#Nina De Angelis | Explore Tumblr Posts and Blogs

iruiji · 9 months

Text

HSR but Pinoy reader

So ito ay loosely based sa NAPAKA CUTE NA ANIME: Campfire Cooking in Another World with My Absurd Skill

TW: Puro mura 'to bhie, pag nagreklamo ka mamaya pagtapos mo magbasa tusukan ko ng tissue yang ilong mo :D

pano ka na isekai?

so naglalaro ka ng star tail (dailies) bago maaksidente sa kusina.. nasabugan ka ng gas para deds na talaga- charot! nagluluto ka ateng tapos bigla nag apoy yung kalan tapos nausok tapos deds- de joke sumabog ka talaga kasama nung LPG HAHAHAH

taena ko no, mapanakit?

sino unang na meet?

si Sampo, actually. like, hours before mo mameet mga trailblazer. so diba ikaw na isekai, tapos na discover mo na meron kang access sa online store - bumili ka agad ng warmer tapos kitchen utensils (shala wala nang isip-isip! matalino na tayong lahat pag na-isekai alam na natin gagawin agad HAHAHA)

enter Sampo, "That smells delicious!" tapos syempre natili ka bebs, nagulat na OMG SI SAMPO NA WALA PA SYA SA ROSTER tapos syempre kalma lang ses, kasi di pwede sabihin na kilala mo sya

so ayern, pinakain mo si Sampo, halos maiyak naman sya sa sarap, tapos nagkagulo sa labas kasi hinahabol si Sampo, hinila ka niya kasi ise-save ka nya, dun kayo nauwi sa ilalim ng snow (strong ka ses kaya di ka tinatablan masyado ng snow kunwari)

meeting the gang gang

Caelus (CUTIE PATOOTIE OMG apaka inosente mo bhie sarap mong halikaaan) discovered you both under the snow, and then OMG INIWAN KA NI SAMPO GAGI AHHAHAHAHAHA. Halos lumuwa mata mo kasi SI DAN HENG! KRAS!! nasa harap mo OMFG (shet bhie ang sarap nya BWAHAHA). You explained na wala kang kinalaman ke Sampo, na kinidnap ka sa bahay niyo after nya kainin yung pinaghirapan mong lutuin

so ayern medyo naawa naman si March 7th (amputi nya ses!) saka Caelus kasi you look lost, ateng, and seriously, anlayo ng hitsura mo sa mga tao ng Belobog, so naghinala agad si Dan Heng na hindi ka taga don, pero di muna niya sinabi (maya na, excited yarn? HAHA)

so ayun dumating si (drool) PAPA GEPARD ANG GWAPO MO MARRY ME, ahem, dumating na nga si Pogi #4 para arestuhin your ass (hng, double fuck), tapos syempre nilabanan siya ng main cast WOOOOOO LIPAD PANTY! ay wait! HHHAHHAHAHHAHA kaluluwa kasi!! amp giatay

tapos ayun pinaglaban nina March 7th na mga aliens sila (kasama ka dun lol), and si Gepard naman nPAKA DADDY MO SHET ayun dinala tayez kay cocogoat- este cocolia pala, tapos ayern syempre alam mo na may maligno na sumapi kay ateng so shatap ka na lang kasi dakila kang marites eh, baka ikapahamak mo pa pag nagdaldal ka lmao

so ayun sa hotel inexplain mo sa kanila na na isekai ka lang dito and you have no idea how to get back or how the hell you've arrived here in the first place (with tears!! dapat bhie yung pang Oscars na may kasamang pag-wipe ng luha!) - and Dan Heng SHET PAKASALAN MO DIN AKO WOOF WOOF sinabi na may hunch na talaga sya nung una pa lang (GWAPO NA MATALINO PA SHET NAOL TALAGA TOTOO)

syempre kunwari di mo alam kung ano Astral Express so nagtanong ka, and SYEMPRE OMG TINANONG MO KUNG PWEDE KANG SUMAMA SA KANILA and your reason is, "I can cook!" BITCH YES YOU GRADUATED AS A CHEF WAG PAPATALO! PINALAKI TAYONG PALABAN NG SEXBOMB!! so ayun sinabi ni Dan Heng na tatanungin niya sina Himeko at Welt - to which you responded with, "Who?" LINSYAK, YES! TALINO MO BEH, WOO! Para di ka nila pag-isipan na may alam ka about sa kanila HAHAHHAHA naol advanced mag-isip

naka skin white yarn?

So anyway, so eto na nga: Si Bronya (puta ang ganda nya sa personal??? girl??? naka etude house yarn?!), tapos ang cute ni Pela shet! What's not so cute though is yung hinahabol na nila kayo - and then ni-rescue ang gang, tapos na-meet mo din sina Oleg at Seele (shet maganda din?? wtf ateng??? buysit tong si hoyo kinukwestyon pagkababae ko). Anyways, kinaltukan mo si Sampo ng dalawa kasi ANG GWAPO MO DIN TANGINA KA DI AKO MANYAK PERO PAHIPO NAMAN NG SIDES MO BHIE AY WAIT- iniwan ka niya nung andun si GEPARD

anyways, so ayern nga na discover niyo plano ng Wildfire and si Natasha (mommy??), nagpunta kayo sa abandonadong orphanage, then Seele and Bronya talked, bla bla bla, tapos nagpahinga ulit sa hotel underground – dun mo actually nalaman kay Dan Heng na OMG PUMAYAG SI HIMEKO AT WELT NA MAG-STAY KA SA ASTRAL EXPRESS AT THE MEANTIME OMGOMGOGOMG

meeting kay Svarog – syempre napalaban ang ganggang (omg ang cute ni Clara!! Iuwi sana kita kaso lalasugin ako ni Svarog- ay wait, why not? AHHAHAHAHA kalma tayo ‘te! Juice-colored) ayun nasa tabi lang kayong dalawa until tumakbo sya dun sa robot para protektahan (aww. Pero kids don’t try this at home, tanging mga professional at mga batang walang tsinelas lang ang gumagawa neto.)

so ayun excited kang natulog – then nung nagising ka nalaman niyo na si Bronya naglayas para kausapin si Cocolia and syempre sinundan niyo kasi syempre medyo friends na din kayo (kahit ang ginawa mo lang naman is titigan siya for like 35 minutes – ang ganda talaga syet bagay mag kpop idol – but I guess most of them are), na meet niyo si Serval ulit (shet bangganda din wtf?!) tapos ayun tinulungan niya kayo na makarating sa restricted zone and na-meet ulit si Papa Gepard ILANG BESES PA BA KONG LULUHOD BHIE, then boom! Gepard got his ass smacked by his sister (WHOOO FEMALE EMPOWERMENT LEZGO)

anyways, BOOM SHAKALAKA, main fight with Cocolia

asan ka? Andun sa likod, nanonood lang with popcorn na binili mo online HAHAHAHAHHAHAHA

angagawen mo bhe?! Kusinera ka bhie omg, hindi ka hero! Ang cool ng laban- shet na malupet, tapos ayun na-skewer si Caelus like a sheesh kebab (HOLY PAAAAKKSHET!!!!) tapos BOOMMM came back with a flaming claymore and a vengeance

*cue epic Wildfire battle song*

the end pero nagsisimula pa lang talaga tayo mga bakla

ayun halos matapon popcorn mo kasi SHET NA MALUPET, kapag nag fe-flex muscles ni Dan Heng at Caelus naglalaway ka XDXDXD hoy bhie!!! Pulutin mo yang baba mo sa snow omg mag hunus-dili ka!!!! >.<

anyways, after nun medyo naging melancholic atmosphere kasi namatay si Cocolia and nag-usap kung sasabihin ba totoo – medyo agree ka naman kay Bronya na itago muna, labas ka na kasi dun bhie eh.

pero after naman nung sad na moment nayun, nag-offer kang magluto para sa kanilang lahat!!!

this is before umakyat lahat ng taga underground sa taas – nagluto ka muna ng maraming dishes for everyone sa clinic ni Natasha and OMG halos maiyak mga tao kasi sobrang sarap ng luto mo lolol. Nibigyan mo si Natasha ng ilang recipe para in case na kelangan nila ng bagong ideas, lalo na at napaka limited ng ingredients dun.

SI MARCH 7TH EXCITED KA NA IUWI KASI PEBORIT NA NIYA ADOBO LMAO

medyo mangiyak-ngiyak ka bhie nung nagsi-iyakan mga taga underworld nung nakabalik na sila sa Admistrative District, shet, nakaka touch din yung speech ni Bronya (sniff ang laki na nya grabe parang kelan lang char HAHAHAHA) tapos andun ka sa table kasama sina March 7th, Caelus at Dan Heng tahimik na nanonood.

medyo natahimik ka nung nakapasok ulit kayo sa Qliport Fort kasi na-realize mo na omg, this is fucking real, this isn’t a joke – and gusto mo mag curl up para umiyak pero strong ka bhie eh, kaya huminga ka lang ng malalim and blink your eyes rapidly para mag shoo yung nagbabadyang tubig sa mga mata mo

anyways, so nag teleport na nga kayo sa Astral Express, and then you meet Himeko-

TAPOS BHIE DUN KA BIGLANG NAIYAK KASI NAGLARO KA NG HONKAI IMPACT 3RD DATI AND NAG-UNINSTALL KA NUNG NAMATAY SI HIMEKO KASI SHE’S ONE OF YOUR FAVES-

so ayern, medyo nag-panic sila kasi buysit nayan, ayaw tumigil ng iyak mo! Bhie! Calmdawg!!!

after mo kumalma (shet and sarap i-hug ni Himeko apaka fair skin) tinawag mo syang Ate kasi di mo mapigilan – grabe bhie sobrang ganda nya rin!! And medyo oldie si Welt pero gagapangin pa din AHHAHAHAAHHA pagpasensyahan na po napaka-kalat ko

you told them your story (while minding the consistency para di sila masyadong maghinala), and very kind sila pati si pompom, naintindihan nila pinagdadaanan mo, so since walang available na kwarto in the meantime, pina stay ka muna sa kwarto ni March 7th while Caelus stays sa kwarto ni Dan Heng

next morning, nagluto kang breakfast and gustong-gusto nina Himeko at Welt yung Sinigang mo! (LMAO HINDI TO TYPO, YES SINIGANG HINDI SINANGAG SA BREAKFAST) Medyo ayaw kasi ni March saka Caelus nun eh, while si Dan Heng naman yung tipo na basta safe kainin, la sya pake (pero hindi sya mahilig sa maanghang)

anyways, OMG DUMATING SI KAFKA – cue the jawdrop coz HOLY SMOKING PATOOTIE, MILF ang datingan niya omigosh!! tapos ayun si Himeko tinago ka agad niya sa likod niya, and ikaw naman nung sumilip nag-meet agad mata mo kay Kafka so nakita mo na medyo nagulat sya – huh, so di ka nakwento ni Elio sa kanya? (ay friends kayo te? di mo naman ako ininform HAHAHA) Si Pompom naman hinila mo na rin sa likod mo kasi medyo nanginginig sya and you hugged him to calm him down

kagaya nung sa storyline, kinumbinsi sila ni Kafka na pumunta sila sa Xianzhou Luofu dahil dun sa Stellaron, and bla bla bla, honestly di ka masyadong nakinig kasi alam mo na yun eh, mas tinitingnan mo yung payong nya, actually – nasa umuulan kaya syang lugar habang naka live, or aesthetic lang?

“And who is this cutie, hm?”

OH SHIT you yelped when KAFKA SUDDENLY POPPED UP IN FRONT OF YOU OMG LOL

“Uh-“ quick! say something cool!! “I cook?”

DA FUCK BHE GINAGAWA MO?! HAHAHAHA SHUNGA!!!

natawa lang sayo si Kafka, shet! pero medyo natakot ka, kasi parang iba yung tingin niya like kinakabisado nya hitsura mo, so nagtago ka lalo sa likod ni Himeko hanggang sa umalis na si Kafka

phew! that woman is officially bad for your heart!!

anyways, habang nag-uusap silang lahat sa cabin about sa next plan, ikaw naman nag decide na ilabas na lang sa luto yung kaba and jitters mo. then after lunch sinabi ni Pompom na magsiupo na dahil mag wa-warp na kayo sa Xianzhou Luofu

to be continued ang kabaliwan bhie!!!!

HAPPY NEW YEAR MGA HANGAL KAUSAPIN NIYO KO SAMAHAN NIYO KO SA KABALIWAN KO BAGO KO PA LAWAYAN SI PAPA JING YUAN, BLADE AT IMBIBITOR LUNAE!!!!! ANAKAN NIYO KO PLS

#hsr #honkai star rail #hsr dan heng #hsr welt #hsr bronya #hsr march 7th #hsr caelus OH BAKET TRIP KO SI CAELUS #filipino reader #hsr x reader #hsr isekai #HAPPY NEW YEAR

69 notes · View notes

hollywoodfamerp · 8 months

Text

Pack your bags, Famers! Our annual winter trip is taking place in Ireland! On February 17th, all celebrities will be arriving at the Adare Manor to kick off our trip! Named the #1 resort in Europe in 2023, Adare Manor sits on 840 acres of pristine parkland.

"It’s prestige without pretense and magic without nonsense. Above all, it is the sense of belonging. You are known. You are family. You are home."

UNDER THE CUT, YOU’LL FIND THE LIST OF ROOMMATES!

Unless we got a message from you telling us you wanted to be with a specific person or were not in the ships list - you were included in the generator. If you do not see your FCs name on this list, please message us POLITELY and let us know - sometimes a name gets missed getting put into the generator. We’re human and it happens! At the same time, if your FC is on there twice by any chance then please let us know. Again, mistakes happen. As we accept new applications and people come into the group before AND during the event, this list will be updated. Same will go for if people get unfollowed or ask to leave the group. We posted the pairings in advance so that you may reach out to your roommate and get new interactions going! Even if a mun is on hiatus, be sure to reach out to them so that you can see if you can head-canon some interactions or plan for something when they are off hiatus. All trips are to encourage new interactions and unlikely connections!

PLEASE LIKE THIS NOTICE WHEN YOU HAVE READ IT AND SO THAT YOU CAN KEEP TRACK OF THE LIST UPDATES!

