim işimi yapar çıkarım ve oradaki insanlar eskiden tanışıyor. Ama yine de kötü hissetmekten kendimi alamıyorum. Bu düşünceler beni daha da geriyor. Tanıdığım bir kişi bile olsa çok daha rahat olurdum. Hatta ilk saatler tanıdık birini görsem rahatlayıp oturup ağlayacak gibi hissediyordum xoaksoososoosks Neyse bunları tekrar gidersem düşüneceğim. Biraz olsun kendi hayatim varmis gibi ve işe yarıyor gibi hissetmek için bu işe ihtiyacım var tek bildiğim bu.

[frpsever]

Inception (2010) İnceleme

Inception, benim şimdiye kadar izlediğim en iyi aksiyon filmi. Beni saniyesinde içine çeken ilginç konusuyla, bir saniyeliğine bile rahat vermeyen gerginliğiyle ve tabii ki de hissettirdiği duygularıyla bir aksiyon filminden beklenen bütün kriterleri parçalayıp geçiyor. Şimdi gelin, bu sıraladıklarımı teker teker inceleyip neden bu kadar iyi olduğuna karar verelim.

Film, insanların başka insanların rüyalarına girebildiği bir dünyada, rüyalardan bilgi çalma üzerine uzmanlaşmış hırsız ana karakterimizin çocuklarının yanına dönebilmek için son bir iş almasıyla başlıyor. Ancak bu iş daha önce aldıklarından farklı. Bu sefer amacı rüyasına girdiği kişiden bilgi çalmak değil, onun aksine kafasına bir düşünce yerleştirmek, ki filmde buna inception diyorlar. Bu işlemin sıkıntısı da şu ki, bilinçaltı yabancı düşünceleri bağışıklık sisteminin virüsleri reddetmesi gibi reddediyor. Bu yüzden de inception denen kavram bir teoriden başka bir şey değil. Teorik olarak böyle bir düşünceyi yerleştirmenin tek yolu da kurbanı bu düşünceyi kendisinin düşündüğüne inandırmak. Hikayemiz de Leonardo DiCaprio’nun oynadığı ana karakterimiz Cobb’un dünyayı gezip kendisine bu amaçla bir ekip toplamasıyla başlıyor. Sonra işler dallanıyor, budaklanıyor.

Film sizi gererek başlıyor, ve ilerledikçe bir-iki sakin adacık dışında duraksız bir şekilde germeye devam ediyor. Ciddiyim, filmin ikinci yarısında gergin aksiyon müziği bir kez bile susmuyor. Arkada her an devam eden bir geri sayım var ve size bunu hissettiriyor. Hatta doğruyu söylemek gerekirse bazı yerlerde bunca müzik ve gerginlik insanı yorabiliyor.

Film boyunca oyunculuklarla çok bir sıkıntım olmadı. Özellikle Cillian Murphy oynadığı özgüvenli ama bilgisiz genç iş adamı Fischer’ı çok iyi içselleştirmiş. Yine Marion Cotillard’da Cobb’un deli sevgilisi Mal rolünü iyi oynamış. Beni tek rahatsız eden şey Elliot Page’in oynadığı Ariadne karakteri oldu. Bunca büyük aktörün yanında Ariadne biraz sönük ve yapay kalıyor sanki. Buraya Ariadne’nin aynı zamanda Yunan Mitolojisi’nde Theseus’un labirentte yolunu bulmasına yardım eden kadının adı olduğunu da küçük bir fun fact olarak eklemek istiyorum.

Inception beni duygudan duyguya savurmayı başardı. Film boyunca eğlendim, heyecanlandım, gerildim, üzüldüm ve daha neler neler hissettim. Cristopher Nolan’ın bu filmi 10 yılda yazdığı söyleniyor, ve gerçek olsa hiç şaşırmam. Bu kadar kaliteli bir film anca o sürede yazılır çünkü.

8/10

[sallapati]

Ay çok heyecanlıyım cumartesi günü celil'in ailesine iftara gidicem ve onlarda kalıcam nasıl olacak bilmiyorum aaaaa aaaaa çok gerildim nerdeyse bütün ailesi ile tanışıcam ne olacak nasıl olacak aaaa

[halletmelerdemiyizruke]

Bi oyun oynayalım dedik iki saattir bana öğretmeye çalışıyorlar ağağağağ çok gerildim heyecan yaptım inş ben ölmem

[fersah]

sabah çok saçma bir şeye gerildim sinirli sinirli söyleniyorum annem hah şimdi kendine geldin öyle mıy mıy hasta hiç yakışmıyordu sabahları seni böyle sinirlendirsinler hep diyor

[maksurat]

Terapistimle zorlayıcı duygulardan, olumsuz anlardan konuşurken muhabbetin sonunda illa bir espiri yapacağım, illa durumla bir dalga geçeceğim, onun sayesinde fark ettim bunu da. Aslında hiç de öyle espirili bir kişilik değilim. Enteresan.. olumsuz şeyleri çok bahsetmekten rahatsız oluyorum sanırım. Neyse. Kızlarımla başedemediğim bir kriz anında da gülme hali peyda oluyor. Aslında gerginim ve doğru davranışı bulamıyorum, gülüyorum. Meryem bu duruma daha da sinirleniyor. Ben burada kızgınım sen benimle dalga geçiyorsun diyor. Dalga geçmediğini söylüyorum ama dışardan öyle anlaşılıyor. Neyse bu da kenarda dursun. Evde dalgınlıkla ya da yanlışlıkla bir hata yapıyorum mesela kahva makinesini çalıştırıyorum ama bardağı koymuyorum kahve boşa akıp gidiyor bunu fark edince gülüyorum. O da bana bu ne pişkinlik ya! insan utanır sıkılır sen gülüyorsun, diyor. Aslında ben o esnada utanıyorum ne yapayım gidip kafamı duvarlara mi vurayım bu hatayı yaptığım için diyorum. Ya biraz mahcup ol bari diyor. Ben mahcubum ama gülerek ifade ediyorum diyorum. Bundan sonra gülerken neden güldüğümün açıklamasını yapacağım. Bu gülüş gerildim demek, bu gülüş utanma, bu da neşeli olma hali.. Bir de bana diyor ki; ben de hanımı bunca yıldır neşeli bir kişilik zannediyordum meğer ne çok duygu durumu varmış! Afgsgshsh

[bbellium]

bugun kocamin annesiyle çok fazla vakit gecirdim years dedim aksandan kadin gears anlamış başladı motorla alakalı konuşmaya bozuntuya da veremedim o kadar gerildim ki saçma sapan konusucam diye butun ingilizcemi kullandım gerizekali Cem Yilmaz şakalarıni alt beynime asiri bellediğim icin bi ara gerginlikten shall we dedim kadina baba tarafı malatya anne tarafı Manchester bizim çünkü