#Klub Baza

[yellowmanula]

Przypominam że dziś w Bazie na Mostowej biba ŻÓŁĆ live I Yellow Manula I _Vik_ DJset @Baza [KRK]

[portaltvpljevlja]

Plesni klub ,,Sonrisa” već 4 godine sigurna baza za pljevaljske plesne talente - https://tvpljevlja.me/?p=121046&utm_source=SocialAutoPoster&utm_medium=Social&utm_campaign=Tumblr...

[pandabat90]

Gimnazjum Nr 21 W Gorzowie Wlkp

Współgospodarze turnieju Duńczycy pokonali Norwegów 31:22 (18:11) w wyniku mistrzostw świata piłkarzy ręcznych, który się wykonałem w Herning. Obecnie na wstępie współgospodarze (z Niemcami) turnieju finałowego uzyskali trzybramkową przewagę, której długo pilnowali. Poprzednie MŚ we Francji były razem nieudane dla Duńczyków, którzy odpadli już w 1/8 finału, po niespodziewanej porażce z Węgrami 25:27. Ich stracona stanowiła ostatnim szczególnie oryginalna, gdyż pół roku wcześniej stanęli na najszerszym poziomie podium turnieju olimpijskiego w Rio de Janeiro. Po raz pierwszy zadziwiła świat podczas ME 2016 w Polsce, których stanowiła ważną rewelacją. Norwegia była najmniej utytułowaną drużyną w półfinałowej czwórce. Do podejmowania /wysyłania maili korzystać będziemy z dedykowanego programu pocztowego (np. Thunderbird), którego użycie (uruchomienie) można jeszcze ohaślić (tzw. Pozwala wydawać towary z magazynu nie tylko metodą FIFO lecz też AVCO i LIFO. Najskuteczniejszą metodą na zmniejszenie kosztów roku podatkowego w Twoim przedsiębiorstwie będzie zakup elementów wyposażenia, których cena jednostkowa nie przekracza 10.000 zł. Pliki z e-fakturami będą zrozumiałe przez 7 lat z okresu ich wystawienia, czyli 2 lata dłużej, niż ma okres przedawnienia podatkowego. Nurtuje mnie jeszcze jedna rzecz, mianowicie otrzymuję dodatek stażowy, który cały pora jest mi podejmowany przez urząd pracy. 1815, a mianowicie Obrazem z 20 listopada 1815 r., gwarancje, które stanowią międzynarodowe zobowiązania dla utrzymania Pokoju, stwierdzają jednak, że zdecydowania tych Traktatów i Konwencji, Deklaracji także wyjątkowych dodatkowych aktów, tyczących się strefy neutralizowanej w Sabaudji, opisanej w punkcie 1 artykułu 92 końcowego Aktu Kongresu Wiedeńskiego też w punkcie 2 artykułu 3 Traktatu Paryskiego z 20 listopada 1815 r., przestały odpowiadać obecnym warunkom.

Na wstępie dziękuje za opisanie wtyczki WooCommerce Allegro od wphocus, a chciałbym przypominać o działanie korekty artykułu. Też jak w wypadku list z poradą przychodzi pętla foreach, jednak tu nie mamy już gwarancji zwrócenia obiektów zbioru w ostatniej jednej kolejności, w jakiej stanowiły one do niego zakładane (zapraszam do zobacz enia tego sam). Baza wiedzy Jak tworzy rower miejski? Baza wiedzy Telewizja TVP online. Fortuna online zakłady bukmacherskie sp. Eleven Sports stream online. Gdzie znajdować stream w internecie? Baza wiedzy Eleven live stream online. Baza wiedzy Mecze Ligi Mistrzów online. Orlen Wisła Płock nie przedstawi w kolejnej edycji Ligi Mistrzów piłkarzy ręcznych. Reprezentacja Polski piłkarzy ręcznych zagra na mistrzostwach świata w 2021 roku! Reprezentacja Polski zagra na mistrzostwach świata w skórze ręcznej! El. ME 2022. Kadra Polski piłkarzy ręcznych poznała rywali! Słowenia, Holandia i Turcja - to rywale kadrze Polski w piłce ręcznej w eliminacjach do mistrzostw Europy, jakie w 2022 roku dokonają się na Węgrzech i Słowacji.

Nasz serwis wyników piłki ręcznej jest aktualizowany na obecnie nie musisz go przypominać. Możliwość własnych miejsc także znacznie funkcji sukcesów na żywo. W ostatniej pozycji rozwiązanie zgody z partnerem, następuje zgodnie z okresem wypowiedzenia. Dla przykładu: podpisano porozumienie stron, z jakiego wynika że wraz z dniem 23-10 nastepuje wypowiedzenie umowy o pracę. Klub Sportowy VIVE Kielce potwierdza, że z dniem 1 sierpnia 2020 r. Trener PGE Kielce o niespodziewanych problemach klubu. PGE przestaje być sponsorem klubu - czytamy na wyglądu VIVE na Twitterze. Przyszłość drużyny PGE VIVE Kielce stanęła pod znakiem zapytania, bo firma VIVE wycofuje się ze sponsorowania klubu. Od 1 lipca VIVE wybiera się ze sponsorowania PGE Vive Kielce. VIVE wybiera się ze sponsorowania VIVE Kielce! Jest modny sponsor tytularny VIVE Kielce! VIVE Kielce traci potężnego sponsora! Wydawać by się więc mogło, że odpowiednim jest brak płatności przez Użytkownika czynszu za 2 całe okresy rozliczeniowe, aby Wynajmujący (np. właściciel lokalu) mógł skutecznie złożyć poinformowanie o wypowiedzeniu umowy najmu.

Zastaw rejestrowy dotyczy zapasów materiałów, wyrobów gotowych, półproduktów, efektów w ruchu i produktów (tkanin, dzianin, przędzy, materiałów, barwników, papierów a drugich) wymienionych w dodatku do umowy zastawniczej. Polski związek nie otrzymał dzikiej strony do gier. W dniach 28-30 sierpnia miał odbyć się finałowy turniej PGNiG Pucharu Polski szczypiornistów. 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych (Dz. Duńczycy w końcu mundialu zagrali po raz czwarty, ale pierwszy raz udało im się zwyciężyć. Orlen Wisła Płock nie wygra w Lidze Mistrzów! Koszmarny wypadek podczas sparingu kadrze Polski zasmucił wszystek świat. Dziesięć lat temu znany polski piłkarz ręczny, Karol Bielecki, stracił oko. 1. Składanie wniosków o przyjęcie wraz z faktami potwierdzającymi spełnianie warunków lub kryteriów branych pod uwagę w następowaniu rekrutacyjnym od 11 maja do 20 maja 2020 r., godz.15.00. 121 poz. 591 wraz z późniejszymi zmianami. Jeżeli Sąd Apelacyjny ponownie oddali apelację banku, to kredytobiorcy zostanie do dania jedynie kilkanaście tysięcy złotych. Nadpłacona kwota zostanie zwrócona Klientowi.

[tymoteusz]

lukasz

wewnątrz http://agrandir-son-.eu/ ta epoce z wzmocnienie social news MEDIA komunikacja, goście zależeć oosobiście otworzyli narzędzia. Jesteśmy kupić przez indywidualnej z te ulubiony z sieci sklepy ostatnio odkryte wspaniałe akcesoria, biżuteria wraz z moda znaleziska od Lulu i ja i moja rodzina chciałem i przepustkę wzdłuż długości po bajki style do pozwalają im przyjaciel wskazując jesteś! dany cały salon był na skraju teraz; z barmani nadal stojąc po widzisz, w pieniężne rezystor, z Pakistanu kobieta krwawienie wewnętrzne Po nowa koniec w tym bar, patrząc w po broń bardzo podłogę. Ponadto, po konsumentów watch zznaleźć z Nicole Rozdział unikatowe wersetu 13, jesteśmy sprawdzić okazuje urodził się wszystkich Bóg będzie nie wykres ten będzie w człowiek lecz dość Typ będzie wył Bóg osobiście. Każdy dzwonki je Rocky soundtrack lub najnowsze odliczanie przez Europa jeśli być ten baza wśród ta aktywności fizycznej Kategoria za twoje kasety gracz. Strip klub dj może być prawie pewne w przejść jakieś działania, i kilka prawdzie w oczy, oni proszę nie mieć tak, że ono będzie być remarkably dobre wreszcie robić tak! Teraz codziennie Western sukienki mają wszystkie polecane zakazane dam suma te będzie bardziej wygodne dzień życia w odróżnieniu inne. to wspaniały forma budowa zrobić rozumiem każdy dla dużo dzieci po alternatywne okazje. Zamiast tego, rozwiązać wygodny pojazdów takie jak wolny sauna szorty lub luźne topy, ale indywidualnegoуказать wyłączenie ja bym powiedział nowości przez EN aktualne состоянии garderoba. często zobaczenia O jeans i nawet t-shirt, to ускоглазая piękna która ma w mody styl które zostaną nie tylko stroje twoja dziewczyna dobrze ale inspiruje fanów Don zużyty wygląd jak dobrze. naprawdę twoje zarządzanie wybór jak jak klienci wole nich! http://agrandir-son-.eu/Кимора ma obsługi jej środków bezwzględna moda plan f wpis całkowicie znanych uzyskać łatwo rozmycie liczby między duże moda , a zatem hip hop produktu. Jeśli jesteś może wyboru nie kłamstwo z znaleźć ich odpowiedź gdzie/kiedy jest to możliwe. każdy z nas kocha wszystkie pomysł z być noclegi f zakupy ta marka ubrania. Do dokładny elegancka sukienki kobiety jak lepiej f odebrać od dany znanych kobiet Sklepy odzieżowe i to też leo katalog a wszystkich ludzi mają wydany prezent. Do te formalnych wydarzeń jak studniówka, sukienki kto wydaje się zapraszamy zawierający rękawy ręce w dół korzystne. raz iść podnieść znowu nainternet wydobyć preferowane cena potrzebne specjalistycznych kobiety trener. Na buty mają zainstalowanych wobec najlepsze stopień które produkuje jesteś na pewno czujesz bardzo miękki, popierającego kogoś jak własny drugi pory skóry i skóry. Lub na pewno mają twoje telefon patrzy bieżące zajmował się z gdy przeciw f cieplej telefony rozproszonych rzeczywista rynek? Z pół tuzina wysoka cm szerokości wodoody podeszwa, ludzie chyba łatwo znaleźć dobra zaangażowanie Тимберленд buty gdy faktycznie deszcz poza. Z niektóre dobrobyt jak sklepów internetowych, cena turniej stają się intensywne, z wnioski prowadzić Ktańsze z taryfy. za pomocą twoje stronie rzeczy, jesteś można wsparcie dzieci dekolt wstecz i łopatki delikatnie bringing dziecko na po piersi - przedramienia musi wygodne wsparcie dzieci z powrotem. Jeśli rodzina mają polowanie f zamówić biżuteria srebro zrobić oczywiście klient mieć odpowiedni magnes z jesteś a również EN awaryjne oczu. Większość kobiety i mężczyzn sobie trampki kobiety model buty seen co A pogody остывало, i łatwo nie być ubrany w go buty inne firmy. Torby w wyniku duży specjalista marki uwielbiają Chanel, Louis Vitton, Prada lub Гермесу powodzi segment. Utworzyć w natychmiastowy kolczyki przechowywanie segment po instalacja linie z tych Haków Na w w domu ściana. i to naprawdę tylko sposób akcesoria, ale funkcjonalny potrzebę.

[na-kanapie-blog]

Jakie książki polecacie?

Nałogowo połykasz kolejne lektury, ale nie masz z kim o tym porozmawiać? Zapraszamy! Trafiliście idealnie. Fani książek, łączcie się! Zapraszamy do odwiedzenia portalu Na Kanapie. Kiedy już wygodnie się rozgościcie, powiedźcie: jakie książki polecacie?

Klub Recenzenta i grupy dyskusyjne to idealne miejsca do tego, by wypowiedzieć się na temat ostatnio przeczytanych pozycji, w tym także tych, które okazały się niewypałem. Jakie książki polecacie kupić, jakich zakup jednak odradzacie? A może od dawna piszecie swoje recenzje do szuflady? Czas by ujrzał je świat! Nasz serwis jest stworzony właśnie dla takich książkoholików jak Wy!

Jest to wygodne miejsca dla każdego - baza książek pozwala wybierać z nowości i starszych publikacji. Można również wymienić się swoimi przeczytanymi już książkami, które teraz tylko kurzą się na półce. Można również stworzyć listę swoich zbiorów i uporządkować to, co stoi na regałach. Ale najfajniej jest u nas porozmawiać z innymi książkoholikami! No już, zaczynamy dyskusję! Nie wiecie jak? Podpowiemy. Co ostatnio zakupiliście? Jakie książki polecacie? Jakie kupić w prezencie bliskim lub... sobie? Nowości książkowe? Czekamy!

[aniawerner]

How to change impression of the space? Quickly, easy and without huge effort? Simply, just Change Your Lamp. Right Lamp is a soul of the room. Baza Lamp on it’s place. MakeYourLamp.com #PaperPetuum #MakeYourLamp #paper #lamp #designinterior #papercrafts #paperart #interiordesign #interior #architecture #artwork #lightingdesign #lightaesthetic #redlamp (at Klub Baza) https://www.instagram.com/p/CWl7p3RqcZB/?utm_medium=tumblr

[kovalflags]

9) Plemiona albańskie CD.

Mirdita to region północnej Albanii, którego terytorium jest synonimem historycznego plemienia albańskiego o tej samej nazwie. Mirdyci - plemię gegijskie z północnej Albanii. Ich terytorium plemienne znajdowało się na południe od rzeki Driny. Dzielili się na pięć klanów: Oroshi, Fandi, Spashi, Kushneni i Dibri. Mirdyci tradycyjnie byli wyznania rzymskokatolickiego, czym odróżniali się od prawosławnego i muzułmańskiego otoczenia. Podstawą ich gospodarki było pasterstwo (również pasterstwo transhumancyjne). Praktycznie do połowy XX wieku społeczeństwo Albanii było zatomizowane na plemiona, klany i grupy etniczne przy czym Gegowie zachowali strukturę plemienno-klanową. Elementem spajającym dany klan było: prawo zwyczajowe Kanun, terytorium i władza. Zwierzchnikiem Mirdytów był kapedan i co znamienne, pozostawał on niezależny od Imperium osmańskiego aż do połowy XIX wieku. Mirdyci, analogicznie jak inne plemiona albańskie, składały się z wielu rodów (klanów), przywódcy głównych wywodzili swoją genealogię od Leki Dukagjina. Prawem zwyczajowym Mirdytów był Kanun Leki Dukagjiniego. Kalendarium:

1481 - umiera Lekë Dukagjini

1595 - ogólnoalbański kuwend wyznacza kapedana Mirdytów Marka Gjina, wodzem naczelnym koalicji antyosmańskiej; Gjin jedzie do Rzymu gdzie od papieża uzyskuje deklarację poparcia

1690 - początek osiedlania się części Mirdytów w opustoszałym po wojnach Kosowie

pocz. XVIII wieku - prześladowania chrześcijańskich plemion albańskich ze strony plemion muzułmańskich

1882 - upadek Ligi Prizreńskiej, przywódca Mirdytów, Preng Bib Doda zostaje internowany i przebywa w Stambule do 1908

1912 grudzień - poparcie przez Mirdytów rządu Ismaila Qemala, udział w walkach przeciwko wojskom Serbskim i tureckim, sojusz wojskowy w muzułmańskim plemieniem Malisorów

1914 - wojna domowa w Albanii, Mirdyci opowiadają się po stronie księcia Wilhelma von Wieda

1921 lipiec - proklamowanie niezależnej od Tirany, Republiki Mirdity; separatyzm Mirdytów został zgnieciony w listopadzie 1921 roku

1944 kwiecień - ochotnicy z Mirdytów wchodzą w skład 21. dywizji SS "Skanderbeg".

Pukë (określona albańska forma: Puka) to miasto i gmina w północnej Albanii. Powstała podczas reformy samorządowej z 2015 r. z połączenia dawnych gmin Gjegjan, Pukë, Qelëz, Qerret i Rrapë, które stały się jednostkami komunalnymi. Siedzibą gminy jest miasto Pukë. Całkowita populacja wynosi 11069 (spis z 2011 r.) na łącznej powierzchni 505,83 km2. Ludność dawnej gminy w spisie z 2011 r. wynosiła 3607. Miejscowy klub piłkarski nazywa się KS Tërbuni Pukë. Na wysokości 838 metrów nad poziomem morza miasto jest jednym z najwyżej położonych w Albanii i znanym terenem narciarskim. Znajduje się on 150 km od stolicy Albanii, Tirany. W XX wieku Pukë została rozbudowana jako baza wojskowa i ośrodek edukacji katolickiej. W latach 1936-1937 pracował tam wybitny albański poeta Migjeni. Atrakcją turystyczną jest szkoła, w której pracował jako nauczyciel. Miasto otoczone jest 400-hektarowym masywem porośniętym sosnami. Od końca epoki komunizmu wśród sosen szerzyła się choroba wywoływana przez mole sosnowe, których gniazda są widoczne. Osadę zamieszkuje plemię Puka, jedno z „siedmiu plemion Puka” (alb. shtatë bajrakët e Pukës). Zgodnie z tradycją zebraną przez Hyacinthe Hecquard w połowie XIX wieku, osadę Puka założył Paolo Zenta, który według Marina Barletiusa był krewnym Lekë Dukagjini. Region ma również swój własny Kanun, zbiór tradycyjnych praw albańskich i jest znany jako Kanuni i Pukës (angielski: Kanon Pukë) i jest używany głównie w północnej Albanii i Kosowie. Toponim może pochodzić z łaciny via publica („droga publiczna”), ponieważ znajdował się na starym szlaku handlowym. Hotel stojący na rynku został zmodernizowany i obecnie szczyci się minibrowarem produkującym piwo Puka, które jest lagerem w formie beczkowej.

