#Sim: Ding Ze

[wotunciba]

✩♬ ₊˚.🎧⋆☾⋆⁺₊✧

[the-archlich]

I have opinions.

If we’re all being honest, there’s virtually no chance that the next Dynasty Warriors game will actually include anything after the fall of Shu (Zhong Hui’s revolt being a bit of an exception.) Since the story is often framed as the plucky heroes of Shu fighting the evil armies of Wei, most fiction doesn’t really care about the outcome after Shu has been defeated. But this war had another 15 years in the tank. What would that look like, and how might it be adapted for a DW style game?

As always, I have opinions.

You can read my articles about the conflict between Jin and Wu on my other blog. I planned to write more, but then the ZZTJ translations went on lockdown so we’ll stop with Wu’s end.

The Two Emperors: https://classicalamateur.wordpress.com/2019/11/09/the-two-emperors/

The War Against the North: https://classicalamateur.wordpress.com/2019/11/24/war-against-the-north/

The End of the Era: https://classicalamateur.wordpress.com/2020/02/08/end-of-the-era/

BATTLES

These are the major battles between Wu and Jin (and certain rebels), the ones that would be needed to finish the story of the era.

The Siege of Yong’an (264)

By spring of 264, Wei conquered Shu and Zhong Hui’s rebellion had been put down. The Sima had no more opposition within Wei, but Wu was still a danger. The Wu emperor Sun Xiu knew that if Wei (later Jin) controlled all of Shu, Wu’s chances of survival grew dramatically slimmer. So he sent an army under Bu Xie (later reinforced by Lu Kang) to capture whatever he could in Shu.

Yong’an controlled the passage between Jing and Yi. Although most of the military was led away from the city during Shu’s downfall, a small garrison remained under the command of a minor local officer named Luo Xian. Having just sworn loyalty to Wei he refused to let the Wu army pass. For six months he held off Bu Xie and Lu Kang. Eventually, Hu Lie led a flanking attack against Xiling (Bu Xie’s headquarters), which forced the Wu army to retreat. With the victory at Yong’an, Wei’s control over all of Shu was secured.

Over the next few months, things changed dramatically in Wei and Wu. Sun Xiu passed away and, after some complex maneuvers, was replaced by Sun  Hao as the new emperor. Sima Zhao passed away, leaving Sima Yan in charge of Wei. He soon dethroned Cao Huan and officially founded the Jin dynasty. For a short time, Sun Hao and Sima Yan made peace with each other, exchanging envoys and making diplomatic overtures.

The Battle of Niutun (266)

While Sun Hao was initially popular with his ministers, this popularity faded quickly due to his cruelty, superstition, and other undesirable traits. In winter of 266, a mountain bandit named Shi Dan kidnapped Sun Hao’s brother Sun Qian and marched on Jianye, intending to enthrone Sun Qian as the new emperor. At the time, Sun Hao had relocated the capital to Wuchang and left Zhuge Ding and Ding Gu in charge of Jianye. These two intercepted Shi Dan at Niutun, where they defeated him. This was a minor rebellion but an excellent way to introduce Zhuge Jing and show resentment building against Sun Hao.

Sun Hao’s Campaign (268)

Although Sun Hao and Sima Yan conducted diplomatic relations with each other, this peace broke apart in winter of 268, when Sun Hao launched a large invasion of Jin. He sent Shi Ji (son of Zhu Ran) to attack Jiangxia (likely the city of Shiyang) while Chancellor of the Righ Wan Yu marched on Xiangyang. Meanwhile, Ding Feng was sent to besiege Hefei while Sun Hao personally led an army against Shouchun. Sima Wang was sent to reinforce Hu Lie in Jing while Shi Bao commanded the defenses in Yang along with Sima Jun.

Sima Wang and Hu Lie defeated Wan Yu easily enough, forcing Shi Ji’s retreat as well. Ding Feng met with no success at Hefei and conducted relatively peaceful negotiations with Shi Bao to arrange a border instead. Having won in Jing, Sima Wang then marched east to intercept Sun Hao, who was quickly forced to retreat.

This was a significant campaign. It was broad in scope and was the last significant offensive Wu ever initiated.

The Jiao War (268-271)

During this time, a second war raged in the far south. This conflict began in 264, when Wu’s executor of Jianzhi was killed by a subordinate who defected to Wei. The neighboring commanderies of Jiuzhen and Ji’nan also submitted to Wei. Sima Zhao appointed the former Shu official Huo Yi over these territories. Shortly after this Sima Yan and Sun Hao made peace, so Jin (at the time Wei) temporarily held these territories. But when peace broke down, war over the  southern regions resumed.

Initially the campaign went poorly for Wu. The commander of Wu’s southern armies, Xiu Ze, was unsuccessful in his attempts to retake the lost territories and was killed in battle at Gucheng late in 268. Jin was able to expand its sphere of control, claiming Yulin as well as a foothold in Hepu. Additional armies were sent under one Xue Xu to reestablish control throughout 269 and 270 but these efforts met with no success.

This changed in 271 when Xue Xu’s subordinate Tao Huang defeated and killed Jin’s commander in Jiuzhen. He then defeated Jin’s largest army in Jiaozhi (probably at Longbian). On the back of this momentum, Tao Huang quickly overcome the remaining Jin forces and secured the submission of local leaders, bringing the south once again under Wu’s control.

The Tufa Rebellion (270)

In 269, Sim Yan created Qin province in the northwest and appointed Hu Lie as its inspector. In 270, a Xianbei leader named Tufa Shujineng led a rebellion against Jin in the province. At the time, all of the northwest was under the command of Sima Liang, an uncle of Sima Yan. He sent Hu Lie to defeat the rebels and ordered a subordinate named Liu Qi to advance as well. However Liu Qi refused to advance, leaving Hu Lie isolated. He was subsequently killed in battle with Shujineng.

Sima Liang was blamed for this failure and stripped of office. Du Yu was appointed as the new inspector to replace Hu Lie but ran into conflict with Sima Liang’s replacement. He was accused of false charges and sent to the capital for trial; meanwhile Sima Liang’s replacement attacked the Tufa and was defeated. Sima Jun replaced him.

The rebellion spread in the next year. The tribes in Beidi (Liang province) joined the Tufa rebellion. The local inspector led an army against them but was defeated and killed at Mount Qing. Meanwhile, a large group of Xiongnu revolted as well, under the leadership of one Liu Meng. He was less successful than the Tufa and suffered a loss in Bing province in winter of 271. In spring of the next year, he was defeated again, this time by Hu Fen - Hu Lie’s brother. One of Liu Meng’s subordinates assassinated him and surrendered. Although the Xianbei remained in revolt, the Xiongnu were temporarily suppressed.

The Battle of Xiling (272)

In autumn of 272, internal conflict in Wu led to one of the last major battles of the period. Bu Chan, who controlled Xiling, defected to Jin. Yang Hu led Jin’s armies to assist him, while Lu Kang commanded Wu’s counter-attack.

Lu Kang quickly moved to surround Bu Chan at his main fortress, but he didn’t lay siege immediately. Instead he built fortifications of his own and prepared to repel the Jin troops. Meanwhile Yang Hu advanced on Jiangling, hoping to force Lu Kang to withdraw to defend it. Lu Kang destroyed a nearby dam to flood the area, slowing Yang Hu’s advance. Meanwhile, Jin’s main force arrived at Xiling but Lu Kang was able to drive them away. Lu Kang was then able to besiege Xiling at will, and he took it quickly. Yang Hu was unable to overcome Jiangling and, with Bu Chan killed and Xiling in Lu Kang’s hands, he retreated.

This was a major victory for Wu, especially when coupled with their success in Jiao and Jin’s losses in the northwest. This was a bleak time for Jin, when it seemed like they suffered losses everywhere despite the strength of their state. However, matters would ultimately turn in their favor. The next several years saw deep political divides in both states, resulting in numerous deaths. However, these events don’t work well in a DW style game and are best discussed elsewhere.

The Battle of Wuwei (276-278)

In 276, Sima Jun was given expanded authority over the northwest to deal with the Tufa revolt. He was assisted by Wen Chu, son of Wen Qin. In 277 they led a series of skirmishes against the Xianbei rebels, earning Jin’s first victories over the Tufa. In 278, however, the Inspector of Liang province led soldiers of his own against the rebels but failed. The local tribes of his army rejected his authority, and he was killed by Tufa Shujineng’s forces in battle at Wuwei. So despite the victories earned by Sima Jun and Wen Chu, the rebellion continued. Tufa Shujineng began plundering Liang, with no one seemingly able to stop him.

In 279, a commander of the palace guards named Ma Long was sent to Liang to do battle with the Tufa. He fought a series of skirmishes against the Xianbei as he marched across Liang, with his superior weaponry generally proving victorious. Ma Long eventually fought his way to Wuwei, where he and Tufa Shujineng fought a climactic final battle. Ma Long was victorious and Shujing was executed. So the rebellion that terrorized the northwest for a decade finally came to an end.

The Fall of Wu (279-280)

In winter of 279, Sima Yan ordered Jin’s armies to conquer Wu. This was a massive campaign best broken into two different phases. First, Jin’s armies secured control over Jing province. This consisted of several armies led by Hu Fen, Du Yu, and one Wang Rong attacking key points in Jing, including Xiakou, Jiangling, and Wuchang. Meanwhile, a man named Wang Jun (who gained fame after defeating a minor rebellion in Yi province) led a large naval force down the Great River, smashing through Wu’s defenses. Many of Wu’s soldiers defected to Jin, and the local commanders were quickly defeated. Only a general named Wu Yan (who gained fame during the battle of Xiling) held out.

In the east, Jin’s armies were led by Sima Zhou and a general named Wang Hun. Sun Hao organized an army under Chancellor Zhang Ti, and the most prominent commander of this force was Zhuge Jing (who defeated the rebels around Jianye in 266 and fought at Hefei with Ding Feng in 268). Despite some initial success, they were defeated by Wang Hun’s subordinate Zhou Jun near Banqiao. Zhang Ti was killed in battle, while Zhuge Jing was able to fight his way free. As Jin’s forces continued to advance on Jianye, Sun Hao sent several more armies against them, but these commanders and soldiers quickly deserted. In the end, Wang Jun sailed into Jianye and Sun Hao surrendered, bringing an end to Wu and reuniting the land.

These eight battles describe the most important campaigns between 264 and 280, the lost years of the story. (Though you could probably get by without Niutun if need be.) While it misses the internal politics that devastated the courts of both states, that sort of thing doesn’t really work very well in Dynasty Warriors anyway.

CHARACTERS

Obviously there are ton of people I’d like to include, but I’m going to focus in on the ones who are a.) absolutely vital to this part of the story and b.) aren’t one-hit wonders (like Ma Long). Those who were important outside of this specific era get precedence.

Jin

Some of the existing Jin characters would still be around for parts of this narrative. Jia Chong and Wen Chu would be present throughout the whole thing, while Wang Yuanji and Sima Zhao would be around for some of the early parts.

Hu Lie. A hero of many battles, particularly prominent during the fighting at Shouchun and the conquest of Shu, as well as several major battles depicted here. It’s frankly strange that he isn’t included already.

Hu Fen. As above, Hu Fen served with distinction in several key battles: In Liaodong, at Didao, at Shouchun, against Liu Meng, and in the conquest of Wu. Again, it’s strange that he’s not already part of the cast.

Du Yu. An in-law of the Sima family, Du Yu was a major court figure. He was also a participant in Shu’s conquest, the fighting against the Tufa, and a primary commander in the conquest of Wu.

Sima Jun. He became an imperial attendant as a child (because he was close in age to Cao Fang) and later held several substantial positions in his family’s regime. He appears to have fought at Lake Chao and against Guanqiu Jian. He definitely fought against Sun Hao in 268 and several campaigns against the Tufa in the northwest.

Sima Wang. A major figure of the family. He held a series of minor appointments in his younger years and probably participated in his family’s operations against Cao Shuang and Guanqiu Jian. He was later transferred to the northwest, where he fought witn Jiang Wei. He helped repel Sun Hao in 268 and passed away not long after that.

