#blauwzwart

[twafordizzy]

Koolmees vertoeft bij de mensen

bron beeld: Nederlandse vogelen, wikimedia commens Mijn vroege jeugd bracht ik door op de vierde en hoogste verdieping van een flat in Groningen. Mijn vader had van een bouwtekening een nestkast gemaakt op het balkon. Meteen de eerste voorjaarsochtend bracht een Koolmees nestmateriaal aan: stukjes mos, spinsel, droge graspluimen. Mezen vormen de familie Paridae. De Koolmees is de grotere Parus,…

[brilmans]

Blauwzwarte houtbij in actie

24 juli 2022, kortgeleden dus, schreef ik over de blauwzwarte houtbij nadat ik tijdens mijn reis door Frankrijk een tweetal dode exemplaren had gevonden . Op de laatste dag van mijn vakantie, in Varennes-Vauzelles, trof ik er een levend. Het exemplaar (de kloothommel) liet zich eenvoudig vastleggen op beeld. Ik dacht dat deel ik ook even.

[defke]

Bestuur van Standard reageert laconiek op interesse van Club Brugge voor Deila

Bjorn Vandenabeele Foto: © photonews Standard verloor afgelopen zondag in de Jupiler Pro League met 2-0 van Club Brugge. In de rand van de wedstrijd was ook veel te doen over de interesse die blauwzwart zou hebben voor Ronny Deila. Meteen na het ontslag van Scott Parker was te horen dat Club Brugge gecharmeerd was door Ronny Deila, momenteel aan de slag als trainer van Standard. De kans dat…

[dv-vilt]

CAT

P’TiX CAS extra – uit het NKdeE Scheve BelgenBoek invoer: componiste Jacqueline Fontyn zoals afgebeeld op de chromo “Ken Uw Volk“ Reeks 47-5 audio ontdek de prachtige muziek van Fontyn op You Tube… gedicht Delvauxesque heftig puffende ketel.het water wil aftochten. zwemmen, je alsnog met de zee van de kilte benatten.vuur verklaart stormachtig broederschapaan het blauwzwarte uiteinde van…

[boslabs]

Eindelijk terug iets om aan te kondigen na deze lange periode thuis.... Boslabs begint terug met activiteiten! Eerste Boslabs op 1 juli! En vanaf dan terug elke woensdag, tussen 13u en 16u ! Flyer door @gilani_raja en Boslabs, blauwzwart en geel riso geprint door @risikopress. Tot binnenkort...! 

[justsomeonewhoneedshelp]

Oli is a bruges boy!💙🖤 #myboy #blauwzwart #clubbrugge #cutie https://www.instagram.com/p/B_mtW6UH_Hp/?igshid=p6zensf2hp29

[hildeshongarije]

Zwart?

Maandag 27 mei 2019

Zwarte zondag … ik ga hier niet aan politiek doen hoor.  Ik hou niet van extreme partijen als het Vlaams blok (ja ik blijf ze zo noemen), maar als zoveel mensen op hen stemmen is dat een heel duidelijke boodschap.  En dan zie ik dat de andere partijen ‘uit de lucht’ komen vallen … Daaruit besluit ik enkel dat ze nog steeds niet willen inzien dat zij het zelf zijn die de kiezers naar dergelijke extreme partijen sturen.

Het is er gisteren niet meer van gekomen om een blog te schrijven.  Eerst waren we te gast bij vrienden die in een dorp in de buurt een huis kochten.  Dat moesten we natuurlijk eens gaan bewonderen hé.  Het is een erg groot huis met heel veel prachtige details …  Ze zijn nu volop aan ’t inrichten en wij hadden nog wel enkele spulletjes voor hen.  Voorlopig is het nog vakantiewoning, en dan is het wel zo prettig als de schaapjes van de buurman het achterste deel van de grote tuin innemen en het gras kort houden!

En bij thuiskomst zijn we meteen weer de moestuin ingedoken.  Voor vandaag werd regen voorspeld (en dat klopt dus), maar er moesten nog wat plantjes in de grond, de coloradokevers moesten gevangen worden en de aarde tussen de tomaten moest los gemaakt worden zodat de regen de grond in kan in plaats van weg te lopen.  Dat is hard labeur hoor, de zware leem wordt immers keihard onder invloed van de zon en daar moet je echt doorheen breken!

Vorige week was een beetje hectisch.  Veel werk in de moestuin om al die plantjes een plekje te geven.  En donderdag werd Luc om 8 uur in het ziekenhuis verwacht, afdeling cardiologie.  Hij kreeg zo’n bakje waarmee 24 uur lang zijn hart werd geregistreerd.  Daarbij moest hij een dagboekje bijhouden waar hij al zijn activiteiten kon noteren.  “Gewoon doen wat je normaal doet, en een klein beetje extra” was het advies.  Hij was dus van plan om in de tuin te werken … maar het weer was niet denderend … en … er was een ander probleempje dat aandacht vroeg.