Addison Timlin & Sabrina Carpenter

Akanishi Jin & Lee Sunmi

America Ferrera & Ben Feldman

Andrew Garfield & Elizabeth Lail

Angourie Rice & Chris Evans

Anne Hathaway & Jenna Coleman

Ariana DeBose & Mason Mount

Ashton Irwin & Ariana Grande

Awsten Knight & Miley Cyrus

Bae Joohyun (Irene) & Dove Cameron

Barbara Palvin & Maxence Danet-Fauve

Beyonce Knowles & Chloe Bailey

Brie Larson & Brittany Baker

Callum Turner & Chace Crawford

Camila Morrone & Jessica Chastain

Cari Fletcher & Victoria de Angelis

Carrie Underwood & Gigi Hadid

Cate Blanchett & Ellie Bamber

Cha Eunwoo & Glen Powell

Choi Minho & Kim Ahyoung (Yura)

Choi San & Danielle Campbell

Choi Soobin & Rylee Arnold

Cody Christian & Lucy Hale

Colby Lopez (Seth Rollins) & Rebecca Quin (Becky Lynch)

Danny Amendola & Olivia Culpo

Demi Bennett (Rhea Ripley) & Ashley Fliehr (Charlotte Flair)

Dua Lipa & Joseph Quinn

Emma Stone & Chris Daughtry

Ethan Torchio & Damiano David

Florence Pugh & Cillian Murphy

Gareth Southgate & Byun Baekhyun

Harry Kane & Charlie Hunnam

Harry Styles & Mazz Murray

Hayley Williams & Luke Hemmings

Hwang Hyunjin & Bang Chan

Jackson Wang & Chittaphon Leechaiyapornkul (Ten)

Jamie Campbell Bower & Jonathan Good (Jon Moxley)

Jenna Ortega & Halle Bailey

Joey King & Nick Robinson

Josephine Skriver & Aaron Taylor-Johnson

Jung Yoonoh (Jaehyun) & Lee Taeyong

Kang Seulgi & Jung Wooyoung

Kelsea Ballerini & Joe Keery

Kendall Jenner & Liam Hemsworth

Kim Hongjoong & Diamanté Quiava Valentin Harper (Saweetie)

Kim Jisoo & Christian Yu

Kim Mingyu & Sana Minatozaki

Kit Connor & Gong Jichul (Gong Yoo)

Kylie Jenner & Christina Aguilera

Lauren Jauregui & Bill Skarsgard

Leati Joseph Anoa'i (Roman Reigns) & Rosie Huntington-Whiteley

Lee Felix & Dakota Johnson

Lee Jeno & Na Jaemin

Lee Taemin & Kim Jongin

Leigh-Anne Pinnock & Alycia Debnam-Carey

Lily James & David Tennant

Logan Lerman & Jeon Jungkook

Louis Tomlinson & Phoebe Bridgers

Lucas Wong & Kim Jungwoo

Lupita Nyong'o & Tessa Thompson

Billie Eilish & Ryan Gosling

Madelyn Cline & Chase Stokes

Maika Monroe & Dylan O'Brien

Mark Lee & Lee Donghyuck (Haechan)

Min Yoongi & Kim Namjoon

Niall Horan & Matt Smith

Nicholas Galitzine & Taylor Zakhar Perez

Nick Jonas & Selena Gomez

Nina Dobrev & Sofia Carson

Pamela Martinez (Bayley) & Mercedes Justine Varnado (Sasha Banks)

Park Seonghwa & Lewis Pullman

Pete Davidson & Naomi Scott

Renee Paquette (Renee Young) & Taylor Swift

Renee Rapp & Olivia Cooke

Ross Lynch & Anya Taylor-Joy

Sam Claflin & Riley Keough

Samantha Gibb & Sydney Sweeney

Saoirse Ronan & Jack Lowden

Sarah Paulson & Jessica Lange

Sebastian Stan & Margot Robbie

Tom Hardy & Elizabeth Olsen

Tom Holland & Natalia Dyer

Tony Goldwyn & Megan Jovon Ruth Pete (Megan Thee Stallion)

Travis Kelce & Romee Strijd

Troian Bellisario & Joshua Hong

Vanessa Hudgens & Matthew Macfadyen

Wong Kunhang (Hendery) & Jensen Ackles

Xiao Dejun (Xiaojun) & Yoo Jimin (Karina)

Xu Minghao & Noah Beck

Yoo Bora & Joe Burrow

Yoo Siah (Yooa) & Kim Minjeong (Winter)

Zac Efron & Sophie Turner

Zendaya Coleman & Paul Mescal

Zoey Deutch & Dacre Montgomery

Zoë Kravitz & Lili Reinhart

#hollywoodfameevent #hfrpireland

40 notes · View notes

uispeccoll · 8 months

Text

#VoicesFromTheStacks

Marguerite de Angeli

Marguerite de Angeli (March 14, 1889) was an award-winning writer and illustrator of children’s books. Often inspired by her environment, many of Marguerite’s books have centered on stories from her family and childhood, and later from the lives of her children and grandchildren. These realistic scenes of families and children are what resonated most from de Angeli’s stories, with audiences finding her books to be absorbing and filled with eye-catching images.

Images: Left, Butter at the Old Price (1971) inscribed to the Wallace Family by de Angeli. Invitation to publication celebration laid in book. Right, mock up book cover illustration given to the Wallace family (James Wallace Papers)

Though born in Michigan, Marguerite’s family moved to Philadelphia when she was 13, which she later used as the setting for many of her stories. Although Marguerite was naturally skilled in writing and illustration, this did not become an active pursuit for her until later in life when her five children were nearly grown. Stemming from the Sunday school paper Marguerite illustrated in the 1920’s, de Angeli began to center her work on a younger audience, penning her first picture book in 1935. This book and the subsequent centered on two children, Ted and Nina, as they went to a grocery store and later played together on a rainy day. Inspired by two of her own children, Marguerite’s knack for recognizing beauty in everyday scenes would stick with her throughout the rest of her stories.

Images: Left, illustration from Bright April (1946). Right, Title page and inscription to Wallace family for Bright April.

While living in Pennsylvania, Marguerite came to know the Pennsylvania Dutch and Amish communities, incorporating their customs into her stories, as seen in her first Caldecott Honor Book, Yonie Wondernose (1944), the story of a curious Amish boy. She would later write about racial divisions in her story Bright April (1946), centered on racial prejudice in a post-World War II America. In 1950, Marguerite won her first Newbery Medal for the historical novel The Door in the Wall (1949), set in the Middle Ages as the Black Death sweeps across the country. She would later receive another Caldecott Honor and Newbery Honor for her Mother Goose adaptation and the Black Fox of Lorne, respectively. Though often centering on the stories of others, one of Marguerite’s last books, Butter at the Old Price (1971), tells the story of her family and the circumstances leading to her many stories and illustrations.

Images: Left, title page to The Door in the Wall (1949). Center, illustration from The Door in the Wall. Right, illustration and inscription to Antonia Wallace from The Door in the Wall.

We have most of Marguerite de Angeli’s works in our children's book collection, many of them inscribed to James M. and Christine K. Wallace and their children. James Wallace, relative to Henry A. Wallace, 33rd vice president of the United States, became friends with Marguerite and her family, as the two likely ran into each other at some point during their time in Philadelphia. Not only are many of the novels signed to the Wallace family by Marguerite, but a good few include Christmas cards and invitations to publication celebrations. Within the James M. Wallace papers, Christmas ornaments and illustrations made by Marguerite can be found as well as newspaper clippings and photographs of Marguerite, James and Christine.

Images: Left, photo of Marguerite de Angeli, Christine and James Wallace. Center, Christmas card and ornaments made by de Angeli for Wallace family. Right, illustration that did not make it into a picture book given to Wallace family.

-- Kaylee S., Special Collections Olson Graduate Assistant

#uiowa #special collections #voicesfromthestacks #children's books #libraries #books of tumblr #Margeuerite de Angeli #women writers

33 notes · View notes

notoriouseliteevents · 2 months

Text

Your time is your own, relax in our leisure areas, restore in the spa, warm yourself around the campfire at night or put your feet up in our plentiful chill spaces around the pool on a hot Zululand day.

Amenities at the lodge include:

Dinning

Indoor dining area - this is where your breakfast and luncheon is served, along with our delicious dinners in the evening. Outdoor dining deck - opens from the indoor dining and lounge area and is the perfect spot for al fresco breakfast or lunch.

BAR

Our well-stocked bar serves all your usual favourites along with delicious cocktails and specialty coffees. Our cellar has a fantastic selection of prime South African wines.

OPEN PLAN LOUNGE

The comfortable lounge area has a ﬁreplace, a small library and a selection of board games.

INFINITY SWIMMING POOL

Sun umbrellas and wooden loungers with comfortable cushions surround our unique inﬁnity pool that overlooks the African bushveld below.

SPA

Unwind, de-stress and soak up the experience with a relaxing spa treatment in serene rooms overlooking the reserve.

OUTDOOR FIRE PIT

Sitting proud on an elevated corner of the lodge deck - the perfect place to raise a toast to another spectacular day in the African bush while soaking in the views.

CURIO SHOP

Our on-site curio shop is stocked with quality souvenirs, African beadwork, items of clothing and everyday essentials.

BELOW THE CUT SEE ROOM TYPES AND ROOMMATES.

Our Luxury Bush Villas feature a spacious, open plan design with a lounge area, open fireplace and a large viewing deck. The large bathrooms with rain showers that open onto the outdoors are a guest favourite, along with luxurious bathtubs with wide windows that look directly onto the wild African bush.

Ross Lynch & Troye Sivan

Cari Fletcher & Gigi Hadid

Hayley Williams & Glen Powell

Louis Tomlinson & Madison Beer

Margot Robbie & Ryan Gosling

Blake Lively & Ryan Reynolds

Dove Cameron & Victoria De Angelis

Drew Starkey & Odess A'Zion

Jeremy Allen White & Taylor Swift

Nina Dobrev & Andrew Hozier-Bryne

Niall Horan & Hailee Steinfeld

Safari Rooms room has a private bathroom with double vanity and shower, opening out onto a small viewing deck. The bedroom has a glass sliding door that opens onto a deck which is screened from guests in the neighbouring rooms ensuring your complete privacy.

Jennie Kim & Austin Butler

Dua Lipa & Gracie Abrams

Harry Styles & Dylan O'Brien

Zendaya Coleman & Madelyn Cline

Nicholas Galitzine & Taylor Zakhar Perez

Lauren Jauregui & Perrie Edwards

Ariana Grande & Olivia Cooke

Luke Hemmings & Tom Glynn-Carney

Phia Saban & Jacob Elordi

Kehlani Parrish & Olivia Holt

Kelsea Ballerini & Megan Pete

Danielle Campbell & Joe Jonas

Daisy Edger-Jones & Aaron Taylor-Johnson

Olivia Rodrigo & Hailey Baldwin

Damiano David

Anya Taylor-Joy & Sydney Sweeney

Lalisa Manoban & Kaia Gerber

Yoo Jimin (Karina) & Paul Mescal

Lily-Rose Depp & Joe Burrow

Sophie Turner & Becky G

Kim Taehyung & Kendall Jenner

Jackson Wang & Renee Rapp

Demi Lovato & Conan Grey

Madelaine Petsch & Jenna Ortega

Auli'i Cravalho & Sabrina Carpenter

#notoriousevent

9 notes · View notes

pannaginip · 7 months

Text

Philippine Collegian, official student publication of UP Diliman, on Twitter @phkule:

Dalawang taon makalipas, nanatili ang kawalan ng hustisya para sa pagpaslang ng estado kina Chad Booc at sa New Bataan 5. Sa hamon na paglingkuran ang taumbayan, mananatiling buhay ang legasiya na iniwan ng mga tulad nina Booc na buong-loob nakipamuhay kasama ang masa at nagsilbing guro sa higit na nangangailangan.

[Two years have passed, yet injustice prevails for the state-sponsored murders of Chad Booc and the New Bataan 5. In their struggle to serve the people, the legacy left behind by people such as Booc, who wholeheartedly lived with the masses and served as a teacher to those in need, lives on.]

Basahin ang lathalain ng Collegian noong 2017 sa karanasan ni Booc bilang guro sa Lumad schools dito:

[Read the Collegian's 2017 article on Booc's experience as a teacher in Lumad schools here:]

2024 Feb. 24

The attached photo is of Chad Booc with the following caption:

On this day, Pebrero 25, 2022:

Pinaslang ng militar si Chad Booc, isang Lumad volunteer teacher, kasama ang apat na volunteer sa New Bataan, Davao De Oro, dalawang taon na ang nakalilipas.

Nakapagtapos si Booc bilang cum laude sa degree na computer science sa UP Diliman.

[Chad Booc, a Lumad volunteer teacher, was murdered by the military alongside 4 other volunteers in New Bataan, Davao De Oro, two years ago. Booc graduated cum laude from UP Diliman with a degree in computer science.]

#junk anti terror law #save our schools #philippines #extrajudicial killings #state violence #red tagging #indigenous rights #lumad #afp-pnp #translations

4 notes · View notes

bitbybitwrites · 8 months

Note

specific ask game 7, 13 and 18 !!!!

7. what animal do you look forward to seeing when you visit an aquarium?

Dolphins, Otters, Turtles or any fish that has pretty colors. I'm all for the pretty things. Oh jelly fish are kind of hypnotic to watch too.

youtube

13. first thing you’re doing in the purge?

Lord, I'd probably board my house up and hunker down and try to enjoy the time not going to work and all. How boring am I.

18. your boba/tea order?

You might regret asking me this one 😂

1.) I love bubble tea. My usual go-to is mango or passionfruit or pineapple bubble tea. Black tea. Over ice and half boba/ half coconut jelly( nata de coco) . If I'm crazy and am in the mood for the dairy, I'll take a coconut milk tea over ice again with the half boba/ half coconut jelly. Taro milk tea with boba is pretty good too.

2.) I'm also a BIG tea drinker in general. I usually take it without milk and a teaspoon of honey. My usual go to first is Twinings Earl Grey . After that, these are some of my favorite blends, in no particular order:

Twinings Prince of Wales

Twinings Lady Grey

Twinings Darjeeling

Twinings English Breakfast

Twinings Blackcurrant Breeze

Harney and Sons Victorian London Fog

Harney and Sons Tower of London

Harney and Sons Lunar New Year

Harney and Sons Paris

Harney and Sons Royal Palace Tea

Stash Tea Holiday Chai

Stash Mango Passionfruit (herbal)

Stash Coconut Mango

Stash Christmas in Paris

Stash Christmas Morning

Bigelow Toasted Coconut Almond Bark

Celestial Seasonings Chamomile Lavender (herbal)

Nina's Marie Antoinette Tea ( Black tea with apple and rose from the gardens of Versailles)

Nina's The De Anges (Black tea with strawberry and vanilla)

Jasmin Pearl Tea (any brand)

I have tons more here herbal, black., green, white teas . . but if I list them all this post would be ridiculously long. 😂😂😂😂

Thanks for the ask, @kurtsascot !