Wu

Of the current cast, only Ding Feng would be around for any of this. And while I can’t begin to list every Wu character I’d want to add, the ones most important for this tale would be as follows.

Lu Kang. One of Wu’s last successful commanders. He served with distinction in several battles, especially at Shouchun. He was a major figure in all of Wu’s wars and politics during this last era, and his connection to existing characters like Lu Xun makes him an easy choice. (Plus, one time in ROT3K VIII he and I fought the whole world together and won. That’s my boy.)

Zhuge Jing. In some ways the lone survivor. Son of Zhuge Dan, he was a significant general in Wu, fighting in most of their important conflicts at the end.

Bu Chan. It’s a little hard to pin down his exact career, but we can assume he was involved in all the fighting in Jing. His defection triggered a conflict that was too significant to ignore.

Wu Yan. A hero at Xiling and one of the last Wu commanders left standing. The Wu narrative needs someone like him to help bring it to a close.

Tao Huang. The conqueror of the south. Although he doesn’t have much relevance outside of that, this is Dynasty Warriors so it’s easy enough to justify him in battles in the north before that, and to have him show up in the final campaign. Another survivor of Wu’s end; with Zhuge Jing and Wu Yan he gives the faction enough people to finish the tale.

There are tons of others I could mention but these are the ones I consider the strongest and most important candidates. With these characters and these battles, you can tell the final chapter of the story and actually bring it to a close in a way that makes sense.

[offtoljubljana]

125. CICADAS

30/06/2020

Broadway blijft voor de rest van 2020 dicht. Oh boy, oh boy. 

Zo, vandaag heb ik de hele dag in bed gelegen om Sense8 af te kijken. Uiteindelijk had ik het idee om pizza te eten voor de avond (want daar had ik gisteren zin in) en ik moest ook nog naar de Mueller.

Nou, uh, om 19:35 kwam ik erachter dat de Mueller om 20:00 dicht gaat. Oké. Geen pizza. Dan pasta.

Alsnog, koken is leuker als je mee kan zingen met Hamilton. Ik had dus vandaag boodschappen gedaan en ik kocht dit:

Dit is dus typisch Sloveens (of eigenlijk voormalig Joegoslavisch) en het is een soort van cola. Victor raadde het aan. Hij is inmiddels in Frankrijk, maar ik zag dit in de Spar en ik besloot om het te proberen. Victor noemde het “Sloveense cola”, maar het smaakt heel anders. Blijkbaar is het belangrijkste ingrediënt rozenbottel. De ijsthee van gisteren was beter, maar dat was niet Sloveens.

Ugh. Morgen ga ik dus muggenspul bij de Mueller halen, want ik ben net weer 2 keer gestoken. Ik denk dat ik morgen mijn ereader mee neem. Ik ben bijna klaar met mijn Erasmus en ik heb dat ding niet gebruikt. Oeps.

Dus ja, kleine blogpost. Ik heb gewoon niet veel interessants gedaan. Phil Lester heeft een nieuwe video geuploaded en ik heb 10 minuten gelachen. Dat is iets. En ik heb weer Starkid Homecoming gekeken, aangezien musicals dus voorlopig niet meer doorgaan. Nerdy Prudes Must Die zou waarschijnlijk ook in 2020 gebeuren 😔.

Ik wilde gewoon praten over Cockta. Het is typisch Sloveens!

***

1/07/2020

Het is 20:58 en het is officieel juli. Het einde komt eraan. Nog precies twee weken voordat ik hier weg ben en BOI het is raar. De blog post hierboven voelde ik me net als Isabelle in Animal Crossing die elke ochtend nieuws moet geven, maar als er geen nieuws is, praat ze over televisieseries en magazines enzovoort.

Gisteravond wilde ik op tijd naar bed gaan, maar om middernacht kwamen de nieuwe Animal Crossing critters, dus daar gingen mijn plannen. Het is juli. Het is cicada seizoen! Alhoewel, ik was voor mijn doen vroeg gaan slapen.

En in de ochtend had ik de wekker gezet voor stonks en ik ging weer eens naar Australië in zomerkleding.

Ineens kreeg ik een bericht van de RU dat er een nieuw punt was ingevoerd, dus ik was helemaal gestrest en toen opende ik de app: Professionalisering.

Alle stres voor niets! Het is maar Professionalisering! Nu moet ik dus nog langer wachten op Methoden A.

Toen ging ik chillen en ik wilde dus nog steeds die pizza. Toen belde ma, dus het was een interessant moment aangezien Isabelle het er over had. Ik had even een Corona update gegeven: Kroatië gaat de shit in. Het is eigenlijk niet meer veilig volgens de Sloveense standaarden, maar het blijft op de groene lijst om toerisme of zoiets te stimuleren.

Je hebt dus veilige landen op de groene lijst. De gele lijst zijn twijfelgevallen (zoals Luxemburg). De “shit lijst”, zoals ik het noem, is de rode lijst. Ik weet alleen niet precies wat het verschil is qua maatregelen tussen de gele en de shit lijst, maar het belangrijkste is dat de groene lijst lang blijft.

Cristina wilde op zondag naar Kroatië. Nu moeten we maar eens even kijken wat er gaat gebeuren.

Ineens kwam Anouk: mijn hoodie is aangekomen. Het is te warm om het te proberen, maar ik heb het naast de RU hoodie gelegd.

Toen besloot ik om pizza te gaan eten...

***

Het is 15:36 en ik zit weer in the place to be: universiteitspark! Ja, het is nu 15:36. Waarschijnlijk schrijf ik het deel hierboven (over mijn Animal Crossing ochtend) als ik thuis ben. Ik wil dat de blog post in chronologische volgorde is, dus dan moet ik het maar op een niet-chronologische manier schrijven.

Het is rond de 31 graden en in e schaduw tussen de bomen is het uit te houden. Ik heb net de pizza op die ik gisteren wilde eten. Het was met spek en pepperoni. Fun fact: mijn eerste kat op de Sims heette Pepperoni. Toen Pepperoni stierf, kregen Quinn en Jia Li een nieuwe kat genaamd Pepperoni 2. (EDIT om 21:07: foutje! De eerste kat heette Pepper. De tweede kat heette Pepperoni. Ik dacht echt dat ik een Pepperoni 2 had...)

De bus was raar. Ik kwam aan en er stond dat ik 11 minuten moest wachten op lijn 6 en 3 minuten op lijn 11. Lijn 6 kwam eerder aan. Uiteindelijk heb ik dus lang gewacht. Eenmaal bij de bus realiseerde ik dat ik mijn e-reader was vergeten. Ik schreef gisteren al dat mijn plan was om te gaan lezen in de stad.

Nou. Nope.

Ik wilde ook mijn Cockta meenemen, maar die ben ik dus ook fijn vergeten (🤦🏻‍♀️). En ja, ik ga zo naar de Mueller en ik weet dat de Spar ernaast ligt en dat ik daar wat drinken kan kopen en dat het mega goedkoop is, maar ik wil ook zo min mogelijk plastic flesjes gebruiken. Hashtag SAVE THE WHALES.

Hopelijk hebben ze goedkope alternatieven voor elektrische tandenborstel bovenstukken.

... Ik heb wel dorst. Daarom wilde ik de Cockta meenemen. Inmiddels heb ik geleerd dat ik dorst krijg als ik in de stad ben.

***

16:14. Terug in het park met drinken, cause I am weak and flawed. Het is weer de goede ijsthee die ik ook in BTC heb gekocht. Helaas niet gekoeld.

EEEEEEH EEN MUG.

Ik ben ook geslaagd met mijn tandenborstel bovenstukken. Ik heb de goedkoopste. Hopelijk passen ze. Verder heb ik drie kleuren markeer stiften gevonden bij de Mueller.

***

16:29

Abrupt einde. Ik stond op het punt om te schrijven dat ik helaas geen muggenspul kon vinden in de Mueller, maar ironisch gezien kwamen alle muggen toen op me af. Dus ik ende weg van het veld en ik ging naar dm voor muggenspul. Daar wist ik waar ik het kon vinden. Ik ben net 6 keer gestoken in de paar minuten dat ik er zat!

Nu zit ik op een bankje bij de brug waar ik e foto's van mijn ijsjes nam. Het is een toeristische bestemming voor foto's. Helaas zit ik bij een lounge dat club muziek afspeelt.

Ik zie dit, by the way:

Oh hey, Duitse toeristen.

Een ding dat ik steeds vergeet om te schrijven: sinds mijn fiets is gestolen, merk ik hoeveel mensen hier een blauwe fiets met witte banden hebben. Ik denk constant dat ik mijn fiets zie, maar dan is er een klein ding mis, zoals een ander frame of andere handvaten of andere achterlichten. Mijn fiets is gewoon weg.

***

21:08. Ja, dat was mijn dag. Toen ik eenmaal terug kwam, was het 17:00 en een paar critters op Animal Crossing zouden verdwijnen rond 18:00, dus dat deed ik eerst. Ik vond de walking stick 10 minuten voor het einde! En toen ging ik ook even lezen. En toen bloggen bla, bla, bla. Tumblr heeft weer eens de lay-out verkloot. XKit, help us.

Oh en deze plant is nu in de tuin:

[cienceira-sensei]

Katakana

🍁Seria bom ter visto a aula sobre Hiragana antes de ter vindo aqui🍁

Katakana [ カタカナ ] é o segundo alfabeto do japonês, na minha percepção.

Ele é basicamente a mesma coisa do Hiragana, mas é utilizado para funções diferentes.

Antes de falar das funções, vamos ver o alfabeto em si.

Ele consiste em:

(créditos da imagem)

Lembrando que a leitura nesse caso se faz da direita para a esquerda, de cima para baixo.

Como eu já disse sobre os casos especiais de fonética no Hiragana, eu não estarei repetindo aqui, pois são a mesma coisa, mesmos sons e tudo o mais.

Só tenho a dizer sobre...

> Wo [ ヲ ]

Lembra que eu disse que ele era partícula? Então, você não vai trocar o を por ヲ quando estiver escrevendo, ok? A partícula será sempre を.

TenTen [ てんてん ]

Mesma coisa do Hiragana se aplica aqui também. Sendo então:

Coluna do K ➝ Ga [ ガ ], Gi [ ギ ], Gu [ グ ], Ge [ ゲ ], Go [ ゴ ]

Coluna do S ➝  Za [ ザ ], Ji [ ジ ], Zu [ ズ ], Ze [ ゼ ], Zo [ ゾ ]

Coluna do T ➝ Da [ ダ ], Dzi [ ヂ ], Dzu [ ヅ ], De [ デ ], Do [ ド ]

Coluna do H com 〃 ➝ Ba [ バ ], Bi [ ビ ], Bu [ ブ ], Be [ ベ ], Bo [ ボ ]

Coluna do H com °  ➝  Pa [ パ ], Pi [ ピ ], Pu [ プ ], Pe [ ペ ], Po [ ポ ]

Funções do Katakana

Vamos lá então, pra que que esse alfabeto existe?

Palavras estrangeiras

Tudo que vier de fora e não tiver seu equivalente no japonês será escrito em Katakana. Isso inclui nomes próprios.

Ex.: Brasil = Burajiru = ブラジル

Não existe equivalente para Brasil em japonês, logo, Katakana.

A maioria terá origem da língua inglesa. Alguns países como China, Coréia, tem sim seu equivalente no japonês.

Ênfase

Isso é bastante visto em mangás e animes. Quando queremos dar ênfase em alguma coisa, utilizamos o Katakana.

Ex.: É o quê?! = Nani?! = ナニ？！

A palavra “o quê” existe em japonês, nani [ なに｜何 ], mas, quando quiser expressar surpresa, incredibilidade, pode pôr em Katakana.

Yada, por exemplo, que é “Não”, mas com um sentido maior de repulsa, normalmente é sempre escrito em Katakana, ヤダ.