De dakgoot van de carport liep immers over bij elke regenbui.  Dus vermoedden we dat de blaadjes, takjes en zaadjes van de berken in de kerktuin de boel weer maar eens verstopten.  Die klus zou snel geklaard zijn …  Niet dus … Ok er zat wel veel vuiligheid in de goot maar toen Luc die eruit gehaald had, liep het water nog steeds niet door.  Met de ‘ratte’ (zo’n spiraal om verstoppingen te doorboren) lukt het niet … Een buur had gelukkig een veel langere spiraal die we even mochten lenen. 10m verder en nog steeds geen resultaat … Water onder druk in gespoten … ha nu was er wel iets merkbaar …. De regenpijp HOGERop begon over te lopen.  Dus heeft Luc al die regenpijpen ontkoppeld en zo op zoek gegaan naar de ‘grote verstopping’!  Om een lang verhaal (van een drietal uur) kort te maken … uiteindelijk lag hij op zijn buik om de ondergrondse pijp leeg te maken … en wat kwam daar tevoorschijn? Een halve baksteen!!!!!   Vermoedelijk kwam dat stuk steen in de buis terecht bij de dakwerken vorig jaar.  In elk geval loopt het water nu weer lekker door!

Vrijdagmorgen mocht Luc zijn ‘bakske’ terug inleveren en een uurtje later konden we de resultaten gaan bespreken.  Alles is prima in orde, zijn hartje klopt zoals het hoort.  Graag één keer per jaar op controle komen …  Enkel werd in België een medicijn voorgeschreven dat hier niet verkrijgbaar is.  Omdat de cardioloog ook niet meteen een vervangmiddel weet, radde hij ons aan om het in België te blijven halen.  Hopelijk wil de arts daar het voorschrijven, kan onze zoon het voorschrift afhalen en het medicament opsturen.  Wij gaan pas in oktober weer naar België.  De rest van de dag konden we gaan genieten van de gezelligheid en kookkunsten van onze vrienden in Ibafa.  Zo lief dat ze alles in het werk stelden om te koken met ingrediënten die ik mag eten!

In de voedseldroger konden we al de lavasblaadjes drogen … met veel succes.  Na het drogen kunnen ze verpulverd worden en in kruidenpotjes opgeslagen!  Ook met de bieslookbloempjes lukt het prima.  De losgemaakt bloempjes drogen heel mooi, behouden hun kleur en geur en vooral … de smaak!  Lekker pittig in een salade, ook wanneer er geen verse bloempjes te oogsten vallen!

Al dat noeste werk … dan is het af en toe tijd voor een welverdiende pauze.  Een hangmat ligt heerlijk en ondersteunt ook een vermoeide rug! Maar wij maakten onze hangmat vast aan de bomen in de tuin.  De enige plek waar dat doenbaar was (ivm de afstand tussen de bomen) was pal onder de appelmoesboom.  Tja als die appels beginnen te vallen … dan lig je daar niet veilig meer!  Maar nu hebben we zo’n standaard waar de hangmat aan vastgemaakt wordt … verplaatsbaar ook … wil je van het zonnetje genieten of toch maar liever een dutje in de schaduw doen?  Alles is mogelijk!

Het zoemt hier vaak erg luid.  Maar soms zoemt het nog luider.  Het beestje lijkt op een wat groot uitgevallen bromvlieg … zwart en blauw … Prachtig om te zien hoe ze verandert van kleur in het zonlicht!  Het gaat om de blauwzwarte houtbij.  Het is een solitaire bij die geen nest maakt.  Enkel de vrouwtjes kunnen steken wanneer ze zich echt heel erg bedreigd voelen, de mannetjes hebben zelfs geen angel. Jammer dat je die blauwpaarse schijn zo moeilijk op foto kunt vatten … dat heeft met de lichtinval te maken.

Nog even een weetje … ken je het jongerenprogramma “WTFock” op Vijf (voor de Belgen onder ons).  De jongste zoon van de vorige eigenaars speelt daar in mee … Milan is zijn rol.  Hoe bijzonder moet het voor ouders zijn om je zoon op TV te zien spelen …

[brilmans]

Kloothommel

Krachtterm

In huize Brilmans is ‘kloothommel’ een graag gebezigd woord. Te pas en te onpas wordt het in de mond genomen. Het liefst met een flink uitroepteken erachter. Is er iemand aan het klooien dan klinkt al snel een welluidend “Kijk dan wat je doet, kloothommel!”

