#ρενιστικα ποιηση

[anna-olivetti]

Έχω διαλέξει πια που ανήκει η καρδιά μου.

Είναι τέσσερις τοίχοι,

παραθαλάσσιοι,

που φιλάνε στοργικά το άπειρο.

Έχω συμφιλιωθεί πια με την ιδέα

πως σε αγάπησα από ανάγκη θανάτου της μοναξιάς.

Μέσα σε αυτούς τους τοίχους τους λευκους

έχω βάλει έναν γκρενά καναπέ

κι έχω στρώσει παντού κίτρινα σεντόνια.

Πάνω στα σεντόνια περιμένουν ακούραστες μηχανές

-μια λευκή και μια πετρόλ-

να ενώσουμε τα χέρια μας,

να γδάρουμε παθιασμένα τα μέταλλα.

Σε ένα γράμμα σου είπα πως κληρονόμησα ένα πικάπ.

Παίζω αδιάκοπα έναν δίσκο μονάχα.

Μετράω πάνω από 700 γράμματα,

επιστολές και καρτ ποστάλ.

Δε γνωρίζω πια τη διεύθυνση σου,

μα κάθε τόσο,

όποτε χτυπάει το τηλέφωνο,

μαθαίνω πως είσαι καλά.

Ας είναι.

Το πένθος για έναν ζωντανό λένε πως είναι ανεπίτρεπτο,

μα πλέον οι νύχτες μου είναι μόνο μακριά σου.

Το πουλόβερ έλιωσε πάνω μου

και η πλευρά σου πάντα κρύα και γυμνή.

Προχθές μου είπες ένα αστειο

και γέλασα στο κενό.

Δεν πίστευα ποτέ πως θα γυρίσεις.

[anna-olivetti]

γιατι μου στελνουν ανονς για ποιηματα

[anna-olivetti]

Αφού διαβάζεις ποίηση, ποιος είναι ο αγαπημένος σου ποιητής;

Η ερώτηση είναι λάθος από πολλές μεριές, αλλά θα απαντήσω. Ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει μέσα στην ποίηση και χάνεται μέσα σε αυτή για ώρες δεν γίνεται να έχει μόνο έναν αγαπημένο ποιητή. Και αν έχει, με βάση τι είναι ο αγαπημένος του; Εγώ που γράφω μπορώ κάλλιστα να ονομάσω τους ποιητές που με επηρέασαν ως τους αγαπημένους μου. Αν είσαι το ίδιο άτομο που ρώτησε το προηγούμενο και έχεις διαβάσει τα ποιήματα μου θα έχεις καταλάβει και τις επιρροές μου. Οπότε, αγαπημένος μου ποιητής που ΔΕΝ έχει επηρεάσει τη γραφή μου: Μανόλης Αναγνωστάκης.

[anna-olivetti]

Κική Δημουλά

[anna-olivetti]

Ξέρω ότι γράφεις ποίηση γιατί έχω διαβάσει την ποίηση σου και είναι πολύ ευαίσθητη, αλλά εσύ διαβάζεις;

Δεν ξέρω ποι@ είσαι και που έχεις διαβάσει ποιήματα μου (κυκλοφορούν σε πολύ στενό κύκλο με εξαίρεση 2-3 δημοσιευμένα) αλλά σε ευχαριστώ πολύ για το κοπλιμέντο. Ναι, διαβάζω ποίηση.

[anna-olivetti]

[…] μια σπίθα βουβή μέσα στο λαμπερό πλήθος των άστρων.

- Νίκος Γκάτσος, Αμοργός

Credits: @oh-we-are-the-infinity ♡