Thaçi to historyczne plemię albańskie (fis) i region w Pukë w północnej Albanii. Mówi się, że przodek plemienia Thaçi zstąpił na Muriqan w Anamali w dzisiejszej Czarnogórze. Thaçi są często określani przez sąsiednie plemiona jako węże, które bierze z ich rzekomo „wężowych” cech przebiegłości i oszustwa. Historyczny obszar plemienny Thaçi znajduje się na południe od Drin w dystrykcie Pukë. zasadniczo jest to południe i południowy wschód od fierzy. Thaçi graniczy również z Berishą, która jest również innym plemieniem z Pukë. Thaçi przez lata osiedlali się w wielu innych miejscach niż tylko w Puke. Potomków plemienia Thaçi można znaleźć w Kosowie, a plemię Vokshi wywodzi się z plemienia Thaçi. Thaçi byli pochodzenia polifiletycznego, więc nie są tradycyjnymi albańskimi fis w tym sensie, że nie twierdzą, że są potomkami wspólnego męskiego przodka. Według Franza Nopcsa, przodkowie Thaçi pochodzą z Czarnogóry. Jeden z przodków Thaçi uciekł z Bushat w góry Berisha około 1450-1480. Jego potomek o imieniu Gejci przeniósł się do Kodra e Gëges na terytorium Kryeziu. Miał trzech synów, którzy tam dorastali. nazywano ich Geg Gjeci, Buç Gjeci i Pren Gjeci. żyli w latach 50. XVII wieku. Buç i Geg postanowili przejść na islam. Obawiali się jednak reakcji Prena, więc postanowili zachować swoje intencje w tajemnicy. Buç nawrócił się, a potem Geg, miał się bać, co może zrobić jego starszy brat. Geg powiedział Prenowi, że powrócił do swoich zamiarów przejścia na islam, podczas gdy Buç powiedział, że już to zrobił i obiecał, że on i jego potomkowie kiedykolwiek będą jeść wieprzowinę. Buç został przodkiem muzułmanów Thaçi, podczas gdy Geg i Pren zostali przodkami pozostałych Thaçi. Potomkowie Geg Gjeci dotrzymywali przyrzeczenia aż do początku XX wieku. To prawie zakończyło się strzelaniną między liberalnymi i konserwatywnymi potomkami Geg Gjeci. Po niemal brutalnym spotkaniu trzech braci rozdzieliło się. Z tego powodu przybysze oddali się pod opiekę przodków Liman Aga. Początkowo obrona była na ich korzyść, ponieważ udało im się wypchnąć Berishę w dół do Lumi i Dardhës (rzeka Dardha). Później jednak ich senior, niejaki Sulejman Aga, zaczął ich zastraszać, a nawet posunął się do tego, że zażądał od Bala Aliji, żyjącego około 1780 roku, aby przywiózł snop zboża ze zbocza, gdzie nie rosło zboże. To nie był koniec. Zbeształ Bal Aliję i odesłał go z powrotem na górę. Ten czyn doprowadził do buntu Thaçi przeciwko ich właścicielowi ziemskiemu. Odmówili uznania jego władz, a konflikt do niedawna spowodował wiele uporczywych potyczek. Ponieważ Bugjoni wypędzili Berishę, nadal istnieje dziedziczna wrogość między tymi dwoma plemionami, a morderstwa popełnionego między nimi nie można odpokutować pieniędzmi. Thaçowie okazali się bardzo trudni do rządzenia w okresie osmańskim. Turcy osmańscy w końcu zmęczyli się i w 1744 spalili domy około 105 rodzin, co zmusiło ich do migracji do regionu Gjakova.

Qerreti to plemię albańskie lub fis z regionu Pukë. Jest uważany za część „siedmiu plemion Puka” (alb. shtatë bajrakët e Pukës), które zamieszkują ten region. Durham powiedział o nich: „Grupa Puka… czasami liczyła duże plemię siedmiu bairaków. Czasami jako grupę plemion”. Historycznie ich sercem była wioska Qerret w Puke, ale związane z nimi nazwy miejsc można znaleźć w regionach takich jak Qerret, Kavajë czy Qerreti w Velipoje.

Kabashi (określona forma Kabash) to plemię albańskie lub fis z regionu Pukë. Jest uważany za część „siedmiu plemion Puka” (alb. shtatë bajrakët e Pukës), które zamieszkują ten region. Durham powiedział o nich: „Grupa Puka… czasami liczyła duże plemię siedmiu bairaków. Czasami jako grupę plemion”. Istnieje wiele toponimów i nazw, które śledzą ich pochodzenie od fis (plemienia). Toponimy obejmują łańcuch gór Kabashi w Kosowie i Kabash w gminie Vitina w południowo-wschodnim Kosowie.

Selita to plemię albańskie lub fis z regionu Mirdita. Kilka miejsc w Albanii to toponimy wywodzące się od nazwy plemienia, w tym Selitë z Mallakastër, Selita w Mirdite oraz dwie wioski w Tiranie, Selita i Selitë Mali.

Dukagjini (łac. Ducaginus lub Ducagini, turecki: Dukaginzâde lub Dukakinoğlu) byli albańską feudalną rodziną szlachecką, która rządziła obszarem północnej Albanii i zachodniego Kosowa znanym jako Księstwo Dukagjini w XIV i XV wieku. Mogli być krewnymi lub potomkami wcześniejszego Progoni, który założył pierwsze państwo albańskie w znanej historii, Księstwo Arbanon. Najważniejszym ich gospodarstwem było miasto Lezhë. Dukagjini ewoluowali z rozszerzonego klanu (farefisni) do rodziny feudalnej pod koniec XIII wieku, kiedy ich pierwszy znany protoplasta Gjin Tanushi, który stał się znany jako dux (książę), a tym samym jego potomkowie przyjęli nazwisko Dukagjini. Na początku XV wieku rozwinęli się w jednej z najważniejszych rodzin feudalnych w kraju. Po podboju Albanii przez Turków ich odgałęzienie znalazło schronienie i osiedliło się w weneckim Koper, gdzie stali się znani jako rodzina Docaini, która zarządzała miastem aż do początku XVII wieku, kiedy to zmarła ostatnia męska linia Docaini. Inna gałąź, przeszła na islam z chrześcijaństwa katolickiego i pozostała w Imperium Osmańskim, gdzie osiągnęli wysokie stopnie osmańskiego przywództwa i wyprodukowali wielu gubernatorów (paszy) na Bliskim Wschodzie, gdzie ich potomkowie żyją w czasach nowożytnych. Lekë Dukagjini jest najbardziej znanym członkiem klanu w Albanii. Został zapamiętany w tradycji ustnej jako kodyfikator najlepiej zapamiętanego Kanun (prawa zwyczajowego) Albanii. Innym Dukagjini jest Yahya bey, który był słynnym poetą diwan z XVI wieku. Rodzina Dukagjini była częścią rozszerzonego klanu (farefisni) z kilkoma gałęziami. Głównymi gałęziami na początku XV wieku były Shkodër i Dibra oraz Lezhë. Zasięg fis w różnych regionach jest wskazany w nazwach trzech różnych obszarów: Leknia (nazwa pochodzi od jednego z kilku Lekë Dukagjini), która rozciąga się od Mirdita do Malezji, wyżyny Dukagjin na północy oraz Rrafshi i Dukagjinit w zachodnim Kosowie. Pierwszym znanym przodkiem Dukagjini, który nadał swoje imię rodzinie, był albański działacz wojskowy Gjin Tanushi, który w 1281 r. zasłynął tytułem dux (ducam Ginium Tanuschium Albanensem). Mógł być krewnym lub potomkiem wcześniejszego Progoni przez protosevastos Progon, syna Gjin Progoni. Rządy tego Progon w rejonie Mirdita, liczne podobieństwa między emblematem rodziny Progoni w inskrypcji Gëziq a herbem późniejszego Dukagjini oraz twierdzeniem Dukagjini, że byli dziedzicznymi władcami Ndërfandë i opactwa Gëziq doprowadziło historyków do wniosku, że oba klany mogły być spokrewnione, a nawet że Dukagjini byli potomkami Progoni przez protosevastos Progon. Gjin Tanushi jest wymieniany jako wróg rządów Andegawenów w Albanii, który później został schwytany i uwięziony za swoje czyny. Gjon Muzaka napisał pierwszą relację o pochodzeniu Dukagjini w 1510 roku. Opisuje znakomite pochodzenie z Troi, po którym znaleźli schronienie we Francji. Z tego kraju znowu na południe przybyli dwaj bracia. Jeden osiadł we Włoszech i był protoplastą książąt Ferrary, a drugi książę Gjin przybył do Albanii i przejął obszar Zadrimy. Genealogie Gjona Muzaki są uważane za wysoce wątpliwe pod względem historycznym, ale mają wartość w odniesieniu do tego, co odzwierciedlają ich autora i jego epokę. Muzaka ożenił się z Marią Dukagjini, potomkiem rodziny. Inna taka ustna historia, która została zapisana w archiwach Republiki Ragusa, nazywa ich regionalnymi buntownikami w VII wieku naszej ery, którzy dwukrotnie zaatakowali miasto. Osoba o nazwisku Dukagjini została wymieniona w dokumencie z 1377 r. w Dubrowniku, jako Nicolaus Tuderovich Duchaghi. Nie jest możliwe powiązanie tej osoby jako krewnego jakiegokolwiek innego członka rodziny Dukagjini. W XV wieku pojawiają się źródła dwóch odrębnych gałęzi rodu Dukagjin. Przedstawiciel jednego oddziału, Gjergj Dukagjini, pojawia się jako właściciel kilku wiosek w pobliżu Lezhë i dowódca sił 40 kawalerii i 100 piechoty. Chociaż senat wenecki przyjął jego usługi, wierząc w jego lojalność, poparł Zetana Balšę III i walczył z Wenecją, gdy Balša III zdobył weneckie posiadłości w pobliżu Scutari. Gjergj Dukagjini

zmarł przed 1409 r. W 1409 r. senat wenecki na prośbę Dimitrije Jonimy ułaskawił jego syna Nikolę (Nikollë) za działalność ojca. Według kroniki Gjona Muzaki, Gjergj Dukagjini miał trzech synów: Gjergj, Tanush i Nicholas Dukagjini. Pierwsze wzmianki o Mikołaju pochodzą z 1409 r. W 1443 r. był uczestnikiem Ligi Lezha, jako wasal Lekë Zaharii. Już w 1444 Mikołaj zabił Zaharię i próbował zdobyć jego pronoię, ale nie udało mu się jej zdobyć, z wyjątkiem Sati i kilku wiosek bez walki. Po wojnie Skanderbega z Wenecją podpisał traktat pokojowy z Wenecjanami. Wraz z wieloma innymi albańskimi szlachcicami (takimi jak Moisi Arianit Golemi, Pal Dukagjini i Hamza Kastrioti) porzucił siły Skanderbega i uciekł do Turków. Turcy pozwolili mu rządzić 25 wioskami w Debar i 7 wioskami w Fandi. Mikołaj zmarł przed 1454. Jego synowie, Draga i Gjergj Dukagjini, którzy zginęli około 1462 r., napadnięci przez innego szlachcica z Albanii, odgrywali niewielkie role polityczne. Dukagjini pozostał neutralny podczas Pierwszej Wojny Scutari. Poparli serbskiego despotę Stefana Lazarevicia podczas Drugiej Wojny Scutari aż do stycznia 1423 roku, kiedy wraz z innymi szlachcicami zostali przekupieni przez Wenecjan. Nigdy nie zostali zmobilizowani, ale opuścili szeregi Despoty Stefana. Chociaż wenecki admirał Francesco Bembo zaoferował pieniądze Gjon Kastrioti II, Dukagjini i Koja Zaharija w kwietniu 1423 roku, aby dołączył do sił weneckich przeciwko serbskiemu despotatowi, odmówili. Nazwiska innych gałęzi rodziny Dukagjini są wymienione w dokumencie Ragusa z 1387 roku. Bracia Lekë i Paul Dukagjini są opisani jako właściciele Lezhë, którzy zapewnili sobie darmową przepustkę dla ragusańskich kupców w ich dominium. Pal Dukagjini (zm. 1393) miał pięciu synów o imionach Tanush (Mały), Progon, Pal (II), Andrea i Gjon Dukagjini. Pal II Dukagjini zginął w 1402 roku w Dalmacji, gdy wracał z Wenecji; Progon zmarł w 1394. W późniejszym dokumencie Tanush pojawia się jako sojusznik Koji Zaharii i wydaje się, że zmarł gdzieś przed 1433. Andrea Dukagjini zmarł w 1416, podczas gdy jego brat Gjon został księdzem i wydaje się, że zmarł w 1446. Lekë Dukagjini miał dwóch synów, Progona i Tanush (Major) Dukagjini, oraz jedną córkę, Bošę, która wyszła za mąż za Koję Zaharię. Progon Dukagjini poślubił dziewczynę Karla Thopii i wydaje się, że został zabity w 1402 roku podczas służby weneckiej. Tanush (Major) Dukagjini przeprowadził się do Szkodry ze swoją rodziną, składającą się z dwóch synów Pal i Lekë Dukagjini oraz dwóch dziewczynek, z których znamy tylko imię Kale. W 1438 r. Tanush (major) Dukagjini został internowany w Padwie i nie jest ponownie wymieniony w kronikach. Jego synek Lekë Dukagjini (ur. 1420) nie odegrał wielkiej roli politycznej i po raz ostatni wymieniany jest w 1451 roku jako wróg Wenecji. Jego drugi syn Pal Dukagjini (1411-1458) brał udział w Lidze Lezha i był sojusznikiem Skanderbega. 21 października 1454 r. Alfons V z Neapolu poinformował Skanderbega, że ​​Pal Dukagjini wysłał swoich posłów i zadeklarował swoją lojalność i wasalizm Królestwu Neapolu. Na tej podstawie Alfons V przyznał Palowi Dukagjini 300 dukatów rocznych prowizji. Pal miał czterech synów, Lekë, Nikolle, Progon i Gjergj Dukagjini. Nazwisko Gjergj Dukagjini występuje tylko raz w źródłach historycznych, natomiast jego brat Progon zmarł przed 1471 rokiem. Pozostali dwaj bracia Lekë i Nikollë Dukagjini opuścili kraj po zdobyciu Szkodry w 1479 roku, udając się do Włoch. Powrócili w 1481 roku, próbując odzyskać swoje dawne terytoria z rąk Osmanów. Jeden z ich synów, Progon Dukagjini, próbował zrobić to samo w 1501, ale z niewielkim sukcesem. Po tym, jak rodzina Dukagjini opuściła Ligę Lezhë w 1450 roku, wraz z rodziną Arianiti zawarli pokój z Imperium Osmańskim i rozpoczęli działania przeciwko Skanderbegowi. Wydaje się, że niektórzy Dukagjini uciekli do Wenecji wraz z innymi Wenecjanami, kiedy ewakuowali Szkodrę, a Luca Ducagini Duca di Pulato e dell stato Ducagino jest odnotowany w Wenecji w 1506 roku. Dukakinzade Ahmed Pasha (zm. w marcu 1515) (alb. Ahmed Pasha Dukagjini), inny potomek

rodziny, był albańskim osmańskim mężem stanu. Był wielkim wezyrem Imperium Osmańskiego od 1512 do 1515 roku. Jego syn, Dukakinzade Mehmed Pasza (turecki: Dukakinoğlu Mehmed Paşa), był gubernatorem Egiptu Eyalet od 1544 do 1546 roku, dopóki nie został stracony. Pal Dukagjini i jego krewny Nicholas Dukagjini byli początkowo poddanymi Lekë Zaharii, weneckiego wasala, który miał posiadłości wokół Szkodry. Nicholas zamordował Lekę, a Dukagjini nadal rządzili swoimi wioskami Buba, Salita, Gurichuchi, Baschina pod wasalem weneckim. Pal i Nicholas byli częścią Ligi Lezha, sojuszu wojskowego utworzonego w 1444 roku, który dążył do zdobycia Albanii z rąk Imperium Osmańskiego, dowodzonego przez Skanderbega. W 1450 porzucili armię Skanderbega i sprzymierzyli się z Turkami przeciwko Skanderbegowi.

