#FHNW

[travelella]

FHNW Campus Muttenz, Muttenz, Basel-Landschaft Canton, Arlesheim District, Switzerland

Ricardo Gomez Angel

[ellinor-eriksson-ad]

Architektur Ausstellung FHNW HS23

[corestilo]

Mode Suisse and Friends 2023

DOING FASHION BASEL, HGK FHNW “Doing Fashion” nennt sich die ganzheitliche Praxis des Gestaltens, die im Studiengang Mode-Design ausgeübt wird. Designer: albertinemilani, charlottecchristen, collectivmvs, emmber.world, geilescheide, feyzahylal, Gioch-P. Treskatsch, jerome.rafael, lousyourdemon, itsmarievalentina, naometahmaz, aellechar, selinarotach, serainakick

[wolfliving]

More Architecture-Fiction from "New Silk Roads"

"Infrastructural Horror"

Anna Engelhardt / Mark Cinkevich

In the nineteenth century, a ruin was a landscape for gothic horror. Today, monsters pervade infrastructure. With sprawling limbs and hulking frames, towering oil platforms, writhing wires, and bottomless mines are omens of contemporary dread. Infrastructural horror is a way to investigate and expose the infrastructure of colonial expansionism in its inherent monstrosity. As a genre, it aims to create discomfort, repulsion, or suspense by exposing the architecture of dispossession and destruction as an omen.

Early morning. The incessant, eerily soft hum of the engines barely resonates against the steel walls. The refinery is luminous in the window. I’m awake—not because a sudden noise ruptured my sleep, but because of a new and unusual quiet. Something’s not right. I strain to listen. I am frightened, but of what? Of the muted vehicles, distant voices, barking dogs? Up until now, I’ve been frightened of nothing. I listen. I listen, but to what? The smell of oil and metal hangs heavy in the air. I open my cupboards and go to the window.

I look down. My entire building is dark. How long will this blackout last? In the distance, the refinery towers over the landscape. The rain has just stopped, but water is still dripping from the steel framework. Bright lights cast long shadows across the metal walls and wet machinery. The structure looks familiar. Still, it doesn’t quite match its surroundings. It is not out of place, but rather, out of proportion. It has grown so much that it has become uncanny, unrecognizable.

It’s just a refinery, I say to myself. It shines like it always has. Everything is the same as yesterday. Except now, in the blackout, the red light stares right back at me. Its glow, hypnotic and dim, pierces through the deep gloom that has fallen over this edge of the city. I look away. Red reflections haunt me in the myriad of wet tankers, cargo trains, and railway tracks. Not a single person is around, neither on the streets nor looking out of the windows. If anyone else was to look at the refinery, they probably wouldn’t notice anything special, perhaps only ask: why isn’t the factory smoking? Is there a strike...

New Silk Roads is a project by e-flux Architecture in collaboration with the Critical Media Lab at the Basel Academy of Art and Design FHNW and Noema Magazine (2024), and Aformal Academy with the support of Design Trust and Digital Earth (2020).

[pixelsniper]

Agency of Plants (Vaduz, 21 Sep 23)

Kunstmuseum Liechtenstein, Vaduz, Sep 21, 2023Yvonne Volkart, Hochschule für Gestaltung und Kunst FHNW, Basel Agency of Plants. Registration: https://kunstmuseum.li/?page=18&vid=2928&lan=en#v2928 In the current ecological crisis, which is also a social, psychological and political crisis, there is a growing realization that humans must connect and ally with non-human beings in new ways. In…

[swissforextrading]

