#πάω να κλάψω

[tryingtomanifest]

Πάω να κλάψω

[companionofthemoon]

Πάω να κλάψω ενώ κάνω μπάνιο

[fegg4ropetra]

"Σήμερα αγάπησα τους ανθρώπους λίγο παραπάνω..."

Σήμερα ξύπνησα με μηδενική διάθεση για ζωή. Κανένας συγκεκριμένος λόγος ή γεγονός.

Δεν ήθελα να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Δεν ήθελα να κουνηθώ. Δεν ήθελα να βγω απ' το σπίτι μου. Δεν ήθελα να πάω δουλειά. Δεν ήθελα να δω άνθρωπο μπροστά μου.

Όμως βρήκα μια μικρή υπολειπόμενη δόση κουράγιου και σηκώθηκα απ' το κρεβάτι μου. Σκέφτηκα αν κάνω ένα μπάνιο ίσως νιώσω καλύτερα. Έβγαλα τα ρούχα μου και τα πέταξα σε μια άκρη χωρίς καμία όρεξη να τα μαζέψω εκείνη τη στιγμή και μπήκα για ένα γρήγορο ντουζ πριν τη δουλειά. Καθόμουν κάτω απ' το νερό για αρκετή ώρα και σκέψεις ξεκίνησαν να κατακλύζουν το μυαλό μου. Χαοτικές σκέψεις αρνητικές. Ανασφάλειες και κόμπλεξ ξεκίνησαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και άρχισα να νιώθω αυτη την αίσθηση πως θέλω να κλάψω. Δεν κυλούσε όμως ούτε δάκρυ. Δεν μπορούσα να εκτονωθω να τα βγάλω από μέσα μου να ηρεμήσω. Έτσι βγήκα απ' το μπάνιο. Πέρασα στιγμιαία απ' τον καθρέφτη προσπαθώντας να μη κοιτάξω ούτε το γυμνό μου σώμα ούτε και το αμακιγιαριστο πρόσωπο μου. Ξέρω πόσο θα απεχθανομουν κάθε ίχνος της αντανάκλασης τους εαυτού μου. Με μεγάλη προσπάθεια ντυθηκα και ξεκίνησα για δουλειά. Χιόνι έξω, πάγος παντού και όλοι οι άνθρωποι την ώρα που εγώ πήγαινα δουλειά ετοιμάζονταν να πάνε για σκι.

Μπαίνω μέσα στο ξενοδοχείο, σκαναρω το χέρι μου να δηλώσω παρόν, όσο απών κι αν ένιωθα μέσα μου, και προσχώρησα προς τον χώρο του προσωπικού. Έβαλα τη στολή μου και μπήκα στη κουζίνα με τη μόνη παρηγοριά ότι μου έχουν μείνει άλλες 9 μέρες δουλειάς. Ξεκινάνε οι καλημέρες και τα χαμόγελα από όλους τους συναδέλφους και φυσικά ανταπεδιδα πάντα με το ίδιο χαμόγελο σαν να μη συμβαίνει τίποτα μέσα μου.

Τότε μπήκε μέσα εμάς εργάτης του ξενοδοχείου. Τον είχα γνωρίσει την πρώτη μέρα όταν μου έκαναν ξενάγηση στο ξενοδοχείο και μου είχε πει πως ο παππούς του ήταν Έλληνας και έτσι κάθε φορά περνάει να μου πει ένα καλημέρα.

"Everytime I walk in the kitchen you're the only person that's greeting everyone with a big smile" μου είπε και όντως ήταν ο πρώτος άνθρωπος σήμερα που του χαμογέλασα αληθινά.

Πέρασε η ώρα ενώ καθόμουν και δούλευα με τον Μιστρι, έναν απ' τους συναδέλφους μου στο ζαχαροπλαστείο και εκεί που μου εξηγούσε τι ήθελε να κάνω μου λέει

"You'll decorate this, I know you decorate very well"

Η καρδιά μου λίγο σφίχτηκε και χάρηκε που κάποιος αναγνώρισε τη δουλειά μου. Γιατί όσο σίγουρη κι αν νιώθω για τις ικανότητες μου, όταν το ακούς από 3ο άτομο, και αβίαστα χωρίς να ρωτήσεις, είναι αλλιώς.