If you want to play

#ask game

4 notes · View notes

caraetdeul · 1 year

Text

Saan Ka? | Ikadalawampu't Siyam na Kabanata

Choi Seungcheol x reader filo!smau

Paano kung sa paghahanap mo ng true love, ang makakatuluyan mo pala ay hindi ang kasama mong kumain sa date kundi ang naglilista ng order niyong pagkain?

A/N: OMG FINALLY NAKAPAGUPDATE NA RIN HAHAHA di ko na ipapagbukas toh kasi in dire need na tayo na makapagupdate ako. For everyone's reference, Enchanted Kingdom po yung setting ng story hehe. Enjoy reading caratdeuls!

Main Masterlist | Saan Ka? Masterlist

Humanda talaga kayo sa akin next time na magkita tayo.

Frustrated, you shut your phone off before putting it back in your pocket. You glanced at Seungcheol and halatang kausap niya rin mga tropa niya based on how hard he was typing on his phone.

Seungcheol then looked back up to you, seeing the same exact expression on your face.

It was obvious right then and there that the both of you had no fucking idea what to do.

"So…" Cheol started. You hummed, fiddling with your jacket. All the while avoiding his eyes.

"May hinihintay ka bang kasama?" He asked, wholeheartedly hoping na wala kang kadate na kikitain ngayon.

You contemplated on how to answer his question. On one hand, you wanted to tell him the truth that you were just planning to meet up with your friends. On the other hand, you wanted to lie and say yes.

Hayst. Bitter ako pero di ako liar liar pants on fire.

"Yep," you nodded, "Yung mga kaibigan ko lang. Although base sa mga reply nila sa mga message ko, mukhang solo rider ako ngayon." You huffed, remembering how you basically rushed your plates para lang makasama ka sa gala niyo today.

"Wait, what do you mean?" Cheol furrowed his eyebrows, wondering and hoping na isang coincidence lang ang lahat ng 'to at hindi pinlano ng mga barkada ninyo.

That's when he noticed your matching outfits.

White and jeans.

"Anak ng pocha!"

"Ay bwiset!" You immediately exclaimed, startled by the loudness of his voice. Looking at your reaction with your hands on your chest, Cheol almost laughed if he wasn't so distracted by his realization of both of your situations.

You outstretched your arms towards him signaling for him to calm down, "Bakit? Anong meron?"

Cheol closed his eyes and took a deep breath. You can hear him muttering something similar to a… countdown?

Putek bakit naman biglang nagbibilang 'to from ten pababa? Favorite movie siguro nito yung Kita-Kita nina Empoy tsaka Alessandra de Rossi.

Ay oo nga pala, uncultured nga pala tong kausap ko.

You waited for him to respond, pursing your lips. To be honest, 'di mo alam kung ano ba talaga iisipin mo as of now. All you knew is that iniwan kang mag-isa ng mga kaibigan mo sa EK.

When you saw him open his eyes, you raised your eyebrows at him as if to ask if everything's okay. He nodded before responding to your question.

"'wag kang magagalit sa sasabihin ko ah pero I think they set us up."

Confusion. That's what painted your face the moment he said it.

"Huh?"

"They set us up."

"... As in…?"

"Iniwan nila tayo sa EK nang mag-isa."

"So…?"

"Nasa date tayo. We're having a blind date."

You stared at him and he stared back, waiting for everything to click in your mind.

You blinked, "huh?"

"Nak ng. HIPPIEDOODLEDOO! MAY HIPPIEDOODLEDOO TAYO!"

Cheol saw how your face lit up in realization only to look sad, and disappointed even, the next second. It was then his turn to be confused upon seeing your reaction.

You sighed looking down at your feet, "Sorry Cheol."

"Huh? Bakit ka naman nagsosorry?"

"Nadamay ka pa kasi sa kalokohan ng mga kaibigan ko."

Cheol still didn't fully understand why you were sorry. It isn't as if your friends are the only ones to blame when his own friends also left him there.

"I know na magiging issue lang 'to sa inyong dalawa ni Jane kaya okay lang kung magdecide kang umuwi na lang."

Cheol blinked once, twice, before responding, "Huh?"

"Ampotek lutang ka rin ba?"

"No no I meant bakit mo naman nasabi yun?"

"Lutang ka nga talaga." You sighed frustratedly. Alam mong di naman unusual ang sabog moments sa buhay ng mga college students pero 'di naman to the point na makakalimutan mong may kalovelife ka nga pala.

Cheol tried to explain but you were already walking away from him.

"Okay lang talaga Cheol kahit iwan mo na ako rito. Susulitin ko lang binayad ko sa entrance fee bago ako umuwi. Halos 500 pesos din yun 'no." You said nonchalantly. You tried your best to not let him see how your current situation affected you. That's why you kept on walking as fast as you could, facing away from him.

He chased after you all day, ride after ride, trying to explain what really happened. It was only when the both of you were situated on the very back of the Space Shuttle cart that Cheol was finally able to make you listen to what he had to say.

"Wait yn, let me explain muna bago ka magsalita ulit. Please." He begged.

Fuck. Wag kang ganyan Chie. Alam mong weakness ko yang pout mo.

"Fine. Sige, explain."

Cheol smiled brightly, finally feeling relieved that he got to explain his side. By this point, the ride had already started and was slowly creeping backwards and upwards, trying to build up its momentum.

"Okay so wala na talaga kami." You raised your eyebrows in shock and were already opening your mouth to react before being interrupted by him.

"Wait! Quiet ka muna!" He put his finger on your lips, effectively shushing you.

You feel your cheeks warm up upon feeling his finger on your lips but thankfully, he didn't seem to notice. He was too focused on whatever he was trying to say to see your wide eyes and nervous gulp.

"Matagal na kaming wala. I ended things with her nung narealize ko na hindi pala siya ang talagang sinisigaw ng puso ko. Ang poetic ampotek pero what I'm saying is true. 'Di talaga siya ang para sa akin kasi ikaw ang gusto ko, yn. Ikaw lang at wala nang iba." If your eyes could get even bigger, it probably did. You tried to reply to his confession but you didn't get a chance to with how he basically rapped his explanation to you.

"Apparently, tanga lang pala talaga ako sa nararamdaman ko kasi kahit pala si Jane napansin na niya rin yung feelings ko sa'yo way before ko marealize na may feelings pala ako sa'yo. Si Wonwoo nga halos ibalibag na ako sa sobrang inis niya dahil sa pagkamanhid ko sa sarili ko eh. In fact, I think siya nga ang may pakana ng lahat ng ito kasi siya lang naman ang may ganito kalaking braincell sa aming apat na magtotropa. Anyways, I just wanted to let you know na this wasn't your fault and I truly like you in a romantic way."

It was silent for a few seconds. Cheol was still holding your lips hostage with his finger. He then looked up before saying out loud, "I should probably say thank you sa tropa nating dalawa."

Cheol heard you mumble something incoherent, scrunching his eyebrows in confusion. You pointed at his finger on your lips which made him remove it immediately, his cheeks turning red as cherry upon realizing what he did (he then swore he will never tell you how he essentially engraved in his mind the feeling of your lips on his finger until the day he dies).

"Wait," Cheol said before you got any word out, "nakasakay ba tayo sa rollercoaster?"

Confused, you nodded yes.

"Fuck."

"Bakit?"

"May fear of heights ako."

Click.

Clack.

Silence.

The cart was then released.

You definitely will need to get your ears and hand checked after this ride.

Cheol was screaming—scratch that, screeching— while he held on to your hand for dear life all throughout the ride. It was so bad to the point na nagulat ka na lang na hindi pa nagsuka si Cheol pagkatayo na pagkatayo ninyo.

Kung mayroon pang ikapuputla ang mukha ni Cheol, it definitely did at the time. You even bought him his favorite ice cream para lang mahimasmasan siya.

You let him relax himself for a few minutes before getting his attention.

He looked up to you while eating his ice cream, "Hmm? Bakit?"

You giggled at how cute he looked right now before replying, "I like you too Chie."

Ampotek nabilaukan pa nga siya. Nasaan na ba yung tubig?????

Taglist: @moonwonuu @belladaises

9 notes · View notes

upismediacenter · 9 months

Text

FEATURE: Atin Siyang Salubungin: “Prinsipe Bahaghari” ng Teatrong Mulat

“May mga umaawit na gumamela? Mga nagsasalitang ahas at pusa? Lumilipad na papet? Niloloko mo ba ako kaibigan?” Aba’y hindi! Natunghayan namin mismo ang mahiwagang pagtatanghal ng ating mga kaibigan mula sa Teatrong Mulat ng Pilipinas.

Anong pagtatanghal? Syempre, ano pa ba kundi ang Prinsipe Bahaghari! Nais mo ba silang makilala?

SAAN TAYO PATUNGO?

Hango sa klasikal na kwentong pambata na “The Little Prince” ni Antoine de Sainte-Exupery, ang kwento ng ating munting prinsipe ay muling binigyang-buhay ng Teatro Mulat. Sa halip na sa disyerto ng Sahara, dadalhin tayo ni Prinsipe Bahaghari sa Pilipinas upang pagmasdan ang mga hardin ng gumamela. Sino bang hindi masasabik na umawit kasama ang bagong kaibigang si Kwentista, ang mga tala, hari, at nilalang na namamalagi sa ating bayan?

Itinampok sa “Prinsipe Bahaghari” ang pagmamahal ng prinsipe sa kaniyang gumamela matapos maglakbay sa iba’t ibang mundo, at kilalanin ang iba’t ibang mga hari. May kabagalan man ang ilang bahagi ng dula, gaya ng pakikisalamuha sa mga hari, sila nama’y bumalik kasama ang mga tagpong nakakapagpabagabag! Paano nga ba umusbong ang produksyon ng gayong istorya at pagtatanghal?

ANG ATING MGA GABAY

Taong 2019 nang unang tinahak ng Teatrong Mulat ang unang mga hakbang sa pagbuo ng dula na isinulat ni Vladimeir Gonzales, sa ilalim ng direksyon ni Aina Ramolete at ng producer at assistant director na si Prop. Amihan Bonifacio-Ramolete. Kalaunan, ito ay nakalipad sa kauna-unahang pagkakataon sa online dulaan noong pandemya. At ngayong taon, muling sumabak sa paglalakbay si Prinsipe Bahaghari, at natunghayan na natin siya sa pisikal na entablado. Tunay na nga ito, kaibigan!

NGUNIT SINO NGA BA ANG TEATRONG MULAT?

Bilang pinakaunang Teatro Papet Museo sa bansa, ibinibida ng Teatrong Mulat ng Pilipinas ang mga sining, alamat, at kwentong-bayan mula sa iba’t ibang lugar sa Asya. Kinikilala din ang kanilang galing sa paglahok sa samot-saring paligsahan sa buong mundo. Batid niyo bang ginawaran din bilang National Artist noong 2018 ang founder nito na si Amelia Lapeña-Bonifacio? Bukod pa rito, madalas din silang makikita sa mga gawaing pampamayanan kasama ang mga organisasyong tulad ng HELP Learning Center Foundation at UNICEF.

Alam mo ba na bukod sa Prinsipe Bahaghari, marami na ring isinagawang programa ang Teatrong Mulat sa mga nagdaang taon! Ang ilan sa mga ito ay ang “Dalawang Bayani” (1996) at “Ang Pagong at ang Tsonggo” (1977).

MGA BAGONG KAIBIGAN

Pinaliligiran ng sining at musika ang mundo ng Prinsipe Bahaghari. Bilang mga pangunahing tauhan, sa mga papet ibinuhos ng produksyon ang kanilang galing at kakayanang pansining—mula sa pagkulay at pagguhit, paglalaro ng mga ilaw, hanggang sa pagsulat ng mga dayalogo’t awit. Kaya naman, ating kilalanin ang ilan sa mga tao sa likod ng dula!

Tinampok sa dula ang mga tauhang puppeteers. Una na rito si Prinsipe Bahaghari, na siyang pinagalaw nina Arvy Dimaculangan, Jeremy Bravo, at Sig Pecho. Binuhay naman nina Shenn Apilado, Karlo Erfe, at Harvey Rebaya Sallador ang karakter na si Kuwentista. Para sa mga hayop, ang Pusa ay pinagalaw nina Mary Allen Asuncion, Ravelyn Emerald Dar Juan, at Cian Jes Avendaño, at si Mary Allen Asuncion naman sa Ahas. Hindi rin magpapahuli si Ravelyn Emerald Dar Juan sa pagbibigay-buhay sa tauhang si Gumamela.

Para naman sa grupong sining-biswal, pinangunahan ito ni Aina Ramolete, ang direktor at isang alumni ng UPIS. Isa rin siya sa mga mangguguhit at pangkalahatang production designer ng dula. Nilikha naman ni Clariz Caingat ang mga tauhan sa istorya, at binuhay ni Napoleon B. Rivera Jr. ang mga bidang papet. Si Steven Tansiongco naman ang nagsilbing graphics and video designer, habang si Gabo Tolentino ang tumayo bilang lights designer.

Sandali, mayroon pa! Hindi rin malilimutan ang mga sumulat at bumuo ng nakatutuwang awit na sina Arvy Dimaculangan, ang music and sound designer na galing ding UPIS, at si Jessamae Gabon, ang music composer. Naging boses ng batang prinsipe si Kherwind Zane Duron, habang isinatinig naman ni Ron Capinding ang Kuwentista. Ngunit, tandaan: marami pang mahuhusay na kaibigang sa likod nitong tanghalan!

Kung nais niyo pang tangkilikin ang kanilang mga proyekto, may publikasyon inilimbag ang Teatro ukol sa kanilang proseso ng pagbuo ng dula! Naku, hindi niyo ito nanaising palampasin! Ayon sa playwright, inaanyayahan nila tayong basahin ang kanilang librong pinamagatang “Ang Paglalakbay ni Prinsipe Bahaghari,” sa Philippine Writers Series ng UP Press at Likhaan: UP Institute of Creative Writing. Matatagpuan ang kanilang teatro sa Amelia-Lapeña Bonifacio Theatre sa Quezon City at maaari niyo ring bisitahin ang kanilang social media sa Instagram (@mulatpuppets) at Facebook (Teatrong Mulat ng Pilipinas).

