#Honda NS500

[boanerges20]

1983 | Honda NS500

[ledepassionne]

Honda NS500-3

[legendsofracing]

Ron Haslamn, #5 Honda NS500, leads the pack in a rainy British Grand Prix in 1986.

[mariobabyface]

MOTOR SPORT JAPAN 2019

Legend of the HONDA 、二輪編。

http://www.motorsport-japan.com/msjf/

https://www.instagram.com/p/Bv6DdkKjD5r/

[marmalaise]

Honda, 1961 yılında 125 cc İspanya Grand Prix'sinde Avustralyalı Tom Phillis pilotajındaki Honda RC143 modeli ile elde ettiği ilk galibiyetten bu yana MotoGP 2020 Dünya Şampiyonası'nın 11'inci ayağı olan Teruel Grand Prix'sinde Jaume Masia'nın heyecan verici bir birincilik elde etti. Markadan yapılan açıklamaya göre MotoGP Grand Prix tarihindeki 800'üncü zaferine ulaşan Honda, başka hiçbir üreticinin başaramadığı bir başarı hikayesine imza attı.

“Honda zafer için mücadeleye devam edecek” Honda'nın 800'üncü FIM Dünya Şampiyonası Grand Prix zaferiyle gurur duyduğunu belirten Honda Motor Co. Ltd. Başkan, CEO ve Temsilci Direktörü Takahiro, “Honda'nın yarış faaliyetlerine katkıları ve sonsuz destekleri için dünya genelindeki tüm Honda hayranlarına çok teşekkür ederim. Ayrıca sayısız sorunun üstesinden gelme ve bizleri 1959 yılından bugünlere getirme azimleri ve özverileri için de bizden öncekilere teşekkür etmek istiyorum. Honda, bu anı bir ara nokta olarak görüyor ve zafer için mücadele etmeye devam edecek. Desteğinizin devamını bekliyoruz” dedi.

İspanya'nın Aragon özerk bölgesiyle aynı adı taşıyan 5,1 kilometrelik pistte 23 tur üzerinden gerçekleştirilen yarışta Honda'nın Grand Prix kazanan 100'üncü pilotu olan Jaume Masia, bu başarısının hemen ardından Leopard Honda ile başka bir başarıya daha ulaştı. Yarışa yedinci cepten başlayan genç İspanyol pilot, olgun ve taktiksel bir sürüş gerçekleştirerek son ana kadar yarışı bırakmadı. Azimle yarışa devam eden Masia, yarış bitimine üç tur kala öne geçti ancak rakipleri pes etmedi. Honda'nın gücü ile Masia tarihi bir zafer elde etti.

Markanın kurucusu Soichiro Honda, 1954 yılında dünyanın en iyisi olma hedefiyle dönemin önde gelen motosiklet yarış etkinliği olan Isle of Man TT'ye gireceğini ilan etmişti. Takvimler 1959 yılını gösterdiğinde Honda, Isle of Man TT yarışına katılan ilk Japon motosiklet üreticisi oldu. 1960 yılında 125 cc ve 250 cc sınıflarında yarışmaya başlayan Honda, 1961 yılında Tom Phillis ile sezonun açılışı olan İspanya Grand Prix'sini kazanarak başarılarla dolu bir tarihin ilk zaferini yazmış oldu.

Marka, yarış programını 350 cc ve 50 cc sınıflarını da kapsayacak şekilde genişletti ve bu sınıflarda zaferler elde etmeye devam etti. Başarılar serisi, Honda fabrika yarış faaliyetlerini durdurana kadar devam etti. 1979 yılında parkurlara dönen Honda, 1982 yılında NS500 pilotajındaki Freddie Spencer ile üst sınıfta başarıya ulaştı. Grand Prix yarışlarını bir güç gösterisi olarak gören Honda, 125 cc, 250 cc ve 500 cc sınıflarında başarılarını sürdürdü. Valentino Rossi, 2001 Japonya GP'sinde heyecan verici bir zafer elde ederek markanın 500'üncü galibiyetine imza attı.

2002 yılında MotoGP sınıfında yapılan bir değişiklikle dört zamanlı motora geçilmesi Honda'ya daha fazla zafer getirdi. Marc Marquez ise 2015 Indianapolis Grand Prix'sinde Honda'nın 700'üncü galibiyetine imza attı. Bugün gelinen noktada, 25 Ekim 2020 Pazar günü Soichiro Honda'nın ünlü söyleminden 66 yıl sonra İspanyol pilot Jaume Masia, 800'üncü zafer ile bir başka kilometre taşına daha imza attı.

