#Dan Nadel

[downthetubes]

Frank Frazetta finally gets the big, beautiful book he deserves

A fantastic-looking book devoted to the brilliant artist Frank Frazetta is available to buy now in the UK

The Fantastic Worlds of Frank Frazetta, a limited edition book featuring 468 pages of high grade scans of original art, is available now from TASCHEN in the UK and Europe, and in the United States from January 2023. Frank Frazetta has reigned as the undisputed lord of fantasy art for 50 years, his fame only growing in the 12 years since his death. With his paintings now breaking auction records…

[thepersonalwords]

Trusting your inner voice, which is one of the critical steps in developing intuition, is predicated on being truly self-confident.

Laurie Nadel, Dr. Laurie Nadel's Sixth Sense: Unlocking Your Ultimate Mind Power

[thommi-tomate]

Thommi on Facebook:

To all my Facebook fans around the world:

Merry Christmas!

Frohe Weihnachten!

Feliz Navidad!

Geseende Kerfees!

Gëzuar Krishlindjet!

Gozhqq Keshmish!

I'D Miilad Said!

Nabidà!

Shenoraavor Nor Dari!

Bones Navidaes!

Mbung Mbung Krismie!

Shuvo Baro Din!

Mi wisim yufala eerywan one gutfala Krismas!

Nedeleg laouen!

Vasel Koleda!

Bogem h n mh m!

Danistayohihv!

Hoesenestotse!

Glædelig Jul!

Jutdlime pivdluarit!

Gajan Kristnaskon!

Rõõmsaid Jõulupühi!

Gledhilig jól

Hyvää Joulua!

Zalig Kerstfeest!

Joyeux Noël!

Bon Nadâl!

Noflike Krystdagen!

Gilotsavt Krist'es Shobas!

Kala Christougenna!

Barka da Kirsimatikuma!

Mele Kalikimaka!

Mo'adim Lesimkha!

Okresmesa ombwa!

Shubh Naya Baras!

Vrolijk Kerstfeest!

Selamat Hari Natal!

Nollaig Shona Dhuit!

Ojenyunyat Sungwiyadeson homungradon nagwutut!

Buon Natale!

Shinnen omedeto!

Sugeng Natal!

Gute Vaynakhtn!

Seng Dan Fai Lok!

Bon nadal!

Noeli Nziza!

Isangle Krismen!

Bon Natale!

Appi Krismes!

Sretan Bozic!

Seva piroz sahibe!

Bon Nadel!

Wanikiya tonpi wowiyuskin!

Prieci'gus Ziemsve'tkus!

Linksmu Kaledu!

Amazalibwa Agesanyu!

Schéi Krëschtdeeg!

Selamat Hari Natal!

Nixtieklek Milied tajjeb!

Salama' Natal!

Kung His Hsin Nien!

Nollick ghennal!

Kia orana e kia manuia rava!

Streken Bozhik!

Festusu Natale!

Esimano olyaKalunga gwokombandambanda!

Krist Yesu Ko Shuva Janma Utsav Ko Upalaxhma Hardik Shuva!

God Jul!

Ungil Kurismas!

Wesolych Swiat!

Boas Festas!

Sumaj kausay kachun Navidad ch'sisipi !

Mata-Ki-Te-Rangi!

Bella Festas daz Nadal!

Bachtalo krecunu Thaj!

Craciun fericit!

Pozdrevlyayu s prazdnikom Rozhdestva!

Buorit Juovllat!

Bonu nadale!

Nollaig chridheil!

I'Taamomohkatoyiiksistsikomi!

God Jul!

Schöni Wienacht

Sretam Bozic!

Bon Natali!

Vesele Vianoce!

Vesele bozicne praznike!

Krismas Njema Na Heri!

Maligayang Pasko!

Ia ora i te Noera!

Suksan Wan Christmas!

Prejeme Vam Vesele Vanoce!

Veseloho Vam Rizdva!

Kellemes Karacsonyiunnepeket!

Chuc Mung Giang Sinh!

Nadolig LLawen!

Winshuyu sa Svyatkami!

Quyanalghii Kuusma!

Sinifesela Ukhisimusi Omuhle!

🎅🎄

Translation:

Merry Christmas to all of you.

I've just come from a spontaneous run and can only recommend it to you, it was really fun, even in this weather, so if it suits you. It loosens up the mind and you can tuck into a nice roast tonight so take care, best wishes and have a good time with the family ciao Ciao.

