#JC bloem

[eind-goed-al-goed]

Dutch poems, part. I

[A new series in which I share my favourite poems in Dutch]

November bij JC Bloem

Het regent en het is november Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender, Zijn heimelijke pijnen draagt. En in de kamer, waar gelaten Het daaglijks leven wordt verricht, schijnt uit de troosteloze straten Een ongekleurd namiddaglicht. De jaren gaan zoals zij gingen, Er is allengs geen onderscheid Meer tussen dove erinneringen En wat geleefd wordt en verbeid. Verloren zijn de prille wegen Om te ontkomen aan de tijd; Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd.

uit: Het verlangen (1921)

[notafraidofredyellowandblue]

November - J.C. Bloem

Het regent en het is november:

Weer keert het najaar en belaagt

Het hart, dat droef, maar steeds gewender,

Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten

Het dagelijks leven wordt verricht,

Schijnt uit de troosteloze straten

Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,

Er is allengs geen onderscheid

Meer tussen dove erinneringen

En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen

Om te ontkomen aan den tijd:

Altijd november, altijd regen,

Altijd dit lege hart, altijd .

[omnia-sol-temperat]

Verloren zijn de prille wegen Om te ontkomen aan den tijd; Altijd november, altijd regen, altijd dit lege hart, altijd.

J.C. Bloem, from ‘November’ (1921)

[theostepper]

Inslapen moet vanzelf gaan #ukv #99 #insomnia #slapeloosheid Een verhaal uit de serie Ultrakort – Een ultrakort verhaal bevat maximaal 99 woorden (exclusief titel). Minder mag, meer niet.

[namelesscats]

De Dapperstraat

Natuur is voor tevredenen of leegen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos ter grootte van een krant, Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon als dan ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze opeens toont in hun hoogen staat

JC Bloem

Wolfgang Tillmans

[muizendpotig]

J.C. Bloem - Zondag (fragment)

Niet te verzoenen is het leven. Ten einde is dit wellicht nog 't meest: Te kunnen zeggen: het is even Tussen twee stilten luid geweest.

[voorgelezen]

Heel blij met deze inzending. Claire (damsqo​) las ‘De Dapperstraat’ van J.C. Bloem.

Natuur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant, Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De’ in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht, Verregend, op een miezerigen morgen, Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.

[notafraidofredyellowandblue]

Quando ver venit meum - by J.C. Bloem

Nimmermeer. Er is geen weerkomst

van een eens gemist getij.

Iedre dag is als de vorige

onherroepelijk voorbij.

Altijd zullen lenten keeren,

altijd zullen herfsten gaan.

Tusschen ongeborenen en dooden

flitst het menselijk bestaan.

 

En wat blijft den machteloozen

tusschen straks en nu en toen?

't Onaanvaardbare te aanvaarden

en het zwijgen ertoe doen.