Κάποια στιγμή το μεσημέρι όταν οι περισσότεροι φεύγουν γιατί δουλεύουν σπαστό εγώ έμεινα μόνη μου στο ζαχαροπλαστείο ήρθαν 2 κύριοι απ' τη λάντζα της κουζίνας και συζητούσαν στη γλώσσα τους εκεί στο πόστο μου. Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι με κοιταξαν και μίλησαν για μένα αναφέροντας με ως μίνι. Έπειτα από λίγο ο ένας μου μετέφρασε πως ο άλλος είπε

"This girl is mini but has a big heart"

Δεν ξέρω αν ήταν ή όχι αλήθεια αυτό που μου μετέφρασε, αν και είναι και οι δύο αρκετά αξιόλογοι άνθρωποι απ' όσο ξέρω, πάντως ήταν ένα ακόμα πράγμα που με έκανε να καταφέρω να βγάλω τη μέρα χωρίς να κατάρρευσω ψυχολογικά.

Εκεί κατά τις 5 το απόγευμα έρχεται πάντα μια κυρία όταν έρχεται η ώρα να ψήσω τα ψωμιά για το σέρβις για να ψήσει και αυτή τα δικά της μαζί. Η κυρία αυτή είναι απ' τη Βουλγαρία και δεν ξέρει αγγλικά οπότε η συνενόηση είναι λίγο δύσκολη αλλά πάντα βρίσκουμε τρόπο να τα βγάλουμε πέρα και είναι ένας απ' τους ευχάριστους ανθρώπους που μου μιλάει πάντα με χαμόγελο. Σήμερα λοιπόν ήρθε την κλασσική ώρα με τα ψωμιά της και μου λέει

"Big heart you" και μου δίνει μια αγκαλιά και ένα φιλί στο μάγουλο σαν να είμαι η εγγονή της. Αμέσως ένιωσα μια ζεστασιά.

Έπειτα το βράδυ όταν πέρασα από το ποστο της κρύας κουζίνας, στο οποίο δουλεύουν εκεί σχεδόν όλα τα άτομα που συμπαθώ και έχω πάρε δώσε, δούλευε η Αλεξάντρα, μια γυναίκα απ' τη Σλοβακία που ήρθε στην Αυστρία με τον άντρα της για ένα καλύτερο μέλλον και δουλεύουν μαζί στη κρύα κουζίνα. Πέρασα λοιπόν από εκεί, η Αλεξάντρα με κοίταξε, μου χαμογέλασε και ανταπέδωσα κι εγώ με ένα μεγάλο χαμόγελο και τότε ήταν που μου είπε

"You have a lovely social smile" . Την ευχαρίστησα και της χάρισα ένα ακόμη πλατύ χαμόγελο.

Έτσι λοιπόν η μέρα έφτασε στο τέλος της και όταν επιτέλους γύρισα πίσω στο σπίτι παρατήρησα πως ένιωθα χαρούμενη, ένιωθα καλά. Ξέρεις καλά πως είμαι άνθρωπος που δεν του πολύ αρέσουν τα κομπλιμέντα. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω, γίνομαι περίεργη και κοκκινιζω. Αυτού του είδους όμως τα κομπλιμέντα. Τα λίγο πιο προσωπικά. Τα αβίαστα. Χωρίς να χρειάζεται να αναφέρεις κάποια εξωτερική εμφάνιση ή χαρακτηριστικό, που σε καμία περίπτωση δεν το θεωρώ κακό να πως επίσης.

Αυτου του είδους τα κομπλιμέντα. Αυτοι οι όμορφοι χαρακτηρισμοί. Αυτές μικροπαρατηρησεις. Αυτά είναι που με έκαναν σήμερα να αγαπήσω τους ανθρώπους λίγο περισσότερο.

Ίσως να κατάφερα να αγαπήσω και τον εαυτό μου λίγο παραπάνω. Διότι παρόλα αυτά που με βασανίζουν μέσα μου, αραιά και που, καταφέρνω να κάνω τον κόσμο να χαμογελάσει και να χαίρεται με την παρουσία μου στον χώρο.

Ήταν μια ωραία μέρα τελικά.

Καληνύχτα.

[visions-of-hlliana]

.

Η τελευταία μου μέρα θα ήθελα να είναι ηλιόλουστη,

Να ξυπνήσω από νωρίς το χάραμα και να δω τον ουρανό να αλλάζει χρώματα, τους γείτονες στα μπαλκόνια να απολαμβάνουν τον πρωινό καφέ τους, τα γατάκια στην γειτονιά να παίζουν και να σκαρφαλώνουν στις νερατζιές.

Μια απλή μέρα.

Μια απλή μέρα θέλω να είναι, να κατέβω κάτω στον τρίτο και να πληρώσω τα κοινόχρηστα, να πάω μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα, να περπατήσω στην πλατεία με τα ακουστικά στα αυτιά και δίχως λεφτά στην τσέπη, παίζοντας τα αγαπημένα μου τραγούδια για τελευταία φορά.

