#Vlucht van Amsterdam

[avontuurlijkegeest]

Budgetreis naar Istanbul: Ontdek de Magie van het Oosten zonder je Portemonnee te Belasten

Dompel jezelf onder in de magie van Istanbul zonder je portemonnee te legen! 🌍✈️ Ontdek voordelige vluchten, budgethotels, smaakvolle eetgelegenheden, en de top 5 bezienswaardigheden. Reis slim, reis betaalbaar! #IstanbulBudget #Reis

Droom je van een betaalbaar avontuur naar Istanbul? Bereid je voor om betoverd te worden door de rijke geschiedenis, bruisende markten en adembenemende architectuur van deze stad aan de Bosporus. Ontdek hoe je Istanbul kunt verkennen zonder je budget te overschrijden met onze ultieme budgetreisgids… Voor een budgetreis van 5-7 dagen vanuit Nederland, variëren de gemiddelde kosten tussen €450 en…

[polldermodel]

Wat is de langste vlucht die jij hebt genomen ooit? Zonder overstap. Dus bijvoorbeeld als je Amsterdam - London - LA vliegt, dan bedoel ik de tijd van Londen naar LA niet AMS-LA!

< 1 u (please neem de trein de volgende keer <3)

1u tot 2u

2u tot 3u

3u tot 4u

4u tot 5u

5u tot 6u

6u tot 7u

7u tot 8u

8u tot 9u

9u tot 10u

10u tot 11u

> 12u

[jogjadays]

Het is nu zondag 2 april half 7 's avonds lokale tijd en we zijn nu al een aantal uurtjes in het huis waar we de komende tijd gaan besteden. Het huis heet Rumah Mangga, oftewel Mango House. En de naam is gelijk ook het enige wat we wisten over onze verblijfplaats voordat we hier aankwamen. Het precieze adres van Rumah Mangga hadden we namelijk nooit doorgekregen. We zijn dus bijna 24 uur onderweg geweest naar een onbekende plek. Gelukkig heeft het goed uitgepakt. Rumah Mangga is een prachtige plek midden in de creatieve wijk van Yogyakarta. Het huis heeft een klein binnenplaatsje met een keuken, een mooie badkamer inclusief bad, een veranda en twee ruime slaapkamers. Ik denk eerlijk gezegd niet dat we iets mooiers hadden kunnen uitkiezen. De reis zelf verliep voorspoedig. De vlucht van Amsterdam naar Yogyakarta kostte zo'n 13 uur, waarbij de grootste uitdaging was om ons niet gek te laten maken door zowel Belgen voor ons, Duits/Nederlanders naast ons en nog meer Duitsers(?) achter ons. Bij aankomst in Jakarta namen we gelukkig afscheid van elkaar (niet letterlijk): zij naar Bali, wij naar Yogyakarta. We moesten echter wel nog een uur of 4 wachten tot onze vlucht zou vertrekken. Inmiddels was het ochtend in Jakarta en bleek de nieuwe terminal vol met eettentjes te zitten. Vanwege ramadan waren voor alle eettentjes schermen gezet zodat niet iedereen met eten geconfronteerd hoefden te worden. Niemand heeft ons dus ook gezien bij de KFC om 10 uur 's ochtends. De vlucht van Jakarta naar Yogyakarta duurde maar een uurtje en was zo voorbij. Op de nieuwe luchthaven van Yogakarta werden we opgehaald door twee mensen van het Cemeti-team (de kunstorganisatie waarbij Sam haar residency doet). Omdat we nog even op de trein van het vliegveld naar Yogyakarta zelf moesten wachten, stonden ze erop dat we nog even wat zouden eten met z'n allen. Sam en ik aten zo een vroege lunch met Nasi Kucing (kattenrijst). Dus niet Nasi Kuning. Nasi Kucing betekent eigenlijk dat je een klein bolletje rijst/bami in een bananenblad krijgt. Het kucing-gedeelte staat dus meer voor dat het een kleine (katten)-portie is(?). Misschien zit ik er naast hoor. Vervolgens pakten we de trein die zich door jungle, rijstvelden en dorpjes richting Yogyakarta zelf slingerde. De reis duurde zo'n 40 minuten en was het eerlijk gezegd alleen voor het uitzicht al waard. Je krijgt echt een mooi overzicht van het gebied tussen Yogyakarta zelf en de zuidkust van Java. Bij aankomst op het treinstation van Yogyakarta had Team Cemeti een taxi voor ons geregeld die ons dus naar ons surprise-huis bracht. Het eerste wat de taxi-chaffeur deed was wat zo'n beetje wat elke taxi-chaffeur in Indonesië doet: Westlife opzetten. En eerlijk gezegd is Westlife ook niet verkeerd. Na Westlife volgde Mariah Carey, die ik jaren geleden op Ambon ook al non-stop in de auto heb kunnen luisteren Verder hadden we het met de taxi-chaffeur nog over Yogyakarta zelf, Gunung Merapi (de nu actieve vulkaan) en Gudeg (het lokale zoete gerecht wat ik nog niet op heb). En zo stonden we voordat we het wisten dus voor het infameuze Rumah Mangga. En zoals ik al had verklapt. Het is prachtig. Nu gaan we misschien nog een klein rondje lopen en daarna lekker uitrusten.

[actuma]