[lastsem101]

Sejarah Tentang Moto GP yang Menjadi Kejuaraan Kompetisi Balapan Tertua di Dunia

MotoGP ™ adalah kejuaraan dunia motorsport tertua kompetisi tahunan pertamanya diadakan pada tahun 1949. Dari awal mulai pada 1900-an, motor Grands Prix diselenggarakan di berbagai negara dan pada tahun 1938 pendahulu FIM saat ini, FICM (Fédération Internationale des Clubs Motocyclistes), mengumumkan Kejuaraan Eropa. Namun, awal Perang Dunia Kedua mengganggu kompetisi dan butuh beberapa waktu setelah perang untuk bahan bakar tersedia sebelum seri internasional benar-benar dapat dibuat.

DINI HARI

Ketika Kejuaraan Dunia formal pertama diadakan pada tahun 1949, Grand Prix balap terdiri dari empat kelas solo, dengan 500 judul 'kelas premier' perdana dimenangkan oleh pembalap Inggris Leslie Graham pada mesin AJS. Pembalap Inggris lainnya, Freddie Frith (Velocette) meraih 350 gelar juara dunia pertama, sedangkan pembalap Italia Bruno Ruffo (Moto Guzzi) dan Nello Pagani (Mondial) adalah juara dunia 250 dan 125 pertama. Kejuaraan sespan 600 di musim yang sama dimenangkan oleh pembalap Inggris Eric Oliver dan Denis Jenkinson dengan mesin Norton, meskipun kategori sespan menjadi kompetisi 500cc pada tahun 1951. Pabrikan Italia, seperti perusahaan Mondial dan Moto Guzzi yang disebutkan di atas - bersama dengan perusahaan seperti Gilera dan MV Agusta - mendominasi Kejuaraan Dunia selama tahun 1950-an, yang mencerminkan kekuatan industri sepeda motor negara pada saat itu. MV Agusta sangat produktif di akhir dekade ini, menyapu bersih gelar dunia di keempat kategori selama tiga musim dari tahun 1958 hingga 1960 - sementara dominasi mereka di kelas 500cc tidak terputus selama 17 tahun, dari tahun 1958 hingga 1974.

THE SWINGING SIXTIES

Selama 60-an, industri sepeda motor Jepang mulai booming dan selama dekade itu banyak produsen yang berpartisipasi dalam balap MotoGP ™ modern, seperti Honda, Suzuki dan Yamaha, tiba untuk mengambil kemenangan pertama mereka di Kejuaraan Dunia di 125 , 250 dan 500 kategori, saat mereka mengumumkan kedatangan mereka di balap Grand Prix. Suzuki khususnya menikmati kesuksesan besar di kelas 50 baru, yang diperkenalkan pada tahun 1962. Akhir tahun 60an membawa awal hari kejayaan bagi MotoGP ™ Legend Giacomo Agostini - pembalap paling sukses sejauh ini dalam sejarah kompetisi Kejuaraan Dunia. Hingga era modern, pengendara secara teratur berkompetisi dalam dua atau tiga kelas secara bersamaan dan Agostini mengambil 10 dari 15 gelar dalam lima musim berturut-turut sebagai juara ganda dalam 350cc dan 500cc - periode emas dimulai pada tahun 1968, mengendarai MV Agusta. Pada saat ini biaya yang meningkat terkait dengan balap Grand Prix telah mencapai tingkat yang beberapa perusahaan Jepang menarik diri dari kompetisi - dengan hanya Yamaha yang tersisa di akhir tahun 60-an. Sebagai tanggapan, FIM memperkenalkan aturan yang membatasi sepeda untuk mesin silinder tunggal di kelas 50, dua silinder di 125 dan 250, dan empat silinder di 350 dan 500.

BIDANG TINGKAT PEMAIN

Pada periode yang mengikuti level playing field terlihat kemenangan gelar untuk perusahaan dari Eropa (Bultaco, Kreidler, Morbidelli, MV Agusta), Jepang (Kawasaki, Suzuki, Yamaha) dan Amerika Utara (Harley Davidson) - dengan perusahaan Jepang akhirnya melanggar MV Cengkeraman Agusta di kelas utama pada pertengahan 1970-an. Setelah istirahat hampir 12 tahun dari balap, Honda bergabung kembali dengan Kejuaraan Dunia pada akhir 1970-an dan pada tahun 1983 mereka telah mengubah filosofi mereka dari menggunakan mesin 4-tak untuk membangun V3 500cc dua-tak, yang dikenal sebagai NS500, di dimana Freddie Spencer meraih gelar Dunia 500cc kemenangan kejuaraan pertamanya dan yang pertama bagi Honda sejak mereka kembali ke Grand Prix. Balapan musim sebelumnya di kelas 350 telah dibawa ke kesimpulan setelah 34 tahun kompetisi, meninggalkan empat kelas di Kejuaraan Dunia - 50, 125, 250 dan 500 dengan 50 kemudian digantikan oleh kategori 80 pada tahun 1984. Tinggal sebentar urusannya, Kejuaraan Dunia 80 diperebutkan hanya untuk enam musim, menghasilkan empat gelar untuk Derbi, tiga milik pembalap Spanyol Jorge "Aspar" Martinez.

