#Δύση

[silezukuk]

Δύση 2. Ανατολή

[specific0088]

Μη γίνεσαι αυτός ο μαλάκας...

[romios-gr]

Η σατανική Δύση κηρύσσει Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο – «Χτυπήστε στην καρδιά της Ρωσίας με ATACMS» – Λίστα θανάτου δίνει ο Zelensky στο ΝΑΤΟ «Ο Blinken πηγαίνει με τον Βρετανό ομόλογό του στο Κίεβο, για να τους ενημερώσει ουσιαστικά ότι θα τους επιτραπεί να χτυπήσουν τη Ρωσία», αποκάλυψε ο McCaul Με επιθετική κλιμάκωση που μπορεί να οδηγήσει τον πλανήτη ακόμα και στα πρόθυρα ενός παγκοσμίου πολέμο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-sataniki-dysi-kiryssei-g-pagkosmio-polemo-chtypiste-stin-kardia-tis-rosias-me-atacms-lista-thanatoy-dinei-o-zelensky-sto-nato/

[christospiperis]

Woke κουλτούρα: Η Δύση διχασμένη πολεμά εαυτήν

Η Διχασμένη Δύση πολεμά τον εαυτό της … Μπορεί στην εποχή Κλίντον να έγινε η αρχή αλλά ήταν η περίοδος της προεδρίας Ομπάμα που έβαλε στο προσκήνιο της μειονότητες των κοινωνιών. Δόθηκε η δυνατότητα σε πολίτες και κοινωνικές ομάδες που βρισκόταν στο περιθώριο και ήταν αόρατες από την πλειοψηφία να γίνουν στην πράξη ισότιμα μέλη των κοινωνιών. Φυλετικές μειονότητες, άνθρωποι με διαφορετικό…

[geostratigiki]

Ισραήλ - Χαμάς και ο Δυτικός διχασμός #Ραφαήλ #Καλυβιώτης #israel #gaza

Ισραήλ - Χαμάς και ο Δυτικός διχασμός #Ραφαήλ #Καλυβιώτης #israel #gaza

[aristeianews]

Συμπεράσματα και διδάγματα ένα χρόνο μετά την έναρξη της ρωσο-ουκρανικής σύρραξης

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την έναρξη της ρωσο-ουκρανικής σύρραξης, που έχει προκαλέσει τεράστιο κόστος σε ζωές και χρήματα και για τις δύο χώρες. Παράλληλα, έχει επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη και κατ’ επέκταση τον κόσμο όλο εξαιτίας της διατάραξης της εφοδιαστικής αλυσίδας και της ενεργειακής κρίσης που προκάλεσαν οι εξελίξεις. Σε επίπεδο εδαφικής έκτασης και αριθμό στρατιωτών, πρόκειται για…

[astratv]

Πόλεμος στην Ουκρανία: Τα μαθήματα προς τους Δυτικούς στρατούς

Εννιά μήνες μετά, ο πόλεμος στην Ουκρανία και ειδικά ο τρόπος άμυνας των Ουκρανών παραδίδει μαθήματα στους στρατούς της Δύσης. Σύμφωνα με τον Economist, από την στιγμή που τα ρωσικά στρατεύματα μπήκαν στην Ουκρανία, οι αναλυτές έγραφαν συνεχώς για την εξέλιξη του πολέμου και για τα όπλα που χρησιμοποιούν οι δύο πλευρές. Στα βίντεο που δημοσιεύτηκαν φαινόταν ξεκάθαρα ο τρόπος που νικήθηκαν τα…

[my--dear--melancholy]

Ηλιοβασίλεμα.

Η έσχατη ανάσα φωτός

στο λυκόφως της σιωπής, στη δύση της μέρας.

Σε ένα ουράνιο τελετουργικό

μιας ατέλειωτης πανδαισίας χρωμάτων.

Αλλά και η μαγική στιγμή των ιριδισμών της ψυχής

στα πελάγη της ύπαρξης

Εκεί που ο ρομαντισμός της καρδιάς

συναντά την πληθωρική ομορφιά της μητέρας φύσης.

Εκεί που το όνειρο γίνεται φως

και το θαύμα της δύσης του ήλιου

χρωματίζει απλόχερα το θαύμα της ζωής.