MGA TALANG NAGNININGNING

Naramdaman sa buong dula ang kahalagahan ng mga relasyong ito at ang pagkakabuklod natin sa isa’t isa. Sa katotohanan, unang nagkaroon ng anyo ang istorya mula sa kakilala ni Gonzales na kapwa-manlilikha sa UP, at kamag-anak din pala ng isa sa kaniyang mga unofficial mentor sa sining ng dulaan.

Makikita din ang temang ito sa direksyon ni Direk Aina. Ninais niyang gawing isang pagbibigay-pugay sa ating mga mahal sa buhay ang dula. Halimbawa nito ang kaniyang lola na nagbigay ng inspirasyon para sa tauhang si Kwentista, gayundin ang kaniyang kaibigang si Edel, na isa nang talang kumikislap sa kalangitan. Bukod dito, handog din ng direktor ang kwento sa ating mga hindi malilimutang panahon ng kabataan na nananalaytay pa rin sa ating mga puso at diwa.

HALINA’T SIMULA NA NATIN ANG ATING PAGLAKBAY!

Pagdating sa mismong dula, aba, pakiramdam namin ay bumalik kami sa aming pagkabata! Hindi ito dahil sinasabi naming pambata lang ang mga papet! Kundi dahil tunay na kahanga-hanga ang mga larawan at tagpo ng mismong palabas.

Maliit ang entablado ng Teatrong Mulat, gayunpaman, hindi ito naging hadlang sa mga ipinamalas na sining biswal at set design. Ang mismong tanghalan ay binubuo ng iba’t ibang hugis at istruktura na yari sa mga piraso ng katsa at kahoy. Gamit ang projector, inilapat ang mga larawan, salita, shadow puppets, at iba pang special effects na ipinakita sa teatro. Sa bandang gitna, may makikitang bilugang butas na naging sentro sa mga eksenang itinanghal. Gayundin, hindi nagmistulang maliit ang espasyo at nagawa nilang pagalawin ang mga papet habang sila’y nagbibiruan at nagsasayawan sa entablado. Ang lahat ng mga elementong ito ay nagbunga sa isang nakamamanghang pagtatanghal.

MGA PAPET NA LIKHA, NAKATUTUWA!

Ay, ang mga papet! Ang ating mga bida, hindi lang sa kwento kundi sa buong dula! Gawa sa rattan ang mga papet at kadalasa’y braso, ulo, at binti lamang ang gumagalaw na parte ng kanilang katawan. At isa pa, hindi sila nakapirmi lang sa isang pwesto! Sa isang papet, tatlong papetir ang nagmamando upang maging malaya ang ating mga kaibigan sa paggamit ng buong entablado. Kaya kahit hindi nagbabago ang ekspresyon ng kanilang mukha, punong-puno pa rin ng buhay ang mga papet. Isa sa mga paborito namin ay ang Pusa dahil tunay ngang malapusa kung gumalaw ito mula sa paglalakad hanggang sa pagkamot sa sariling katawan gamit ang mga paa, hindi mo mapipigilan ang sariling mapatili sa tuwa!

Nakuha naman ang loob ng mga manonood mula sa pagsasatinig sa mga tauhan pati na ng mga orihinal na kantang pinatugtog sa dula. Ubod ng husay! Talagang bibilib ka sa mga madamdaming boses sa kanilang pagpapahayag ng mga linya ng mga karakter! Kahit na medyo makaluma ang estilo ng kanilang dayalogo, hahalakhak ka pa rin sa binibitawan nilang mga biro—lalo na sa mga biro ng Kuwentista! Masigasig ang kaniyang paglalahad ng mga kwento at punong-puno ito ng karakter. Ganoon din ang ating munting prinsipe! Tiyak na ika’y maaaliw sa usapan at kalokohang namagitan sa kanilang dalawa. Mula umpisa hanggang dulo, mapupukaw ang iyong atensyon sa magandang interaksyon ng dalawang pangunahing tauhan.

At kung ito’y kulang pa, tiyak na mapapasabay ka naman sa mga awit at alindog ng mga haring nakilala ni Prinsipe Bahaghari!

ANG KANILANG MGA KWENTO

Syempre, hindi magpapahuli ang mismong kwento ni Prinsipe Bahaghari. Ang kwento ng buong dula ay punong-puno ng emosyon, tulad ng pagmamahal at pangungulila, at mas pinaangat ito ng huling tagpo nang pinaalala nila sa atin na kailangan natin magparaya at huwag ibaon ang sarili sa dalamhati. Makikita sa mga papet ang kalinga ng bawat tao sa likod ng produksyon dahil nais nilang iparamdam, ika nga ng prinsipe, na binabago tayo ayon sa pagmamahal na ibinibigay sa atin. Sa huli, ang inyong samahan at oras na ginugugol para sa isa’t isa ang nagpapabukod-tangi sa inyo mula sa iba.

Pinalalim pa ito ng paggunita at dedikasyon sa wakas ng pagtatanghal—“Para Kay Edel.” Ramdam mo na ibinuhos ng Teatrong Mulat ang kanilang pagmamahal at taos-pusong pagsisikap para lamang ihandog ang dula sa isang kaibigang wala na sa ating piling. Naging malamlam man ang pagpapatuloy, hinangad nilang maipakilala sa mga tao ang mahal na kaibigan, na tulad ni Prinsipe Bahaghari, maraming naituro at binago sa kanila. Gaya nga sa dula, sila’y tumitingala sa mga bituwin sa kalangitan, hinihiling na sana’y nakauwi at nakakapagpahinga na ang kanilang kaibigan.

SA MULING PAGKIKITA, KAIBIGAN!

Masasabi naming binago kami ng Teatro sa ipinamalas nilang talento at sa paghandog sa amin ng aliw at pagmamahal. Talagang nanaisin mong balikan ang mga tinahak na mga planeta at kamustahin ang mga kaibigang nabuo sa kwento ng batang prinsipe! Kaya, mga kaibigan, kayo’y aming iniimbitahan na kamustahin ang mga makata at manlilikha ng Teatrong Mulat! Hindi-hinding niyo ito pagsisisihan. Hanggang sa susunod na paglipad, paalam! // nina Zaeda Wadi at Eda White

#MC2024 #Feature #Filipino #Zaeda Wadi #Eda White

4 notes · View notes

amstories · 2 years

Text

SP002: make the world know (you're my girl)

Pairing: Jenica x Jeremy from You Make Me Sick

Other Characters: Lorraine

Prompt: Jealous Jenica

Merry Christmas and happy holidays! Ito na yung promise kong special ficlet sa inyo. Thank you for reading and loving YMMS, especially for being patient in waiting for this ficlet. Enjoy! 🫀

Minsan hindi makapaniwalang boyfriend na ni Jenica ang taong kinamumuhian niya. He also happens to be one of the most attractive doctors in the hospital. It feels like a blessing and a curse.

Jenica and Lorraine are walking to the cafeteria for their lunch. Jenica spots a familiar built at the entrance of the cafeteria. That was her boyfriend talking to a really attractive and sexy female doctor. The woman was chuckling and caressed Jeremy's biceps, which made Jenica's stomach flip. She caught Jeremy smiling at the lady. Now, she wants to throw up so bad.

As much as she wants to grab the lady by her hair, she stopped herself. Hindi siya pwedeng magpaka-squammy dito sa ospital ngayon at baka matanggalan pa siya ng trabaho. But she can't deny that it didn't feel good watching him laugh with someone prettier than her. It made her feel sick.

Nilagpasan na lang nina Jenica at Lorraine ang dalawa. Hindi na lang ito pinansin ni Jenica. Baka pagkain lang ang sagot sa nararamdaman niya. Sana nga, pagkain lang.

Nakakuha na sila ng pagkain at lahat-lahat, hindi pa rin maipinta ang mukha ni Jenica. "Teh, ayos ka lang ba? Ayaw mo ba nung pagkain mo?" tanong ni Lorraine.

Kunot-noong umiling si Jenica. "Wala 'to. H'wag mo na lang pansinin." Kumain na si Jenica kahit na masama pa rin ang loob niya. Kanina pa niya inaabangan si Jeremy na pumasok sa cafeteria.

She thought that when he sees her, he would immediately follow her inside. Boy, she thought wrong. A few minutes later, pumasok na sa cafeteria yung kanina pa niya hinihintay. She looks like a lovesick puppy with what she's doing and she doesn't care anymore. Si Lorraine lang naman ang nakakakita sa kanya.

"Ay, kaya pala parang nagusot 'yang mukha mo, teh!" sabi ng kaibigan niya.

"Kilala mo ba yung kausap niya kanina?"

Napatigil sa pagkain si Lorraine at napaisip. "Isa yata 'yon sa mga bagong intern na doktor. Hindi ko lang alam kung anong specialization no'n."

Tumango-tango si Jenica. Napansin niyang naglalakad papunta sa kanila si Jeremy kaya umiwas na siya ng tingin dito.

"Ay, papunta na rito si Sir Dok! CR lang ako," paalam ni Lorraine. Pipigilan pa sana ni Jenica ang kaibigan pero hindi na siya nakaangal pa.

"O, saan pupunta 'yon?" bungad ni Jeremy sa kanya.

"CR," maikling sagot ni Jenica.

Nilapitan ni Jeremy si Jenica para halikan ang pisngi niya pero umiwas lang siya. Alam na nito agad na may problema. "Ryl, what's wrong?" malambing nitong tanong. Nang hindi niya pansinin ang lalaki ay hinawakan nito ang baba niya saka iniharap sa kanya. "Baby, tell me what's wrong."

"Wala."

Jeremy kissed her hand. "Come on. It's obvious you're angry. Please tell me what I did to upset you," paglalambing niya. He ended it with another kiss on her hand.

Come to think of it, Jenica thought it was ridiculous this time. Mas lalo lang siyang nahiya sa inasta niya dahil lang sa selos. Ang pangit pala sa pakiramdam ang magselos. "Pagtatawanan mo lang ako kapag nalaman mo," nahihiyang sabi ni Jenica.

"What is it then?" He was still holding her hand, never letting it go unless he's sure that she's already pacified.

She let out a thin sigh. "Ang gwapo mo kasi masyado," reklamo ni Jenica. She could see him smirk from her peripheral view.

"And what about it? This handsome face is yours." She rolled her eyes at how good he was with his words.

Pumasok sa cafeteria yung babaeng kausap ni Jeremy kanina sa labas ng cafeteria. Bumalik na naman ang hindi maipintang mukha ni Jenica. That was when Jeremy understood what was happening.

He stole Jenica's attention by holding her chin and making her face him. "You are the most beautiful woman in my eyes, kahit na gusot na gusot na naman 'yang mukha mo. Ikaw ang mahal ko, Airylle Jenica de Leon, soon-to-be Ylagan." He ended his spiel with a kiss on the forehead. "Don't be jealous anymore, hmm?"

Jenica's face softened. It felt like all her jealousy faded away. He sure knows what to say. Hindi nito alam na isang halik lang sa kanya, mawawala na agad yung selos na nararamdaman niya.

Oh, to be loved by Jeremy Ylagan is probably the best feeling in the world.

"Are we okay now?" he asked. Tumango naman si Jenica. "Alright, I have to go now. Liam is probably looking for me."

"Hindi ka ba kakain ng lunch?" Jeremy smiled at how she worried about him. It's the most adorable thing for him in the world.

Umiling ito. "Kumain na ako, Ryl."

"E anong ginagawa mo rito sa cafeteria?"

"I just made sure you'd actually have lunch. I was actually waiting for you earlier then I bumped into one of the interns." Ahhh, maybe that girl from earlier. "Sige, kain ka na. I'll see you later."

"Alright. See you later."

Jenica watched him walk towards the cafeteria door. Halfway from the door, he turns back again and shouts, "I love you, Jenica!" She was so stunned at his loud proclaimation that even the entire cafeteria heard it.

Now, everybody's staring at her. Jeremy just stood there like he was waiting for something. When she didn't say anything, Jeremy repeated, "I love you, Jenica!"

Ramdam na ramdam na ni Jenica ang pagtaas ng dugo niya sa mukha. Sobrang namumula na siguro siya. Paano ba siya hindi mahihiya nito e lahat ng tao sa cafeteria, nakatingin sa kanya?

"Argh! Just say it back already!" Lorraine complained, coming back from the restroom.

Iyon ba yung hinihintay ni Jeremy? "I love you, too," mahinang sabi ni Jenica.

"Hindi kita marinig."

"Sabi ko... I love you, too!" frustrated na sigaw ni Jenica.

"That's more like it," he said like he's so proud of his girl. Nakangiting naglakad palabas si Jeremy. Samantalang naiwang namumula si Jenica.

"Hay nako. Ang lalandi!" komento ni Lorraine.

#amstories #ymmsAM #ficlets #jenjer #special ficlets #SP002

10 notes · View notes

tiredeyesight · 2 years

Text

characters / fandoms i will write for

- hi !! i’ll be taking all requests but occasionally might turn them off just for a little break from writing otherwise request as you please 💓

grishaverse (shadow & bone)

alina starkov

mal oretsev

nikolai lantsov

genya safin

alexsander morozova

tamar kir-bataar

tolya yul-bataar

zoya nazyalensky

grishaverse (six of crows)

kaz brekker

inej ghafa

nina zenik

jesper fahey

matthias helvar

wylan van eck

lord of the rings

aragorn

boromir

legolas

galadriel

frodo

arwen

thranduil

elrond

sauron / halbrand

adar

marvel

natasha romanoff

wanda maximoff

wade wilson

gwen stacy

miles morales

sam wilson

america chavez

stephen strange

bucky barnes

carol danvers

matt murdock

monica rambeau

kamala khan

peter parker

namor

jenifer walters

agatha harkness (mcu)

loki laufeyson

xmen

erik lehnsherr

charles xavier

jean grey

scott summers

alex summers

logan howlett

emma frost

ororo munroe

raven darkhölme

star wars

padme amidala

obi wan kenobi

anakin skywalker

leia skywalker

luke skywalker

han solo

ben solo / kylo ren

poe dameron

rey skywalker

mandalorian / din djarin

fennec shand

marauders era (harry potter)

lily evans

marlene mckinnon

barty crouch jr

james potter

sirius black

peter pettigrew

remus lupin

mary macdonald

pandora lovegood

regulus black

dorcas meadowes

alice fortescue

frank longbottom

wednesday

wednesday addams

enid sinclair

bianca barclay

xavier thorpe

ajax petropolus

yoko tanaka

tyler galpin

måneskin

vic de angelis

ethan torchio

thomas raggi

damiano david

the witcher

geralt of riveria

yennefer of vengerberg

renfri

triss

cahir

fringilla vigo

scían

êile

eredin

meldof

fjall

zacaré

callan

syndril

avatar

jake sully (2009)

neytiri (2009)

neteyam sully

loak sully

kiri sully

aonung

tsireya

miscellaneous

eminem / marshall mathers

florence pugh

beth harmon (the queens gambit)

agatha pendragon (school for good and evil)

orlando bloom / will turner

alex turner

david bowie

beabadoobee

pedro pascal

ben barnes

anya taylor joy

brie larson

david tennant / 10th doctor

jenna ortega

timothee chalamet

#shadow and bone x reader #six of crows x reader #lord of the rings x reader #marvel x reader #xmen x reader #star wars x reader #marauders era x reader #wednesday x reader #mäneskin x reader #the witcher x reader #avatar x reader

12 notes · View notes

liarasdf · 1 year

Text

Cheers to 17- 18th!

