#αρχές 20ού αιώνα

[justforbooks]

Οι μοντελοποιήσεις των ηλεκτρονικών υπολογιστών μάς είχαν προειδοποιήσει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970: αν συνεχίζαμε να αντλούμε πόρους της γης, να ρυπαίνουμε σε μαζική κλίμακα και να αυξανόμαστε σε αριθμούς ο πολιτισμός θα κατέρρεε μέσα σε έναν αιώνα. Η μοντελοποίηση έδειξε πάνω-κάτω αυτά που συμβαίνουν σήμερα: κλιματική αλλαγή, ανυδρία, μικροπλαστικά να καταστρέφουν κάθε γωνιά του πλανήτη. Αλλά δεν δώσαμε σημασία στην τεχνολογία της δεκαετίας του 1970, ούτε στο βιβλίο «The Limits to Growth» (Τα όρια της ανάπτυξης), που εξέδωσε το 1972 η Λέσχη της Ρώμης. Το βιβλίο ωστόσο πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράστηκε σε τουλάχιστον 30 γλώσσες, προκαλώντας διαμάχες. Πράγματι βασιζόταν σε πολύ πρώιμες μοντελοποιήσεις του MIT και προσπαθούσε να διατυπώσει με απλουστευμένο τρόπο τα περίπλοκα παγκόσμια συστήματα. Όλα τα μοντέλα των Η/Υ είναι λανθασμένα, αλλά μερικά είναι χρήσιμα: αυτό το μοντέλο δεν ήταν καν λανθασμένο και παρότι προειδοποιούσε για τις ζημιές της λεηλασίας των πόρων, η ανθρωπότητα συνέχισε να αδιαφορεί για τον υπερπληθυσμό και τη ρύπανση.

Το βιβλίο «The Limits to Growth» είχαν γράψει τέσσερις, νέοι τότε, επιστήμονες —η Donella H. Meadows, ο Dennis L. Meadows, ο Jørgen Randers και ο William W. Behrens IΙΙ— που προσπαθούσαν να απαντήσουν στο θεμελιώδες ερώτημα: Είναι δυνατόν να επεκταθεί η ανθρώπινη ανάπτυξη χωρίς αρνητικές συνέπειες; Ήταν μια σοβαρή προσπάθεια χρήσης των γνώσεων και των καλύτερων εργαλείων υπολογιστών που διαθέταμε τότε ώστε να προσομοιωθούν μια σειρά από σενάρια για το μέλλον. Μπορούσαμε άραγε να βρούμε μια ισορροπία μεταξύ της ανθρώπινης ευημερίας ή της ανθρώπινης ανάπτυξης και του γεγονότος ότι οι πόροι ήταν πεπερασμένοι; Κινδυνεύουμε από κατάρρευση; Τι μπορεί να μειώνει τη ρύπανση; Πώς μπορούμε να περιορίσουμε την κατανάλωση;

Οι κύριες μεταβλητές είναι πέντε: πληθυσμός, παραγωγή τροφίμων, βιομηχανική παραγωγή, φυσικοί πόροι και ρύπανση. Αυτό που προκαλεί κατάρρευση στα περισσότερα σενάρια είναι ένας συνδυασμός, όχι μόνο ένα πράγμα. Ανάμεσα στα ερωτήματα ήταν ότι αν η δικαιοσύνη στη διαχείριση των πόρων θα μπορούσε να διασώσει την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, αν μια καλύτερη σχέση με τους άλλους ανθρώπους και με τη φύση, αν π.χ. η αποσύνδεση της ευημερίας από την αύξηση της κατανάλωσης θα έκανε το μέλλον μας πιο σίγουρο. Είναι αλήθεια ότι το μέσο αποτύπωμα των ανθρώπων στις ΗΠΑ είναι 20 φορές εντονότερο από το μέσο αποτύπωμα στην Αφρική —ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η αύξηση του πληθυσμού στην Αφρική είναι επιθυμητή· ο μεγαλύτερος πληθυσμός σημαίνει αθροιστικό μεγαλύτερο οικολογικό αποτύπωμα. Εξάλλου, στην Αφρική λείπουν οι υποδομές διαχείρισής του· π.χ. η βιομηχανία της ανακύκλωσης.