[lanatrailer]

Collection Updates

Original Files 'Diet Mtn Dew – Mike Daly's Demo' Bentley Axl Rose Husband Elvis Dance for Money (Lemonade Motorcy) Super Moivie Boarding School Resistance / Every Man Gets His Wish Coca Cola (My Song 57) Paradise – Mix 1 Wolf T-Shirt

New Files Disco – Acoustic Demo Platinum Greenwich Beach Boys Star Lux Heavy Hitter, Ray to Doug (Raise Me Up), Run-through Vivian (Jun 2009 Session) Be My Daddy – Mix 2 (John Frederik Fortis) Young and Beautiful – Dan Heath Rough Mix (Mix 1) Your Girl – Kieron Menzies Mix (Mix 11)

New Production Credits My Best Days (Benjamin Hudson McIldowie) Back to tha Basics (Timothy Elliott Larcombe) 1949 (Lee Nadel, Richard G. Mercurio)

[haveyoureadthiscomic-poll]

[muppet-facts]

Muppet Fact #607

Betty Lou has a baby sister and a young brother who's name is Herbie.

Sources:

Grover Learns to Read. Dan Elliott and Normand Chartier. Random House. 1985.

The Sesame Street Bedtime Storybook. Tony Geiss, Emily Perl Kingsley, David Korr, Jeff Moss, Robert Oksner, Patricia Thackray, Tom Cooke, A. Delaney, Joe Mathieu and Marc Nadel. Random House. 1978.

[frankendykes-monster]

The books! Tell us more about the books!

When I mentioned that Ogden Whitney isn't as "unknown" as he was in 2006, that's actually in part because of Art Out of Time's editor, Dan Nadel, who's more or less Whitney's biggest fan, going so far as to also edit a collection of Whitney romance comics.

I think what pushed me over the edge to get Shazam: The Golden Age of The World’s Mightiest Mortal was the inclusion of a complete Jack Kirby/Joe Simon story that was originally published in Captain Marvel Adventures #1. There's a novelty to seeing Kirby try and imitate another artist's work given that 30 years later everyone in the industry would be imitating his but I digress, I like the thin under-detailed figures here.

I think right now I'm more impressed with anything Jack Cole has done ASIDE from Plastic Man. His horror work benefits from him being able to draw faces and expressions that are twisted grimaces and reach the uncanny valley at times. Trying to reach an epiphany with Plastic Man but I haven't done it yet.

I was surprised by how much I like Dick Briefer's comedic take on Frankenstein, to the point where yeah its my favorite era of his work on the character. Not "laugh out loud" funny, more cute and cuddly than anything, but I consistently reach a point of "that was fucking awesome" when I finish one of those stories. I'm surprised it took up to this decade for someone (namely: PS Artbooks) to finally collect all of it.

Come to think, Plastic Man has never been 100% collected, DC gave up after eight volumes of their Archive Editions, but PS Artbooks is only doing the solo Plastic Man title rather than anything from Police Comics. What a world we live in...

[mayzey]

Some pretty hard-hitting cartoons from Black American artists in the 1960s and early 70s.

Tom Floyd, from Integration is a Bitch!, 1969 ("...nearly every artist featured in this anthology owned a copy"):

Charles Johnson, from Black Humour, 1970:

And this one (also by Charles Johnson) that I love just because it's so joyful:

All of these are taken from a book called It's Life As I See It: Black Cartoonists in Chicago, 1940-1980 edited by Dan Nadel (highly recommended).

[artbookdap]

TONIGHT!! Thursday, March 2, from 6–8 PM, @mastbooks presents painter Jameson Green in conversation with Dan Nadel for the launch of Green's new monograph, published by @derekellergallery ⁠ The talk will be followed by a book signing.⁠ ⁠ Jameson Green Book Launch⁠ Mast Books⁠ Thursday, March 2, 2023: 6–8PM⁠ 72 Avenue A⁠ New York, NY 10009⁠ (646) 370-1114⁠ Email: info@mastbooks.com⁠ ⁠ @r.jameson @dannadel #jamesongreen⁠ ⁠ https://www.instagram.com/p/CpS4jgJpGY1/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[savage-kult-of-gorthaur]

"DRIP, DRIP, DRIP" GOES THE CHERRY LIQUID-CENTERED FILLING.

PIC INFO: Spotlight on an airbrushed poster design titled "This is Why You're Overweight," artwork by Californian designer/illustrator Peter Palombi, c. 1976.

