#μυστικισμός

[reality-breaker]

Επιλογές Δεκεμβρίου (12/12)

Τα manga προμήνυαν την άφιξή του Εξορκιστή του 1974 | Εικόνες από τις Πύλες του Παραδείσου του William Blake | Η μυστηριακή τέχνη του William Thomas Horton (1864-1919) | Έχουμε αρχίσει να γινόμαστε «δούλοι των subscription» | Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης στη φανταστική λογοτεχνία | Messiah of Evil, μια ταινία τρόμου που μάλλον δεν έχετε δει αλλά θα έπρεπε | Αποκωδικοποίηση του αινιγματικού πίνακα του Barry Windsor-Smith | Σύγκριση ύφους William Hope Hodgson και H.P. Lovecraft | Το Quag Keep της Andre Norton | Το Sword & Sorcery των παλιών εκδόσεων Manor Books | Το ’90, συμμορίες που έκαναν γκράφιτι πλημμύρισαν το Λος Άντζελες | Δωρεάν δεκάδες βιβλία του Ιούλιου Βερν (στα ελληνικά) | ΝοΗΜΑΤΑ | Το Βρώμικο Μυστικό της Αιολικής Ενέργειας | Τώρα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το WiFi «για να δουν τους ανθρώπους μέσα από τοίχους» | 101 ταινίες που δεν έχεις δει | Τα αγάλματα του υποθαλάσσιου πάρκου | Οι ιστορίες φαντασίας του Raymond Chandler | Marjorie Miller | Κατεβάστε δωρεάν το Mirrorshades (ανθολογία ιστοριών cyberpunk)

➤ https://fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/epiloges/ep.php?ID=12_2023#1

[shamsaddinmegalommatis]

Cosmas Megalommatis, Atargatis (or Derceto): World Mythology, Greek Pedagogical Encyclopedia, 1989

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Αταργάτη (ή Δερκετώ): Παγκόσμια Μυθολογία, Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, 1989

Кузьма Мегаломматис, Атаргатис (или Деркето): мировая мифология, Греческая педагогическая энциклопедия, 1989

Kosmas Megalommatis, Atargatis (oder Dea Syria): Weltmythologie, Griechische Pädagogische Enzyklopädie, 1989

Kosmas Gözübüyükoğlu, Atargatis: Dünya Mitolojisi, Yunan Pedagoji Ansiklopedisi, 1989

قزمان ميغالوماتيس، آتارگاتیس : اساطیر جهانی، دایره المعارف آموزشی یونانی، 1989

Côme Megalommatis, Atargatis (ou Dercéto): Mythologie mondiale, Encyclopédie pédagogique grecque, 1989

1989 قزمان ميغالوماتيس، أترعتا : الأساطير العالمية، الموسوعة التربوية اليونانية،

Cosimo Megalommatis, Atargatide (o Atergate): mitologia mondiale, Enciclopedia pedagogica greca, 1989

Cosimo Megalommatis, Atargatis (o Derceto): mitología mundial, Enciclopedia pedagógica griega, 1989

Cosmas Megalommatis, Atargatis (or Derceto): World Mythology, Greek Pedagogical Encyclopedia, 1989

---------------------

Скачать PDF-файл: / PDF-Datei herunterladen: / Télécharger le fichier PDF : / PDF dosyasını indirin: / :PDF قم بتنزيل ملف / Download PDF file: / : یک فایل دانلود کنید / Κατεβάστε το PDF:

[eclecticstarlightblogger]

Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα

Από τον Όμηρο έως τον Πλωτίνο η αρχαία ελληνική θρησκευτική σκέψη παρουσίασε μια μεγάλη εξέλιξη η οποία οφείλετο κυρίως στις επιδράσεις των ανατολικών μυστικιστικών λατρειών αλλά και στην ανάγκη του λάτρη για μια πιο άμεση επαφή με το θεϊκό. Γράφει: Κωνσταντίνος Τσοπάνης – Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων Έτσι από ένα πάντρεμα του ομηρικού […] Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα –…

[thoughtfullyblogger]

Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα

Από τον Όμηρο έως τον Πλωτίνο η αρχαία ελληνική θρησκευτική σκέψη παρουσίασε μια μεγάλη εξέλιξη η οποία οφείλετο κυρίως στις επιδράσεις των ανατολικών μυστικιστικών λατρειών αλλά και στην ανάγκη του λάτρη για μια πιο άμεση επαφή με το θεϊκό. Γράφει: Κωνσταντίνος Τσοπάνης – Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων Έτσι από ένα πάντρεμα του ομηρικού […] Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα –…

[greekblogs]

Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα

Από τον Όμηρο έως τον Πλωτίνο η αρχαία ελληνική θρησκευτική σκέψη παρουσίασε μια μεγάλη εξέλιξη η οποία οφείλετο κυρίως στις επιδράσεις των ανατολικών μυστικιστικών λατρειών αλλά και στην ανάγκη του λάτρη για μια πιο άμεση επαφή με το θεϊκό. Γράφει: Κωνσταντίνος Τσοπάνης – Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων Έτσι από ένα πάντρεμα του ομηρικού […] Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα –…

[skandaladiaplokidiafthora]

Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα

Από τον Όμηρο έως τον Πλωτίνο η αρχαία ελληνική θρησκευτική σκέψη παρουσίασε μια μεγάλη εξέλιξη η οποία οφείλετο κυρίως στις επιδράσεις των ανατολικών μυστικιστικών λατρειών αλλά και στην ανάγκη του λάτρη για μια πιο άμεση επαφή με το θεϊκό. Γράφει: Κωνσταντίνος Τσοπάνης – Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων Έτσι από ένα πάντρεμα του ομηρικού […] Ο μυστικισμός στην αρχαία Ελλάδα –…

[konmarkimageswords]

Μυστικισμός... πλάνη ή αλήθεια; Τι είναι η μυστική εμπειρία; Είναι αυθεντική, αξιόπιστη, έγκυρη; Γιατί την μελετούν σε μεγάλα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; Ποια η σχέση της με εγκεφαλικές διεργασίες; Σατόρι, Νιρβάνα, Κένσο, επιφοίτηση, Άκτιστον Φως, γιόγκι, αγιορείτες μοναχοί, Βούδας. Επί χιλιετίες η μυστική εμπειρία ήταν το αποκλειστικό προνόμιο των επιλέκτων: των σαμάνων, των μάγων-θεραπευτών, των ζηλωτών του Θείου και εκείνων των φιλοσόφων που αποζητούσαν εξωλογική γνώση της απόλυτης πραγματικότητας. Σήμερα, με την σχετικά εύκολη πρόσβαση σε ψυχοτρόπες ουσίες, ο καθένας, σχεδόν, έχει την δυνατότητα να αποκτήσει αυτή την εμπειρία και το γεγονός γεννά την υποψία ότι η μυστική γνώση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ψευδαίσθηση. Ο Ανδρέας Κ. Παπανικολάου, παγκοσμίως γνωστός νευροεπιστήμονας, προχωρά πέρα από τις παραδοσιακές φιλοσοφικές και θεολογικές ερμηνείες των μυστικών φαινομένων και, προσεγγίζοντας επιστημονικά τις σχετικές μαρτυρίες και τα αποτελέσματα πειραμάτων, επισημαίνει τα κοινά στοιχεία των μυστικών εμπειριών εξετάζοντας εάν πρόκειται για υποκειμενικές κατασκευές-προϊόντα παράτυπων νευροχημικών, νευροφυσιολογικών ή ψυχοπαθολογικών παραγόντων ή για πηγές αυθεντικής γνώσης.

Ο Ανδρέας Κ. Παπανικολάου είναι ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τενεσί, ιδρυτής και επί πολλά χρόνια διευθυντής του περίφημου Κέντρου Κλινικών Νευροεπιστημών στο Χιούστον και συνδιευθυντής του Ινστιτούτου Νευροεπιστημών του Νοσοκομείου Le Bonheur του Μέμφις. Το 2002, ίδρυσε και διηύθυνε το Θερινό Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών της Διεθνούς Νευροψυχολογικής Εταιρείας και, το 2008, έγινε πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας για την Προώθηση της Κλινικής Μαγνητοεγκεφαλογραφίας, ενώ σχεδίασε και διηύθυνε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Νευροψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πλούσια επιστημονική αρθρογραφία (πάνω από 300 ειδικά άρθρα), πανεπιστημιακά εγχειρίδια και αξιόλογες θεωρητικές μονογραφίες. 

https://www.dardanosnet.gr/product/mystiki-gnosi/

https://www.korinthia.net.gr/2021/10/01/51795/

https://bookpress.gr/kritikes/diafora/16898-mystiki-gnosi-tou-andrea-k-papanikolaou-kritiki

https://www.efsyn.gr/epistimi/mihanes-toy-noy/303788_sto-myalo-enos-mysti

https://www.vakxikon.gr/ena-vivlio-peri-mystikon-empeirion-apo-ton-andrea-k-papanikolaou/

https://www.politeianet.gr/books/9789600122619-papanikolaou-k-andreas-gutenberg-mustiki-gnosi-325005

[urlasage]

.