Doordat ik vaak niet uitkijk, houd ik tijd over om om me heen te kijken. Tijdens een wandeling levert dat steevast een aantal leuke vondsten, maar ook verstuikingen blauwe plekken en, indien met het gezin op pad, bovengenoemde krachtterm op.

Wandelen langs de weg

In de buurt van onze camping zouden volgens Google maps ergens verstopt in een bos een aantal dolmen moeten zijn. Hoewel het heet was, leek mij dat een mooie bestemming voor een middagwandeling. Vandaar dat ik op een gegeven moment in de zinderende zon langs een weg naar Bourg liep. Te doen gebruikelijk een beetje kijkend. Om brokken te voorkomen, er reden regelmatig voertuigen met ongematigde snelheid voorbij, bleef ik ruimschoots in de berm. Met de tanden op elkaar. Want dit was op z’n zachts gezegd niet het plezierigste deel van de route. Toch deed ik er een leuke vondst. Op de rand van het asfalt lag een grote zwarte hommel met iriserende paarsblauwe vleugels. Dood.

Xylocopa violacea gevonden bij Bourg.

Geen hommel

Xylocopa violacea, zo heet het insect dat ik vond wetenschappelijk, is ondanks dat het lichaam plomp en sterk behaard is helemaal geen hommel. Ik had het mis. Het is namelijk een bij. Een solitaire bij. Een hele grote! Het exemplaar dat ik vond meet 26 millimeter. En dat is voor de blauwzwarte houtbij, zoals zijn Nederlandse naam luidt, niet eens het maximum. Ze kunnen 3 centimeter groot worden.

Net als de metselbijen die in de tegenwoordig alom aanwezige insectenhotels nestelen, legt het vrouwtje van de blauwzwarte houtbij haar eitjes in een buisvormige tunnel. Ieder eitje in een eigen kamer met een eigen voorraad nectar en stuifmeel. Ze zal echter nooit de door ons aangeboden ‘hotels’ gebruiken. Mevrouw blauwzwarte houtbij wil namelijk pas afgestorven hout, bij voorkeur van Lariks, berk en kers, waar ze pak hem beet dertig centimeter tunnels in kan graven. Zo’n tunnel is de beste plek voor haar legsel. Maar voor dat er ook maar een ei afgezet kan worden, dient er eerst een geschikte man gevonden te worden.

De mannetjes van de blauwzwarte houtbij zien er nagenoeg hetzelfde uit als de vrouwtjes. Met dien verschille dat ze een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes hebben. En maar dat is doorgaans niet zichtbaar mannetjes hebben geen angel.

Paartijd

Zowel de mannelijke als de vrouwelijke houtbij overwinteren als imago. Dat stelt ze in staat zodra het voorjaar is direct aan de voortplanting te beginnen. Dan hoeven ze er, zeg maar, geen gras over te laten groeien.

Als het om de voortplanting gaat, zijn mannelijke blauwzwarte houtbijen net adolescente mensen mannen. Als er uitzicht is op de daad, dan gaan de oogkleppen op en draait het nog maar om een ding: ‘de vrouwtjes’. Gedreven door hormonen en feromonen scheren de ze als malloten door het luchtruim om elkaar te verjagen en de vrouwtjes achterna te zitten. Bezeten door deze paringsdrift hebben de heren geen enkel oog meer voor de omgeving. De wellustelingen botsen daardoor overal op en tegenaan. Het zijn dus toch hommels, althans de mannetjes: kloothommels!

Xylocopa violacea gevonden bij Avignon.

Of ik ooit nog bij die dolmen ben aangekomen, daar schrijf ik later nog wel eens over. Ik lig nu even in de lappenmand.

[odiliaporos]

‘s Ochtends rond een uurtje of 8 loop ik richting Vayonia. De zon staat nog laag en de warmte voelt heerlijk.

De eerste twintig minuten gaan over een pad langs de moestuinen en optrekjes van Foussa. Blaffende honden, kraaiende hanen en tokkende kippen. De geiten ruik je voordat je ze ziet.

Bij een hek waarlangs rechts, links en boven weelderige wijnranken staat een man met een pet. Zijn gezicht is gebruind en verweerd door de zon.

“Kalimera!” 

Ik groet terug. 

“My name is Nikos.”

“Nice place you have here”

“Yes, very nice. Look at these grapes, I‘m sorry they’re not ripe yet”

Waar ik ook kijk zie ik zware trossen blauwzwarte druiven tussen diepgroene bladeren.

“They give black wine. 14 percent strong. Women love it. Come back next month!”

Hij heeft een emmer vol vijgen en biedt me er één aan.