Onomatopeia

Também bastante visto em mangás e animes. Quem lê muito mangá ou assiste JoJo pode ver alguns kanas soltos pelas páginas ou, no caso de JoJo, ao redor dos personagens. E são justamente as onomatopeias de grito, pingo, andar, sons de animais, etc.

Ex.:  Ding-Dong = Pinpon = ピンポン

Letras que não existem no japonês, como é que faz?

Até aqui passou pela sua cabeça como que ficariam nomes/palavras com V, F ou L? Vou falar agora como é que fica

Vou pegar nomes como exemplo...

> V

Será escrito com a letra U [ ウ ] com TenTen e a vogal de preferência pequenininha ao lado:

Va  ➝　ヴぁ

Vi  ➝　ヴぃ

Vu  ➝　ヴ (No caso do Vu, é o próprio U com TenTen)

Ve  ➝　ヴぇ

Vo  ➝　ヴぉ

Ou, com a coluna do B (H com TenTen):

Ba [ バ ] - Bi [ ビ ] - Bu [ ブ ] - Be [ べ ] - Bo [ ボ ]

Ex.: Victor  ➝ Bikutoru  ➝ ヴィクトル 　ou　ビクトル 

Mas é mais comum a segunda opção.

> F

Será escrito com o Fu [ フ ] e a vogal de preferência pequenininha ao lado:

Fa  ➝　ファ

Fi  ➝　フィ

Fu ➝　フ

Fe  ➝　フェ

Fo  ➝　フォ

Ex.: Fernanda  ➝ Ferunanda  ➝　フェルナンダ

> L

O L vira R, você vai apenas substituir pela coluna do R.

Ex.: Lara  ➝ Rara  ➝　ララ

Como que eu faço para saber se devo escrever ou não em Katakana?

Primeiramente, o contexto. Se é uma palavra estrangeira ou não, se quer dar ênfase ou não...

Mas a maior parte é prática mesmo, conhecer o vocabulário e tudo o mais.

---

Acredito que seja isso. Qualquer dúvida, Ask sempre aberta! 頑張って！

---

Para onde devo ir agora? | 今どこへ行きますか。

🌸Aula sobre prolongação, pausa e uso de Ya, Yu e Yo🌸

🌸Katakanago, a língua dos jovens🌸

🌸O que é Romaji e Furigana?🌸

🌸Um post só pra falar sobre kanji🌸

🌸Aula: Lição 1🌸

[nijverhoek-rotterdam]

Nijverhoekers aan het woord: het begin

Loes en Eli

In deze serie volgen we een aantal deelnemers uit de Nijverhoek. We spreken hen op verschillende momenten in het proces, waardoor we een beeld creëren van hoe het is om aan een CPO project zoals de Nijverhoek mee te doen. Vandaag de eersten uit de rij: Loes en Eli!

Wie zijn Loes & Eli?

Loes en Eli zijn beiden 31 jaar. Eli is data scientist bij de Belastingdienst en eigenaar van zijn eigen databedrijfje, Loes is onderzoeker en docent voor de lerarenopleiding van Universiteit Amsterdam. Ze wonen nu in Rotterdam Noord in een knus huurappartement. Ze hebben elkaar echter leren kennen in Utrecht, waar ze bij dezelfde roeivereniging zaten. Het was Eli's idee om naar Rotterdam te gaan. Eli heeft veel vrienden in Rotterdam, maar die van Loes zitten met name in de omgeving van Amsterdam. Loes: 'Ik hoop bij de Nijverhoek heel veel nieuwe vrienden te maken.'

Hoe zijn jullie bij dit project gekomen?

Ze hadden al bij een aantal huizen in Rotterdam gekeken, maar het viel nogal tegen wat je ervoor kreeg. Loes: 'We hadden toen één keer een bod gedaan in Rotterdam en toen zijn we meteen weggelachen.' Daarnaast hadden ze zich ingeschreven bij meerdere woningcorporaties. Ze hadden de Nijverhoek echter bijna over het hoofd gezien: de mail was in de spam terecht gekomen. Gelukkig zag Eli deze per toeval. Eli: 'Zo geschiedde.'

Waarom willen jullie hier graag wonen?

Ze vonden het meteen een gouden kans. De locatie is superfijn, het met een collectief aanpakken spreekt hen aan en ze vonden het huis prachtig. Eli: 'Een karakteristiek oud huis in Rotterdam, dat goed geïsoleerd kan worden. Ja, dat is gewoon zo uniek.' Ook wilde Eli niet in een 'bakfietswijk' wonen. De mix die deze wijk biedt, vinden ze leuk. Eli: 'Dat het wel in de grote stad wonen was, maar wel op een rustige plek.' Loes deelt Eli's enthousiasme. Ze had nooit van tevoren gedacht dat ze in zo'n groot en statig huis zouden kunnen wonen. 'Echt too good to be true gewoon.'

Gaan jullie zelf klussen?

Eli neemt drie maanden vrij voor het klussen en Loes komt in de weekenden helpen. Ze hebben al een hele planning gemaakt en laten ons hun prikbord zien. Daarnaast wil Eli met een klusjesman gaan samenwerken, die hij dan zelf kan ondersteunen. Eli: 'En ik heb ook nog handige broertjes.' En als het na drie maanden niet af is, besteden ze de rest uit. Zo vermijden ze 'help mijn man is klusser'-taferelen.

Hoe ziet jullie ontwerp eruit?

Het ontwerp, dat 'Het Nijverige ontwerpplan' heet, is met name van Loes' hand. Loes: 'Ik ging weer helemaal terug naar toen ik jong was en de Sims speelde. Zat ik echt serieus om half 7 's ochtends voor werk al in dat programma te ontwerpen omdat ik het gewoon zo leuk vond.' Het ontwerp is uiteindelijk heel ruim geworden. Eli: 'We hebben eigenlijk alleen op de 2e verdieping muren.' Loes: 'Ik kreeg ook de tip van iemand: als je van raam tot raam kan kijken, dan krijg je een gevoel van luxe. Dus toen zeiden we oké, alles moet eruit.'

Waar kijken jullie naar uit?

Loes: 'Dat je op de 1e etage op je bank zit, in de avondzon, met het park als uitzicht. Ik denk dat dat een hele fijne plek wordt.' Loes kijkt ook uit naar het gastenverblijf. En Eli wilde vanaf het begin al een woonkeuken. Loes: 'Daar begon eigenlijk het hele ontwerp mee. Ik wil een woonkeuken. Punt. De rest maakte je eigenlijk niks uit.' En dat terwijl Eli aangeeft niet te kunnen koken. Eli: 'Het heeft wel wat gezelligs. En het staat leuk.' Daarin willen ze ook een klein bankje neerzetten, waar de gasten kunnen borrelen voordat ze naar de eettafel verplaatsen. Loes lacht: 'Dan kan ik eindelijk mijn 'full restaurant-experience' aan mensen geven.'

Wat neem je mee naar je nieuwe huis?

Ze willen sowieso de tafel, de gele kast en de hanglampen meenemen. Verder gaat bijna alles wel mee, zodat ze iets hebben om mee te starten. Het enige waar nog onenigheid over is, is een schilderij van een motor, die nu boven het bed hangt. Loes vindt het een lelijk ding dat ze het liefste in hun huidige huis achterlaat, maar Eli wil het schilderij juist graag meenemen. Eli: 'Ik heb het gekocht tijdens mijn solo trip van twee maanden door Indonesië. Het symboliseert een moment in mijn leven van jeugdigheid, onbezonnenheid, vrijheid en weinig verantwoordelijkheden.' Het laatste woord is er nog niet over gezegd.

Wil je nog iets kwijt aan je buren?

Ze hebben er heel veel zin in. Loes: 'Het is echt toch insane, dat dit echt gaat uitkomen.. ik geloof nog steeds niet dat het waar is.' Tot slot verontschuldigt Loes zich voor de directe buren: 'Sorry, ik speel saxofoon.' Ze lacht. 'Ik ben aan het oefenen, nog erger.'

[bonjouronourtour]

Op naar Marokko

28 december - 31 december

⏰ 07:00. De wekker gaat en we vliegen snel het bed uit. Ons hoofd is klaar voor Marokko, na twee dagen van voorbereiden. We komen dan ook veel te vroeg bij de veerboot, rekenend op veel controles. Dit blijkt allemaal hartstikke mee te vallen. Na een tijdje gewacht te hebben kunnen we langzaam in rijen, richting de veerboot rijden.

⛴️ Daar aangekomen zien we tot onze verbazing dat de vrachtwagens keren en met hun achterste de veerboot op rijden. Gelukkig gaan alle auto’s ‘normaal’ erop. Maar dan zijn wij, als eerste camper aan de beurt en krijgen ook wij het signaal: effetjes draaien maar. Dit gaat uiteindelijk vrij soepeltjes, totdat de laatste meters heel nauw worden. Gelukkig is er genoeg bemanning die druk wuivend en zwaaiend aangeeft hoe ver we nog moeten. Helaas blijkt onze helpende hand deze ene taak toch te machtig en laat hij onze camper rustig tegen de vrachtwagen achter ons aan rijden. Stom! We hadden gewoon eigenwijs moeten zijn. Dat leren we tijdens deze reis wel vaker. Schijt hebben aan anderen (hoe serieus ze hun taak ook opnemen en hoe vriendelijk ze ‘t ook doen) en gewoon eigenwijs je eigen ding doen. Vaak weet je zelf toch net iets beter waar je op moet letten of wat handig is. In dit geval bleek het bijvoorbeeld toch ook slim geweest om onze fietsen even binnen te zetten, waardoor geen beschadigingen worden opgelopen.

���� Onderweg zien we zowaar, eindelijk maar toch: dolfijnen! En best veel ook en soms zelfs heel dichtbij! Altijd een fantastisch beeld. Na een dik uur varen, rijden we gemakkelijk de veerboot af en tanken we direct retegoedkoop (€ 1,11) in Ceuta: officieel nog Spaans grondgebied op het Afrikaanse continent.

🛃 Daarna rijden we door naar de grensovergang met Marokko, wat iets meer geduld vergt. Dit gaat desondanks redelijk soepel, al worden we een keer onnodig heen en weer gestuurd en wordt onze camper van binnen goed gecontroleerd. Drones zijn niet toegestaan in Marokko, hebben we niet mee. “Wine? Alcohol?” Nou na gisteravond nog op de valreep twee halve liters te hebben weg gewerkt is ons antwoord: “Only 1 bottle of wine”. 1 liter wijn plus 1 liter sterke drank zou toegestaan moeten zijn en die fles wijn blijkt inderdaad geen probleem.

Wapens mag ook niet mee, heel gek. Hebben we gelukkig ook niet. Toch krijgen we die vraag nog een tweede en derde keer als meneer onze wetsuits ziet hangen. “Marine weapons?” Uhm haha “Nooo: Surfing!”

🕌 En zo komen we na 7 checkpoints de grens over van Marokko en rijden we in de richting van Chefchaouen. Onderweg fixen we voor ons beide een eigen sim-kaartje, wat vergeleken met Spanje en Portugal opeens heel duur is hier. Bijna € 24,- voor 2x 10 GB data en de beide sim-kaartjes.

We pinnen wat Marokkaanse Dirhams en rijden door en eindigen nog niet in Chefchaouen maar in Tétouan. Daar horen we de eerste schal van de minaret. En hier kunnen we prettig parkeren achter het politiebureau met een camper naast ons die er al een nacht veilig hebben doorgebracht.

🤨 Toch worden we nog wel lastig gevallen door een groepje jonge jongens die doen alsof ze arm zijn en geld of eten van ons willen. Het duurt best lang voordat ze eindelijk ophoepelen. Van onze buren-campers horen we dat dit niet onveilig is maar gewoon part of the game in Marokko. Zorgen dat je niet zichtbaar bent in je camper, gewoon negeren en als het toch te gek wordt of te lang duurt: dreig met de politie en ze maken zich wel uit de voeten, is het advies. Niet alleen voor hier, maar voor de komende 3,5 week in heel Marokko. Lesje geleerd op dag 1. Verder horen we van deze mensen en andere camperaars die bij ons op de boot zaten dat Marokko eigenlijk veiliger is dan Spanje en Portugal. We gaan het zien.

