#σπαθιά

[reality-breaker]

Επιλογές Νοεμβρίου (1/11)

>Zero Geographic & Θηλυκά φαντάσματα & Argoland, μια από τις χαμένες ηπείρους που έχουν αρχίσει να ανακαλύπτονται & Η Κακοδαιμονία της Ελληνικής Ζωής (συνέντευξη Οδυσσέα Ελύτη) & Hilma af Klint & Κλιματική Αλλαγή & Οι Iron Maiden στα Ελληνικά (δωρεάν βιβλίο) & Συνέντευξη με το πρώτο ρομπότ-πολίτη & Θεοί και πνεύματα της αρχαίας Μεσοποταμίας & Top 10 σπαθιών από ηρωική φαντασία & Η σύγκρουση στις κατακόμβες των Παρισίων & Η τιμωρία της απομόνωσης & Η φιλοσοφία του Αγρίππα & Η τέχνη τού να φτιάχνεις καινούργιες γλώσσες και κώδικες & Alan Burt Akers (Dray Prescot) & John Austen<

➤ https://fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/epiloges/ep.php?ID=11_2023#1

[mhmeaggizeis]

Οι Δαίμονες- Ξύλινα Σπαθιά

[eptileeikala]

Ξέρω ένα παιδί που μου λέει πως σε ξέρει

Ότι είχατε δει ένα τρελό καλοκαίρι

Στο κομμάτι που λείπει απ' το σπασμένο καθρέφτη

Στο λιμάνι φωτιά τον ήλιο πάλι να πέφτει

[itsdecemberunderground]

Τι ωραίο το λιγνό καλοκαιράκι...

[mallon-adiafori]

Μου λεγες πάρε με μαζί σου

[feggarakii]

Η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια

Ρωτάει ποιος διψάει

Ψιθυρίζεις "εγώ"

Τα ξύλινα σπαθιά - Τώρα αρχίζω και θυμάμαι

Photo by ig: @georgechristou_

[stars-gazer]

Απεύθυνση

Πάντοτε τις δικές μου λέξεις γύρευες,

Ξεσκόνιζες μια φορά το μήνα,

Πετούσες τ’ αποκόμματα χαρτιών από το τραπέζι μου.

Τον πίνακα ανακοινώσεων χαρτογραφούσες να δεις τις αλλαγές του.

Σιωπές, πνιγμένα κλάματα αναρωτιόσουν που τ’ αποθηκεύω.

Χρώμα πια δεν έβαζα.

Ούτε και τα παπούτσια μου επέστρεφαν υγρά και λασπωμένα.

Τα σπαθιά γίναν προσάναμμα, το σπίτι όμως ένιωθες παγωμένο.

Έριχνες όνειρα στην ευθεία μου γραμμή, να την αναταράξεις

και σα μικρό παιδί που το παιχνίδι του δεν είχε γούστο

γύριζες σπίτι σου να βρεις το μόνο τρόπο που ήξερες

Να ζεις μακριά μαζί μου.

Μάθε λοιπόν πως γέμιζες το μαύρο μου βυθό

Οι ανάσες σου εγκέλαδος, γεννήσανε νησιά,γέφυρες για τα ταξίδια μέχρι το μέσα μου.

Όχι τα σωσίβια λόγια που σου χάριζα, να μένεις στον αφρό.

Λοιπόν αυτή μου την απεύθυνση κράτα τη

Το μπούσουλά σου εγώ τρελαίνω.

Τις λέξεις μου συμπύκνωσα, μάζα άπειρη, έλξη ανίκητη.

Γιατί μπορεί να μην αποτέλεσα Γη Επαγγελίας,

Μα αν η γαλέρα σου σε βγάζει πάντα εδώ, μην απορείς

Πίσω στο σπίτι βγάζει.

Κι αν με ρωτήσεις σα με δεις,

τι θα έκανα αν πέθαινες σήμερα,

θα πέθαινα αύριο.