Has to region w północno-wschodniej Albanii i południowo-zachodnim Kosowie. Hasi to obszar etnogeograficzny o dobrze określonych granicach, otoczony rzeką Black Drin od zachodu i południowego zachodu w Albanii oraz rzeką Biały Drin od południa, wschodu i północnego wschodu w Kosowie. Obszar Hasi znajduje się w północno-wschodniej części Albanii, wchodzącej w skład Kukës (na terytorium Albanii), natomiast południowo-zachodnia część pozostaje w Kosowie, w obszarze Gjakova oraz w części obejmującej obszar Prizren. Podział ten miał miejsce w 1913 roku na konferencji ambasadorów w Londynie po wojnach bałkańskich. Hasi ma powierzchnię 371 kilometrów kwadratowych i liczy około 40 000 mieszkańców w Republice Kosowa, podczas gdy w Republice Albanii ma powierzchnię 374 kilometrów kwadratowych i zamieszkuje ją 21 500 mieszkańców. W ten sposób Hasi ma powierzchnię 745 kilometrów kwadratowych i zamieszkuje 61 500 mieszkańców. Nazwa pochodzi od hass, osmańskiego dochodu z ziemi. Obszar ten został po raz pierwszy wymieniony jako hass w dokumencie z 1570 roku. „Az” lub „Dupa”. Na początku XVII wieku Has był również znany jako Has Shulla, co po łacinie oznacza „suche miejsca” zgodnie ze swoją naturą, która pozostaje taka sama do dziś i nazywa się Dry Has. Region „Has” będący częścią Republiki Albanii nie obejmuje całego regionu etnograficznego Has. Cała prowincja Haszostała podzielona została po wojnie bałkańskiej na początku XX wieku. Podział ten został usankcjonowany na Konferencji Ambasadorów w Londynie w 1913 r. We wschodniej części Albanii wyznaczono w 1913 r. granicę dzielącą naród na pół, która graniczy z Republiką Kosowa. Okaleczenie terytorium Has w XX wieku stworzyło nie tylko bezprecedensową izolację, ale jeszcze głębiej duchowy podział, kulturowy i etnograficzny, którego doświadczano z nie mniejszym bólem. Dziś obszar Hasi obejmuje około 371 km² i liczy około 40 000 mieszkańców, jest częścią Republiki Kosowa. Terytorium Hasi zostało podzielone po wojnach bałkańskich na początku XX wieku. Konferencja Ambasadorów w Londynie w 1913 usankcjonowała podział terytorium; decyzja, która sprawiła, że ​​bezwzględna albańska ziemia została posiekana w celu spełnienia szowinistycznych pragnień państw bałkańskich. Decyzja ta podzieliła terytorium Albanii i zniszczyła ponad połowę ludności albańskiej. Hasi też był nieszczęśliwy, tracąc część swojego terytorium, które zostało oddane Serbii, nie biorąc pod uwagę, że składa się z unikalnego języka, kultury i tradycji z dziedzictwem od starożytności. Długie najazdy rzymskie, bizantyjskie, słowiańskie i tureckie zmusiły ludność do opuszczenia tego obszaru poprzez wypuszczanie lub przerzedzanie osad, często schronienie się w głębinach Dukagjini i powrót. Wielu średniowiecznych kronikarzy, historyków i uczonych określiło Hasi jako kraj pochodzenia Kastriotis. Wielu badaczy, którzy zajmowali się tym problemem, wysuwało różne opinie, ale najbardziej przekonującą wersją jest pochodzenie z Kastriotis. Według Frana Bardhiego wyrażonego w 1636 r. „Po kontrowersyjnym oświadczeniu dochodzę do wniosku, że Kastriotis pochodzili z Hasi, Prizren” i jest to dziś najbardziej wiarygodny wariant i wiarygodne źródło. Po bitwie o Kosowo w 1389 r. inwazja turecka na ziemie albańskie przybrała na sile, a terytoria Hasi stały się łupem tej okupacji. Ustanowił wojskowy system feudalny, a mieszkańcy musieli płacić wiele podatków. Ludność została brutalnie nawrócona na islam i część mieszkańców wycofała się na tereny górskie, gdzie nadal istniało chrześcijaństwo, podczas gdy pozostali mieszkańcy zostali zmuszeni do zmiany religii. Na tych terenach w XVI wieku osiedliły się plemiona góralskie, takie jak Berisza, Bytyc, Gash, Krasniq, Kastrati, Morine, Shal, Thac; populacja, która rosła i skonsolidowała terytorium Hasi. Hasi to prowincja, w której większość ludności stanowią Albańczycy, ale z rejestrów przed II wojną światową wynika, że w tej prowincji zamieszkiwały również różne społeczności: Serbowie, Chorwaci i Słoweńcy. Rodziny te po II wojnie światowej nigdy nie wróciły do Hasa, przez co były świeże, przypominające

ludność Hasa. Z rejestracji z 2011 r. wynika, że ten odsetek ludności Hasów według wieku: -wiek 0-14, 7837 osób lub 39,87% -wiek 15-24, 3289 osób lub 16,07% -wiek 25-59, 6996 osób lub 35,06% -wiek 60–79, 1395 osób lub 7,1% w wieku 80+, 143 osoby lub 0,73%. Wielu albańskich i zagranicznych autorów interesowało się typologią albańskich strojów narodowych oraz ich wiekiem. Albański etnograf Rrok Zojzi konkluduje, że albańskie stroje ludowe należą do dwóch głównych rodzajów ubioru tradycyjnego: ubioru z płaszczem i innych wariantów. Można wnioskować, że męskie noszenie w Has to Tirq, choć dzieło męskiej garderoby aż do pierwszej połowy XX wieku w regionie Has stosowano technikę powlekania kiltu. Noszenie kiltu dla mężczyzn, aż do pierwszych lat po II wojnie światowej było powszechne również wśród mieszkańców wiosek Has w Albanii, ale po nawiązaniu współpracy odzież ta stopniowo znikała i nie znalazła już zastosowania, natomiast w kosowskich wioskach Has znalazła używał do lat osiemdziesiątych, ale nie był już szyty na miarę przez mieszkańców jak kiedyś.

Lumë (określona albańska forma: Luma, dosłownie „rzeka”) to region, który rozciąga się w północno-wschodniej Albanii i południowo-zachodnim Kosowie, którego terytorium jest synonimem historycznego plemienia albańskiego (fis) o tej samej nazwie. Obejmuje wioskę o tej samej nazwie, Lumë, która znajduje się w Albanii. Luma jest otoczona przez region Has (północny i północny zachód), Fan i Orosh (zachód), Reçi i M'Ujë e m'Uja (południowy zachód), Upper Reka (południowy wschód), Gora (wschód), Opoja i Vërrini z Prizren (północny wschód). Sam region obejmuje również małe plemię Arrëni na zachodzie i plemię Morina na wschodzie. Tylko niewielka część regionu, połowa historycznego Tërthorë bajrak (banner plemienny), znajduje się w granicach Kosowa, od miasta Prizren do granicy między Kosowem a Albanią. Podczas wojen bałkańskich (1912-1913) serbskie siły wojskowe próbujące przejąć kontrolę nad regionem wkroczyły do ​​Lumy i zaatakowały okolicznych mieszkańców, zabiły wodzów plemiennych, zabrały bydło należące do ludności i zrównały z ziemią wioski. Działania doprowadziły do ​​lokalnego powstania Albańczyków. Siły serbskie zemściły się poprzez politykę spalonej ziemi i masakry ludności, od młodych do starszych, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, takie jak barykadowanie ludzi w meczetach i domach, a następnie strzelanie do nich lub ich palenie. Po tych wydarzeniach 25 000 osób uciekło do Kosowa i zachodniej Macedonii. Wydarzenia zostały uznane za stanowiące „lokalne ludobójstwo”. Region jest udokumentowany po raz pierwszy w XVI wieku (1571-1591), jako nahiye sandżaka z İpek, podczas gdy w XVII wieku jest wymieniany przez Franga Bardhiego jako najbardziej wysunięta na wschód granica rzymskokatolickiej diecezji Sapë. Uważa się, że przed XVIII wiekiem system timar został zastąpiony przez samorządny system bajrak. Luma miała 7 bajraków:

1. Bajrak z Rrafszy (bajraktar znajdował się w Bicaju)

2. Bajrak z Tejdriny (bajraktar znajdował się w Ujmisht, a następnie w Domaju)

3. Bajrak z Qafa (bajraktar znajdował się w Bushtricë)

4. Bajrak Kalisi (bajraktar znajdował się w Zallë-Kalis)

5. Bajrak z Radomira (bajraktar znajdował się w Tejs)

6. Bajrak z Çaja (bajraktar znajdował się w centrum Fshat)

7. Bajrak z Topojan (bajraktar znajdował się w Brekiji).

Ostatnia organizacja tych bajraków miała miejsce w 1912 roku w bitwie pod Kafa e Kolesjanit przeciwko armii serbskiej. Leo Freundlich, austriacki korespondent przebywający w tym czasie w Lumie, poinformował, że generał Bozidar Jankovic nakazał swojej armii dokonać masakry Albańczyków z Lumy, w wyniku czego całe wioski zostały spalone, a ich mieszkańcy żywcem spaleni lub wyrżnięci. W sumie dwadzieścia siedem wiosek na terytorium Lumy zostało doszczętnie spalonych, a ich mieszkańcy zabici, nawet dzieci. To tutaj doszło do jednego z najbardziej przerażających okrucieństw serbskiej wojny na wyniszczenie Albańczyków. Kobiety i dzieci przywiązywano do snopów siana i podpalano na oczach mężów i ojców. Kobiety zostały następnie barbarzyńsko pocięte na kawałki, a dzieci bagnetami. Kolega Freundlicha napisał: „To wszystko jest takie niewyobrażalne, a jednak to prawda!”. Czterystu mężczyzn z Lumy, którzy dobrowolnie poddali się, zabrano do Prizren i codziennie stracono w grupach od czterdziestu do sześćdziesięciu.

Lurë to dawna gmina w hrabstwie Dibër w północno-wschodniej Albanii. Po reformie samorządowej z 2015 roku stał się pododdziałem gminy Dibër. Populacja według spisu z 2011 r. wynosiła 1096. Region Lure jest zamieszkany przez albańskie plemię Lura. Stara Lurë (alb. Lurë e vjetër), Lurë Plain (alb. Fushe Lurë) i Borie Lurë to trzy dzielnice Lure. Więcej wiosek znajduje się w gminie Lurë, takich jak Krej Lurë, Pregj Lurë, Arrmall, Vlashe i Gur Lure. Park Narodowy Lurë o powierzchni 1280 hektarów znajduje się po wschodniej stronie masywu górskiego "Kunora e Lures". Jego 14 lodowych jezior oferuje malownicze i atrakcyjne środowiska na wysokości od 1350 do 1720 m n.p.m. Wśród wielu jezior wyróżniają się: Jezioro Wielkie (32 ha), Jezioro Sosnowe (13 ha), Jezioro Czarne (8 ha) i Jezioro Kwiatów (4 ha) oraz Liqeni i Mahd. Zimą jeziora te zamarzają. Historyczna Lura jest starą wioską w hrabstwie Diber i ma fascynującą historię. Po śmierci Skanderbega w 1468 roku Turcy chcieli 300 kobiet z Lury. Mieszkańcy Lury byli rozgniewani, więc zamiast wysłać kobiety do Duvaków, wysłali 300 mężczyzn z bronią do Duvaków do walki z otomanami. Mężczyźni zostali wysłani na koniach do obozu otomanów, a kiedy tam dotarli, rozpoczęli walkę z otomanami i ostatecznie wygrali bitwę.

Dolina Dibër (określona forma albańska: Dibra; macedoński: Дебар, Debar; turecki: Debre) to odcinek doliny Drin na pograniczu Macedonii Północnej i Albanii. Wysokogórska dolina jest ze wszystkich stron otoczona jeszcze wyższymi górami: na północy znajduje się pasmo Korab, w którym znajduje się góra Korab, która na wysokości 2764 metrów jest najwyższym punktem w obu krajach; góry po drugiej stronie również przekraczają 2000 metrów. Czarny Drin płynie z południa przez wąski kanion do doliny i opuszcza ją podobnie stromym kanionem. Wcześniej rzeka była znana z corocznych powodzi, w wyniku których w pobliżu samej rzeki nie ma osad. Od czasu budowy zbiornika po stronie macedońskiej jeziora Debar, poziom rzeki jest regulowany. Dolina Dibër jest żyzna. W rozległych lasach doliny wciąż można spotkać wilki i niedźwiedzie. Duża część mieszkańców pracuje w rolnictwie. Po upadku Imperium Osmańskiego w Europie na konferencji w Londynie w latach 1912–13 europejskie wielkie mocarstwa ustaliły granice nowych państw bałkańskich. W rezultacie dolina Dibër została przecięta na pół. Część północno-zachodnia, znana również jako Mały Dibër, została przydzielona Albanii. Wielki Dibër (alb. Dibra e Madhe), wokół miasta Debar, udał się do Królestwa Serbii. Miasto straciło w ten sposób dużą część swojego zaplecza. Rodziny zostały rozdzielone, a mieszkańcy państwa albańskiego nie mogli już odwiedzać targu w Debar. Po stronie albańskiej miasto Peshkopi stało się nowym centrum regionalnym, stolicą nowoczesnego hrabstwa Dibër i gminy Dibër. Większość mieszkańców Dibëra to Albańczycy, którzy mówią dialektem Gheg i są tradycyjnie muzułmanami. Po obu stronach granicy zamieszkuje macedońska mniejszość słowiańska.

Ród Kastrioti (alb. Dera e Kastriotëve) był albańską rodziną szlachecką działającą w XIV i XV wieku jako władcy Księstwa Kastrioti. Na początku XV wieku rodzina kontrolowała terytorium w regionach Mat i Dibra. Najbardziej znanym członkiem był Gjergj Kastrioti, lepiej znany jako Skanderbeg, uważany dziś za albańskiego bohatera za kierowanie ruchem oporu przeciwko wysiłkom Mehmeda Zdobywcy zmierzającym do rozszerzenia Imperium Osmańskiego na Albanię. Po upadku Księstwa i śmierci Skanderbega w 1468 r. ród Kastrioti oddał wierność Królestwu Neapolu i przejął kontrolę nad Księstwem San Pietro in Galatina i hrabstwem Soleto, obecnie w prowincji Lecce we Włoszech. Ferrante (zm. 1561), syn Gjona Kastriotiego II, księcia Galatiny i hrabiego Spoleto, jest dzisiaj bezpośrednim przodkiem wszystkich męskich członków rodziny Kastrioti. Dziś rodzina składa się z dwóch włoskich oddziałów, jednej w Lecce, a drugiej w Neapolu. Potomkowie rodu Kastrioti we Włoszech używają nazwiska „Castriota Scanderbeg”. Postać poświadczona jako Kastriot z Kanina w południowej Albanii, która pojawia się w liście wysłanym 2 września 1368 r. przez Aleksandra Komnenos Asen do senatu Ragusa, została wysunięta przez wielu autorów, głównie na początku XX wieku, jako przodek Rodziny Kastrioti. Heinrich Kretschmayr twierdził, że ten Kastriot mógł być w rzeczywistości Pal lub Gjergj Kastrioti, John Fine uznał za „prawdopodobne”, że ten Kastriot był przodkiem Gjona Kastriotiego, a Aleks Buda próbował zniwelować geograficzną rozbieżność między Kastriotami z Kanina, którzy mieszkali na południu Albanii i Kastrioti, którzy działali w północno-środkowej Albanii, argumentując, że po upadku Balšića powrócili do swoich przodków w dolinie Dibër. We współczesnej historiografii postać zarejestrowana jako Kastriot z Kanina w 1368 roku jest uważana za niespokrewnioną z rodziną Kastrioti. Kastrioti jak dotąd pozostają nieobecni w zapisach historycznych lub archiwalnych w porównaniu z innymi albańskimi rodzinami szlacheckimi aż do ich pierwszego historycznego pojawienia się pod koniec XIV wieku. Historyczna postać Konstantina Kastriotiego Mazreku jest poświadczona w Genealogia diversarum principum familiarum Giovanniego Andrei Angelo Flavio Comneno. Angelo wspomina Kastrioti jako Constantinus Castriotus, cognomento Meserechus, Aemathiae & Castoriae Princeps (Constantinus Castriotus, przydomek Meserechus, książę Aemathia i Castoria). Toponim Castoria został zinterpretowany jako Kastriot, Kastrat w Has, Kastrat w Dibra lub mikrotoponim "Kostur" w pobliżu wsi Mazrek w regionie Has. W związku z nazwiskiem rodziny Kastrioti, jest bardzo prawdopodobne, że nazwa jednego z różnych Kastriot lub Kastrat, które były ufortyfikowanymi osadami, jak wskazuje ich etymologia (castrum), była ich nazwiskiem rodzinnym. Kastrioti mogli pochodzić z tej wioski lub prawdopodobnie nabyli ją jako pronoia. Angelo użył przydomka Meserechus w odniesieniu do Skanderbega, a ten link do tej samej nazwy znajduje się w innych źródłach i jest reprodukowany w późniejszych, takich jak Historia Byzantina (1680) Du Cange'a. Te linki podkreślają, że Kastrioti używali Mazreku jako nazwy, która podkreślała ich przynależność plemienną (farefisni). Nazwa Mazrek(u), co oznacza hodowca koni w języku albańskim, występuje we wszystkich regionach Albanii. Sami Kastrioti byli zorganizowani w strukturę plemienną i tworzyli fis lub klan/plemię. Syn Konstantina Kastriotiego, ojca Gjona Kastriotiego i dziadka Skanderbega, pojawia się w dwóch źródłach historycznych: Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi Gjona Muzaki (1510) oraz Genealogia diversarum principum familiarum Andrei Angelo (1603/1610) później w dużej mierze reprodukowany przez Du Cange (1680). Angelo nazywa ojca Gjona Kastriotiego „Georgius Castriotus” (Gjergj), panem (princeps) „Aemathiae, Umenestria” (Mat i prawdopodobnie Ujmisht) i „Castoriae”. Muzaka nazywa go „Paulo Castrioto” (Pal) i twierdzi, że „rządził nie więcej niż dwiema wioskami, zwanymi Signa i Gardi Ipostesi” (Sinë i Gardhi i Poshtëm, w Çidhën z Dibër). Jego imię jest kwestionowane. Żadna