European space telescope with Swiss stake takes off

The space telescope Euclid was launched successfully into space on Saturday on a long-awaited mission involving several Swiss institutions. The satellite lifted off from Cape Canaveral, Florida, at 11:12 am local time (5:12 pm Swiss time) aboard a Falcon 9 rocket belonging to the American company SpaceX. The two-tonne telescope will position itself at an observation point some 1.5 million kilometres from Earth. Over a period of six years, Euclid will trace a three-dimensional map of the Universe, making it possible to observe galaxies as far away as 10 billion light-years. The Swiss contribution to the Euclid mission amounts to around CHF 24 million ($26.7 million). + In space exploration, Switzerland punches above its weight "I hope that everything will hold together even after the launch and that we won't be forced to scramble," Martin Melchior, a researcher at the University of Applied Sciences Northwestern Switzerland (FHNW) told the press agency Keystone-ATS. Melchior... https://www.swissinfo.ch/eng/business/european-space-telescope-with-swiss-stake-takes-off/48634486?utm_campaign=swi-rss&utm_source=multiple&utm_medium=rss&utm_content=o (Source of the original content)

[danvelandia]

“FHNW Institut Klassik – Schlusskonzerte 2022”, 2022, by collect gbr visuelle kommunikation for 100 beste Plakate - typo/graphic posters

[ousooo]

out now: SVETLANA MARAŠ - LIVE PERFORMANCE 2019-2020

Release: May 12, 2023 Format: cassette + digital Buy on Bandcamp / Kudos Stream via Spotify / Apple Music

«The nearly infinite improvisational potential in my performances is a result of tweaking the technology, using it in unpredictable ways, musically exploiting it, and maybe even misusing it.» - Svetlana Maraš

Composer, sound artist & musician Svetlana Maraš has spent years developing her unique setup for live performances. She builds her live sets as frameworks for exploration by emphasising the sculptural and improvisational potential, rather than reproducibility. The core of Maraš’ performative practice lies in the accessibility of all layers of what a ‘musical image’ at any given point consists of, and the gestural manipulation of these layers.

Using micro samples as a basis of her musical vocabulary, Maraš treats her live setup like an acoustic instrument. Using tablet controllers running a self-built Touch OSC interface, pedals and different pressure based interfaces, she manipulates and morphs the material with the mindset of a sculptor, while exposing herself to the audience and the room. Her focus lies with the musical form and the structure, while the shape of the sounds projected into the performance space define which turn she might take next.

Maraš explains: «I am interested in how sounds fill up the room, how they spread, how near or far they are, how ‘big’ or ‘small’ they seem, how they morph and move». With the set she played from 2019 to 2020, Maraš reached the apotheosis of her practice, regarding the handling and manipulation of micro samples and micro-collaging. -OUS is releasing a live recording of this set as a deep dive into the vast possibilities of live sound manipulation.

Svetlana Maraš is composer and artist active in the field of experimental music. Her work, which she presents internationally, encompasses variety of formats such as live performance, electro-acoustic composition, sound installations and works for the radio. She is the winner of the most prestigious Serbian composition prize «Mokranjac», awarded by the Serbian Composers’ Association. From 2016-2021, she was composer in residence and artistic director at Radio Belgrade’s Electronic studio, where she established numerous programs such as artistic residencies, educational courses and most notably, restoration of EMS Synthi 100. Currently, Maraš is Professor of Creative Music Technology and Co-head of Electronic Studio at Hochschule für Musik FHNW, Basel. 

___CREDITS

Music by Svetlana Maraš Recorded at Il Circolo del Frattempo, Zurich, 2019 Mastered by Manuel Oberholzer Artwork by Marko Vuleta-Djukanov Graphic design by Rebecca Morganti-Pfaffhauser

This live set was recorded at Il Circolo del Frattempo, Zurich, a co-production between -OUS and MADAM.

The set was additionally performed at: HEK, Basel CAN, Neuchâtel Galerie Weisser Elefant, Berlin

___SHOPS

Bandcamp / Kudos / Boomkat / HHV.de / Juno / Bleep / Newtone / Spotify / Apple Music

[surveycircle]

Tweeted

Teilnehmer für Online-Studie gesucht! Thema: "Affektives Commitment der Generation Y" https://t.co/qq4YTVy7Mz via @SurveyCircle #commitment #GenerationY #AffektivesCommitment #EmotionaleVerbundenheit #fhnw #umfrage #surveycircle https://t.co/grSi3wAFc6

— Daily Research @SurveyCircle (@daily_research) May 9, 2023

[atelier-do]

[Research] Conference Commons in Design, 15/17 February 2023, Basel, Switzerland.