“Thanks Nikos. Have a nice day!”

Als ik de volgende dag over het paadje loop komt er een donkere SUV mijn richting op gereden. Ik duik de struiken in. De SUV stopt en door het open raam komt een hand op me af waarin 3 vijgen. Vanwege zijn mondkapje had ik de chauffeur niet meteen herkend.

De derde dag staat Nikos weer aan de poort van zijn wijngaard. “Good morning Odilia! Do you remember my name?”

Hij biedt me vers geplukte vijgen aan uit zijn emmer. Beleefd neem ik er één. “Take more! You have two hands, two feet. Take at least two!”

De dag daarna klinkt het bekende “Kalimera!” over de druivenhaag waar Nikos hoog op een ladder vijgen staat te plukken. Hij gooit me er één toe. Plaff. De vijg belandt in mijn hand. Hij voelt plakkerig maar ik zie dat het velletje niet is gebarsten.

[stamnummer3]

Alea iacta est!

Geloof het of niet: aan de vooravond van de Heilige Thomas, patroonheilige van architecten en aannemers, is de teerling geworpen. Immers, nadat afgelopen vrijdag 26 juni de definitieve ontwerpen van de finalisten bij Club Brugge binnenkwamen, heeft de top van Club Brugge vandaag unaniem gekozen voor het ingenieursbureau Arup Group Limited (dat gebruik maakt van het ontwerp van het Zwitserse architectenbureau Herzog & de Meuron), met als bouwaannemer Alheembouw, prijs-kwaliteitsverhouding veruit het beste was, zoals ook verwacht werd bij de naaste volgers van dit dossier. Dit nieuws valt voorlopig nog als ‘officieus’ te omschrijven, maar zal normaal gezien, na het aanbrengen van nog enkele punten en komma’s intern bij Club, in de loop van volgende week officieel gemaakt worden aan de uitverkorenen. Onze bescheiden mening over het ontwerp: misschien is het onze blauwzwarte bril die we ophebben, maar in zijn soberheid is het toch echt wel een onderscheidend pareltje geworden, zo adembenemend mooi dat het zelfs wat hartkloppend opwindend wordt, bovendien opgaand in een prachtige parkomgeving: https://www.youtube.com/watch?v=tnboohDM3ug. Ja, dàt gevoel! :-)

Alheembouw kan u uiteraard kennen als bouwheer van ons Belfius Basecamp, waarbij de bijzonder vlotte samenwerking met Club hierbij voor het nodige krediet heeft gezorgd om hen nu ook onze stadionbouw toe te vertrouwen. Herzog & de Meuron heeft als ontwerper dan weer al meer dan zijn strepen verdiend bij het bedenken van compacte voorbeeldstadions als de Allianz Arena van Bayern Munchen, het Vogelnest in Peking (Olympische Spelen 2008), Stade Matmut Atlantique van Girodins de Bordeaux en uiteraard het Sint Jakob Park van FC Bazel, hun thuishaven.

Ondanks de 13,5 jaar dat het dossier van een nieuw stadion al aansleept, is het nu pas de eerste keer dat er een officieel ontwerp is. Eerder was er op 10 januari 2007 uiteraard wel dat filmpje van het stadion met golvend dak in Loppem, maar dat was maar bij wijze van voorstelling, niks officieel. Getuige ook de ver onderschatte kostprijs van amper 40 miljoen euro toen voor het stadion. Ondanks de moedige poging van ‘Chimaera’ om op basis van dat filmpje en beschikbare Club-informatie (3 ringen, één hoofdtribune) dit verder uit te werken. Deze ideale ligging in Loppem nabij onze levensader E40 werd ons niet gegund, maar gezien het belabberde financieel plan dat toen voorlag en Club nog geen NV was, moeten we daar misschien niet al te rouwig om zijn. Daarna was er nog op 26 april 2010 de voorstelling van een met Cercle gedeeld ‘conceptstadion’ op Chartreuse, maar dat gebeurde enkel maar omdat het een verplichting was in het bidbook voor de BeNe-kandidatuur van het landen WK-voetbal 2018. Dus ook zeker niks definitiefs. De enige al wat serieuzere oefening van Club zelf was de afbeelding die het deelde met ESSMA op 28 november 2014 langs de Blankenbergse Steenweg. De koptribune, de dakconstructie, de promenade omheen/in het stadion en de zelfdragende tribunes van de tweede ring kon je daar toen al in terugvinden. Ook de toen in 2014 geraamde kostprijs van 83 miljoen euro was al een pak realistischer. 2000 euro per zitplaats wordt tegenwoordig als het absolute minimum aanzien voor een modern doch optimaal kostenefficiënt voetbalstadion. Gelet ook op dat de voorziene uitbreidingsmogelijkheden bij het nieuwe stadion reeds van bij de opening aanwezig zal moeten zijn, is het (ruw)bouwbudget waarmee Alheembouw op de Olympiasite aan de slag mag gaan dan ook voorzien op zo'n 105 miljoen euro. Weerom, verwacht dus geen luxeafwerking (bijvoorbeeld alles laten betegelen) of tierlantijntjes ter glorie van de architect, anders moet je al naar een bouwbudget van 200 miljoen euro gaan. Maar alles wat essentieel is in een modern stadion anno 2020 zal wél zeker aanwezig zijn.