Milieuorganisaties roepen op tot herziening plannen voor de luchtvaart

In 2019 zette het vorige kabinet in de Luchtvaartnota 2020-2050 uiteen wat haar plannen waren voor de luchtvaart. Nu drie jaar later heeft Nederland te kampen met een stevige stikstofcrisis, levert de klimaatcrisis wereldwijd enorme schade op en heeft Schiphol grote problemen. Het kabinet kan niet anders dan haar plannen voor de luchtvaart grondig herzien. Daarom overhandigen milieuorganisaties vandaag aan directeur-generaal Luchtvaart (I&W), Ruth Clabbers, een actieagenda. ‘Zorg voor een balans tussen bescherming van klimaat, natuur, gezondheid en de economie. Schiphol kan simpelweg niet langer de plek zijn waar heel Europa overstapt’, aldus Natuur & Milieu, Greenpeace, Milieudefensie en Natuur- en Milieufederatie Noord-Holland. Het stikstofprobleem werd de afgelopen twee jaar steeds urgenter, terwijl Schiphol nog altijd geen natuurvergunning heeft. Vanwege juridisch onhoudbare problemen rondom geluidsoverlast, werd dit voorjaar aangekondigd dat het aantal vluchten van en naar Schiphol eind 2023 voor vijf jaar gemaximeerd wordt op 440.000. Ook werd duidelijk dat de arbeidsomstandigheden voor een deel van de werknemers op de luchthaven onder de maat zijn. Daarnaast neemt de CO2-uitstoot en de luchtverontreiniging van (ultra)fijnstof van de luchtvaart na de tijdelijke coronadip weer sterk toe. Het is maatschappelijk en ecologisch onhoudbaar om het luchtvaartbeleid op deze manier voort te zetten, stellen de milieuorganisaties. Uitzonderingspositie ‘Met onze agenda dragen wij oplossingen aan waarmee de luchtvaart opereert binnen de grenzen van het klimaat en onze leefomgeving én voorziet in de vliegbehoefte van de inwoners van Nederland én de economie. De luchtvaart moet meer en sneller verduurzamen, voor het klimaat, de natuur en iedereen die in de omgeving van luchthavens woont, werkt en leeft’, licht directeur van Natuur & Milieu Marjolein Demmers toe. ‘De luchtvaart in haar huidige vorm, met zelfs groeiplannen, past totaal niet in de huidige werkelijkheid. Het is schadelijk en oneerlijk dat de sector uitgezonderd is van maatregelen om binnen de anderhalve graden opwarming te blijven, en bovendien ook nog vele belastingvoordelen geniet die voor andere sectoren niet gelden.’   CO2-plafond In de actieagenda stellen de organisaties aan de hand van zeven thema's 22 acties voor. Een belangrijke maatregel is een snelle invoering van het CO2-plafond. Dit plafond is onderdeel van het regeerakkoord, maar het is vooralsnog niet ingevoerd. Het plafond zou voor de zomer van 2023 in de wet moeten worden vastgelegd, waarbij de hoogte in lijn moet zijn met de klimaatdoelen van Parijs. Alleen dan komt de verduurzaming van de luchtvaart op gang. De organisaties vrezen echter voor een te traag proces. Overstapfunctie Het kabinet heeft zich in het verleden steeds als doel gesteld om de huidige overstapfunctie van Schiphol te beschermen. Een grote vergissing, zo stellen de milieuorganisaties. Juist door die ‘hub-functie’ heeft Nederland verreweg de grootste luchthaven van Europa in verhouding tot het aantal inwoners. Met alle gevolgen van dien voor omwonenden, het klimaat en natuur. Het kabinet moet juist heel kritisch kijken naar de omvang van deze hub-functie. Daar zit de oorzaak van het probleem. Tegen dumpprijzen worden reizigers naar Schiphol gelokt om over te stappen op lange afstandsvluchten. Zo’n verre vlucht bevat gemiddeld zeventig procent overstappers. Daarmee is de balans volledig zoek geraakt. Overhandiging en debat  De overhandiging vindt plaats in Den Haag. Daarbij gaan Ruth Clabbers (directeur-generaal luchtvaart bij I&W), Marjolein Demmers (directeur Natuur & Milieu), Eric Pels (econoom luchtvaart & transport VU Amsterdam), Richard Emmerink (directeur strategie en airport planning Schiphol) en Matt Poelmans (Bewoners Omgeving Schiphol) met elkaar in debat. Bron: Natuur & Milieu Read the full article

[deeznuts-nl]

opdracht a) Geef in ongeveer 15 à 20 zinnen een korte inhoud weer.

Het verhaal gaat over een Anton Steenwijk, een man waar zijn hele leven draait om 1 avond en 1 moord, de aanslag. Op een donkere avond tijdens de hongerwinter wordt een NSB'er, Fake Ploeg vermoordt in Antons straat. Het lijk licht voor het huis van zijn buren, maar die verplaatsen het en zetten het voor Antons huis. Antons broer, Peter, wil nog actie ondernemen maar dan komen de Duitsers. Peter vlucht de tuin in terwijl dat Anton, zijn vader en zijn moeder het huis uit worden gezet. Anton wordt apart gezet in een busje waaruit hij alleen nog kan zien dat de Duitser zijn huis platbranden en zijn broer zoeken in de tuin. de vrachtwagen rijdt naar het politie bureau en Anton wordt voor de nacht gezet in een cel met een andere vrouw die hem vraagt waarom hij hier is. Anton verteld alles en dan wordt de vrouw opeens zeer emotioneel, maar waarom weet Anton niet.

Anton wordt dan overgezet naar zijn Oom en tante waar die heel zijn jeugd gaat doorbrengen. 7 jaar na de aanslag gaat hij weer voor het eerst naar zijn oude huis. van het huis blijft niks over, er staat wel een monument voor in de plaats waar de namen staan van zijn ouders maar bizar genoeg niet zijn broer Peter. Zijn oude buren herkennen hem en vertellen dat zijn moeder en vader dezelfde avond als de aanslag zijn geëxecuteerd. Dit zal voor altijd in Antons hoofd blijven zitten.

In 1953 gaat Anton medicijnen studeren en gaat hij op kamer. Op een avond ontmoet Hij Fake Ploeg Jr., zoon van de vermoorde NSB'er fake Ploeg. Ze praten even bij en vertellen wat hun beide allemaal is overkomen sinds die avond. Dan zegt Fake Ploeg Jr. dat hun ouders allemaal onschuldig waren, maar daar is Anton niet mee eens.

Een paar jaar later is Anton huisarts en is hij getrouwd met Saskia De Graaff, waar hij een dochter mee heeft die Sandra heet. Ze worden eens uitgenodigd op een begrafenis waar Anton oude verzetsleden leert kennen, een van hen heet Cor Takes en hij verteld hoe hij ooit een NSB'er had doodgeschoten die voorbij fietsen, dit ging over Fake Ploeg. Hij zegt hierbij dat hij toen niet alleen was maar met een vrouw genaamd Truus Coster, Anton begrijpt gelijk dat dat de vrouw was waarmee hij de nacht had doorgebracht in de cel. Anton blijft in contact met Cor Takes en gaat hem eens zien in Amsterdam, daar Laat Cor Takes hem een foto zien van Truus, Anton schrikt hier erg van omdat ze heel erg op Saskia lijkt.

Weer een paar jaar later leren we dat Anton is gescheiden met Saskia maar dat hij opnieuw is getrouwd met Liesbeth en dat hij samen met haar een zoon heeft die peter noemt. Er zijn dat jaar veel protesten tegen de atoomenergie waar hij gedwongen wordt naartoe te gaan. Op die demonstratie komt hij de dochter tegen van de buren die het lijk van Fake Ploeg hadden verplaats. Ze verteld hem het laatste deel van het verhaal dat hij miste. Ze hadden het lijk voor hun huis verplaats omdat bij de andere buren in de straat joden waren ondergedoken, maar dat wist Anton toen nog niet. Ze verteld ook hoe haar vader zelfmoord had gepleegd door het schuldgevoel dat hij jaren had meegedragen. Nu was Anton zijn verhaal compleet en was alles duidelijk.

[zondermens]

2010

Toen ik jong was, te jong, wou ik verdwijnen in landschappen die ik niet kende. Ik zocht het avontuur op plekken waar ik eigenlijk niet hoefde te zijn.

Ik reed zwart op treinen. Ik reed naar Amsterdam, terwijl ik eigenlijk op school had moeten zitten. Ik ging naar een plek in West-Vlaanderen, om daar non-verbaal te worden in een groep mensen die eigenlijk te oud waren voor mij. Ik reisde naar Aarschot, en vond daar een tijdelijke beste vriendin. Ik had een toxische relatie met iemand uit Tongeren. Ik deed voor de eerste keer cocaïne met iemand uit Genk. En ik verloor mijn hart voor de eerste keer aan iemand uit Diest.

Ik heb altijd naast het platgetrapte pad gelopen. Ik wou meer. Ik wou breed en wijd. Ik wou opstijgen in het onbekende. Maar bovenal, wou ik vluchten.

De realiteit is dat ik niet functioneer in wat dichtbij en klein is. In het dagdagelijkse. In écht contact. Ik heb er kilometers tussen nodig om mij op mijn gemak te voelen. Ik wil niet settelen. Ik wil niet hier en nu. Ik wil daar en verder.

Is dit de kern van waarom ik me zo anders voel? Ze zeggen dat ik sociaal gehandicapt ben. En ik kan daar inkomen. Maar waarom lukt het mij zo moeiteloos met zij die mij nooit echt zullen kennen?