IDOL AMERIKA

Tahun 1980-an dan 1990-an menyaksikan balap berkualitas luar biasa di kelas utama khususnya, dengan persaingan ketat antara Honda, Suzuki dan Yamaha dan beberapa pertempuran hebat antara bintang-bintang Amerika seperti Kevin Schwantz, Freddie Spencer, Randy Mamola, Eddie Lawson dan Wayne Rainey . Sementara itu di kategori 125 dan 250, pabrik-pabrik Eropa seperti Derbi, Garelli dan kemudian Aprilia berjuang untuk penghargaan dengan raksasa Jepang. Hubungan panjang yang dimiliki sespan dengan balap Grand Prix berakhir setelah musim 1996, ketika kelas berevolusi menjadi Piala Dunia sespan pada tahun 1997. Pada akhir 1990-an, kelas 500 benar-benar didominasi oleh pahlawan Honda dan Legenda MotoGP ™ Mick Doohan, yang mengambil lima gelar berturut-turut sebelum kombinasi cedera balap membuat karier Australia berakhir secara prematur pada 1999.

USIA MODERN

Sebelum revisi peraturan yang membawa pindah ke kompetisi empat langkah 990cc di kelas utama sejalan dengan tren teknik dan produksi modern, seorang pembalap muda Italia bernama Valentino Rossi mengambil 500 gelar terakhir pada tahun 2001 pada mesin Honda, setelah memenangkan Kejuaraan 125 edisi 1997 dan mahkota seperempat 1999 dengan Aprilia. Setelah branding ulang Kejuaraan Dunia sebagai MotoGP ™ pada tahun 2002 dan pengenalan balap 990cc, Rossi kemudian memenangkan empat gelar berturut-turut lebih lanjut, dua dengan Honda dan dua setelah pindah sensasional ke Yamaha.