[h-xwra-twn-grammatwn]

Στάσου. Ξέρω πως είσαι έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο Ρώτησες ποτέ όμως αν ο κόσμος είναι έτοιμος να κατακτηθεί; Έχεις όλα όσα χρειάζονται Θέληση, δύναμη, έναν στρατό στο πλάι σου που θα πέθαινε για να σε υπερασπιστεί Και όμως ακόμα νιώθεις πως κάτι σου λείπει... Στάσου... Έχεις κάψει τόσα χωριά στο πέρασμα σου και ακόμα να βρεις τη ζεστασιά που σου προσέφερε εκείνη Έχεις πλαγιάσει με κάθε λογής γυναίκα στο βασίλειο Μα ακόμα εκείνη εμφανίζεται κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια σου. Σε λυπάμαι... Όχι γιατί από μικρός ονειρευόσουν να κατακτήσεις τον κόσμο Αλλά επειδή τον κρατούσες στα χέρια σου και τον άφησες να φύγει Κακό οχυρό το μισό φυλακτό που κράτησες Τα όνειρα που λάθος κυνήγησες τα κάψες Έχεις όσα προσόντα χρειάζεσαι εκτός από τη πίστη σου Τη πίστη σε σένα και στους ακόλουθούς σου Για να τους πείσεις πως διοικείς μέχρι και τον εαυτό σου Μα είσαι τόσο μικρός μπροστά τους Εκείνοι τυφλοί για σενα και συ βλέπεις μόνο τα μάτια της ανάμεσα τους Αδύναμος να παραδεχτείς την αγάπη σου με τίμημα τα σπαθιά σου Τώρα αυτό σου χει απομείνει μόνο Το ξίφος, η πανοπλία και στο στήθος ο πόνος Πλέον μόνος, αντιμέτωπος ο όχλος απέναντι σου Μα εσύ χαμένος στη μάχη του νου και όχι του Βασιλείου σου

[aromantic-enjolras]

Not me getting belated Barricade Day feels from Greek music....

“Δώδεκα παιδιά στους δρόμους, δώδεκα σπαθιά, πήραν τη βροχή στους ωμούς, δώδεκα παιδιά, χάραξαν στη γη τους νόμους, άνοιξαν στη νύχτα δρόμους κι έγινε η αγάπη πιο βαθιά.“

[Twelve kids in the streets, twelve swords, took the rain on their shoulders, twelve kids, carved laws on the Earth, opened roads in the night, and love became deeper.]

“Δώδεκα παιδιά“, Μάνος Λοΐζος, Γ. Κακίτση Choir

@maria7potter, @frustratedpker, @roxann-with-no-e <3

[nefelibata16]

Κεφάλαιο 8ο : Επίλογος

   Ξύπνησα μα ήταν ακόμα νύχτα. Πετάχτηκα από το κρεβάτι, έβγαλα μια μικρή κραυγή. Είχα δει έναν εφιάλτη. Ο Ατάλμιος είχε αρπάξει το κολιέ μου και με είχε τραβήξει λέει μαζί του στον τάφο του. Χαζομάρες.  

  Ο Κλεάνθης κοιμόταν ακόμα στο κρεβάτι. Όταν πετάχτηκα άνοιξε τα μάτια του. Με κοίταξε  και ψιθύρισε μισοκοιμισμένος.  

“Πάλι παράφαγες Διαμάντι. Θα σου έπεσε βαρύ το βραδινό. Η βαρυστομαχιά φέρνει εφιάλτες.”  

 Άνοιξε τα χέρια του να χωθώ στην αγκαλιά του ξανά. Δε μπορούσα. Τη Βασίλισσα την αφήνουμε να κοιμάται στο δωμάτιο μας τα τελευταία βραδιά. Ο Κλεάνθης μου έκανε μούτρα στην αρχή. Έχει ζεστάνει ο καιρός και τα ρούχα του τον βαραίνουν στον ύπνο. Θέλει να με αγκαλιάζει και να ακουμπιουνται τα κορμιά μας. Με αγαπάει όμως την άφησε να έρχεται. Της βάλαμε ένα στρώμα μπροστά από το παράθυρο. Κανείς δεν ξέρει πως κοιμάται εδώ. Φοράει ακόμα το πέπλο της. Δε με ντρέπεται μα αν κάποιος μπει μέσα στο δωμάτιο τουλάχιστον δε θα πρέπει να δει το πρόσωπο της. Και αυτή ακόμα κοιμότανε. Δεν άνοιξε τα μάτια της. Εκείνο το βράδυ είχε φεγγάρι μεγάλο, φωτεινό. Φωτίζονταν το δωμάτιο μα η λάμψη της σελήνης δεν έφτανε την καρδιά μου. Περπάτησα στο παράθυρο.  Εμείς δεν το καλύπτουμε το παράθυρο μας με μαυρο πανί. Κοίταξα έξω. Τα φώτα του σπιτιού της Κλώνης ήταν ανοιχτά. Μπορεί να ταράχτηκαν τα μικρά. Να είναι αδιάθετα. Μπορεί να είδε η Κλώνη κάποιον εφιάλτη, μέσα στην ταραχή της να άνοιξε την λάμπα χωρίς να το πολύ σκεφτεί.  