Er is angst en er is moed. Er is te weinig en te veel. Er is strijd en er is de vlucht ervan. Zwak en sterk. Ik draag ze allebei.

Ondertussen ben ik ouder en rijd ik niet meer zo veel met de trein. Ik ben tot stilstand gekomen. Maar iets in mij knaagt. Ik wil meer en hoger.

De treinreizen hebben mij getekend. Er liggen nog altijd kilometers tussen mij en zij van wie ik hou. Ze liggen enkel vanbinnen.

[euroadventure]

Rottach-Egern - Bodenheim - Doha (Qatar)

Maandag 12 augustus - woensdag 14 augustus

Yeeuuhhh ik ben jarig vandaag! 🥳 Het vierde opeenvolgende jaar dat ik het ergens in het buitenland vier. Puur toeval overigens, niet expres gepland. Tja, dat heb je als je in de zomer jarig bent 😁.

Ik begin de dag lekker relaxed. Heel leuk om alle lieve verjaardagsfelicitaties te lezen onder het genot van een lekker bakkie. Dank jullie wel!

De camperplaats was ook echt top! Voelt ook relaxed en de mensen waren ook erg aardig.

Vandaag wordt een 'rij-dagje' richting Bodenheim, waar ik ook op de eerste avond stond. Het is een fijne plek en vlakbij het vliegveld van Frankfurt waarvandaan ik morgen vertrek richting Kazachstan. De rit duurt ongeveer 5 uur. Maar ik heb bewust gekozen om te vliegen vanaf Frankfurt in plaats van München. Het voordeel is dat ik straks wanneer ik terugkom nog maar slechts 5 à 6 uur terug naar huis hoef te rijden. Dat is ook wel lekker!

Het is rond de 35 graden, erg warm wanneer ik vertrek. Ik heb gelukkig airco in de auto dus dan hou ik het prima vol. Met een koffiestop halverwege en nog een korte stop in Würzburg vermaak ik mij vandaag prima.

Würzburg ligt op de route en leek mij nog wel leuk. Helaas valt me dat erg tegen.

Paar oude gebouwen en een mooie brug dat is het dan ook wel.

Na een uur heb ik het dan ook wel gezien en rij ik weer verder. Uiteindelijk ben ik rond half zeven weer in Bodenheim.

Ik zet mijn campertje op een schaduwplek, draai mijn luifel uit, pak mijn stoel, eet een prima salade en geniet van de rust.

Ik lees weer eens een magazine en begin in mijn boek wat al 2 weken klaarligt om gelezen te worden. Heerlijk!

De volgende dag kan ik in de ochtend nog de laatste dingen gereed maken voor mijn reis naar Kazachstan. De rugzakken zijn gepakt en ik vertrek rond 13 uur richting het vliegveld.

Ik heb het parkeren afgekocht. Mijn campertje wordt bij de terminal opgehaald en geparkeerd en straks bij aankomst weer teruggebracht. Fijn!

Om 17.15 moet mijn vlucht vertrekken, maar doordat het vliegtuig al met vertraging arriveert vertrekken we volgens de mededelingen een half uur later. Hmmm...als dat maar goed komt want ik heb maar een uur en kwartier overstaptijd.

Helaas voordat we echt vertrekken zijn we twee uur verder. Pas 19.15 uut vliegen we weg. Dit komt onder meer doordat er nog een passagier uit het vliegtuig wilt omdat die zich niet goed voelt...🙈.

Uiteindelijk kom ik pas om 2 uur aan in Doha, Qatar. Mijn andere vlucht is natuurlijk al lang vertrokken.

Het duurt uren voordat geregeld is dat ik, inmiddels is het woensdag de 14e, weet dat ik vanavond weer mee kan op een vlucht, dat er een hotel is geregeld en dat er een taxi klaarstaat. Eenmaal buiten het vliegveld overvalt de hitte mij behoorlijk. In no time ben ik zeiknat door een soort natte deken die hier over de stad hangt. Heel anders dan bij ons!

Inmiddels heb ik ook begrepen dat een aantal dames, die ook meegaan op deze reis naar Kazachstan en vanaf Amsterdam zijn gevlogen, ook zijn gestrand in Doha. Helaas zitten zij 7 kilometer verderop in een hotel, dus maak ik pas morgenavond met hun kennis.

Ik lig om half zes lokale tijd (een uur later) in mijn bed. Tot 11 uur kan ik redelijk slapen, maar de airco, die ik absoluut nodig heb, maakt wel enorm veel lawaai.

Mijn kamer is luxe, lijkt wel een suite! Na een heerlijke douche ga ik naar de ontbijtzaal, of inmiddels het lunchbuffet 😂.

Ook dat ziet er top uit. Alles is wel netjes geregeld en iedereen is super vriendelijk en behulpzaam.

Als ik vraag of ik nog in de paar uurtjes die ik heb voor ik weer vertrek naar het vliegveld iets kan gaan doen in Doha, krijg ik het advies om naar een shoppingmall te gaan ivm de airco. Hmmm...daar heb ik niet veel zin in, dus ik blijf maar in het hotel.

Ik denk er nog even aan om heel stoer naar het tegenover het hotel gelegen park te wandelen, maar dat wordt niks. Te heet! 🥵 in de weersapp staat 41 graden, maar gevoelstemperatuur 53 graden!! Bizar.

Rond 16 uur vertrek ik weer richting het vliegveld, ruim op tijd. Dat is trouwens allemaal keurig geregeld 😃.

Het vliegveld an sich is al een hele ervaring van bonte kleuren, neon licht, luxe goederen en veel mensen. Ik vermaak mij hier nog wel even.

Iets later, bij de gate, kom ik de anderen tegen die ook naar Kazachstan gaan. We maken even kennis met elkaar.

Ik ben erg benieuwd hoe Kazachstan zal zijn en heb er zin in om dit land de komende weken te gaan ontdekken! Ik heb niet vaak internet dus mijn berichten zullen met enige vertraging verschijnen.

[regioonlineofficial]

Woerden - Bij het uitbreken van WOI zoeken een miljoen Belgen hun toevlucht in het neutrale Nederland. Zo ook de Vlaamse kunstenaar Gustave De Smet. In 2024 is het 110 jaar geleden dat hij warm welkom wordt geheten door Leo Gestel en zijn netwerk van vooruitstrevende, modernistische kunstenaars. Jaren later, als De Smet weer is teruggekeerd naar België, vangt hij Gestel op als deze vlucht voor zijn relatiecrisis. Door de jaren heen beïnvloeden de kunstenaars elkaar zowel in stijl als onderwerpskeuze en vinden ze elkaar in hun gedeelde idealen en visie op het kunstenaarschap. Maar bovenal ontwikkelen beiden een levenslange vriendschap. Gestel en De Smet vernieuwers in de beeldende kunst Beide kunstenaars worden gezien als belangrijke vernieuwers in de beeldende kunst. Gestel (1881-1941) als één van de grote namen binnen het Nederlands modernisme en De Smet (1877-1943) als een kopstuk van het Vlaams expressionisme. Werk Leo Gestel - Aardappelrooiers op het land, krijt en gouache op papier, 1927 - Beeld: Collectie Rijksmuseum Amsterdam Bijzonder project, vanaf half december Ruim een eeuw na de ontmoeting van beide kunstenaars, lijkt de hedendaagse vluchtelingencrisis groter dan ooit. Daarom nodigt Stadsmuseum Woerden lokale én gevluchte amateurkunstenaars uit om straks samen de tentoonstelling te bekijken. De deelnemers gaan in gesprek en maken samen nieuwe kunstwerken die vanaf half december worden geëxposeerd in het kabinet op de eerste verdieping. Duidelijk wordt dat kunst troost biedt, ook als je ergens nieuw bent, je niemand kent en je thuisland mist. Ontstaan uit deze samenwerking nieuwe vriendschappen en is er -net als bij Gestel en De Smet- sprake van wederzijdse beïnvloeding? Catalogus Parallel aan de tentoonstelling verschijnt de catalogus Leo Gestel en Gustave De Smet, Vluchtelingen – Zielsverwanten van Hans Hagen. Dit boek is o.a. aan de balie van het Stadsmuseum te koop voor € 19,90.