PIC #2: Cover art to "Overspray: Riding High with the Kings of California Airbrush Art" (2008) deluxe art book, edited by Norman Hathaway, Dan Nadel. Text by Mike Salisbury. Cover image based on the "This is Why You're Overweight" (1976) airbrush piece By Peter Palombi.

BOOK OVERVIEW: ""Overspray" is the conclusive account of the rise of airbrush art, and of the equally bright and glossy Los Angeles culture alongside which it came to prominence in the 1970s. Inspired by surf graphics, psychadelia and the slick shine of Hollywood, a generation of young artists began to make every lip and palm tree glisten, and every record cover shine.

Fueled by a combination of intense demand, sleepless nights and brutal competition, the four men at the center of L.A.'s airbrush art market -- Charles E. White III, Peter Palombi, Dave Willardson and Peter Lloyd -- embarked on careers encompassing work for "Playboy," Levi's, the Rolling Stones, Rod Stewart and major studio films including "American Graffiti" and "Tron."

Together, their work came to define the look of illustrative graphics for a generation of viewers. This book tells the story of these four artists for the first time through hundreds of images of the artists' best and best-known work, unseen production roughs, documentary photographs and other ephemera.

Viewed now, their surreal, funny and utterly slick imagery seems all the more fantastic -- combining technical precision with wild flights of imagination that bring to mind the work of some of today's top artists, from Takashi Murakami to Matthew Barney. Essay by Mike Salisbury, acclaimed designer of everything from Disney logos to "Jurassic Park" ad campaigns to "Sassy" magazine."

-- ARTBOOK on "Overspray: Riding High with the Kings of California Airbrush Art"

Sources: https://kathykavan.posthaven.com/airbrush-art-of-the-1970s-1980s & www.artbook.com/9780979415302.html.

[mirandamckenni1]

SCARDUST feat. PATTY GURDY - "CONCRETE CAGES" (Official Music Video) SCARDUST - Concrete Cages feat. Patty Gurdy (Official Music Video). Taken from the album "Strangers". More music: http://scardust.co/ Follow: https://ift.tt/IFqsymi Like: https://ift.tt/uDzm3B0 Support: https://ift.tt/3GgJVFR Extra special thanks to our Patreon supporters: Lisa Korrigane, Oxana, Heimen Stoffels, Tadeusz Raven, Yotam Braunstein, Stephan Degel, Volodymyr Polosukhin, Michael Didi, Andrei Octavian Dan, David Cooper, Melli Möp, Ben Baskin, Eldar, Daniele Purrone, Rinaldo Chiti, Antonello Mulas, Heiko Maaß, Roger Busquets Duran. You are the best! --- CONCRETE CAGES --- Music and Lyrics: Noa Gruman, Orr Didi Lead vocals and Hurdy Gurdy: Patty Gurdy Lead vocals: Noa Gruman Drums: Yoav Weinberg Guitars: Yadin Moyal Bass: Orr Didi Keyboards: Aaron Friedland Choir: Hellscore --- Video Credits: Hellscore choir singers: Atar Abramson, Bennie Bachner, Danny Semiat, Daria Singer, Dima Fridrich, Enav Kedar, Evgeni Galperin, Goni Davidson, Guy Pery, Hilla Bernstein, Itamar Menuhin-Gruman, Kfir Ben Aroia, Maayan Gad, Michal Friedman, Mikey (Bar) Nadel, Noya Shamir, Ofer Kedar, Ofir Arnon, Sapir Bura, Shani Gruman, Victoria Smolensky, Yarden Gruman Strings Quartet: Violins: Rinat Gruman-Menuhin, Elad Bogomolny | Viola: Hadar Levy | Cello: Tamar Deutsch Gomberoff Producers: - Lahav Levi | Producer (produced by) - Scardust/Noa Gruman | co-producer Concept/Screenplay: Noa Gruman Floor Director: Michael (FRESH) Rom Director of Photography: Guy Bartov Editorial: Noa Gruman | Editor Lahav Levi | Finecut, Colorist, VFX 1st AC, B cam operator (Forest): Orel Betsalel 1st AC, B cam operator (City): Omri Ben David Gaffer: Lee Alfie Lighting Technician: Shachar Alfie Location Manager: David Amar Styling: Maayan Gad Victoria Smolensky Daria Singer Goni Davidson Noa Gruman Yoav Weinberg Noa's hair&makeup and Patty’s hair: Dana Ayalon Choir’s makeup: Hilla Bernstein Michal Friedman Rinat Gruman-Menuhin Reut Paz Natovich Art: Amily Glick Weill Props: Adi Golani Playback: Lev Kerzhner Production Assistants: Lev Kerzhner Yarden Gruman Guy Perry Orin Mashiach Moral Siani Caterer (city): Kfir Ben Aroia B.T.S: Shir Didi Special thanks to: Hotel Indigo Tel-Aviv Shlomi Hdmi Buffery Beer Sheva --- Recording Credits: Bass: Yanai Avnet Keyboard: Itai Portugaly Strings: Alexandra Marcu, Elad Bogomolny, Keren Tannenbaum, Rinat Gruman, Sofie Keren, Yoed Nir --- All rights reserved to Scardust 2022 via YouTube https://www.youtube.com/watch?v=9El7fWOPpY0