Die avond schuiven nog een paar campers aan waardoor we in totaal met 5 op een rij staan. Toch verloopt de nacht helaas niet helemaal rustig. Er is een hoop kabaal, veel en hard Arabisch gepraat en geschreeuw en ook nog eens veel verkeer dichtbij. ‘s Ochtends komen er een hoop mensen rondom ons parkeren om lijnbussen te nemen. Soms leunt er iemand tegen de camper aan, zo voelt het. Maar alles blijft heel gelukkig, maar echt lekker slapen is anders.

🚐 Die ochtend rijden we door naar Chefchaouen. De rit is prachtig, door de bergen. De wegen zijn eigenlijk best goed, met wel af en toe een slecht stukje of heel slecht stuk, wat enigszins verraderlijk is. Na een laatste steile klim komen we op de camping van Chefchaouen, middenin het Rifgebergte. Hier blijken enorm veel campers en busjes te staan. Spanjaarden, Fransen, Duitsers, en een enkele Nederlander. Het weer is hier heerlijk, een koele lucht maar toch in de zon hartstikke warm.

🤔 Deze middag komen we bij van de slechte nacht en willen we toch concreter de reis in Marokko uitstippelen, zoals we dat tot nu toe eigenlijk nog nergens hebben gedaan. Maar voor Marokko hebben we, anders dan de vorige bezochte landen, een duidelijke einddatum. Namelijk 23 januari: voor de veerboot terug naar Spanje. Het lastige aan Marokko is alleen: heel veel hoogtepunten zitten in het zuiden: de woestijn bij Merzouga of Zagora, Marrakesh en de prachtige (surf) stranden net boven Agadir, en dit zijn er nog maar een paar. Dit betekent dat we grote afstanden moeten overbruggen, op provinciale kronkelwegen en op tijd terug moeten zijn in Ceuta. We twijfelen nog over een compromis: wel richting het zuiden maar dan juist de woestijn links laten liggen, of juist een heel stuk aan de kust links laten liggen.

🚶🏻‍♀️🚶🏼 De eerstvolgende dag gaan we in ieder geval naar de Medina, de oude binnenstad van Chefchaouen. Deze is blauw en prachtig. Hier heeft een tijd lang een Joodse gemeenschap gewoond, die deze kleur schijnbaar veel gebruikten en dus ook hier hebben toegepast. Soms zien we nog wat terug van Joodse spullen en komen we ook een groep Joodse toeristen tegen.

🚬 Tegenwoordig draait het hier vooral om hasj, cannabis wat in deze regio geteeld wordt en Marokko tot cannabiskoning van de wereld maakt. En de handel hiervan vindt natuurlijk onder andere plaats in de smalle straatjes van de stad. De teelt wordt gedoogd en er worden zelfs stappen gezet tot legalisering, wat in een Islamitisch land als Marokko natuurlijk niet zonder slag of stoot gaat. Maar op deze manier kunnen de kansarme gezinnen die hier voor hun dagelijks brood van afhankelijk zijn, het beter en officieel legaal doen, er meer voor krijgen en houdt de Marokkaanse overheid er ook een verdienstelijke zak geld aan over, is het idee.

Wij genieten van de gezellige straatjes en vriendelijke mensen, waardoor we een veel beter gevoel krijgen dan we door Tétouan hadden gekregen.

⚙️ De volgende dag willen we op tijd weg rijden uit Chefchaouen om hopelijk in Fez te kunnen belanden. Een rit die zomaar 4 tot 5 uur kan duren. Helaas lukt het deze ochtend niet om de motor te starten, waar we in Tétouan ook al wat problemen mee hadden. Na een paar keer gloeien en contact aan- en uitzetten werkte dit toen wel weer, zoals wel een paar keer vaker tijdens onze reis (maar niet vaak). Meestal gebeurt dit wanneer het ‘s nachts en ‘s ochtends wat kouder is. We zijn lange tijd in de buurt van de zee gebleven, wat maakt dat de nachten minder koud zijn. De ‘warmte’ van de zee wordt namelijk afgegeven, maar dat is hier in de bergen niet aan de orde. Gelijk komen er wat behulpzame Italianen ons helpen. Conclusie is dat er iets kapot lijkt. Beetje voorbarig wat ons betreft, maar van ‘t Italiaans worden we ook weinig wijzer. Inmiddels komen meer en meer mensen koekeloeren bij ons, en worden we de attractie van de dag. Zoals de Italianen dat de vorige dag juist waren toen ze met een hele colonne aankwamen zetten en uitgebreid buiten gingen tafelen en wijn drinken. Een Duitse man komt ook even koekeloeren en vraagt ons nòg eens om te proberen te starten. Eigenlijk prima want wij denken nog steeds dat het puur de kou is en met nu een hele groep mensen in, onder en om onze motorkap, kan het wel eens geholpen hebben. En ja hoor, de gezellige Italianen met al hun levenslust en behulpzaamheid hebben hun werk goed gedaan. Franky is iets opgewarmd (of wat het dan ook is) en de motor slaat opeens aan. Wij rijden snel de camping af: op naar Fez.

⛰️ Onderweg kijken we onze ogen uit. Dat we hier rijden met onze eigen auto. Werkelijk een totaal andere wereld. De bergen en rivieren zijn prachtig, de hoeveelheid gedumpt plastic afval zorgwekkend en het aantal mensen (jong en oud) langs de weg die niks te doen lijken te hebben, schrijnend. We worden wel echt door iedereen vrolijk toegezwaaid. Maar we zijn ook een beetje voorzichtig. We horen en lezen namelijk van verhalen dat jongens steentjes naar campers gooien, maar hierbij wordt telkens vermeld dat het zomaar verhalen zijn die een eigen leven zijn gaan leiden, zonder dat dit nog (regelmatig) echt gebeurd. Helaas zijn wij hier wel degelijk slachtoffer van. Groepjes jonge/puber jongens zijn in dit land het gevaarlijkst voor ons tot nu toe. Zij zijn het ook die ons eerst nog met een lach begroeten maar hierbij al iets te gek doen. Zich proberen te bewijzen voor de groep. En ja hoor, met dat we ze passeren zien we opeens de gevreesde bewegingen van 1 of 2 armen en horen we gekletter op de camper of de fietsen achterop en schrikken ons rot. Maar ja we kunnen weinig doen en beseffen ook dat ze zich stierlijk vervelen hier, als ze al überhaupt naar school gaan. En dat groepjes jongens overal op de wereld achterlijk gedrag kunnen vertonen als ze denken zich voor elkaar te moeten bewijzen. Maar steentjes naar voorbijrijdende campers gooien, doe ff normaal zeg.

🏕️ Gelukkig hebben we verder een voorspoedige reis en zijn we exact 4 uur na vertrek aangekomen op de camping in Fez. Betaald en veilig parkeren is wel noodzakelijk hier. Hier aangekomen checken we de schade. Voor zover we zien: geen schade. Opluchting. Niet je meest doorsnee oudjaarsdag. Hier wordt verder geen Oud & Nieuw gevierd, dus wij wachten 00:00 nog even af maar er gebeurt niks bijzonders.

Vandaag gaan we Fez bekijken. De eerste van Marokko’s 4 Koningssteden.

Iedereen die dit leest wensen wij een heel gelukkig nieuwjaar. Vol gezondheid, zegeningen, liefde en geluk! ✨

[geenreactiemogelijk]

Hoi Mam,

Goeiemorgen. Wat ben je er weer vroeg bij vandaag? Ja ik kom net terug van school. Het kind is weer op school en dan kan moeders even naar haar moeder bellen.

We wonen nogal ver van elkaar vandaan, mijn dochter en ik. En daarom bellen wij veel en vooral ook lang. Oeps, heb je daar de tijd voor dan? Ja ik ben een niet werkende vrouw en heb dus de hele dag de tijd om van alles en nog wat te doen.

Ik hoef niet zoveel en ik wens ook niet zoveel. Voor veel vrouwen klinkt dit als muziek in de oren. Tijd voor jezelf, onthaasten, noem ze maar op, al die termen die we tegenwoordig gebruiken. En ja, ik verveel me geen minuut, deel mijn eigen tijd in. Ben ook een lekker lui mens, dus deze levensstijl past precies bij me. Hoe is het allemaal zo gekomen? Tja, dat is een verhaal waar ik wellicht nog eens op terug zal komen.

Het werd een nogal lang gesprek, zoals te verwachten is. En ik neem de tijd. Nog zittend in mijn pyjama en genietend van een kopje koffie, komen diverse onderwerpen voorbij. Niets is onbespreekbaar, en vaak lachen we dan weer om de dingen die zij meemaakt met haar man en zoontje. Vaak is het zo dat ik de dingen waar zij mee te maken krijgt, wat relativeer. Met een flinke dosis sarcasme als we echt ff lekker willen bitchen. Soms troostend en al pratend komt er uiteindelijk wel weer een lach aan te pas.

Zo ook vandaag weer, en na een pittige opmerking van mijn kant zegt ze ineens: Mam, jij moet een blog gaan schrijven! Je kunt de dingen soms zo mooi zeggen. Haha, hilarisch, ik een blog schrijven? Zouden mensen daar dan behoefte aan hebben denk je? Ja joh, is er al een bloggende oma van jouw leeftijd, die een groot publiek zou trekken?

Ja , vast wel. En die leeftijd van mij wordt ook te pas en te onpas genoemd! Wacht maar, jij komt daar ook nog wel en dan praten we nog eens.

Maar ja, weet je, als je steeds al die commentaren op social media leest, daar wordt je toch even niet goed van? Want ja, iedereen vindt maar overal iets van tegenwoordig. En lekker anoniem achter je pc of telefoontje vandaan, kun je dan de meest erge dingen schrijven naar of over een persoon. Waarom dat dan? Snap jij die mensen, hebben ze niets beters te doen? Nee waarschijnlijk niet. Ja maar mam, diepe zucht, die reactie mogelijkheid kun je ook uitschakelen hoor.

Prima idee, maar dan kan ook niemand een duimpje geven als ze het leuk vinden dit te lezen.

Goh, en hoe zou je je website willen noemen dan? Tja er komen wat gekke voorstellen voorbij. De bloggende oma bijvoorbeeld. Afgekeurd. Loeder oma? Nee ook niet al te best. Het mag wel een positieve naam zijn, dus uiteindelijk komen we op geen reactie mogelijk. En wil je er dan geen reacties onder krijgen? Dan schakelen we dat uit.

Weet je, we beginnen gewoon en we zien wel, later kun je alles immers nog aanpassen?

Ik heb het volste vertrouwen in mijn dochter , als het aankomt op kennis van internet en social media. Ze is er tenslotte mee opgegroeid. Ik zie haar nog zitten, 4 jaar, achter de pc van papa. Die downloadde de leukste spellen, vooral leerzaam en op verzoek ook the sims en later habbo hotel. We hebben haar vooral ook de gevaren van het internet bijgebracht. En nu let ze er zelf scherp op, wat haar zoontje te zien krijgt.

En zo is dus het idee geboren om een blog te gaan schrijven. Vandaar dat ik nu achter mijn laptop zit en driftig zit te tikken. Wordt dat ding ook nog eens afgestoft! En geloof me, ik heb onderwerpen genoeg op de plank liggen. Elke dag komen er wel weer leuke anekdotes voorbij. Want die kleinzoon van me haalt wat stunten uit hoor! En ben ik soms eens sarcastisch of denk je, ze heeft een hoog irritatie level? Klopt helemaal, maar ik beloof met de hand op mijn hart, ik probeer me in te houden.

Fijne dag, geen reactie mogelijk.

[gamedomein]

En zoals wij van een succesvolle uitgever/ontwikkelaar gewend zijn stinkt ook bij Paradox het grote geld niet. Om heel duidelijk te zijn. Bij Cities Skylines is dat helemaal niet erg. En sterker nog. De PlayStation 4 eigenaren keken al halsreikend uit naar deze ultieme stad-management titel en de game is nu eindelijk verkrijgbaar voor PlayStation 4 Waarin verschilt de PS4 versie van de Xbox One versie? Wij zochten het voor je uit.