16/ February, 13:35-14:05 Daniela Salgado Cofrè & Álvaro Mercado Jara, “Tracing the Commons through Clay".

Organized as part of a 4-year SNSF research project “Commons in Design” carried out at the Institute of Contemporary Design Practices (ICDP), FHNW Academy of Art and Design, Basel, Switzerland.

"In our conference, we aim to explore the relevance of commons and commoning within design as a discipline and field of research. It aims to shed light on the complexity of commons and commoning from a design perspective and to present future models and scenarios pointing towards a more sustainable, just and peaceful world. Central to this is the question of how principles of commoning can benefit design processes, methods, and ways of working, ultimately changing the way designers position themselves."

[transsolar]

HEUTE Öffentliche Abendveranstaltung Bauen von Morgen Expert*innendiskussion Kurzimpulse zu den Themen Suffizienz und Materialität „Wie gehen wir mit den scheinbar grenzenlosen Möglichkeiten im Bauen um!?“ 09.03.2023, 19:00 Vorhoelzer Forum, 5. OG Technische Universität München Arcisstraße 21 80333 München Mit Impulsen von: Prof. Almut Grüntuch-Ernst - Technische Universität Braunschweig Prof. Thomas Auer - Technische Universität München Prof. Andrea Klinge - Hochschule für Architektur, Bau und Geomatik FHNW Daniel Fuhrhop - Carl von Ossietzky Universität Oldenburg Intro von Dr. Robert Kaltenbrunner, BBSR Moderation: Prof. Elisabeth Endres - Technische Universität Braunschweig

[evoldir]

Fwd: Conference: Heidelberg.VisualisingData.Mar28-31

Begin forwarded message: > From: evoldir@evol.biology.mcmaster.ca > Subject: Conference: Heidelberg.VisualisingData.Mar28-31 > Date: 3 February 2023 at 07:43:13 GMT > To: rdmpage@gmail.com > > > The EMBO Workshop on Visualising Biological Data (VIZBI 2023) will be > held online and in-person at EMBL Heidelberg’s Advanced Training Centre > in Germany from March 28-31, 2023. > > Registration: https://ift.tt/hleXKkZ > Deadline for registration: 14 Feb. > > Full Program: https://ift.tt/SdFTHkv > > This will be the 13th international meeting in the VIZBI series. This > year it takes place as an ISCB and EuroGraphics affiliated meeting with > additional support from the Company of Biologists, and Frontiers. > Plenary sessions include talks from 21 invited speakers on the > application visualisation to gain insight from DNA, RNA, Proteins, > Cells, Tissues & Organisms, Populations and Ecosystems data. Keynotes > will be delivered by Stefan Bruckner (U. Bergen, Norway), Arzu Çöltekin > (FHNW, Switzerland), and Martin Dohrn (Ammonite, UK). > > All participants are invited to present scientific work as a poster and > lightning talk, and artistic images for the Art & Biology competition. > This year we have a special focus on interactive media, serious games, > and the application of eXtended Reality (AR and VR). To get involved > please see https://ift.tt/jtBGZ4w > > Work presented or discussed during the meeting will be eligible for > inclusion in VIZBI 2023's Research Topic which will be published in the > Data Visualisation section of Frontiers in Bioinformatics. Additionally, > the two best scientific posters will receive the PeerJ poster prize, > which includes a free publication with PeerJ. See > https://ift.tt/HaDLqzV > > Additional Events:  2023's edition of the VIZBI Data Visualisation > masterclass (https://ift.tt/c0UG4nV), held in partnership > with ISCB, takes place online from March 27-28. This requires separate > registration. > > 'Unseen Natural History' is a VIZBI public showcase event held in > partnership with EMBL's Science & Society team. It takes place in > downtime Heidelberg at 7pm on Friday 31 March, and features Martin Dohrn > and Drew Berry (Walter & Eliza Health Institute, Australia). For more > information see https://ift.tt/425i0mj > > We hope very much you can join us in March — in-person or online — for > VIZBI 2023! > > The VIZBI 2023 Organising Committee. > https://ift.tt/Nk6PHeA > > > The University of Dundee is a registered Scottish Charity, No: SC015096 > > "James Procter (Staff)"