Μια απλή μέρα, που θα έχω αγκαλιάσει τους γονείς μου, αποχαιρετιστήρια, χωρίς να το καταλάβουν.

Χωρίς να καταλάβουν ότι εγώ μόλις γυρίσω στο δικό μου σπίτι, θα το καθαρίσω, και θα μαζέψω όλα μου τα πράγματα ώστε να το βρουν άδειο, και έτοιμο για τον επόμενο ενοικιαστή.

Και όταν λοιπόν η απλή εκείνη μέρα έρθει στο τέλος της,

Και τα δάχτυλα μου θα χαϊδεύουν εκείνη την πορσελάνινη νεράιδα που κρύβω χρόνια τώρα, μόνο τότε, στην ησυχία μου, θα κλάψω.

Θα με κάνω μια αγκαλιά όσο πάνε τα χέρια μου,

Και έπειτα θα φύγω.

Ίσως πάρει μία, δύο, τρείς ημέρες για να με βρουν, ίσως βδομάδες, μήνες.

Θα φύγω με ανακούφιση,

Γιατί έχω πεθάνει ήδη τόσες πολλές φορές,

που όταν οι άλλοι κάνουν όνειρα για την ζωή εγώ σκέφτομαι τα έξοδα της κηδείας.

Χαμογελάω πλέον στον ύπνο μου όταν βλέπω εφιάλτες.

Χαμογελάω και στον ξύπνιο μου, για να περνάνε καλά οι άλλοι.

Αλλά η τελευταία μου μέρα θα ήθελα να είναι ηλιόλουστη, και μόνο δική μου.

Να μπορώ να κλαίω πριν πεθάνω και τα δάκρυα μου να τα στεγνώνει ο ήλιος.

Και θα είμαι άσχημη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι ξινή χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι άρρωστη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι μόνη μου χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι καταθλιπτική χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι άχρηστη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι αποτυχημένη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα μου αρέσουν οι γυναίκες χωρίς να απολογούμαι.

Και θα είμαι ανορεξικη χωρίς να απολογούμαι.

Και θα έχω σημάδια στο κορμί μου χωρίς να απολογούμαι.

Δεν θα κρυφτώ αυτή τη φορά.

Και θα πεθάνω ελεύθερη.

Μια ηλιόλουστη μέρα.

[orgismenh]

Σήμερα δεν έχω καμία όρεξη να διαβάσω, να φάω, να μιλήσω, να σηκωθώ να βγω μια βόλτα. Με έχει καταβάλει μια παράξενη μελαγχολία. Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι. Κλαίω, κλαίω, κλαίω. Θέλω μόνο να κλάψω κάτω από το καυτό νερό στο ντουζ μήπως και καταφέρω κάπως να πνίξω τα συναισθήματα μου και κυρίως τις σκέψεις μου. Σήμερα αισθάνομαι άθλια. Πρέπει να δραστηριοποιηθω. Να πλυθω, να φτιάξω καφέ και να διαβάσω. Έστω λίγο, ίσως αύριο δεν έχω τόσες τύψεις για το διάβασμα που δεν έκανα σήμερα. Πρέπει να βάλω τις φόρμες μου και να πάω για τρέξιμο, ίσως η γυμναστική παράγει λίγες ενδορφινες. Σήμερα πρέπει να διαβάσω εκείνο το ποίημα που παράτησα εχθές το ξημέρωμα για να ρίξω τη πασιέντζα. Σήμερα δεν νιώθω καλά και γράφω εδώ γιατί δεν θέλω να το μοιραστώ με κανέναν άλλον.

# σκέψεις χωρίς νόημα απλά αγνοήστε αυτό το σκατοποστ, ευχαριστώ.

[petamouthnmpurasou]

Είμαι στους δρόμους από τις 8μιση το πρωι και θα πάω στο σπιτάκι μου στις 10

οριακά θέλω να κλάψω .

[atzatzoukalia]

δεν μπορώ τώρα πάω να κλάψω από τα νευρα μου

[casseropita]

Καλά πήγε και αυτό, πάω να κλάψω λίγο και επανέρχομαι

[thegirlyoud-diiefor]

Αν είναι εκεί που φαντάζομαι δύσκολο 🥲, αλλά ποτέ δε ξέρεις.