Ηλιοβασίλεμα - Φώτης Τρυφωνόπουλος

📍Patras, Greece

[gemsofgreece]

Να γράψω λοιπόν δυο λόγια σχετικά με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Eurovision. Αυτά που θέλω να πω δεν έχουν καμία σχέση με το Ισραήλ, τον διαγωνισμό και σχεδόν το ίδιο το τραγούδι αλλά με μας ως κοινωνία των Ελλήνων.

Αλλά για τα βασικά, μου άρεσε το τραγούδι; Όχι, δεν είναι το στιλ μου και εδώ που τα λέμε δεν είναι ακριβώς τραγούδι. Είναι ένα εγχείρημα που έχει σκοπό να τραβήξει την προσοχή και η πορεία του θα εξαρτηθεί 100% από το πώς θα παρουσιαστεί στην σκηνή της Eurovision. Μια έξυπνη σκηνική παρουσία μπορεί να το ανεβάσει ψηλά. Η Σάττι γενικά παίρνει το ρίσκο να ακολουθήσει την συνταγή του Tucutum, παρά τις αντιδράσεις που είχε λάβει και εκείνο, και να το κάνει ακόμα πιο ακραίο για να εντυπώνεται στο μυαλό τόσων ανθρώπων. Και η ίδια έχει καταστήσει σαφές ότι αντιλαμβάνεται ότι η προσπάθεια είναι ριψοκίνδυνη. Ωραία, αφού παίρνει συνειδητά ρίσκο και μένει πιστή και στους τελευταίους της πειραματισμούς, το σέβομαι κι ας μην είναι της αρεσκείας μου.

Όμως αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι τον άρρωστο πόλεμο που της έχει εξαπολύσει το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού.

Οι ίδιοι άνθρωποι που συνήθως αποκαλούν την Eurovision «σαχλό πανηγυράκι» τώρα θρηνούν την «δολοφονία» του υψίστου Ελληνικού πολιτισμού από την κακούργα Σάττι και ζητάνε συγγνώμη από τους Ευρωπαίους!!!

ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΡΕ;;;;; Ζητάτε συγγνώμη και λέτε μαλακίες του τύπου «Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας» στα Αγγλικά (για να τις δουν σίγουρα όλοι) επειδή ένα μουσικό βίντεο είναι τρολλιά ή ένα τραγούδι είναι λίγο περίεργο; Δηλαδή είναι υποκουλτούρα οι αλήθειες που δείχνει η Σάττι αλλά όχι εσείς που γράφετε στα αγγλικά, προσποιείστε ότι είστε ξένοι για να βρίσετε το τραγούδι και να επηρεάσετε τη διεθνή γνώμη εναντίον του;;; Κι εσείς τώρα έχετε απαίτηση να σας θεωρήσει κάποιος πολιτισμένους; Το μόνο που κάνετε είναι να αποδείξετε ότι η Σάττι τα δείχνει όλα πολύ ωραιοποιημένα γιατί η αλήθεια είναι απείρως πιο σάπια.

Είπαν λοιπόν ότι το τραγούδι είναι πακιστανοινδικοανατολίτικο και δεν δείχνει τον Ελληνικό πολιτισμό. Καταρχάς οι υψηλές που κάνει η Σάττι είναι πιο πολύ αξιοποίηση της σοπράνο φωνής της και του σκοπού της να σε αρπάξει από τα μούτρα αμέσως παρά αναφορά στο Bollywood, αλλά μπορεί να είναι και το δεύτερο αφού έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα το τραγούδι και ο αδερφός της παντρεύτηκε Ινδή. Ασχέτως αν οι ψηλές θυμίζουν Ινδία, η μελωδία είναι Ελληνική παρά ινδική. Μετά ακολουθεί το reggaeton που φυσικά είναι Δύση. Μετά μια γέφυρα που είναι πιο κλασικά Ελληνική μπαλάντα (το αγαπημένο μου σημείο) αλλά δυστυχώς κρατάει λίγο. Μετά συνεχίζει με δυνατό ζουρνά και ένα ηχητικό μοτίβο που το θυμάται κανείς εύκολα (ΤΑ ΤΑ ΤΑ). Το θέμα είναι ότι το να πει κανείς ότι δεν υπάρχει τέτοια Ελληνική μουσική είναι ΨΕΜΑ. Μπορεί να είναι από τις πιο ανατολικές επιρροές της ελληνικής μουσικής αλλά σίγουρα είναι μέρος της!!! Αυτοί που διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν είναι ελληνικό το τραγούδι γνωρίζουν άραγε ότι ο ζουρνάς είναι ΑΠΕΙΡΩΣ πιο κοντά πολιτισμικά με το μπουζούκι και τον μπαγλαμά από ότι είναι το βιολοντσέλο και το πιάνο;;;;;;;;