Verbeterde controle

Ons grote kritiekpunt uit onze vorige uiting is dat op de Xbox One de besturing niet altijd meewerkt. Wij zijn blij om te zien dat er meer opties te kiezen zijn wat betreft de besturing en dat ook de interface wat waardevolle toevoegingen heeft gekregen. PS4 eigenaren kunnen namelijk de tijd wel manipuleren. Heel vreemd maar hopelijk is die update ook doorgevoerd op de Xbox One. Gelukkig weet Paradox de verschillende versies wel dicht bij elkaar te houden en brengt dus ook op de PS4 een prima versie uit van Cities Skylines. En dan is er nog de kwestie met de PS4 Pro, want hoewel er op de doos staat dat de game beter zou werken op de PS4 Pro is er tot nu toe nog geen enkel bewijs voor. Op zowel de reguliere PS4 als de PS4 Pro lijkt de game ongeveer dezelfde performance te halen, wat is er dan precies beter? Wij konden het in ieder geval zo niet ontdekken, terwijl de game zijn bijvoorbeeld uitstekend zou lenen voor HDR beelden, zeker omdat je ook After Dark krijgt als je de console versie koopt. Cities Skylines weet ook op de PS4 een goede indruk achter te laten. Het is de city builder waar menig gamer ongeacht het platform al jaren naar uitkeek. Zeker toen EA de bal genadeloos liet vallen met de laatste Sim City game. En niet alleen op de PC nam Cities Skylines het stokje over, ook de console versies weten dus in het geheugen te blijven hangen, want zeg nou zelf: Steden bouwen was nog nooit zo leuk met Cities Skylines. Wel nog even de PC DLC's op de console aanbieden Paradox!

Stedenbouwsimulatie spellen zoals Cities Skylines kunnen een erg verslavend effect hebben. Zo kan het regelmatig voorkomen dat je na het avondeten denkt het spel op te starten om het eventjes te spelen. Alleen dat “eventjes” blijkt al snel onmogelijk. Voor je ‘t weet is het half drie ‘s nachts en hou je een interne monoloog waarom het nu echt tijd is om te stoppen aangezien je morgen om half zes op moet. Cities Skylines is zo’n simulatie spel, en nu, twee jaar na de release van de PC versie is er een editie voor de Xbox One. Dit is inclusief de uitbreiding After Dark, die een dag en nacht cyclus, nightlife attracties en andere toeristische attracties toevoegt. Voor wat betreft de overige uitbreidingen die tot nu toe voor de PC versie zijn uitgebracht, is nog niet bekend of deze ook zullen uitkomen op de Xbox. Het spel was in 2015 een hit op de PC, maar nu is de vraag: is het speelbaar op een console? Van de speler wordt namelijk een grote mate van management verwacht en dat gaat nou eenmaal makkelijker met een muis.

In het diepe

Op de controls na is het nagenoeg hetzelfde spel als we kennen uit 2015. Je begint met een klein straatje met een aantal gebouwen en dat kan uitgroeien tot een indrukwekkende metropool. Een metropool waar ze in New York jaloers op zouden zijn. Vanaf het begin word je in het diepe gegooid. Er is nauwelijks een tutorial aanwezig, dus veel zal je moeten leren door trial en error. Houd er daarom rekening mee dat je eerste stad onmogelijk perfect kan zijn. Dus zodra je denkt alles onder de knie te hebben, kun je een nieuwe stad beginnen, om die perfecte metropool te bouwen waar neuroten hun vingers bij zullen aflikken.

Speelbaar?

De controls zelf werken na enige gewenning prima en na een paar uur heb je niet meer door dat je met een controller zit te spelen. Tot het moment dat je wegen probeert te bouwen... Cities Skylines maakt op de Xbox namelijk ook gebruik van een snap-on mechanisme. (Snap-on? Het automatisch richten dat ervoor zorgt dat je niet altijd exáct de juiste plek hoeft aan te wijzen maar dat begrijpt wat je wil.) En dat werkt goed, totdat het niet goed calculeert waar je een weg wilt plaatsen en je gefrustreerd raakt van het bouwen van een oprit naar je snelweg. Soms was ik met één oprit gewoon 15 minuten bezig omdat het me niet lukte de weg te plaatsen zoals ik zou willen. Menu’s zijn verder makkelijk te raadplegen met het wheelmenu dat tevoorschijn komt bij het indrukken van de Y knop.

Tijdreiziger

Een ander ding dat helaas verschilt met de PC versie is het ontbreken van de mogelijkheid om de tijd door te spoelen. Met de analog stick is het mogelijk om tijd te pauzeren maar daar blijft het helaas bij qua tijdmanipulatie. In sommige gevallen zal je dus even iets langer moeten wachten om je geld en populatie naar een gewenste hoogte te brengen. Wellicht is dit bewust gedaan om stabiele prestatie te waarborgen. Dat heeft dan gewerkt, want het spel draait erg soepel op de Xbox en de bugs uit de eerdere PC versie zijn opgelost.

Conclusie

De gamer die een keuze heeft, is beter af met het aanschaffen van de PC versie vanwege de lagere prijs en de uitbreidingsmogelijkheden. Toch doet de Xbox One versie van Cities Skylines niet onder. Het plannen en bouwen heeft nog steeds dezelfde magie en is laagdrempeliger geworden door de simpele controls. Fans van stedenbouwsimulatie spellen met alleen een Xbox of die het spel lekker onderuitgezakt op de bank willen spelen, kunnen niet misgrijpen bij het halen van deze titel. En zoals wij van een succesvolle uitgever/ontwikkelaar gewend zijn stinkt ook bij Paradox | https://www.gamedomein.net/recensie/review-cities-skylines-xbox-one-edition/

[wotunciba]

Guess who's playing dress up (again)

[simkennee-blog]

Word fit met het De Sims 4 Fitness Accessoirespakket!

SimGuruDrake

Opgelet fitness-Simmers! De Sims™ 4 Fitness Accessoires* is vanaf 20 juni verkrijgbaar en draait volledig om de belichaming van een actievere levensstijl.

Binnenkort kunnen je sportieve Sims, of Sims die ein-de-lijk eens van die bank af willen komen, een nieuwe uitdaging aangaan op de bergbeklimmende loopband. Ja, je hoort het goed, een bergbeklimmende loopband! Dit moderne nieuwe apparaat geeft je Sims een intensieve workout om gewicht te verliezen en tegelijkertijd wat spiermassa op te bouwen. Naarmate je Sims meer ervaren worden in het boulderen, kunnen ze steeds lastigere beklimmingen aangaan en het tegen anderen opnemen voor de hoogste scores.

Is de bergbeklimmende loopband een beetje teveel van het goede voor je onhandige Sim? Geen zorgen! Sims kunnen nu van nieuwe trainingsvideo's genieten om zich in de plaatselijke sportschool in het zweet te werken of gewoon lekker thuis. Als bouwen meer je ding is, kun je ook de plaatselijke sportschool een make-over geven of een fitnessruimte bouwen met voorwerpen en decoraties geïnspireerd op Moeder Natuur.

Wil je naar de sportschool, maar word je liever niet door het aanwezige gepeupel afgeleid? Doe de spiksplinternieuwe oordopjes in en zet de muziek op tien om die spieren lekker los te gooien. Deze veelzijdige oordopjes volgen je Sim overal zonder andere Sims in de nabijheid te storen. Maar wat als je na een energieke workout gewoon lekker thuis wilt ontspannen? Ook daar is aan gedacht. Er zijn nieuwe voorwerpen beschikbaar om het huis van je Sims in een ontspannen heiligdom te veranderen, inclusief een set voorwerpen voor de badkamer om na afloop van een pittige training even helemaal tot rust te komen.

Een van de leukste dingen aan het trainen is het dragen van trendy sportkleding, je wilt er natuurlijk wel een beetje goed uitzien voor je mede-sportfanaten. Geniet van kleurrijke setjes die tot beweging inspireren en je Sims aansporen om hun afgetrainde lichaam te laten zien. Maar je hoeft uiteraard niet te sporten om die trendy nieuwe yogabroek te dragen!

Voor Sims die een nieuwe workout zoeken of eindelijk eens in beweging willen komen, is er vanaf 20 juni heel wat te beleven in De Sims 4 Fitness Accessoires om ze een complete workout te geven.

[offtoljubljana]

93. Geen pizza

13/05/2020

Alweer hallo vanuit het centrum. Het is 19:58 en ik had geen zin om te koken. Nu we het toch over koken hebben, dit had Kath gisteren gemaakt voor haar en Sophia:

Het is salade, met eigengemaakte yoghurt dressing, tomaten en rozijnen. Daarna brood gebakken in olie en iets genaamd "chick peas" (ik verstond automatisch Check, Please!), oftewel kikkererwten. Blijkbaar is het makkelijk om te maken, maar ik zei al dat ik mega snel onder de indruk ben, aangezien ik problemen heb met eieren bakken.

Maar dadelijk meer. Gisteren kwam ook het nieuws dat de gefilmde versie van Hamilton een jaar eerder wordt uitgegeven dan gepland. Guys, het is bijna de hele OBC (een paar ensemble mensen missen), dus dit is mega groot nieuws. Lin-Manuel Miranda, de maker van Hamilton, pleit altijd voor een grotere toegankelijkheid van theater en nu gaat hij zijn musical op Disney+ zetten.

Yup. Disney+. Ik heb geen Disney+, maar Leon wel.

Lin wilde de musical altijd als film uitbrengen, maar blijkbaar was er sinds 2018 een heftige bidding war voor de rechten. Het ziet ernaar uit dat Disney won, ook al ik liever gewild dat een theater service zoals BroadwayHD het kon doen.

Maar ja, meer mensen hebben Disney+, dus dan is het weer logisch dat Lin voor een bekendere streaming platform heeft gekozen.

Snel kwam ik er achter waarom Lin het “zo belangrijk vond on musical theatre toegankelijk te maken in deze tijden”. Gisteren werd aangekondigd dat Broadway dicht blijft t/m 6 september.

Wow. 12 maart t/m 6 september, dat is bijna een half jaar. Oh, dit is shit.

Ik heb wat Six posts in de reblog tag gegooid, want Six was één van de vele shows die niet open is gegaan wegens Corona. Het had open moeten gaan op de dag dat de Broadway shutdown begon. Gelukkig hebben ze wel previews gehad. 

Dus dat is het theater nieuws. In beter theater nieuws: Ruthie Ann Miles heeft een gezonde dochter en Nick Cordero is wakker uit zijn coma ontstaan door Corona.

Verder heb ik gisteren voor de eerste keer in anderhalve maand de Sims gespeeld, nadat ik wat Dan and Phil Sims heb gekeken (.... rip) en mijn Sims zijn allemaal zeer gelukkig, bedankt voor het vragen. Dat was dus gisteren.

Vandaag was gevuld met *drumroll please* academische stress! Alle deadlines komen eraan en het is niet dat ik laat begonnen ben, maar alles is tegelijkertijd en ik sprong vandaag mentaal van onderwerp naar onderwerp naar onderwerp. Dan is het queer theory, dan is het male gaze, dan is het de dood, dan is het semiotics, dan is het art criticism... pfoe.

Het enige chille vandaag was mijn quest om mijn turnips te kunnen verkopen op het eiland van acteur Dylan Sprouse. Ik en meer dan 1000 anderen maakten kans, dus ik ben niet verbaasd dat het me niet is gelukt.

Eh, ik kon het proberen. Mijn eigen stonks gaan namelijk omlaag.

Toen ook nog een mindfulness module voor Professionalisering (lang verhaal) en ik was meer relaxt dan verwacht. I mean, mijn gedachten kunnen niet ophouden (brain has zero chill), maar lichamelijk was het beter dan verwacht.