Oι συγγραφείς του «The Limits to Growth» (LTG) χρησιμοποίησαν το μοντέλο World3 για να προσομοιώσουν τις συνέπειες των αλληλεπιδράσεων μεταξύ της Γης και των ανθρώπινων συστημάτων. Βασίστηκαν στις εργασίες του Jay Forrester από το MIT, και ιδιαίτερα στο βιβλίο του World Dynamics. Για την έρευνα και τη συγγραφή συνεργάστηκαν 17 ερευνητές, οι οποίοι συνέχισαν τη δουλειά αυτή με διαρκείς ενημερώσεις: το 1992 κυκλοφόρησε το Beyond the Limits ενώ το 20024 το «The Limits to Growth: The 30-Year Update». Το 2012, ο Νορβηγός συν-συγγραφέας Jørgen Randers δημοσίευσε το «2052: A Global Forecast for the Next Forty Years» και το 2022, μαζί με τον Dennis Meadows και άλλους 19 επιστήμονες έβγαλαν το «Limits and Beyond». Το συμπέρασμα είναι πάνω-κάτω το εξής: αν ο ρυθμός του πληθυσμού διατηρηθεί μαζί με την εξόρυξη γήινων πόρων, έχουμε περίπου 100 χρόνια ζωής στον πλανήτη. Βεβαίως, στο πέρασμα του χρόνου κάποιοι παράγοντες μπορούν να αλλάξουν και θα αλλάξουν· π.χ. η εισαγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Υπάρχει ένα υπαρξιακό δίλημμα. Πολλοί πολιτικοί του 20ού αιώνα, όπως ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ, είχαν μια επικούρεια αντίληψη σε πλανητική κλίμακα: ας ζήσουμε στο μάξιμουμ και ας καταστραφούμε όλοι μαζί στα μέσα του 21ου αιώνα. Η αντίθετη αντίληψη είναι πιο συντηρητική υπό την έννοια ότι παίρνει υπόψη τον παράγοντα της βιωσιμότητας των αγέννητων. Όταν κυκλοφόρησε πάντως το βιβλίο «The Limits to Growth», απορρίφθηκε από πολλούς ως προφητεία για την Ημέρα της Κρίσεως. Στους οικονομολόγους δεν άρεσε γιατί η ανάπτυξη είναι εγγενής στον καπιταλισμό, τουλάχιστον στον καπιταλισμό του 20ού αιώνα που κάλπαζε χωρίς να ενδιαφέρεται αν καίει ή αν κλέβει τον χρόνο των ανθρώπων στο μέλλον. Ο χρόνος των επερχόμενων γενεών θα ξοδευτεί στην αποπληρωμή του χρέους που έχει συσσωρευτεί· μιλάμε για χρέος οικονομικό και οικολογικό. Σήμερα ξέρουμε ότι θα ξεμείνουμε από πόρους, αλλά πασχίζουμε να βρούμε άλλους ελπίζοντας ότι θα μας σώσει η τεχνολογία.

Μισό αιώνα από την έκδοση του βιβλίου αντιμετωπίζουμε την υπερθέρμανση και την απώλεια της βιοποικιλότητας. Αλλά έχουμε κάνει αρκετά βήματα στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας φτώχειας όπως και στην εξεύρεση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Εκτυλίσσεται μια αθόρυβη επανάσταση που δεν τη βλέπουμε ακόμα. Ίσως μάς κάνει λίγο πιο αισιόδοξους το ότι το «Τhe Limits of Growth» γράφτηκε όταν ακόμα πόλεις σαν το Ντένβερ και το Λος Άντζελες ήταν τυλιγμένες στην αιθαλομίχλη.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[konmarkimageswords]

ΕΝΑ ΜΠΛΟΥΖ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

Ένας παραμυθάς, ένα βέλος κι ένα μπλουζ. Αρκούν για να φτάσεις στη φώτιση; Ο συγγραφέας και σύμβουλος έκδοσης του ΑΒΑΤΟΝ Ιορδάνης Πουλκούρας συγκεντρώνει μια σειρά από ιστορίες, περιηγήσεις και αφηγήσεις, από τη Σμύρνη των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι το Παρίσι του ’68, και από την Καρκασόν ως τη Νέα Υόρκη, χαρτογραφώντας έτσι ένα «μεθυσμένο» μονοπάτι, άλλοτε ξεχασμένο από καιρό και άλλοτε απάτητο ακόμα. Και ο αναγνώστης ταξιδεύει μαζί του, μιλώντας με τον Λέοναρντ Κοέν, τον Πήτερ Μπρουκ και τον Μπόρχες, μαθαίνοντας ιστορίες για τα όνειρα των ιθαγενών και το καμπαλιστικό Άλεφ, για το τελευταίο τσιγάρο και τη μεταφυσική του καφέ, για φοίνικες και γκόλεμ, για την κβαντική διεμπλοκή, τη μνήμη, την πίστη και την ελεύθερη βούληση. Ένα βιβλίο-απόσταγμα μιας μακράς πορείας στη σοφία του κόσμου.

