#3391 kilometre

[mutlulukhirsizi]

[veradansatirlar]

Sinemaya gidelim mi?

[yanlizgecelerr]

O yüzleşme şansını istiyorum.

[kalbimdeki-maviyara]

[egeenincisii]

dün de yorgundum bugün de yorgunum muhtemelen yarında yorgun olucam

[maddiesflame]

derya pinar ak icons

like/reblog if saved © maddiesflame

[bigelsendiyorum]

"İmkansızın hayalini kurmak istemem."

Çevrimiçi... Yazıyor...

"Hayalini kuramadığın her şey imkansız olarak kalır."

[beppeux]

Daha önce hiç görmediğimiz, adımızı dahi unutacağımız, bilinmedik bir yere gidelim beraber. Uzaklara, çok uzaklara. Hiç bilmediğimiz sokaklarda koşalım. Bizi tanımayan insanların arasında kahkahalar atıp, acılarımızı unutalım. Her bir sokağın köşebaşında sarılıp ilaç olalım birbirimize. Hiç bilmediğimiz bir şehrin sokaklarına bizden izler bırakalım. Kendi hikayemizi yazalım. Yazıp, çizdiğimiz hikayenin başrolü olalım. Birlikte kaybolup, birlikte yenilenelim.

[mutlulukhirsizi]

[veradansatirlar]

“Bana öyle bakıyorsun ki…”

“Nasıl?”

“Sanki dünyanın en güzel kızı benmişim gibi.”

“Dünyanın en güzel kızı sensin İzmir”

[yanlizgecelerr]

Asla kitaplardaki gibi sevilmeyecez.

[kalbimdeki-maviyara]

[egeenincisii]

