#de langste nacht

[isakvattersen]

tagged by @henrywinteris thanks love! 💛

rules: shuffle your spotify on repeat playlist and list the first ten songs

hald mich 's vas - neet oét lottum lost on you - lp whole again - atomic kitten supreme - robbie williams de langste nacht (remix) - brennan heart hannah ford road - luke combs billie (loving arms) - fred again.. impossible (orchestral version) - nothing but thieves i think they call this love - elliot james reay end up here - 5 seconds of summer

tagging: @userlorelai @clinemadelyn @slyhtherins @aemonded @rhaenyvra💛

[sleepyverstappens]

F1 Spotify Wrapped game

Okay F1 peeps, I came up with a spotify wrapped game. Show the songs for each driver number (either of the 2022 or 2023 grid). Feel free to use this as a template (pls @ me in yours though I wanna see all of them). Here’s mine with the 2022 grid:

1 -> Max = Shut Off The Lights by Bastille

3 -> Daniel = Thelma + Louise by Bastille

4 -> Lando = Een Teken by Froukje

5 -> Sebastian = Ik Wil Dansen by Froukje

6 -> Nicholas = Noodgeval by Goldband

10 -> Pierre = Kinderwens by Goldband

11 -> Sergio = No Bad Days by Bastille

14 -> Fernando = De Langste Nacht by Goldband

16 -> Charles = What You Do To Me by Blanks

18 -> Lance = Ik Haat Je by Goldband

20 -> Kevin = Lost In The Moment by Blanks

22 -> Yuki = Dit Is Voor Jou by Goldband

23 -> Alex = Club 57 by Bastille 

24 -> Zhou = Welcome To The Rock by Come From Away Original Broadway Cast

31 -> Esteban = Real Life by Bastille

33 -> Max (Bonus) = Heb Ik Dat Gezegd? by Froukje

44 -> Lewis = Starting Line by Luke Hemmings

47 -> Mick = Survivin’ by Bastille

55 -> Carlos = Shut Off The Lights (SPINALL Remix) by Bastille

63 -> George = SAD (Clap Your Hands) by Young Rising Sons

77 -> Valtteri = The Mustard Seed by Son Mieux

[natracha]

Midzomer

We vieren midzomer :  het wiel van het jaar draait en is nu op het punt van de langste dag en kortste nacht aangekomen  . Alban Hefin is een Keltische naam voor het midzomerfeest dat we vieren in deze tijd van het jaar en betekent “licht van de Zomer”,  ook wel het “licht van de Kust”. De Kelten verdelen het jaar in een donkere helft “Giamos” en een lichte helft “Samos”. In de cyclus van de…

[feesd-verhuur]

Persbericht:

LOK-UFO IN MAASTRICHT

Donderdag 21 juni 2024 is de langste dag en kortste nacht van het jaar. Tijdens deze heldere nacht en op plekken met weinig lichtvervuiling kan je de Melkweg goed aan de hemel spotten, en misschien ook wel buitenaardse leven, zegt Wessel Bottenberg (32) met een grote glimlach.

Rondom de mistige streep van de Melkweg hebben veel mensen verschijnselen van UFO’s gezien. Niet alleen maar rondom Area51 in de Verenigde Staten, de mysterieuze plek rondom het buitenaardse leven. Maar ook gewoon bij ons in Nederland. Zo hebben twaalf militairen in 1979 tijdens een bewakingsdienst op vliegbasis Soesterberg ook verschijnselen van een UFO ontdekt.

Nu heeft Bottenberg een idee om buitenaardse wezens te lokken. Naast de gashouder in Maastricht wordt op 20 juni, één dag voor de kortste nacht, een grote opblaasbare UFO opgebouwd. Het betreft een opblaasbaar object met een doorsnede van 17 meter. Deze opblaasbare UFO willen we inzetten als lokmiddel voor het buitenaardse leven dat langs de Melkweg onze aarde komt bestuderen.

Volgens het UFO meldpunt zijn er gemiddeld 98 UFO melding per maand. Dan moet er haast wel meer zijn in ons prachtige en vooral onbekende heelal.