      Σήμερα το βράδυ δεν έχουμε καμία προγραμματισμένη επίθεση. Η Κλώνη έφυγε το πρωί από το παλάτι. Δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν. Την συνάντησα στην καγκελόπορτα. Κάτι μουρμουρούσε. Ανάμεσα στους ψιθύρους της διέκρινα και το όνομα της Μελίσσα. Ίσως να πήγε να την συναντήσει. Παράξενο. Δε ζήτησε να πάμε μαζί. Συνήθως οδηγώ εγώ την άμαξα. Την επισκεπτόμαστε παρέα την αγαπημένη μας μάγισσα, καθόμαστε ολόκληρη την μέρα. Σήμερα πήγε μόνη της. Γύρισε νωρίς το απόγευμα. Παράξενο. Συνήθως κάθεται πιο πολύ.  

   Η ανάσα της Βασίλισσας δεν είναι βαθιά μα κρατάει τον ρυθμό των σκέψεων μου. Θα ��θελα να πάω στον πατέρα, να του πω να μου τραγουδήσει. Αν χρειαστεί ένιωθα έτοιμο να χύσω δάκρυα στο νυχτικό του, να κάνω τα πάντα για να τραγουδήσει. Ένιωθα ένα σφίξιμο στο στήθος. Περίεργα συναισθήματα με κατέκλυζαν. Τα χέρια μου έτρεμαν, το κεφάλι μου έκανε σβούρες και τα μάτια μου πονούσαν. Είχα δει στο όνειρο μου πως το πρωί το δωμάτιο του μπαμπά ήταν άδειο, πως το σπιτάκι της μαμάς δεν έβγαζε καπνούς πια. Πώς το τζάκι είχε σβήσει για πάντα. Ήθελα να επιστρέψω στο κρεβάτι, να αποκοιμηθώ στην αγκαλιά του Κλεάνθη, να μη χρειάζεται να σκέφτομαι τίποτα πια. Πήγα στο μπαούλο. Έπρεπε να βρω το μπουκάλι με τη βαλεριάνα.  

    Το άνοιξα και ατσούμπαλα ήπια τέσσερις γουλιές από το παχύρευστο υγρό. Το άφησα στο κομοδίνο. Πήγα να κλείσω το μπαούλο .Είχα από πάντα αυτήν τη  συνήθεια, να  αριθμώ τα πράγματα που έχουν τα μπαούλα προτού τα κλείσω, να σιγουρεύομαι πως τίποτα δε λείπει. Έτσι έκανα και εκείνο το βράδυ. Ψιθυριστά βγαίνανε οι αριθμοί από το στόμα του. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, οκτώ. Το μικρό σπαθί μου. Αυτό με τους σκαλιστούς κισσούς. Ανακάτεψα το περιεχόμενο του μπαούλου αργά, προσπάθησα να το βρω το μαχαίρι χωρίς να κάνω θόρυβο, μην τους ξυπνήσω. Κλείδωσα το μπαούλο. Το μαχαίρι το είχε πάρει κάποιος άλλος. Κοίταξα στο μέρος της καινούργιας Βασίλισσας. Το σπαθί της το είχε πάρει αγκαλιά όπως κάθε άλλο βράδυ, γιατί να ήθελε να πάρει και το δικό μου; Άλλωστε το σπαθάκι μου είναι μικρό και παλιό, δεν  σκοτώνει δράκους. Ο Κλεάνθης έχει τα δικά του ξίφη στο δωμάτιο του όμως έχει φέρει και εδώ ένα. Δεν το συνηθίζει βέβαια να κοιμάται αγκαλιά με σπαθιά. Μονάχα εγώ και αυτός έχουμε κλειδί για το μπαούλο. Ίσως να το πήρε και να ξέχασε να το επιστρέψει. Η Βαλεριάνα θα χρειαστεί κάποια λεπτά για να δράσει. Η πόρτα του δωματίου είναι μισάνοιχτη. Μπαίνει λιγάκι φως. Ποιός άφησε το κερί αναμμένο; Ποιός τόλμησε να παρακούσει τον Δευκαλίωνα;  