[fransopdefiets]

11-8 Ådalsvollen

Gisteren vergat ik nog iets te beschrijven in het verslag. Toen ik aan het eind van de middag nog zo’n 20 kilometer te gaan had, zat ik in een fantastisch steile afdaling over mooi glad asfalt. Opeens verscheen er aan mijn rechterhand een pelgrimsherberg, dat was natuurlijk een godsgeschenk voor deze uitgeputte fietser. Maar ik miste de tegenwoordigheid van geest om meteen de remmen in te knijpen en voordat ik me goed en wel realiseerde wat ik zag, was ik al weer een paar honderd meter verder en tientallen meters lager. Toen schoot door me heen, ik ga echt niet terug klimmen naar die herberg, ik ga gewoon door naar de camping.

Enfin, ik deed gisteren boodschappen precies voordat de regen begon en het werd uiteraard gemaksvoer, gevulde pasta met een salade en yoghurt met bessen toe. ‘s Avonds belde ik met Mayke, die met haar zoon op vakantie is in Hamburg en puzzelde ik op het weer en de bestemming morgen. Het wordt in de loop van de ochtend droog, ik ga eerst naar Stiklestad, het centrum van de Olavsverering en dan door naar Ådalsvollen, waar ik een bed met maaltijden gereserveerd heb in de pelgrimslodge. Dat is iets van 40 kilometer (niet volgens de app, maar volgens de echte kaart).

Deze ochtend regent het in korte buitjes vlak achter elkaar, maar er staat een stevige westenwind, dus ik heb de regen in de rug. Ik ben in een klein uurtje in het pelgrimscentrum van Stikelstad. Dat is een echte pilgrimstrap met souvenirwinkel, een tentoonstelling met uitsluitend Noorse toelichting en een gigantisch amfitheater, waar ze een mirakelspel omtrent Olav opvoeren.

En niet te vergeten is er de kerk, die zo gebouwd is dat het altaar exact op de plek staat waar Olav in de strijd het leven liet. Maar niks ten nadele van het pelgrimscentrum, want ze hebben gratis koffie en ze verkopen er ook pelgrimspassen. Daarmee kun je stempels halen in alle kerken langs de route, maar belangrijker nog, je ondersteunt ook het werk van alle vrijwilligers die de route onderhouden. Dus ik schaf me een pas aan en hup ermee naar de kerk, me niet realiserend dat het zondag is. Ik trek de eerste de beste deur open en sta in een soort kantoortje, er hangt een jas aan de kapstok, er staat een paar sneakers maast het bureau en achter een tweede deur hoor ik een galmende stem. Oei denk ik, de dienst is bezig en ik sta in de sacristie, ik zoek nog even naar de stempel, maar zie niks. Ik sluip weer naar bulten en vind de hoofdingang. In het voorportaal is een balie en daarachter vind ik de stempel. Mooi, die is binnen.

Als ik weer opstap is het gelukkig droog, want het pad gaat dwars door de modderige weilanden de heuvel op. Nou dat wordt weer een dagje worstelen, mopper ik terwijl ik mijn fiets door het karrespoor omhoog duw, maar uiteindelijk valt dat mee. De weg verandert al snel in asfalt, de eerste 25-30 km gaat de weg behoorlijk op en neer, maar alles is te fietsen, al gaat het vaak maar stapvoets. Als ik op 200 meter ben, kom ik op een lange weg door een kloof, die heel geleidelijk stijgt en haast ongemerkt gaan we door naar de 300. Dat is nog eens fijn fietsen, wind in de rug, een ruisende rivier en klaterende watervallen aan twee kanten.