nazwa nie może być scharakteryzowana jako poprawna z powodu skrajnego braku źródeł. Imię „Paulo” (Pal) jest wymienione tylko przez jednego autora (Muzaka) i nie zostało użyte jako imię żadnego z jego wnuków (Reposh, Konstantin, Stanisha, Gjergj) ani prawnuków (Giorgio, Costantino, Ferrante). Jego władza nad „tylko dwiema wioskami”, jak opisał Muzaka, została zakwestionowana, ponieważ jeśli to prawda, oznaczałoby to, że jego syn, Gjon Kastrioti, który rządził znacznie większym obszarem, doszedł do władzy w ciągu jednego pokolenia. Jest to uważane za bardzo mało prawdopodobną trajektorię w kontekście albańskiego społeczeństwa średniowiecznego, ponieważ rodziny szlacheckie zdobywały obszar wpływów przez wiele pokoleń. Historyk Kristo Frashëri uważa za prawdopodobne, że rządził swoim regionem „w trzeciej ćwierci XIV wieku” w latach 1350-75, opierając się na fakcie, że kiedy urodził się jego wnuk Gjergj Kastrioti, jego syn Gjon miał już ośmioro dzieci. Jego syn, Gjon Kastrioti (zm. 1437), został lordem Matia (Mat). Udało mu się rozszerzyć swoje terytorium, ale ostatecznie został pokonany przez najeźdźców Turków. Najbardziej znanym członkiem był Gjergj Kastrioti, lepiej znany jako Skanderbeg (1405–1468), ogłoszony albańskim bohaterem narodowym, znanym w albańskim folklorze ze jednoczenia księstw albańskich w sojusz militarny i dyplomatyczny, Liga Lezha, która walczyła przeciwko Mehmedowi II i wysiłkom Conquerora zmierzające do dalszej ekspansji Imperium Osmańskiego na Europę. Po upadku Albanii w ręce Imperium Osmańskiego, Królestwo Neapolu nadało ziemię i tytuł szlachecki, rodzinie Skanderbega, Kastrioti. Jego rodzinie przekazano kontrolę nad księstwem San Pietro in Galatina i hrabstwem Soleto, obecnie w prowincji Lecce we Włoszech. Jego syn, Gjon Kastrioti II, poślubił Jerinę Branković, córkę serbskiego despoty Lazara Brankovića i jednego z ostatnich potomków Palaiologos. Obecnie istnieją dwie patrylinearne gałęzie rodziny Kastrioti: gałąź w Lecce z dwoma filiami i filia w Neapolu z jedną filią. Obie gałęzie są patrylinearnie potomkami synów Ferrante (-1561), księcia Galatina i hrabiego Spoleto.

Zadrima to region w dystrykcie Szkodra i Lezhë w Albanii. Znajduje się głównie na równinie Zadrima. Region był częścią Księstwa Dukagjini w XV wieku. Region słynie z bogatego dziedzictwa kulturowego, w tym: wybitnych postaci, tkanin Zadrimore i lokalnego wina Kallmet. Ponadto jest to druga co do wielkości równina w Albanii.

Rodzina Bushati (alb. Bushatllinjtë) była wybitną osmańską rodziną albańską, która rządziła Paszalikami Szkodry w latach 1757-1831. Są potomkami średniowiecznego plemienia Bushati, półkoczowniczego plemienia pasterskiego (fis) w północnej Albanii i Czarnogórze. Nazwa Bushat jest złożona z mbë fshat (nad wioską). Jest to nawiązanie do tego, że byli pasterzami, którzy nie byli na stałe osiedleni. Bushati zaczęli osiedlać się na stałe w XV wieku i proces ten zakończył się pod koniec XVI wieku. Ich osada obejmuje wioskę Bushat w Szkodrze na równinie Zadrima, skąd pochodzi rodzina Bushati. Inna część osiedliła się wraz z plemieniem Bukumiri na terytorium niedoszłego plemienia Piperi, gdzie pod koniec XVI wieku stopniowo stali się częścią nowego, większego plemienia. W Defender 1497 pojawiają się jako katun Bushat w Piperi z 35 domami. Rodzina Bushati wywodzi się z bractwa Begaj z Bushati, które przeszło na islam prawdopodobnie na początku XVII wieku. Aby promować swój status i cele polityczne, mężowie stanu, dowódcy i przywódcy z tej rodziny wysuwali różne teorie na temat ich pochodzenia. Evliya Çelebi w swoim czasie nagrał historię o tym, że byli potomkami Jusufa Bey Plaku, który wywodził swoje pochodzenie i status z czasów Mehmeda Zdobywcy. W okresie Paszalik ze Szkodry, Kara Mahmud Bushati dążył do ekspansji na północ na starych ziemiach Iwana Crnojevicia w średniowieczu. Aby uzasadnić i wzmocnić swoje roszczenia, wysunął inną teorię, że pochodził od Skenderbega Crnojevicia, muzułmańskiego syna Iwana. Sto lat później, kiedy albański ruch narodowy rósł, pojawiła się kolejna teoria. Zgodnie z tą teorią, którą zapisał Sami Frashëri, Bushati byli potomkami starej feudalnej rodziny Dukagjini. Ich dominacja w regionie Szkodry została zdobyta dzięki sieci sojuszy z różnymi plemionami góralskimi. Nawet po upadku pashaluka w 1831 r. Bushatowie nadal odgrywali ważną rolę w społeczeństwie albańskim. W XIX wieku Szkodra była również znana jako centrum kulturalne, a w latach 40. XIX wieku zbudowano Bibliotekę Bushati. Wioska w Kosowie, Komorane jest nazywana czasem Bushati.

Progoni byli albańską rodziną szlachecką, która założyła pierwsze albańskie państwo w historii, Księstwo Arbanon. Progon z Kruja, ojciec Dhimitëra Progoniego ustanowił swoje rządy w Krujë w 1190 roku. Przed 1204 Arbanon było autonomicznym księstwem Cesarstwa Bizantyjskiego. Niewiele wiadomo o archonie Progonie, który rządził Krujë i jego otoczeniem przynajmniej od czasów między 1190 a 1198. Zamek Krujë i inne terytoria pozostały w Progoni, a Progona zastąpili jego synowie Gjin, a później Demetrio Progoni. Używał tytułu princeps Arbanorum („książę Albańczyków”) w odniesieniu do siebie i został uznany za takiego przez zagranicznych dygnitarzy. W korespondencji z Innocentym III terytorium, które określał jako princeps Arbanorum, było obszarem między Szkodrą, Prizrenem, Ochrydą i Durres (regionis montosae inter Scodram, Dyrrachium, Achridam et Prizrenam sitae). Ogólnie rzecz biorąc, Progoni doprowadził księstwo do kulminacji. Obszar kontrolowany przez księstwo rozciągał się od doliny rzeki Szkumbin do doliny rzeki Drin na północy i od Morza Adriatyckiego do Czarnego Drinu na wschodzie. Wielu późniejszych feudalnych władców Albanii domagało się tego samego tytułu i przedstawiało swoje panowanie jako kontynuację tego państwa. Pierwszym, który to uczynił, był Karol I Anjou, który około 60 lat później, w 1272 roku, usiłował zalegalizować Królestwo Albanii jako potomne państwo Księstwa Arbanon. Po śmierci Dhimitëra Progoniego i do 1256 r. Arbanon zostało zaanektowane przez odradzające się Cesarstwo Bizantyjskie. Nie miał synów, lecz pozostawił jako swojego następcę swego siostrzeńca Progona jako protosebastosa z Nderfandy (Mirdity). Rządy tego Progon w rejonie Mirdita, liczne podobieństwa między emblematem rodziny Progoni w inskrypcji Gëziq a herbem późniejszej rodziny Dukagjini oraz twierdzeniem Dukagjini, że byli dziedzicznymi władcami Ndërfandë i Opactwa Gëziq doprowadziło historyków do rozważenia, że ​​oba klany mogły być spokrewnione, a nawet że Dukagjini byli potomkami Progoni przez protosebastosa Progona.

Rodzina Jonima (albański: Gjonima) była albańską rodziną szlachecką, która posiadała terytorium wokół Lezhë (północna Albania), jako wasal Arbër, Serbii i Imperium Osmańskiego, działająca w XIII-XV wieku. W niektórych źródłach członkowie tej rodziny określani są jako Gonoma, Guonimi, Gjonëmi lub Ghionoma. Pierwszy członek rodziny został wymieniony w źródłach z początku XIII wieku jako wasal Dhimitëra Progoni w Księstwie Arbër. Jonima, podobnie jak większość szlachetnych rodów Albanina, była częścią fis lub klanu. Inny członek rodziny, Vladislav Jonima, wymieniony jest w źródłach w 1306 r. jako župan, będąc na służbie Stefana Uroša II Milutina z Serbii. Katolik, został uznany przez papieża za władcę terytorium wokół Lezha w 1319 roku, Vladislav Jonima miał tytuł hrabiego Dioklei i nadmorskiej Albanii. Po zwycięstwie osmańskim w bitwie pod Savra w 1385 r. terytorium Albanii wyszło spod kontroli rodziny Balšić. Pod koniec XIV wieku rodzina Jonima pojawia się ponownie w źródłach, kiedy Dhimitër Jonima był panem terytorium między Mat i Lezha. Rodzina Dukagjini i rodzina Jonima walczyły ze sobą o terytorium po obu stronach rzeki Drin, podczas gdy rodzina Kastrioti wkrótce zakwestionowała rządy rodziny Dukagjini na terytorium między Mati i Drin. W 1402 r. jako jeden z albańskich arystokratów, który służył jako osmański wasal, Dhimitër Jonima walczył u boku sił Bayezida I w bitwie o Ankarę. Rodzina Jonima była powiązana z rodziną Zaharia i Dushmani. Na początku XV wieku Šufadaj (ważny dawny targ nad Adriatykiem, niedaleko Lezhë) był własnością rodziny Jonimów. w 1428 przeszła pod kontrolę Gjona Kastriotiego. Po tym, jak Stefan Jonima, były wyjęty spod prawa, zwrócił się do Senatu Weneckiego o przyznanie mu dawnych posiadłości, w 1445 r. otrzymał kontrolę nad wioską Kurtes. Imiona innych znaczących członków tej rodziny to: Vito, Vikt, John, Bitri, Marin, Florio, Fior i Guido.

Lalë, lokalne plemię albańskie. Średniowieczna rodzina Muzaka była spokrewniona z tym plemieniem, na co wskazuje imię jego protoplasty, Lal Muzhaqi. W okresie osmańskim miało miejsce wiele osiedli albańskich na równinie Myzeqe, zwłaszcza z sąsiedniej Toskërii i Labërii. Od końca XVIII wieku w regionie osiedlała się również niewielka grupa Aromanów z regionu Korçë. W pierwszej połowie XX wieku do regionu napłynęli także uchodźcy z Kosowa i Sandzaka po przyłączeniu go do Serbii i Czarnogóry, a następnie włączeniu do Jugosławii. Te fale osadnictwa oznaczają Myzeqe jako obszar, w którym spotykają się wszystkie albańskie podgrupy: populacje Gheg, Tosk i Lab. Większość mieszkańców to Albańczycy, ale są Wołosi osiedleni głównie w mieście Divjake, w niektórych wioskach Fier i niektórzy Romowie, jak również zasymilowani językowo Bośniacy z Libofsha. Wszyscy ludzie z regionu jako Myzeqarë ("Ludzie z Myzeqe"), który jest powszechnie używany z geograficznego punktu widzenia. Myzeqe wyróżnia się religijnym charakterem jako jeden z niewielu dość dużych regionów Albanii, gdzie większość mieszkańców pozostała prawosławnymi chrześcijanami przez cały okres panowania osmańskiego. W XIX wieku Fier stało się gospodarczym i handlowym centrum równiny Myzeqe, na którą składały się małe osady i wioski zamieszkane przez Aromanów, prawosławnych Albańczyków i muzułmańskich Albańczyków. W czasach niepodległości Albanii statystyki pokazują, że w okolicach Fier około 65% populacji stanowili chrześcijanie, podczas gdy w Lushnja liczba chrześcijan i muzułmanów była porównywalna. W XX wieku wielu Cham Albańczycy pochodzenia muzułmańskiego osiedliło się w Myzeqe z powodu wypędzenia Cham Albańczyków. Dodatkowo w Libofshë część mieszkańców to Bośniacy, którzy osiedlili się we wsi na początku lat dwudziestych i zasymilowali się językowo.

Skadarska Krajina ( serbska cyrylica: Скадарска Крајина, dosł „Skadar Frontier”), po prostu znana jako Krajina ( serbska cyrylica: Крајина; albański: Kraja ) to region geograficzny w południowo-wschodniej Czarnogórze rozciągający się od południa wybrzeże Jeziora Szkoderskiego do góry Rumija, obejmujące kilka wiosek. Zamieszkują ją głównie Albańczycy, Czarnogórcy i Serbowie. Obszar jest podzielony między gminy Bar i Ulcinj. Oparta na ostatnich częściach proboszcza Duklja, Krajina była politycznym centrum Duklji. Jovan Vladimir, władca Duklji (ok. 1000–1016), został pochowany w kościele Prečista Krajinska przez wdowę Kosarę, która również została pochowana w kościele. Najstarsza opublikowana albańska książka, Meszari („Mszał”), została napisana przez albańskiego księdza katolickiego Gjona Buzuku, który urodził się we wsi Livari. Region w Czarnogórze znajduje się od wschodniej granicy z Albanią w pobliżu wybrzeża Morza Adriatyckiego. Znajduje się między regionami Crmnica i Ana Malit i rozciąga się od wsi Ckla do Šestani, podregionu często uważanego za część szerszego regionu Krajiny. Znajduje się również między Jeziorem Szkoderskim a górą Rumija. W Czarnogórze składa się głównie z wiosek i małych przysiółków, a najbardziej zaludnioną osadą jest Ostros. W Albanii region Krajiny graniczy od południowej strony z górami Tarabosh i obejmuje tylko przybrzeżną wioskę Zogaj nad Jeziorem Szkoderskim.

Šestani (alb. Shestan, serbska cyrylica: Шестани) to podregion w Skadarska Krajina, w najbardziej wysuniętej na południe Czarnogórze. Region jest niewielkim płaskowyżem górskim, którego taras opada w kierunku Jeziora Szkoderskiego. Šestani był plemieniem w nahiya Bar. Zgodnie z tradycją, albańskie plemię Šestani zasiedliło w okresie osmańskim wsie Šestani, Livari i Briska (obecnie Gornja Briska i Donja Briska) z okolic Shkreli na północny wschód od Shkodër (dzisiejsza Albania). Uważa się, że ludność Arbanasi w regionie Zadaru wywodziła się z wiosek Briska (Brisk), Šestan (Shestan), Livari (Ljare) i Podi (Pod), którzy osiedlili się w regionie Zadaru w latach 1726–27 i 1733 na podstawie decyzji arcybiskupa Vicka Zmajevicia z Zadaru, w celu ponownego zaludnienia ziemi. Region został podzielony na dwie części, a w 1876 r. Gornji Šestani obejmował wsie Lukići (Lukaj), Dedići (Dedaj), Marvučići (Rud), Gurza (Gurrëzë) i Barlovići (Bardhaj), podczas gdy Donji Šestani obejmował Ðuravci (Gjuraç), Karanikići (Nrekaj, Nenmal), Dračevica (Pecaj), Marstijepovići (Bujgër) i Vučedabići (Uçdabaj). W 1857 r. Šestani zamieszkiwało 579 osób.

Pamalioti było historycznym plemieniem i rodziną albańską, które żyło między Jeziorem Szkoderskim a Morzem Adriatyckim, w regionie zwanym Zabojane (w tym Ulcinj), i było wasalami Despotatu Serbskiego, a następnie Republiki Weneckiej w weneckiej Albanii. Plemię żyło między Jeziorem Szkoderskim a Morzem Adriatyckim. Według Šufflaya w Drivast znajdują się wzmianki o (Sca * pudar, Prekali ("Prekali")), a także w Ulcinju (1376 Maliocus ("Maloku")), który rówrodzinach patrycjuszowskich (szlacheckich) pochodzenia czysto albańskiego, również wspomina starą szlachtę zwaną Pamalioti. Przywódca nosił tytuł wojwoda i dowodził całym plemieniem. Plemię zostało zmuszone do opuszczenia swojego domu po sprzymierzeniu się z Wenecjanami. Uczestniczyli w II wojnie scutari. Pełną szlachtę (patrycjusz) otrzymali w 1553 roku.