MUSIM PERSAINGAN MotoGP ™

Dalam musim baru-baru ini, kategori silinder bawah telah diperintah oleh pembalap muda Eropa yang sedang bersiap untuk MotoGP ™ pada Aprilia dan sepeda Honda, dengan Dani Pedrosa melambangkan tren dengan tiga gelar berturut-turut satu dalam 125 di tahun 2003 diikuti oleh dua di kelas 250 sebelum pindah ke kelas kelas utama. Pada musim pertamanya di MotoGP ™, Pedrosa berbagi pit-box Repsol Honda dengan pembalap Amerika Nicky Hayden, yang menunggang agresif tetapi konsisten membuatnya mendapatkan gelar 2006 dan mengakhiri prosesi tahunan Rossi untuk kemuliaan. Pada awal musim 2007, peraturan baru yang membatasi jumlah ban yang digunakan pada akhir pekan Grand Prix dan pengurangan ukuran mesin dari 990cc menjadi 800cc kembali menyamakan kedudukan di MotoGP ™ dengan pembalap Ducati yang dilengkapi Bridgestone, Casey Stoner muncul sebagai yang pertama pembalap terkemuka dari era baru sebagai Juara Dunia 2007. Namun pada 2008, Rossi kembali ke puncak, meraih gelar kelas enam keenamnya, dengan runner-up Stoner di klasemen. Musim 2009 menyaksikan diperkenalkannya aturan ban tunggal, karena Bridgestone dinobatkan sebagai pemasok tunggal untuk kelas MotoGP ™. Rossi mengambil gelar ketujuh di kelas utama setelah pertempuran dengan rekan setimnya Jorge Lorenzo, membawanya ke dalam satu gelar menyamai rekor delapan rekor sepanjang masa Giacomo Agostini. Musim 2010 melihat nama baru masuk ke dalam buku sejarah kelas MotoGP ™ ketika Jorge Lorenzo dinobatkan sebagai Juara Dunia setelah pertempuran musim yang mengasyikkan dengan rekan setim Rossi untuk mendapatkan gelar. Lorenzo menunjukkan konsistensi luar biasa dan kedewasaan luar biasa untuk mengklaim mahkota kelas utama yang baru berusia 23 tahun. 2011 melihat Casey Stoner pindah ke pabrik Honda, sebuah saklar yang terbukti sukses besar. Stoner meraih gelar 2011 dengan kemenangan di Phillip Island, yang kesembilan tetapi bukan kemenangan terakhirnya musim ini (ia juga memenangkan putaran terakhir di Valencia). Pada 2012 grid beralih ke mesin 1000cc dan Jorge Lorenzo dari Yamaha Factory Racing yang mengambil gelar sekali lagi didorong sepenuhnya oleh Dani Pedrosa dari Repsol Honda Team. Casey Stoner menyelesaikan musim terakhirnya di posisi ketiga, setelah cedera pertengahan musim, sebelum menuju pensiun pada usia hanya 27 tahun. Kejuaraan Dunia MotoGP ™ kemudian diguncang oleh Marc Marquez dari Tim Repsol Honda, yang pada tahun 2013 mengklaim sebagai perdana menteri pertamanya. gelar kelas di musim rookie-nya, memecahkan banyak rekor di sepanjang jalan dan melanjutkan untuk mengklaim gelar sekali lagi pada tahun 2014. Namun, Marquez tidak dapat menantang untuk gelar pada 2015, dan mahkota diperebutkan oleh rekan setim Movistar Yamaha Jorge Lorenzo dan Valentino Rossi. Itu adalah tahun yang penuh kegembiraan dan drama, dengan pertempuran turun ke balapan terakhir dan Jorge Lorenzo mampu pulih dari defisit poin untuk meraih gelar kelas tiga ketiganya. 2016 melihat mungkin jumlah perubahan peraturan teknis terbesar sejak diperkenalkannya empat pukulan pada tahun 2002, Michelin menggantikan Bridgestone sebagai pemasok ban tunggal dan paket perangkat keras dan perangkat lunak Magnetti Marelli diperkenalkan. Perubahan ini dibawa ke tingkat lapangan bermain sekali lagi. Dengan catatan sembilan pemenang berbeda di musim ini - termasuk tiga kemenangan yang diraih oleh Tim Independen, dua oleh Ducati dan satu oleh Suzuki setelah kekeringan yang lama, sekali lagi Marc Marquez dari Tim Repsol Honda yang mengambil mahkota, terhuyung-huyung dalam agresi khasnya untuk mempertahankan kendali. kampanye yang melihatnya dimahkotai Juara di Motegi. 2017 menyaksikan sejumlah perubahan lain di kelas utama balap Grand Prix. Jorge Lorenzo pindah ke Tim Ducati, Maverick Viñales ke Movistar Yamaha, dan banyak pemula baru yang membuat kemajuan termasuk pelopor pelopor Johann Zarco. Dengan tepat setengah dari tim grid switching, MotoGP ™ juga menyambut KTM sebagai pesaing penuh pada tahun 2017 dengan Red Bull KTM Factory Racing. 2018 telah melihat sedikit perubahan di pasar pengendara, tetapi bahkan lebih banyak pertanyaan. Setelah musim yang menakjubkan untuk keduanya di tahun 2017, apa yang dapat dilakukan Andrea Dovizioso dan Johann Zarco? Akankah KTM maju dari sepuluh ke lima? Akankah Marquez mengambil mahkota kelas utama kelima yang belum pernah terjadi sebelumnya dalam enam tahun? Satu-satunya hal yang kita tahu adalah bahwa balap akan menjadi sedekat dan berjuang keras seperti biasa dengan 2017 sudah memiliki rekor rusak untuk lima belas finish terdekat terdekat dalam sejarah olahraga. 2017 melihat sejumlah perubahan lain di kelas utama balap Grand Prix. Jorge Lorenzo pindah ke Tim Ducati, Maverick Viñales ke Movistar Yamaha, dan banyak pemula baru yang menarik. Dengan separuh tim switching grid, MotoGP ™ juga menyambut KTM sebagai pesaing penuh pada tahun 2017 dengan Red Bull KTM Factory Racing, saat paddock bersiap untuk tahun yang luar biasa.

[alfonslx2]

...Freddie Spencer y la Honda NS500 tres cilindros. Este elegante par es uno de los símbolos de los GP en la década de los ochenta. el piloto de Luisiana, en su momento un verdadero "fenómeno" ...como ninguno fué capaz de interpretar esa moto producida por la casa de Tokio...como ninguno.