En toen moest ik maar eens gaan eten. Ik wilde al sinds vorige week een pizza halen bij de pizzeria bij het universiteitsplein, dus ik ging naar Sophia om de fietssleutel te vragen. Blijkbaar hadden de anderen al andere plannen en er waren nog maar 3 fietsen, aangezien Aga de vierde had genomen en niemand wist wanneer ze terug zou komen.

Ik vond het niet erg. Dan maar de bus. De bussen rijden nu eenmaal weer. Ik moest wel weer geld zetten op mijn Urbana card (herinner je dat ding?) en ik besloot om niet mijn €20 maand abonnement te nemen, want [typ dit thuis] ik weet niet of ik veel met de bus ga reizen. Voor de lockdown nam ik elke dag de bus, soms wel meerdere keren, en dan haal je de €20 er wel uit, maar nu weet ik het niet. Een retour is €2,60, dus ik moet 10x gaan reizen om dat in de laatste twee weken van mei eruit te halen en ik weet niet of dat gaat gebeuren. Zeker nu dat ik (soms) een fiets heb.

Dus ik liep naar de bus en toen ik bijna bij het busstation kwam, kwam Aga fijn aanfietsen. Als ik dus ietsjes langer had gewacht, waren er genoeg fietsen geweest. Maar ja, ik wilde ook wel met de bus, gewoon om te kijken hoe het ging.

Plus, toen ik weg ging, riepen Anouk en Kath vanaf het balkon dat ze heel dankbaar waren dat ik de bus nam, dus dat was lief.

Maar hey, een bus! Wow, een bus! 

Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar ja de bus was leeg. Het ziet er naar uit dat alleen lange bussen worden gebruikt om meer afstand te creëren. Er waren misschien 4 of 5 anderen in de bus.

Natuurlijk kan je niet op alle zitplaatsen zitten.

Je kan dus niet voorin instappen en er hangt een flesje desinfectiemiddel vastgeplakt met duct tape. Het was een raar nostalgisch gevoel om alle busstations te horen.

Er was ook zo'n raar déjà vu moment naar de laatste keer dat ik in het centrum was. Toen ging ik met Caroline en Kath uit eten bij de Mexicaan en toen vonden we het zo raar dat de mega drukke lijn 6 gewoon leeg was. Nu ook weer. De buschauffeur reed langs zowat alle stops, want niemand hoefde in te stappen.

Er waren wel veel fietsers, dus dat speelde waarschijnlijk ook een rol. Het weer was goed, ook al had ik dat eerst niet door. Gelukkig ging ik voor vertrek uit Barbara’s raam hangen om te voelen, want ik had bijna een trui, een dik vest, een winterjas en handschoenen aangedaan.

Het was 20 graden.

Ik stapte uit en ik liep naar de afhaal pizzeria EN HET WAS DICHT.

WHAT THE-

Dan maar tijd voor een back up plan: de Hit Wok. Die zou vast wel open zijn. En dat klopt. Ik liep dus richting het populaire plein en wow guys, de toeristische accordeonist is er weer! Elke dag zat er een accordeonist op het plein typische Sloveense accordeon muziek te spelen, maar wegens de lockdown was hij er niet. Nu dus wel weer. Ik weet niet echt waarom, want voorlopig komen hier geen toeristen.

Toen naar de wok. Zie hier mijn eerste buitenshuize (???) Boni sinds midden 13 maart (oh, precies 2 maanden geleden):

Het is lekker, maar ik kom voorlopig niet meer terug. Het was best duur en dan kan je ergens anders veel meer krijgen dan dit. Ik was wel een idioot en ik zei dat ik geen appel of salade erbij wilde.

Het is best rustig in de stad, maar ik maakte deze foto een paar minuten geleden om te laten zien hoe leeg het is:

Maar nu, om 20:19, beginnen de straten drukker te worden. Misschien gaan mensen nu pas wat drinken.

***

21:59 en ik ben gedoucht en ik zit weer aan de thee. Ik heb mijn wokbox niet opgegeten, dus de restjes zijn in de koelkast.

Ik liep even rond door het centrum en dit gebouw was mooi belicht.

Het is een winkel met dure modemerken. Toen ging ik weer eens bij het standbeeld zitten en de lichten gingen ineens aan. 

En oh OH GOD, ik zat daar dus en een meter verderop zat een Aziatische man met zijn dochtertje. Ineens kwam er zo’n vent die “nĭ hăo” riep, want je weet wel, mensen overal op de wereld zijn kut, dus ik zei “nĭ hăo” terug.

Toen keek die Aziatische man en hij begon Chinees met me te praten, maar toen moest ik weer uitleggen dat ik geen Chinees kan. Het was best wel grappig.

Een tactiek dat is soms gebruik is om op een mega serieuze manier Chinees te praten. Dan doe ik alsof ik oprecht een conversatie aan wil gaan en dat ik geen enkele andere taal kan spreken. Mensen die me lastig vallen worden dan mega oncomfortabel.

Helaas had dat nu geen zin, want anders had die Aziatische man een Chinese zin zoals “Mǎ bái bàba fàn huáng shuǐ shān lǎo shī yī' èr sān sì wǔ liù qī bā jiǔ shí shǒu ěr tù?” oftewel “Paard wit vader rijst geel water berg leraar één twee drie vier vijf zes zeven acht negen tien hand oor konijn?” moeten horen. Of het kleine, witte konijnenliedje. Of whatever. 

Ik nam het geluid van de accordeon op om naar Sanne te sturen en toen was het tijd om naar de bus te gaan. Ik liep langs de Balkan grill van januari, maar aangezien dat restaurant in een kelder zit, is het dicht. Ik was bijna bij de bus en toen kwam bus 14 aan, dus ik begon te rennen terwijl ik mijn mondkapje op probeerde te doen en ik wees ook naar de bus, zodat de buschauffeur zou weten dat ik die bus nodig had.

Helaas zat er een gat in mijn plastic tas en mijn eetstokjes vielen op de grond en ik voel me zeer schuldig dat ik ze niet op heb kunnen rapen om ze in de prullenbak te doen, maar anders zou ik de bus missen en wegens de nieuwe dienstregeling is er een langere wachttijd.

Wow, dat was een lange zin.

Dus toen ging ik naar huis met bus 14 en alle bussen waren zo leeg. Dan moet je bedenken dat ze dus met 30% capaciteit rijden. Sommige bussen waren helemaal leeg.

De bus 14 ging ineens een totaal andere kant op, dus ik schrok. What the hell? Uiteindelijk kwamen we aan op een punt dat ik herkende en toen ging de bus verder via de normale route, maar waarom???? Ik was even bang dat ik helemaal de andere kant op zou gaan.

Dus hoera, Slovenië gaat goed. Brussel en andere vliegtuigen willen vanaf juni weer naar Ljubljana vliegen. Kasteel Bled wilt morgen weer open, maar het eiland waar het kasteel op ligt gaat pas op de 18e open. Geen idee hoe dat gaat.

Op de 11e was er 1 nieuwe besmetting en 0 nieuwe doden. Gisteren zijn er 2 nieuwe besmettingen en 1 dode bijgekomen. 

Ik heb geen idee hoe het in Nederland gaat. Brb.

Slowakije heeft het goed zeg. 

Ah.

Oké.

Yeah, I’m good.

[wotunciba]

OBSESSSEDDDD W UR NEW SIM DUMP SO CUTE!!! if u ever put any of them for download i would love to play with them but regardless you are so talented and good at making characters <3 love your blog

AAAA thank you sm 🥺 I'm so happy you like them!!! Actually, the two girls in that post - Bonnie and Vivienne - have already been shared before! It's just a different styling this time hehe. Only tray files + cc links tho!

As for the boys (Ding Ze on the left and Renji on the right), I was gonna share them the same way, but finding individual links is sooo time-consuming and I've been a bit busy lately, so I just packed tray files + cc together this time! Hope you enjoy playing with them 🫶

Free Download: SFS

Please make sure to delete duplicate files and double check any sliders after adding them to your game. I can't guarantee they'll look exactly the same, but all screenshots were taken without filters.

Thanks to all the cc creators ♡

[offtoljubljana]

109. Animal Crossing, at night

2/06/2020

Zo. Herinner je hoe ik zei dat ik vroeg ging slapen? Nou, om 2 uur ‘s nachts was ik gewoon nog zo opgefokt met de staat van de wereld, dus ik pakte mijn Switch erbij voor ~calming Animal Crossing vibes~ en oh boy, Animal Crossing om 2 uur ‘s nachts is een experience.

Ten eerste, kijk naar deze coole sterrenhemel. Verder is de muziek mega rustig. Elk uur heeft andere muziek en natuurlijk ken ik de muziek van 2am niet goed, maar het was zeer fijn. 

Sommige villagers waren ook nog wakker, want elke soort villager heeft een eigen bedtijd, en er is gewoon iets zeer rustgevend aan een aap onder een boom onder de sterren.

Monty, GO TO SLEEP.

Uiteindelijk werd ik toch heel moe, dus ik besloot om eventjes langs te gaan in het museum voordat ik ging slapen. Ik had nu eenmaal die nieuwe haai gevangen en het museum in dit spel is zeer cool.

En zo eindigde mijn dag.

Ja, mijn personage heeft geen pyjama.

***

3/06/2020

Hah, yeah, net zoals op dat plaatje, ben ik naar bed gegaan. Abrupt einde, maar ik was gewoon heel moe. 

Dus terug naar gisteren. Ik heb eindelijk mijn paper grotendeels afgeschreven. Ik moet alleen nog de conclusie en ik word er ziek van. Ik haat het om conclusies te schrijven. Scroll gewoon naar boven om te zien wat ik te zeggen heb.

Dat gezegd hebbende, ik ben wel hypocriet hierin. Zelf lees ik namelijk vaak alleen de conclusies zodat ik de rest niet hoef te lezen. 

De dag was een mix tussen schrijven over de dood en Animal Crossing. Zomerseizoen brengt veel nieuwe dingen en ik ben gewoon zo fan van het kleurgebruik van deze game.

Oh en dit ding:

Oh en het hele Lea Michele gedoe was een ding, maar voor de drama en de politieke toestanden in de wereld moet je naar mijn main blog, niet hier. Maar oh Lea. OH LEA. LEA.

Ik had in de middag Cristina wel een bericht gestuurd om te vragen of ze ijs wilde gaan eten bij VIGÓ. Ik wilde namelijk nog terug en ik had geen zin om in mijn eentje te gaan.

Om 19:30 bleek dat alle fietsen van huis waren, dus ik nam de lege bus. Nou, nee, de lege bus reed voor mijn neus weg, dus ik moest wachten op de volgende bus, maar die kwam veel te vroeg. Het is begrijpelijk, want normaal verliest de bus ook tijd voor het in- en uitstappen van passagiers, maar nu is dat een stuk minder.

We reden het centrum in en ineens stond alles vast en ik zag lichten en politie. Er was dus een heftig verkeersongeluk. Ik zag niet veel, want ik wil niet zo’n ramptoerist zijn, maar een autoruit had een mega grote barst aan de zijkant en er lag een meisje bewusteloos op de grond.

Yikes.

Dus alles zat een beetje dicht. Mijn bus had de andere baan, dus wij reden door, maar de andere kant had een flinke file.

Uiteindelijk kwam ik aan bij mijn station en ik zag deze fiets en ik moest er wel een foto van maken.

Google Translate: voorwiel “vrijheid”, achterwiel “samen”, mandje “ons eigendom”. Iemand heeft hier veel tijd ingestoken.

Ik liep weer naar het plein en dat ene café had weer Panic! opstaan, maar nu het album Death of a Bachelor en ik wachtte op Cristina. De zon begon te zakken.

Het was best druk bij VIGÓ, maar er waren nog twee tafeltjes over. We bestelden ijs en beiden hadden we chocolate sorbet, maar ik had ook nog een smaak genaamd amorino. De chocolate sorbet was pure chocolade met sinaasappel en de amorino was witte chocolade met een rood fruit.

De chocolate sorbet is dus Cristina’s favoriet, maar ik neem het niet nog een keer. Ik houd niet van sinaasappel. Dat wist ik, maar ik wilde het toch proberen. Het was dus niet slecht en het is juist goed dat de smaak zo goed overkomt, maar ik houd gewoon niet van sinaasappel.