[kvibe-test]

<img src="https://cdn.discordapp.com/attachments/1046530452657279067/1257755236064428212/kvibestudios_Generate_a_cinematic_image_of_the_iconic_New_York__f597dd7e-356d-4b93-997b-190a6485e0ad.png?ex=66858f58&is=66843dd8&hm=be74206101bb021294d7082cbdc1cfd4343f9a95e7fa296def5a503310168e0f&"> Mijn Stageavontuur in New York en New Jersey

Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbijgaat sinds ik in de Verenigde Staten ben aangekomen voor mijn stage. Het avontuur begon echt al bij de vlucht zelf. De reis was vermoeiend, en ik had last van een enorme hoofdpijn tijdens de vlucht. Toen we aankwamen, was ik overweldigd door het aantal auto's en taxi's buiten de luchthaven. Het duurde zeker twintig minuten, misschien wel een half uur, voordat ik mijn chauffeur vond.

Na een lange rit in het donker kwam ik eindelijk aan in mijn appartement in Union City, New Jersey. De zoektocht naar een geschikte woonruimte was een uitdaging. De opties in Manhattan waren schaars en duur. Gelukkig vond ik iets betaalbaars en dichter bij mijn stageplek in Jersey City.

De eerste week had ik nog geen stage. Dit gaf mij de tijd om de omgeving te verkennen. Een van mijn eerste uitstapjes was naar Manhattan, en ik was meteen onder de indruk van de hoge gebouwen. Wat mij vooral opviel, was dat de stad zowel druk als ruimtelijk aanvoelde. De brede straten en trottoirs zorgden voor die bijzondere mix van drukte en ruimte, iets wat ik niet kende uit Amsterdam met zijn smalle straatjes.

Eerste indrukken en cultuurshock

Mijn eerste week in de stad was een echt avontuur. Heel Manhattan doorkruisen, van Central Park tot de talloze wolkenkrabbers, was echt een eye-opener. Een van de eerste dingen die me opviel was het verschil tussen Amsterdam en New York. Terwijl de straten van Amsterdam smal en vaak druk zijn, biedt Manhattan bredere straten en trottoirs die een gevoel van ruimte geven, ondanks de vele mensen.

Vanaf het moment dat ik aankwam, voelde alles nieuw en overweldigend aan. Het duurde niet lang voordat ik kennismaakte met New Yorkse klassiekers. Het gebied rond mijn appartement verkennen en vertrouwd raken met Union City was een avontuur op zich. Wel ontdekte ik vrij snel enkele lokale favorieten, zoals kleine cafeetjes en eetgelegenheden, die een gevoel van bekendheid gaven in een anders onbekende omgeving.

Visa-uitdagingen en huisvesting

Voordat ik in het vliegtuig stapte, moest ik door een doolhof aan bureaucratie en logistiek om alles op tijd geregeld te krijgen. Het plannen van de visumafspraak en het verkrijgen van alle nodige documenten bleek een van de meest stressvolle onderdelen. De visumafspraak kwam erg dichtbij, en ik moest een spoedprocedure aanvragen waardoor ik mijn visum net op tijd kreeg. Aangezien het werd afgeraden om een vlucht te boeken voordat ik het visum fysiek in handen had, liep ik tegen torenhoge last-minute vliegticketkosten aan. Desondanks lukte het om alles binnen de tijd voor elkaar te krijgen.

Wat betreft huisvesting, koos ik ervoor om niet in de door de interimgroep aangeboden accommodatie te verblijven. Naast de hoge kosten, wilde ik ervaren hoe het zou zijn om op mezelf te wonen. Na wat research via Airbnb vond ik een appartement in Union City, New Jersey. Het geboekte appartement bleek een goede keuze, qua locatie en kosten.

De eerste dagen bij KVIVE Studios

Op mijn eerste stagedag bij KVIVE Studios in Jersey City werd ik warm ontvangen door Joe en Darren, de CMO en CTO. Voor mijn stage was mijn eerste taak om een landingspagina te maken voor hun nieuwe dienst, Live Picture Studios, die zich richt op bruiloftsvideografie en fotografie. De eerste weken waren gevuld met allerlei media- en marketingopdrachten, zoals het maken van landingspagina's voor hun muzieklicentieplatform, Syfootmedia, en het ondersteunen van de lancering van een sociale-media-contentdienst voor bruiloften.

Een belangrijke mijlpaal was de eerste keer dat ik naar Manhattan ging voor een shootsessie in Chelsea. De shoot vond plaats in een stijlvolle, industriële locatie en ik hielp onder andere met het opstellen van de apparatuur. Later kreeg ik de kans om delen van de High Line te verkennen en een bezoek te brengen aan Chelsea Market, waar ik genoot van een heerlijke bratwurst.

Exploraties en sociale avonturen

Tussen de werkdagen door bleef ik de stad verkennen. Mijn ouders en twee beste vrienden kwamen op bezoek, en we bezochten samen enkele iconische plaatsen zoals de 'Edge' observatieplatform en het Vrijheidsbeeld. Vooral het delen van deze ervaringen met hen maakte alles bijzonder.

Tijdens mijn stageleerperiode leer ik niet alleen veel op het werk, maar ook over de cultuur en de stad. Samen met collega’s lunchen is een hoogtepunt geworden. Zo bezochten we een Ierse pub waar we genoten van een heerlijke Shepherd's pie, en mijn collega’s namen me mee naar een authentiek Peruviaans restaurant.

Daarnaast deed ik waardevolle contacten op tijdens verschillende netwerkbijeenkomsten die ik bijwoonde. Hoewel dit soms ook hilarische momenten opleverde, zoals de keer dat ik per ongeluk de deksels van de chafing dishes in de vuilnisbak gooide. Gelukkig waren mijn collega's erg begripvol.

Nu mijn stage bijna ten einde loopt, ben ik druk bezig met het afronden van projecten en de laatste weken zo goed mogelijk benutten. Plannen voor de toekomst? Misschien blijf ik hier nog om verder te werken aan Bloggerfy, een spannend project waar ik de afgelopen maanden veel over heb geleerd.

Mijn tijd in Amerika heeft me verrijkt op manieren die ik nooit had voorzien. Ik zou het iedereen aanraden om een keer een stage in het buitenland te doen. Het opent je ogen voor nieuwe culturen, biedt enorm veel leermogelijkheden en creëert onvergetelijke herinneringen.