Maine (serbski cyrylica: Маине) to wioska w północnej Budvie w Czarnogórze, położona nad rzeką Grđevica, między Budvą a Pobori. Obszar ten zamieszkiwało małe, tytułowe plemię albańskie Mahine (zwane również Mainjani lub Maini) na pograniczu Wybrzeża Czarnogóry (Primorje) i Starej Czarnogóry w XVII wieku, położonej poniżej Lovćen pomiędzy Klasztorem Stanjević i Budva. W XVII wieku kadi osmańskiej Czarnogóry wyznaczyły granice między Czarnogórą a obszarami morskimi, tj. między Budvą a Mainjani. Plemię brało udział w bitwie pod Vrtijeljką (1685). W 1838 roku trzy małe knežine, Maine, Pobori i Braići, nad Budvą, liczyły 1705 mieszkańców, wszystkich wyznania prawosławnego. Klasztor Podmaine znajduje się w wiosce; klasztor był miejscem spotkań plemienia Maine, które tradycyjnie odbywało spotkania w święto św. Jerzego.

Kryethi (alternatywnie Krytha, Krythi i później Kruta; po łacinie: Crutta) było albańskim plemieniem (bashkësi) w średniowieczu na terenach przybrzeżnych północnej Albanii i południowej Czarnogóry. Kryethi była społecznością opartą na więzach pokrewieństwa tego samego pochodzenia ojcowskiego. Mieli pokrewieństwo (lidhje fisnore), ale pod względem organizacji terytorialnej byli baszki w tym sensie, że w tamtym czasie nie mieli wyłącznych praw komunalnych do danego terytorium jak fis. Nazwa jest połączeniem albańskiego krye- (głowa) i -thi (dzik). Metaforycznie oznacza to stanowczy lub zdecydowany. Toponim Sfinodol, który pojawia się w pobliżu współczesnego Svinjare w Kosowie w 1455 roku, może być słowiańskim tłumaczeniem tej nazwy poprzez pośrednią formę Svinoglav (dosłownie głowa świni). W archiwach weneckich był pisany jako Cruetti i Crutta. Można je znaleźć w katastrze Scutari w latach 1416-7 na obszarach przybrzeżnych Albanii Veneta. W katastrze pojawiają się dwie wioski o tej nazwie. Wioska Crueti (Kryethi) z dziesięcioma domami była w całości zamieszkana przez ludzi z tej społeczności spokrewnionej. Jego lokalizacja jest nieznana. Injac Zamputi, który przetłumaczył kataster na albański, umieścił go między Sheldi a Gajtanem. Wioska ta pojawia się ponownie na tym samym obszarze u osmańskich obrońców w 1485 roku. W tym czasie była to jeszcze społeczność zorganizowana z pokrewieństwami jako fundacja. Wioska Cruetim (w języku albańskim pisana alternatywnie jako Kryetim lub Krythim) zwana także Frankeshi pojawia się w katastrze w pobliżu wybrzeża. Dwóch bashkësi, którzy żyli w wiosce, byli Kryethi: Pal Krytha starszy, Pal Krytha młodszy, Tome Krytha oraz z Frankesi: Pal i Tanush Frankeshi. Wraz z wioską Renesi otrzymali bezpłatne prawa do łowienia ryb na wybrzeżu. W katastrze pojawia się ponad 25 gospodarstw domowych powiązanych z Kryethi. Większość nie mieszkała we wsiach o tej samej nazwie, ale była rozrzucona po całym regionie. Byli katolikami. Opat Pjetër Kryethi (Petrus Cruettio) pojawia się jako głowa klasztoru św. Sergiusza nad brzegiem rzeki Buna, w pobliżu współczesnej granicy albańsko-czarnogórskiej w 1410 r., a następnie w katastrze w 1416 r. Ich nazwa jest również zachowana w mikrotoponimii, jak Kodra e Kryethiut (wzgórze Kryethi) w Iballë i Gropa e Kryethiut w Rrapshë. W późniejszych czasach poświadczone są trzy wioski utworzone przez to plemię. Wieś Krytha koło Dajç pojawia się w 1640 roku z 20 domami. Była to wieś katolicka, której patronem był św. Demetriusz. Pozostałe dwie wioski są bliżej historycznego obszaru, w którym mieszkali Kryethi w średniowieczu. Krytha e Katërkollës (Krute w Czarnogórze) i Krytha e Ulqinit (Kruta) pojawiają się w gminie Ulcinj w pobliżu granicy albańsko-czarnogórskiej. Wenecki dyplomata Mariano Bolizza, który podróżował po okolicy w 1614 r., odnotował, że Krytha e Katërkollës miało 30 gospodarstw domowych i 75 zbrojnych dowodzonych przez Gjura Çekę. Seoca, wioską na północ od Krytha, kierował również Gioan Cruta (Gjon Krytha). Na południe bliżej Krytha e Ulqinit, Gjerana, dziś dzielnica miasta Ulcinj, wtedy małą wioską kierował Marco Crutta ze 180 zbrojnymi. Upadek Szkodry w 1479 r. i upadek Dulcigno w 1571 r. na rzecz Osmanów skłonił wielu członków tego plemienia do emigracji na terytorium Zary należące do Wenecji. Vuco Crutta pojawia się jako wojskowy gubernator Zara pod koniec XVI wieku. W latach 1608-1611 Jacobo Crutta Albanese był dowódcą wojskowym na granicy wenecko-osmańskiej. Ta gałąź wydaje się nadal utrzymywać stosunki z północną Albanią pod tą nazwą. Syn Jacobo Crutta, Simon był kapitanem armii weneckiej. W jego testamencie wspomina się o rodowych powiązaniach z wioską Kakarriq (niedaleko Lezhë) w Albanii. Na terytoriach weneckich po raz pierwszy pojawili się jako dowódcy wojskowi, a później, wraz ze wzrostem ich statusu społecznego, coraz częściej obsadzali stanowiska dyplomatyczne i osiedlali się na innych terytoriach weneckich, takich jak Cypr. W Albanii, Franciscus Crutta został katolickim biskupem Szkodry w 1640 r. Gdy Cypr i Dulcigno przeszły pod kontrolę

osmańską po 1571 roku, zaczynają pojawiać się jako dyplomaci w ambasadach państw europejskich w Konstantynopolu. W 1693 r. powstała ich filia w Perze. Dyplomaci z tej rodziny byli dragomanami w ambasadach francuskiej, polskiej, rosyjskiej, angielskiej i weneckiej. Do tej gałęzi należał Antonio Crutta.

Kakarriqi (Kakarići, cyrylica: Какаричи) było albańskim plemieniem (fis), które żyło w średniowieczu. Zamieszkiwali równinę Mbishkodër, rozciągającą się na łąki Zeta. Naczynie Kakarriqi napotkano po raz pierwszy w pierwszej połowie XV wieku. Wenecki kataster Szkodry wymienia dzisiejszą wioskę Kakarriq w pobliżu Lezhë, a także rodziny Andrei Kakarriqi młodszego we wsi Dajçi, Bitëra Kakarriqiego we wsi Pulaj niedaleko Velipojë i Dimitëra Kakarriqi w mieście Balec. W 1455 Kakarriqi są wymieniani jako jedna ze społeczności, które zawarły porozumienie z Wenecjanami. W katastrze Szkodry z 1485 r. stara wieś Kakarriq została zarejestrowana z Jonem Neraçi jako jej głową. Wieś posiadała 13 działek ziemi ornej, przyznanych Jonowi Neraçi jako koncesja przez Benedyktyna Benedykta Contariniego pod warunkiem, że co roku będzie mu wypłacane pięć worków prosa. Rejestr wsi wymienia również Gjergj, Jon i Petro, wszyscy o nazwisku Kakarriqi. Wspomniana jest również działka Kakarriq Duz wraz z dwiema rodzinami o nazwisku Kakarriqi w wioskach Shënkoll i Kurta. W XVI wieku plemię Kakarriq znacznie się rozrosło, a wioska Kakarriq liczyła 248 chrześcijańskich domów, 21 kawalerów i 2 rodziny muzułmańskie w 1582 roku. Ponadto istniała już druga wioska o nazwie Kakarriq lub Borad, która, jak sama nazwa wskazuje, była zamieszkana przez członków tej społeczności, a trzecia wieś o nazwie Kakarriq zarejestrowana wraz ze wsią Stanković w rejonie Podgoricy, gdzie zgodnie z umową z 1455 r. leżało królestwo Kakarriqi. Uważa się, że ta wioska byłaby terytorium, na którym powstała gałąź społeczności Kakarriq, o której mowa w porozumieniu między Wenecją a plemionami Zeta. Osada Kakarićka Gora, zaokrąglone wzniesienie wznoszące się nad otaczającą ziemią w nowoczesnej Podgoricy, odpowiada wiosce Stanković. Mariano Bolizza podczas swojej podróży po okolicy w 1614 odnotował, że Gjon Saliki posiadał 150 domów Cacharichi z 400 żołnierzami. Istnienie osad o nazwie Kakarriq w Zeta i Szkodra pokazuje, że społeczność ta migrowała między tymi dwoma obszarami i służyła im jako letnie i zimowe pastwiska dla zwierząt gospodarskich. Takie wzorce ruchu wskazują na pasterski styl życia.

Bukumiri (alternatywnie Bukmiri) było plemieniem albańskim (fis), które żyło w dzisiejszej środkowej i południowo-wschodniej Czarnogórze. Byli pół-koczowniczymi pasterzami, których organizacja społeczna opierała się na pokrewieństwie wokół bractw o wspólnym patrylinearnym pochodzeniu. Z czasem zaczęli osiedlać się na stałe iw XV i XVI wieku założyli własne osady głównie w Czarnogórze, ale kilka oddziałów także w północnej Albanii. W późniejszych latach gałęzie Bukumiri znajdują się również w Sandzaku i Kosowie. Nazwa jest połączeniem albańskich słów bukë (chleb) i mirë (dobry). Ich nazwa została zinterpretowana w przenośni jako wskaźnik ich bogactwa. Dziś w Czarnogórze ich historyczna obecność została zachowana w toponimie Bukumirsko jezero (jezioro Bukumir) na górze Komovi, lokalizacja Bukmira (gmina Ulcinj) i nazwiska Bukumirić, Bukumirović i Bukumira lub Bukumire. W Albanii jest zachowany w toponimach Bukëmirë w Rrëshen i Bukmirë w Bruçaj (Pult). Bukmiri byli na wpół koczowniczymi pasterzami, żyjącymi w niestałych osadach. W miesiącach letnich przenosili się ze swoimi stadami na pastwiska dzisiejszej Czarnogóry, aw miesiącach zimowych obozowali na równinie Szkodry. Z czasem osiedlali się we wsiach i osadach. W miejscowym katastrze weneckim z lat 1416-7 niektóre z nich znajdują się w osadach wokół miasta Szkodry. Byli katolikami. Jeden z nich, ksiądz Gjon Bukëmiri, który mieszkał w Drisht, wstąpił do klasztoru w Trogirze w 1340 roku i tam zmarł w 1345 roku. Inny, Fra Nikaç, został znaleziony w katunie Bukmir w regionie Piperi w 1497 r. Pod koniec XV wieku duża część Bukmiri zakończyła swój na wpół koczowniczy ruch pasterski i osiedliła się w regionie Piperi - w tym także Bratonožići - gdzie występują jako katun Bukmir z 43 gospodarstwami domowymi. Wiek później, w 1582 r. ich osada stała się trwała i została zarejestrowana jako wieś. Z czasem został wchłonięty przez powstające wówczas Piperi i Bratonožići. Również w 1485 roku w Mrkojevići zostaje znaleziony Nuliç, syn Bukmira. Był jednym z Albańczyków, którzy pojawiają się jako część pravi Mrkojevići, pierwotnej społeczności, która stanowiła jądro tego plemienia. Bukmiri z Piperi i Bratonožići ostatecznie również stali się prawosławnymi. W XVIII wieku niektóre z tych ortodoksyjnych bractw z Bukmiri osiedliły się również w historycznym regionie Bihor, w Berane i Petnjica. W Bihor wielu nawróciło się na islam, a dziś w regionie są rodziny, które wywodzą się z tego plemienia. Inne oddziały przeniosły się na południe i osiedliły na terenie współczesnej Albanii. W 1485 r. utworzona przez nich wioska pojawia się na wyżynie Dukagjin jako społeczność derbendci. Inne grupy stworzyły Bukëmirë w Rrëshen i Bukmirë w Bruçaj (Pult). Bukmirë z Pult jest zgrupowany z inną wioską, Dajç w 1671 roku przez biskupa Shtjefëna Gaspariego. Na jego koncie mieli 10 gospodarstw domowych i 73 mieszkańców. Opowieści i legendy ludowe o Bukmiri zachowały się w tradycjach plemion czarnogórskich, zwłaszcza Vasojevići. Jednym z nich jest nazwanie Bukumirsko jezero, które zgodnie z mitem zostało nazwane na cześć mieszkańców wsi Bukumiri, którzy zostali utopieni w jeziorze przez demony (anatemnjaći). Inna ludowa opowieść w Bratonožići opowiada, że ​​ponieważ Bukmiri z tego obszaru mieli niższy status niż oni, nie chcieli zawierać małżeństw z kobietami z tego plemienia. Istnieje również legenda o ich pochodzeniu, która łączy ich wraz z Mataruge i Kriči z plemieniem Španji. Inne tradycje na ich temat mają podłoże historyczne. Jedną z nich jest opowieść o Bukumiri z Sandzak, ortodoksyjnym bractwie albańskim, które zostało pokonane i straciło swoje ziemie przez dziadka Ali Paszy z Gusinje, czołowego osmańskiego właściciela ziemskiego Plav-Gusinje-Bihor w XVIII wieku.

Bratonožići (serbski cyrylica: Братоножићи) to historyczne plemię (pleme) w regionie Brda w Czarnogórze. Pojawił się w okresie osmańskim i był kapitanem Księstwa Czarnogóry w XIX wieku. Dziś stanowi część północno-wschodniej gminy Podgorica. W Czarnogórze większość osób, które wywodzą się z Bratonožići, identyfikuje się jako prawosławni Czarnogórcy, a część jako prawosławni Serbowie. Bractwa (bratstvo) z historycznego plemienia, które osiedliły się w Bijelo Polje i stały się muzułmanami w okresie osmańskim, identyfikują się jako Bośniacy. W XVIII wieku wiele rodzin z regionu osiedliło się w zachodniej Serbii. W Kosowie część Serbów z zachodniego Kosowa pochodzi z Bratonožići. Region plemienny Bratonožići to surowy, pagórkowaty obszar na wysokości od 400 do 450 metrów. Znajduje się pomiędzy rzeką Morača, Małą Rijeką i Crna Planina; graniczy z plemionami Vasojevići na północy, Rovčani na północnym zachodzie, Kuči na wschodzie i południu oraz Piperi na zachodzie. Region kończy się, gdy Mala Rijeka wleje się do Morača, w pobliżu osady Mrke, około 13 km na północny wschód od Podgoricy. Z wyjątkiem Mrke większość innych osad (Klopot, Pelev Brijeg, Duga) Bratonožići jest na wpół opustoszała lub całkowicie opuszczona, ponieważ ich mieszkańcy przenieśli się do Podgoricy. W 2011 roku Mrke miał 207 mieszkańców. 118 identyfikuje się jako Czarnogórcy, 60 jako Serbowie, 25 nie zadeklarowało żadnego pochodzenia etnicznego. Dialekt serbsko-chorwacki używany w Bratonožići tworzy grupę mowy z Kuči i Piperi. Południowosłowiański w tych trzech społecznościach charakteryzuje bliski kontakt z dialektami północnoalbańskiego Malezji. Dialekty Bratonožići i Kuči, które różnią się w pewnym stopniu od dialektów Piperi, głównie ze względu na historyczną dwujęzyczność, która była obecna na tym obszarze w wyniku bezpośredniego kontaktu z Albańczykami. Bratonožići (alb. Bratonishi) byli albańscy i katoliccy w średniowieczu, ale przenieśli się do serbskiego prawosławia i stopniowo stali się językami słowiańskimi. Raport franciszkański z XVII wieku ilustruje końcowe etapy ich akulturacji. Jej autor pisze, że Bratonožići, Piperi, Bjelopavlići i Kuči: „nulla di meno essegno quasi tutti del rito serviano, e di lingua Illrica ponno piu presto dirsi Schiavoni, ch' Albanesi” (ponieważ prawie wszyscy używają rytu serbskiego i języka iliryjskiego (słowiańskiego), wkrótce należy ich nazywać Słowianami, a nie Albańczykami). Pierwsza pośrednia wzmianka o Bratonožići pochodzi z weneckiego katastru Szkodry z lat 1416-17. W nim zarejestrowano niejakiego Marco Bratonese lub Bratonesso jako mieszkającego w Kopliku, dokąd prawdopodobnie przeniósł się z jednej z katun Zeta (wiosek). W weneckim dokumencie z 1455 r. Banovichi jest wymieniony jako jedna z wiosek Górnej Zeta; może to być wczesne odniesienie do osad Bratonožići. Pierwsza bezpośrednia wzmianka o osadach, które stanowią dziś Bratonožići, znajduje się w dodatkowym obronie sandżaka z Scutari w 1497 roku. W tamtym czasie nie uformowały się one jako jedna społeczność. Bratonožići to plemię (pleme) kilku patrylinearnych przodków, które tworzyły je od końca XV wieku. Nazwa plemienia pochodzi od Brato, ojca Niki i przodka części bractw Bratonožići. Żył 14 pokoleń przed utrwaleniem tej opowieści około 1900 roku. Odniesieniem do tej postaci może być Brato, syn Niki, który w 1497 roku mieszkał z bratem Pali w małej wiosce Moracića. Obrońca wspomina, że ​​wcześniej mieszkali w Hrasnića koło Podgoricy. Dwie inne społeczności, które żyły na tym samym obszarze, to albańskie katolickie plemiona Bukumiri i Bushati oraz Lutovci, którzy mogli pochodzić z regionu Pirot na wschodnich Bałkanach lub od Pilotów w północnej Albanii. Ich pochodzenie jest przedmiotem dyskusji, ponieważ nie zachowano żadnej zbiorowej pamięci o ich historii poza toponimem, który można interpretować jako odniesienie do Pirota we wschodniej Serbii lub Pilota w północnej Albanii. Ich pierwszym historycznym przodkiem w Bratonožići jest kapitan Gojko, a historyczną wioską Lutovo. Zapisy archiwalne pokazują, że Lutovci mieszkali w 27 gospodarstwach Luskozupy w