35 minutes before my legality. It's ending already. I'm scared, excited, shaking, anxious, all at once. Pero sa pagkakataong ito, isa lang ang hinihiling ko: Maging masaya sa isa sa mga magiging highlight ng buhay ko.

*12AM, June 25*

Happy Birthday, L! Sabi ko last month pa lang bago matapos 'yung school year, magsusulat ako para sa mga natitirang oras ko as a 17-year-old girlie, e. (Tangina parang mamamatay na ako ah?) Anyway, ayon, dahil mas umiral pa rin talaga 'yung katamaran, ngayong after birthday ako nagsusulat. (O, 'di ba parang tanga lang.) Pero siguro mas pinili ko na lang 'to para mas ramdam.

Simulan muna natin sa naging emphasis ng buong 17th year ko. Ayon, grade 12 na ako. Senior. Seniorita as my last year as a highschool student. Honestly, 'di ko alam paano ipapaliwanag kasi sobrang mixed emotions and ang overwhelming ng lahat ng experiences. Siguro ano na lang, literal na kinabahan ako kasi noong g11 pa lang kami, like orientation pa lang ata no'n or patapos na 'yung school year, may kumausap sa'min na senior namin na dating Humanista rin. Binigyan kami ng heads ups, reminders, mga babala, and more on what to expect on our last year as SHS Tomasinos. Shockingly, nakinig ako sa mga sinabi niya and talagang naselyo siya sa utak ko. Edi nag-anticipate na ako ng mga mangyayari, I even prepared myself because one of the things or words that strucked me the most from the speaker that talked to us was, "Creative Writing" and "Creating Non-fiction" which are all about WRITING. OO, WRITING - my worst and most exciting fear.

Fast forward, nag full face-to-face na kami. For almost three years, naramdaman ko ulit yung pisikal na pagod sa pagcocommute mula Ugong hanggang Blessed- ay hanggang UST na pala. Pumikit lang ako, nasa dream school ko na ako nag-aaral- hanggang college! It still feels surreal. Daming ganaps for real to the point na I can't even list them all kasi super mixed emotions ng senior year ko, and the past half months ng buhay ko. Ano ulit? Super begging for attention na naman ako, nag-amfee moments na naman sa ibang tao na akala ko kinaganda ko na. Fuck. Nasanay lang siguro akong sumandal sa balikat ng mga tao. Naalala ko 'di ko pala puwedeng gawin 'yon sa lahat. Apologies.

Ano pa ba? Shet. Siguro 'yung umabot din ako sa buhay ko, for the first time in my life, na na-confuse ako sa orientation ko dahil sa isang tao. I mean, this is very inevitable and I'm not closing my doors sa pagiging gay, but I feel like hindi ko PA makita 'yung sarili ko sa same gender relationship. Maybe admiration lang talaga kaya ko.

Dami pa actually. Naging tanga sa pag-ibig na hanggang ngayon, fuck, when will I ever learn ba? Bigyan niyo na ako ng bago, 'yung mas better, 'yung mas deserve ko. EMZ. Uhm, playing 17 by Avril Lavigne non stop and setting it as "my song" kahit na I don't relate to most of its lyrics, basta ma-fit lang kasi nga 17 ako. Ewan. Masyado kong niromanticize pagiging 17 years old ko simply because ayaw kong mawala 'yung concept ng pagiging minor de edad ko. Well, the time's up and now I'm entering my adulting age.

Basta to summarize this all, I am really, and will be forever grateful for all the experiences, people, life lessons that I've learned in my 17th age and I'm really looking forward sa pag-uumpisa ng aking adulthood. I really hope that the next following years of my life treat me the way that I deserve, like what my one treasured friend said to me that made my heart touched and melt. I will really miss you.

Anyway, cheers to 18th, L! I really wish you all the best and please make good choices in life kasi tangina 'di ka pusa na merong siyam na buhay tulad nina Vivi and Hype. Bitch isa lang buhay mo. ISA LANG. Always aim for progress and please do not be hard on yourself anymore. I'm really begging and on my knees right now.

For the last time, Happy Birthday, L! Be happy. Be strong. Maging maganda palagi at ibalik ang alindog :)

#drama #reflection #18th #legality

3 notes · View notes

paccoazalearecoletosblog · 2 years

Text

Padron ng Paglaho

Ulan ng mga dahong kawayan sa aserong puti, hindi ko na nakita ang liwanag ng araw. Kaluskos ng mga sanga sa aming butasing bubong. Nahulog ang mga malulutong na dahon. Doon sila dumausdos nang walang tigil sa bintana, at nang maubos, lumitaw si Nanay na may ngiti … na sa akin ay nagpahikbi. Kumain ka na? tanong niya. Tumango ako, Oo naman, Nay [sinungaling]. Kaya aking inaliw ang sarili sa pagbibilang ng bawat pagsampay niya ng mga blusang puti na sa hanging malagihay ay kumikendeng-kendeng. Parang kagaya ito ni Tatay noong nakapasa si Ate Laarni sa UPCAT pero ngayo’y lumpo na, lumpo na rin ang kaniyang pag-asa sa nag-iisang dalaga. “Ang ganda ng mga blusa, Nay! Bagay sa ’yo.”

“Kay Tita Courtney mo ito. Alam mo ba e malaki bayad niya ngayon. Limang daan, di tulad sa regyular kong laba na dos singkuwenta lang.”

Naawa lang sa amin—panigurado, kaya dinoble ang bayad. May washing machine naman sila, naawa lang talaga. Si Tatay kasi, nabundol ng traysekel. Hindi naman magawang singilin ni Nanay ang pamilya ng nakabangga dahil kagaya namin, sila’y kumakahig, ni hindi nga makatuka. Mas mabuti sana kung kotse na lang, e kaso mahal na mahal kami ng kamalasan. Nagbiro pa nga ako kay Tatay na lulumpuhin ko rin ang lalaking iyon.

Saging na saba ang pinambayad ng ginang—na pinagpipiyestahan ng linta kong bayaw. Nakabuburyo ang talamsak ng bibig niyang bukambibig ang suweldong kinse mil—na hikahos naman sa kaniyang mga gala. Nanatili siyang binata habang nalalanta ang asawa niyang minsan nang pinakamagandang Reina de Las Flores sa apatnapu’t limang baranggay ng Dumangas. Nagkangitian sila ni Ate Laarni; tumalikod naman si Tatay nang sila’y matingnan saka pinatay ang radyo.

Pinatugtog ulit ito ni Kentoy, ang bunso, at sumabay sa awiting Ingles. Umawit na rin si Nanay. Sintunado silang dalawa subalit kay sarap pakinggan. Nagmistulang pagwawakas ng isang komedyang pelikula nina Dolphy at Redford White ang biglaang pagsayaw naming lahat—maliban kay tatay. Alam ko namang mahal niya pa rin si ate kahit binigo siya nito.

Sa mga gabi, damang-dama ko ang kaniyang lungkot kada tilapon ng mga baso sa kusina. Iyon ang dahilan kung bakit bumili kami ni Nanay ng mga basong gawa sa lata at kinolekta na ang mga baso ng mga cup noodles. Nahirapan nga si Tatay magbasag, disturbong ingay naman ang kapalit na sa akin ay nagpapahiwatig: “Quijano, ang responsibilidad ay pinapasa ko na sa iyo.” Na sa sobrang bigat, miminsang binalak ko na ring mag-asawa’t bumukod. Ikot ng dekadang karalitaan sa aming angkan na nararapat lang tuldukan. Pero bakit ako? Dapat si ate, siya ang mas matanda. Gusto ko pa maging engineer. Nasa sekondarya pa nga lang ako.

Sinimangutan ko si ate. Ano kaya ang tumatakbo sa kaniyang kokote? Sinimangutan ko rin si Tatay. Bakit kaya mahirap pa rin siya—kami? E, ang sipag-sipag niya naman pumasada, a? Sa wakas, sumayaw na rin ang lumpo niyang paa, si ate lang talaga ang makapagpapasayaw sa isang lumpo. Si Tatay? Dinadaan niya na lang ang pagmamahal sa pagbabantay sa una niyang apo. Ano’ng sinabi ng galit na lolo sa pisnging siopao ng biluging unano? ‘𝘞𝘢𝘩! 𝘒𝘢𝘬𝘢𝘪𝘯𝘪𝘯 𝘬𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘪𝘺𝘰𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘺𝘢𝘯!’

Doon ko napansing kumapal ulit ang abo sa kaniyang buhok. Quijano Sr., kakayanin pa kayang paitimin ng henna ang iyong mga pilak? Para na siyang sais sienta años kahiman quarenta ang tala ng papel. Nagmistulang kapatid niya na lang si lolo.

***

“Dalawang libo lang ito. Pilak nga ba ito?” Kukunot malamang ang noo ko sa tanong ng lolong mag-aalahas. “2.5 ounce. Sige, isang libo, at limang daan naman para sa mismong relo.

Walang gana kong sinuri ang bigay niyang perang papel. Naging isang libo at limang daan lang ang relong may pinakamataas na halaga sa aking buhay. Patawad kay Nanay. Kapos pa rin ito sa bayarin. Umalis na lang ako sa lumang sanglaan at dumiretso sa isang kaibigan.

“Pare, pasensiya ka na talaga. Hindi na kita mapapahiram pa ng pera. May utang ka pa. Bayaran mo muna iyun. Kailangan ko rin ng pera.” Bistado na ako kaagad kahit isang pangungusap pa lang ang nabigkas ko. Tinago ko na lang ang panlulumo’t inis sa paglagok ng inalok niyang alak. “Mag-abroad ka na lang kaya? May libreng seminar doon sa center papuntang SoKor. Factory worker. Daig pa suweldo ng guro mo.”

Tinitigan ko lang siya—titig sa aming kabataan. “Salamat, p’re. Uwi na lang muna ako.” Mas lamang ako sa kaniya noong kami’y nasa sekondarya; binaligtad kami ng buhay. Sarap na lang itapon ng mga medalya’t setipikong panandaliang dangal lang ang dulot. Kung hindi lang ako pahinto-hinto sa kolehiyo baka mayaman na ako.

Nilisan ko ang kaniyang department store habang kanta-kanta ang awiting Ingles nina Nanay at bunso—nakagagaan. Parang kailan lang sinasayawan namin ito. Buwiset, bakit kasi ang mahal na ng upahan ngayon? Kung full scholarship lang sana ang binigay sa akin e bawas pa sa gastusin.

Pumara ako ng jeep. Nakasakay sa pangatlong para. Sa biyahe, inoobserbahan ko ang mga kapwa estudyante. May nagwantutri pa. Naalala ko noong una ko itong sinubukan, nahuli at nahiya ako sa guro ko kaya mula noon lagi na akong nagbabayad lalo pa’t dating drayber si tatay.

Pumara ang jeep, sumakay 𝘴𝘪𝘺𝘢 at ngumisi sa alaalang naalala. Nagkatinginan muna kami bago siya 𝗎𝗆𝗎𝗉𝗈 sa aking tabi. Grabe ang asiwa sa hanging umaaligid. Para kaming mga sira kung sino ang mauunang babati kaya mabuti’t biglang pumreno ang jeep. Sa akin dumikit ang kaniyang katawan at 𝗇𝖺𝗋𝗂𝗇𝗂𝗀 𝗄𝗈 𝖺𝗇𝗀 kaniyang paumanhin. Pasimple ko naman siyang inamoy … ang gaan sa utak.

“Manong, para po! Kuya, paabot naman ng bayad ko … salamat.” Pinaabot ko na rin ang aking bayad sa tsismosang katabi saka lumundag palabas ng jeep. Bumuntot lang akl sa likod ng aking guro habang pa𝗉𝖺𝗌𝗈𝗄 𝗄𝖺𝗆𝗂 sa gate ng unibersidad.

Nakinig sa kaniyang diskusyon at bakit di niya ako magawang tuksuhin? Alam ko naman ang sagot. … Tapos na ang klase, sumakay kami ulit sa jeep at para pa rin akong tuta sa kaniyang likod. Bumaba kami sa mumurahing kainang dinadagsa. Hinubad niya ang id naming dalawa at pinatago sa aking bag. “Para patas na tayo, 𝖩𝖺𝗇𝗈.” Kung sa malayo, simple kaming nagtutuksuhan, kumakain ng turo-turo, hot cake at sago’t gulaman.

“Ma’am.”

“Jano, ang kulit mo.”

Pinagpatuloy naming ang pagsasaya sa pagkain at pagkuha ng mga retrato. Sinulit ang isang oras para sa isa’t isa.

“P’wedeng sumama sa bahay n’yo?”

“E, di ba may part time job ka pa mamayang gabi?”

“Kukumustahin ko lang si tito.”

“Gano’n pa rin si Papa.”

“Tara na sa inyo.”

Sumakay kami ng padyak tungo sa kanilang subdivision. Mabilis kaming nakarating sa kanilang bahay. Malaki. Pagkakita ko sa kaniyang ama, naalala ko si Tatay. Dapat kagaya ni Tito Delfino ay nagpapahinga na lang din si Tatay.

“Kumusta, Jano?”