#internship #USA #NewYork #traveladventures #culture

[taxiluchthaven]

Navigeren door luchthavenvervoer: van Zaventem naar Schiphol

Reizen kan een opwindende maar overweldigende ervaring zijn, vooral bij het navigeren op luchthavens. Een van de cruciale aspecten van elke reis is de transfer van en naar luchthavens. Dit artikel onderzoekt de nuances van luchthavenvervoer, met bijzondere aandacht voor prominente Europese hubs zoals Zaventem en Schiphol.

Het belang van betrouwbaar luchthavenvervoer

Het belang van betrouwbaar luchthavenvervoer kan niet genoeg worden benadrukt bij het plannen van een reis, zowel voor zaken als voor vakantie. De reis van uw huis of hotel naar de luchthaven zet de toon voor uw hele reis. Een vlotte en stressvrije transfer kan het verschil maken, zodat u ontspannen en klaar voor uw vlucht op de luchthaven aankomt.

Luchthaven Zaventem: toegangspoort tot Brussel

Zaventem Airport, officieel bekend als Brussels Airport, is een van de drukste luchthavens van Europa. Het fungeert niet alleen als een belangrijke toegangspoort tot Belgi￫, maar ook tot verschillende internationale bestemmingen. Navigeren door het stadscentrum van Brussel naar Zaventem kan een uitdaging zijn, vooral voor nieuwe bezoekers of mensen met zware bagage. Kiezen voor een betrouwbare luchthavenvervoer Zaventemﾠservice zorgt voor een zorgeloos begin of einde van uw reis.

Luchthaven Schiphol: de luchthub van Amsterdam

Luchthaven Schiphol, gelegen in Amsterdam, is een andere belangrijke Europese luchthaven. Het staat bekend om zijn uitgebreide netwerk van vluchten, die reizigers verbinden met bestemmingen over de hele wereld. Net als bij Zaventem vereist de reis naar luchthavenvervoer Schiphol planning, omdat de bruisende natuur van Amsterdam het reizen complexer kan maken. Effici￫nte luchthavenvervoerdiensten spelen een cruciale rol bij het vereenvoudigen van dit proces.

Het kiezen van de juiste luchthavenvervoerservice

Het selecteren van de juiste luchthavenvervoerservice is essentieel. Factoren waarmee u rekening moet houden, zijn onder meer betrouwbaarheid, kosten, comfort en klantenservice. Het is belangrijk om een dienst te kiezen die een comfortabele rit biedt en stiptheid en veiligheid garandeert. Bovendien kan het overwegen van de milieu-impact van uw vervoerskeuze bijdragen aan duurzamere reispraktijken.

Gepersonaliseerde diensten: voldoen aan uiteenlopende behoeften

De behoeften van elke reiziger zijn uniek. Sommigen hebben grotere voertuigen nodig voor groepsreizen of extra ruimte voor bagage, terwijl anderen misschien prioriteit geven aan luxe en comfort. Gepersonaliseerde diensten die tegemoet komen aan deze uiteenlopende eisen kunnen de vervoerservaring op de luchthaven aanzienlijk verbeteren.

De rol van technologie bij luchthaventransfers

In het huidige digitale tijdperk speelt technologie een cruciale rol bij het verbeteren van de effici￫ntie en het gemak van luchthaventransfers. Online boekingssystemen, realtime tracking en elektronische betalingsopties zijn voorbeelden van hoe technologie een revolutie teweegbrengt in de luchthavenvervoersector.

Conclusie: naadloze luchthaventransfers

Kortom, of u nu van of naar Zaventem of Schiphol reist, het belang van een betrouwbare luchthavenvervoerdienst kan niet worden onderschat. Voor degenen die op zoek zijn naar een naadloze, comfortabele en effici￫nte luchthaventransferervaring, kan het verkennen van opties zoals die aangeboden door taxiluchthaven.be een game-changer zijn. Met de nadruk op klanttevredenheid en een scala aan diensten om aan verschillende behoeften te voldoen, kan uw reis van of naar de luchthaven net zo soepel verlopen als uw vlucht.

[lewisconrada]

Vliegen naar bonaire

Om naar het paradijselijke eiland te komen neem je het vliegtuig. Gemiddeld vlieg je vanaf Nederland in maximaal 10 uur met een directe vlucht naar Bonaire. Het tropische eiland Bonaire kan bereikt worden door middel van diverse internationale en lokale luchtvaartmaatschappijen afkomstig uit Europa en Noord-Amerika.

[peterpijls1965]

In de Tharwoestijn

12-3-1995. New Delhi. Janpath Guest House, typisch trekkershotel op een steenworp afstand van het krankzinnig drukke Connaught Place. Min of meer heelhuids aangekomen in India, nadat ik 2 dagen geleden werd overvallen door de griep. Op weg naar de ambassade van India in Den Haag (visum) voelde ik mijn lichaam opspelen.

Aangekomen bij S. in Amsterdam werd ik overvallen door koude rillingen. S. zorgde voor me. Ze is zwanger, ik fotografeerde haar. Het lichamelijk ongerief maakte de vlucht naar Delhi pittig. Vertraging op Frankfurt, pas om 4.15 vanochtend landing op Gandhi International Airport. Gewacht tot zonsopgang. Met de bus naar het centrum.

Tijdens de rit gesprek met een Sikh uit Canada. We praatten vertrouwelijk en ontspannen. Hij was met vakantie, beklaagde zich over de uit hun voegen barstende steden in zijn geboorteland. Hij vertrouwde me toe dat zijn vader in 1982 was vermoord, in New Delhi.

De man drijft een benzinestation in Toronto. Hij roemde de economische groei in India. Mocht hij terugkeren, zei hij, dan alleen als hij een westers huis op het platteland kon krijgen.

Sikhs zijn denk ik de verfijndste mensen die ik ontmoette in India.

Toen de bus de eindhalte bereikte, en de Sikh al was uitgestapt, kwam een opgewekt joch van 6 of 7 jaar de bus in met een glas chai (thee) en een stuk bladerdeegbrood. Geld wou hij niet, en hij zei niet aan wie ik de traktatie te danken had. Maar zijn glimlach sprak boekedelen.

Ik moest overstappen op een bus naar Connaught Place. De kaartjesknipper verzuimde me te wijzen op de halte. Ergens in een buitenwijk joeg hij me duidelijk genegeerd de bus uit. Weer wachten op een bus naar Connaught Place. Daar in de buurt een redelijk hotel gevonden. Schreeuwend duur naar plaatselijke begrippen, dat wel.

Goed gegeten. Chinese groentesoep, rijst en kip. Nu bekaf. Morgen een treinkaartje reserveren voor de reis naar Jaipur.

13-3 Hersteld van de jetlag en de griep. Was het gisteren koel, vandaag lijkt de Indiase lente doorgebroken met zalig warm weer. Geniet in een mondaine tent aan Connaught Place van een fles Kingfisher-bier. Westerse popmuziek. De ambiance een beetje surrealistisch. Combinatie van materieel geslaagde Indiërs en mooie hippiemeiden. Ze dansten loom, de ogen van mannen op zich gericht.

Riksja-chauffeurs afpoeieren, benevens pooiers en parafernalia-handelaars. Er zijn bekwame amateur-psychologen bij. Ze negeren of onmiddellijk nee schudden sorteert het meeste effect. Dat mag onbeleefd lijken, maar het schept duidelijkheid voor verkoper en de nukkige klant die ik ben.