 «Πολλοί έχουν διαπιστώσει ότι ο Δυτικός πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης θεσμών και αξιών. Την κατάρρευση αυτή είναι επιτακτική ανάγκη να τη σταματήσει η ανάπτυξη ενός νέου Δυτικού Πολιτισμικού Ρεύματος, που θα πρέπει να στηρίζεται τόσο στις ανθρωπιστικές αρχές, όσο και στο νέο Επιστημονικό Πνεύμα της Μεγάλης Επιστημονικής Επανάστασης του 20ού αιώνα. Αποτελεί λοιπόν ευτυχή συγκυρία ότι σε μια περίοδο αφύπνισης και προβληματισμού της κοινωνίας των πολιτών πάνω στο θέμα αυτό, έφτασαν στα χέρια μου τα κείμενα του νέου βιβλίου του Ιορδάνη Πουλκούρα με τίτλο Ένα Μπλουζ για τη Φώτιση. Η ανάγνωση των κειμένων με συνεπήρε, θέτοντάς μου νέους προβληματισμούς. Οι σκέψεις του συγγραφέα, άκρως τολ��ηρές αλλά διατυπωμένες με τρόπο απλό, σαφή, ψύχραιμο και έντιμο, αλλά συγχρόνως κοινωνικά και φιλοσοφικά καυστικό, μου φάνηκαν σαν να αποτελούν ένα σύγχρονο ‟οδηγό επιβίωσης”, αποκαλύπτοντας γεγονότα και φωτίζοντας τα μονοπάτια του δρόμου της μετάβασης σε ένα Νέο Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα».

-Δρ Μάνος Δανέζης Αστροφυσικός [Από τον Πρόλογο του βιβλίου]

O Ιορδάνης Πουλκούρας γεννήθηκε στη Νίκαια και είναι σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ. Σπούδασε μικρογλυπτογραφία και σκηνοθεσία κι ασχολήθηκε επαγγελματικά με την χρυσοχοΐα και επιχειρήσεις. Υπέγραψε τα πρώτα βιβλία του με το ψευδώνυμο J.P. Craftson. Αυτά ήταν, Τα Αρχαία Τεκτονικά Χειρόγραφα (Εκδόσεις Γκοβόστη) και το Bleeding Angels – Η Απόκρυφη Παράδοση της Ευρώπης (Εκδόσεις Αρχέτυπο). Με το πραγματικό του όνομα έχει υπογράψει το, Ιεροδόμ: Από τον μεσαιωνικό μύθο στον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο και την συμμετοχή του στη συγγραφή οκτώ ακόμα συλλογικών βιβλίων. Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε πολλές εκδηλώσεις και φόρουμ με θέμα τον Δυτικό Εσωτερισμό, την Τέχνη και τη Σύγχρονη Κοινωνία. Το 2016 ίδρυσε μαζί με τον Δρ. Στάθη Γκόνο, Διευθυντή Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, τον Κύκλο των Φίλων, έναν κύκλο προβληματισμού για την εποχή μας που συζητά δημόσια γι’ αυτήν με πανεπιστημιακούς, διανοούμενους και ειδικούς επαγγελματίες.

[shmeragr]

"Η Κουλτούρα των Τεκέδων: Ρεμπέτικα, Μπουζούκια και Ζωή στο Περιθώριο"

Το ρεμπέτικο τραγούδι, που άνθισε στις αρχές του 20ού αιώνα, είναι στενά συνδεδεμένο με την κουλτούρα των τεκέδων. Οι τεκέδες, τα καταφύγια των ρεμπετών, δεν ήταν απλώς τόποι συνάντησης για τους μάγκες και τους περιθωριακούς, αλλά χώροι που γέννησαν μια ολόκληρη μουσική παράδοση. Εκεί, το μπουζούκι έγινε το όργανο της έκφρασης του πόνου, του έρωτα, της προδοσίας και της φτώχειας. Σε αυτό το…

[xionisgr]