“Ayos lang po.” Tinanggap ko ang inalok niyang alak. “Tito … minsan na po ba kayong nalumpo?”

“A?”

“Wala po.”

Nagtagal ako hanggang alas otso at nalasing. Ang lakas pala uminom ni Delfino. Sumigaw ako ng padyak nang makalabas at nakaistorbo. Inalalayan na lang ako ng drayber.

***

Bumaba sa padyak na ebike. Dati mano-mano pa iyan, ngayon de-kuryente na. Sa arko ng baranggay, mayroong bombilyang patay-sindi ang kulang sa pansin. Papasok sa aming kanto, nakasusulasok ang amoy ng kahirapan at kamangmangan—sila ang palaging bumubungad. May isang amoy lang ang naiiba—ito ang sinampay at halimuyak ng aking asawa. Lumabas siya ng bahay. Pinagmasdan ko ang pasada … ilan pa kayang sikap at tiyaga ang kailangan kong ipamalas? Ganito na lang ba kami hanggang malagutan ng hininga? Matutulad ba kami kay Quijano Sr. at Eufemia?

Jano! Welcome home! Bati ng aking asawa at para siyang si Nanay noong pinagmamasdan kong nagsasampay ng mga blusa. Noong si Nanay ay cuarenta años. Sa paghawi niya ng kumot, kami ay nagkatitigan, sunod ay nagkangitian. Hinagkan niya ako nang sa kaniya’y makalapit: ako sa pagtataka, siya nama’y natatawa. Ano’ng meron? Usisa ko. Wala, ambango mo lang, hagikhik pa niya.

Parang kalian lang, guro ko pa siya, ngayon asawa na. Parang kailan lang, masigla pa ang kaniyang papa, ngayon ay lumpo na rin. Nagkasakit din ang kaniyang mama, tulad sa sinapit ni Nanay. Pinapaaral niya na rin ang bunso niyang kapatid tulad sa akin. Patas na kami. Ngunit sa gabi ay nahuhuli ko siyang umiiyak. Tila gusto niyang sabihin na hindi niya na kaya. Ako nga kinakaya ko kahit na ubos ang oras niya sa kaniyang pamilya at katiting lang ang binibigay sa akin. Kinakaya ko talaga.

“Kung hindi lang sana nabundol si Papa. Sana talaga mahuli na ang kriminal na ’yun.” Hinila niya ako papasok at nahiya ang kapal ng kalyo sa palad kong nakalapat sa kaniyang palad.

Nagluto kami ng hapunan na may kasamang concierto na pinagtak’han ng mga kapitbahay. Tinatawag akong tililing. Hindi ko alam bakit. Nagpatuloy na lang kami sa hapunan at sa panghimagas ay may paimpit nang kasama habang kami ay nagsasalo-salo. Hanggang sa dumungaw ang bukangliwayway, nakatanggap ako ng kape pero ang kape ay parang matagal nang tinimpla. May kaunting pandesal pero di ko ginalaw, may bulaklak na kasi. Iniwan naming malamig ang kape, sabaw, at sinangag; sa loob ng kuwarto ay mainit. At nang lumabas, nagulat ako … dumami ang hugasin sa kusina.

TILILING! HOY TILILING! Tawag ng kapitbahay o panunukso? Hindi ko na lang pinatulan. HOY JANO, NANG-AAKIT KA BA SA AKIN? AYOKO SA TILILING! Pinagsarahan ko na lang siya ng bintana, nagbihis at hinanap ang aking asawa. “Langga? Nasaan ka?” Nawala. “Langga!” Nawala siya …

***

“Pare, sa susunod na buwan ka na pala sasakay ng eroplano. Grabe, halos isang taon ka rin nagpakahirap para lang makapasa riyan. Mababayaran mo na mga utang ninyo.” Tinago ko na lang ang panlulumo sa paglagok ng inalok niyang alak. “Kumusta si misis?” Sa tanong niyang iyon ay mas tinago ko pa ang panlulumo. 𝘐𝘴𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘰𝘯 𝘯𝘢 𝘴𝘪𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘸𝘢𝘸𝘢𝘭𝘢.

“Salamat, P’re. Uwi na ako.” Akala niya siguro hindi ako yayaman. Pag-uwi ko’ng Pinas, mas aangat na ang estado ko kesa sa kaniya. Tinitigan ko lang siya—titig na baka makita ko sekreto niya sa isang tagumpay.

Ang kaniyang department store … mas malaki na … kinanta ko na lang ang awiting Ingles nina Nanay at Kentoy—ang gaan sa utak.

Nang makababa na sa ebike, naglakad papasok, nakaligtaan kong wala na ang ilaw na kulang sa pansin. ’Yung ilaw din noon sa aming tahanan, noo’y nagpahinga nang hindi kapansin-pansin. Ang husay ni Nanay maglihim.

Papasok sa aming kanto, biglang nabawasan ang amoy ng kahirapan at kamangmangan. Pero may amoy ng kandila. Nasaan ang mga tumatambay na babati ng ‘good afternoon, Sir Jano! 300 isa’ sa pinakamatigas nilang bigkas? A, nakahimlay silang lahat. Hindi naman buwan ng wika pero lahat sila nakabarong.

Kabanas naman ng isang balita sa telebisyon.

At ang bahay ko, bakit kandila pa rin ang amoy? Huli kong sindi ay isang taon.

Nasa malapit lang ba ang mga kaluluwa ng mga tambay? Gusto ba nila akong magsanto rosaryo? Hay nako, kabanas naman ng balita sa telebisyon. ‘babaeng nagbigti sa Jaro gamit ang sampayan’; at ang sampayan ko ay may mga polong marurumi ang kuwelyo. Sila ang babati sa mga bisitang dadayo sa tahimik kong bahay. Nabuburyo ako. Dati naman malinis ang mga kuwelyo at lagi pang presko.

Ngayo’y nakahihindik, parang noong araw na nangako ako kay Nanay na ako na ang maglalaba sa aming mga damit na kailanma’y di na niya malalabhan. Kahit anumang kuskos, hindi mawala-wala ang mantsa. Ngayo’y triple ang aking takot. Nagpaparamdam ang aking asawa sa aming sampayan. Ayoko nang magkuskos maglaba. Ayoko nang kunin ang mga polo baka sa paghawi ko ng mga damit, himatayin ako sa takot. Tinatawag niya nga ako e. Umiiyak siya, Bakit mo ito ginawa sa akin, Quijano? Bakit?’

***

“P’re, tatlong tulog na lang pala at aalis ka na, ano? Ito nga pala, mga gamit ni Kentoy. Pinadala ng roommate niya. Ako na lang ang kumuha. Wala ka kanina.” Nabigo akong maitago ang panlulumong naging pangit na iyak. 𝘎𝘳𝘢𝘥𝘶𝘢𝘵𝘦 𝘯𝘢 𝘢𝘬𝘰, 𝘒𝘶𝘺𝘢 Jano! 𝘔𝘢𝘭𝘢𝘱𝘪𝘵 𝘯𝘢! Ang bungad ng kaniyang liham at dama kong itinipa niya ito nang may pagkasabik. Sa wakas, may engineer na rin kami.

“Salamat, p’re. Uwi na ako.” Hindi ko na siya tinitigan. Siya na ang tumitig sa akin. Nahiwagaan malamang sa pagtulo ng aking luha.

Limang minuto lang ang lumipas, kumanta selpon ko. … Terminal po tayo, pakiusap ko sa ebike drayber. … Baba na po! Panggigising sa akin ng konduktor. Tinulugan ko lang pala ang distansya ng Jaro at bayan ng Dumangas? Alas otso ng gabi ako nakarating tapos naabutan ang ate kong nagpapadede sa kaniyang supling. Pang-ilan mo na ba iyan? Pampito, sagot niya.

“Kumusta, Quijano?”

“Alam mo namang mas maayos pa sa kalagayan mo. Nasaan si Tatay?”

“Ahh. Natutulog na. Kanina lang kasi uminom ng gamot.”

“Ate … tungkol kay Kentoy,” saglit kong tinitigan ang kuwarto ni bunso, “ikaw na bahala sa kaniyang lamay, ako sa pera. Ikaw na rin magpaliwanag kay Tatay. Dahan-dahanin mo lang, baka sumunod.”

“Jano, nakahanap ako ng mumurahing kabaong,” bumunot siya ng hangin, “sampung libo.” Umiwas ako ng tingin. Hindi ko kaya. Ang hikbi niya lang ang nagpaluha sa akin. Sobrang pamilyar ng sitwasyon. Sampung libo rin iyong kabaong ni Nanay. Kainis. Bilang lang sa daliri ang dumalo no’ng nilibing si Nanay. Kape’t tinapay lang kasi ang handa.

Hinayaan ko si ate mapipi sa kaiiyak. “Kunin mo na anak mo sa labas. Nangangalay na ang leeg sa bintana ng kapitbahay.”

“Sinangla kasi ni Herbert ang TV.”

“Ate, hiwalayan mo na si Herbert. Maawa ka naman sa mga anak mo. Kapag siya nilista sa papel ng mga watcher, baka madamay pa kayo. Pera na naman.”

“Jano, kung ang usapan na ito ay papunta lang naman ulit sa asawa ko, itigil mo na.”

“Nagkasalubong kami kanina sa labas. Sigurado akong magdamag na siya doon kay Aleng Queenie. Saan ba siya kumukuha ng pambili? Sa iyo pa rin ba?” Tinabunan ni ate ang pasa sa kaliwa niyang braso gamit ang sanggol. “Ate, tanga ka ba sa buhay? Mamaya pagkauwi ni Herbert madadagdagan na naman iyang mga ube sa katawan mo. Ano ka? Ube pandesal? Punching bag?”

“Alam kong sinisisi mo lang si Herbert sa pagkamatay ni Kentoy. Nasasayangan ka lang sa mga ginastos mo sa pagpapaaral sa kaniya. Jano, pinadala ko lang kay Herbert ang mga gamot ni Kentoy. Iyon lang at wala na!”

“Iyon na nga, Ate. Ba’t mo kasi pinadala sa asawa mo? May record na si Herbert. Minamataan na siya. Nadawit tuloy si Kentoy.”

“Hindi si Herbert ang pumatay kay Kentoy. Ikaw, Quijano! Ikaw! Palaging umiiyak si Kentoy nagsusumbong sa akin, ‘Ate, napapagod na ako. Ikaw na lang magpa-aral sa akin.’ Pagagalitan mo na naman dahil may bagsak na subject! Gusto mo siyang maging engineer e gusto nun maging musikero.”

“E di sana ikaw ang nagpa-aral sa kaniya! Kung may pera ka. May pera ka ba? … Wala! At wala naman talagang pera diyan sa pagkakanta niya!”

“Kung may pera lang ako gagawin ko!”

Doo’y umiyak ang kaniyang sanggol. Nagsilabasan ang iba ko pang pamangkin. Umuwi ang mga nasa labas. Tito, may pasalubong ka po ba? Bati nila sa akin. Hinalikan ako ng kambal. Piyaya! Sigaw nila. Mabilisang pinabuksan sa kanilang nanay. Matapos nun ay ang masaganang pagtulo ng dugo sa ilong ni ate. Nanginginig din ang mga kamay—senyales ng droga.

“Kelan ka pa gumagamit?”

“Pasma lang ito. Tambak kasi ako ng labahin.”

“O pinipilit ka ni Herbert?”

“Pasmado nga lang ako.”

Sana nga pasma lang. May karayom ulit sa aking puso. Pinupukpok ng kaniyang sitwasyon. Pinapalibutan ng pitong supling, buto’t balat pa ang apat. Umalis si ate, tumungo sa kusina. Maingat niyang niyapos ang sanggol habang pinapatay ang mapupulang uling. Mag-aalas nuebe hindi pa rin sila nakapaghahapunan. Inaya niya akong kumain at tinikman ko ang daing. Maalat, baka nabagsakan niya ng luha? Perpekto na rin ang kaniyang sinaing na dati’y laging hilaw o sunog.

“Anak.” Napabaling ako sa kurtina ng kuwarto ni tatay. “Nasaan si Kentoy?”

“Tay…”

“Ba’t mo inaaway Ate Laarni mo?”

“Tay…”

“Sa inyong dalawa, ikaw dapat ang mas nakauunawa. Nagsusumikap din naman ang ate mo sa paglalaba at pagtatahi. Tanggap ko na ang sitwasyon ng ate mo, sana ikaw din. Nasaan si Kentoy?”

“Tay … bakit lagi na lang si ate, si Kentoy? Nagsusumikap? Hindi naman ito ang pinangarap ni Nanay para sa amin.”

“Nangako ka kay Eufemia na tutulungan mo mga kapatid mo. Ikaw lang nakapagtapos dito.”

“Pati si Nanay, kahit mamamatay na, sila pa rin ang bukambibig. Paano naman ako?”

“Napag-usapan na natin ito, di ba? Na ayos lang naman sa ’yo at kanina pa kita tinatanong. Nasaan na si Kentoy? Ngayon din dapat uwi niya, di ba?”

“KENTOY KENTOY KENTOY! Wala na siya! Patay na Kentoy mo!” Hinambalos ko ang puerta mayor bago nilusob ang putanginang Herbert. “HERBERT!” Bumagsak siya sa lamesang iniinuman. Kay raming taon akong nagtimpi na mabugbog ang kaniyang katawan kaya sa bawat suntok ay ang gaan-gaan sa puso. Natatawa ako. Sobrang gaan.

***

“P’re, good luck sa South Korea. Next week na talaga flight mo. May babaunin ka pang mga pasa sa mukha. Ay nga pala. Sayang talaga si Kentoy. Engineer na sana ang batang iyon. Condolences.”

“Salamat. Mauna na ako.”

Sa aking pag-uwi, ganoon pa rin ang bahay—may mga bakas ng paglaho sa kalsada tungo sa bahay na aking kabisado. Kung gayong pamilyar sila sa akin, ba’t hindi ko napigilan ang kanilang paglaho? Hindi ba sapat ang pagmamahal kong nilaan? Tulad kay nanay, ang mga padron ng paglahong nararamdaman ko ngayon ay karayom sa aking puso. Pinupukpok ng aking pagsisisi kaya lalong sumasakit. Huling-huli na ang lahat. Talo ako. Tinalo ako.

May alingawngaw ng patrol sa labas. Ayaw kong lumabas.