Het bier stijgt me naar het hoofd. Loom en intens tevreden. De vervuiling in New Delhi neemt monumentale vormen aan. De lucht is onwaarschijnlijk smerig. Uitlaatgassen, industrie in de stad. Delhi is volledig verstopt en hopeloos overbevolkt.

14-3 Tegenslag. Domme dingen gedaan. Gisteravond op Connaught Place inferieure hasj gekocht. Niet ongevaarlijk, er staat 10 jaar cel op. Viel er niet van in slaap. Vanochtend bovendien op het verkeerde station (New Delhi in plaats van Oud Delhi) de verkeerde trein naar Jaipur genomen.

Na anderhalf uur slaap stapte ik slaapdronken in een luxe coachtrein. Moest 30 gulden bijbetalen voor kaartje plus boete.

15-3 Jaipur. Geweldig om na 4 jaar terug te zijn in deze betoverend mooie woestijnstad. Vertoef in een prettig low budget-hotel met veel Europese reizigers. Veel types die 4 of 5 maanden in India rondhangen. De kamer kost 5 gulden per nacht. Warm eten op het dakterras doet 2 gulden.

Het oude centrum van Jaipur is nog mooier dan in mijn herinnering. Roodstenen paleizen en forten. De antieke stadspoorten en -muren zijn overweldigend. Voor 5 rupee (een kwartje) een dik stuk zeep gekocht. In de douche doe ik er de was mee. Op straat veel edelstenen te koop, ik hap niet.

Morgen met de bus naar Jodhpur, 400 kilometer ten westen van Jaipur. Lees ademloos In Cold Blood van Truman Capote. In een ouderwets, mild koloniaal Coffee House goede koffie gedronken. Ik ben tienduizend kilometer van huis. Een sociaal probleemgeval, in een rode woestijn.

[keynewssuriname]

Illegale Indiërs willen Suriname massaal binnenkomen

De laatste tijden is het gebleken dat grote groepen Indiërs, waarvan de documenten niet in orde zijn, proberen het land binnen te komen. Dit werd donderdag in het parlement bevestigt door de DNA-leden Patrick Kensenhuis, Ebu Jones en Edward Belfort. Kensenhuis gaf aan dat woensdag een groep van 40 personen uit India is geland op de Johan Adolf Pengel luchthaven met een SLM vlucht uit Amsterdam.…

[actuma]

Tot 18 jaar cel geëist wegens ongekende overval op waardetransport

Het OM heeft vanmiddag achttien jaar cel geëist tegen zeven mannen die verdacht worden van de overval op een waardetransport en een bedrijf in edelmetaal in Amsterdam-Noord op 19 mei 2021. Ook worden zij ervan verdacht tijdens hun vlucht in Broek in Waterland gericht op de politie te hebben geschoten. Van de ruim 14,5 miljoen euro is ruim vier miljoen euro nog niet teruggevonden. Een 23-jarige man die verdacht wordt van medeplichtigheid aan de overval hoorde vijf jaar cel tegen zich eisen. De overval werd in de media als ‘on-Nederlands’ gekwalificeerd. Een wildwest-overval waarbij dankzij het snelle professionele en heldhaftige optreden van de politie snel aanhoudingen konden worden verricht. In totaal zijn er in deze zaak veertien verdachten. Afgelopen dagen stonden er acht personen terecht. Drie verdachten zullen op een later moment terecht staan en twee verdachten zijn nog spoorloos. Eén verdachte is tijdens zijn vlucht overleden. Gericht geschoten De kern van de juridische discussie is of de verdachten nu wel of niet gericht op politiemensen en hun voertuigen hebben geschoten, zeiden de officieren van justitie op 9 november en vandaag op zitting. Volgens de verdachten hebben zij in de lucht geschoten, één verdachte zegt überhaupt niet geschoten te hebben. Het OM ziet dit echter anders. Drie verdachten, twee Fransmannen (39,43) en een 44-jarige Belg, zouden met hun automatische wapens niet alleen in de lucht hebben geschoten om de politie op afstand te houden, maar ook gericht kogels hebben afgevuurd op de agenten en hun voertuigen. Dat zou volgens het OM zijn gebeurd op de A10 tijdens de achtervolging en in Broek in Waterland. Het OM komt tot deze conclusie op basis van verklaringen van agenten. Zij verklaren onder meer dat ze in de loop van een lang wapen hebben gekeken, pluimen rook uit de loop hebben zien komen en doffe knallen te hebben gehoord. Die verklaringen worden ondersteund door meldkamergesprekken en burgergetuigen die verdachten op verschillende momenten gericht hebben zien schieten. Dat er geen kogelinslagen in de politievoertuigen zijn aangetroffen, is volgens het OM te verklaren. Er is met drie oude militaire automatische aanvalswapens met verroeste lopen geschoten. De spreiding van de kogels was hierdoor te groot en dat beperkte fors de trefkans bij gericht schieten Daarnaast waren de verdachten geen geoefende schutters waardoor de trefkans nog verder werd verkleind. Verder ontbrak elke vorm van controle volgens een wapenexpert van Defensie die onderzoek deed naar het schieten. Er is vanuit rijdende auto’s geschoten, terwijl er met hoge snelheden werd gereden. De verdachten zaten op de achterbank en hebben door een geopend raam naar achter geschoten. Ook werd hun zicht beperkt. Niet alleen door de hevige regenval, maar ook door de verduisterde achterruit. Als laatste werd de trefkans nog meer beperkt door het gebruik van verschillende soorten munitie en de uitgeklapte kolven van de automatische vuurwapens die zijn aangetroffen. Met wapens met een vaste kolf kun je beter en gerichter schieten maar de klapkolf heeft speling, is gammel en biedt onvoldoende ondersteuning voor de schutter. Die ondersteuning is nodig omdat dit soort vuurwapens een vrij harde terugslag hebben. Alleen geoefende schutters zouden volgens de deskundige weten om te gaan met die speling. Grondig voorbereid De impact die deze zaak heeft gehad op de betrokken agenten en medewerkers van het waardetransportbedrijf en het bedrijf in edelmetaal is enorm. Allen hebben moeten vrezen voor hun leven. Maar ook voor omstanders en bewoners van Broek in Waterland die ongewild getuige waren was de impact buitengewoon groot. Sommigen ervaren nog steeds fysieke dan wel psychische klachten. De verdachten die nu voor de rechter staan worden verdacht van het medeplegen van de overval, het medeplegen van poging gekwalificeerde doodslag, medeplegen bedreiging en medeplegen vernieling danwel brandstichting. Ze worden ervan verdacht in totaal goederen ter waarde van 14,5 miljoen euro te hebben buitgemaakt, medewerkers met tie-wraps te hebben vastgebonden en met automatische wapens in de richting van politieagenten en politievoertuigen te hebben geschoten. Het politieonderzoek heeft uitgewezen dat de overval grondig is voorbereid. De verdachten hebben simkaarten, telefoons en portofoons aangeschaft om onderling te communiceren. Ook regelden ze snelle auto’s voorzien van valse kentekenplaten en werden er voorverkenningen gedaan en een vluchtplan gemaakt. En ten slotte regelden ze automatische vuurwapens, pistolen, een hagelgeweer, een mes, verschillende soorten munitie, bivakmutsen, tie-wraps en kogelwerende vesten. In de nacht voorafgaand aan de overval slapen de verdachten op één na in een appartement in Antwerpen waar de wapens worden gebracht. In dit appartement is niet alleen de overval van begin tot eind besproken, maar is ook gesproken dat met automatische wapens de politie op afstand gehouden moest worden. Het OM houdt al de verdachten die bij de voorbespreking aanwezig waren medeverantwoordelijk voor de schoten en de pogingen tot gekwalificeerde doodslag op de agenten. De 23-jarige Belg die niet aanwezig was bij de bespreking moet volgens het OM hiervan worden vrijgesproken. Wel is hij medeplichtig aan de overval. Strafeisen Bij het bepalen van een passende straf kijkt het OM in de regel naar richtlijnen, oriëntatiepunten en naar straffen die zijn opgelegd in vergelijkbare zaken. In deze zaak is dat eigenlijk niet mogelijk. Volgens de officieren van justitie komt een overval van deze omvang en hoeveelheid geweld gewoonweg niet voor in de richtlijnen. Ook niet in de oriëntatiepunten van de rechtbank. De officieren van justitie: “Als we kijken naar deze zaak ligt deze gewelddadige overval door dit zwaar bewapende internationale commando en de daarop volgende niets ontziende pogingen gekwalificeerde doodslag van 12 agenten en de bedreigingen aan het adres van nog eens 12 agenten, aan de absolute bovengrens van ernst.” Tegen zeven verdachten eisten de officieren vandaag een celstraf van achttien jaar. De 23-jarige Belg die verdacht wordt van medeplichtigheid hoorde vijf jaar cel tegen zich eisen. Bron: OM Read the full article