ISBN: 978-618-215-002-3 Συγγραφέας: James H. Barron Εκδότης: Κάκτος Σελίδες: 616 Ημερομηνία Έκδοσης: 2022-04-12 Διαστάσεις: 24x17 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-618-215-002-3 Συγγραφέας: James H. Barron Εκδότης: Κάκτος Σελίδες: 616 Ημερομηνία Έκδοσης: 2022-04-12 Διαστάσεις: 24x17 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-618-215-002-3 Συγγραφέας: James H. Barron Εκδότης: Κάκτος Σελίδες: 616 Ημερομηνία Έκδοσης: 2022-04-12 Διαστάσεις: 24x17 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-618-215-002-3 Συγγραφέας: James H. Barron Εκδότης: Κάκτος Σελίδες: 616 Ημερομηνία Έκδοσης: 2022-04-12 Διαστάσεις: 24x17 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[eclecticstarlightblogger]

Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Λογοτέχνης και διανοούμενος που δέσποσε στα ελληνικά γράμματά στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1872 στην Κέρκυρα. Σε ηλικία 17 ετών αναχώρησε για το Παρίσι κι εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Δύο χρόνια αργότερα, γνώρισε στη Βενετία τη βαρόνη Ερνεστίνα Φον Μάλοβιτς από τη Βοημία, […] Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος…

[thoughtfullyblogger]

Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Λογοτέχνης και διανοούμενος που δέσποσε στα ελληνικά γράμματά στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1872 στην Κέρκυρα. Σε ηλικία 17 ετών αναχώρησε για το Παρίσι κι εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Δύο χρόνια αργότερα, γνώρισε στη Βενετία τη βαρόνη Ερνεστίνα Φον Μάλοβιτς από τη Βοημία, […] Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος…

[greekblogs]

Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Λογοτέχνης και διανοούμενος που δέσποσε στα ελληνικά γράμματά στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1872 στην Κέρκυρα. Σε ηλικία 17 ετών αναχώρησε για το Παρίσι κι εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Δύο χρόνια αργότερα, γνώρισε στη Βενετία τη βαρόνη Ερνεστίνα Φον Μάλοβιτς από τη Βοημία, […] Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος…

[skandaladiaplokidiafthora]

Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Λογοτέχνης και διανοούμενος που δέσποσε στα ελληνικά γράμματά στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1872 στην Κέρκυρα. Σε ηλικία 17 ετών αναχώρησε για το Παρίσι κι εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Δύο χρόνια αργότερα, γνώρισε στη Βενετία τη βαρόνη Ερνεστίνα Φον Μάλοβιτς από τη Βοημία, […] Μεγάλα μυαλά: Κωνσταντίνος…

[fanopoieiopatra]

Φανοποιείο Πάτρα

Το Φανοποιείο στην Πάτρα είναι μια από τις πιο εμβληματικές επιχειρήσεις στον τομέα της δημιουργίας φανών και φωτιστικών συστημάτων. Με μια μακρά ιστορία που ξεκινά από τις αρχές του 20ού αιώνα, το Φανοποιείο έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για την πόλη της Πάτρας και όχι μόνο. Φανοποιείο Πάτρα

Με την εξειδίκευσή του στην κατασκευή φανών δημιουργεί μοναδικά φωτιστικά σώματα που συνδυάζουν την τεχνογνωσία, τον σχεδιασμό και τη λειτουργικότητα. Κάθε φάνος που βγαίνει από τα εργαστήρια του Φανοποιείου είναι ένα έργο τέχνης, προσαρμοσμένο στις ανάγκες και το στυλ του πελάτη.

Η εμπειρία και η τεχνογνωσία των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται σε αυτό το πεδίο είναι εμφανείς σε κάθε φάση της κατασκευής. Από την επιλογή των υλικών μέχρι τον σχεδιασμό και το τελικό αποτέλεσμα, η ποιότητα και η αισθητική είναι πάντα σε υψηλά επίπεδα.

Επιπλέον, το Φανοποιείο στην Πάτρα δεν περιορίζεται μόνο στην κατασκευή φανών αλλά προσφέρει επίσης επισκευές, ανακατασκευές και προσαρμογές φωτιστικών συστημάτων. Η επαγγελματική τους προσέγγιση και η ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στις ειδικές ανάγκες κάθε πελάτη τους κάνει να ξεχωρίζουν στον χώρο.

Με προσοχή στη λεπτομέρεια και σεβασμό στην παράδοση της τέχνης της φωτιστικής, το Φανοποιείο στην Πάτρα συνεχίζει να εξελίσσεται, προσφέροντας μια μοναδική συνδυασμένη εμπειρία παράδοσης και καινοτομίας στον κόσμο του φωτισμού.