[ort-e-bruecke]

(ort) Performanceabend 26.1. 19h

Videoscreening Together Elsewhere: Wir schauen eine Auswahl von "Together Elsewhere" Zoomperformances.

TOGETHER ELSEWHERE ist eine monatliche Performance-Reihe, die von PAB - Performance Art Bergen und PANCH - Performance Art Network Switzerland organisiert und von der Mediathek der Hochschule für Gestaltung und Kunst (FHNW), Basel, online live gestreamt wird. TOGETHER ELSEWHERE ist ein Performance-Kunstprojekt, bei dem zwei Künstler*innen, einerseits von PAB, andererseits von PANCH, zur gleichen Zeit mit den gleichen Materialien und in einem ähnlichen Raum, aber an unterschiedlichen Orten, auftreten. Wir freuen uns und grüssen herzlichst Judith Huber, Gisela Hochuli Eine Zusammenarbeit von (ort) mit PANCH (Performance Art Network CH)

[praza-catalunya]

Salvador Dalí: contradicións e controversias

Aproximarse á obra de Salvador Dalí sempre é complexo. A carón das propiedades xa surrealistas, xa paranoico-críticas, das súas creacións, logo amosa o personaxe por el mesmo cultivado. De contado van xurdindo as contradicións que esgrimiu ao longo da súa vida. E sempre xogou a iso. Dalí soubo ser alguén de quen falar, un provocador, unha persoa contraditoria; mesmo conflitiva.

Lito Caramés

Mesa con pezas de Dalí

Dalí. Ultralocal/ultraglobal. Galería Mayoral

Salvador Dalí entén que l'art, en tant que creació, és el lloc idoni per qüestionar assumptes fonamentals sobre l'origen de la vida i la intel·ligència. En aquest sentit, si l'art és creació, no és només creació d'obra, sinó creació de forces de creació, és a dir, epigènesi. (Chus Martínez, 2022).

Aproximarse á creación artística de Salvador Dalí sempre é delicado. Dalí, por bioloxía, por creatividade, procurou provocar alí onde estaba e en todo aquilo que saía do seu cerebro e mais das súas mans. A ringleira de anécdotas (certas ou non: “se non è vero, è ben trovato”) sobre a súa persoa é inacabable.

A galería Mayoral,  presenta agora unha mostra temporal na que se poden ver 28 pezas da autoría de Salvador Dalí, o artista de Cadaqués: Dalí. Ultralocal/ultraglobal, toda unha exhibición de traballos para lograr xuntar tantas expresións artísticas dun creador tan cotizado e valorado. Destacan -entre outras manifestacións- os debuxos, pero hai máis cousas: mestura de debuxo e pintura, medallas conmemorativas de metal, cartas, etc. Unha boa ocasión para revisitar ao artista que soubo xuntar -como reza o título da exposición- as vivencias e espazos máis persoais (empordaneses) coas propostas universalizadoras que emanan das súas obras plásticas.

A galería Mayoral é a entidade que en Barcelona leva décadas emperrada en ofertar ao público a arte dos anos 50 e 60; as creacións que grupos rebeldes (Grupo El Paso, Dau al Set, ...) executaron contra o franquismo, malia a ditadura. E tamén lle cabe aos directivos deste centro de arte o privilexio de ter presentado a primeira exposición monográfica, dedicada en España, a mulleres artistas surrealistas, no ano 2017. Nada menos!

