In this interview, Abbas Kiarostami reflected on why life itself inspired him more than anything else, his journey as a filmmaker and an artist, and the legacy he wanted to leave behind.
Abbas Kiarostami visited the IU Cinema in April 2014 for several public events and an onstage interview as part of the Jorgensen Guest Filmmaker Series.
This interview was originally released as “Abbas Kiarostami - An IU Cinema Exclusive.” Final Draft is IU Cinema’s exclusive interview series with cinematic luminaries.
عشق نتیجه ی سوء تفاهمه .. و ما میریم برای اینکه سوء تفاهم کنیم . وقتی به تفاهم می رسیم , وقتی در واقع درک میکنیم , اون موقع در واقع عشق به زوال میرسه ; دیگه پایان ِ عشقه .
به مناسبت ۱۴ تیرماه سالروز درگذشت #عباس #کیارستمی برگزاری یادمان #عباس_کیارستمی در #انستیتو_لومیر_لیون همزمان با پنجمین سالگرد درگذشت عباس کیارستمی، کارگردان نامدار و صاحبسبک ایرانی، انستیتو لومیر لیون در کنار مرکز فرهنگی هنری #ژرژ_پمپیدوی #پاریس با نمایش مجموعهای از آثار این فیلمساز برجسته به وی ادای دین میکند. در جریان این رویداد هنری در مجموع ۴۶ فیلم که برخی از آنها ترمیم شدهاند و نیز مجموعهای از عکسهای دیدهنشده این هنرمند برجسته، از ۱۹ می تا ۲۶ ژوئیه، در پاریس و #لیون به نمایش درآمده است. برنامه مرکز #ژرژ_پمپیدو «#کیارستمی ؛ راههای رهایی» نام دارد. همزمان شماری از آثار وی در شماری از شهرهای #فرانسه برای علاقمندان نمایش داده میشود. همچنین در برنامه انستیتو لومیر لیون، مجموعه کتابهایی که دربارهٔ زندگی و آثار این کارگران جریانساز در فرانسه منتشر شده است نیز در کتابفروشی این مؤسسه معتبر سینمایی به علاقمندان عرضه میشود. عباس کیارستمی فعالیت سینمایی خود را با کار در #کانون_پرورش_فکری_کودکان_و_نوجوانان از سال ۱۹۷۰ میلادی آغاز کرد و در طول حیات حرفهای خود بیش از ۴۰ فیلم کوتاه، بلند و مستند ساخت که شماری از آنها در معتبرترین جشنوارههای جهانی مورد تقدیر قرار گرفت. این هنرمند ممتاز همچنین در زمینهٔ عکاسی، نقاشی، طراحی و گرافیک و نیز شعر فعالیت داشت و آثاری آفرید. این کارگردان برجسته ایرانی پنج بار نامزد دریافت #نخل_طلا و ۴ دوره نیز داور جشنوارهٔ #فیلم_کن شد. وی در سال ۱۹۹۷ این جایزه را برای کارگردانی فیلم «#طعم_گیلاس» دریافت کرد. عباس کیارستمی پس از چند ماه بیماری، بستریشدن و عمل جراحی در #تهران، سرانجام برای ادامه درمان راهی پاریس شد، اما اندکی بعد و در روز ۱۴ تیرماه ۱۳۹۵ در آنجا درگذشت. مرگ این فیلمساز سبب شد موضوع قصور پزشکی در جامعه ایران از نو مطرح شود. آخرین ساختهٔ کیارستمی با عنوان «۲۴ فریم، پیش و پس از لومیر» که ادای دینی به نام #برادران_لومیر نیز به شمار میرود، پس از مرگ وی، در هفتادمین جشنوارهٔ فیلم کن، و در سالن لومیر این جشنواره به نمایش درآمد. این فیلم مورد ستایش بسیار منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. عباس کیارستمی با کسب ۳۲ جایزه و دستاورد هنری پرافتخارترین هنرمند ایرانی بهشمار میرود. نام وی در سال ۲۰۰۲ بر دیوار سینماگران نامدار #مؤسسهٔ_لومیر نقش بست. https://www.instagram.com/p/CQ9bB-PHdsW/?utm_medium=tumblr