Op 21 juni 2024 is de paarse opblaasbare UFO te spotten bij de gashouder in Maastricht. Op dat moment zijn er 2400 studenten van 88 disputen bezig met een studenten voetbaltoernooi (La Copa Maastricht). Als we dan buitenaards leven kunnen spotten zijn er genoeg mensen op dit te verifiëren en beeldmateriaal van te maken. “Hopelijk is er na dit evenement eindelijk goed bewijs voor buitenaards leven”, aldus Bottenberg.

https://feesde.nl/opblaasbare-ufo

[regioonlineofficial]

Op vrijdag 21 juni organiseert Staatsbosbeheer een vollemaanwandeling op het Aekingerzand. De wandeling begint om 22.00 uur, net voor de zon ondergaat. Zo pak je met een beetje geluk een mooie zonsondergang mee, om vervolgens de volle maan op te zien komen. Langste dag Het is een dag na de zonnewende, die dit jaar op 20 juni valt. Meestal valt de langste dag van het jaar op 21 juni, maar omdat 2024 een schrikkeljaar is, valt het dit jaar een dag eerder. De zon staat dan in de meest noordelijke positie, loodrecht boven de Kreeftskeerkring. Op deze dag hebben we het meeste daglicht en eigenlijk merk je de volgende dag ook niet dat het nu alweer iets korter licht is. Zie de maan door de bomen Je kunt, als het tenminste niet net bewolkt is, de maan zien opkomen en hem steeds verder zien klimmen tot hij hoog tussen de sterren staat. Terwijl je in de schemertijd tussen licht en donker over de uitgestrekte zandvlakte wandelt, nemen vogels zoals de merel en de zanglijster met een uitbundig lied afscheid van de dag. Zij maken plaats voor de dieren die nachtelijk actief zijn. Zo sterven de geluiden van de dag weg, om plaats te maken voor die van de nacht. Het lijkt of deze geluiden ook verder reiken. Neem vooral de tijd om eens goed te luisteren als het donker is. Bijzondere geluiden In deze tijd van het jaar is er een bijzondere vogel actief op het Aekingerzand; de nachtzwaluw! De nachtzwaluw is een zeldzame vogel die in de schemering actief wordt. Overdag kan hij vertrouwen op zijn geweldige schutkleur en zul je hem vrijwel nooit zien zitten. Maar 's avonds, tijdens de baltsvlucht kun je zijn ratelende roep horen en soms ook vleugelklappen. De vogel broedt op de grond, verborgen tussen de heidestruiken. Daarom is het ook van belang om op de paden te blijven, zodat deze grondbroeders niet worden verstoord. Vooraf aanmelden voor de vollemaanwandeling is noodzakelijk en kan via de website van Staatsbosbeheer, www.staatsbosbeheer.nl/vollemaandfw Informatie in het kort Datum: Donderdag 21 juni 2024 Tijd:     22.00-0.00 uur Start:   Parkeerplaats Aekingerzand, Canada 1 , Elsloo  (weg Appelscha naar Wateren) Kosten: € 9,50, kind t/m 12 jaar € 6,00 Vooraf aanmelden: www.staatsbosbeheer.nl/vollemaandfw Voor meer informatie en overige activiteiten kun je kijken op www.staatsbosbeheer.nl/DrentsFrieseWold of www.facebook.com/staatsbosbeheerdrentsfriesewold

[onder-zoekend]

01 05 24 uitnodiging jaarvieringen

Dag (onder)zoeker, Je bent van harte uitgenodigd voor de Jaarvieringen. Het leven is als een eeuwig draaiend wiel, zonder begin en zonder einde. Tijdens de jaarvieringen komen wij samen, ontsteken de vuurkorf en staan we stil bij de rondgang van de seizoenen. De overgang van licht en donker, van buitentreden en binnenkeren, van zaaien en oogsten. We hopen je te mogen verwelkomen en samen te genieten van deze bijzondere rituelen.

10/08/24 Hoogzomer Feestelijke heropening, eerste oogstfeest van het graan. 21/09/24 Herfstdag Wandeling, dag en nacht zijn even lang, oogst van de vruchten. 1/11/24 Voorouderfeest Viering van de voorouders, voorbereiding op de winter. 20/12/24 Midwinter Winterzonnewende, de langste nacht en de kortste dag. 31/01/25 Diepwinter Lichtfeest, viering van de eerste melk. 22/03/25 Lentedag Wandeling, dag en nacht zijn even lang, viering van de lente. 30/04/25 Vruchtbaarheidsfeest Viering van de seksualiteit en de levenskracht. 20/06/25MidzomerZomerzonnewende, de langste dag en de kortste nacht.

[euroadventure]

Horten - Sande 🚴‍♀️ 45,4km 🚴‍♀️

Maandag 31 juli

Het regent wanneer ik langzaam ontwaak. Mijn nacht was iets minder relaxed dan gedacht, want rond vijf uur had een groep meeuwen de vuilniszak van de buren ontdekt 🙈, wat een kabaal!