1497 r. w nahiye w Piperi, które obejmowały Bratonožići i plemię Piperi. Z biegiem lat kilka rodzin z sąsiednich plemion, takich jak Kuči, Bjelopavlići i Piperi, również osiedliło się w Bratonožići i stało się częścią społeczności. Bratonožići były obszarem kontaktów językowych słowiańskich i albańskich oraz kontaktów religijnych między prawosławiem słowiańskim a katolicyzmem. Rufimowi Njegušowi w pierwszej połowie XVII wieku przypisuje się nawrócenie Bratonožićów z powrotem na prawosławie z katolicyzmu oraz złożenie im przysięgi, że małżeństwa mieszane z katolickimi Albańczykami będą miały miejsce tylko z kobietami. Ten środek uniemożliwiłby dalsze nawracanie na katolicyzm. Wydarzenia związane z konwersją Bratonožići są uważane za ważny krok w kierunku wzmocnienia tego, co w XIX-wiecznej serbskiej historiografii określano jako serbstwo (Srbstvo) i prawosławie w Czarnogórze. Plemię często było w konflikcie z Kuči o pastwiska. Bratonožići często atakowali Rovca, których zawsze bronili Moračani. Często walczyli także z Vasojevići. Wenecki urzędnik państwowy Mariano Bolizza z 1614 r. donosi, że wioski Kuči, Bratonožići i część Plav były pod panowaniem żołnierzy Meduna, spahee, ale dowódca nie został nazwany; a górale płacili urzędnikom osmańskim część swoich dochodów. Raport zarejestrował Bratanosich jako prawosławną wioskę obrządku serbskiego lub greckiego z 87 domami i 260 żołnierzami pod dowództwem Stanoje Radonjina.[14] W 1658 r. siedem plemion Kuči, Vasojevići, Bratonožići, Piperi, Klimenti, Hoti i Gruda sprzymierzyło się z Republiką Wenecką, ustanawiając przeciwko Turkom tak zwany „siedmiokrotny barjak” lub „alaj-barjak”. Według historyków Simo Milutinović i Dimitrije Milaković, katolickie plemię Kuči, Bratonožići i Drekalovići przeszło na prawosławie przez Rufima Boljevicia. W 1689 r. wybuchło powstanie w Piperi, Rovca, Bjelopavlići, Bratonožići, Kuči i Vasojevići, w tym samym czasie wybuchło powstanie w Prizren, Peć, Prisztinie i Skopje, a następnie w październiku w Kratowie i Kriva Palanka (bunt Karposha). Podczas ataków Velika (1879) bataliony Moračani i Bratonožići walczyły z Albańczykami. W kolejnej bitwie pod Novšiće bataliony Kuči, Vasojevići i Bratonožići walczyły z albańskimi nieregularnymi pod dowództwem Ali Paszy z Gusinje i zostały pokonane. Wkrótce po bitwie pod Novšiće na tym samym obszarze wybuchła bitwa pod Murino, w której Turcy wraz z albańskimi nieregularnymi oddziałami ponownie zaatakowali mniej liczne siły Księstwa Czarnogóry i zostali ciężko pokonani przez bataliony Bratonožići, Vasojevići i Moračani. Na początku XX wieku region liczył ok. 1 tys. 400 domów. Wszystkie bractwa plemienia mają jako Slava (patronów) Świętego Mikołaja (Sveti Nikola) i Świętego Jana (Sveti Jovan).

[skydiveatmosferateam]

No to keto! Seafood in truffles salsa & broccoli with butter topping 😌😃😋🍷Klub members have another healthy diet option at our place #notonlyskydiving #clubatmosfera #besttime #dobrzezjesc #wakacjewhiszpanii#hacjendaatmosfera Book your bed today :)))) (w: Baza Skydive Atmosfera) https://www.instagram.com/p/B1luWB1irYD/?igshid=rtqvcj3tfwbp

[yellowmanula]

Wbijać! :)

[mmultiversal]

MultiDOM!!! 3rd edition of Roaming Festivities and Gatherings for Hard Listening Non Music and Neglegtive Arts http://multiversal.site/multidom3 MULTIRAID2 21 - 28 August, Cesme(TR) sep2k17—>apr2k18 MultiSLOW!!! Slovenia 18.9.2017 - ponedeljek - zbor in nočni program na Radiu Študent 89,3Mhz ob 00:00h 19.9.2017 - torek - Rojišče - Vrhnika 20.9.2017 - sreda - Klub Gromka - Metelkova - Ljubljana 21.9.2017 - četrtek - Klub Baza - Ajdovščina 22.9.2017 - petek - Vašhava - Trbovlje 23.9.2017 - sobota - Klub Metulj - Bistrica ob Sotli 24.9.2017 - nedelja - Klub Metulj - Bistrica ob Sotli MultiMACE Macerata, Italy 28.09 thu 29.09 fri 30.09 sat Multiversale IV Napoli, Italy 5.10 thu 6.10 fri 7.10 sat MultiTO(X)2 Torino, Italy 12.10 thu Asilo Occupato 13.10 fri TBA 14.10 sat El Paso Occupato 15.10 sun Radio Blackout House MultiMARS2 Marseille, France 20.10 fri 21.10 sat 22.10 sun MultiTOU!! Toulouse, France 27.10 fri Virgule 28.10 sat Les Pavillions Sauvages MultEECE !!! Athens, Greece (and maybe Thessaloniki) 08.11 wed KET 09.11 thu KET 10.11 fri IDRYMA 11.11 sat IDRYMA 12.11 sun TBC 13.11 mon TBC 14.11 tue TBC MultiNO!V Norway 12-13 Jan 2018 Trondheim 14-20 Jan 2018 Oslo Multiversal North IV Denmark, Germany 23.01 tue copenhagen 5e 24.01 wed Copenhagen 5e 25.01 thu Hamburg Stubnitz 26.01 fri Berlin XB-Liebig 27.01 sat Berlin Rauchhaus 03.02 sat Bremen MultiSWISS Switzerland 4-10 March 2018 MultiDAMN2 in Netherlands for the Spring and a collaboration in South Africa with Edge of Wrong end of April is also in plans…

[starzec]

Mazut on tour:

09.02 - Klub Hydrozagadka, Warszawa (+ Dead Factory + Nadja) 15.02 - TBA, Ostrava, CZ 16.02 - MENU, Hradec Kralove, CZ (+ Gazawat + Centralia) 17.02 - Punctum - Krásovka, Praha, CZ 18.02 - Secret Gig, Wrocław (+ Gazawat + Centralia) 19.02 - Baza, Kraków (+Urok + Centralia) 25.02 - BAZAR Concept Store, Katowice (+ Gazawat + Centralia)

[fuzzorchestra]

FUZZ ORCHESTRA - APRIL 2017

14.04 - Lugo [I] - Cca Lughè 15.04 - Rovereto [I] - Smartlab 16.04 - Bern [CH] - Reitschule 17.04 - Zurich [CH] - Boschbar 18.04 - Tubingen [D] - Epplehaus 20.04 - Ajdovščina [SLO] - Klub Baza 21.04 - Maribor [SLO] - Dvorana Gustav 22.04 - Bistrica ob Sotli [SLO] - Klub Metulj 23.04 - Zagreb [HR] - Kset

https://fuzzorchestra.bandcamp.com/

[theprosport]

Liga NHL in liga NBA športne stave

V noči na četrtek se začenja elitna hokejska liga NHL, za uvod bomo lahko videli štiri tekme. Vsi ljubitelji hokeja bomo še 14 sezono lahko spremljali mojstrovine Anzeta Kopitarja. Na zalost pa bo tudi v tej sezoni edini slovenski hokejist v tem elitnem tekmovanju.

Na zalost je v Sloveniji zelo slaba situacija kar se tiče hokeja, vsi vemo da denarja za ta šport ni oz. ga je vse manj. Posledično je seveda tudi mala baza mladih igralcev, treba pa se je zavedati da je Slovence samo dobra 2 milijona, športov pa ogromno. Skorajda nemogoče pa je vedno v vseh športih imeti elitne športnike.

Kopitarjeva zadnja sezona je sicer za v pozabo, čeprav so jim stavnice 1xbet in podobne napovedovale boljše igre. Kingsi so ostali brez končnice, kar seveda ni zadovoljilo ciljev kluba, kot tudi ne Kopitarja. Mogoče bo letos pomagala tudi menjava trenerja, to je Todd McLellan.

K začetku nove sezone se bliza tudi košarkarska liga NBA. V tej ligi bomo letos lahko spremljali tri slovenske košarkaše, to so : Dragič, Dončič in pa Čančar. Vsi trije so letos v klubih, ki imajo cilj igranje v končnice. Poleg tega pa to ni samo cilj ampak tudi realnost. Tudi stavnica 1xbet vse tri klube postavlja v kopnčnico in seveda upamo da se to na koncu uresniči. Mladi Čančar bo seveda moral čakati svojo priloznost, je pa njegov klub Denver v izjemni priloznosti. Klub ima za stebra ekipa Jokiča, potem pa je tu še kopica nadarjenih igralcev. Če se Denverju letos vse poklopi so morda lahko tudi prvaki lige NBA, to pa bi pomenilo da bi Čančar v prvi sezoni lige NBA postal prvak lige. No pa pustimo sanje, ampak nikoli ne reci nikoli. Denver je namrečlansko sezono bil prvi klub tezavne zahodne konference po rednemu delu. Sedaj pa je na njih da pokazejo te igre tudi v končnici.

[importantcollectionchaosthings]

Jakie hotele otworzą się w Warszawie

W Warszawie, która jest najszybciej rozwijającym się ośrodkiem biznesowym w Europie Środkowo-Wschodniej, wzrost rynku hotelowego wiąże się bezpośrednio z rozwojem segmentu biurowego, który notuje w ostatnich latach rekordowe wyniki. Popyt na pokoje hotelowe w stolicy generują bowiem głównie klienci  biznesowi. Pokazują to choćby ceny noclegów i wskaźniki obłożenia, które w weekendy są w Warszawie nawet kilkukrotnie niższe niż w dni robocze.

Największą grupą odbiorców usług hotelowych w mieście jest wciąż biznes, ale warszawski rynek turystyczny także regularnie wzrasta. Warszawa jest coraz lepiej skomunikowana ze światem i staje się coraz popularniejszym kierunkiem wśród turystów. Lotnisko Chopina, podobnie jak lotnisko w Modlinie, może pochwalić się dużym, zeszłorocznym przyrostem liczby pasażerów.  

Warszawska baza hotelowa szybko rośnie

Od kilku lat rośnie w Polsce popyt na usługi hotelowe, za czym idzie rozwój krajowej bazy noclegowej. Warszawą interesują się zarówno globalni operatorzy hotelowi, jak i  najwięksi, światowi inwestorzy. - Co roku w stolicy otwiera się kilka dużych hoteli, a w fazie planowania i w trakcie realizacji jest w tej chwili ponad 40 nowych obiektów – mówi Andrzej Szymczyk, Associate Director Hospitality Department w Walter Herz.

Zdaniem eksperta w ciągu najbliższych pięciu lat oferta hotelowa w mieście ma szansę wzrosnąć o ponad 5 tys. pokoi, co stanowi jedną trzecią obecnej podaży na rynku. – Warszawę docenili najwięksi, branżowi gracze, stąd co roku możemy obserwować na stołecznym rynku debiuty nowych, hotelowych marek. Nowe marki hotelowe, które pojawiają się w Warszawie umacniają z kolei jej pozycję wśród najbardziej rozwojowych rynków hotelowych w Europie – przyznaje ekspert.

- W segment hotelowy, z uwagi na potrzebę dywersyfikacji portfela i potencjalnie wysoką rentowność, inwestują dziś firmy, które dotąd działały w innych sektorach rynku nieruchomości komercyjnych. Hotele powstają także coraz liczniej w inwestycjach wielofunkcyjnych, za czym idą również nowe formy współpracy z operatorami, które w nowych budynkach coraz częściej przyjmują formę klasycznej umowy najmu powierzchni – informuje Andrzej Szymczyk.

Debiuty nowych marek

W tym roku byliśmy już świadkami wielu ciekawych otwarć na warszawskim rynku hotelowym. W marcu w Centrum Praskim Koneser na Pradze ruszył 141-pokojowy Moxy sieci Marriott International. Hotel wpisuje się w ideę co-livingu, a jego cechą charakterystyczną są duże części wspólne, jak koktajl-bar, strefa do pracy, strefa relaksu, czy biblioteka.

Na początku kwietnia na warszawskim Mokotowie, przy ulicy Suwak otworzył się zaś pierwszy w Polsce hotel marki Four Points by Sheraton, także funkcjonujący w ramach grupy Marriott International. Jego wnętrza, które nawiązują do osiągnięć projektantów dawnej Warszawy, zaaranżowane zostały w stylu modern vintage. Hotel oferuje 190 pokoi i pięć sal konferencyjnych. Znajduje się w nim także restauracja & bar Suwak 7, serwująca szeroki wybór lokalnych piw kraftowych.

W maju br., po kilkumiesięcznym remoncie otworzył się ponownie dla gości hotel grupy Radisson przy ulicy Grzybowskiej w Warszawie. Przed remontem funkcjonował jako Radisson Blu. Po renowacji hotel zmienił markę na Radisson Collection, która pozycjonowana jest wyżej w hierarchii sieci. W obiekcie, poza 311 pokojami, mieszczą się trzy restauracje i osiem sal konferencyjnych, z których największa może pomieścić 400 osób.

Oryginalne koncepty hotelowe

W pierwszym kwartale bieżącego roku otwarty został w Warszawie również czterogwiazdkowy hotel biznesowy Vienna House Mokotów ze 164 pokojami, salami konferencyjnymi i strefą rekreacyjną oraz restauracją. Hotel mieści się w zagłębiu biurowym na stołecznym Służewcu Przemysłowym przy ulicy Postępu, w jednym z budynków kompleksu P4.

Niedawno przy ulicy Tamka w warszawskim Śródmieściu miał także swój debiut pierwszy w Polsce hotel niemieckiej marki Motel One Warszawa-Chopin, nawiązujący swoją nazwą do lokalizacji naprzeciwko Muzeum Chopina. W designerskim wystroju hotelowych części wspólnych widoczne są inspiracje postacią i twórczością najwybitniejszego polskiego kompozytora i pianisty. Równie efektowne są też nowoczesne wnętrza 333 pokoi, które dostępne są w czterech kategoriach.

Na liście tegorocznych otwarć znalazł się również nowy obiekt sieci Puro, zlokalizowany w ścisłym centrum Warszawy, przy ulicy Widok 5/7/9, w okolicy nowej Rotundy i stacji metra Centrum.  Czterogwiazdkowy hotel oferuje 150 pokoi, ogólnodostępne lobby, restaurację, bar oraz taras z widokiem na dachy śródmiejskich kamienic i Pałac Kultury.

Najciekawsze planowane otwarcia

W najbliższych latach planowanych jest wiele nowych otwarć. Do najciekawszych należy z pewnością oczekiwany w 2020 roku pięciogwiazdkowy hotel Nobu ze 120 pokojami, który będzie mieścił się w połączonych budynkach dawnego hotelu Rialto i nowej konstrukcji, powstającej obok. Nobu Hospitality to światowa marka znana z lifestylowych hoteli i oryginalnych restauracji, której założycielami są Robert De Niro, producent filmowy Meir Teper i ceniony szef kuchni Nobu Matsuhisa.

W hotel sieci Marriott International zmienić mają się także zabytkowe budynki położone w sercu warszawskiej Starówki. Inwestycja polega na adaptacji historycznych zabudowań Pałacu Branickich i Szaniawskich przy ulicy Miodowej i przekształcenie ich w wyjątkowy obiekt hotelowy marki Autrograph Collection. Hotel, który zaoferuje około 100 pokoi ma zostać otwarty w pierwszej połowie 2021 roku. Znajdą się w nim także powierzchnie konferencyjne, strefa SPA oraz bogata oferta gastronomiczna.