Cristina en ik hebben het over van alles gehad: de hectische staat van de wereld, fietsen, Black Lives Matter, fietsen, Erasmus, fietsen, de toestand in Slovenië, fietsen, plannen voor de laatste weken in Slovenië, fietsen...

Cristina is op zaterdag 200 km gaan fietsen op zaterdag. Samen met Sofia (de Spaanse, niet mijn Duitse kamergenoot) wilt ze nog een trip gaan maken en ik zei al dat ik misschien wel naar minder toeristische plekken wil gaan. Het lijkt erop dat Cristina hetzelfde doet als pa in Italië: fietsen om plekken te zoeken om later te bezoeken.

Ik hoor het dus nog. Sofia is volgens Cristina heel laks met haar werkstukken, dus het plannen gaat nog leuk worden.

Uiteindelijk ging VIGÓ sluiten, dus we besloten om naar huis te gaan. Cristina had een City Bike en ze moest de andere kant op. Ik stond even op het plein om een video te maken van Ljubljana rond 22:00, dus die post ik hier.

En toen wachten op de bus en dan naar huis. Ik ging dus nog even Animal Crossing spelen en ik begon met het schrijven van deze blog post en toen ging ik slapen.

Vandaag heb ik weer eens geen shit gedaan voor de uni. Ik heb gisteren het ding over de dood grotendeels afgeschreven i DESERVE IT!!! Werkstuk MC is grotendeels af. Ik moet alleen nog beginnen aan het tweede werkstuk B&T en aan mijn onderzoek Sociologie. Daar kijk ik zeer tegen op.

Dus ja, uhm, ik heb vandaag boodschappen gedaan en voor de rest van de dag alleen maar de Sims gespeeld. En ja, vanochtend veel Animal Crossing ook nog. Uiteindelijk heb ik curry gekookt. Ik had geen rijstnoedels moeten gebruiken.

En ja. Dat was het. Alsnog, niet veel gedaan vandaag. OH WACHT. Mijn Sim Stella heeft een vriendin en blijkbaar was het een man. Damn you, gender less mod. Oké. Nu heeft ze dus een vriend en ze is zwanger. Het verklaart wel iets.

And that’s what you missed on glee.

[offtoljubljana]

89. Ik kan geen pannenkoeken maken

8/05/2020

Note to self: ga op tijd naar bed. Ik was van plan om op tijd te gaan slapen, echt. Ik had gedeeltes van de nieuwste aflevering van The Flash gekeken (ik heb die serie niet meer gekeken, want seizoen 4 en 5 waren belabberd, maar Andy Mientus kwam terug voor die aflevering). 

Toen slaapie slaapie,  maar om 0:30...

Oh boy, ik kan geen ASL covers maken zonder gloss. Eén ding leidt tot het ander en om 2 uur ‘s nachts was ik keihard aan het leren. Niet voor de universiteit.

Dani wilt dus ook iets van ASL leren en zo was het ineens mega laat.

Voordeel: ik ben beter in het lezen van gloss en classifiers. Nadeel: wat heb ik aan die kennis en nu ben ik moe.

Om 9:00 waren Kath en Sophia ook weer luidruchtig. Ik ben niet echt boos op ze, want ik ben degene die tot mega laat in bed blijft liggen dus ik kan niet verwachten dat ze zo lang stil blijven, maar ik had dit kunnen zien aankomen. Gelukkig was het niet 8:00 deze keer.

***

Het is 17:56 en wow, ik heb net de kamer van Barbara helemaal opgeruimd en het is veel spul. Ik was bijna bang dat het niet ging passen en ik heb ook echt moeten proppen. 

Nu ben ik met Lulu aan het bellen. Vanmiddag had ik het idee om bananenpannekoeken te bakken, want ik had nog bananen en eieren over. Ik vond een recept van 1 banaan en 2 eieren bij elkaar en toen ik eindelijk de gepratschte (????) banaan bij de geklopte eieren, vond ik dat de banaan zowat in de eieren dreef. Ik deed er nog een halve banaan bij en ook wat bloem, want waarom ook niet en...

Het smaakte naar een omelet met banaan en dat is niet lekker. Ik snap niet wat ik fout heb gedaan. Het recept zei echt 1 banaan (ik dus 1,5) en 2 eieren, maar de eieren overheersten. Ik heb geen idee of de toegevoegde suiker nu iets goed was of niet.

Toen had ik Sanne een bericht gestuurd voor haar recept en het was precies hetzelfde. Sanne vond ook dat mijn pannenkoeken inderdaad meer op omeletten leken.

Misschien moet ik het morgen toch met maar 1 ei proberen. Misschien moet ik het Sophia en Kath vragen, want hun bananenpannenkoeken waren wel te eten. Op tafel stond ook weer een cous cous salade van Kath en ik heb even geproefd en het is zo lekker. 

Veel beter dan mijn vieze omelet/pannenkoek mix. Ik heb de laatste ook niet opgegeten, want het was inmiddels koud en... ugh... nee.

***

23:06. Het gaat weer gefraseerd vandaag.

Dus eerst vieze eieren. Daarna dus Barbara’s kamer opgeruimd en ik mag haar kwast houden. Hoera. Het is goedkoop spul, maar jullie herinneren misschien nog dat ik shitty waterverf geweldig vind. 

Toen ging Lulu bellen. Het bovenste stuk was eigenlijk geschreven terwijl Lu aan het bellen was. We hebben ook veel Engels gesproken, aangezien Lulu haar spraak wilt verbeteren. Om eerlijk te zijn vind ik het echt niet zo slecht.

Tijdens het bellen probeerde ik eigenlijk aan mijn Professionalisering portfolio te werken, maar dit vak voelt gewoon te vaag. Ik had Paul nog gemaild met extra vragen, want het hele droombaan gedoe vind ik maar niets. Ook had ik vragen over het expeditiegedeelte. 

Het persoonlijk profiel voelt als zo’n inspirationele Facebook groep. De eerste vraag was: “Wat vind je een inspirerende quote waar je sterkte uit haalt?” of zoiets vergelijkbaars.

Kijk, er is een reden dat ik het moeilijk vond om een quote te vinden voor mijn Bernardinus jaarboek en ik zakte, dus ik moest er ook nog 2 doen. Uiteindelijk heb ik beide jaren glee quotes gebruikt. 

En nu heb ik eindelijk een quote (alweer glee, sue me), maar al die andere vragen gaan over kwaliteiten en visies en inspiraties....

This is me finding the answers.

Ik kon ook niet mijn andere antwoorden opslaan om later verder te gaan. Geweldig. Hier moet ik gewoon even voor gaan zitten. “Wat wil je bereiken in het leven?”

Om eerlijk te zijn? Niets. I’m just chilling.

Ze praten bij Professionalisering ook de hele tijd over de “flow”, aka als je alles om je heen vergeet, want je gaat zo op in je werk. En ze gaan er constant van uit dat je flow krijgt tijdens het maken van hun opdrachten, maar nope, de flow is low. Wanneer had ik voor de laatste keer flow? Om 2 uur ‘s nachts tijdens het lezen van gloss. Daarom werd het zo laat want oeps, ineens is het half 4.

Dus hoera, Professionalisering gaat zeer goed. Aan de andere kant heb ik het idee dat ik mijn profiel gewoon kan bullshitten en als ik het daarna slim kan laten klinken, ga ik het vak wel halen.

Aan de andere, andere kant wil ik het vak serieus nemen, maar aan de andere, andere, andere kant is dit vak alleen interessant in theorie en niet in praktijk. Ze hebben de intrinsieke motivatie overduidelijk verward met de extrinsieke. 

Daarna hing ik op de nieuwste B&T lezing te luisteren, dus ik hing op, maar net op dat moment begon Ngozi te streamen: Check, Please! mini-comic. Ohohohohohhhh.

En om eerlijk te zijn motiveerde mij dat ook weer om iets kunstzinnigs te doen. 

Herinner jullie mijn plannen om elke dag een Sim te schilderen? Mijn laatste tekening was op 9 maart. En zie je die katten hierboven? Mijn boekje heeft sinds 4 april open gelegen, want ik moest een paar witte spetters toevoegen. Ik heb er meer dan een maand over gedaan en na 2 minuten was ik klaar!

Het liet me wel weer denken aan het hele droombaan gedoe. Als ik kijk naar Ngozi Ukazu (auteur en illustrator van Check, Please!) en Alice Oseman (auteur en illustrator van Heartstopper), dan lijkt het me wel cool wat die twee doen. Eén keer liet ik bijvoorbeeld ook Alice’s Patreon aan mam zien (want ik ben een Patreon) en toen zei mam ook al zoiets van: “Is dit dan niet wat je wilt?”

En nee? Ik denk het niet? Want ik heb altijd gezegd dat ik deze artsy shit voor de lol wilt doen.

Maar aan de andere kant, damn Alice. Damn Ngozi. Y’all got it made. Ngozi uploade het eerste hoofdstuk van Check, Please! in 2013 als een impuls. Alice begon met Heartstopper in 2016 (minder impulsief, het is een lang verhaal) en nu hebben ze een hele goede carrière als illustrators op het internet.

En ja, dat vind ik oprecht cool, maar ik wil dat zelf niet? Maar aan de andere kant is dit het eerste waar ik aan dacht. Niet bij de vraag “Wat is je droombaan?” want... idk her. Maar meer: wat is cool?

Ik probeer ook het proces van Ngozi te volgen in de hoop om atonomie beter te begrijpen. Kijk naar my boy Jack Zimmermann:

Het profiel. De positie van zijn schouders. De afmetingen tussen alles. Bitty op de achtergrond. En het werd nog beter, want alle settings kwamen erbij en diepgang en hey, Bitty.

CARTOONS!!!!

Dus wat wil ik nu? Dat is wat me de hele avond bezig heeft gehouden. Wat is nu mijn droom? Ik teken constant. Maar dit zou ik niet willen als baan. 

Wat dan wel.

Woah, deze blogpost werd ineens mega diepgaand en existentieel. Ik heb gewoon een existentiële crisis over een stom vak. (Johnson: “woah dude!”)

Eh, fuck it, ik ga weer glossen.

***

23:43 en ik publiceerde de post en ik realiseerde me toen dat ik helemaal vergeten was dat ik mee heb gedaan aan een online pubquiz van Dito. Het was een beetje saai, maar dat is waarschijnlijk omdat ik alleen was. Anderen waren in groepen.

Ik kwam op de 15 plaats van de 16 plaatsen.

I’ll take it.

[offtoljubljana]

116. In het park

16/06/2020

Dober dan.

Het is 14:29 en ik zit nu op een bankje in het park voor de universiteit. Het is geweldig weer en er staat een groot, leeg podium voor de uni.

Oh. Er viel net iemand van de fiets, maar ze sloeg de hulp af en nu heeft ze haar airpods in en gaat ze verder.

Er zitten ook een paar mensen met stoelen en kratten met boeken in het gras. Er staat een bordje bij, maar natuurlijk kan ik het niet lezen.

Het is mega goed weer. Het is rond de 22 graden en er is een klein beetje wind en geen felle zon. Dit is optimaal voor mij, want te veel zon maakt me ziek. Ik heb echt een honger, anders had ik een ijsje gehaald.

Ik ben in de stad, want ik besloot rond 12:30 om te gaan ontbijten in de stad. Ja, het was al middag. Ik werd om 11:17 wakker. Ik weet niet of burek normaal is voor ontbijt, maar ik wilde burek, nadat het gisteren dus misging. De Nobel 24 Burek heeft ook een keten in de main street in het centrum, dus daar ging ik heen, nu met €2 cash.

Blijkbaar is dezelfde burek in de stad €3. Nou, nou, nou.

Oh. Nu schijnt de zon.

Ik nam de pizza burek (aangeraden door Sanne) en ik ging zitten in een klein straatje met bankjes en restaurantjes. Slovenen hebben vast door dat vandaag de enige droge dag is, want alle terrassen zitten vol met mensen die aan het lunchen zijn. Ik hoorde een paar keer het Boni geluidje.