_ #جناب #آقای #عباس_کیارستمی #تولدت #مبارک باد... چه خوب شد که نیستی در این آشفته بازار هرجا که هستی مراقب درختان سبزت باش ، ما از درختانت هم به خوبی خودت نگهداری نکردیم چون انسان هستیم و این معنای تمام جواب ها است. امروزت را جشن می گیریم و فردا فراموشت میکنیم و باز هم #1تیر سال بعد باز تورا به یاد میاوریم.... ما چهره پردازان خوبی هستیم... بدا به حال ما #عباس_کیارستمی #کیارستمی #abbas_kiarostami #kiarostami (at Chitgar, Tehran, Iran) https://www.instagram.com/p/BzALctPgcqF/?igshid=kgurpnm24qg1
به مناسبت ۱ تیر سالروز تولد #عباس #کیارستمی فلسفه زندگی از نگاه #عباس_کیارستمی در گفتوگو با عباس بهارلو زندگی و دیگر هیچ... 🔹شادروان کیارستمی همچون هر آدم دیگری انسانی چندوجهی بود و زندگی و مرگ از مضمونهای اصلی فیلمهای او بود. او با ادبیات ایران و جهان به خوبی آشنایی داشت و میدانست که هیچ مضمونی به اندازۀ زندگی (یا عشق) و مرگ نظر اهل ادبیات را نگرفته است. در عین حال میدانست که زندگی یا عشق پاسخی است به معنای هستی و مرگ نجات آدمی از رنجِ این هستی است 🔹بدیعی «طعم گیلاس» آدمِ تلخاندیش و ناامیدی است، که ظاهراً معتقد است «زندگی چیز دلچسبی نیست». او بهعنوان آدمی مرگطلب در سراسر فیلم خود را به تنگوتا میاندازد تا فردی را بیابد که نظر او را نسبت به خود و تصمیماش دربارۀ خودکشی جلب کند. 🔹اما بدیعی در هیچ فصلی از فیلم درباره مشکلات خود و علت خودکشیاش سخنی به میان نمیآورد و چهبسا اگر درباره خود و انگیزهاش برای خودکشی با آدمهایی که بهعنوان دستیار برمیگزیند سخن میگفت تا این اندازه شخصیت او سر به مُهر و جذاب از کار درنمیآمد. همینقدر میتوانیم فرض بگیریم که او، با سماجتی که از خود برای خودکشی نشان میدهد، آدمی است که برای مرگ زندگی میکند، یا در واقع زندگی میکند تا فرصتی بیابد تا خود را نابود کند؛ اما در عین حال آدمی است که نمیخواهد ساکت و خاموش غرض خود را حاصل کند؛ یعنی نمیخواهد مرگ، یا خودکشی، خود را بدون هیاهو برگزار کند 🔹به گمان من حق با کیارستمی بود که «خانه دوست کجاست؟» را از دو فیلم «زندگی و دیگر هیچ...» و «زیر درختان زیتون» جدا کرد تا با قرار دادن «طعم گیلاس» در کنار دو فیلم آخر سهگانه (تریلوژی) خود را شکل بدهد. درواقع، چنانکه خود او هم تعبیر میکرد، وجه اشتراک این سه فیلم، یعنی تقابل مرگ و زندگی، قرار است به تکمیل یک «ایده» یا مفهوم کلی کمک کند. 🔹کیارستمی با هر فیلمی که ساخته است ستایش خود را از زندگی چنان که هست یا باید باشد نشان داده و شدت بخشیده است. هر چند این ستایش را که همواره با نوعی سادگی گوارا و فروتنی طبیعی همراه است نمیتوان به معنای رضایت تمام و کمال از زندگی فرض گرفت. به عبارت دیگر فیلمهای کیارستمی ـ در واقع سرگذشت آدمهای آثار او ـ به سلسلهای از حوادث با پایان خوش ختم نمیشوند؛ گیرم احساسی که از آنها حاصل میشود گشاینده و رضایتبخش است. #روزنامه_ایران https://www.instagram.com/p/CQZZctXH3zC/?utm_medium=tumblr