beppeux

[beppeux]

bazen düşünürüm "acaba şuan kim intihar eşiğinde, acaba şuan kim hangi zorluklarla mücadele ediyor, acaba şuan kim umutsuzluğun karanlığına büründü, acaba şuan hangi anne-baba çocuğunun boğazından geçecek lokmalar için ter döküyor?" gibi gibi. ben hiç birimizin yalnız olduğunu düşünmüyorum. birileri var. belki öylesine geçtiğimiz bir yolda yanımızdan geçen öylesine birileri. belki dünyanın bir yerlerinde ama birileri. varlar, ordalar sadece bize uzaklar. temiz insanlara yalnızlığı ve kötülüğü dayatan, karşısındakini zehirli hisleriyle birlikte zorbalık yaparak bastırmaya çalışıp bundan tatmin olan ve egosuna yenilmiş herkes saf kötüdür. bir çocuk ağlarken ona vuran anne-baba, bir çocuk susarken onu "uslu" diye öven akrabalar ve çocuğun tüm duygularını bastırmasına sebep olan herkes. sevgisiz büyüyen ve şiddeti güç sanan herkes saf kötüdür. şiddet uygulanır, görmezden gelinir, hafife alınır. şiddet uygulayan güler, kahkahalar atar, gücüyle tatmin olup kendini zirvede hisseder. öylesine edilmiş lafların kalpte bıraktığı hasardır şiddet. birilerinin yemek yiyemeyişine sebebiyet verendir saf kötü. birilerini acıdan kurtulmanın tek yolunun ölüm olduğuna inandırandır saf kötü. şiddet gören kadın yemek yiyemez. herkes ona "sen ne kadar zayıflamışsın" der ama o kadın farkında değildir. aynada gördüğü bedendir ona "normal" diğerlerine "anormal" gelen. bir kız çocuğu tanımıştım 16 yaşındaydı. depresyonda olduğunu ve uzun süredir bunun devam ettiğini, geç kalındığını söyleyen bir doktor vardı karşısında. anlatırdı bana. o yeni tanıdığım kız yaşamak için zorunlu kılınan beslenme eylemini gerçekleştiremiyordu. herkes ona "çok zayıfladın, yemek ye" diyordu ama ona aynada gördüğü vücut normal geliyordu. yemek yedikten sonra kusmaları zararsız geliyordu. taa ki tartıda 40 kiloyu gördüğü güne gelene kadar. ilaçlarla makul kiloya ulaştı ama bu seferde kendini yemek yemekten alıkoyamıyordu. kilosu git gide artıyordu. yaşadıklarını kaldıramıyordu zamanla acıyı vücudunda hisseder olmuştu. o tanıdığım kız çocuğu şimdilerde başka insanlara yardım etme hayaline tutunup, başarılı bir kadın olmak için çabalıyor. onu seviyorum. iyi ki hayatına dokunmuşum. inşallah hayallerini yaşadığında da yanında olurum. bazen zihnimde dönüp duran o düşünlerin yaşandığına şahit oldum dün. bir kadının anoreksiyadan ölümüne. bir kadının yaşadıklarını kaldıramayışına. bu dünyada belki yaşayacak bambaşka bir hayatı olabilecekken o güzel kadın yaşattıkları acıların ağına takılıp hayattan koparıldı. yemek yiyemiyor oluşu onun tercihi değildi. bunu intihar olarak adlandıranlar dahi var. bilmiyorum. tek bildiğim; intihar, saf kötülerin işlediği cinayettir. insanların sanal alemde bu kadar fütursuzca ve cüretkarca konuşabilecek seviyede oluşlarına aklım ermiyor. kalbim, o zaten dayanmıyor. ben ölüm lafını sevmem. bu dünyadan göçüp gitmiş bir canın arkasından bile onun estetikleri, parası pulu konuşuluyor. birini intihara sürükleyen düpedüz cinayet işleyendir. o güzel kadının olduğu fotoğraflara "yemek yeseydin, sosyal medyanın sonu" tarzı yorumlar yapıp hiçbir şey olmadan hayatlarına devam eden belki komşusuna bile dedikodu malzemesi çıkaran herkes psikolojik şiddeti meşrulaştıran ve bunu normal hayatlarına adapte eden ucuz varlıklardır.

[beppeux]

500 gram depresanla ritim tutma derbisi.

[beppeux]

güzel laftır, severim.

Kanında ihanet olanın götüne sadakat çeşmesi de soksan bir bok değişmez.

[beppeux]

u hate me but who are u

[beppeux]

[beppeux]

ulaşamadığım hesaplarım, silinen anılarım ve derin arşivim. 1721

[beppeux]

Beni doğru anlamanı beklemiyorum ve nedenini tam olarak siklemiyorum.

[beppeux]

Ulan ne bileyim mesele ne mesela?

[beppeux]

:(

[beppeux]

İleti açmayı düşünür müsün

hayır.

[beppeux]

2017-2021 arasını özlüyorum. Gecenin Tanrıları adminlerinin yaptığı yayınlarla sabahlamayı. Herkesi aitlikleriyle tanımlamayı. Kimsenin egosuna yenilmeyişini. O dönem çocuk sayılacak yaştaydım belki ama hep uzaktan hayranlık duyduğum insanlarla çevriliydi etrafım. Yaklaşmaya korkardım. Büyüdükçe "keşke" diyorum. Geçmişime yönelik birçok keşkem var. İstrip gruplarında rap dinlemeye yeni yeni başladığım zamanlar vardı. Eski ama benim yeni keşfettiğim ve beynimde iz bırakan sözleriyle haykırdığım şarkılar. Samimiyeti özledim. Şimdilerde herkes aynı. Herkes birbirine benziyor. Herkes kaosla tatmin oluyor. Artık kimseyi aitlikleriyle tanımlayamıyorum ve o hayranlıkla baktığım belki de hiç tanımadığım insanları özlüyorum.

[beppeux]

fotoğrafa baktım yıl 2017 anılar gerçek değil karton gibi.

[beppeux]

[beppeux]

[beppeux]

[beppeux]

Stop respecting people that don't respect u.