Oh en ineens werd ik overvallen door duiven.

Na een halve burek zat ik vol, dus ik deed de rest in mijn eco zakje en toen ging ik een dun vestje kopen bij de H&M. Dat ene café speelde nu een ander Panic! At The Disco album af, namelijk Too Weird To Live, Too Rare To Die. De eigenaar moet wel een fan zijn.

Mensen dragen minder vaak maskers. Bijna iedereen was maskerloos in de H&M (me included) op de werknemers na.

Oh gelukkig de zon gaat weg.

Je kan nog steeds niet passen, dus ik hoop dat het goed is. Er was alleen nog S maat, geen XS. Daarna dacht ik er even over om wat te drinken op een terras in mijn eentje, maar ik realiseerde me dat het goedkoper is om een flesje drinken de kopen bij de Spar, dus dat deed ik en ik ging op het plein chillen.

Oh nee, de zon is terug. Mijn haar is zwart, dus dat wordt zo warm. Mijn strandhoed ligt in Nederland en het is ook best groot. Hier lopen mensen allemaal met zo'n bucket hat. Ik houd mode trends niet bij. Net zag ik een kind en het leek erop alsof ze uit een mode catalogus uit de jaren 90 kwam. Allemaal trends. Moet ik ook de "french tuck" doen voor Tan France?

Oké, ik ging dus chillen, maar op een moment had ik het wel gezien. Tijd om naar huis te gaan. Nou, uhm, ik ben dus nog steeds in de stad.

Eerst besloot ik om even bij het City Hotel te kijken en de straat ligt nog steeds open. Hopelijk is dat voor 12 juli klaar. Het City Hotel is dicht tot en met 28 juni, dus dan zal het wel af zijn.

Toen bedacht ik me dat ik naar de kunstwinkel kon gaan. Ik had nu eenmaal geen oranje waterverf. Dat is de enige secundaire kleur die ik niet heb.

Primair: rood, geel, blauw.

Secundair: oranje, groen, paars.

Ik heb 4 paars tinten en 4 groen tinten en nu ook 1 hele oranje.

Oh ja en ik heb 4 rood, 2 geel (2 al op) en uh... 6 blauw??

Er liepen net een paar Britten langs, met het good ole HRP accent. Denk ik. Ik ben de laatste tijd Britse accenten op aan het zoeken, want ik heb geen idee welk Engels ik spreek.

En ahhh de zon is weg en het waait fijn.

Maar ja, kunst! Ik heb maar een Windsor & Newton napje gekocht, want ze hebben hier geen Van Gogh waterverf. In de kleine kunstwinkel hadden mensen wel nog mondkapjes op (me included), want dat is kleiner. Hmmm, ik weet ook niet wanneer het slimmer is om wel of niet zo'n ding te dragen. Het is dus niet meer verplicht, maar ik heb er wel altijd één bij me voor de zekerheid.

Toen ging ik even fietsen, want de straten tussen het drukke centrum en de kunstwinkel vind ik heel rustig en fijn en... nu zit ik hier.

***

14:59

Er reed net een meneer op een geweldige fiets langs.

***

15:02

Er zijn weer een paar duiven aan het paren. Ik ben nu ook met Lulu aan het appen over de Sims. En een paar werkers zijn de trappen van de ondergrondse looptunnel aan het afplakken.

Ondergrondse tunnel. Is dat een pleonasme? Is een tunnel altijd ondergronds? Nee toch? Want een tunnel in Italië kan ook bovengronds zijn, want is loopt door een berg. Maar een berg is verhoging van de grond? Dus is het dan toch ondergronds? En maakt dat "ondergrondse tunnel" een pleonasme?

Moeilijke vragen in het park.

Ik geniet. Ik ben niet de enige. Mensen liggen lekker in het gras.

***

15:12

Ik nies en daarna pak ik meteen mijn flesje hand sanitizer. Corona tijden!

Als de zon niet te fel schijnt, is het te tolereren.

***

15:17

Ik weet nog steeds niet waarom hier een leeg podium staat. Er hangen wel briefjes aan met een programma, maar volgens ie briefjes hoort er nu ook iets te zijn.

Ondertussen ben ik er misschien achter gekomen wat al die boeken hier doen. Het lijkt erop dat het een buiten bibliotheek is. Twee dudes pakten wat boeken en gingen zitten en lezen.

***

15:25

Het podium blijft een mysterie. Het Festival Ljubljana is er dus, maar op de site staat dat er pas op 29 juni weer iets is. Er hangen inderdaad vlaggen van dat festival door de stad, ook bij de straten tussen centrum en kunstwinkel. Maar de logo's op het podium zijn totaal anders.

De buiten bibliotheek wordt ook steeds drukker. Het is ook gewoon goed weer om buiten te gaan lezen.

***

15:28

The girl with the 5 boxes of burek knows where it's at.

***

15:30

Oh wow die mevrouw heeft zo'n coole rok. Verder ben ik spontaan K3 gaan zingen. Oja lee lee, bitches. De werkers zijn nu alle tape van de trappen aan het halen. Wat was dan het punt?

***

15:34

IK HEB HET GEVONDEN. Het podium is er voor het June in Ljubljana festival. Er was inderdaad om 10:00 een event en de volgende is om 18:00.

Ik denk dat dit het gratis concert is waar Victor het over had.

***

15:40

Zo veel elektrische steppen (steps?) in deze stad.

Ik zit nu al een uur puur te genieten van het weer, maar ik denk dat ik binnenkort maar zu hause ga. Het nadeel van al je eten bewaren is dat je warme spul koud wordt (burek) en je koude spul warm wordt (flesje cola).

Morgen komt ook de Pokémon DLC uit. Ik moet nog kijken of ik dat ga kopen. Ik wil namelijk ook de UoL trui kopen.

***

15:45

Let's go.

***

16:29

Hoera, mijn nieuwe kleding past! Ik kon het dus niet passen in de winkel. Dus dat is goed.

Toen ik weg reed, zag ik ook dat iemand allemaal paraplu’s op had gehangen.

[offtoljubljana]

22. Steken fietsers hier geen hand uit als ze een bocht om moeten?

24/02/2020

Ten eerste een grote shout-out naar de twee tumblr accounts die mijn posts liken in de hoop dat ik hun account ga volgen! Zij hebben overduidelijk 21. Reflectie niet gelezen, want daarin leg ik haarfijn uit dat de influencer tactiek van “follow for a follow” niet werkt op deze shit site, want tumblr draait niet om follower counts. Het enige dat je hiermee bereikt is dat iedereen denkt dat je een spam bot bent. I mean, ik krijg dit soort likes constant om mijn 11 (yea) andere blogs en ik blokkeer de accounts altijd, want ik denk dan echt dat het spam bots zijn.

Ach. Tijd voor het verhaal.

Geen playlist vandaag, maar een album, namelijk de OBC (Original Broadway Recording, niet Obama Care) van Hedwig And The Angry Inch, oftewel mijn favoriete musical, oftewel de musical die ik in Los Angeles heb gezien met mijn vader die niet wist waar deze musical om ging en ja... it’s quite a shock.

Geen idee of ik hier ook een hele music recommendation ding van maak, aangezien een musical album het beste is om 100% zelf te volgen. Dat gezegd hebbende, ik zou Hedwig niet aanraden als een “starting point” van je musical ontdekking, want Hedwig is niet de beste musical om puur te luisteren. Daarvoor moet je naar musicals zoals Hadestown, Falsettos, Rent (YouTube versie, want het album is niet meer op Spotify. Press F to pay respects. Helaas heeft deze versie geen Today 4 U), Natasha, Pierre & The Great Comet of 1812 of Hamilton gaan.

Er zijn nog meer musicals die goed zijn om ook alleen te luisteren. Hit me up for the list.

Maar ja, ik luister naar Hedwig omdat ik net terug kom van de les en daarin werd de Griekse Mythologie van Plato besproken, waaronder Symposium. Mijn favoriete nummer van Hedwig genaamd The Origin of Love gaat over deze mythe en toevallig had ik vandaag ook nog mijn Hedwig vest uit Los Angeles aan.

Ah, Hedwig And The Angry Inch. Ik kan nog steeds niet geloven dat Riverdale deze musical waarschijnlijk gaat verkloten. Toen Marleen me het nieuws 3 weken geleden vertelde, creëerde ik dit als reactie:

Eh. Jullie lezen dit blog niet voor mijn pittige meningen re: Riverdale die musicals verkloot. (Riverdale, honey, ik heb je nog steeds niet vergeven voor de lyrics changes in Heathers.) Jullie lezen dit blog voor mijn dagen in Slovenië!

Nou, voor vandaag heb ik niet veel te vertellen. Zoals ik had aangeven, had ik gisteren een chill pyjama dag. Ik heb gelezen, gegamed, video’s gekeken... en ik heb 3 nieuwe sims en ik geef toe dat ik één sim Tadeja heb genoemd. Ik had snel een naam nodig, dus hoera, mijn tutor Tadeja is nu voor eeuwig geëerd in mijn Pereira-Crabtree sims familie. 

Ik heb wel echt heel slecht geslapen. Ik had het of te warm, of te koud, of ik lag niet goed, of ik had een lopende neus... ik weet niet tot hoe laat ik wakker was, maar het was laat. Ik was ook pas om 10:30 wakker geworden. Tot nu toe gaat mijn plan om mijn slaapschema weer op orde te krijgen niet zo goed.

Vanochtend boodschappen gedaan en ik heb best wel medelijden met de medewerkers van de Spar. Het lijkt wel alsof het kassapersoneel constant gestrest is wegens te weinig personeel. Ik heb ook noedels met ei gemaakt en ik heb gelezen dat het Coronavirus dichterbij is. Barbara is al dagen in de stres wegens het virus. Ze praat er met iedereen over en ze stuurt ons nieuwsberichten over de situatie in Italië. Hopelijk is het voorbij voordat het hooikoortsseizoen begint. Alsnog, nu is het geen goede tijd om als Aziaat ziek te zijn. Ik las al op de NOS dat er een Chinese vrouw is lastiggevallen. Shocking 😒. 

Daarna de nieuwste en mega verwarrende Doctor Who aflevering gekeken (seriously wtf is going on?) en toen uni. Met de bus ging ik naar de uni en we passeerden veel fietsers.

Ik denk het enige echt interessante deel van vandaag was mijn Boni. Yup, ik had college t/m 18:00 in het centrum, dus Boni, Boni, Boni (alsnog, ABBA!). De meeste plekken in de buurt waren gespecialiseerd in noedels, pasta of pizza en om eerlijk te zijn wilde ik wat anders.

Ik voelde me net als deze Sims 4 moodlet:

The Sims 4: Discover University voegde deze moodlet toe aan de game en... I feel attacked.

Op de (totaal Sloveense) app vond ik een lijst met restaurants die gratis maaltijden zouden geven aan Boni studenten en zo kwam ik uit bij Falafel Hiša voor een pitawrap met falafel. Ik had nog nooit falafel gehad en voor 0 hele euro’s wilde ik het wel proberen. Ik snap niet dat deze tent maar 2,7 sterren krijgt op Google (wat ik van tevoren had gezien), want het was een best grote gevulde wrap met falafel, tomaat, sla, yoghurtsaus (?) en zelfs zuurkool.

Ik wist dat het gratis zou zijn met Boni, maar toen de man in de falafel tent zei dat ik het gewoon mee kon nemen, vroeg ik of hij het zeker wist. Alsnog: ik kan er niet overheen komen (”I can’t get over” in Engels, maar ik ben nu te lui om de Nederlandse versie te zoeken) dat het hier zo goedkoop kan zijn.

Deze foto had ik gemaakt op weg naar de falafel tent:

De lucht lijkt best wel licht op deze foto. Hm, mijn idee was juist om een foto van Ljubljana in het donker te maken 😕. Trust me, het zag er anders uit in het echt.

En ja. Dat was het. Wow, spannende dag.