Salvador Dalí dixo en repetidas ocasións que o que é contraditorio crea vida. Como se se tratase dunha máxima de filosofía oriental (o yin e mais o yang, taoístas, por exemplo); ou unha das bases filosóficas: a loita dos contrarios, base fundamental do marxismo, tanto nas súas abas dialécticas, como na súa aplicación ao devir histórico, e por tanto á loita, á revolución. Dalí coincidindo co marxismo, conxunto de reflexións e accións materialistas que tanto dixo que odiaba! Precisamente os contrarios acaban aproximándose.

Nas obras que agora son presentes nas salas da galería Mayoral están algunhas das constantes estéticas do artista de Port Lligat, como se comentará a continuación. Queda evidente a gran destreza do pintor para o debuxo. Dalí xunta nun mesmo lenzo ou papel realidades e onirismos, delirios e paisaxes reais, pero os trazos cos que perfila esas “contradicións” é excepcional.

Dalí. Etude pour la Madone de Porte Lligat. 1949

 Dalí. Ultralocal/ultraglobal. Provocar confusión

Veiem l'obra aquí, a la sala d'exposicions, però no és forassenyat pensar que l'obra podria trobar-se en el cor d'un bosc, erigir-se davant nostre en una platja de Cadaqués. Quan som davant de la seva obra, Salvador Dalí ho vol tot de nosaltres, vol que deixem que els nostres sentits i els sentirs de l’obra flueixin junts sempre.(Chus Martínez, 2022).

As anteriores reflexións sobre as caracteríticas da creación de Dalí foron escritas ex profeso para mostra Dalí. Ultralocal/ultraglobal por unha persoa moi cualificada para facelas. Chus Martínez, nada en Ponteceso, é actualmente a directora do Institute of Art, da FHNW Academy of Art and Design (Basel). Anteriormente traballou no Museo del Barrio (N. Y.), en Documenta ou aquí en Barcelona: conservadora xefa do MACBA. Ten participado na Biennale de Venecia, e na de São Paulo, e xa foi comisaria de moitas exposicións en diversas institucións e países. Entre outras outras observacións sobre Dalí, Martínez vai afirmando que o autor do Teatre-Museu Dalí sempre quixo fuxir de identidades binarias (aberto a outras opcións), que sempre tivo interese por comprehender, desde a arte, a complexidade das existencias, contando para iso coa axuda da ciencia. Do mesmo xeito, Martínez tamén sostén que este creador afondou nas realidades físicas e espirituais máis próximas (o Empordà) para -desde a súa experiencia interna- saber propender a universalidades. Será certo como xa expresou Rilke que a patria é a infancia? As vivencias dos primeiros anos como fonte pernal (permanente) de coñecemento, de posicións ante o devir vital de cadaquén e as circunstancias históricas.

Salvador Dalí -para ben ou para mal- é froito do seu propio personaxe; produto xenuíno das súas entelequias paranoicas. O seu método paranoico-crítico -como eixo de creación- vai xusto nesa dirección. Provocar confusión. O caos é boa materia para crear, para chegar a concrecións teóricas, artísticas e de todo tipo. Segundo as teorías científicas, o Universo foi un caos de materia, e, por contra, agora deu orixe a realidades como o noso sistema solar, ou galaxias, ou constelacións son realidades nadas do desorde.

O que é contraditorio crea vida. Nas salas da galería Mayoral é doado ver agora unha medalla conmemorativa, metálica, que Dalí fixo en homenaxe a Martin Luther King, o grande apóstolo das reivindicacións da poboación afroamericana nos anos 60. E, absolutamente noutras coordenadas, saíu á luz a existencia dunha carta que Dalí lle escribiu (1935) a André Breton, o pope do surrealismo, na que lle viña propondo a creación dunha nova relixión, Daquela Salvador Dalí era ante-católico; máis tarde volveu polo rego e tornou ao seo da igrexa católica, creando (1951) o Cristo de San Juan de la Cruz. Obra excepcional, con temática universal, pero aos pés atópase a sempre presente paisaxe de Cadaqués (o local/o global). Na carta devandita a Breton, Dalí proponlle a creación dunha relixión que entre outras cousas había ser racista. Textualmente, o artista de Cadaqués di que a tal relixión sádica, masoquista e onírica  debía ter como un dos seus principios “a submisión á escravitude de todas as razas de color". Iso sería posible -segue o paranoico-crítico- se  "todos os brancos se unisen fanaticamente".