[diecastcarzer]

Tamiya 1/12 Honda Ns500 '83 No.8 Master Work Collection Bike Model Car Minicar https://ift.tt/32HqKeM

[carguytimes]

高速道路や山道など、シーンを問わない走りの良さが光る【新型ホンダ・フリード試乗記】

■さらに「使えるようになった」アダプティブクルーズコントロール ライバルであるトヨタ・シエンタと一騎打ちといえる状態にあるのがホンダ・フリード（フリード＋）。 2019年10月にフリード／フリード＋がマイナーチェンジを受け、「クロスター」の追加をはじめ、アダプティブクルーズコントロールには加減速時のよりスムーズなフィーリングが盛り込まれています。さらに、ブレーキ操作ステップダウンシフト制御など、走りの質感を磨き上げています。 ホンダ・フリード（ハイブリッド）のフロントビュー 試乗したのは「HYBRID G・Honda SENSING」で、1.5Lアトキンソンサイクルエンジンに「i-DCD」と呼ばれるハイブリッドが搭載されています。 1.5Lエンジン＋1モーターのハイブリッド 1モーター式の「i-DCD」は、7速DCTと組み合わされていて、エンジンが主体ですが、モーターによるアシストも加わり、街中なら十分に元気な走りが享受できます。 ●ワインディングでもしたたかな接地性を披露 今回のマイナーチェンジで変更されたアダプティブクルーズコントロールの制御は、高速道路で確かに実感できる仕上がりになっています。先行車への追従性が高く、ワンテンポ遅れてから「ヨイショ」と加速を始めるような間をあまり感じさせません。 しかも、料金所など、シーンによっては全開加速に近いのでは？ と思わせるほどの加速で先行車を追い始めます。 ホンダ・フリードのリヤビュー また、減速時の制御も上々で、急減速でドライバーに恐怖を抱かせるようなことはなく、高速道路はアダプティブクルーズコントロールに安心して任せられるといえるでしょう。 ただし、音・振動対策は「それなり」という印象で、法定速度を超えて流れをリードするような状況では、ラジオの音量を大きくしないと聞こえてきません。 ACCと車線維持機能のスイッチをステアリングスイッチ右側に配置 ワインディングでは、コンパクトミニバンで背の高さを感じさせない車両安定性を披露。前だけでなくリヤサスペンションがしっかりと路面を捉え、クイックではないにしてもストレスなく向きを変えてくれます。 また、マイナーチェンジでステップダウンシフトが盛り込まれたことで、下り坂でもエンジンの回転を維持し、スムーズな走りを引き出せるようになったのも山道での快適なドライブに寄与してくれます。パワーステアリングの制御が変更され、直進安定性がとくに高まったのも朗報。 フリードのインパネ SUVテイストの「クロスター」も加えたホンダ・フリード/フリード＋。ライバルのシエンタが、カラーやデザインを大人っぽく打ち出してきたこともあり、より競合しそうな印象を受けます。ハイブリッドにも4WDを設定するなどの差はありますが、ますます選ぶのは難しくなりそう。 ただし、マイナーチェンジにより、さらにホンダらしい走りを手に入れたのは朗報です。 （文/写真 塚田勝弘） あわせて読みたい * 定番のツーリング仕様？タフなオフロード仕様？人気125ccバイクを手軽に変身させよう【ホンダ・グロム（カスタム編）】 * 「実現は顧客の反応次第」ホンダ初のEVに「タイプR」設定の噂！ * ホンダS2000の相場が2019年に急上昇していた！孤高のFRオープンスポーツを買うなら急ごう!!【中古スポーツカー・バイヤーズガイド】 * NS500、NSR500、RVFなど往年のホンダワークスマシンがクリアファイルで蘇る！ * ホンダ・N-WGNが生産再開。ようやく本気でおすすめできるようになった【週刊クルマのミライ】 http://dlvr.it/RPKnxg

[boanerges20]

Ángel Nieto Honda NS500 | Jarama | 1982

[tomohiro9r]

1982 HONDA NS500 #40 Freddie Spencer

[dongfangbubai-jp]

View this post on Instagram

A post shared by 東方不敗 (@dongfang_bubai)

前にあるサイレンサーはタッチするものなのか？ #honda #ns500 #yamaha #yzr #suzuki #rgγ #marcolucchinelli #barrysheene #randymamola #francouncini #wgp500 #2strokeengine https://www.instagram.com/p/Bw1htyfhzKt/?igshid=1qxcy3myf639y

[tgotnblog]