Door de regen, nou ja miezer die af en toe even aanzet, maar net zo snel weer stopt, is het wat behelpen in mijn kleine tent. Ik eet mijn ontbijt maar op bed dit keer 😂.

Gelukkig komen de eerste zonnestralen ook weer snel door en we hebben hierdoor geluk dat we de tent in de zon kunnen drogen en droog kunnen inpakken.

Hoite, Inge en ik drinken nog 'een bak koffie uit een zakje' voor we gezamenlijk vertrekken naar Tormod en Ellen in Sande. We zijn alledrie uitgenodigd en het lijkt ons ook gezellig om gezamenlijk die kant op te fietsen. Inge en ik hebben een e-bike, Hoite is een echte bikkel op zijn gravelbike.

Wanneer we vertrekken zien we een enorm donkere lucht naderen en helaas vallen de eerste spetters al weer vrij snel.  Toch valt het elke keer enorm mee.

We zijn nog maar net onderweg als we het al tijd vinden voor een goede koffie break. In het centrum van Horten, met de langste winkelstraat van Noorwegen waar wij niet van onder de indruk waren, ploffen we neer bij een koffietentje. Goede lattes kunnen ze hier wel maken heb ik inmiddels ontdekt. Gelukkig, want dat is voor mij natuurlijke belangrijke brandstof 😜.

Na de koffiestop fietsen we nog langs de marine basis en museum waar een grote duikboot ligt en marinefregat.

We rijden weer verder, nu richting Holmestrand. Dit stuk is niet al te bijzonder, maar heeft wat kleine klimmetjes voor ons in petto.

In Holmestrand besluiten we aan de rand van de haven te lunchen. In de verte hangen donkere wolken boven de heuvels en het water, maar wij zitten heerlijk in het zonnetje. Hoite en Inge hebben eten voor een weeshuis, kaasjes komen tevoorschijn, champignonssoep, crackers, brood etc. Ik heb crackers, noodles en koffie en thee en zo maken we van alles wat een heerlijke lunch 😋.

Na de lunch fietsen we via een oud straatje met houten huisjes en een kerkje, weer verder richting Sande.

Na een paar kilometer worden we de Kystein route opgestuurd, een grind fiets- en wandelpad langs de kust. Het is echt prachtig fietsen!

Het weer blijft goed, het is zelfs behoorlijk warm geworden en de wolken drijven langzaam weg.

Uiteindelijk zijn we rond half vier in Sande, waar we voor onze gastheer en gastvrouw nog een plantje kopen en wat lekkers. Rond vier uur arriveren we bij Tormod en Ellen. We worden hartelijk welkom geheten.

Ik krijg een kamer beneden met eigen douche en wc. Het is een luxe na de dagen in mijn tent en campertje.

Ik neem gelijk een douche, omdat Ellen mij aanbiedt om een wasje te draaien. Dat is na al deze dagen zeer welkom!

We zitten gezellig op de veranda en genieten van het zonnetje en een biertje. Ellen is het eten aan het klaarmaken en komt met een grote schaal vol garnalen. Hier bakkken ze de garnalen niet in de frituur of op de grill, nee ze eten ze rauw op brood. Gegarneerd met sla, ei en mayonaise. Ik kijk wat bedenkelijk. Ik lust wel garnalen, maar rauw? 🤔 Na eerst voorzichtig geproefd te hebben is het eigenlijk best lekker.

Na het eten kletsen we nog uitgebreid verder. Ellen is een echte fiersfanaat. Ze heeft haast alle fietskaarten van Noorwegen en heeft als hobby om mooie fietsroutes uit te denken voor haar en haar man. Ze weet er veel over te vertellen en laat mij ook nog een kaart van Denemarken zien. Ze brengt me op een idee voor later deze vakantie mocht het weer goed blijven 😀.

Aan het einde van de avond zeg ik Hoite en Inge gedag. Zij vertrekken morgenvroeg met de trein naar Kristianssand waar hun auto staat, om van daaruit weer verder Noorwegen in te trekken. We wensen elkaar het beste en nodigen elkaar uit in Nederland voor een bezoek. Wat leuk dat ik hen heb mogen ontmoeten.

Morgen vertrek ik weer zuidwaarts, terug naar Horten, naar mijn oorspronkelijke route en vanwaar ik de oversteek maak naar Moss.