Homenaxe a Martin Luther King, cabeza visible dos movementos reivindicativos da xente afroamericana e (antes ou despois) crear unha relixión racista. Provocación? Contradición? Difícil asimilar tanta diversidade ideolóxica. Salvador Dalí foi expulsado do grupo dos surrealistas por varias cousas, entre outras razóns por enriquecerse ou por facer propostas tan inadmisibles coma esta que se acaba de comentar.

Aínda hai máis. O que é contraditorio crea vida, dicía. Moitas das accións do autor do Gran Masturbador non eran provocación; nas súas ideas entraba, por exemplo e publicamente, a admiración ao ditador Franco. Segundo papeis atopados non hai moito, Dalí foi ao Prado e, motu proprio, propúxolle a Franco que fose rei de España. Tal acontecemento sucedeu nos anos 50, anos de violenta represión cultural, social e de calquera outro xeito. Por iso non faltan titulares de artigos en moi diversos xornais que falan de “Salvador Dalí, pintor ao servizo de Franco”.

Dalí. Destino, étude de personnages. 1945

 La Madonna de Port lligat. O nen dos Dalí

Joan Figueras es el niño que Dalí utilizó como modelo para uno de sus cuadros más famosos: “La Madonna de Port lligat”, de la que hizo dos versiones (...) En ambas pintó a Gala como la Virgen entronizada, a la manera de las obras renacentistas, mientras sostiene en su regazo a un Niño Jesús para el que posó Joan cuando tenía cinco y seis años. (José Ángel Montañés, El niño secreto de los Dalí, 2020).

Unha das pezas de Dalí que agora se poden contemplar na mostra que exhibe a galería Mayoral (Dalí. Ultralocal/ultraglobal) é precisamente un estudo preparatorio para a que será unha das súas pezas singulares: La Madonna de Port lligat. Neste traballo de preparación xa aparece Gala entronizada (poñer a Gala como a Virxe vén sendo unha provocación como as que Caravaggio protagonizou no transo do Cinquecento ao Seicento, con La Morte della Vergine, por exemplo?). E tamén se aprecia a aparición (en esbozo) dese neno para quen serve de modelo outro neno real: Joan Figueras. Na banda dereita xa se aprecia a estrutura triangular que terá a obra definitiva, así como -lóxico!- a paisaxe de Cadaqués.

Hai dous anos o periodista José Ángel Montañés publicou o interesante libro El niño secreto de los Dalí, un volume resultado dunha exhaustiva investigación. Nas súas 300 páxinas Montañés vai enfiando -puntada a puntada- a historia da convivencia de Gala e mais Dalí con Joan Figueras, en Port Lligat, des que este tiña uns cinco anos. Dáse a circunstancia de que, ata agora, nada se tiña dito de tal feito, a pesar de que hai centos e centos de fotografías onde vai saíndo o rapaz a carón da parella de Port Lligat. Só un círculo reducido sabía desa relación que durou décadas. Os Dalí levárono de viaxe, pagáronlle estudos e outras particularidades ao longo de moitos anos. E unha das interrogantes que aínda non teñen clara resposta vén sendo: por que Gala-Dalí profesaron tantas atencións a este neno, fillo do pintor Jaume Figueras, de Cadaqués, e non llas fixeron a Cécile, a filla propia que Gala tivera con Paul Éduard? Gala nunca quixo ver á filla. Conta Montañés no libro citado que, cando Gala estaba próxima ao seu pasamento, Cécile quixo vela e a nai non llo permitiu. Cando morreu Gala, Cécile -iso si- reclamou a lexítima que lle correspondía. A preferencia dun neno alleo á filla propia ten que entenderse como outra das contradicións tan habituais en Dalí e mais a súa compañeira? Outra provocación que tantos trastornos provocou a Cécile, a quen Gala abandonou sendo ben nova.