Τι θέλετε να δείξετε δηλαδή ως ελληνική μουσική κουλτούρα; Τον μπαγλαμά οκ αλλά φρικάρετε στον ζουρνά, μην σας πούνε ανατολίτες; Καταλαβαίνετε πόσο ειρωνικό είναι όλο αυτό; ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ! Και η λύρα και η ασκομαντούρα και όλα. Μπορεί να είναι η πιο Ανατολική εκδοχή της Ελληνικής μουσικής αυτή που παίζει η Σάττι, είναι όμως σίγουρα απλά μια ακόμα πτυχή της εγγενώς ανατολικής Ελληνικής μουσικής.

Κάποιοι τρελοί έφτασαν στο σημείο να γράψουν ότι η Σάττι κακοποιεί την Ελληνική γλώσσα και άλλοι ότι δεν είναι πραγματικά ελληνικά αυτά που μιλάει. Από εκεί καταλαβαίνεις το μέγεθος της κακίας, τόσης που τους χαζεύει το κεφάλι. Το τραγούδι έχει ξεκάθαρο Ελληνικό στίχο ερωτικού τραγουδιού.

Αλλά με το βίντεο με τρελάνανε. Λοιπόν το βίντεο είναι εξαιρετικό, είναι χιουμοριστικό και είναι ανατρεπτικό. Από τα καλύτερα μουσικά βίντεο που έχω δει. Έχει απίστευτα “Easter eggs” και φανταστική κίνηση της κάμερας (από διακεκριμένο Αυστραλό σκηνοθέτη). Όποιος το λέει φθηνό φανερώνει ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.

Γράψανε λοιπόν οι πολύ Έλληνες ότι το βίντεο δεν παρουσιάζει τίποτα «πραγματικά Ελληνικό», διακωμωδεί τον Ελληνικό ΠολιτισμόΤΜ και νιώθουν ντροπή που παρουσιάζονται έτσι και που τα αρχαία μνημεία τους είναι στο ίδιο βίντεο με τα άλλα παρακμιακά στοιχεία. Για να δούμε λοιπόν τι γεμίζει ντροπή τους Έλληνες:

Ντροπή νιώθουν με την χωριάτικη σαλάτα, την φέτα, το σουβλάκι, το τζατζίκι, τις ελιές. Όπως όλοι γνωρίζουμε οι Έλληνες τρώνε μόνο σούσι, χαβιάρι και λούζονται με λάδι τρούφας.

Οι Έλληνες δεν έχουν δει ποτέ σαλέπι να πωλείται σε εμπορικούς δρόμους.

Οι Έλληνες ντρέπονται να παρουσιάζονται ως ευδιάθετοι χορευταράδες. Πού ακούστηκε Έλληνας να χορεύει σαν κανένας άγριος;

Και ειδικά με ζουρνά. Άγνωστο εντελώς ποταπό όργανο. Οι Έλληνες χορεύουν μόνο βαλς, άντε και κανένα φοξ τροτ.

Ντροπή να δείχνετε γάτες, η Ελλάδα δεν έχει πουθενά εκεί έξω γάτες.

Η αναφορά σε καγκουριλίκια, που δεν έκανε ποτέ κανένας νέος στην Ελλάδα, απαγορεύεται δια νόμου ακόμα και αν είναι χιουμοριστική.

Οι Έλληνες απ’ ό,τι φαίνεται ντρέπονται για τα τσαρούχια του τσολιά.

Οι Έλληνες θεωρούν σκανδαλώδη την αναφορά στην διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, που ήταν ένα ντροπιαστικό ανθελληνικό γεγονός.

Η Ελλάδα ποτέ δεν βασίζεται οικονομικά στον τουρισμό, οπότε θεωρεί εικόνες τουριστικών αναμνηστικών, οδηγών και χαρτών της Ελλάδας μια μη ρεαλιστική και προσβλητική προβολή.

Για πείτε λοιπόν; Ποιο από όλα τα ανθελληνικά αυτά στοιχεία σας πείραξε;

…

Τι υποκρισία.