[regioonlineofficial]

De gemeente Oss is trots dat de gerenommeerde kunstenaar Chris Berens de trofee ontwerpt voor de kunstcultuurprijs Oss. Deze bijzondere prijs bestaat uit een geldbedrag en deze unieke trofee. Chris Berens is een (inter)nationaal bekende kunstenaar met diepe wortels in Oss. Eerste ‘kunstcultuurprijs Oss’ Tijdens de Osse Nacht op zaterdag 16 november 2024 reikt gemeente Oss voor de eerste keer de kunstcultuurprijs Oss uit. We reiken de prijs uit aan kunst-cultuurmakers, die een onderscheidende bijdrage leveren aan de kunst- en cultuursector in gemeente Oss. Met deze prijs willen we kunst en cultuur dichter bij onze inwoners brengen. En kunst en cultuur in onze regio waarderen en stimuleren. Aanmelden kan tot en met 7 oktober 2024 via www.oss.nl/kunstcultuurprijs. Een vakjury beoordeelt alle aanmeldingen en kiest vijf genomineerden. Alle genomineerden ontvangen een geldbedrag en de unieke trofee ontworpen door Chris Berens.  Kunstenaar Chris Berens Chris Berens is geboren en opgegroeid in Oss. Hij studeerde illustratie aan de Academie voor Kunst & Vormgeving in 's-Hertogenbosch. Zijn carrière nam een vlucht na zijn eerste solotentoonstelling in Jaski Gallery Amsterdam in 2005. Vanaf die tijd stelde Berens zijn werk wereldwijd tentoon. Van Amsterdam tot New York en van Tokio tot Los Angeles. Werk van Chris Berens is ook te vinden op prestigieuze internationale kunstbeurzen, zoals TEFAF en Art Basel. Bijzondere werken Een van zijn bijzondere werken is de albumhoes, die hij ontwierp voor Blondie's "Panic of Girls". Deborah Harry en Chris Stein, oprichters van de band, zijn grote bewonderaars van het werk van Chris Berens. Harry noemde hem zelfs ‘De nieuwe Jeroen Bosch’. Dichterbij huis werd Berens het onderwerp van de televisiedocumentaire "Chris Berens, Master of his Magical Universe" van de AVRO. Daarnaast speelde hij een belangrijke rol in de documentaire "Krabbé zoekt naar Van Gogh". Hierin volgde Jeroen Krabbé het pad van Vincent van Gogh met hulp van Nederlandse kunstenaars. In 2016 presenteerde Museum Jan Cunen een uitgebreide overzichtstentoonstelling met de titel “Chris Berens: een moderne Jeroen Bosch”. De tentoonstelling bood een diepgaande kijk op de ontwikkeling van Berens' unieke stijl. Deze omschrijft men vaak als een mix van lichtelijk duistere sprookjes met obsessie voor detail. Atelier Het atelier van Chris Berens staat vol met opgezette dieren, laboratorium-gereedschap en stapels boeken. “Het is lekker om nergens niks te hebben. Plaatjes, films, boeken, de stad waar ik woon, het bos waar ik wandel, alles komt in mijn hoofd.” zegt Chris, als hij in gedachten verzonken voor zich uit staart. Zijn schilderijen nodigen de kijker uit in een mysterieuze, buitenaardse wereld. Met een spel van licht en schaduw, geïnspireerd door zowel 19e-eeuwse fotografie als de Oude Meesters uit de 17e eeuw. Achtergrondinformatie De kunstcultuurprijs Oss ontstond uit een motie van de SP en PvdA, die de gemeenteraad al eerder aannam. Met alle ontwikkelingen in de Osse kunst en cultuur van de afgelopen en volgende jaren is de kunstcultuurprijs Oss een waardevolle prijs om talent te stimuleren en waarderen. Het gaat hier niet om een politieke prijs. De vakjury beslist tenslotte wie de prijs wint.

[thomasopreis]

Het begin

Je moet ergens beginnen. Na afscheid te nemen van Hanna in Berlijn

en Nederland

en bijna alle andere mensen, vertrek ik met mijn ouders naar Kroatië. We vliegen op Split en daarna zijn we van plan de Dalmatische kust af te gaan.

De vlucht verloopt goed, onze corona certificaatjes worden gescand en we mogen Kroatië in. In Split komen we aan bij ons appartementje. Het is 4 hoog zonder lift, maar is wel prima gelegen en het heeft eigenlijk alles wat we nodig hebben. We rusten uit en de volgende dag ontdekken we een klein strandje waar de locals hangen. Heerlijk om te zwemmen. De Kroaten spelen allemaal een soort handbal in kniediep water. Niet handbal zoals wij het kennen maar met zo’n klein rubberen balletje dat ze naar elkaar overslaan. Het ziet er wel grappig uit. Het terrasje aan dit strand is mooi gelegen en een halve liter kost er 18 kuna (7,5 kuna is 1 euro). Prima.

Voor de rest is het in Split vooral een beetje strandhangen, zwemmen en we hebben nog het eilandje Brac bezocht met de veerboot.

Qua begroeiing heb je hier een hoop olijf en granaatappelbomen.

Ook hoor je de hele tijd het geluid van cicaden, net als op het nieuwe album van Lorde.

Na Split dalen we af naar Makarska met de bus. Eenmaal aangekomen in Makarska in ons mooie appartementje merk ik dat ik mijn secrid met daarin al mijn pasjes kwijt ben. Eerst kan ik het niet geloven, maar eventjes later vervloek ik mezelf dat ik zo dom kon zijn. Het kan niet anders dat die in de bus blijven liggen is. Misschien is die bus al wel doorgereden naar Dubrovnik ofzo. Pfff. Snel maar naar het busstation gegaan. De vrouw van het loket zegt dat de buschauffeur al naar huis is, maar de bus op het terrein van het busbedrijf Promet staat. Aan de rand van de stad ongeveer een half uur lopen. Wij spoeden ons daarheen, onderweg vervloek ik mezelf nog een stuk of 100 keer. Op het terrein staan er een hoop bussen. Ik spreek iemand aan en het blijkt de baas te zijn. Ik laat hem het kenteken zien en hij gaat met me mee de bus in. Ik zie mijn secrid direct liggen. Alles zit er nog in. Wat een opluchting! Pfff. Na een poging van mijn vader om me erop te wijzen dat ik altijd alles goed in de gaten moet houden (Jahaa dat weet ik wel) gaan we een drankje doen om bij te komen en ‘s avonds lekker uit eten (Cevapcici en vis aan de haven). Hèhè, dat ging maar net goed allemaal.