[iklees]

Nothing Can Rescue Me / Elizabeth Daly

Henry Gamadge #6

Henry wordt uitgenodigd op het landgoed Underhill door een oude vriend en diens tante, omdat er rare dingen gebeuren: in het manuscript van het boek dat de tante, Florence, aan het schrijven is, worden 's nachts onheilspellende teksten toegevoegd. De meest voor de hand liggende verdachte is Florence's secretaresse, Evelyn Wing, maar juist omdat dat zo voor de hand ligt, denkt iedereen dat er iemand anders achter moet zitten. Misschien Florence's echtgenoot? Er staat veel op het spel, want door alle gebeurtenissen is Florence constant bezig met haar testament. En behalve haar eigen bezit kan Florence -- of haar neef Sylvanus, wie van hen beide het langst leeft -- het enorme fortuin van hun (groot)vader erven.

'Let me get this straight. The legacies to the servants, the  church, and the Home, stand; Miss Burt, Sally Deedes, and your husband receive fifty thousand apiece; and your secretary gets -- how much exactly?' 'It comes to about a hundred and ten thousand, I think, and Underhill, and my personal belongings. Jewellery and stuff.' 'How much does the jewellery and stuff add up to?' Gamadge glanced around the room. 'My furs and silver and glass and china, and the furniture and things, and my poor little brooches and bracelets and rings are appraised at fifty thouseand.' 'Low estimate, I think. Why Underhill to Miss Wing? Why not to Sylvanus?' 'He can buy it from Evelyn, if he wants it. He'll be rich enough to buy anything, when I die; don't forget that!' 'I'm not forgetting. Mason will fight, Florence.' 'They say it's very hard to break a will.' She added, rather pleadingly: 'He never came back from Palm Beach when I had flu last winter; we came up here for Christmas, Syl and I, and had a party. And I couldn't get a nurse for two nights, and Evelyn sat up with me. It was so small of Tim to try to get rid of Evelyn!' 'Some people might not wonder at his trying to get rid of her. So you think he was the one that cooked up that business with the quotations.' 'Oh, Henry, I wish I didn't think so!'

Ik had nooit eerder van Elizabeth Daly gehoord, maar dit boek slingerde nog bij een achterste rij detectives op een boekenplank. Blijkbaar vond Agatha Christie haar een van de beste Amerikaanse detective schrijfsters. Dit verhaal was wel aardig; vrij typisch 'jaren '30 gezelschap in een landhuis' setting, en niet helemaal onverwacht wie de dader was, maar wel het motief en de werkwijze. Toch wel een schrijver om nogeens iets van te lezen, als ik het tegenkom.

[drewstarkey]

just had to share my love for goldband, a dutch band!! love their vibe love their music <3 u should listen to them even though it’s all in dutch

[menno-on-a-cloud]

Lieve lezer,

We zijn nog niet naar behoren geïntroduceerd. Ik ben een schrijver en ik hou van schrijven en ik denk dat zij ook van mij houdt omdat ze me altijd bezighoudt. Maar na het schrijven komt het delen en ik kan niet ontkennen dat m’n geest in dat moment bloot en kwetsbaar voelt. En dan twijfel ik of het allemaal wel goed genoeg is en of ik dan wel goed genoeg ben. Maar dan houd ik mezelf voor dat de spanning die ontstaat tussen het verlangen om te delen, en het verlangen om te verbergen, een goeie drijfveer is. En dan begin ik te drijven.

“Vandaag, voor het eerst streel ik de bladzijdes zonder vrees. En bedenk ik mezelf, niet geschreven, is niet geleefd.”

Het plan is om elke week een brief te schrijven. Dit keer is de brief gericht aan jou en zal ik verder ingaan en uitleggen waarom dit belangrijk is. Want wanneer de maan aan het afnemen is, en de zon schijnt in het oosten, en als dansende ogen gesloten zijn, dan vind ik geen rust waar rust op zijn plaats is. En in die momenten stuur ik de gedachten naar jou en schrijf ik vol en makkelijk met mijn ogen dicht. Het fluweel daalt neer, en dat trekje laat los, en die nare herinnering verdwijnt. En zo schrijf ik mezelf de droom in.

“Een voor een worden de nachten die onze steden scheiden toegevoegd bij de nacht die ons allen verenigt.” – Pablo Neruda

We kwamen elkaar tegen in de langste zomer van de decennia. Hetzelfde feest, dezelfde muziek en dezelfde hartstocht. De herfst had het op ons beide gemunt, en twee zijn sterker dan een, tenslotte komt de herfst ook niet alleen. En terwijl de dagen korter werden vonden we niet in elkaar wat we allebei zochten. We vonden slechts een gedeelde zoektocht. Maar voordat we dat vonden, vonden we eerst  wat we al jaren in andere zochten, ook al vonden we het maar voor een enkele, heldere sterrennacht.