Δύο τινά και δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο: είτε οι Έλληνες δεν έχουν καμία επίγνωση για αυτό που είναι είτε ντρέπονται για αυτό που είναι και είναι έτοιμοι να γλείψουν τις σόλες των ξένων να ζητήσουν συγχώρεση που έκαναν ανατολίτικο ή τρελιάρικο τραγούδι. Ο περήφανος Ελληνικός πολιτισμός. Δεν μπορούμε να φάμε, να χορέψουμε ή να σπάσουμε πλάκα χωρίς να ζητήσουμε την έγκριση από κάποιον Βορειοευρωπαίο. Χαρείτε τον τον πολιτισμό σας.

Και φυσικά για τίποτα από αυτά δε φταίει πραγματικά κανένας Βορειοευρωπαίος. Είναι όλο πάνω μας, όλο το φταίξιμο, όλη η αρρώστια. Το εννοώ. Έχουμε πρόβλημα.

«Δεν είναι αυτός ο Ελληνικός πολιτισμός.»

Μπα; Και ποιος είναι;

«Η Ακρόπολη, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης»

Τότε καν’ το! Τι κάθεσαι και γκρινιάζεις. ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΙ ΧΤΙΣΕ ΣΕ ΚΛΑΣΙΚΟ ΙΩΝΙΚΟ ΡΥΘΜΟ. ΦΑΕ ΣΥΚΑ ΜΕ ΜΕΛΙ. ΦΟΡΑ ΣΕΝΤΟΝΙ ΓΙΑ ΡΟΥΧΟ. ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ.

Πότε γίναμε τόσο ηλίθιοι και ανίδεοι; Πάντα είχαμε μια δόση αλλά τώρα είμαστε στο ναδίρ της ύπαρξής μας.

Το να λες παρεπιπτόντως ότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι η Ακρόπολη και ο Ιπποκράτης μόνο φανερώνει αμορφωσιά και όχι κάτι καλό για σένα.

Κάποιος μπορεί να πει «οκ αλλά η Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτό που δείχνει η Σάττι».

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Η Σάττι παρουσιάζει το κομμάτι που ενδιαφέρει την ίδια περισσότερο σαν καλλιτέχνη. Πώς μπορεί ΟΛΗ η Ελλάδα ή ΟΛΟΣ ο πολιτισμός της να είναι σε ένα τρίλεπτο βίντεο; Ακόμα και σε ένα τρίλεπτο με Θεοδωράκη, Χατζηδάκι και Ξαρχάκο ΠΑΛΙ δεν θα ήταν όλη η Ελλάδα. Οπότε και αυτό το επιχείρημα καταρρέει.

[antixristina]

Οι άνθρωποι στην δύση, ζητάνε υλικό προς κατανάλωση, οι άνθρωποι στην δύση ίσως ζητάνε μια αντανάκλαση, τον καθρέφτη τους κάτι να μην αντικατοπτρίζει το κενό.

οι άνθρωποι στην δύση αρθρώνουν λέξεις περίτεχνα πλασμένες με άριστο συντακτικό, όσο πιο ψαγμένες τόσο πιο εντυπωσιακές, μπορεί να μην βγάζουν νόημα η -ότητα της -ότητας όμως τους κάνει να πιστεύουν στην σημαντικότητα, προτού τους καταπιεί η πλαστή ασημαντότητα.

κάτι να μην αντικρίζουν το κενό.

Μέχρι ο ενθουσιασμός τους να ξεθωριάσει, για να καταναλώσουν το επόμενο αξιοθαύμαστο προιόν.

Οι άνθρωποι της δύσης λέω μα και της ανατολής, του βορρά, του νότου, οι άνθρωποι της δύσης λεω γιατί ελπίζω πως ίσως κάπου αλλού μέσα μας μπορεί, σε ένα αγεωγράφητο τοπίο, εκεί που δεν μπουκωνόμαστε από ποσότητα, να βουτάμε στο κενό, σε μια θάλασσα από τα πάντα.

Βουτάμε σε έναν κβαντικό ιστό, μια κοσμική περιτονία που ενδοεπικοινωνεί, με αόρατα κύτταρα, άπειρες συνάψεις, συλλογικό σπλαχνικό ηλεκτρισμό.