Zo’n 15 km voor de grens met Zweden vind ik de lodge. Ik word er heel hartelijk ontvangen en vermoedelijk ben ik de enige gast, want er zijn nog geen andere boekingen ontvangen. Dat zou wel fijn zijn, want de lodge bestaat uit één grote ruimte met meerdere bedden, een eettafel en een zithoek.

Gefietste afstand: 48 km

Gefietste tijd: 4,5 uur

[nonesuchrecords]

It was 20 years ago today: Wilco's A ghost is born was released on Nonesuch. It would go on to win the Grammy Awards for Best Alternative Music Album and Best Recording Package. You can hear it here.

"A bottomless well of melodic invention" —LA Times

Design by Peter Buchanan-Smith with Dan Nadel for PictureBox, Inc. Photography by Michael Schmelling and Peter Buchanan-Smith.

[peterpijls1965]

Bericht uit het beschermde huis (24)

2014

Nu ik een aantal maanden beschermd woon in de wastelands van Noord-Limburg, is het net of ik mijn kindertijd herbeleef, maar dan zonder ruis. Als ik op zoek wil naar mijn innerlijke drijfveren en idealen, dan moet ik daar zijn. Toen ik gisteren met mijn rolstoel door dit onwaarschijnlijk stille maar toch grote dorp reed, realiseerde ik me dat mijn kinderlijke mindset in de basis nooit is veranderd.

Omdat ik hier betrekkelijk afgezonderd woon, en gelukkig niet word overlopen door bezoek, heb ik tijd om zich opdringende flashbacks aandachtig te observeren. Ik zie een kind dat veel lijkt op zijn latere zoon, al is die zoon wel weer een sterk verbeterde versie van zijn vader. Gelukkig maar.

Je eigen DNA doorgeven aan een zoon is een magische ervaring, die voorlopige onsterfelijkheid genereert. Want die zoon krijgt vast een kind dat de bloedlijn continueert, dat lijkt me wel wat voor hem. Ik weet nu al dat die notie me een vredig sterfbed oplevert. Je voortplanten voelt voor mij als een kosmisch voorrecht, waarmee ik overigens niets ten nadele zeg van mensen die om welke reden dan ook geen kinderen hebben.

Nu ik 6 jaar geleden officieel gek ben verklaard, probeer ik wel eens na te gaan of ik als kind al gestoord gedrag vertoonde. En die vraag kan bevestigend beantwoord worden. Maar hoe ging dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw: als jongste in een turbulent gezin werd er niet erg op me gelet. Wat trouwens belangrijke voordelen had, want ik kon ongehinderd mijn gang gaan. En trouwens: we waren bij ons thuis allemaal redelijk geschift, en dat is gelukkig nog steeds zo.

Achteraf gezien vraag ik me af of ik in de loop van de jaren iets had kunnen doen om te verhinderen dat m’n bipolaire aanleg zo rond m’n 25ste tot uiting begon te komen, waarna de boel leuk bleef escaleren totdat in 2006 de gekte definitief toesloeg met oncontroleerbare manische episodes, inclusief alle bijbehorende ontremde uitwassen.

Het eerlijke antwoord is dat ik heel veel had kunnen doen om escalatie te voorkomen. Bijvoorbeeld minder fanatiek werken, minder drinken, minder drugs gebruiken en meer uit de buurt blijven van verkeerde vrouwen. Al sluit ik niet uit dat sommige van die vrouwen mij op hun beurt een monumentale klootzak vonden. Daarbij heb ik een even fout als groot zwak voor de paranoide rancune van sommige teleurgestelde dames. Eerlijk gezegd leken ze best veel op me. Soort zoekt soort, ook op het slagveld van de liefde.

Toch neem ik mezelf niet zoveel kwalijk. 50% van de manisch-depressieven medicaliseert zichzelf met alcohol en drugs. Veel van mijn lotgenoten kampen net als ik met verbroken relaties, omdat de partner van een bipolair de voortdurende ontregeling van de stemming op termijn minder verdraaglijk vindt. Daar moeten we begrip voor hebben.