                .

.

                        how 2 alphas found 2 omegas

                        and those 4 souls became 1

.

            .

.

       the wheel of fortune

                      .

                        to shine together - brighter than the sun

                                  .

[reality-breaker]

άντρες συγγραφείς παριστάνουν τις γυναίκες για να πουλάνε θρίλερ / δέκα γνωστά “ιστορικά” γεγονότα που δεν συνέβησαν / η παραμυθένια τέχνη του Arthur Rackham / Έλληνες δωσίλογοι / The Dark Crystal: Age of Resistance / υποβρύχιο βυθίστηκε από τη δική του τορπίλη / συγγραφείς εμπνευσμένοι από τον μυστικισμό / η σειρά “Pusad” του L. Sprague de Camp / Dune: The Sisterhood της HBO / SF Magazines / περσικοί δαίμονες από βιβλίο μαγείας / παράξενα γεωμετρικά τοπία (Lorenz Stoer) / φωτογραφίες εξωφρενικών οικοδομημάτων

[shamsaddinmegalommatis]

Cosmas Megalommatis, Is History Secret?

(Book review of Umberto Eco's book, Foucault's Pendulum); DIAVAZO, fasc. 235 (March 21, 1990), pp. 113-128

Η Ιστορία Μυστική; (Βιβλιοκρισία του βιβλίου του Ουμπέρτο Έκο, Το Εκκρεμές του Φουκώ); Διαβάζω, τεύχος 235 (21 Μαρτίου 1990), σελ. 113-128

Download the book review in PDF:

https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/ss-9cf1 https://figshare.com/articles/journal_contribution/_b___b_/24720432

[tabularasagr]

"Σκοτεινή τέχνη: Θρύλοι, σύμβολα, τοποθεσίες και dark tourism από το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa".

[justforbooks]

«Τι ήταν για μας ένας Άτλας, Μπόρχες;

Ένα πρόσχημα για να υφάνουμε στο στημόνι του χρόνου τα όνειρά μας, φτιαγμένα απ' την ψυχή του κόσμου.

Πριν από κάθε ταξίδι, με τα μάτια κλειστά και τα χέρια ενωμένα, ανοίγαμε στην τύχη τον Άτλαντα κι αφήναμε τα δάχτυλά μας να μαντέψουν το ανέφικτο: την τραχύτητα των βουνών, τη στιλπνότητα της θάλασσας, τη μαγική προστασία των νησιών. Η πραγματικότητα ήταν ένα παλίμψηστο της λογοτεχνίας, της τέχνης και των αναμνήσεων από τις παιδικές μας ηλικίες που τόσο μοιάζαν μεταξύ τους μέσα στη μοναξιά τους.

Η Ρώμη θα 'ναι για μένα η φωνή σου ν' απαγγέλλει τις Ελεγείες του Γκαίτε [...] το Παρίσι θα 'ναι εσύ, παιδί, πεισματωμένο, κλεισμένο σ' ένα ξενοδοχείο, τρώγοντας σοκολάτα ενώ ακούει Ουγκό, ο τρόπος σου ν' ανακαλύψεις το Παρίσι [...]

Η έρημος ήταν η μάχη του Ομτουρμάν και ο Λόρενς και ο μυστικισμός της σιωπής, μέχρι εκείνο το βράδυ όπου, κοντά στις Πυραμίδες, μου χάρισες μιαν αυτοκρατορία λέξεων, μεταμόρφωσες την έρημο και μου αποκάλυψες πως η σελήνη ήταν ο καθρέφτης μου. [...]» (Από τον επίλογο της Μαρίας Κοδάμα)

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[xamenotalento]

Ένα βιβλίο φιλοσοφίας οφείλει να είναι από τη μια ένα πολύ ιδιαίτερο είδος αστυνομικού μυθιστορήματος και από την άλλη ένα είδος επιστημονικής φαντασίας. Λέγοντας «αστυνομικό μυθιστόρημα», εννοώ ότι οι έννοιες πρέπει να παρεμβάλλονται με έναν τρόπο που να τους επιτρέπει να επιλύουν μια συγκεκριμένη κατάσταση. Να μεταβάλλονται μαζί με τα προβλήματα. Να έχο��ν ζώνες επιρροής μέσα στις οποίες δρουν, καθώς θα δούμε, σε σχέση με «δράματα» και με κάποια «σκληράδα». Φυσικά, πρέπει να έχουν συνάφεια μεταξύ τους, αλλά αυτή η συνάφεια δεν πρέπει να προέρχεται από τις ίδιες. Πρέπει να την παίρνουν από αλλού.