Daarna kwam de donkere nacht, zoals het al een aantal dagen donker was, was ook die nacht donker.  De sterren stonden helder maar ver weg en de donder brulde, zoals mijn geest brulde, zoals mijn geest aan het brullen was, voor weken aaneengesloten aan het brullen was.

Gelukkig kwam de voorjaar vroeg dat jaar. En als ik omhoog kijk zie ik de poolster schijnen, met meer vastberadenheid dan ooit tevoren. En niet ver daar vandaan vang ik de samenhang van de steelpan in de grote beer. En dan weet ik in ieder geval waar waar ik ben, al is het nog zo onduidelijk waar ik heen ga.

Tot slot wil ik je uitnodigen om ook een brief te schrijven,

En verstuur het naar mij,

Want je hebt een vriend in mij.

Oprecht, menno.

[leonievdhaak]

Bigfoot 200

‘Hey, do you know what to do when you’re up on a mountain in a thunderstorm?!’ vroeg een van de drie mannen die al een tijdje voor me liep, doorweekt van de regen en z'n gezicht duidelijk te zien door de alles verlichtende bliksem die elke 15 seconden ergens om ons heen insloeg. 'Call your mom’ was m'n welgemeende advies, al wist ik ook wel dat we geen bereik hadden daar op 3.000m hoogte bovenop Mount Margaret. Hij kon m'n sarcasme niet helemaal waarderen maar toch bood hij me een plekje aan achterin hun treintje en zo sjokten we steeds verder omhoog totdat we aan de andere kant van de berg weer mochten afdalen naar de verzorgingspost genaamd Norway Pass. En wat deed dit stuk van het parcours die naam eer aan: onderweg zagen we lopers die hun reddingsdekens tevoorschijn hadden getoverd om maar een beetje warm te blijven in de hoosbuien, de gure wind en het bizarre onweer. Nog nooit heb ik zoiets meegemaakt: oorverdovend en oogverblindend, wel 6 en een half uur lang. Dit was pas de eerste nacht en ik had nog meer dan 200km te gaan. Dat beloofde nog wat……

Na een paar uurtjes slaap in de auto (de slaaptenten waren volgelopen met regenwater) zag de wereld er al iets beter uit. Grijs en fris, dat wel, maar het onweer was overgetrokken en het was weer licht buiten. Met daglicht functioneer ik sowieso beter dan ’s nachts en een bijkomend voordeel is dat het makkelijker is om de roze-blauwe lintjes van de organisatie te spotten en dus geen bonuskilometers te hoeven lopen. Omdat het veld nog redelijk dicht bij elkaar lag kwam ik regelmatig andere lopers tegen, die zouden later die avond nog goed van pas komen aangezien mijn Garmin met de GPS route erop het telkens liet afweten op momenten dat ik niet wist of ik nou wel goed was gelopen. Inmiddels had ik van Koen begrepen dat er al wat slachtoffers gevallen waren in de eerste nacht, een aantal uitvallers wiens moraal gebroken was door het noodweer maar ook iemand die door een modderstroom gegrepen was, een aantal meter naar beneden viel en pas de volgende dag gevonden werd. Ik weet nog wel dat ik ergens boven een afgrond bungelde en dacht 'als dit mis gaat lig ik een heel stuk lager op de berg’ maar op een of andere manier doe je het dan toch maar. Stil gaan staan in een onweersbui from hell klinkt zo mogelijk als een nog dommer plan dan verstand op nul en klimmen maar.

En klimmen, nou dat heb ik gedaan. Grote bergen, kleine kloteheuvels, met touwen, over lava en door mul zand. Grote stukken van het parcours waren door de regen helemaal uitgesleten waardoor je soms net genoeg ruimte had om 1 voet neer te zetten. Na een aantal uur van dit onhandige schuine gedoe voelde ik dat m'n linkervoet het er niet mee eens was, maar zolang er geen ledematen afvielen zou ik doorlopen had ik met mezelf afgesproken. Op de derde dag was het veld redelijk uitgedund en uit elkaar geslagen en liep ik regelmatig uren alleen. Prima reden dus om lekker in je eigen tempo de langste klim van de wedstrijd aan te vallen. Tot m'n grote verbazing haalde ik de ene na de andere loper in op dit stuk en kwam ik eerder dan verwacht aan bij de verzorgingspost bij Council Bluff. Met de overmoed in m'n achterhoofd en 2 borden pasta in m'n mik ging ik er met gezwinde spoed weer vandoor zonder me in te lezen in wat er komen zou.