o akşam o gün Ege’mi bulduğuma inanmıştım. Ama onu İzmir ve Ege’de tam tersi oldu. Ege İzmir’in hayatına ‘’artık uyu.’’ mesajıyla girmişti. Ama bizimkinde ben aldım onu hayatma ama artık uyu demedim. Snaptan eklemiştim. 25 Ekim 2022 :) Fazla snape girmiyordu açıkçası ama bana çok iyi geliyordu küçücük bir sözüyle tüm 24 saat boyunca mutlu oluyordum. Kova burcuydu. Onu tanımlayacak olursam uykucu, maçsever, odun ve benim kıvırcığımdı. Her 1.2.3. ve 4. ayımızı ben kutlardım o hiç sevmez kutlamaları. Yeni yıl hediyesi kendime onun resmini çıkarttım heryere onu da götürüyordum. Çok mutlydum. Bizim ilişkimiz; bir çember düşünün o çemberin içinde sadece ikimiz ve birbirimze olan hislerimiz vardı. Onun haricinde ‘nerdesin, kimlesin?’ gibi sorular hep o çemberin dışındaydı. Öyle hiç sorular sormazdık. Hatta morali bozuk olduğunda 1 hafta falan konuşmadığımız zamanlar olurdu, geç cevaplar verirdi ama çok şey yapmazdım çünkü snape çok girmiyor derdim. Aramızda 862 kilometre vardı. Ve ben 25 Ekim tarihinden itibaren hep bu mesafeleri aşmayı diledim. Ona hep kıvırcık saçlarınla oynamak istiyorum ve sana kocaman sarılmak istiyorum derdim. En büyük hayalim oldu. Varlığıyla mutlu oluyordum. O 25 Ekim akşam baya bir konuştuk ve bana 21:04′te benimle sevgili olur musun dedi. Ve bende kabul ettim. Bana hep bebiş, güzellik, kızım derdi. Hayatımda ilk sevgilimdi, bu güzel duygularda ilkimdi ve hep son olmasını dilemiştim oysaki :) Deprem oldu yanımda oldu bir keresinde ‘beraber olan güzel olan hayalleri getir aklına’ dedi ben bu sözle o an sakinleştim bilmiyorum. Ama sonra işler değişti.Çok fazla şey var o yüzden kısa kesiyorum çünkü Ege ve İzmir’e söyleceklerim var daha. Beni snapten çıkardı, tiktoktan takipçiden kaldırdı engelledi bir anda yok oldu. Mesafeleri imkansız yaptı. Ve ne yapacağımı bilemedim elim kolum bağlı hiçbirşey yapamadım. Bekler ve döner dedim. Ama o ne döndü, ne geldi, ne bir umut verdi.. Sadece gitti. Bir daha dönmemek üzere :) Arkadaşına yazdım dediklerini ilettim mesaja bakarsa döner belki dedi ama yok. Bir daha dönmemek üzere gitti. En son onun için yazdıklarım o arkadaşına yazdıklarımdı. Artık  bende ne umut kalmıştı nede ışık:) O günden beri böyleyim yani. Acımı hep 3391 ve 0 klometre okuyarak dindirmeye çalıştım ve az da olsa başarıyordum. Şuan o benim için yok ama var, ama artık sanırım yok olacak. Resimleri, mesajları duruyor telefonumda. Silmiyorum veya silemiyorum hangisi bilmiyorum. Sesi aklımda.. çok güzel sesi var-dı. Çok yoruldum ama güçlü durmaya çalışıyorum. Artık onunla ilgili söyleyeceklerim azaldı. Şimdi sıra Ege ve İzmir’de.. O hayatımda yokken bir sürü kitap okuyordum. 3391 ve 0 kilometrede aynı şekilde. Onların hikayesi bana çok dokundu, dönüm noktam oldu, tüm cümlelerin güzelliği oldu..Sonra hayatıma o girdi işte. Bu iki kitap onunla birlikte daha da anlam kazanmaya başladı, mesafelerin, dağların, şehirlerin..hiçbirşeyin bu birbirini seven iki kalp için bunların bir engel olmadığını öğretti. Onu hayatımda hep Ege olarak benimsedim; belki birlikte ışıklardan konuşmuyorduk ama hayatımda ışıktı. Çok imreniyordum onların hayatlarına. Bizde böyle oluruz demiştim ama olmadı. Ege; iyiki o gün İzmir’e artık uyu yazdın, onun hayatına ışık oldun, karanlığına aydınlık oldun ve daha fazlası oldun. Onu iyiki çok sevdin. Mesafelerin bir önemsiz olduğunu, önemli olan iki güzel kalbin birbirini sevmesi olduğunu iyiki öğrettin. Çünkü sen olmasaydın İzmir olmazdı. İzmir karanlıkta olurdu. İzmir Ege’de olmazdı..Sen Dünya’nın en güzel Egesisin. Benim için öyle olmadı ama. Bana senin İzmir’e olan sevgin gibi olur sanmıştım ama olmadı. İzmir; sen içimdeki benin aynısısın. Yaşadığın şeylerden bazılarıyla senle ben o kadar benziyoruz ki..Tamamen sen olamam. Çünkü sen Egeyle tamamlandın. Ama ben yarım kaldım. Onca mesafeye rağmen o kadar güzel sevdin ki Ege’yi..sen iyiki onun ışık perisisin, iyiki yıldızın annesisin, iyiki onun aydınlığısın sende çokça iyiki..Aramızdaki fark senin Ege’ye karşı olan sevgin çok büyükken, bende de öyle ama Ege seni sevdi bırakmadı. Işığın oldu karanlığına..Ama benim için ise zifir bir karanlık yaptı. Canı sağolsun :) Aşkınıza, ışıklarla hayallerinizin olmasına..ve daha nicesini tek ben değil sizi okuyan herkes çok seviyor. Kabullenebilmem belki zor oldu. O benim Egem hiç olmamış ki..Olacağı buymuş demekki. Ege ve İzmir.. sizin hikayenizi kitaptan okumak apayrı birşey. Ama şimdi ise filminiz çıkıyor..Bunun için çok heyecanlıyım. Kavuşmanızı bu sefer bu şekilde izleyeceğiz..Ve filme gittiğimde ise 3391 ve 0 kilometreyi kalbime bastırıp izleceyeğim. O egem dediğim kişi benim egem hiç olmamış oysaki. Bir sahil kenarındayım aksam gece ay çok güzel düşünün. Ayın ışığı denizde çok güzel görünüyor rüya gibi..Ama ayın önünde bulutlar var o yüzden deniz kapkaranlık oldu ve ben o rüya gibi güzelliği göremiyorum. En önemlisi ışığı..