[vassilika]

Kandinsky and Bauhaus

Το σεμινάριο που έκανα για την διδακτική και πνευματική προσφορά του πατέρα της αφηρημένης τέχνης #Wassily_Kandinsky στην σημαντικότερη σχολή του 20ού αιώνα, το #Bauhaus. O Kandinsky (1866-1944) έθεσε ένα εκπαιδευτικό πρότυπο που ενέπνευσε και τα μεταγενέστερα πανεπιστήμια τέχνης και πρότεινε μια χρωματική θεωρία που ενείχε μια πνευματική διάσταση και μια αντιστοιχία με την μουσική. 

Το 1921, ο Kandinsky καλείται να πάει στη Γερμανία για να διδάξει στο Bauhaus της Βαϊμάρης από τον ιδρυτή του, αρχιτέκτονα Walter Gropius. Ο Kandinsky ��έχεται, κι αυτή θα είναι η τρίτη του, πιο παραγωγική περίοδος. Τότε θα γράψει τα 3 βιβλία-κλειδιά για το έργο του, πολλά άρθρα, διάσημα έργα, θα δώσει διαλέξεις, θα γράψει ποιήματα. Θα ασχοληθεί ταυτοχρόνως με τα σκηνικά και το θέατρο αλλά και την μουσική. Στο Bauhaus θα ζήσει την ζωή των μεγάλων ατελιέ με στήριγμα δυο καλούς του φίλους. Τον Franz Marc κι ειδικά τον Paul Klee με τον οποίο θα έχει μια μακροχρόνια, εγκάρδια σχέση. Με τον πρώτο θα κάνει τον Μπλέ Καβαλάρη ενώ με τον δεύτερο από το 1921 και μετά θα συνεργαστούν τόσο στο Bauhaus της Βαιμάρης όσο και του Dessau. 

Η περίοδος του Bauhaus είναι η πλέον ασκητική σε επίπεδο φόρμας καθώς υπάρχει μια σταδιακή γεωμετρικοποίηση των μορφών και μια εξαύλωσή τους. Υπάρχει μια έμφαση στην ακρίβεια, και την λειτουργικότητα. Υπάρχει επίσης μια ευγένεια και μια αίσθηση χιούμορ μερικές φορές. Στην τέταρτη, Παρισινή του περίοδο από το 1933 ως τον θάνατό του θα συνθέσει όλη του την πορεία και θα κάνει τα πιο βιομορφικά και ανιμιστικά του έργα. 

Στο Bauhaus υπήρχε μια ατμόσφαιρα συλλογικότητας, ανοιχτές σχέσεις δασκάλων- μαθητών, κατάργηση των διαχωρισμών και ιεράρχησης των τεχνών, άνοιγμα της σκέψης, πειραματισμός και διάθεση για καινοτομίες και πρωτοπορία. Πριν πάει στην Γερμανία και διδάξει στο Bauhaus είχε βοηθήσει πάρα πολύ στις αρχές της Σοβιετικής επανάστασης την εκεί εικαστική σκηνή. Εγκατέλειψε μια λαμπρή σταδιοδρομία νομικού – δίδασκε κιόλας Νομική- για την ζωγραφική σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Στο Bauhaus δίδασκε Στοιχεία Αφηρημένης Μορφής κι Αναλυτικό σχέδιο. 

Οι θεωρίες του Kandinsky για το έργο τέχνης, το χρώμα, τις πνευματικές και αισθητηριακές του δυνατότητες σε σχέση με διάφορα σχήματα ήταν εξαιρετικά καινοτόμες για εκείνη την εποχή.. Ο Kandinsky όμως δεν προχωράει στην αφαίρεση για καθαρά αισθητικούς λόγους. Στόχος του, είναι η μύηση σε έναν πνευματικό κόσμο ενώ επηρεάζεται θεαματικά από την θεοσοφία στις θεωρίες που διατυπώνει στα βιβλία του.

[xionisgr]

Συγγραφέας: Πηνελόπη Δέλτα Εικονογράφος: Αλέξης Κυριτσόπουλος Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ISBN: 978-960-501-752-1 Αριθμός Σελίδων: 384 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 14 Χ 20,5 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 2012

[manpetasgr]

Συγγραφέας: Πηνελόπη Δέλτα Εικονογράφος: Αλέξης Κυριτσόπουλος Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ISBN: 978-960-501-752-1 Αριθμός Σελίδων: 384 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 14 Χ 20,5 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 2012