Το μυστικό του εμπειρισμού είναι εδώ. Ο εμπειρισμός δεν είναι διόλου μια εναντίωση στις έννοιες, ούτε μια απλή κλήση στη ζωντανή εμπειρία. Τουναντίον, καταπιάνεται με την πλέον τρελή δημιουργία εννοιών που έχουμε ποτέ δει ή ακούσει. Εμ��ειρισμός είναι ο μυστικισμός της έννοιας και η μαθηματικοποίησή της. Χειρίζεται την έννοια σαν το αντικείμενο μιας συνάντησης, σαν ένα «εδώ και τώρα» ή, μάλλον, σαν ένα Έρεβον, από το οποίο πηγάζουν ανεξάντλητα τα διαρκώς καινούργια και εκ νέου διαμοιραζόμενα «εδώ» και «τώρα». Μόνον ο εμπειριστής μπορεί να πει ότι οι έννοιες είναι τα πράγματα τα ίδια, αλλά τα πράγματα σε κατάσταση ελεύθερη και άγρια, πέρα από «ανθρωπολογικά κατηγορήματα». Φτιάχνω, ξαναφτιάχνω και καταστρέφω τις έννοιές μου με βάση έναν κινούμενο ορίζοντα, ένα κέντρο διαρκώς αποκεντρωμένο, μια περιφέρεια αέναα εκτοπισμένη που τα επαναλαμβάνει και τα διαφοροποιεί. Είναι δουλειά της μοντέρνας φιλοσοφίας να ξεπεράσει τα δίπολα έγχρονο / άχρονο, ιστορικό/αιώνιο, συγκεκριμένο/οικουμενικό. Στα χνάρια του Νίτσε, ανακαλύπτουμε το ανεπίκαιρο σαν κάτι πιο βαθύ από τον χρόνο και την αιωνιότητα: Η φιλοσοφία δεν είναι φιλοσοφία της ιστορίας ούτε φιλοσοφία της αιωνιότητας, αλλά μάλλον ανεπίκαιρη, πάντα και αποκλειστικά ανεπίκαιρη, με άλλα λόγια, «αντίθετη στον χρόνο, προς χάριν, το ελπίζω, ενός επερχομένου χρόνου». Ακολουθώντας τον Σάμιουελ Μπάτλερ, ανακαλύπτουμε το Έρεβον, που σημαίνει το αρχικό «πουθενά» αλλά συγχρόνως και το «εδώ και τώρα», εκτοπισμένο, μεταμφιεσμένο, μεταλλαγμένο, και διαρκώς επαναδημιουργούμενο. Ούτε εμπειρικά συγκεκριμένα ούτε αφηρημένα καθόλου, αλλά το Cogito προς χάριν ενός αποσυναρμολογημένου εγώ. Πιστεύω σ’ έναν κόσμο όπου οι ατομικότητες είναι απρόσωπες και οι ενικότητες προατομικές: πιστεύω στo μεγαλείο του «κάποιος». Η επιστημονική φαντασία προκύπτει προφανώς από αυτό το Έρεβον. Το βιβλίο αυτό θα έπρεπε να παρουσιάσει μια συνοχή που πια δεν είναι δικιά μας -των ανθρώπων- αλλά ούτε του Θεού ούτε του κόσμου. Υπ’ αυτή την έννοια, το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι αποκαλυπτικό - να ανήκει στον τρίτο χρόνο στη σειρά του χρόνου.

Επιστημονική φαντασία και με μια άλλη έννοια, εκεί που οι αδυναμίες του έργου γίνονται προφανείς. Πώς μπορεί κανείς να κάνει διαφορετικά από το να γράφει γι’ αυτά που δεν γνωρίζει ή που γνωρίζει ελλιπώς; Γιατί μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούμε να φανταστούμε ότι έχουμε κάτι να πούμε. Γράφει κανείς στο μεταίχμιο της γνώσης του (à la pointe de son savoir), σε αυτό το ακραίο σημείο που η γνώση μας ξεχωρίζει από την άγνοια κι έχει ως αποτέλεσμα την αλληλοπεριχώρησή τους. Μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο ωθείται κανείς να γράψει. Άρση άγνοιας σημαίνει αναβολή του γραψίματος στο αύριο ή, μάλλον, την πλήρη αδυναμία του. Ίσως σε αυτό το σημείο να υπάρχει μια σχέση με τη γραφή ακόμα πιο απειλητική από αυτήν που υποτίθεται ότι υπάρχει με τον θάνατο και τη σιωπή. Μίλησα λοιπόν για την επιστήμη με έναν τρόπο που, δυστυχώς, αισθάνομαι να μην είναι επιστημονικός.