Globaal gezien wist ik het wel: vlak, omhoog, naar beneden, verzorgingspost. Dat vlakke was inclusief 3 rivieren waarvan de eerste was veranderd in een kolkende massa met een touwtje erboven gespannen. 'Tot je knieen’ hadden ze bij de briefing gezegd, nou weet ik niet waar andere mensen hun knieen hebben zitten maar de mijne zitten ongeveer een meter lager. Zeikend nat en soppend haastte ik me verder over de vlakke kilometers tot ik een andere loopster tegenkwam. De verplichte uitwisseling 'hoe heet je, waar kom je vandaan, eerste keer hier?!’ was een eenzijdige dit keer. Ik stelde de vragen, zij stortte een woordenvloed over me heen die z'n gelijke niet kende. Totaal ongecoordineerd waren de verhalen, geen touw aan vast te knopen behalve dan de rode draad dat alles eigenlijk kut was. Dit stuk van het parcours, de eerste nacht in de regen, haar leven met 4 kinderen en een tijdrovende hobby, haar verzorgingscrew die het volgens mij wel goed bedoelde maar volgens haar evil was, haar slaapgebrek, mijn trainingsregime nadat ze welgeteld 1 vraag aan mij had gesteld in de paar uren samen. 'Veel te veel kilometers, veel te veel vlak en asfalt.’ 'Dankjewel voor het advies’ zei ik en bedacht me dat ik voor vrolijker gezelschap beter met mezelf door kon lopen. Met m'n achterlijke trainingsregime als basis.

De klim die ik me van het profiel herinnerde diende zich aan en het was inmiddels weer donker geworden. Opletten op de reflecterende lintjes dus. Na deze relatief korte klim volgde een afdaling en daar zou dan de verzorgingspost Klickitat moeten zitten. Ik had ingeschat dat ik daar rond 22:30 kon zijn na het snelle eerste stuk. Maar na de afdaling kwam er geen verzorgingspost maar een bordje 'Klickitat horse trail 7A.’ Eventjes vond ik het grappig en zag mezelf als een manke merrie die heuvel op galopperen, maar na een bochtje naar links en een bochtje naar rechts zag ik de reflecterende lintjes steeds hoger en hoger de hemel in gaan. De steilste klim van de hele race, op een zanderig paardenpad, in het donker, alleen, met de overmoed van de vorige etappe die reuze meeviel nog vers in je geheugen en zo'n 250km in je benen. U begrijpt: m'n goede bui maakte snel plaats voor gevloek en een vleugje wanhoop. Geen einde kwam er aan de klim, geen momentje om even bij te komen, alleen maar steil, steiler, steilst omhoog. En net toen ik na 3 uur op die paardenberg dacht dat ik er was stuurden ze ons Elk Peak nog op als een verplicht heen-en-weertje. Elk Peak is een stuk graniet dat recht omhoog loopt en net zo lastig af te dalen is als te beklimmen. Dat stond overigens in de routebeschrijving die ik vakkundig had genegeerd. Rond 2 uur ’s nachts kwam ik aan bij Klickitat, totaal naar de vaantjes.

Zoals elke voorgaande keer was ook nu de ochtend me beter gezind dan de nacht ervoor. Met nog 'slechts’ 80 kilometer naar de finish was dit de home stretch. Om inschattingsfoutjes als de avond ervoor te voorkomen las ik nu wel de routebeschrijving en zag ik dingen als 'bushwacking,’ 'toughest and most technical part of the course,’ 'climb the many trees blocking your path’ en 'don’t let it break your spirit.’ Right. Lekker inkomen zo na je ontbijtje. Maar ik kon in ieder geval van het ergste uitgaan en verdomd, dan valt het inderdaad wel weer mee. Zo'n 7 lopers haalde ik in op dit stuk, inclusief Miep Klaagzang die na een nachtje slapen beter te pruimen was dan de avond ervoor. Toch liet ik haar wijselijk met haar 2 nieuwe vrienden lopen en klom over de ene na de andere boom op weg naar Twin Sisters. De laatste 4km naar deze verzorgingspost was weer een out-and-back dus kwam ik een aantal lopers tegen die de post net verlaten hadden. Ook haalde ik op dit stuk een man in die wat liep te zwalken, tegen zichzelf (of z'n imaginary friend) praatte en duidelijk al even niet geslapen had. In de afdaling hoorde ik hem in de verte achter me keihard schreeuwen, dat galmt ook zo lekker in de bergen. 'Een beer!’ dacht ik, en ik bleef even staan om te horen of er nog een vervolg kwam en of ik iets zou moeten doen. Maar in plaats van een beer kwam de goede man zelve met 20km per uur de berg afgestormd, sprong vlak langs me heen over een boom heen alsof het de steeple chase was en denderde keihard verder naar de verzorgingspost waar ik hem even later aantrof in een stoel met een bakkie soep. 'Sorry if I scared you’ zei 'ie. Ik was allang blij dat 'ie niet was opgegeten door een beer.