Πάω να κλάψω στη γωνίτσα μου🥲

[sidokasa]

θέλω να πάω στην μέση του πουθενά και να κλάψω 🧍🏻‍♀️

[xehasmenesithakes]

Θέλω να ελπίζω ότι θα τα καταφέρω, απλά νιώθω κάτι μεσα μου να σπάει και να το χάνω , και μαζί του να χάνω κι όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα που ένιωθα για εκείνον, όταν τον σκέφτομαι μαζί της. Δένεται κόμπος το στομάχι μου και χάνω λίγο τη γη κάτω από τα πόδια μου όταν σκέφτομαι ότι την σκέφτεται οπως σκεφτόταν εμένα. Όμως ακόμη νιώθω ότι τα συναισθήματα μου είναι κάπως κουμπωμενα μέσα μου δεν έχουν βγει ακόμη έξω , νιώθω ένα τεράστιο μούδιασμα και παρόλο που διακρυζω συνέχεια θα ήθελα να βρω έστω την δύναμη να φωνάξω να κλάψω να το βγάλω από μέσα μου αλλά μου είναι τόσο αδύνατον. Δεν βγαίνει η φωνή , δεν βγαίνει ο πόνος, δεν βγαίνει ο έρωτας που ακόμα υπάρχει μέσα μου για εκείνον. Και το χειρότερο είναι ότι επειδή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ότι είχαμε, ήταν κάτι περίεργο χωρίς αρχή και χωρίς ξεκάθαρο τέλος, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ολα αυτά τα "αν" , αν ήταν αλλιώς οι συνθήκες , αν εγώ είχα κάνει κάτι διαφορετικό, αν αν αν. Όλοι μου λένε να πάω παρακάτω αλλά δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή παρακάτω χωρίς εκείνον, στέκομαι σε μια γέφυρα χωρίς κάγκελα αν πάω μπροστά θα πέσω , και αν κάνω πίσω θα πέσω πάλι. Και που στέκομαι όμως εκεί μετέωρη νιώθω μόνη, φοβάμαι για το πώς θα φύγω από αυτή την κατάσταση χωρίς να χάσω κάτι από μένα. Δεν ήταν ποτέ δικός μου ολόκληρωτικα , και δεν ξέρω πως και γιατί έγινε ολο αυτό, αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι αηδιάζω ακόμη και με το δικό μου χάδι , το σώμα μου αναζητάει το δικό του άγγιγμα μόνο, και πλέον δεν το έχω. Και θέλω να πάω να του πιάσω το πρόσωπο στα χέρια μου να του φιλήσω τα χείλη με δάκρυα στα μάτια και να του πω μωρό μου που πήγε ο έρωτας , πέρασε δεν υπήρξε ποτέ; Πώς μπορείς και αγγίζεις άλλο σώμα πέρα από το δικό μου , μου μοιάζει παράνομο και από άλλο πλανήτη, να του πω να γυρίσει σε μένα γιατί πονάει γιατί πονάει υπερβολικά πολύ και δεν ξέρω πως να ζήσω χωρίς εκείνον. Αλλά είναι τόσο εγωιστικό που δεν θα το έκανα ποτέ, αλλά πάλι σκέφτομαι ότι έτσι είναι ο έρωτας , εγωιστής.

Σε ευχαριστώ πολύ που με άκουσες , είχα λίγο ανάγκη να τα δω γραμμένα κάπου, και σόρρυ αν σε κούρασα ❤️

Απο τον τροπο που γραφεις μπορω να καταλαβω οχι μονο οτι εισαι ερωτευμενη ακομα αλλα οτι εισαι πολυ.Ο ερωτας μα κανει εγωιστες.Θα σου πω την δικια μου οπτικη,για αρχη το οτι ειναι με μια κοπελα αλλη αυτο το παιδι χωρις να ξερω τι εγινε,δεν ειναι κατι που εχει να κανει με σενα,δηλαδη μην συγκρινεις.Ειναι επιλογη του αλλου δεν αφορα εσενα για τους χ ψ λογους κανει αυτη την επιλογη.Δεν μπορει τιποτα τετοιο να καθορισει την αξια σου.Ουτε μπορει κατι τετοιο να σε μειωσει.Μας κανει εγωκεντρικους ο ερωτας,νομιζουμε οτι μπορουμε να τα ελενξουμε ολα.Στην πραγματικοτητα το μονο που μπορεις να ελενξεις ειναι εσενα και την αντιδραση σου και ακομα και αυτο μερικες φορες ξεχναμε οτι το ελεγχουμε.Αυτη τη στιγμη αναλωνεσαι παρα πολυ να σκεφτεσαι εκεινον και τι κανει,να συγκρινεσαι,να φανταζεσαι.Το σωμα του εχει αγγιξει αλλα σωματα πριν απο το δικο σου και θα αγγιξει μετα,σου υποσχομαι οτι με κανενα δεν θα ειναι το ιδιο οπως ειναι με σενα,γιατι δεν γινεται.Εχεις ξεχασει οτι εισαι η δικια σου πρωταγωνηστρια πρωτα απο ολα και οχι δευτερος και τριτος ρολος στη ζωη καποιου αλλου ακομα και αν αυτον τον αλλον τον θες τοσο πολυ.Αμα για εκεινον εχει τελειωσει ο ερωτας αστον να φυγει,οχι για το καλο του,για το δικο σου καλο.Κανε τις επιλογες για σενα.Αν παλι ειναι το καλο σου να το κυνηγησεις και δεν αντεχεις κυνηγα το και διεκδικησε το.