Cúmprense agora catro da intensa mostra que o MNAC dedicou a Helena Diakonova, máis coñecida como Gala, e na que se evidenciou que Gala era escritora, artista e dona de si propia. A comisaria da mostra, Helena de Diego, gosta comentar Gala é a personaxe chave que falta no taboleiro surrealista. A visión -por tanto- que sempre se verteu sobre a autora de La vida secreta. Diario inédito de ter sido unha muller que viviu á sombra de Dalí non é de todo certa.

Na exposición Dalí. Ultralocal/ultraglobal que agora programa a galería Mayoral nas súas salas da rúa Consell de Cent, hai máis obras que se identifican perfectamente como creacións do autor de La persistance de la mémoire (1931). Figuras alongadas, con eses baleiros nos seus corpos (baleiros que ben lembran ao escultor P. Gargallo ou a H. Moore), artistas coetáneos seus e a quen chegou a coñecer.

Lito Caramés

Vista das salas de Mayoral

EXPOSICIÓN: Dalí. Ultralocal/ultraglobal

Galería Mayoral

ata o 17 de novembro de 2022

[wolfliving]

Ghost Planning

*Why not just stop planning entirely?

New Silk Roads returns in collaboration with the Critical Media Lab at the Basel Academy of Art and Design FHNW and Noema Magazine, featuring contributions by Jamie Allen and Armina Pilav, Rouzbeh Akhbari, Jacob Dreyer, Anna Engelhardt and Mark Cinkevich, Andrea Gonzalez Garran, Azadeh Mashayekhi and Rend Beiruti, Furqat Palvan-Zade, Mila Samdub, Stephanie Sherman, Ina Valkanova, and Gary Zhexi Zhang.

Initiatives of globalized infrastructure and planetary logistics transform the realities of people worldwide: not just how we navigate, live, and see the world, but also how we fabricate and mobilize speculative imaginaries. It is these transformations and temporalities, both real and fictional, projective and material, that could be called “ghost planning”: architectures, technologies, and infrastructures that coexist, sometimes uneasily, in the mind and on the ground. What were once known as development programs, outlines, blueprints, or designs have metastasized into networks and collusions of ideologies, monuments, protocols, and fantasies of arguably greater consequence. 

Ghost planning is a mode of ideation and ideological expansion that proceeds through incantatory media, reports, and communiqués, renewing and rearticulating existing infrastructures of mobility and extraction. Its projects, both contemporary and historical, aim to reorganize resources, cultures, and geographies through a scattered, murky logic of extrapolation, narration, assumption, and myth. Their comprehensions of time and their promises of possibility versus effect have in recent times become increasingly operational, despite their inherent uncertainties. Ghost planning moves with the times and tides across geopolitical boundaries with the (il)logic of capital flows, appropriating politics of authority and autonomy. It is nimble and irresolute, provisional and improvised, highly responsive and opportunistic, aiming to dominate, control, impact, and influence.

Narratives of ghost planning and infrastructural incantation are countered by decomposition, refusal, reappropriation, and reportage, thus grounding the often abstract and intangible discourse around imperialism and extrastatecraft projects in real locales and physical places. People and practitioners hack relations between infrastructural strata, propose proactive reclamations and imaginative rewildings, and rework waning built environments otherwise into places to live and thrive. Ghost planning precipitates practices and radical dreams that bring about alternative support systems, infrastructures, and modes of future-making.

[alex-and-rambling]

Another day of semester break means another day of studying. A friend of mine has the habit of visiting various libraries and campuses when studying because he can‘t focus at home. Today, I joined him.