Έρχεται ο καιρός όπου δεν θα είναι πια δυνατό να γραφτεί ένα βιβλίο φιλοσοφίας όπως γινόταν μέχρι τώρα: «Αχ! Το παλιό στυλ...» Η έρευνα για καινούργια φιλοσοφικά μέσα έκφρασης εγκαινιάστηκε από τον Νίτσε και σήμερα πρέπει να συνεχιστεί με αναφορά στην ανανέωση κάποιων άλλων καλών τεχνών, όπως το θέατρο και ο κινηματογράφος. Θα μπορούσαμε έτσι από αυτή τη στιγμή να αναρωτηθούμε πάνω στη χρήση της ιστορίας της φιλοσοφίας. Έχω τη γνώμη ότι η ιστορία της φιλοσοφίας πρέπει να παίξει ρόλο ανάλογο με τον ρόλο του κολάζ στη ζωγραφική. Η ιστορία της φιλοσοφίας είναι η αναπαραγωγή της ίδιας της φιλοσοφίας. Θα έπρεπε η βιβλιοκρισία στην ιστορία της φιλοσοφίας να επενεργεί σαν ένα πραγματικό δίδυμο και να επιφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή μεταλλαγή που χαρακτηρίζει τα αντίγραφα. Nα φανταστούμε έναν Χέγκελ φιλοσοφικά γενειοφόρο κι έναν Μαρξ φιλοσοφικά φρεσκοξυρισμένο, κι ακόμα μια Τζοκόντα με μουστάκι. Θα έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να μιλάμε για ένα βιβλίο αρχαίας φιλοσοφίας σαν να είναι ένα πλασματικό και ξεθωριασμένο βιβλίο. Είναι γνωστό ότι ο Μπόρχες αριστεύει σε βιβλιοκρισίες πλασματικών βιβλίων. Και πηγαίνει ακόμη πιο πέρα όταν εκλαμβάνει ένα πραγματικό βιβλίο, τον Δον Κιχώτη παραδείγματος χάριν, σαν να ήταν πλασματικό, ένα βιβλίο που ένας πλασματικός συγγραφέας, ο Πιερ Μενάρ, έχει αναπαραγάγει, θεωρώντας τον κι αυτόν με τη σειρά του πραγματικό. Σε αυτή την περίπτωση, η πιο ακριβής επανάληψη, η πιο αυστηρή, έχει ως αντίκρισμα τη μεγαλύτερη δυνατή διαφορά. «Τα κείμενα του Θερβάντες και του Μενάρ είναι λέξη προς λέξη πανομοιότυπα, αλλά το κείμενο του Μενάρ είναι απείρως πλουσιότερο». Οι βιβλιοκρισίες της ιστορίας της φιλοσοφίας πρέπει να αντιπροσωπεύουν κάτι το αργό, κάτι το παγωμένο, την ακινησία του κειμένου - όχι μόνο του κειμένου στο οποίο αναφέρονται, αλλά επίσης και του κειμένου μέσα στο οποίο εγγράφονται. Έτσι ώστε να έχουν μια διττή ύπαρξη, και για διπλό ιδανικό, την καθαρή επανάληψη του παλιού και του τωρινού κειμένου, του ενός μέσα στο άλλο.

Ζιλ Ντελέζ, Διαφορά και επανάληψη, Μετάφραση Κώστα Μπουντά, Εκδόσεις Εκκρεμές.

[skiodi-paralipomena]

Επανάληψη: Είσαι ο κόσμος

(Επανάληψη από παλιότερο post.)

Το concept “Πολλοί μέσα σε έναν” δεν είναι καινούργιο. Είναι, βασικά, πολύ παλιό. Από τον Μεσαίωνα, και πιο πριν, πίστευαν ότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρόκοσμος, ότι μέσα του βρίσκεται όλο το σύμπαν – ό,τι μπορεί να υπάρξει.

Και αυτό δεν είναι ανοησία. Αν δεν ίσχυε τουλάχιστον ώς έναν βαθμό, τότε δεν θα μπορούσε να γίνει καμια μορφή τέχνης. Όλες αυτές οι ιστορίες που βγαίνουν όταν γράφεις λογοτεχνία, μπορείς να πεις ότι προέρχονται εν μέρει από εντυπώσεις από διάφορα άλλα πράγματα που έχεις δει, αλλά όχι απόλυτα. Ένα μεγάλο μέρος έρχεται από κάπου μέσα σου, εκεί όπου διάφοροι χαρακτήρες και σκηνικά και πράγματα μοιάζει να έχουν δική τους ζωή.