De komende weken zal er nog druk gewerkt worden om dit officiële ontwerp te gieten in een allesomvattende omgevingsaanvraag. Zoals al in ons eerste bericht gesteld, zal deze in principe eind juli klaar zijn om ingediend te kunnen worden en zijn de bouwtechnische plannen dan meteen ook voor iedereen online raadpleegbaar en dus zichtbaar. Maar kort daarvoor, in de tweede helft van juli, mag u zich uiteraard wel al aan een grootse en livegestreamde persconferentie van Club Brugge en de stad Brugge verwachten, waarin dan alle plannen en info die er zijn uit de doeken zullen gedaan worden voor het grote publiek. Ook al vinden sommige nitwits met gekapte hersenkorreltjes dat je daar mee moet wachten nadat de omgevingsvergunning is toegekend. Maar dat soort mensen, die zich beter dringend eigenhandig zouden inmetselen in een achterbuurt, vergeten dus dat iedereen dan wel al de bouwtechnische plannen kan bekijken. En daarvan kunnen dan vooral de tegenstanders gebruik maken om met ons ontwerp een negatieve agenda te gaan leiden en Club in het defensief te duwen. Door Club zelf als eerste te laten communiceren, kunnen echter meteen ook alle ecologische punten van ons stadionplan in de verf gezet worden en pareer je vooraf al veel van alle mogelijke kritiek. Een garantie dat het stadion er komt na zo’n goednieuwsshow die zo’n persconferentie is, heb je natuurlijk nooit. Maar dat mag dus geen reden zijn om het niet te doen. Zelfs al wordt het stadion misschien nooit gerealiseerd op de Olympiasite, gezien de gemaakte kosten zal dit ontwerp dan ook op een andere locatie (grotendeels) gehandhaafd blijven als blauwdruk voor ons nieuw stadion eender waar in de rest van de toekomst.

En zo heeft de Club-supporter dus sowieso weldra voor het eerst een duidelijk beeld van hoe het nieuwe stadion er zal uitzien, zelfs al wordt het misschien op een totaal andere locatie pas eind dit decennium effectief ook echt gerealiseerd. Want de ontwerpfase en de voorstelling zijn, naast het waarnemen van de vorderingen dag na dag tijdens het bouwproces zelf, uiteraard de fun part van zo’n dossier. Want we mogen niet vergeten dat dit al de vierde poging van Club is, panglossianisme is dan niet meer echt op zijn plaats. De vernietigende M.E.R.’s voor de Olympiasite die eerder maar wat graag en niet ten onrechte aangehaald werden door Club om de noodzaak voor een andere locatie te rechtvaardigen, zijn natuurlijk nu niet plots verdwenen. Er zullen heel zware, milderende maatregelen getroffen moeten worden om die omgevingsvergunning te verkrijgen.

Bijvoorbeeld ‘maar’ 3000 groene parkings op de Olympiasite zelf, voor de rest zal Brugge in ‘lockdown’ gaan op wedstrijddagen: parkeren in de omliggende straten is dan definitief voorbij. Het merendeel van de supporters zal op vele kilometers verwijderd van het stadion moeten parkeren, zelfs tot buiten de Brugse gemeentegrenzen toe. Club hoopt de toestroom van zijn supporters die met de wagen komen te beperken tot 60% van de totale capaciteit. Op een uitverkocht model van 38 000 thuiszitjes, gaat dit dus toch nog altijd om 22 800 supporters. Als Club er dan in zijn opzet slaagt om de gemiddelde bezettingsgraad van zo’n wagen van 3 naar 3,5 op te trekken, zijn er dus nog altijd maar 10 500 mensen die op de Olympiasite kunnen parkeren, naast uiteraard de verhoopte 15 200 mensen die ook op de stadionsite mogen komen met supportersbussen, openbaar vervoer, te voet of te fiets. Alles samen goed voor 25 700 mensen die op de stadionsite zelf terecht kunnen. Maar voor 12 300 supporters wacht dus het lot om op minstens 3 515 parkeerplaatsen (volgens het zeer ambitieuze 3,5 personen per wagen model) op randparkings te parkeren. Onnodig om te zeggen dat de grenzen van het comfortabele en haalbare van dit model serieus worden afgetast. 6515 parkeerplaatsen in totaal, het steekt in schril contrast met de geplande 7 200 parkeerplaatsen langs de Blankenbergse Steenweg, maar vooral de 9000 parkeerplaatsen op de Loppemsite, waar dan ook nog eens een treinstation op de stadionsite zelf zou komen.