De volgende dag in Makarska besluiten we de berg te beklimmen omdat er bovenin een botanische tuin ligt. Het blijkt een zwaardere klim dan verwacht, maar uiteindelijk wel een mooie tocht.

Na Makarska vertrekken we noordwaarts naar Zadar. Dit plekje heeft ook een prachtige oude stad (net als Split) en twee interessante kunstwerken. Het eerste is een getijdenorgel, wat dus geluid maakt op basis van de inkomende golven (zal hem hieronder apart toevoegen want ik weet niet hoe je filmpjes moet invoegen in een blog post).

Het tweede is een zonnekunstwerk. Overdag schijnt de zon erop en laadt het op. ‘s Avonds geeft het een enorme lichtsjoo.

Onze laatste bestemming aan de kust is Rijeka, de grootste haven van Kroatië. Op een uurtje rijden van Rijeka met de bus is er een groot natuurpark waar we gaan wandelen. Blijkbaar is dit park enorm populair om te klimmen. We komen mensen uit heel Europa tegen die hier gaan klimmen. Wellicht ook leuk voor de klimmers onder ons? (Thijs, Maud)

Onze laatste bestemming samen is Zagreb. We verblijven hier wederom in een top appartement en verkennen de stad. Zagreb kent een hoop musea waaronder ook hele aparte musea zoals het Museum of Broken Relationships en het Museum of Hangovers. Het laatste kan ik zeker aanraden als je goeie verhalen wilt lezen.

Ook is Kroatië de geboorteplaats van Nikola Tesla en dat is natuurlijk wel reden voor een standbeeld.

Mocht je minder nieuwsgierig zijn naar de cultuur van het land en het liever dicht bij huis houdt, bij ons om de hoek was er een coffeeshop, maar in plaats van dat je naar binnen moest, hadden ze gewoon een automaat.

Veel plezier ermee.

In Zagreb nemen we afscheid en vertrekken mijn ouders naar Sibenik om nog wat dagen aan de kust te vertoeven. Ik vertrek naar Sofia en begin aan het solo gedeelte van mijn reis.

In Sofia kom ik ‘s avonds aan en net voor het hostel zie ik iemand die er ook nogal backpackerig uit ziet. Going to  the Hostel Mostel? vraag ik. Ben jij een Nederlander? reageert hij. Blijkbaar is m’n Engels dan toch niet zo accentloos. Kevin komt uit Amsterdam en samen hangen we de komende dagen wat rond in Sofia. Hij maakt een klein Oost Europees tripje, Budapest, Zagreb en Sofia. Hier zijn wij met onze gids bij de bekendste kathedraal van Sofia, met gouden dak.

Ook hebben we allebei nog een typisch Bulgaars ontbijt, mekici. Het smaakt naar olliebollen en is prima om de dag mee te beginnen.

Bulgarije is trouwens de armste lidstaat van de EU, het minimumsalaris is ongeveer 320 euro in de maand. Gemiddeld ligt het salaris op zo’n 6 a 700 euro per maand, maar je verdient meer in het bedrijfsleven als bijvoorbeeld medewerker van een callcenter dan als leraar voor een publieke basisschool. Dit is weinig geld voor ons Nederlanders. We verbazen ons er continu over dat alles zo goedkoop is. Een halve liter bier in een Bulgaars restaurant is bijvoorbeeld 2,1 lev (ongeveer 1 euro en 5 cent)

Voordat we allebei vertrekken hebben we nog de Vitosha berg beklommen, net buiten de stad. Sofia heeft een aantal mooie gebouwen in de oude stad, maar voor de rest voelt het een beetje beklemmend aan. Er zijn niet veel grote open ruimtes en ‘s nachts wordt het niet zo goed verlicht. Wel fijn om even buiten de stad te zijn en adem te halen dus. We zijn niet helemaal tot de top geklommen, maar wel tot de waterval. In het echt ziet het er indrukwekkender uit dan op de foto, maar hier toch nog een fotootje (gastje rechtsonder voor schaal).

Na onze klimtocht komen we terug in het hostel en is de eigenaar ruzie aan het maken met een vrouw. Het lijkt erop dat ze niet wil betalen. Ze klaagt over het geluid en dat het niet schoon genoeg is, maar dit valt reuze mee in dit hostel. Waarschijnlijk is het gewoon een trucje om niet te hoeven betalen. Ze roepen een tijdje naar elkaar totdat de vrouw vertrekt (zonder te betalen). De eigenaar van het hostel loopt boos naar achteren, ik hoor hem nog net “f*cking gypsies” mompelen.

De volgende dag vertrekt Kevin terug naar huis en neem ik de bus naar Thessaloniki. De bus vertrekt een uur later dan gepland van het busstation en van een andere plek waar hij had moeten vertrekken. De buschauffeur ziet er ook nogal vaag uit. Tijdens de rit slingert hij regelmatig over de weg en oja, hij was ook nog ff vergeten te tanken dus toen we aankwamen bij de grens met Griekenland draaide hij om en reden we een heel stuk terug Bulgarije in om te tanken.

Bij de grens gelooft de Bulgaarse vrouw bijna niet dat ik het ben op mijn paspoort. Oké, ik heb bijna geen haar meer op mijn kop maar toch, voor de rest zie ik er niet zo anders uit. Ze vraagt wel 3x om mijn naam en bekijkt me van top tot teen. Blijkbaar heb je in dit gebied veel vluchtelingen, maar een vluchteling met een Nederlands paspoort, Nederlands rijbewijs, Nederlandse bankpas en een museumjaarkaart met mijn kop erop lijkt me toch wel sterk. Uiteindelijk mag ik erdoor. Aan de Griekse kant kijkt er een vent een halve seconde naar me en zegt Joeeeee kom maar door. Tip voor vluchtelingen naar West Europa, ga na Griekenland niet via Bulgarije maar probeer een andere route. Wellicht Noord-Macedonië?

De buschauffeur stuntelt nog een beetje verder maar uiteindelijk komen we aan in Thessaloniki. Blijkbaar zaten de Bulgaarse medereizigers al de hele reis op hem te zeiken, dat hij niet kon rijden. Hij reageerde met, dan rij je volgende keer toch lekker zelf?

Enfin, we zijn in Thessaloniki en het voelt meteen een stuk gezelliger. Mensen zitten buiten op het terras, het weer is beter en er zijn een hoop open ruimtes. En het ligt aan zee natuurlijk. Top. Het hostel ziet er ook beter uit en ik heb een bottom bunk in plaats van een top bunk zoals in Sofia. Yes!

Ik ben hier de komende dagen en daarna wil ik graag de Olympus beklimmen. We zullen zien of dat een beetje te regelen is. Voor nu neem ik een gyrosje en een biertje (Mythos) en breng ik later weer verslag uit. Joejoeee