Biglang umulan. Nagagalit ako sa tunog ng ulan. Araw-araw ko na ring binibilad ang mga basang unan. Di bale, itutulog ko na lang. Bukas o sa makalawa—sa susunod na mga taon ay wala na ang mga padron. Mang-iibang bayan na ako. Titiisin muna ang biglaang paglaki ng kuwarto … titiisin.

Langga, may mga pulis sa labas.

Lahok sa Saranggola Blog Awards 12

Maikling Kuwento

http://culturalcenter.gov.ph

#SBA12 #SaranggolaBlogAwards12 #MaiklingKwento

4 notes · View notes

cedricksworld · 4 days

Text

Geyluv by honorio Bartolome de Dios

Yun lang at hindi na siya nagsalita pang muli. Pigil-pigil ng umid niyang dila ang reaksyon ko sa kanyang sinabi.

I love you, Mike. Nagpaulit-ulit ang mga kataga sa aking diwa. Walang pagkukunwari, ngunit dama ang pait sa bawat salita. Natunaw na ang yelo sa baso ng serbesa, lumamig na ang sisig, namaalam na ang singer, pero wala pa ring umiimik sa aming dalawa.

Mag-aalas-tres na, uwi na tayo.

Miss, bill namin.

Hanggang sa marating namin ang apartment n’ya. Wala pa ring imikan. Kaya ako na ang nauna.

Tuloy ba ang lakad natin bukas sa Baguio, Benjie?

Oo, alas-kwatro ng hapon, sa Dagupan Terminal. Good night. Ingat ka.

Are you okay, Benjie?

Wala ni imik.

Are you sure you don’t want me to stay tonight?

Don’t worry, Mike. Okey lang ako.

Okey. Good night. I’ll call you up later.

Usaman nanamin iyon kapag naghihiwalay sa daan. Kung sino man ang huling umuwi, kailangang tumawag pagdating para matiyak na safe itong nakarating sa bahay.

That was two years ago. Pero mga ateeee, bumigay na naman ako sa hiyaw ng aking puso. Di na ako nakapagsalita pagkatapos kong banggitin sa kanyang “I love you, Mike.” At ang balak ko talaga, habang panahon ko na siyang di kausapin, after that trying-hard-to-be-romantic evening. Diyos ko, ano ba naman ang aasahan ko kay Mike ano?

Noong una kaming magkita sa media party, di ko naman siya pinansin. Oo, guwapo si Mike at macho ang puwit, pero di ko talaga siya type. Kalabit nga ng kalabit sa akin itong si Joana. Kung napansin ko raw ang guwapong nakatayo doon sa isang sulok. Magpakilala raw kami. Magpatulong daw kami sa media projection ng aming mga services. I-invite raw namin sa office. Panay ang projection ng luka-luka. Pagtaasan ko nga ng kilay ang hitad! Sabi ko sa kanya, wala akong panahon at kung gusto niyang maglandi nung gabing iyon, siya na lang. Talaga naman pong makaraan ang tatlong masalimuot na love-hate relationship na tinalo pa yata ang love story nina Janice de Belen at Nora Aunor, sinarhan ko na ang puso ko sa mga lalaki. Sa mga babae? Matagal nang nakasara. May kandado pa!

Aba, at mas guwapo pala sa malapitan ang Mike na ito. At ang boses! Natulig talaga nang husto ang nagbibingi-bingihan kong puso. And after that meeting, one week agad kaming magkasama sa Zambales. Of course, siya ang nagprisinta. di ako. At noon na nagsimula ang problema ko.

Imbyerna na ako noon kay Joana, noong magpunta kami sa Zambales para sa interview nitong si Mike. Aba, pumapel nang pumapel ang bruha. Daig pa ang “Probe Team” sa pagtatanong ng kung anu-ano rito kay Mike. At ang Mike naman, napaka-accomodating, sagot nang sagot. Pagdating naman sa Pampanga, bigla nga akong nag-ayang tumigil para mag-soft drink. Kailangan ko na kasing manigarilyo nang mga oras na iyon. Tense na ako.

Gasgas na sa akin ang puna ng mga amiga kong baklita na ilusyon ko lang ang paghahanap ng meaningful relationship. Sabi ko naman, tumanda man akong isang ilusyunadang bakla, maghihintay pa rin ako sa pagdating ng isang meaningful relationship sa aking buhay. Naniniwala yata akong pinagpala din ng Diyos ang mga bakla!

Mataray itong si Benjie, mataray na bakla, ‘ika nga. Pero mabait. Habang lumalalim ang aming pagiging magkakilala, lalo ko namang naiintindihan kung bakit siya mataray.

Well, if you don’t respect me as a person dahil bakla ako, mag-isa ka. I don’t care. ‘Yun ang usual defense niya ‘pag may nanlalait sa kanyang macho.

I’ve been betrayed before, and I won’t let anybody else do the same thing to me, again. Ever!

Ang taray, ano po? Pero hanggang ganyan lang naman ang taray nitong si Benjie. Para bang babala niya sa sarili. Lalo na pag nai-involve siya sa isang lalaki. Natatakot na kasi siyang magamit, ang gamiting ng ibang tao ang kanyang kabaklaan para sa sarili nilang kapakanan. May negative reactions agad siya ‘pag nagiging malapit at sweet sa kanya ang mga lalaki.

At halata ang galit niya sa mga taong nate-take advantage sa mga taong vulnerable. Tulad noong nakikinig siya sa interview ko sa namamahala ng evacuation center sa isang eskuwelahan sa Zambales. Naikuwento kasi nito ang tungkol sa asawa ng isang government official na ayaw sumunod sa regulasyong ng center sa pamamahagi ng relief good upang maiwasan ang gulo sa pagitan ng mga “kulot” at “unat na pawang mga biktima ng pagsabog ng Pinatubo. Simple lang naman ang regulasyon: kailangang maayos ang pila ng mga kinatawan ng bawat pamilya upang kumuha ng relief goods. Ang gusto naman daw mangyari ng babaeng iyon, tatayo siya sa stage ng eskuwelahan at mula doon ay ipamamahagi niya ang mga relief goods, kung kanino man niya maiabot. Alam na raw ng mga namamahala ng center ang gustong mangyari ng babae: ang makunan siya ng litrato at video habang kunwa’y pinagkakaguluhan ng mga biktima—unat man o kulot. Nasunod ang gusto nung babae, ngunit ang mga unat lamang ang nagkagulo sa kanyang dalang relief goods. Ayon sa namamahala ng center, nasanay na raw kasi ang mga kulot sa organisadong pagkuha ng mga relief goods. Pero nagreklamo rin sila nung bandang huli kung bakit hindi sila nakatanggap ng tulong. Iiling-iling na kinuha ni Benjie ang pangalan ng babaeng iyon.

Hindi.

Irereport mo?

Hindi.

Susulatan mo?

Ano’ng gagawin mo?

Ipakukulam ko. Ang putang inang iyon. Anong akala niya sa sarili niya, Diyos? Isula mo iyon, ha. Para malaman ng lahat na hindi lahat ng nagbibigay ng tulong ay nais talagang tumulong.

Takot din siyang makipagrelasyon. At ‘di rin siya nanlalalaki, ‘yun bang namimik-ap kung saan-saan. Bukod sa takot itong si Benjie na magkaroon ng sakit at mabugbog, di rin niya gustong arrangement ang money for love. Gusto niya, ture love at meaningful relationship.

‘Yun din naman ang hanap ko. Now, don’t get me wrong. I’m straight, okay?

Si Carmi ang pinakahuling naging syota ko. Sabi nila maganda. Sabagay, maganda naman talaga itong si carmi. Sexy pa. Ewan ko nga lang dito kay Carmi kung bakit laging nagseselos sa akin. Hanggang ngayon, di pa rin niya maintindihan ang nature ng trabaho ko, e dalawang taon na kaming magsyota. Kung mag-demand sa akin, para bang gugunawin ng Diyos ang mundo kinabukasan. E, para sa’kin, di rin ito ang ibig sabihin ng meaningful relationship. Ayoko nang binabantayan ang lahat ng kilos ko. Ayoko ng laging ini-interrogate. Ayaw ko ng pinamimili ako between my career at babae. Para sa akin, pareho itong bahagi ng future ko.

Last year, inisplitan ako ni Carmi. Di na raw niya ma-take. Gusto raw muna niyang mag-isip-isip tungkol sa aming relasyon. Gusto raw niyang magkaanak sa akon, pero di niya tiyak kung gusto niya akong pakasalan. Naguluhan din ako. Parang gusto kong ayaw ko. Mahal ko si Carmi, and I’m sure of that. Pero kung tungkol sa pagpapakasal, out of the question ang usaping ‘yun. Una, di kayang buhayin ng sweldo ko an gpagbuo ng isang pamilya. Pangalawa, di ko alam kung an gpagpapakasal nga ay solusyon para matigil na ang pagdedemand sa akin ni Carmi. At pangatlo, di rin sigurado itong si Carmi sa gusto niyang gawin. Pumayag ako.

Almost one year din akong walang syota. Isinubsob ko ang sarili sa trabaho. Pero, from time to time, nagkikita kami ni Carmi para magkumustahan. Well, every time na nagkikita kami ni Carmi para magkumustahan, bigla ko siyang mamimi-miss, kung kailan kaharap ko na. Siguro’y dala ng lungkot o ng libog. Kung anumang dahilan ng magka-miss ko sa kanya ay di ko tiyak. Pinipigilan ko na lang ang sariling ipadama sa kanya ang nararamdaman ko, dahil sa tingin ko’y mas naging masaya siya mula nang isplitan niya ako. Nakakahiya naman yatang ako pa ang unang umamin na gusto ko ulit siyang balikan, e siya itong nakipag-break sa akin.

Naipakilala ko si Camrmi kay Benjie sa mga dates na iyon. At naikuwento ko na rin noon kay Benjie ang tungkol sa nakaraan namin ni Carmi.

Carmi, this is Benjie. Benjie, this is Carmi.

Hi.

Hello.

Daaay. Maganda ang Carmi. Mas maganda at mas sexy kaysa kay Carmi Martin. Pinaghalong Nanette Medved at Dawn Zulueta ang beauty ng bruha. Ano? At bakit naman ako mai-insecure, ‘no? May sariling ganda yata itong ditse mo. At isa pa, wa ko feel makipag-compete sa babae. Alam ko namang may naibibigay ang babae sa lalaki na di ko kaya. Pero manay. Mayroon din akong kayang ibigay sa lalaki na di kayang ibigan ng babae. Kaya patas lang.. kung may labanan mang magaganap. Pero maganda talaga ang bruha. Bagay na bagay sila ni Mike. Nagtataka nga ako kung bakit pa niya pinalampas itong si Mike, e ang kulang nal ang sa kanila ay isang fans club at buo na ang kanilang love team. Nanghihinayang talaga ako sa kanilang dalawa. They’re such a beautiful couple. Na-imagin ko agad ang kanilang mgagiging mga anak. The heirs to the thrones of Hilda Koronel and Amalia Funetes o kaya’y ni Christopher de Leon at Richard Gomez. Noong una, medyo naaalangan ako kay Carmi. Para kasing nu’ng makita ko silang dalawa, ang pakiramdam ko, kalabisan na ako sa lunch date na pinagsaluhan namin. Di naman feeling of insecurity dahil ang gusto ko lang, makausap sila ng tanghaling iyon at baka sakaling maayos na ang kanilang relationship. Tingin ko naman dito kay Carmi, ganoon din. Parang may laging nakaharang na kutsilyo sa kanyang bibig ‘pag nagtatanong siya sa akin o kay Mike. Di kaya siya na-insecure sa beauty ko? Tingin n’yo?

Naging magkaibigan na nga kami ni Benjie. Kahit tapos na ang ginagawa kong article tungkol sa kanilang project, madalas pa rin kaming magkita. Nag-iinuman kami, nanonood ng sine, o kaya’y simpleng kain lang sa labas o pagbili ng tape sa record bar. Marami naman akong naging kaibigang lalaki, pero iba na ang naging pagkakaibigan namin ni Benjie. Noong una’y naalangan nga ako. Aba, e baka ‘ka ko mapaghinalaan din akong bakla kung isang bakla ang lagi kong kasama. Sabagay, di naman kaagad mahahalatang bakla nga itong si Benjie.

Loveable naman si Benjie. Kahit may katarayan, mabait naman. Okey, okey, aaminin ko. Sa kanya ko uanang naranasang magkaroon ng lakas ng loob na ihinga ang lahat ng nararamdaman ko. ‘Yun bang pouring out of emotions na walang kakaba-kabang sabihan kang bakla o mahina. At pagkaraan ay ang gaan-gaan ng pakiramdam mo. Sa barkada kasi, parang di nabibigyan ng pansin ‘yang mga emotions-emotions. Nakakasawa na rin ang competition. Pataasan ng ihi, patibayan ng sikmura sa mga problema sa buhay, patigasan ng titi. Kapag nag-iinuman kami (at dito lang kami madalas magkasama-sama ng barkada), babae at trabaho ang pulutan namin. Sino ang minakamahusay na mambola ng babae, sino sa mga waitress sa katapat na beerhouse ng opisina ang nadala na sa motel, sino ang pinakahuling sumuka nu’ng nakaraang inuman? Well, paminsan-minsan, napag-uusapan ang tungkol sa mga problemang emosyonal, pero lagi at lagi lang nagpapaka-objective ang barkada. Kanya-kanyang pagsusuri ng problema at paghaharap ng immediate solutions bago pa man pagpakalunod sa emotions. Kaya hindi ako sanay na nagsasabi kung ano ang nararamdaman ko. Ang tumbok agad, ano ang problema at ano ang solusyon. Pero ‘yun nga, iba pala kapag nasusuri mo rin pati ang mga reactions mo sa isang problema, basta nase-share mo lang kung bakit ka masaya, kung bakit ka malungkot. Kay Benjie ko nga lang nasasabi nang buong-buo ang mga bagay na gusto kong gawin, ang mga frustrations ko, ang mga libog ko. Mahusay makinig itong si Benjie. Naipapakita niya sa akin ang mga bagay na di binibigyan ng pansin. Tulad ng pakikipagrelasyon ko kay Carmi. May karapatan naman daw mag-demand si Carmi sa akin dahil siya ang kalahating bahagi ng relasyon. Bada daw kasi di ko pa nalalampasan ang nangyari sa akin nang iwan na lamang ako basta-basta nu’ng una kong syota kaya di ko mabigay ang lahat ng pagmamahal ko kay Carmi. Di lamang daw ako ang lagin iintindihin. Unawain ko rin daw si Carmi.