Aangezien een supporter toch vooral in reistijd denkt, zal het succesverhaal van ons stadion dus afhangen of Club dit vlot en goed(koop) georganiseerd krijgt. Je moet als supporter het recht hebben om op zo’n randparking minder dan een half uur voor het wedstrijdaanvangsuur zonder stress de parking te kunnen oprijden én daarna nog comfortabel geshutteld kunnen worden om toch nog vlot op tijd voor de aftrap niet gehaast te kunnen plaatsnemen op je zitje. Als dat lukt, kan zo’n verhaal van randparkings zelfs een grote surplus worden in ons stadionverhaal, want als je met 40 000 mensen ongeveer tegelijkertijd wilt aankomen en vertrekken op allemaal dezelfde parking, krijg je onvermijdelijk een (klein) verkeersinfarct, hoe goed je de ontsluiting op papier ook organiseert. Worden die randparkings echter een verhaal dat je daar minstens een uur voor aftrap moet aankomen, ruim een half uur moet aanschuiven om uiteindelijk in een shuttlebusje gepropt te worden en dan nog maar net op tijd je zitje kan halen, mag Club een grote stijging in zijn toeschouwersaantallen vergeten …

Ook Corona is niet echt een bondgenoot in onze omgevingsaanvraag. Naast de onzekerheid hoe lang Cercle nog voor overlast zal zorgen op de Olympiasite, werd daarnaast in het scopingsadvies Project-M.E.R van 8 mei 2020 ook nog gevraagd aan Club voor extra tellingen en metingen op wedstrijddagen bij een vol stadion, maar dat zal allicht pas vaccingewijs mogelijk zijn in 2022 ... Want er zijn heel wat vragen en grote bezorgdheden over de praktische uitwerking van Clubs mobiliteitsplan. Een goedgekeurd M.E.R. dit najaar als eerste stap van een uiteindelijk goedgekeurd omgevingsaanvraag eind dit jaar wordt dus allesbehalve een evidentie. Laat ons daar zeer bewust van zijn als straks op de persconferentie nog eens voorjaar 2021 naar voor zal geschoven worden als start van het bouwproces en volledige realisatie bij aanvang van seizoen 2022/2023. Het kan zeker, wie weet zal zelfs de eerstvolgende thuiswedstrijd sinds Club-Cercle op 7 maart 2020 voor een ongelimiteerd publiek niet meer in het Jan Breydelstadion zijn, maar het was ook ooit de bedoeling dat we in 2010 in Loppem, in 2012 in Chartreuse en in 2018 langs de Blankenbergse Steenweg een stadion zouden neerplanten. De toekomst zal uitwijzen of onze stadiongeschiedenis stopt in 2022, dan wel dat er nog een uitstel tot Olympia 2024, andermaal een nieuwe positionswitch met Cercle voor Blankenbergse Steenweg 2026 of het zoveelste alternatief Jabbeke 2028 ofte Aalter 2030 komt …

Om al het protest van voornamelijk de buurtbewoners te counteren, zal Club nu snel met een datum voor een nieuw buurtinfomoment afkomen en communiceren via https://stadion.clubbrugge.be/nl/. De primeur van visuele voorstellingen van het stadion zelf gaan daar uiteraard nog niet getoond worden, maar bijvoorbeeld enkele bouwtechnische details, de exacte ligging, het mobiliteitsplan om de buurt te ontlasten, hoe supporters ook voor en na de wedstrijd in het stadion zoveel mogelijk zullen worden gehouden om te consumeren en dus niet in de omliggende straten gaan rondhangen, alsook hoe precies licht- en geluidshinder beperkt zullen worden, kan daar uiteraard wel al allemaal toegelicht worden en zou de redelijken van geest moeten overtuigen dat dit ondanks de verwachte publiekstoename toch een heel grote verbetering zal zijn t.o.v. de huidige situatie.

Uw Club-dienaar,

Giorgio Marchetti.

[dickvanas]

Eén zwaluw maakt nog geen zomer...