[kati-diaforetiko]

Φυσικά μιλάω σε γ πληθυντικό και όχι σε β πληθυντικό γιατί εσυ δεν είσαι μέσα σε αυτές

Βρες μου μια γωνια να πάω να κλάψω.

[pwrepousth]

είναι 04:08. και, μου είναι κάπως λογικό να κοιτάω το φεγγάρι, έστω και συννεφιασμένος που είναι ο καιρός. ακόμη είμαι κολλημένος στην ίδια πόλη, περιμένω και μέτρων τις μέρες μέχρι να αδειάσω και εγώ τη γωνία μου από εδώ. φεύγω. πάω να ξεκουραστώ. δε ξέρω αν θέλω να έρθεις μαζί μου 700 χιλιόμετρα μακριά, ή 150 ναυτικά μίλια μακριά, ή δε ξέρω και εγώ πόσο μακριά είναι από εδώ, ή από εκεί που είσαι εσύ. αυτό όμως που ξέρω, είναι πως έχω ανάγκη από ηρεμία : αρκετά μου έγιναν φέτος, και δε ξέρω αν το αναλογίστηκα ούτε καν εγώ ο ίδιος, όχι κανένας άλλος. σαφώς, δεν έμεινες, ποιος θα έμενε δίπλα σε ένα τέρας σαν και εμένα άραγε; κανένας. γλίτωσες από εμένα, όχι εγώ από εσένα, και ας έλεγες πολλά. γαμώτο. ώρες ώρες ναι ακόμη λέω θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω. μα οι δουλειές της αυγής και του ξημερώματος με έχουν κυριεύσει. δε μπορώ να κοιμηθώ πια σωστά. έχω πονοκεφάλους. η ίδια μελωδία στο κεφάλι μου, ίδιες εικόνες, ξανά και ξανά. δε θα τα δεις πια εδώ. πια δεν αξίζω τον χρόνο σου όπως φαίνεται. πια απλά χάνομαι. ήσουν το κέντρο μου, όταν στριφογυρνούσα εκτός ελέγχου, μέσα σε μια βιντεοκασέτα, μα το φιλμ τελείωσε και όλοι λέγαν πως ήταν σαν κάτι από σινεμά, που σαν παραμύθι ξεκίνησε που και οι 2 μας αγαπήσαμε, ακόμη και ας μας πονούσε στο τέλος, και κατέληξε σα του Τιτανικού η τραγωδία, με μια επιζώντα, και έναν να επιπλέει στη θάλασσα, και να αγκομαχεί να σωθεί. πολλά references σε λίγες λέξεις, σε μια πρόταση μεγάλη, και ανιδιοτελή. δε θα κλάψω και σήμερα. αρκετά έζησα. αρκετά ζω ακόμη. πως καταλήγω να γράφω για εσένα στο τέλος;

απορώ.

[banana-seeds]

θέλω να πεθάνω λολ

[orgismenh]

πότε θα κάνει ένα λάιβ να πάω να κλάψω;

[darkside-cookies]

Χρόνια πολλά σε έναν άνθρωπο που πάντα με εκφράζει ταυτίζομαι με το άτομο και συγκρίνουμε με αυτό, μια κοπέλα πολύ ευγενική, με καλή καρδιά και προθέσεις, που ο καθένας είναι τυχερός να την έχει στην ζωή του, πέρασα λιγο απο την εφηβεία μου με τα έργα σου και έχω να πω ότι μου έχεις προσφέρει γέλια χαρές συγκίνηση και μαθήματα ζωής, είσαι πραγματικά ενα άτομο που θαυμάζω και εχει πολυ ταλέντο κατά εμς, α είσαι επίσης αστεία και πανέξυπνη, σου εύχομαι τα καλύτερα, το αξίζεις ❤️❤️❤️❤️

😭😭 ΑΧ ΓΑΛΗΝΗ ΜΟΥ ρε σε ευχαριστώ για τις ευχές και με συγκίνησε τόσο πολύ αυτό το μήνυμα😭🧡 σε ευχαριστώ τόσο πολύ!!