Na Pradze, przy ul. Sierakowskiego remontowana jest z kolei kamienica Karola Juliusza Mintera, w której od 2021 roku działać ma pięciogwiazdkowy obiekt ze 118 pokojami. Inwestorem projektu jest spółka Port Praski, planująca również inne obiekty hotelowe na terenie dawnego portu.

Firma BBI Development, która szykuje się do realizacji w centrum Warszawy spektakularnego wieżowca Roma Tower, zapowiada natomiast otwarcie w nim wysokiej klasy hotelu, który ma być najlepszy w mieście. Wielofunkcyjna wieża, która stanąć ma u zbiegu ulicy Nowogrodzkiej i Emilii Plater, aktualnie jest na etapie projektowania i zmian koncepcji aranżacyjnej.

Hotele w hubach biurowych

Jeden z budynków w kompleksie The Warsaw HUB, który powstaje przy rondzie Daszyńskiego pomieści z kolei 430 pokoi i apartamentów w dwóch hotelach renomowanej sieci hotelarskiej - InterContinental Hotels Group. Pierwszy w Polsce hotel Crowne Plaza, który znajdzie się na terenie tego obiektu zaoferuje 212 pokoi i apartamentów, a hotel Holiday Inn Express udostępni 218 pokoi.

Na pierwszym i drugim piętrze w budynku hotelowym powstaną też modnie urządzone restauracje ze stolikami na około 270 gości. Otwarcie obu hoteli planowane jest w pierwszym kwartale 2020 roku. Kompleks The Warsaw HUB składał sie będzie z trzech budynków wysokościowych połączonych wspólną, pięciokondygnacyjną podstawą, w której znajdą się powierzchnie handlowo-usługowe, konferencyjne i coworkingowe.

Nowe obiekty w różnych dzielnicach miasta

Pod  koniec 2020 roku zapowiadane jest także otwarcie hotelu Best Western Plus, który budowany jest w warszawskiej dzielnicy Wawer, przy ulicy Kosmatki, w sąsiedztwie Trasy Siekierkowskiej i Wału Miedzeszyńskiego. Hotel zapewni 100 pokoi, a także bar, restaurację, klub fitness, salon odnowy biologicznej, zaplecze konferencyjne i strefę co-workingową. W skład kompleksu wejdzie również budynek biurowy o powierzchni około 4 tys. mkw.

W dzielnicy Ursynów planowane jest natomiast otwarcie hotelu Staybridge Suites. Nowy, warszawski obiekt, sprzedawany indywidualnym inwestorom w formule condo, funkcjonujący pod międzynarodową marką hotelową usytuowany będzie u zbiegu ulicy Puławskiej i Pileckiego, niedaleko lotniska Chopina i Toru wyścigów konnych Służewiec. Liczący 193 pokoi hotel ma przyjąć pierwszych gości na początku 2021 roku.

Na 2023 rok zapowiedziane jest też otwarcie w Warszawie hotelu nowej marki Radisson Red. Hotel Radisson Red Warsaw z 267 pokojami zająć ma dolną część wielofunkcyjnego 140-metrowego wieżowca Liberty Tower, który powstanie na stołecznej Woli u zbiegu ulicy Grzybowskiej i Żelaznej. Hotel dysponował będzie restauracją, barem, siłownią oraz przestrzenią przeznaczoną do spotkań i wydarzeń. Budowę wysokościowca, w którym znajdzie się hotel, firma Golub GetHouse planuje rozpocząć w przyszłym roku.

Hotel i świątynia

W centrum miasta, przy ulicy Twardej 6 budowę obiektu hotelowego planuje również Gmina Wyznaniowa Żydowska w Warszawie. Warunki zabudowy, jakie uzyskała przewidują możliwość budowy hotelu o wysokości 80 metrów obok Synagogi Nożyków, w miejscu XIX-wiecznego Białego Budynku oraz czteropiętrowego biurowca, w którym poza siedzibą gminy i innych organizacji ma mieścić się także druga świątynia.

Grupa Orbis i AccorHotels, która w Warszawie posiada 12 własnych hoteli reprezentujących sześć marek, także planuje nowe otwarcia. Jeszcze w tym roku do portfolio grupy dołączyć ma hotel ibis Styles Warszawa Włochy. A w przyszłym roku przy ulicy Sacharowa na warszawskich Bielanach powstać ma kompleks, w którym znajdą się hotele marki Mercure i ibis, zarządzane przez grupę Orbis.

Pierwszy hotel marki na naszym kontynencie

Niespotykaną dotąd w Europie markę Royal Tulip wprowadza też do Polski Louvre Hotels Group, której portfolio obejmuje ponad 2600 hoteli w 54 krajach. Na jej debiut na naszym kontynencie wybrała Warszawę. Obiekt Royal Tulip Warsaw Apartments funkcjonował będzie w kompleksie Unique Tower, powstającym na warszawskiej bliskiej Woli, przy ulicy Grzybowskiej. Royal Tulip Warsaw Apartments zaoferuje 448 jednostek apartamentowych. Infrastruktura obiektu obejmie również recepcję, restaurację, strefy SPA i fitness oraz centrum biznesowe.

Specjalizujące się w wielofunkcyjnych projektach Echo Investment na działce o powierzchni 6,5 ha przy ulicy Towarowej 22 w centrum Warszawy planuje zaś realizację wielofunkcyjnego kompleksu, który przynieść ma łącznie 230 tys. mkw. powierzchni użytkowej. Na terenie obiektu planowany jest również hotel.

Polska sieć Q Hotel zamierza też otworzyć obiekt hotelowy w Warszawie przy ulicy Nowogrodzkiej, a przy alejach Jerozolimskich 144, w sąsiedztwie Dworca Zachodniego ma zostać otwarty pierwszy w Warszawie hotel marki AC Hotels by Marriott. Znajdzie się w nim 260 pokoi, przestrzeń konferencyjna oraz restauracja i sky bar z panoramicznym widokiem na miasto.

o Walter Herz

Walter Herz jest wiodącym na rynku, polskim podmiotem prowadzącym działalność w sektorze nieruchomości komercyjnych i hotelowych na terenie całego kraju. Od 7 lat firma świadczy kompleksowe, specjalistyczne usługi w zakresie doradztwa inwestycyjnego. Zapewnia pełną obsługę firmom oraz instytucjom związanym z rynkiem nieruchomości. Eksperci Walter Herz wspierają klientów w poszukiwaniu i wynajmie powierzchni, komercjalizacji inwestycji, a także procesie zarządzania i administrowania projektami.

Poza siedzibą w Warszawie, firma posiada odziały w Krakowie i Gdańsku. Powołała pierwszą w kraju Akademię Najemcy, która oferuje najemcom powierzchni komercyjnych z całej Polski bezpłatne szkolenia stacjonarne, prowadzone w największych miastach w kraju. W trosce o najwyższy poziom etyczny świadczonych usług wprowadziła Kodeks Dobrych Praktyk. Firma Walter Herz jest zrzeszona w organizacjach i stowarzyszeniach wspierających rozwój sektora BPO/SSC w Polsce.

[outsourcingmonster]

Jakie hotele otworzą się w Warszawie

W Warszawie w trakcie planowania i budowy jest ponad 40 hoteli. W następnych latach oferta noclegowa zwiększy się o ponad 5 tys. pokoi  

W Warszawie, która jest najszybciej rozwijającym się ośrodkiem biznesowym w Europie Środkowo-Wschodniej, wzrost rynku hotelowego wiąże się bezpośrednio z rozwojem segmentu biurowego, który notuje w ostatnich latach rekordowe wyniki. Popyt na pokoje hotelowe w stolicy generują bowiem głównie klienci  biznesowi. Pokazują to choćby ceny noclegów i wskaźniki obłożenia, które w weekendy są w Warszawie nawet kilkukrotnie niższe niż w dni robocze.

Największą grupą odbiorców usług hotelowych w mieście jest wciąż biznes, ale warszawski rynek turystyczny także regularnie wzrasta. Warszawa jest coraz lepiej skomunikowana ze światem i staje się coraz popularniejszym kierunkiem wśród turystów. Lotnisko Chopina, podobnie jak lotnisko w Modlinie, może pochwalić się dużym, zeszłorocznym przyrostem liczby pasażerów.  

Warszawska baza hotelowa szybko rośnie

Od kilku lat rośnie w Polsce popyt na usługi hotelowe, za czym idzie rozwój krajowej bazy noclegowej. Warszawą interesują się zarówno globalni operatorzy hotelowi, jak i  najwięksi, światowi inwestorzy. - Co roku w stolicy otwiera się kilka dużych hoteli, a w fazie planowania i w trakcie realizacji jest w tej chwili ponad 40 nowych obiektów – mówi Andrzej Szymczyk, Associate Director Hospitality Department w Walter Herz.

Zdaniem eksperta w ciągu najbliższych pięciu lat oferta hotelowa w mieście ma szansę wzrosnąć o ponad 5 tys. pokoi, co stanowi jedną trzecią obecnej podaży na rynku. – Warszawę docenili najwięksi, branżowi gracze, stąd co roku możemy obserwować na stołecznym rynku debiuty nowych, hotelowych marek. Nowe marki hotelowe, które pojawiają się w Warszawie umacniają z kolei jej pozycję wśród najbardziej rozwojowych rynków hotelowych w Europie – przyznaje ekspert.

- W segment hotelowy, z uwagi na potrzebę dywersyfikacji portfela i potencjalnie wysoką rentowność, inwestują dziś firmy, które dotąd działały w innych sektorach rynku nieruchomości komercyjnych. Hotele powstają także coraz liczniej w inwestycjach wielofunkcyjnych, za czym idą również nowe formy współpracy z operatorami, które w nowych budynkach coraz częściej przyjmują formę klasycznej umowy najmu powierzchni – informuje Andrzej Szymczyk.

Debiuty nowych marek

W tym roku byliśmy już świadkami wielu ciekawych otwarć na warszawskim rynku hotelowym. W marcu w Centrum Praskim Koneser na Pradze ruszył 141-pokojowy Moxy sieci Marriott International. Hotel wpisuje się w ideę co-livingu, a jego cechą charakterystyczną są duże części wspólne, jak koktajl-bar, strefa do pracy, strefa relaksu, czy biblioteka.

Na początku kwietnia na warszawskim Mokotowie, przy ulicy Suwak otworzył się zaś pierwszy w Polsce hotel marki Four Points by Sheraton, także funkcjonujący w ramach grupy Marriott International. Jego wnętrza, które nawiązują do osiągnięć projektantów dawnej Warszawy, zaaranżowane zostały w stylu modern vintage. Hotel oferuje 190 pokoi i pięć sal konferencyjnych. Znajduje się w nim także restauracja & bar Suwak 7, serwująca szeroki wybór lokalnych piw kraftowych.

W maju br., po kilkumiesięcznym remoncie otworzył się ponownie dla gości hotel grupy Radisson przy ulicy Grzybowskiej w Warszawie. Przed remontem funkcjonował jako Radisson Blu. Po renowacji hotel zmienił markę na Radisson Collection, która pozycjonowana jest wyżej w hierarchii sieci. W obiekcie, poza 311 pokojami, mieszczą się trzy restauracje i osiem sal konferencyjnych, z których największa może pomieścić 400 osób.

Oryginalne koncepty hotelowe

W pierwszym kwartale bieżącego roku otwarty został w Warszawie również czterogwiazdkowy hotel biznesowy Vienna House Mokotów ze 164 pokojami, salami konferencyjnymi i strefą rekreacyjną oraz restauracją. Hotel mieści się w zagłębiu biurowym na stołecznym Służewcu Przemysłowym przy ulicy Postępu, w jednym z budynków kompleksu P4.

Niedawno przy ulicy Tamka w warszawskim Śródmieściu miał także swój debiut pierwszy w Polsce hotel niemieckiej marki Motel One Warszawa-Chopin, nawiązujący swoją nazwą do lokalizacji naprzeciwko Muzeum Chopina. W designerskim wystroju hotelowych części wspólnych widoczne są inspiracje postacią i twórczością najwybitniejszego polskiego kompozytora i pianisty. Równie efektowne są też nowoczesne wnętrza 333 pokoi, które dostępne są w czterech kategoriach.

Na liście tegorocznych otwarć znalazł się również nowy obiekt sieci Puro, zlokalizowany w ścisłym centrum Warszawy, przy ulicy Widok 5/7/9, w okolicy nowej Rotundy i stacji metra Centrum.  Czterogwiazdkowy hotel oferuje 150 pokoi, ogólnodostępne lobby, restaurację, bar oraz taras z widokiem na dachy śródmiejskich kamienic i Pałac Kultury.

Najciekawsze planowane otwarcia

W najbliższych latach planowanych jest wiele nowych otwarć. Do najciekawszych należy z pewnością oczekiwany w 2020 roku pięciogwiazdkowy hotel Nobu ze 120 pokojami, który będzie mieścił się w połączonych budynkach dawnego hotelu Rialto i nowej konstrukcji, powstającej obok. Nobu Hospitality to światowa marka znana z lifestylowych hoteli i oryginalnych restauracji, której założycielami są Robert De Niro, producent filmowy Meir Teper i ceniony szef kuchni Nobu Matsuhisa.

W hotel sieci Marriott International zmienić mają się także zabytkowe budynki położone w sercu warszawskiej Starówki. Inwestycja polega na adaptacji historycznych zabudowań Pałacu Branickich i Szaniawskich przy ulicy Miodowej i przekształcenie ich w wyjątkowy obiekt hotelowy marki Autrograph Collection. Hotel, który zaoferuje około 100 pokoi ma zostać otwarty w pierwszej połowie 2021 roku. Znajdą się w nim także powierzchnie konferencyjne, strefa SPA oraz bogata oferta gastronomiczna.

Na Pradze, przy ul. Sierakowskiego remontowana jest z kolei kamienica Karola Juliusza Mintera, w której od 2021 roku działać ma pięciogwiazdkowy obiekt ze 118 pokojami. Inwestorem projektu jest spółka Port Praski, planująca również inne obiekty hotelowe na terenie dawnego portu.

Firma BBI Development, która szykuje się do realizacji w centrum Warszawy spektakularnego wieżowca Roma Tower, zapowiada natomiast otwarcie w nim wysokiej klasy hotelu, który ma być najlepszy w mieście. Wielofunkcyjna wieża, która stanąć ma u zbiegu ulicy Nowogrodzkiej i Emilii Plater, aktualnie jest na etapie projektowania i zmian koncepcji aranżacyjnej.

Hotele w hubach biurowych

Jeden z budynków w kompleksie The Warsaw HUB, który powstaje przy rondzie Daszyńskiego pomieści z kolei 430 pokoi i apartamentów w dwóch hotelach renomowanej sieci hotelarskiej - InterContinental Hotels Group. Pierwszy w Polsce hotel Crowne Plaza, który znajdzie się na terenie tego obiektu zaoferuje 212 pokoi i apartamentów, a hotel Holiday Inn Express udostępni 218 pokoi.

Na pierwszym i drugim piętrze w budynku hotelowym powstaną też modnie urządzone restauracje ze stolikami na około 270 gości. Otwarcie obu hoteli planowane jest w pierwszym kwartale 2020 roku. Kompleks The Warsaw HUB składał sie będzie z trzech budynków wysokościowych połączonych wspólną, pięciokondygnacyjną podstawą, w której znajdą się powierzchnie handlowo-usługowe, konferencyjne i coworkingowe.

Nowe obiekty w różnych dzielnicach miasta

Pod  koniec 2020 roku zapowiadane jest także otwarcie hotelu Best Western Plus, który budowany jest w warszawskiej dzielnicy Wawer, przy ulicy Kosmatki, w sąsiedztwie Trasy Siekierkowskiej i Wału Miedzeszyńskiego. Hotel zapewni 100 pokoi, a także bar, restaurację, klub fitness, salon odnowy biologicznej, zaplecze konferencyjne i strefę co-workingową. W skład kompleksu wejdzie również budynek biurowy o powierzchni około 4 tys. mkw.

W dzielnicy Ursynów planowane jest natomiast otwarcie hotelu Staybridge Suites. Nowy, warszawski obiekt, sprzedawany indywidualnym inwestorom w formule condo, funkcjonujący pod międzynarodową marką hotelową usytuowany będzie u zbiegu ulicy Puławskiej i Pileckiego, niedaleko lotniska Chopina i Toru wyścigów konnych Służewiec. Liczący 193 pokoi hotel ma przyjąć pierwszych gości na początku 2021 roku.

Na 2023 rok zapowiedziane jest też otwarcie w Warszawie hotelu nowej marki Radisson Red. Hotel Radisson Red Warsaw z 267 pokojami zająć ma dolną część wielofunkcyjnego 140-metrowego wieżowca Liberty Tower, który powstanie na stołecznej Woli u zbiegu ulicy Grzybowskiej i Żelaznej. Hotel dysponował będzie restauracją, barem, siłownią oraz przestrzenią przeznaczoną do spotkań i wydarzeń. Budowę wysokościowca, w którym znajdzie się hotel, firma Golub GetHouse planuje rozpocząć w przyszłym roku.