Freddie Spencer: Feel My Story

O «Fast Freddie» είναι ένας αμερικάνος αναβάτης που φρόντισε να σοκάρει τον κόσμο δύο φορές, το 1985 και το 2017… Με αφορμή τον ερχομό του στην Ελλάδα παρέα με ακόμα δύο παγκόσμιους πρωταθλητές, τους κ.κ. Agostini και Luchinelli συγκεκριμένα, είπαμε να βρεθούμε κοντά του και να περάσουμε λίγες ώρες συνομιλώντας και «συνοδηγώντας» στην πίστα των Μεγάρων. Γεννημένος στη Λουϊζιάνα το Δεκέμβριο του 1961, ο Spencer μεγάλωσε με ένα δίτροχο κάτω από τα πόδια του, ήδη σε ηλικία 11 ετών είχε κατακτήσει νίκες και τοπικούς τίτλους στο αγώνισμα του dirt track. Η πορεία του στο χρόνο λαμπερή, τo 1978 κατέκτησε το εθνικό πρωτάθλημα ταχύτητας στα 250cc και τα επόμενα τρία χρόνια βρέθηκε στην ομάδα Honda USA να οδηγεί ένα 16βαλβιδο CB750F στο εθνικό πρωτάθλημα Superbike, χαρίζοντας μάλιστα (εκτός όλων των άλλων) και την πρώτη νίκη της ιαπωνικής φίρμας στο θεσμό.   Συγκινητική η συνάντησή του με τον δικό μας θρύλο Δημήτρη «Doberman» Παπανδρέου, είχαν πολλά να θυμηθούν από τους αγώνες που έκαναν παρέα σε Ριέκα και Κιαλάμι τη δεκαετία του ‘80 Εμβόλιμα πεταγόταν και μέχρι την Ευρώπη, πετυχαίνοντας μάλιστα το 1980 και σε δύο αγώνες να κερδίσει κατά κράτος τα μεγάλα ονόματα της εποχής, δηλαδή τους παγκόσμιους πρωταθλητές GP500 Kenny Roberts και Barry Sheene. Οι ομηρικές μάχες του με τον Eddie Lawson ήταν αυτές που καταξίωσαν το αμερικάνικο πρωτάθλημα Superbike, καθόσον συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον του κόσμου (και των χορηγών) ανεβάζοντας τον όλο θεσμό σε υψηλά επίπεδα από κάθε άποψη. Τo 1981 συμμετείχε ταυτόχρονα σε αμερικάνικους και ευρωπαϊκούς αγώνες, στην ουσία εξελίσσοντας το εξωτικό τετράχρονο NSR500 με τα οβάλ πιστόνια. Εμπειρία ζωής για πολλούς η «συνοδήγηση» με έναν θρύλο Η μεγάλη προαγωγή ήρθε το 1982, όταν η Honda του έδωσε μια θέση στην εργοστασιακή της ομάδα για το Π.Π. GP500, αυτή τη φορά στη σέλα μιας δίχρονης τρικύλινδρης NS500. Πετυχαίνοντας δύο νίκες και έχοντας αρκετές εγκαταλείψεις, η 3η θέση στην τελική βαθμολογία μόνο σαν τεράστια επιτυχία μπορεί να λογιστεί. To 1983 κατάφερε το ακατόρθωτο, να κερδίσει δηλαδή σε ηλικία μόλις 21 ετών τον παγκόσμιο τίτλο στα GP500, όντας ο νεότερος αναβάτης στην ιστορία που πέτυχε τέτοια διάκριση (ο προηγούμενος ήταν ο θρυλικός Mike Hailwood, ο επόμενος είναι ο τωρινός Marc Marquez). Εκείνη η χρονιά έμελλε να μείνει στην ιστορία ως μία εκ των πλέον συναρπαστικών όσον αφορά στη διεκδίκηση του τίτλου. Με Honda o Spencer και με Yamaha ο Kenny Roberts πάλευαν σώμα με σώμα όλη τη σεζόν και έχοντας κατακτήσει από 5 νίκες έκαστος «συγκρ��ύστηκαν» μεταξύ τους στον τελευταίο γύρο του προτελευταίου αγώνα της χρονιάς (Σουηδικό GP). Τo αποτέλεσμα ήταν ο Roberts να βρεθεί εκτός πίστας και ο Spencer να πάρει τη νίκη ξεφεύγοντας ελάχιστα στη βαθμολογία. Στον τελευταίο αγώνα (Σαν Μαρίνο) ο Roberts κέρδισε με διαφορά ενός δευτερολέπτου, αλλά ο τίτλος πήγε στην αγκαλιά του Spencer με μόλις δύο βαθμούς διαφορά στην τελική κατάταξη! Tην επόμενη αγωνιστική σεζόν (1984) ο Freddie ξεκίνησε