Daarbij verhinderden mijn panische pogingen om zo lang mogelijk uit de buurt te blijven van psychiaters en pillen dat ik bijtijds een sluitende diagnose kreeg. Zo bleef ik tot ik tot mijn 42ste aanmodderen, heel goed wetende dat ik voor geen meter spoorde. En koppige pogingen ondernemend om me kost wat kost te handhaven in mijn gezin en mijn werk. Een veldslag die ik spectaculair verloren heb.

Zag ik dat eerst als het grootste debacle van mijn leven; nu ik sinds twee jaar alleen en vrijwel zonder bezittingen ben achtergebleven, voel ik me voornamelijk bevrijd. Ik durf het bijna niet op te schrijven, maar ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Ik vermoed ook omdat ik bijna niets meer heb. Bezit is alleen maar ballast.

De zoon aan wie ik mijn rijkelijk gestoorde DNA heb doorgegeven, was afgelopen weekend op bezoek. Ik mag graag naar hem kijken als hij op bed lift te pielen met zijn Samsung. De kans dat hij een bipolaire stoornis ontwikkelt, is maar 10 tot 20%. Dat vind ik een aanvaardbaar bedrijfsrisico, waarover ik trouwens wel eens met hem van gedachten moet wisselen. Zo zal ik hem binnenkort ook vaderlijk moeten toespreken over alcohol. Hij gaat al naar schoolfeestjes in hippe Amsterdamse clubs. Daarom moet hij weten dat er een kans is dat hij mijn verslavingsgevoeligheid in de genen heeft. Maar hoe pak je zo’n gesprek aan, zonder te zweten van schaamte en schuldbesef?

Misschien moet ik het niet doen, maar onwillekeurig vergelijk ik mijn jeugd soms met de zijne. Het verschil kon niet groter zijn, wat trouwens geen waarde-oordeel is. Maar als ik op zoek ben naar de verloren tijd van mijn eigen jeugd, realiseer ik me dat er geen verloren tijd is. Ik herbeleef dezer dagen alles, en omdat het me niet gelukt is mijn geheugen kapot te drinken, heb ik geen gebrek aan filmische scenes. En de jongen van 6 lijkt daarin griezelig veel op de jongen van 48, die weer akelig veel gemeen heeft met zijn jongen van 14. Wat me sterkt in de idee dat lineaire tijd alleen maar een menselijk verzinsel is.

[judocritics]

WK Abu Dhabi (day-4): Gaby alsnog naar de Olympische Spelen !!

(22-May-2024)

>> 2024 WK Abu Dhabi (uae): results ijf.org

/-70kg

Gaby Willems (°97; JC Andrimont; 31° WRL): 5° (4 own) Dit had ik zelf écht niet zien aankomen. Enkele dagen geleden schreef ik nog op mijn blog dat ik dacht dat Gaby er momenteel mentaal niet geheel klaar voor was (omwille van de recentste tegenvallende competities op EK en GSLs (Dushanbe en Astana)), maar kijk, een 1ste kamp, gevolgd door nog 3 dikke overwinningen (tegen resp. Scoccimarro, Polleres & Taimazova) en Gaby gaat toch naar de Spelen !! PROFICIAT, en héél blij voor haar.