Maar soms wel veel troep. Dit gezegde klopt ook voor het eerste zwaluwnest. Het eerste nest vinden de meeste bewoners nog wel leuk en schattig. Echter het jaar daarop zijn het er al meer en weer een jaar later zit je hele gevel vol. Al die nesten op een rij geven een leuke bedrijvigheid rond je huis waar je veel van kan genieten. Maar al deze nesten veroorzaken ook overlast van zwaluwen in de vorm van vervuiling; poep, takjes, stof en stukjes van het nest, worden veelvuldig naar beneden gekieperd waardoor er grote plekken ontstaan met vuilaanslag. Het gebeurt nogal eens dat zwaluwen soms geen goede grond hebben voor hun nest en dat halverwege het broedseizoen het nest breekt en met jongen en al naar beneden valt.

Je kunt dan zien dat zwaluwen en hun jongen onder de luizen zitten. Naast luizen hebben ze ook vaak last van vogelmijten, bacteriën, virussen en micro organismen waar wij ziek van kunnen worden. Wanneer het nest volgroeid is, de jongen zwaluwen uitvliegen en het nest leeg achterblijft, kunnen vogelmijten het nest verlaten en uw woning binnendringen om vervolgens bloed bij u te komen zuigen.

De boerenzwaluw (Hirundo rustica) is een vogel die tot de familie zwaluwen (Hirundinidae) behoort. Het is de meest wijdverspreide soort van deze familie; het verspreidingsgebied beslaat vrijwel de hele wereld, waarbij er zeven ondersoorten worden onderscheiden. De boerenzwaluw is een opvallende verschijning door zijn blauwzwarte verenkleed met lange buitenste staartveren en door zijn grote wendbaarheid in de vlucht tijdens de jacht op vliegende insecten. Een groot deel van zijn leven brengt de boerenzwaluw in de lucht door. Het is een trekvogel die grote afstanden aflegt. De boerenzwaluw overwintert in Afrika, Zuid-Amerika of het zuiden van Azië, waarna hij in de lente naar Europa, Noord-Amerika of het noorden van Azië trekt voor de voortplanting. De boerenzwaluw broedt in landelijke gebieden met voldoende water. Koppels bouwen hun nest van modder vermengd met speeksel in allerlei menselijke bouwwerken, zoals schuren en bruggen. Ze brengen in het broedseizoen twee of drie broedsels groot, alvorens weer naar de overwinteringsgebieden te trekken.

Reeds duizenden jaren leeft de boerenzwaluw in de nabijheid van de mens, zoals onder andere blijkt uit vermeldingen in de literatuur van de Oude Wereld. Als aankondiger van de lente wordt de boerenzwaluw door veel boeren gezien als brenger van geluk, terwijl hij bij zeelieden symbool staat voor een veilige thuisvaart. De gierzwaluw (Apus apus) is een vogel uit de familie der gierzwaluwen (Apodidae), en het enige lid van die familie dat in Nederland en België voorkomt. De gierzwaluwen zijn zeer sterk op het leven in de lucht aangepast. Buiten de broedperiode houden ze zich verscheidene maanden lang hoogstwaarschijnlijk zonder onderbreking in de lucht op. Bij hun vluchtmanoeuvres kunnen ze in duikvlucht snelheden van meer dan 200 kilometer per uur bereiken

De gierzwaluw behoort ondanks de naam niet tot de zwaluwen (familie Hirundinidae), waartoe de boerenzwaluw, de huiszwaluw en de oeverzwaluw behoren. De gierzwaluw behoort niet alleen tot een andere familie (Apodidae) maar ook tot een andere orde van vogels, genaamd gierzwaluwachtigen (Apodiformes). De vogel is in feite sterker verwant aan de kolibries dan aan de zwaluwen die tot de orde van de zangvogels behoren. De gierzwaluw is daarmee ook niet verwant aan de nachtzwaluw (Caprimulgus europaeus) die behoort tot de Caprimulgidae.

De totale lengte is circa 17 centimeter. De spanwijdte ongeveer 40 centimeter. Een volwassen gierzwaluw weegt gemiddeld 46 gram. Het verenkleed is roetzwart van kleur, de kin en keel zijn witachtig, maar dat is vaak niet waar te nemen. De lange, sikkelvormige vleugels hebben een blauwachtige glans. Juvenielen zijn bruiner en hebben minder glans. De gemiddelde levensduur bedraagt ongeveer 6 jaar, wat erg lang is voor een vogel van een dergelijke grootte.