Nog 2 stukjes te gaan: een afdaling (hoera) en een halve marathon op asfalt (HOE-RA!) Uiteraard was de afdaling geen afdaling maar een klim naar wederom de top van een berg waar bovenop, precies achter het laatste bochtje waar je het niet kon zien een fotograaf stond om je vloekende kop vast te leggen met een pittoresk achtergrondje vol vulkanen. Leuk voor later moet je maar denken. Sommige lopers namen hierboven even de tijd om op adem te komen en wat te eten, ik kon alleen maar denken aan asfalt, asfalt, asfalt en denderde verder naar beneden op zoek naar de laatste verzorgingspost. Tot nu toe had ik braaf met alle verplichte spullen gelopen en liters drinken om de soms lange etappes door te komen maar ik besloot dat het tijd was om me letterlijk van al die kilo’s te ontdoen, leverde m'n trouwe stokken triomfantelijk in bij Koen, klokte 3 bekers cola en een gelletje naar binnen en vertrok met gierende banden naar m'n natuurlijke habitat. 2 uurtjes had ik nodig voor die laatste halve marathon plus ereronde op de highschool track waar na 82 uur en 56 minuten de klok stopte en ik een pizza met bacon en ananas naar binnen werkte als ware het oesters en kaviaar. Exquise, Michelinster waardig zeg ik je.

Zo zonder douche of een plekje uit de koude buitenlucht was de finish op die pizza na vrij karig maar gelukkig was er even verderop een dorpje met een motelletje, gerund door een dikke oma, een dikke opa zonder been in een rolstoel en een dikke hond. Het maakte mij allemaal niet uit, oma had een douche en een bed voor ons en ik kon alleen maar blij zijn dat ik niet weer in de auto in een piskreukel hoefde te slapen. Al met al was dit wel weer een avontuurtje hoor mensen. Het laatste avontuur van dit jaar waarin ik 2 wedstrijden liep, samen goed voor 1.500km en 27.000 hoogtemeters. Prima gemiddelde lijkt me zo, wel een beetje veel bergen voor mijn doen. Maar wie weet ga ik er ooit nog goed in worden, of godbetert: het leuk vinden!

[regioonlineofficial]