- 1/32-fin: opent tegen Yu-Jung Liao (°99; Tpe; 50° WRL), wat een zeer haalbare kaart lijkt. En toch, na 11"sec had het WK al over kunnen zijn als de scheids niet waza-ari maar ippon had gegeven voor de uchi-mata van Liao !! Zeker weten dat de tafel dit niet had overruled ! Gelukkig herstelt Gaby snel het evenwicht na 37"sec met ko-soto-gari, en gaat ze door met waar ze goed in is: grondwerk. Gaby heeft een patent als het ware op juji-gatame... ;-) - 1/16-fin: als gezegd, tegen Giovanna Scoccimarro (°97; Ger; 17° WRL), de verrassende vice-wereldkampioene van vorig jaar, waartegen Gaby nog nooit won; en jawel, een bijna gelijkaardige afwikkeling: transitie naar grond, knap ne-waza, en Gaby die het kan afronden met... juji-gatame ! Gaby werd er zelfs even emotioneel van. - 1/8-fin: tegen vice-Olympisch kampioene Michaela Polleres (°97; Aut; 4° WRL). 6 nederlagen op rij voor Gaby in de onderlinge duels ! recentelijk nog (2 weken geleden) in GSL Dushanbe (Tjk). Zat de lange wachttijd en het veranderen van mat er voor iets tussen (-> link ;-), feit is dat Gaby kon winnen deze keer ! Het klassieke de-ashi/ko-soto stoorwerk van Gaby, het bestoken met haar rechtervoet van de linkervoet van Michaela rendeert plots na 1'42"min: Michaela uit evenwicht, en wanneer Gaby haar daarmee verder naar grond kan sturen levert dat waza-ari op. Geen juji deze maal maar maté, en de wedstrijd gaat verder. Polleres op zoek naar de geschikte tegenaanval (uchi-mata o.a.), maar Gaby verdedigt goed, én zonder overdreven defensive posture, waardoor ze in de laatste 2'min maar 1 shido incasseert. Geen enkele uitgesproken kans voor de Oostenrijkse, en Gaby dan ook terecht verder naar de begeerde 1/4-fin. Begeerd, omdat winst in de 1/8-fin haar een ticket voor de Olympische Spelen oplevert !! Dit is de huidige situatie: Mina had met 2.381p de 'continentale quota'-positie voor België; Gaby zelf stond op 487p van Mina, maar een 1/4-fin levert Gaby de volle 520p op, waardoor ze Mina passeert en nu zelf de 'continentale quota' overneemt. - 1/4-fin: tegen Madina Taimazova (°99; Rus; 11° WRL). Een maand geleden won Gaby ertegen op de EK in Zagreb (het staat 2-1 voor de Andrimontse). O-uchi van Taimazova maar naar grond gedwongen door Gaby, die er dit maal wel niet mee kan dreigen. Na 1'10"min echter een geweldige counter van Gaby op een uchi-mata van de Russin en ippon ! Knap ! -> link. Opnieuw emotie in het gelaat van Gaby, maar je zou voor minder natuurlijk: deze overwinning levert Gaby 720p op, waardoor ze zich zelfs rechtstreeks plaatst voor de Spelen ! En, niet onbelangrijk, Mina die opnieuw de 'continentale quota'-plaats overneemt ! - 1/2-fin: tegen Marie-Eve Gahié (°96; Fra; 10° WRL). Gaby wordt overpowered door de Française, net als alle andere eerdere tegenstanders van Marie-Eve, met o-soto als haar gevaarlijkste wapen. - bronze: voor brons tegen Shiho Tanaka (°98; Jpn; 14° WRL); veel van de Japanse judoka's krijgen tijdens hun carrière maar een beperkt aantal internationale kansen, en al zeker als je 'faalt' tijdens enkele selecties (al lijkt mij bij hen het 'hoe' en 'waarom' toch minstens even belangrijk); in totaal 6 GSL medailles voor Tanaka, waarvan 2 in 2023 (1° Ulaanbaatar & 2° Tokyo), maar soms viel ze ook vroeg uit, bvb. op de Masters'23 en GSL Paris'24. Hier zal ze wél brons pakken en ten nadele van Gaby dus, na eerder een marathon-wedstrijd van 9'14"min te winnen op shido (s2-s3) tegen Ai Tsunoda (°02; Esp; 8° WRL; 3-voudig wereldkampioene /-70kg bij de jeugd) en na in 1/4-fin met shido (s3-s2) te verliezen na 6'49"min tegen de latere wereldkampioene Margaux Pinot. (zie verder). Toegegeven, tegen Gaby ging het een stuk makkelijker (-> video) : uchi-mata (w-a) al na 35"sec, en wanneer Gaby in de laatste minuut nadrukkelijker op zoek gaat naar een score (meer bepaald met sumi-gaeshi) valt ze uiteindelijk in een houdgreep van Tanaka. Willems naast het podium dus (net als haar vriend Christian Parlati trouwens in de /-90kg), maar who cares, ze plaatste zich hier dus definitief voor de Spelen in Paris.

Het goud in de /-70kg werd dus beslist in een Frans duel tussen Margaux Pinot en Marie-Eve Gahié, en tot mijn verbazing (tot op heden stond het onderling 4-0 voor Marie-Eve) won de weliswaar steeds onderschatte Pinot. (-> video). Margaux staat nu 8° WRL, Gahié 7°, maar dat doet er niet toe want dat Gahié dit maal Frankrijk zou verdedigen op de OG was (gelukkig) al een uitgemaakte zaak vóór dit WK. Remember: Pinot ging in extremis naar de OG Tokyo ten nadele van Gahié, maar ontgoochelde met een verlies in haar 1ste kamp tegen Elisavet Teltsidou (7° daar voor Griekenland). -> IJF-artikel over Pinot.