τους αγώνες στη σέλα του τρικύλινδρου NS500 και κάπου στα μέσα της χρονιάς η Honda του έδωσε ένα ριζοσπαστικό V4 NSR500, που είχε το δοχείο καυσίμου κάτω από τον κινητήρα και τους θαλάμους διαστολής των εξατμίσεων κάτω από ένα «ψεύτικο» ρεζερβουάρ. Προβλήματα νεότητας της μοτοσυκλέτας και τραυματισμοί από πτώσεις δεν του επέτρεψαν κάτι καλύτερο από μια 4η θέση στην τελική κατάταξη, αν και πέτυχε συνολικά 5 νίκες (3 με το NSR και 2 με το NS). Δεν έλειψε φυσικά και η συνέντευξη στον μίστερ motoGP Δημήτρη Διατσίδη Το πρώτο σοκ Το 1985 ο Fast Freddie σοκάρισε τους πάντες με ένα κατόρθωμα που δεν έχει επιτευχθεί από κανέναν άλλον στον πλανήτη, ακόμα και μέχρι σήμερα! Συμμετέχοντας σε δύο κατηγορίες στα GP (250 & 500) κατάφερε να πάρει και τους δύο τίτλους, όντας ο μοναδικός που έχει πετύχει κάτι τέτοιο μέσα στην ίδια χρονιά! Και σαν να μη του έφτανε αυτό, κέρδισε τον περίφημο αγώνα Daytona 200 αλλά και τους τίτλους στις κατηγορίες Formula 1 και 250cc των ΗΠΑ, κάτι που τον έκανε να είναι ο μοναδικός αναβάτης στην ιστορία που έχει πετύχει κάτι αντίστοιχο μέσα στην ίδια χρονιά! Δυστυχώς η συνέχεια δεν ήταν ευχάριστη για τον αμερικάνο θρύλο, καθόσον ένας τραυματισμός στον καρπό του χεριού του τον υποχρέωσε να σταματήσει τους αγώνες. Πολλοί ήταν αυτοί που έγραψαν ότι αυτό έγινε από την καταπόνηση που του επέβαλλε ο Spencer συμμετέχοντας ταυτόχρονα σε τόσους αγώνες. Προσπάθησε μέχρι τα τέλη του 1987, πλην όμως δεν κατάφερε να ξανακερδίσει, επανήρθε το 1989 και το 1993 αλλά το τέλος στα GP ήταν άδοξο. Από το 1990 μέχρι και το 1992 συμμετείχε στο αμερικάνικο πρωτάθλημα SBK (AMA Superbike) κερδίζοντας συνολικά 3 αγώνες, επανήρθε το 1995 με την ομάδα Fast By Ferracci Ducati, ενώ στα τέλη της ίδιας χρονιάς έκανε και κάποιους ανεπιτυχείς αγώνες στο Π.Π. Superbike και με την ομάδα του Mauro Lucchiari. Με όρεξη και πάθος εξηγούσε σε καθένα ξεχωριστά τι πρέπει να κάνει μέσα στην πίστα Το δεύτερο σοκ Τον Απρίλιο του 2017 ο Spencer έβγαλε σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του με τίτλο “Feel my Story”, μέσα από την οποία μας γνωρίζει όχι μόνο την αγωνιστική του πορεία αλλά και κρυφές πτυχές της προσωπικής του ζωής, με μία εξ αυτών να δημιουργεί τεράστια αίσθηση στον κόσμο. Από τις πρώτες σελίδες της διήγησής του μάθαμε ότι σε ηλικία 5-6 ετών είχε πέσει επανειλημμένα θύμα κακοποίησης από έναν έφηβο που είχε αναλάβει να τον προσέχει όταν οι γονείς του έλειπαν από το σπίτι. Σοκ πραγματικό αυτή η αποκάλυψη, που γίνεται μάρτυρας μιας προσωπικότητας με τεράστια δύναμη ψυχής. Μιας προσωπικότητάς που αμέσως μετά το τέλος της αγωνιστικής της καριέρας ξεκίνησε ένα ατελείωτο ταξίδι στον κόσμο, με μέλημα την απόκτηση περισσότερων εμπειριών. Παράλληλα, ο θρυλικός αναβάτης ίδρυσε μια σχολή οδήγησης μοτοσυκλέτας, ενώ ξόδεψε και πολύ χρόνο στα τηλεοπτικά κανάλια σαν ειδικός αναλυτής αγώνων. To χαμόγελο και η καλοσύνη του εντυπωσίασαν τους πάντες Πάντα με το χαμόγελο Η εκδήλωση Legends Track Days 2018 είχε τριήμερη διάρκεια και εγώ φρόντισα να είμαι εκεί την πρώτη μέρα, με το σκεπτικό