Για φαντάσου ,να βαθαίναμε τον χρόνο,αφιερωμένοι & εκτιμώντας

τ ο

κ ά θ ε

τ ι

μ ι κ ρ ό.

[magnoliagrandiflora]

9 στις 10 γυναικτονίες στην Ελλάδα γίνονται από ρομά σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά της ΕΛΑΣ το 2023.

Απλά θέλω να υπογραμμίσω πως τα περισσότερα φαινόμενα έμφυλης βίας γίνονται σε πολύ φτωχότερα και απαίδευτα κοινωνικά στρώματα από ότι βρίσκεσαι εσύ.

Οπότε σταμάτα να νομίζεις ότι όποιον άντρα βλέπεις γύρο σου είναι καθήκι.

Όταν βλέπεις τις έρευνες καλό θα ήταν πρώτα να βλέπεις και ποιό δείγμα αφορά και όχι απλά να πετάς ένα ποσοστό τύπου «το 80% φαινομένων έκφυλης βίας είναι από άντρες». Ναι, ποιοί άντρες; Παγκοσμίως; Η Δύση δεν είναι υπόδειγμα για όλο το κόσμο. Αποτελεί μόνο το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Δυστυχώς η ευημερία που ζούμε εδώ δεν υπάρχει στο υπόλοιπο 85% της Γης.

Δεν είναι όλα τα κοινωνικά δείγματα ίδια.

Όποτε όχι, δεν ισχύουν όλες οι έρευνες, για όλες τις χώρες. Εδώ ήμαστε σε αρκετά καλή κατάσταση.

Μην θυματοποιείς κανέναν αν δεν υπάρχει λόγος, εκτίμα που ζεις εδώ και έχεις ένα αξιοπρεπέστατο κοινωνικό επίπεδο.

Ήρθε η ώρα να εκτιμήσεις κάποια πράγματα Παυλίνα. Δεν πρέπει να μισούμε για να μισούμε. ❤️

Οκ πεομανιακέ

[kavlorapano-stories]

Εξομολογήσεις ΙΙΙ

Εμείς, παιδί μου, τότε δεν τα είχαμε αυτά. Δηλαδή, τα είχαμε αλλά όχι όπως είναι σήμερα. Τότε ήσασταν όλοι σας δακτυλοδεικτούμενοι. Είχαμε έναν στη γειτονιά, τον Πανούλη. Έμενε σ' ένα χαμόσπιτο που μετά τη δικτατορία γκρεμίστηκε για να περνάει ο δρόμος, που τότε ήταν ποτάμι. Στη δική του όχθη, έμενε μόνο εκείνος και η κατάκοιτη μάνα του, δεν υπήρχαν άλλα σπίτια. Όλοι οι υπόλοιποι μέναμε απέναντι. Μπορούσες να περάσεις το ποτάμι, αλλά γινόσουν χάλια. Βρεχόσουν.

Να μη στα πολυλογώ, εγώ τότε με τον παππού σου μέναμε σε μια μονοκατοικία. Δεν είχαμε κάνει ακόμα τη μάνα σου. Ο παππούς σου δούλευε σε βυρσοδεψείο, κάθε μέρα πήγαινε στον Πειραιά με τα πόδια. Άσε, παιδάκι μου. Αυτό το παλικάρι το ψηλό, το λιανό, που όλες το ζήλευαν στη γειτονιά, το κατέτρωγε το μεροκάματο. Το τι είχε τραβήξει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή του το ξέρεις. Για να χτίσουμε το σπίτι, για να μεγαλώσουμε τη μάνα σας, άσε. Γυρνούσε το βράδυ και ήταν κατάκοπος. Του έβγαζα να φάει στην αυλή μας και δεν μιλούσε. Έτρωγε και μετά καθόμουν και του τραγουδούσα μέχρι που γλάρωνε και πήγαινε να κοιμηθεί. Ε, καμιά φορά, με κατάφερνε κι εμένα, αλλά εγώ πού όρεξη; Να πηγαίνω τηλεφωνήτρια στο νοσοκομείο το πρωί, στο αναψυκτήριο το απόγευμα, να γυρνάω να κάνω τη λάτρα, όρεξη είχα για κρεβατώματα θε μου σχώραμε;