Hotel i świątynia

W centrum miasta, przy ulicy Twardej 6 budowę obiektu hotelowego planuje również Gmina Wyznaniowa Żydowska w Warszawie. Warunki zabudowy, jakie uzyskała przewidują możliwość budowy hotelu o wysokości 80 metrów obok Synagogi Nożyków, w miejscu XIX-wiecznego Białego Budynku oraz czteropiętrowego biurowca, w którym poza siedzibą gminy i innych organizacji ma mieścić się także druga świątynia.

Grupa Orbis i AccorHotels, która w Warszawie posiada 12 własnych hoteli reprezentujących sześć marek, także planuje nowe otwarcia. Jeszcze w tym roku do portfolio grupy dołączyć ma hotel ibis Styles Warszawa Włochy. A w przyszłym roku przy ulicy Sacharowa na warszawskich Bielanach powstać ma kompleks, w którym znajdą się hotele marki Mercure i ibis, zarządzane przez grupę Orbis.

Pierwszy hotel marki na naszym kontynencie

Niespotykaną dotąd w Europie markę Royal Tulip wprowadza też do Polski Louvre Hotels Group, której portfolio obejmuje ponad 2600 hoteli w 54 krajach. Na jej debiut na naszym kontynencie wybrała Warszawę. Obiekt Royal Tulip Warsaw Apartments funkcjonował będzie w kompleksie Unique Tower, powstającym na warszawskiej bliskiej Woli, przy ulicy Grzybowskiej. Royal Tulip Warsaw Apartments zaoferuje 448 jednostek apartamentowych. Infrastruktura obiektu obejmie również recepcję, restaurację, strefy SPA i fitness oraz centrum biznesowe.

Specjalizujące się w wielofunkcyjnych projektach Echo Investment na działce o powierzchni 6,5 ha przy ulicy Towarowej 22 w centrum Warszawy planuje zaś realizację wielofunkcyjnego kompleksu, który przynieść ma łącznie 230 tys. mkw. powierzchni użytkowej. Na terenie obiektu planowany jest również hotel.

Polska sieć Q Hotel zamierza też otworzyć obiekt hotelowy w Warszawie przy ulicy Nowogrodzkiej, a przy alejach Jerozolimskich 144, w sąsiedztwie Dworca Zachodniego ma zostać otwarty pierwszy w Warszawie hotel marki AC Hotels by Marriott. Znajdzie się w nim 260 pokoi, przestrzeń konferencyjna oraz restauracja i sky bar z panoramicznym widokiem na miasto.

  o Walter Herz

Walter Herz jest wiodącym na rynku, polskim podmiotem prowadzącym działalność w sektorze nieruchomości komercyjnych i hotelowych na terenie całego kraju. Od 7 lat firma świadczy kompleksowe, specjalistyczne usługi w zakresie doradztwa inwestycyjnego. Zapewnia pełną obsługę firmom oraz instytucjom związanym z rynkiem nieruchomości. Eksperci Walter Herz wspierają klientów w poszukiwaniu i wynajmie powierzchni, komercjalizacji inwestycji, a także procesie zarządzania i administrowania projektami.

Poza siedzibą w Warszawie, firma posiada odziały w Krakowie i Gdańsku. Powołała pierwszą w kraju Akademię Najemcy, która oferuje najemcom powierzchni komercyjnych z całej Polski bezpłatne szkolenia stacjonarne, prowadzone w największych miastach w kraju. W trosce o najwyższy poziom etyczny świadczonych usług wprowadziła Kodeks Dobrych Praktyk. Firma Walter Herz jest zrzeszona w organizacjach i stowarzyszeniach wspierających rozwój sektora BPO/SSC w Polsce.  

[outsourcingowy]

Jakie hotele otworzą się w Warszawie

W Warszawie w trakcie planowania i budowy jest ponad 40 hoteli. W następnych latach oferta noclegowa zwiększy się o ponad 5 tys. pokoi  

W Warszawie, która jest najszybciej rozwijającym się ośrodkiem biznesowym w Europie Środkowo-Wschodniej, wzrost rynku hotelowego wiąże się bezpośrednio z rozwojem segmentu biurowego, który notuje w ostatnich latach rekordowe wyniki. Popyt na pokoje hotelowe w stolicy generują bowiem głównie klienci  biznesowi. Pokazują to choćby ceny noclegów i wskaźniki obłożenia, które w weekendy są w Warszawie nawet kilkukrotnie niższe niż w dni robocze.

Największą grupą odbiorców usług hotelowych w mieście jest wciąż biznes, ale warszawski rynek turystyczny także regularnie wzrasta. Warszawa jest coraz lepiej skomunikowana ze światem i staje się coraz popularniejszym kierunkiem wśród turystów. Lotnisko Chopina, podobnie jak lotnisko w Modlinie, może pochwalić się dużym, zeszłorocznym przyrostem liczby pasażerów.  

Warszawska baza hotelowa szybko rośnie

Od kilku lat rośnie w Polsce popyt na usługi hotelowe, za czym idzie rozwój krajowej bazy noclegowej. Warszawą interesują się zarówno globalni operatorzy hotelowi, jak i  najwięksi, światowi inwestorzy. - Co roku w stolicy otwiera się kilka dużych hoteli, a w fazie planowania i w trakcie realizacji jest w tej chwili ponad 40 nowych obiektów – mówi Andrzej Szymczyk, Associate Director Hospitality Department w Walter Herz.

Zdaniem eksperta w ciągu najbliższych pięciu lat oferta hotelowa w mieście ma szansę wzrosnąć o ponad 5 tys. pokoi, co stanowi jedną trzecią obecnej podaży na rynku. – Warszawę docenili najwięksi, branżowi gracze, stąd co roku możemy obserwować na stołecznym rynku debiuty nowych, hotelowych marek. Nowe marki hotelowe, które pojawiają się w Warszawie umacniają z kolei jej pozycję wśród najbardziej rozwojowych rynków hotelowych w Europie – przyznaje ekspert.

- W segment hotelowy, z uwagi na potrzebę dywersyfikacji portfela i potencjalnie wysoką rentowność, inwestują dziś firmy, które dotąd działały w innych sektorach rynku nieruchomości komercyjnych. Hotele powstają także coraz liczniej w inwestycjach wielofunkcyjnych, za czym idą również nowe formy współpracy z operatorami, które w nowych budynkach coraz częściej przyjmują formę klasycznej umowy najmu powierzchni – informuje Andrzej Szymczyk.

Debiuty nowych marek

W tym roku byliśmy już świadkami wielu ciekawych otwarć na warszawskim rynku hotelowym. W marcu w Centrum Praskim Koneser na Pradze ruszył 141-pokojowy Moxy sieci Marriott International. Hotel wpisuje się w ideę co-livingu, a jego cechą charakterystyczną są duże części wspólne, jak koktajl-bar, strefa do pracy, strefa relaksu, czy biblioteka.

Na początku kwietnia na warszawskim Mokotowie, przy ulicy Suwak otworzył się zaś pierwszy w Polsce hotel marki Four Points by Sheraton, także funkcjonujący w ramach grupy Marriott International. Jego wnętrza, które nawiązują do osiągnięć projektantów dawnej Warszawy, zaaranżowane zostały w stylu modern vintage. Hotel oferuje 190 pokoi i pięć sal konferencyjnych. Znajduje się w nim także restauracja & bar Suwak 7, serwująca szeroki wybór lokalnych piw kraftowych.

W maju br., po kilkumiesięcznym remoncie otworzył się ponownie dla gości hotel grupy Radisson przy ulicy Grzybowskiej w Warszawie. Przed remontem funkcjonował jako Radisson Blu. Po renowacji hotel zmienił markę na Radisson Collection, która pozycjonowana jest wyżej w hierarchii sieci. W obiekcie, poza 311 pokojami, mieszczą się trzy restauracje i osiem sal konferencyjnych, z których największa może pomieścić 400 osób.

Oryginalne koncepty hotelowe

W pierwszym kwartale bieżącego roku otwarty został w Warszawie również czterogwiazdkowy hotel biznesowy Vienna House Mokotów ze 164 pokojami, salami konferencyjnymi i strefą rekreacyjną oraz restauracją. Hotel mieści się w zagłębiu biurowym na stołecznym Służewcu Przemysłowym przy ulicy Postępu, w jednym z budynków kompleksu P4.

Niedawno przy ulicy Tamka w warszawskim Śródmieściu miał także swój debiut pierwszy w Polsce hotel niemieckiej marki Motel One Warszawa-Chopin, nawiązujący swoją nazwą do lokalizacji naprzeciwko Muzeum Chopina. W designerskim wystroju hotelowych części wspólnych widoczne są inspiracje postacią i twórczością najwybitniejszego polskiego kompozytora i pianisty. Równie efektowne są też nowoczesne wnętrza 333 pokoi, które dostępne są w czterech kategoriach.

Na liście tegorocznych otwarć znalazł się również nowy obiekt sieci Puro, zlokalizowany w ścisłym centrum Warszawy, przy ulicy Widok 5/7/9, w okolicy nowej Rotundy i stacji metra Centrum.  Czterogwiazdkowy hotel oferuje 150 pokoi, ogólnodostępne lobby, restaurację, bar oraz taras z widokiem na dachy śródmiejskich kamienic i Pałac Kultury.

Najciekawsze planowane otwarcia

W najbliższych latach planowanych jest wiele nowych otwarć. Do najciekawszych należy z pewnością oczekiwany w 2020 roku pięciogwiazdkowy hotel Nobu ze 120 pokojami, który będzie mieścił się w połączonych budynkach dawnego hotelu Rialto i nowej konstrukcji, powstającej obok. Nobu Hospitality to światowa marka znana z lifestylowych hoteli i oryginalnych restauracji, której założycielami są Robert De Niro, producent filmowy Meir Teper i ceniony szef kuchni Nobu Matsuhisa.

W hotel sieci Marriott International zmienić mają się także zabytkowe budynki położone w sercu warszawskiej Starówki. Inwestycja polega na adaptacji historycznych zabudowań Pałacu Branickich i Szaniawskich przy ulicy Miodowej i przekształcenie ich w wyjątkowy obiekt hotelowy marki Autrograph Collection. Hotel, który zaoferuje około 100 pokoi ma zostać otwarty w pierwszej połowie 2021 roku. Znajdą się w nim także powierzchnie konferencyjne, strefa SPA oraz bogata oferta gastronomiczna.

Na Pradze, przy ul. Sierakowskiego remontowana jest z kolei kamienica Karola Juliusza Mintera, w której od 2021 roku działać ma pięciogwiazdkowy obiekt ze 118 pokojami. Inwestorem projektu jest spółka Port Praski, planująca również inne obiekty hotelowe na terenie dawnego portu.

Firma BBI Development, która szykuje się do realizacji w centrum Warszawy spektakularnego wieżowca Roma Tower, zapowiada natomiast otwarcie w nim wysokiej klasy hotelu, który ma być najlepszy w mieście. Wielofunkcyjna wieża, która stanąć ma u zbiegu ulicy Nowogrodzkiej i Emilii Plater, aktualnie jest na etapie projektowania i zmian koncepcji aranżacyjnej.

Hotele w hubach biurowych

Jeden z budynków w kompleksie The Warsaw HUB, który powstaje przy rondzie Daszyńskiego pomieści z kolei 430 pokoi i apartamentów w dwóch hotelach renomowanej sieci hotelarskiej - InterContinental Hotels Group. Pierwszy w Polsce hotel Crowne Plaza, który znajdzie się na terenie tego obiektu zaoferuje 212 pokoi i apartamentów, a hotel Holiday Inn Express udostępni 218 pokoi.

Na pierwszym i drugim piętrze w budynku hotelowym powstaną też modnie urządzone restauracje ze stolikami na około 270 gości. Otwarcie obu hoteli planowane jest w pierwszym kwartale 2020 roku. Kompleks The Warsaw HUB składał sie będzie z trzech budynków wysokościowych połączonych wspólną, pięciokondygnacyjną podstawą, w której znajdą się powierzchnie handlowo-usługowe, konferencyjne i coworkingowe.

Nowe obiekty w różnych dzielnicach miasta

Pod  koniec 2020 roku zapowiadane jest także otwarcie hotelu Best Western Plus, który budowany jest w warszawskiej dzielnicy Wawer, przy ulicy Kosmatki, w sąsiedztwie Trasy Siekierkowskiej i Wału Miedzeszyńskiego. Hotel zapewni 100 pokoi, a także bar, restaurację, klub fitness, salon odnowy biologicznej, zaplecze konferencyjne i strefę co-workingową. W skład kompleksu wejdzie również budynek biurowy o powierzchni około 4 tys. mkw.

W dzielnicy Ursynów planowane jest natomiast otwarcie hotelu Staybridge Suites. Nowy, warszawski obiekt, sprzedawany indywidualnym inwestorom w formule condo, funkcjonujący pod międzynarodową marką hotelową usytuowany będzie u zbiegu ulicy Puławskiej i Pileckiego, niedaleko lotniska Chopina i Toru wyścigów konnych Służewiec. Liczący 193 pokoi hotel ma przyjąć pierwszych gości na początku 2021 roku.

Na 2023 rok zapowiedziane jest też otwarcie w Warszawie hotelu nowej marki Radisson Red. Hotel Radisson Red Warsaw z 267 pokojami zająć ma dolną część wielofunkcyjnego 140-metrowego wieżowca Liberty Tower, który powstanie na stołecznej Woli u zbiegu ulicy Grzybowskiej i Żelaznej. Hotel dysponował będzie restauracją, barem, siłownią oraz przestrzenią przeznaczoną do spotkań i wydarzeń. Budowę wysokościowca, w którym znajdzie się hotel, firma Golub GetHouse planuje rozpocząć w przyszłym roku.

Hotel i świątynia

W centrum miasta, przy ulicy Twardej 6 budowę obiektu hotelowego planuje również Gmina Wyznaniowa Żydowska w Warszawie. Warunki zabudowy, jakie uzyskała przewidują możliwość budowy hotelu o wysokości 80 metrów obok Synagogi Nożyków, w miejscu XIX-wiecznego Białego Budynku oraz czteropiętrowego biurowca, w którym poza siedzibą gminy i innych organizacji ma mieścić się także druga świątynia.

Grupa Orbis i AccorHotels, która w Warszawie posiada 12 własnych hoteli reprezentujących sześć marek, także planuje nowe otwarcia. Jeszcze w tym roku do portfolio grupy dołączyć ma hotel ibis Styles Warszawa Włochy. A w przyszłym roku przy ulicy Sacharowa na warszawskich Bielanach powstać ma kompleks, w którym znajdą się hotele marki Mercure i ibis, zarządzane przez grupę Orbis.

Pierwszy hotel marki na naszym kontynencie

Niespotykaną dotąd w Europie markę Royal Tulip wprowadza też do Polski Louvre Hotels Group, której portfolio obejmuje ponad 2600 hoteli w 54 krajach. Na jej debiut na naszym kontynencie wybrała Warszawę. Obiekt Royal Tulip Warsaw Apartments funkcjonował będzie w kompleksie Unique Tower, powstającym na warszawskiej bliskiej Woli, przy ulicy Grzybowskiej. Royal Tulip Warsaw Apartments zaoferuje 448 jednostek apartamentowych. Infrastruktura obiektu obejmie również recepcję, restaurację, strefy SPA i fitness oraz centrum biznesowe.

Specjalizujące się w wielofunkcyjnych projektach Echo Investment na działce o powierzchni 6,5 ha przy ulicy Towarowej 22 w centrum Warszawy planuje zaś realizację wielofunkcyjnego kompleksu, który przynieść ma łącznie 230 tys. mkw. powierzchni użytkowej. Na terenie obiektu planowany jest również hotel.

Polska sieć Q Hotel zamierza też otworzyć obiekt hotelowy w Warszawie przy ulicy Nowogrodzkiej, a przy alejach Jerozolimskich 144, w sąsiedztwie Dworca Zachodniego ma zostać otwarty pierwszy w Warszawie hotel marki AC Hotels by Marriott. Znajdzie się w nim 260 pokoi, przestrzeń konferencyjna oraz restauracja i sky bar z panoramicznym widokiem na miasto.

o Walter Herz

Walter Herz jest wiodącym na rynku, polskim podmiotem prowadzącym działalność w sektorze nieruchomości komercyjnych i hotelowych na terenie całego kraju. Od 7 lat firma świadczy kompleksowe, specjalistyczne usługi w zakresie doradztwa inwestycyjnego. Zapewnia pełną obsługę firmom oraz instytucjom związanym z rynkiem nieruchomości. Eksperci Walter Herz wspierają klientów w poszukiwaniu i wynajmie powierzchni, komercjalizacji inwestycji, a także procesie zarządzania i administrowania projektami.

Poza siedzibą w Warszawie, firma posiada odziały w Krakowie i Gdańsku. Powołała pierwszą w kraju Akademię Najemcy, która oferuje najemcom powierzchni komercyjnych z całej Polski bezpłatne szkolenia stacjonarne, prowadzone w największych miastach w kraju. W trosce o najwyższy poziom etyczny świadczonych usług wprowadziła Kodeks Dobrych Praktyk. Firma Walter Herz jest zrzeszona w organizacjach i stowarzyszeniach wspierających rozwój sektora BPO/SSC w Polsce.