Er is geen seksuele dimorfie: het mannetje en het vrouwtje zijn uiterlijk niet te onderscheiden. Sommige onderzoekers kunnen mannetjes van vrouwtjes onderscheiden op basis van de roep. De gierzwaluw heeft in verhouding zeer lange sikkelvormige vleugels. De staart is relatief kort en gevorkt. De snavel is relatief klein en kan ver geopend worden, wat dient om beter insecten te kunnen vangen in vlucht. De gierzwaluw is in Nederland en België een algemeen voorkomende broedvogel, met een duidelijke voorkeur voor oude stadswijken. Gierzwaluwen zijn maar drie maanden van het jaar in Nederland en België. Vandaar de naam “honderd-dagen-vogel”. Ze arriveren eind april, en massaal in begin mei en vertrekken weer begin augustus. Aprilwaarnemingen in Nederland worden vooral gedaan in Zuid- en West-Nederland.

Het vermoeden bestaat dat de stand van de gierzwaluw de laatste decennia is afgenomen, door sloop en renovatie van oude stadswijken, en door betere isolatie. Speciaal voor gierzwaluwen ontworpen nestkasten, dakpannen en gevelstenen kunnen hier wellicht soelaas bieden. Het aantal broedparen in Nederland werd in 1979 geschat op 50.000 – 85.000. Bij Breskens werden op 7 mei 1981 maar liefst 20.000 trekkende gierzwaluwen geteld. Omdat er in Scandinavië minstens enkele honderdduizenden gierzwaluwen broeden, passeren er gedurende de trek belangrijke aantallen Nederland en België.

Het voedsel van de gierzwaluw bestaat uit allerlei kleine geleedpotigen, die hoog in de lucht, bij geschikt weer ook laag bij de grond, in de vlucht worden gevangen. Op het menu staan vooral insecten zoals tweevleugeligen (vliegen en muggen), vliesvleugeligen (bijen, wespen en vliegende stadia van mieren) en kevers. Ook spinnen worden uit de lucht geplukt; deze kunnen niet vliegen maar laten zich aan hun spinsel wegzweven in de lucht om zich zo te verspreiden. Hoewel broedende exemplaren liefst zo dicht mogelijk bij het nest foerageren, worden vanuit de kolonies bij uitzondering honderden kilometers lange tochten ondernomen naar op dat moment geschikte voedselgebieden, waarbij flexibel ingespeeld wordt op de weersomstandigheden.

Het voedsel dat aan de jongen gegeven wordt bestaat uit balletjes van 300 tot 500 insecten, die met speeksel tot een geheel wordt gemaakt. De jongen kunnen tot 20 balletjes per dag krijgen. Gierzwaluwen kunnen enkele dagen zonder voedsel, ook de jongen.

De voorjaarstrek begint rond half april, massaal eind april of begin mei en duurt tot half juni, soms iets later voor niet-broedende exemplaren. De gierzwaluw is een dag- en nachttrekker. De zwaluwen zijn natuurlijk erg mooi om te zien. Maar ze kunnen ook voor de nodige overlast zorgen! (Door Dick van As) / Fotobron: Max Vandaag

[fenrislorsrai]

blauwzwarte houtbij, Violet Carpenter Bee by Nathalie Treep

[leftwizardbarbarian-blog]

Glaucofaan

categorie : Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

        Algemene informatie

  Glaucofaan is een inosilicaat dat tot de amfibool groep behoort. Het is een mineraal dat zeer algemeen is in vulkanische gesteenten. Het doorschijnende grijze, blauwe of blauwzwarte glaucofaan heeft een grijsblauwe streepkleur, een glas- tot parelglans en een goede splijting volgens de kristalvlakken [110]…

[defke]

Club Brugge of Antwerp? 'Balikwisha krijgt zeer concreet aanbod uit Duitsland'

Club Brugge of Antwerp? ‘Balikwisha krijgt zeer concreet aanbod uit Duitsland’

Bjorn Vandenabeele Foto: © photonews Michel-Ange Balikwisha leek zonder pardon op weg van Standard naar Club Brugge, maar die deal is bijlange nog niet rond. Op Jan Breydel weten ze ondertussen dat er wellicht zeven miljoen euro op tafel moet komen voor Michel-Ange Balikwisha. Een nieuw formeel bod na het voorstel van vijf miljoen kwam er echter nog niet van blauwzwart. Ondertussen roerde ook…

[office-deals-blog]

DEKZEIL - BLAUWZWART - ULTRASTERK - 5 x 8 m

p universeel gebruikbr waterdichtbr met ogenbr geweven 14 x 14br versterkte hoekenbrp afmetingen 5 x 8 mbr kleur blauwzwartbr gewicht 180 gmbr http://dlvr.it/RKqH82

[superstore3291-blog]

Licht blauwzwarte sporttas 65 liter

Sport tas licht blauwzwart 65 liter Deze handige blauw met zwarte polyester sportreistas heeft een groot hoofdvak met ritssluiting en diverse kleinere vakken Materiaal polyester Formaat 62 x 32 x 33 cm http://dlvr.it/RJCCxW