Fryslân – Het is bijna zover: de 19e editie van de betoverende en duistere 'Nacht van de Nacht'. Op zaterdag 28 oktober roepen de Natuur en Milieufederaties alle Nederlanders op om de lichten uit te doen en samen te genieten van al het moois dat het donker ons te bieden heeft. Nacht van de Nacht is een jaarlijks eerbetoon aan de nacht en heeft als doel de bewustwording te vergroten over de schoonheid én het belang van donkere nachten. In heel de provincie Fryslân worden er tal van activiteiten georganiseerd. Tijdens deze nacht gaat ook de wintertijd in, dit maakt het de langste nacht van het jaar. Deze editie van Nacht van de Nacht wordt extra bijzonder omdat het volle maan is én er zal een maansverduistering te zien zijn. Lichtvervuiling Lichtvervuiling is een groeiend probleem in Nederland en wereldwijd. Terwijl we steeds meer genieten van de voordelen van verlichting, worden we ons steeds minder bewust van de schade die het toebrengt aan onze gezondheid, alles wat leeft in onze omgeving en onze nachtelijke horizon. De projectleider van Nacht van de Nacht Fryslân roept op om zoveel mogelijk lichten uit te doen op zaterdag 28 oktober. "Het doven van de lichten tijdens de Nacht van de Nacht is een symbolische daad van solidariteit met de natuur en het milieu, en een stap in de richting van een duurzamere toekomst." Kunstlicht in het duister Sinds de uitvinding van kunstlicht slapen mensen gemiddeld één tot anderhalf uur per nacht minder. Ook kan kunstlicht je slaapritme behoorlijk verstoren. "Door lichtvervuiling raakt niet alleen het nachtritme van mens en natuur verstoord, maar ook de seizoensgebonden cycli, soms zelfs met een depressie tot gevolg," voegt Hendrik Pries toe. Tijdens de Nacht van de Nacht wordt opgeroepen tot een bewuster gebruik van licht en vieren we de duisternis. Waarom de Nacht van de Nacht? Duisternis is een van de oerkwaliteiten van het leven, net als stilte en ruimte. Toch is echte duisternis in Nederland heel zeldzaam. Lichtvervuiling berooft ons van het prachtige uitzicht op een heldere sterrenhemel. Daarnaast brengt het nachtdieren en trekvogels in verwarring. Daarom is de Nacht van de Nacht zo belangrijk. "Het is een moment om stil te staan bij de impact van lichtvervuiling en een mooie kans om de schoonheid van de nacht in te zien. Hoe meer we leren over de nacht, hoe meer we het weer gaan waarderen. De nacht is niet iets om bang voor te zijn, het is een bron van inspiratie, verwondering en rust", vertelt Hendrik Pries. Het is tijd om te beseffen dat we een keuze hebben: we kunnen de duisternis omarmen, onze nachten beschermen en tegelijkertijd energie besparen. Tijdens de Nacht van de Nacht viert Fryslân de duisternis. 19e editie van Nacht van de Nacht in Fryslân In Fryslân is tijdens Nacht van de Nacht van alles te beleven. Er staan weer veel evenementen op het programma. Je kunt varen door de ‘greiden’ of de stad, een museum bezoeken, meedoen met een wandeling, sterren en planeten kijken, of gewoon rustig dineren bij kaarslicht. De Friese Milieu Federatie (FMF) organiseert ook een evenement tijdens Nacht van de Nacht, in samenwerking met Natuurmuseum Fryslân. In het museum is nu een expositie in het kader van Fryslân gaat op Zwart. De expositie is een indrukwekkende fototentoonstelling gemaakt door Idzard Schiphof en Joppe Spaa, die ons het effect van lichtvervuiling laat zien. Deze fototentoonstelling nodigt bezoekers uit om de betoverende sterrenhemel te vergelijken met de realiteit van lichtvervuiling op 10 iconische locaties in Fryslân, waaronder de Weidumermolen. Ook zijn alle foto’s van de Nachtspotters te zien in het museum. Overdadige verlichting Dit is een groep actieve Friese burgers die de overdadige verlichting in de nacht hebben vastgelegd. De beelden laten zien hoeveel onnodige verlichting onze nachten verlichten en roepen op tot reflectie over het behoud van duisternis. Het hele museum is te bezoeken, het is die avond geopend tussen 19.00 en 21.30 uur.

Op www.nachtvandenacht.nl is een overzichtskaart te vinden waarop alle activiteiten in heel Nederland te vinden zijn. Let op: het is voor sommige activiteiten nodig om vooraf aan te melden. Laten we 28 oktober zoveel mogelijk lichten doven en genieten van deze betoverend mooie editie van Nacht van de Nacht.

[fmrcheerios]

Dit is de langste nacht van ons leven.

[howtodrawyourdragon]

Dire Straits (RttE S4EP6)

The Longest Day (RttE S4EP7)

In 'Dire Straits' Hiccup nearly drowns, has even clearly stopped breathing for a good few seconds, and needs assistance when attempting to stand up. He can't stand on his own without help from Fishlegs and Toothless.

The very next episode is 'The Longest Day', which starts with Hiccup still on Berk after he has send the other Riders back to Dragon's Edge ahead of time while their leader is still at their home island for reasons that are not mentioned in this episode.

Clearly, we can only come to one conclusion.

They are hinting that Hiccup needed to stay on Berk and recover. For all the crap that he's been through in Race to the Edge, this time Hiccup actually needed to take it easy for once because he nearly drowned and needed time to recover.

Pretty sure 'The Longest Day' is also one of the only episodes of RttE that starts with the Rider(s) already on Berk and about to leave as opposed to just arriving on Berk for a mission. For example, the routine removal of a Scauldron.

That image of both Fishlegs and Astrid helping Hiccup up to his feet stabs me multiple times in the heart. If I were Snotlout and saw this, I would get majorly pissed off too. But at the same time, look at how careful they're being!

The Dutch title for 'The Longest Day' is 'Een Lange Dag', which translates to 'A Long Day'. The Dutch title for 'Darkest Night' is 'De Langste Nacht', which translates to 'The Longest Night'. There is no reason for me to share this, I just thought this was a fun little fact.

Enjoy my elegant screencaps of Gobber and Hiccup.