Αλλά ήταν και μέρες που, παρά την κούραση, γυρνούσε ανήσυχος. Το έβλεπα στο μάτι του, ήταν αλλιώς. Γυάλιζε, δεν έβλεπες κούραση, σα να έψαχνε διαρκώς κάτι που δεν έβλεπε αλλά ήξερε ότι ήταν εκεί, ότι υπήρχε. Στην αρχή, δεν είχα καταλάβει τίποτα, στ' ορκίζομαι. Αλλά μετά, άρχισε να ξεπορτίζει κάποιες φορές μέσα στη νύχτα. 8 το βράδυ ήταν νύχτα, τότε. Δεν βγαίναμε ποτέ. Είχαμε συνηθίσει κι από τον πόλεμο, βλέπεις. Κι εκείνος ντυνόταν με το καλό του παντελόνι, φορούσε και το καπέλο του το οποίο έβανε μόνο σε γιορτές και επισκέψεις και έβγαινε. Έκανα να δω για που τραβούσε, αλλά τότε το σκοτάδι ήταν πήχτρα, δεν έβλεπες τίποτα στο ένα μέτρο. Μόνο το ποτάμι που ακουγόταν καμιά φορά και οι βατράχοι.

Δεν αργούσε. Το πολύ καμιά ώρα. Κι ερχόταν πάντα αμίλητος και δεν με κοίταζε στα μάτια. Δεν ήθελε να με βλέπει. Το καταλάβαινα και κρυβόμουν στην κουζίνα, δήθεν ότι μαγειρεύω για αύριο. Κι όποτε γδυνόταν εκείνες τις μέρες, τα πατζάκια του ήταν μούσκεμα. Μου είχε κάνει εντύπωση αυτό, αλλά δεν το είχα συνδυάσει. Μα να μπαίνει στο ποτάμι βραδιάτικα; Γιατί; Δεν καταλάβαινα τίποτα, το όρνιο.

Έτσι πέρασαν κανα δυο χρόνια. Τίποτα δεν άλλαζε. Η γειτονιά όλο και ρήμαζε, οι άνθρωποι λιώναμε στη δουλειά, μόνο η μάνα του Πανούλη που πέθανε. Δεν μας το είπε κανείς, απλά είδαμε να την παίρνουν με φορείο πίσω απ' τις κουρτίνες μας. Δεν τους μιλούσαμε, βλέπεις. Δεν είχαμε σχέσεις μαζί τους. Ο Πανούλης δεν κρυβόταν, έκανε μπαμ. Και κουνιόταν και μιλούσε σα γυναίκα και έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Βέβαια, φρόντιζε τη μάνα του, αυτό του το αναγνωρίζαμε όλες, αλλά ρε παιδάκι μου, άντρας πράμα να φέρνει διάφορους μέσα στο σπίτι. Φοβόμασταν για φασαρίες, τότε. Δεν θέλαμε τέτοια δίπλα στα τίμια σπίτια μας.

Αλλά σου είπα ότι η μάνα του Πανούλη πέθανε. Κι εκείνος δεν είχε άλλο τρόπο να μείνει στη γειτονιά. Ζούσε από τη σύνταξη του πατέρα του, αλλά αφού πέθανε η μάνα πάει κι η σύνταξη. Γιατί να του την έδιναν; Ως άπορη θυγατέρα; Με συγχωρείς που μιλάω έτσι παιδάκι μου αλλά τότε τέτοια αστεία κάναμε μεταξύ μας οι νοικοκυρές. Οπότε, μάθαμε ότι ο Πανούλης θα άφηνε το σπίτι και θα πήγαινε να γηροκομήσει μια θειά του στο Γύθειο. Μέσα σε τρεις μέρες τα είχε μαζέψει όλα και έβαλε ενοικιαστήριο. Επίσης, μια μέρα σηκωθήκαμε και βρήκαμε από μια γλάστρα του σε κάθε σπίτι στη γειτονιά. Δεν ήθελε να πεθάνουν τα φυτά του και μας τα μοίρασε έτσι, μυστικά. Εμάς μας έτυχε ένα γεράνι κόκκινο που το είχα μέχρι που ήσουν δέκα χρονώ, μετά το μάδησες και το' σπασες, ακούς τι ήσουν; Τέλος πάντων.