Çünkü o egem dediğim Ayın önüne bulutları koyan kişiydi..Onu sevsem de bunu kabullenmek zorundayım artık biliyorum. Düşünceye devam :) Ve o yüzden sonsuza kadar hep o karanlıkta kalacağıma inandırıyorum kendimi. Ama sonra bir Ege gelecek,,hiçbir şey imkansız değildir. O ayın önündeki kara bulutları çekecek ve artık hayatım deniz gibi ayın ışığıyla parlayacak..Asla karanlıkta kalmayacak. İste o benim egem olacak inanıyorum. Ama akışına bıraktım artık.. Çünkü Ege ve İzmirin dediği gibi; Herşey anını bekler. Aşkta, dostlukta, güzel hisler ve güzel anılarda herşey anını bekler :) Beklerim ben isterse dünyanın öbür ucunda olursa olsun. Karanlığıma aydınlık, ruhuma ışık, hayallerime gerçek olacaksa beklerim. Çünkü o şuan bir yerlerde beni bekliyor. Adını belki hiçbirşeyini bilmiyorum belki. Ama mucizem olduğunu biliyorum, onun eyfeli, onun ışık perisi olduğumu biliyorum. O hala aklımda belki ama zamanla aşmak zorundayım hatta bunu başarıyorum bile belki :) ve filme gelirsem; kalbime bastırdığım kitaplardan önce  tabikide Allah’a dua ediyorum. Ruhumun ışığı olacaksa nasip et Allahım diye. Ondan sonra hem kitaptaki hemde filmdeki İzmir ve Egeyle konuşuyor olacağım içimden. Önce kitap ama. Çünkü onlarla ilk kitapta buluştum. Hepimiz gibi :) Ondan sonra filme dönüp o Aya kara bulutları örten egem bildiğim değil de, sonradan o bulutları çekip parlamamı sağlayan mucize Ege’mi hayal edip öyle izleyeceğim filmi. Öyle hayal edeceğim. 0 kilometre kitabında ‘’Göğe bak ..., ....seni özledi’’ kısmı boş. Ve o boşluğu dolduracak bir insan gelecek inanıyorum. Ve sizde inancınızı, umudunuzu asla kaybetmeyin dostlarım. Bekleyin sadece. Bunu neden anlattım çünkü artık onun hayatımda olmayışına kendimi kabullendirmek zorundayım. Ve İzmir ve Egeyi’nin benim hayatıma nasıl bir dönüm noktası olduğunu bilin istedim. Bu platformda tüm blog hesapları hayatlarında neler yaşadı bilmiyorum ama hiçbirimizin hayatı mükemmel değil dostlarım. Burda herkes yarasına, acısına dost olacak birilerini arıyor, yalnız olmadıklarını bilmek istiyorlar bende dahil. Ve o dostu arıyorsanız ben her ruhunuza bir yıldız çizen dost olmaya hazırım. Yeter ki yalnız hissetmeyelim. Hep bir arada olalım dostlarım. Üzülsekte olsun. Sevdiğiniz birisi varsa gidin sevdiğinizi söyleyin. 1 dakika sonra hatta 1 saniye sonra ne olacağını biliyormuyuz? Maalesef hayır. O yüzden sonunds red yediniz belki üzüldünüz anlıyorum. Ama en azından o içinizdeki ses az da olsa rahatlamadı mı? Red yediğiniz için demiyorum. Bir adım atabildin ve açıldın. Bunu sen, siz yapabildiniz. Başka kimse değil. Biz herşeyden çok güçlüyüz bunu asla unutmayın. Sadece aşk olmasına gerek yok bir başarı da olabilir yada herhangi birşey. Güçlü olmasaydık biz o zaman neden hayatımıza devam edebiliyoruz? Çok konuştum belki. Kısacası Ege ve İzmir.. size minnettarım. İyiki varsınız :) Kitap karakterleri olabilirsiniz ama benim için her zaman yaşayacaksınız. Ve sizler dostlarım. Umarım tüm hayatınız mutlulukla, güzel ınsanlarla, iyiki dedirten insanlarla, güzel heyecanlarla, sağlıkla geçer..Ama bunun için parlamamız gerek değil mi? Hasta olduğunuz da karanlık hissediyorsunuz değil mi. İyileşmek için çırpınıyorsunuz. Ama ilaçlar, serumlar..bizim için bir umut ışığı oluyor değil mi? Ve sonra alıp bir anda iyileşiyorsunuz, asıl doğrusu parlıyoruz..Ve böylece hayatımıza parıldayarak neşe saçarak devam edebiliyoruz.  Aynı bu misal. O yüzden hep gülümseyelim ve eğer 3391 kilometrenin filmine gidecekseniz asla lendinizi yalnız hissetmeyin dostlarım. Çünkü bende tek başıma gideceğim. Ama yalnız olmayacağım. Çünkü bedenen hepimiz yanyana olmasak bile filmi izlerken ki ruhlarımız, duygularımız aynı olacak eminim ki. Ve dilerim ki hayatınıza öyle bir Ege veya İzmir girsin ki..İmkansız kelimesini yok edebilesiniz. İzmir Ege’de olsun..Ege ise tüm şehirleri kapsıyor belki ama dilerim sadece İzmirde olsun. Kendinize iyi bakın dostlarım. Unutmayalım; Herşey anını bekler..

[izmirinnegesi]

bir zamanlar hayran duyarak bitirdigin kitabin hikayesini kendin yasiyosundur

-1780 km

[bigelsendiyorum]

Güzel ruhlar her daim birbirini bulur.