ότι θα έχει και λιγότερο κόσμο (Παρασκευή πρωί γαρ). Πίστευα ότι θα βρω λίγο χρόνο να σταθώ δίπλα του και απλά να βγάλουμε μαζί τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες, σκεφτόμουν ότι θα κάνει κάποια στιγμή την εμφάνισή του και θα πως το εκμεταλλευόμουν δεόντως. Φτάνοντας εκεί κοντοστάθηκα στο «περίπτερο» της διοργανώτριας Extreme Track Days του Σωτήρη Ζαφειρόπουλου, συζητώντας τα δρώμενα με ανθρώπους του χώρου. Δεν είχαν έρθει μόνοι τους οι τρεις «παγκόσμιοι», συνοδευόντουσαν και από ένα απίστευτο «παρεάκι» αναβατών μεγάλης ηλικίας από διάφορες χώρες της Ευρώπης και με μοναδικές μοτοσυκλέτες εποχής (σύντομα θα ακολουθήσει σχετικό άρθρο). Όσο βρισκόμουν εκεί δεν είχα προσέξει έναν αναβάτη ντυμένο στα δερμάτινα, που σκυφτός δίπλα σε ένα CBR1000R κοιτούσε τη φθορά των ελαστικών. Καθόσον χρόνια στους αγώνες, προσπάθησα από τη φόρμα και το κράνος να καταλάβω ποιος ήταν, δεν τα κατάφερα και φυσιολογικά πράττοντας ρώτησα τον Σωτήρη να μου λύσει το μυστήριο. «Ποιος; Αυτός; Ο Freddie είναι…» ήρθε η απάντηση κι εγώ έτρεξα -μάλλον εκσφενδονίστηκα- δίπλα του. Σηκώθηκε, με κοίταξε χαμογελαστός και έβγαλε το κράνος. Αντιλαμβάνεστε ότι για ένα συντάκτη που ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα την ίδια χρονιά που ο Spencer έγινε γνωστός στον πλανήτη (1978), πόσο σημαντική ήταν αυτή η στιγμή. Εδώ παρέα με τον συντάκτη του άρθρου, μάλλον είναι η στιγμή που κλείστηκε η συμφωνία για την ξενάγηση του 2019 Του συστήθηκα και ξεκίνησα με τα τυπικά «πως σου φαίνεται η Ελλάδα», «έχεις ξανάρθει;» και άλλα παρόμοια. «Τη λατρεύω την Ελλάδα» ήταν οι πρώτες του ατάκες, «θα πάρω την οικογένειά μου και θα έρθουμε το καλοκαίρι, θέλω πολύ να πάω στη Σαντορίνη». Ήταν άμεσος στην κουβέντα μας, χωρίς δεύτερη σκέψη απαντούσε σε ότι του έλεγα, δεν έδειξε να προβληματίστηκε ακόμα κι όταν του έκανα τη δύσκολη ερώτηση σχετικά με το «τότε» και το «σήμερα» του motoGP. «Είναι γεγονός πως όλα έχουν αλλάξει, αρχής γενομένης από το οικονομικό, εμείς όταν αγωνιζόμασταν βάζαμε χρήματα, ενώ σήμερα βγάζουν!». Στη συνέχεια επιβεβαίωσε τα λεγόμενά του, λέγοντας ότι η συμμετοχή του στα Legends Track days γίνεται (και) γιατί έχει ανάγκη τα χρήματα, όχι απλά γιατί του αρέσει. «Περνάω καλά όμως και χαλάλι» ήταν η τοποθέτησή του και φορώντας ξανά το κράνος του ξεκίνησε να πηγαίνει βόλτα στην πίστα με τυχερούς συνεπιβάτες. Δεσμεύτηκε για μια νέα συνάντηση όταν επιστρέψει στην Ελλάδα το 2019, εκτός πίστας φυσικά, ήδη μου ανέθεσε το ρόλο του ξεναγού και φυσικά δεν το αρνήθηκα. Είχε ήδη επισκεφθεί το μουσείο της Ακρόπολης και έδειξε έντονο ενδιαφέρον να βρεθεί σε Δελφούς, Αρχαία Ολυμπία και …στα βουνά της Ηπείρου! Κάτι ξέρει αυτός, έτσι δεν είναι; Zougla 19/10/2018 Το 2021 θα δούμε στους δρόμους το Porsche Mission E Cross Turismo Formula 1: Την 82η Pole της καριέρας του κατέκτησε ο Hamilton στην Αμερική MotoGP 2018, Motegi: «Παγκόσμιος» ξανά ο Μarquez! http://dlvr.it/Qp2VJ2

[daidegas]

1982 Freddie Spencer Honda NS500

[boanerges20]

Freddie Spencer

[boanerges20]

Takazumi Katayama.