Και την επόμενη, εκεί κατά τη δύση, καθόμασταν με τον παππού σου στην αυλή και βλέπουμε κάτι να κινείται στο ποτάμι. Ήταν ο Πανούλης μ' ένα δισάκι στον ώμο. Περπατούσε για πρώτη φορά αγέρωχος, κοιτώντας κατα πάνω το σπίτι μας. Τι γύρευε να έρχεται προς εμάς; Προς το σπίτι το δικό μας; Κοιτάω τον παππού σου με ανησυχία. Εκείνος τον κοίταζε αμίλητος. Μετά από λίγο, καταλαβαίνει ότι έχω τρεμουλιάσει και σηκώνεται απ' την καρέκλα του, σωστό βουνό και πλησιάζει την εξώπορτα. Ο Πανούλης μόλις που είχε φτάσει απ' έξω. Και σταμάτησε.

Δεν είπαν τίποτα. Απλά κοιτάχτηκαν για λίγο και μετά ο Πανούλης κίνησε προς τα ΚΤΕΛ. Ο παππούς σου έμεινε εκεί για λίγο και κοιτούσε το ποτάμι και το χαμόσπιτο απέναντι. Μετά ήρθε μαζί μου και κάθισε.

Ε, μετά δεν άλλαξε τίποτα. Ο παππούς σου δεν ξαναξεπόρτισε. Μετά κάναμε και τη μάνα σας και τα λοιπά. Απλά, ο παππούς σου άρχισε να ασχολείται με τον κήπο και τον γέμισε με κόκκινα γεράνια. Τότε, να σου πω, κάτι κατάλαβα αλλά δεν ήμουν και σίγουρη. Και γενικά, παιδάκι μου, τότε δεν τα έλεγες αυτά τα πράματα και μάλιστα για τον άντρα σου. Αφού ήταν καλός μαζί μας, και δούλευε και μας τάιζε και μας αγαπούσε και δεν είχε καταλάβει η γειτονιά, εμένα τι με ένοιαζε τι έκανε ο παππούς σου;

Αλλά πες μου τώρα εσύ, παιδάκι μου, που είσαι από κείνους, μετά απ' αυτά που σου είπα, τι λες; Κατάλαβες κι εσύ αυτό που κατάλαβα;

[romios-gr]

«Η ΑΓΓΛΙΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΣΩ» Αυτό που γίνεται η Δύση φαίνεται ξεκάθαρα… Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΑΕΙ ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΣΩ Αυτό που γίνεται η Δύση είναι ξεκάθαρο σε όσους δεν έχουν τη συνήθεια να λένε ναι κύριε, από βλακεία ή ήρεμη ζωή ή επειδή είναι απλώς πολύ τεμπέληδες για πλευρική και κριτική σκέψη: μια πραγματική δικτατορία που υλοποιείται πλήρως στη Μεγάλη Βρετανία μετά τις διαδηλώσεις που ξέσ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-agglia-gyrizei-treis-aiones-piso-ayto-poy-ginetai-i-dysi-fainetai-xekathara/

[emptyenough]

Αύγουστος

Τον Αύγουστο είναι λες και η μοναξιά αποκτά μια άλλη διάσταση. Λες και γίνεται λιγάκι πιο ανυπόφορη από ότι συνήθως. Ίσως να φταίει που για μένα ο Αύγουστος ήταν ανέκαθεν ο μήνας του έρωτα. Εκείνος που πάνω στη δύση του καλοκαιριού σου δίνει ελπίδα για το χειμώνα που έρχεται. Που κάτω απ' τα αστέρια του που πέφτουν κάνεις τις δικές σου ευχές για τους μήνες που θα ακολουθήσουν. Ίσως για αυτό να είναι πιο δύσκολο να 'σαι μόνος τον Αύγουστο γιατί τα όνειρα είναι πιο όμορφα όταν τα μοιράζεσαι.

[pa-nos]

Η γλώσσα μπαίνει παντού, τα φωτίζει όλα, ακόμη κι αυτά που συνήθως από τρόμο αφήνουμε στο σκοτάδι- όπως την ψυχή ενός φανατικού, ικανού να σκοτώσει έναν άγνωστο, ακολουθώντας μια επικήρυξη. Η Δύση πρέπει να αντιμετωπίσει τα εξωτερικά της μέτωπα και τα εσωτερικά της αδιέξοδα. Να καταφύγει στην κόψη του λόγου για να καταλάβει τους άλλους και, από την αρχή, τον εαυτό της. Ο λόγος πιο δυνατός από την βία.