Di ba totoo naman? Na baka mahal pa rin niya talaga si Carmi? Kahit ba mag-iisang taon na silang break, nagkikita pa rin naman sila paminsan-minsan. Ni hindi pa nga siya nakikipag-relasyon sa ibang babae after Carmi. Ito ngang si Joana, panay na ang dikit sa kanya ‘pag dinadaanan ako ni Mike sa office, di pa rin niya pansin. Sabagay, di naman talaga niya matitipuhan si Joana. Not after Carmi.

So, noong una, sabi ko, wala namang masama kung magiging magkaibigan kami. Nasa akin na ang problema kapag nahumaling na naman ako sa lalaki. Madalas kaming lumabas, lalo na after office hours at during weekends. Manonood ng sine, kakain, iimbitahan ko siya sa apartment for beer o kapag may niluto akong espesyal na ulam o kaya’y nag-prepare ako ng salad. Kapag umuwi ako sa Los Baños para umuwi sa amin, sumasama siya minsan. Na-meet na nga niya ang mother ko. Nagpapalitan rin kami ng tapes at siya ang nagtuturo sa akin ng mga bagong labas na computer programs.

So, okey lang. Pero unti-unti, di na lang tapes at salad o computer programs ang pinagsasaluhan namin. Aba, may kadramahan din sa buhay itong si Mike. Ang dami pa raw niyang gustong gawin sa buhay na parang di niya kayang tuparin. Gusto raw niyang makapagsulat ng libro, gusto daw niyang mag-aral muli, gusto raw niyang mag-abroad. Kung bakit daw kasi di pa niya matapus-tapos ang kanyang M.A. thesis para makakuha siya ng scholarshi? Kung kuntento na raw ba ako sa buhay ko? Ang lahat ng iyon ay kayang-kaya kong sagutin para kahit papaano ay ma-challenge siya na gawin niya kung ano ‘yung gusto niya at kaya niyang gawin. Maliban na lang sa isang tanong na unti-unti ko nang kinatatakutang sagutin nang totoo: kung mahal pa raw kaya niya ni Carmi?

Madalas akong malasing na siya ang kasama, pero ni minsan, di niya ako “ginalaw” (to use the term). May mga pagkakataong tinutukso ko siya, pero di siya bumibigay. Tinanong ko nga siya minsan:

Don’t you find me attractive, Benjie?

At bakit?

Wala.

Wala rin naman akong lakas ng loob na sabihin sa kanya kung bakit. Baka siya masaktan, maka ‘di niya maintindihan, baka lumayo siya sa akin. Ayaw kong lumayo sa akin si Benjie.

Di rin naman perpekto itong si Benjie. Pero di ko rin alam kung ituturing kong kahinaan ang naganap sa amin minsan.. Kung kasalanan man iyon, dapat ay sisihin din ako.

Nagkasunod-sunod ang disappointments ko. Di ko matapus-tapos ‘yung article na ginagawa ko tungkol sa open-pit mining sa Baguio dahil nagkasakit ako ng tatnlong araw at naiwan ako ng grupong pumunta sa site para mag-research. Na-virus ‘yung diskette ko ng sangkaterbang raw data ang naka-store. Nasigawan ako nu’ung office secretary na pinagbintangan kong nagdala ng virus sa aming mga computers. Na-biktima ng akyat-bahay ‘yung kapatid kong taga-Ermita. At tinawagan ako ni Carmi, nagpaalam dahil pupunta na raw siya ng States.

Ang dami kong nainom noon sa apartment ni Benjie. Nang nakahiga na kami, yumakap ako sa kanya, mahigpit. Bulong ako ng bulong sa kanyang tulungan niya ako. Kung ano ang gagawin ko. Pakiramdam ko kasi, wala na akong silbi. Ni ang sarili kong mga relasyon ay di ko maayos. Alam kong nabigla si Benjie sa pagyakap ko sa kanya. Kahit nga ako’y nabigla sa bigla kong pagyakap sa kanya. Pero parang sa pagyakap ko kay Benjie ay nakadama ako ng konting pahinga, ng konting kagaanan ng loob. Matagal bago niya ako sinuklian ng yakap. Na nang ginawa niya’y lalong nagpagaan sa pakiramdam ko. At ang natatandaan ko, hinalikan niya ako sa labi bago ako tuluyang makatulog.

Ako ang hindi makatingin sa kanya nang diretso kinabukasan.

Sorry.

For what?

Kagabi, tinukso kita uli.

Nagpatukso naman ako, e.

Pero wala namang malisya sa akin iyon.

‘Wag na nating pag-usapan.

Nakatulog ka ba?

Hindi.

Bakit?

Binantayan kita.

Bakit?

Iyak ka ng iyak.

Oo nga. Para akong bakla.

Di porke bakla, iyakin.

Sorry.

Mag-almusal ka na. Di ka ba papasok?

Hindi muna. Labas na lang tayo.

Marami akong gagawin sa office. Di ako pwede.

Pwedeng dito na lang muna ako sa bahay mo?

Sure. Mamayang gabi na lang tayo lumabas.

Sige. Ikaw ang bahala.

Inaamin ko ulit. Kakaibang closeness ang nadama ko kay Benjie mula nung gabing iyon. Noong una’y idini-deny ko pa sa sarili ko. Pero sa loob-loob ko, bakit ko idi-deny? Anong masama kung maging close ako sa isang bakla? Kaibigan ko si Benjie, and it doesn’t matter kung anong klaseng tao siya. Sigurado naman ako sa sexuality ko. ‘Yun ngang mga kasama ko sa trabaho, okey lang sa kanila nang malaman nilang bakla pala si Benjie. Di sila makapaniwalang bakla si Benjie at may kaibigan akong bakla. E, super-macho ang mga iyon. Ingat lang daw ako. Na ano? Baka raw mahawa ako. Never, sabi ko pa. Hanggang kaibigan lang.

Sinasabi ko na nga ba, walang patutunguhang maganda ang pagka-kaibigan namin nitong si Mike. Ayoko, ayoko, ayokong ma-in love. Di ko pa kayang masaktan muli. Ayokong sisihin niya ako sa bandang huli. Baka mawala ang respeto niya sa akin. Baka masira ang magandang pagkakaibigan namin. Pero, Mike, di ako perpektong tao. May damdamin ako, may libog ako, marunong din akong umibig at masaktan. Ang drama, ateeee. Pero ang mga ito ang gusto kong sabihin sa kanya nang gabing iyon. Gusto ko siyang tilian at sabihing: tigilan mo ako, kung gusto mo pang magkita tayo kinabukasan! Naloka talaga ako nang bigla na lang isyang yumakap sa akin. E, ano naman ang gagawin ko, ano? Lungkot na lungkot na nga ‘yung tao, alangan namang ipagtabuyan ko pa. At para ano? Para lang manatili akong malinis sa kanyang paningin? Para lang mapatunayan sa kanyang ako ang baklang ipagduldulan man sa lalaking nasa kalagayang katulad niya, sa gitna ng madili na kuwartong kaming dalawa lang ang laman, ay di lang yakap at halik ang gusto kong isukli sa kanya nang gabing iyon. At di rin kahalayan. Gusto ko siyang mahalin. Gusto kong ipadama ang nararamdaman ko para sa kanya. Isang gabi lang iyon. Marami pang gabi ang naghihintay sa amin. At di ako bato para di matukso. Higit sa lahat, bakla ako.

Take it easy, Benjie.

How can I take it easy, Mike, biglang-bigla ang pagkamatay ni Nanay. Ni hindi ko alam ngayon kung magsu-survive ako ng wala siya.

Kaya mo, matatag ka naman.

Not without Nanay. Napaka-dependent ko sa kanya. Alam mo ‘yan.

Nandito naman ako, Benjie.

Napatingin ako kay Mike. Oh, my hero! Sana nga’y totoo ang sinasabi mo. Sana nga’y nandito ka pa rin five or ten years after. Kahit di ko na iniinda ang pagkawala ng nanay. Sana nga’y nandiyan ka pa rin even after one year. Ewan ko lang, Mike. Di ko alam kung alam mo nga ang sinasabi mo.

Pampadagdag talaga sa mga dalahin kong ito si Mike. Sa halip na isipin ko na lang kung paano mabuhay nang wala ang nanay ko, iisipin ko pa ngayon kung paano mabuhay ng wala siya. Okay, okay, I admit it. Mahal ko nga si Mike. Pero sa sarili ko lang inaamin ito. Hanggang doon lang. Di ko kayang sabihin sa kanya nang harap-harapan. He’s not gay. Imposibleng mahalin din niya ako ng tulad ng pagmamahal ko sa kanya. Kaibigan ang turing niya sa akin. At alam ko na kung ano ang isasagot niya sa akin kapag ipinagtapat ko sa kanyang higit pa sa kaibigan ang pagmamahal ko sa kanya ngayon: that we are better off as friends. Masakit iyon, daaay. Masakit ang ma-reject. Lalo na’t nag-umpisa kayo bilang magkaibigan. Nasawi ka na sa pag-ibig, guilty ka pa dahil you have just betrayed a dear friend and destroyed a beautiful friendship.

Naalala ko ang nanay. Di niya inabutan ang lalaking mamahalin ko at makakasama sa buhay. Sana raw ay matagpuan ko na “siya” agad, bago man lang siya mamatay. Noong una niyang makilala si Mike, tinanong niya ako kung si Mike na raw ba? Ang sagot ko’y hindi ko alam.

Nandito lang naman ako. Tumingin sa akin si Benjie. Napatingin rin ako sa kanya. Siguro’y kapwa kami nabigla sa sinabi ko. Nandito naman ako. Ano bang ibig sabihin nito? Well, nandito ako as your friend. I’ll take care of you. Di kita pababayaan. Ganyan ako sa kaibigan, Benjie. Pero sa sarili ko lang nasabi ang mga ito. Buong magdamag nag-iiyak si Benjie sa kuwarto nang gabing iyon bago ilibing ang nanay niya. Hinayaan ko siyang yumakap sa akin. Hinayaan ko siyang pagsusuntukin ang dibdib ko. Yakap, suntok, iyak. Hanggang sa makatulog sa dibdib ko. Noon ako naiyak.

Tahimik pa rin si Benjie hanggang sa matapos ang seminar na dinaluhan niya sa Baguio. Habang sakay ng bus pauwi, noon lamang siya nagsalita.

Sorry sa mga sinabi ko kagabi sa bar, Mike.

Sabi ko na’t ‘yun pa rin ang iniisip mo.

Bakit, di mo ba naiisip ang ibig sabihin nu’ng mga sinabi ko sa’yo?

Iniisip ko rin. So what’s wrong with that?

What’s wrong? Mike, umaasa ako sa imposible.

Di masamang umasa.

Kung may aasahan. At alam ko namang wala.

But don’t you think that we are better off as friends?

(Sabi ko na. Sabi ko na!) But I’ve gone beyond my limits.

Alam mo naman ang ibig kong sabihin.

So what do you expect from me?

Ano ba talaga ang gustong palabasin nitong si Mike? Ni hindi nagalit. Di rin naman nagko-confirm na mahal din niya ako. Ay naku daaay, imbyerna na ako, ha! Ayoko ng mga guessing game na ganito. Pero mukhang masaya siya sa mga nangyayari sa buhay niya lately. Open pa rin siya sa akin at mukhang wala namang itinatago. Wala naman siyang resentment nang sabihin niya sa aking umalis na sa Pilipinas si Carmi.

Pero ako na naman ang naipit sa sitwasyon. Kung pagdedesisyunin ko siya, baka di ko makaya. Pero dalawa lang naman ang maaari niyang isagot: oo, mahal din niya ako bilang lover. Ang problema na lang ay kung matatanggap kong hanggang sa pagiging magkaibigan na lang talaga ang relasyon namin.

Ayain ko kaya siyang maki-share sa aking apartment? ‘Pag pumayag siya, di magkakaroon ako—at kami—ng pagkakataong palalimin ang aming relasyon. ‘Pag tumanggi siya, bahala na. Sanay na naman akong nag-iisa.

Tiningnan ko sandali si Mike at pagkaraan ay muli kong ibinaling sa may bintana ang aking tingin. Mabilis ang takbo ng bus sa North Diversion Road. Mayamaya lang ay nasa Maynila na kami. Sana, bago kami makarating ng Maynila, masabi ko na sa kanya ang balak ko. Ano kaya ang isasagot ni Mike? But, does it matter?

Hindi na siya uli nagsalita. Pero, habang nagbibiyahe kami ay marami na uli akong naikuwento sa kanya. Nai-enroll ko na uli ‘yung MA thesis ko at papasok na uli ako this semester. Tinanong ko siya kung pwede niya akong tulungan sa research dahil ‘yung thesis ko rin ang balak kong pag-umpisahan ng isinusulat kong libro. Ikinuwento ko ring umalis na si Carmi at kasama ako sa mga naghatid. Tumawag nga rin daw sa kanya at ibinigay ang address sa States para daw sulatan niya. tinanong ko kung susulatan niya. Kung may time raw siya.

raw siya.

Inaya niya akong umuwi ng Los Baños para dalawin ang puntod ng nanay niya. Sabi ko’y sure this coming weekend.

‘Yung tungkol doon sa sinabi niya sa akin noong isang gabi, pinag-iisipan ko naman talaga nang malalim. Di ako na-offend pero di rin naman ako sure kung gusto ko nga ulit marinig sa kanyang mahal niya ako. Natatakot akong magbigay ng anumang reaksyon sa kanya. baka mai-misinterpret niya ako. Ayokong mag-away kami dahil sa nararamdaman niya sa akit at nararamdaman ko sa kanya. One thing is sure, though. Ayokong mawala si Benjie sa akin. Napakahalaga niya sa akin para mawala.

Ang balak ko’y ganito: tatanungin ko siya kung puwede akong maki-share sa kanyang apartment. ‘Pag pumayag siya, di mas mapag-aaralan ko talaga ang gusto ko—at namin—na mangyari sa aming relasyon. Kung gusto ko siyang makasama nang matagalan. Kung mahal ko rin siya. Kapag hindi, we’ll still be friends.

Mabilis ang takbo ng bus sa North Diversion Road. Nakatingin sa labas ng bintana si Benjie. Alam kong nahihirapan siya. Kinuha ko ang palad niya at pinisil ko ito. Kung bakla rin ako? Hindi ako sigurado. But, does it matter?

1 note · View note