[mightymiep]

Achteruit hollen

Aangezien mijn tv al maanden stuk is, red ik me wat betreft het bijhouden van het nieuws en de actualiteiten met NPO Radio 1. Dit heeft twee voordelen. Ten eerste blijf ik op de hoogte van het laatste nieuws terwijl ik andere dingen doe. Al luisterend naar de radio strijk ik hele manden was weg, poets ik mijn huis (zo nu en dan), bereid ik mijn lessen als gecertificeerd docent NT2 voor en val ik ’s avonds voldaan in slaap met de geruststelling dat de wereld ook zonder mij wel doordraait. Ten tweede zit er niets anders op dan mijn spaarzame vrije tijd lezend door te brengen, in plaats van opgeslokt te worden door vluchtige tv-programma’s van een vaak dubieuze kwaliteit.

Maandagochtend luisterde ik, tussen mijn andere werkzaamheden door, naar het radioprogramma Spraakmakers, een talkshow waarin enkele gasten met elkaar van gedachten wisselen over het actuele nieuws. Vandaag ging het onder andere over het internationale trendonderzoek PISA (Programme for International Student Assessment), waarbij onderzoekers van de Organisatie voor Economische Samenwerking in Ontwikkeling (OESO) elke drie of vier jaar de vaardigheden van 15-jarigen wereldwijd meten. Vooral op het gebied van leesvaardigheid presteren Nederlandse kinderen heel slecht: PISA kent zes niveaus voor leesvaardigheid, waarbij niveau 1 het laagste niveau is. Om goed te kunnen functioneren op school en in de maatschappij moeten leerlingen volgens PISA niveau 2 hebben. Een derde van de Nederlandse 15-jarigen haalt dat niet en loopt volgens PISA zelfs het risico laaggeletterd het onderwijs te verlaten. Het aantal leerlingen in Nederland dat niet verder komt dan niveau 1 is gegroeid. In 2018 was het een kwart van de leerlingen en nu dus een derde (NOS Nieuws, dinsdag 5 december 2023).

Hoewel dit nieuws op zich geen verrassing voor mij is als oud-docent Nederlands op een lyceum, luisterde ik met verbijstering en enige ergernis naar een gesprek met onder andere een pabo-docent over dit onderwerp. Volgens hem ‘holt de taalachterstand van Nederlandse leerlingen achteruit’……

Hier past op zijn minst een moment van stilte en contemplatie, en zo nodig nog één. Neem even de tijd om deze zin en de betekenis ervan tot je door te laten dringen. Eén van de mensen die onze hoop in de bange dagen van ons taal- en leesonderwijs zou moeten zijn, die toekomstige docenten met alle goede bedoelingen opleidt, verkondigt op de nationale radio in wezen het tegendeel van wat hij bedoelt. Ik kies er uitdrukkelijk voor om de betekenis van zijn zin niet verder uit te leggen. Dat is namelijk het probleem.

En hoewel ik begrip heb voor taalfouten die er bij iedereen in sluipen als je onder druk staat, legt dit volgens mij bloot wat er écht aan de hand is. Niks ten nadele van deze bevlogen docent, die vol goede bedoelingen zit en de moed heeft om dit onderwerp op de nationale radio te bespreken. Om de taalvaardigheid van onze leerlingen te kunnen opkrikken, zullen we eerst haarfijn moeten vastleggen waar het probleem begint. In dit geval wellicht bij de opleiders van onze docenten. Als het daar al misgaat, hoe kunnen we dan verwachten dat de docenten van de toekomst voldoende geëquipeerd zijn om de taalvaardigheid van leerlingen naar een hoger niveau te brengen?

En natuurlijk. Het is te makkelijk en te kort door de bocht om een hele beroepsgroep op één misser te diskwalificeren. Maar het zette mij wel aan het denken over één van de mogelijk vele oorzaken van dit probleem. Door het tekort aan leraren is in 2022 geopperd om te experimenteren met soepelere toelatingseisen voor de pabo. Door het minder nauw te nemen met de taal- en rekentoets, kunnen er meer studenten worden toegelaten tot de pabo, met hopelijk meer gekwalificeerde docenten als gevolg. Op de schouders van de pabo-docenten rust dan de nobele taak om de achterstanden van de studenten tijdens de opleiding in te lopen…. En zo is de vicieuze cirkel van oorzaak en gevolg weer rond.