  Χώνω το πρόσωπο μου στο άνοιγμα της πόρτας. Μια σκιά τρέχει προς το δωμάτιο με τη μεγάλη πράσινη πόρτα. Στα χέρια της το σπαθάκι μου. Τα κεριά του Βασιλιά έχουν παραμείνει ανοιχτά. Σαν να την περίμενε αυτήν την σκιά. Αύριο είναι η στέψη. Το σπαθί μου λείπει. Η Κλώνη έχει φύγει από το πέτρινο σπιτάκι. Ο Βασιλιάς περιμένει την σκιά του κλεισμένος στο δωμάτιο του.  

   “Σε αγάπησα πολύ Φινέα. Εσύ φταις..”  

Μια φωνή αποφασιστική ακούγεται. Γνώριμη. Ύστερα μια κραυγή. Έπειτα το χάος.  

[sirenarossa]

σκληρότερα σπαθιά, τα μάτια…

[eclecticstarlightblogger]

Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος αποκαλύπτει για την σκηνή της μονομαχίας

Fun facts. Η μάχη γυρίστηκε σε μία ημέρα. Οι ηθοποιοί σκέφτηκαν μόνοι τους τη χορογραφία. Έκαναν πέντε μέρες πρόβα. Την ημέρα του γυρίσματος άλλαξε ο χώρος γιατί έπρεπε να βρεθεί κάτι μεγαλύτερο. Τα σπαθιά ήταν μεταλλικά και ακονισμένα, πράγμα που δεν συνηθίζεται. Fun facts 2. Συνήθως οι σπαθογραφίες βασίζονται στο να χτυπάει ο ένας το […] Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος…

[mhmeaggizeis]

Βροχοποιός- Ξύλινα Σπαθιά

[thoughtfullyblogger]

Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος αποκαλύπτει για την σκηνή της μονομαχίας

Fun facts. Η μάχη γυρίστηκε σε μία ημέρα. Οι ηθοποιοί σκέφτηκαν μόνοι τους τη χορογραφία. Έκαναν πέντε μέρες πρόβα. Την ημέρα του γυρίσματος άλλαξε ο χώρος γιατί έπρεπε να βρεθεί κάτι μεγαλύτερο. Τα σπαθιά ήταν μεταλλικά και ακονισμένα, πράγμα που δεν συνηθίζεται. Fun facts 2. Συνήθως οι σπαθογραφίες βασίζονται στο να χτυπάει ο ένας το […] Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος…

[greekblogs]

Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος αποκαλύπτει για την σκηνή της μονομαχίας

Fun facts. Η μάχη γυρίστηκε σε μία ημέρα. Οι ηθοποιοί σκέφτηκαν μόνοι τους τη χορογραφία. Έκαναν πέντε μέρες πρόβα. Την ημέρα του γυρίσματος άλλαξε ο χώρος γιατί έπρεπε να βρεθεί κάτι μεγαλύτερο. Τα σπαθιά ήταν μεταλλικά και ακονισμένα, πράγμα που δεν συνηθίζεται. Fun facts 2. Συνήθως οι σπαθογραφίες βασίζονται στο να χτυπάει ο ένας το […] Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος…

[skandaladiaplokidiafthora]

Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος αποκαλύπτει για την σκηνή της μονομαχίας

Fun facts. Η μάχη γυρίστηκε σε μία ημέρα. Οι ηθοποιοί σκέφτηκαν μόνοι τους τη χορογραφία. Έκαναν πέντε μέρες πρόβα. Την ημέρα του γυρίσματος άλλαξε ο χώρος γιατί έπρεπε να βρεθεί κάτι μεγαλύτερο. Τα σπαθιά ήταν μεταλλικά και ακονισμένα, πράγμα που δεν συνηθίζεται. Fun facts 2. Συνήθως οι σπαθογραφίες βασίζονται στο να χτυπάει ο ένας το […] Η Μάγισσα: Ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος…