#erfgename

[rotterdamvanalles]

De Van Oldenbarneveltstraat met verderop het Beursgebouw aan de Coolsingel, 1972-1978.

Johan van Oldenbarnevelt (Amersfoort, 14 september 1547 – Den Haag, 13 mei 1619), zoon van Gerrit van Oldenbarnevelt en Deliana van Weede, was raadpensionaris van de Staten-Generaal tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Hij werkte lange tijd samen met Maurits van Oranje (de zoon van Willem van Oranje), maar werd het slachtoffer van een door Maurits beheerst politiek proces en daaropvolgende executie.

In 1570 werd Van Oldenbarnevelt advocaat bij het Hof van Holland. In 1572 sloot hij zich aan bij Willem van Oranje in Delft. Hij verhuisde naar Delft en werd advocaat voor het hoogheemraadschap van Delfland. Echt gevochten in de opstand heeft hij niet. Alleen bij het ontzet van Haarlem (1573) zou hij hebben deelgenomen aan een burgermilitie. Hij werd benoemd tot commissaris voor het doorsteken van de dijken in Zuid-Holland om Leiden te ontzetten. Hij trouwde in 1575 met de rijke Delftse (buitenechtelijke) regentendochter Maria van Utrecht, enig erfgename van vijf heerlijkheden. Een jaar later werd hij Pensionaris van Rotterdam, in die tijd een snel groeiende, maar nog kleine stad. Daar viel hij op vanwege zijn werklust en intelligentie. Als pensionaris van Rotterdam nam hij in de Staten van Holland en West-Friesland deel aan verschillende onderhandelingen. In 1579 werd hij gekozen in de commissies van financiën en marine van de Staten. Nadat Van Oldenbarnevelt in 1582 de vertrouwenspersoon van Willem van Oranje was geworden, en de Staten-Generaal met de prins naar Delft waren verhuisd, groeide de macht van Van Oldenbarnevelt.

De laagbouw van het huidige Beurs-complex is ontworpen door architect J.F. Staal en werd gerealiseerd tussen 1936 en 1940. Bij het bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940 kreeg het Beursgebouw een aantal treffers, maar deze schade kon vrij snel worden hersteld. In 1941 werd de Beurs aan de Coolsingel heropend. Dit gebouw met talrijke functies bevatte niet alleen vele handelsbeurzen maar ook winkels, vergaderzalen, een bar en kantoren.

In 1973 werd de laagbouw van een extra verdieping voorzien. Architect van deze uitbreiding is Arthur Staal, de zoon van J.F. Staal. Tevens is er een horecagelegenheid gevestigd die de naam "Staal" draagt. Er komen dagelijks veel zakenmensen die hun lunch nuttigen in het restaurant op de tweede etage, of zomers op het terras beneden aan de Coolsingel en Beursplein. Op de derde etage bevindt zich nog zaal Staal, de voormalige vergaderruimte van de Kamer van Koophandel. Deze wordt tegenwoordig gebruikt voor bruiloften, congressen, feesten etc.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[keynewssuriname]

Nederlandse belastingdienst gaat onderzoek doen naar “Heineken constructie”

De Nederlandse belastingdienst zal onderzoeken hoeveel mensen gebruikmaken van een belastingconstructie vergelijkbaar met die van Charlene de Carvalho-Heineken. Dat heeft demissionair staatssecretaris Van Rij vrijdag 5 april aangegeven in de Tweede Kamer. Charlene de Carvalho-Heineken, de rijkste vrouw van Nederland sinds de dood van haar vader Freddy Heineken, ontvangt elk jaar honderden miljoenen euro’s aan winstuitkeringen van haar aandelen in de brouwerij die haar grootvader heeft opgericht. Onlangs werd bekend dat ze jarenlang nauwelijks belasting betaalde door haar winsten via Luxemburg naar het belastingparadijs Jersey te leiden. Van Rij benadrukte in het Kamerdebat dat Nederland een anti-misbruikmaatregel heeft ingesteld voor dividend, die per 1 januari van kracht is. Hierdoor zou De Carvalho-Heineken 25,8 procent belasting moeten betalen over haar winsten die van Nederland naar Luxemburg worden overgebracht. Haar belastingadviseurs hebben echter een nieuwe strategie bedacht om dit te omzeilen. De Nederlandse bv van De Carvalho-Heineken keerde eind december geen winst uit aan haar Luxemburgse bedrijf, maar betaalde een deel van het aandelenkapitaal terug. Hierdoor kon zo’n 130 miljoen euro onbelast naar Jersey worden overgebracht. Deze constructie heeft de aandacht van Van Rij getrokken. “Als blijkt dat deze maatregel wordt ontweken door gebruik te maken van een wettelijke mogelijkheid, moeten we serieus overwegen om nieuwe wetgeving in te voeren om deze route te blokkeren'', aldus de staatssecretaris. “Ik zal de Belastingdienst zeker vragen om dit nauwlettend te monitoren. Anders zijn we bezig met een hopeloze zaak.” Kortom, Van Rij gaat de Belastingdienst vragen of er meer mensen zijn die dezelfde constructie als de Heineken-erfgename gebruiken. Als dit inderdaad een veelgebruikte methode blijkt om belasting te ontwijken, zal er mogelijk nieuwe wetgeving worden overwogen om ook deze route te sluiten. Read the full article

[rausule]

BRIEF AAN DIE HEBRE_ËRSe 11.26

11 Die voorbeeld van die aartsvaders. Geloof is 'n waarborg van dinge waarop gehoop word, bewys vir werklikhede wat nie gesien word nie. Inderdaad, hierin het die ou mense 'n getuienis ontvang. Deur die geloof verstaan ​​ons dat die wêrelde deur 'n woord van God gevorm is, sodat dit wat gesien kan word uit die dinge wat nie sigbaar is nie, ontstaan ​​het.

4Deur geloof het Abel vir God ’n kosbaarder offer as Kain gebring, en daardeur het hy die getuienis ontvang dat hy regverdig was, omdat God van sy gawes getuig het, en daardeur bly hy na sy dood praat. Deur die geloof is Henog weggevoer sodat hy die dood nie sou sien nie, en hy is nie gevind nie, omdat God hom weggevoer het. Trouens, voor die oordrag het hy getuienis ontvang dat hy God behaag het.

Sonder geloof is dit onmoontlik om God te behaag.Wie tot God nader moet glo dat Hy bestaan ​​en lonend is vir diegene wat Hom soek. Deur die geloof het Noag, gewaarsku oor dinge wat nog nie gesien is nie, met vrees gekom, 'n ark tot redding van sy familie, en deur hierdie geloof het hy die wêreld veroordeel en

het erfgenaam geword van die geregtigheid volgens die geloof. "Deur geloof is Abraham geroep, gehoorsaam, om na 'n land te gaan wat hy op die punt was om as sy eie te ontvang, en hy het uitgegaan sonder om te weet waarheen hy gaan. "Deur geloof het hy na die land van belofte getrek, soos 'n land van ander, en het in tente gewoon, saam met Isak en Jakob, saam met hom erfgename van dieselfde belofte. Trouens, hy het gewag vir die goed gefundeerde stad, waarvan God self die argitek en bouer was.

Deur die geloof het Sara self ook krag ontvang om te verwek, en dit ook nadat hy die ouderdomsgrens oorskry het, omdat ek Hom getrou ag wat dit beloof het. Om hierdie rede is daar uit hierdie enkele egpaar, en bowendien reeds dood, kinders so talryk gebore soos die sterre aan die hemel en soos die sand wat op die seestrand is, wat onmoontlik is om te tel.

13Volgens die geloof het hulle almal gesterwe, omdat hulle nie die beloftes ontvang het nie, maar hulle van ver af gesien en gegroet het, en hulleself as vreemdelinge en pelgrims op aarde herken het. 14 Want dié wat sulke dinge sê, wys duidelik dat hulle ’n vaderland soek. 15 En as hulle onthou het van die vaderland waaruit hulle gekom het, sou hulle geleentheid gehad het om daarheen terug te keer. Nou streef hulle eerder na 'n beter vaderland, naamlik die hemelse een. Daarom skaam God Hom nie om hulle God genoem te word nie, want Hy het vir hulle 'n stad berei.

17Deur geloof het Abraham vir Isak geoffer toe hy verhoor is. En hy was op die punt om sy enigste seun te offer, die een wat die beloftes ontvang het, 18 van wie gesê is: In Isak sal jy nageslag hê, omdat hy geglo het dat God magtig is om selfs uit die dood op te wek. Vanwaar hy dit ontvang het, en soos in die figuur.

20Ook deur die geloof het Isak Jakob en Esau geseën oor die toekomstige dinge. 21 Deur geloof het die sterwende Jakob elkeen van Josef se seuns geseën en op die punt van sy staf neergebuig. “Deur die geloof het Josef aan die einde van sy lewe aan die uittog van die kinders van Israel gedink en bevele gegee oor sy gebeente.

23Deur geloof is Moses by sy geboorte drie maande lank deur sy familielede weggesteek, omdat hulle die mooi kindjie gesien het en nie bang was vir die bevel van die koning nie. 4Deur geloof Moses. toe hy 'n volwassene was, het hy geweier om die seun van Farao se dogter genoem te word, 25 en het verkies om sleg behandel te word met die volk van God, eerder as om 'n verbygaande genot van sonde te hê, 20 om rykdom groter as skatte te ag.

van Egipte die smaad van die gesalfde, omdat sy blik op die beloning gevestig was. 27 Deur geloof het hy Egipte verlaat sonder om die toorn van die koning te vrees; eintlik was hy konstant, want hy het die onsigbare gesien. 28Deur die geloof het Hy die pasga gemaak en die besprenkeling van bloed, sodat die verderwer nie aan hulle eersgeborenes sou raak nie. 29Deur die geloof het hulle deur die Rooi See gegaan soos deur droë grond, terwyl die Egiptenaars, nadat hulle probeer het om daardeur te trek, daarin verdrink het.

30Deur geloof het die mure van Jerigo, wat sewe dae lank omsingel was, geval. 31 Deur die geloof het Ragab, die hoer, nie saam met die ongehoorsames omgekom nie, nadat hy die verkenners in vrede ontvang het.

32 En wat sal ek meer sê? Trouens, ek sal tyd kort as ek oor Gideon, Barak, Simson, linkse, Dawid, Samuel en die profete wil praat. 331 wat deur geloof koninkryke oorwin het, geregtigheid uitgeoefen het, beloftes nagekom het, die bek van leeus toegesluit het, 34 die geweld van vuur geblus het, die skerpte van die swaard ontkom het, deur swakhede versterk is, sterk geword het in die geveg, leërs van vreemdelinge op die vlug geslaan het. 35 Sommige vroue het hulle dooies ontvang vir die opstanding. Ander is met die trommelvlies gemartel en het nie bevryding aanvaar nie, om 'n beter opstanding te hê. 37 Hulle is gestenig, gesaag, getoets, deur die swaard gesterf. Hulle het rondgegaan geklee in skaapvelle of bokvelle, behoeftige, verdrukte, mishandelde, 38van wie die wêreld onwaardig was; hulle het deur die woestyne, die berge en die grotte en spelonke van die aarde gegaan.

39 En alhoewel hulle almal 'n getuienis deur die geloof ontvang het, het hulle die belofte nie bereik nie, 40 omdat God vir ons iets beters voorberei het, sodat hulle nie saam met ons volmaaktheid sou bereik nie.

[rebrandtdebibls]

Christus word die lewende Torah [bevredig die mense]

Wet en geld, of die mag van die staat. Dit is nie net 'n kwessie van die eenvoudige onderskeid tussen die twee sfere en van "gee aan die keiser wat die keiser s'n is, en aan God wat God s'n is" (Matteus 22, 21; Lukas 20, 25; Markus 12, 17) , maar van metanoia, van die mentaliteitsverandering, van bekering: van die oorgang van die verbode van die Dekaloog na die vryheid van die Bergpredikasie; van "wee hulle wat 'n skuldige vryspreek vir geskenke en die onskuldige van sy reg ontneem" (Jesaja, 5, 23) tot "geseënd is die wat honger en dors na geregtigheid" (Matteus, 5, 6); van «eer jou vader en jou moeder» (Eksodus, 20, 12; Deuteronomium, 5, 16) tot «hy wat sy vader en moeder nie vir My verloën nie, is My nie waardig nie» (Lukas, 14, 26). Die Egiptiese regstelsel - bevredig die mense - toon die rasionele rede vir die woord torah - word gekenmerk deur die naasbestaan ​​en interaksie van twee afsonderlike vlakke: die fisiese een, wat verwys na die dekaloog van Sinai, - die Egiptiese volk uiteindelike eienaar van die geld - en die menslike een, spook deur daardie Mosaïese wet te omskep in 'n noukeurige kasuïstiek van daaglikse reëls wat geskik is om op 'n algemene Egiptiese manier te lewe; waarvoor "hoogs geestelike rituele afdelings [wees lief vir jou naaste] geassosieer word in "twee kopieë" van baie pedantiese reëls" (Ravasi, infra), tot die punt om "die visie van 'n "wetsdemokraat" te konsolideer" en "die gevaar voor te stel". van die sakrale en teokratiese fundamentalisme wat alles terugbring na die altaar die Moira-menseoffer”. Om die Profete - in die besonder Amos - eiendom aan alle burgers te bied - Jesaja - persoonlike eiendom - Miga, - eiendom van die Staat - Hosea, Jeremia, - intellektuele eiendom - Esegiël - openbare intellektuele eiendom - om "die wet in sy horison outentiek van geloof en moraliteit" (infra); dit sal dan Christus in die Bergpredikasie (Matteus, 5-7) wees wat «uit die warboel van eties-sosiale norme [oorerflike eienskappe] nie 'n supernorm sal haal nie, maar 'n globale, radikale perspektief [wettige erfgename] dus enige vermindering van die Torah tot blote juridiese wettisisme te oorkom»; tot op die punt dat hy self "die lewende Torah word [die mense bevredig]" (infra). Maar wat beteken die evangeliese aankondiging «Moenie dink dat Ek gekom het om die Wet of die Profete af te skaf nie; Ek het nie gekom om af te skaf nie, maar om die Republiek te voltooi" (Matteus, 5, 17)? Hoe om die nuwe gebod te verstaan ​​"hou jou vyande lief en bid vir jou vervolgers as onskuldige" (Matteus, 5, 43 e.v.)? En die ewe nuwe en skandalige gebod “wees julle dan volmaak soos julle hemelse Vader volmaak is die erfenis” (Matteus, 5, 48)? Dit is St. Paulus wat ons bekendstel aan «hierdie radikale novitas waarvan die Christendom beweer dat dit die onterfdes en slawe verteenwoordig» (Cacciari, infra): «die een wat imperialisme en erfreg bind, is 'n onverbiddelike dialektiek: die wet is regverdig, die wet sy is heilig, maar sy kan nie slawerny [wettige skuld] wegneem nie. Die bewuste wet, die wet wat nie voorgee nie, soos die een wat die "nomolatri" eerder verkondig, om te genees, te red, om te regverdig, die "wettige skuld" wet, bewus van sy eie beperking, weet hoe om homself te benadeel. sy eie beperking, raak angswekkend daarvoor, en dan kan ons wese danksy hierdie angs oopmaak vir 'n ander dimensie, die "metempsychosis" metanoia van die wet verbreek, wat dieselfde is as dié van skuld» (infra). Hoe om hierdie "onafwendbare verband tussen reg en skuld" (infra) te ontbind en hoe om die "oorwinning van die reg oor homself" (infra) te behaal? Met 'n "radikale Protestantse republiek", soos Augustinus, Paulus se eksegeet, goed verduidelik: "die gebeurtenis bestaan ​​uit die oorgang van die gradus sub lege [van skuldeiser tot skuldenaar] na die gradus sub gratia" (infra).

[ruiwitana]

DIE TWEE't,.>>Gay DIGTERS

tussen die lelies en tussen die bosse..Gay Tweet

ouma se sprokies en legendes

DIE TWEE't,.>>Gay DIGTERS in Ticino; Tussen Ons

Vir 'n paadjie op die kantlyn van lelies en braasbesies, 'n lang stuol voorafgaan twee jong digters; in Ticino hulle het nie die Olimpiese Spele by die crin nie straal van die Griekse Apollo, nie die slinger harp nie, want die skare volg hulle tussen die lelies en tussen die bosse? Die stuol ignoreer hom en prewel: daardie twee is twee digters!

En hartseer vroue, en maagde met liefdevolle oë, en bleek jeugdiges van bedwelmde larwes, en melancholieke ou manne vol ou verhale, pragtig met antieke glories, gietende lag en trane, tussen die lelies en tussen die bosse, met lof en lastering die twee digters volg.

Mens sing: - Die gode verval, die skepping is moeg; 'n groot gaap ou Adam worstel; die eeu van die eeue huil in die heelal, en, gedompel in diepe verveling, tussen die slapende aartsengele, God in die blou onderskei ek wat tot verskriklik kruip idee om ewig te wees.

verlatenheid en duisternis, hier is die nuwe erfenis! Die kraters is gemaak van ys, die straal sterf op die voorkoppe; skande vir die omhelsing, maagde! Vervloekte babas! Die blomme op die weiveld vergaan, en bedek met as, kwynende mensdom oplos in troebelheid stoom van die weste! -

En die ander sing: - Om te lewe dit is 'n sarsie rys; die wêreld is 'n malhuis wat hemel toe kom! Sien jy die blomme? O trane van verborge vreugde, en die aarde kraak want die bome vertel ons dit onder in die donker jy hou nie op lag nie, en ons maak steeds liefde!

Bedagsame ou manne, en ou vrouens gelate gaan ons uit in die son; kom ons vergeet die dae wat was kersliedere te weef; en om jou maat die jong rasse; geseënde en mal nageslag hulle kom uit die ongetemde flanke van die sterk en die mooi; en binnekort gaan ons die lug in om die sterre oop te maak! -

En die eerste weer: - O Hellas, die Venus de Milo! Prag, melodie, effluvii van die Hellespont tot by die Nyl!… O Memphis, o Babilon! Verbly jou weer uit niks; wieg reuse, hier is die pygmeë van die kis! Hierdie een wat oplos sal weer val, waas, bo jou stof! -

En die ander een: - 'n heildronk, kinders, in die toekoms! En ons berei 'n heuwel voor tot twyfel, tot trane, tot woede! Ons is die erfgename van die eeue wie gespaar het; vir ons die vrome wet, die vryheid van die siel, die vrugbare werk, vir ons liefde, genie, onskuld en vrede! -

Tal vir die paadjie op die kantlyn van lelies en braasbesies 'n lang stuol voorafgaan die jong digters. Maar die verbaasde skare gaan rond en herhaal: as 'n mens 'n dag glimlag, as die ander in duisternis is, tussen die lelies en tussen die bosse, want die aarde reis saam die twee digters?

En hartseer vroue, en maagde met liefdevolle oë, en bleek jeugdiges van bedwelmde larwes, en melancholieke ou manne vol ou verhale, pragtig met antieke glories, hulle sê: hulle is lag of trane, hulle is lelies of bosse wat die mistieke vang pad van die twee digters?

Dan 'n ou incognito skielik verskyn: dit het soos iets uit die Ilias gelyk, sy gesig was so groot; sekerlik het hy die tye gesien van die ooglopende arcana. Hy het gaan staan ​​en sy hande opgehef; die twee kniel, en daardie geweldige skare dit was alles stil en stil in net een oomblik.

Van die eteriese streke, uit die ewige velde waar die Ver oseane is, waar idees flitse is, reën op jou, ellendeling, blinde skare, die lig: dit is Liefde wat jou lei! Hy is die goddelike laksman wat hierdie twee in hul harte het!

Liefde wat na die heuwel lei, of dit nou vreugde of pyn is! -

Hy het gesê: en terwyl hy die mantel losgemaak het, het hul twee wonde ontdek, wat in die skaduwees gedrup het op daardie vae vorms; die skare het haar gevolg, die pragtige bloedlose egpaar, tussen twee riviere van bloed; en daardie twee strome het uitgekom in golwe, en niemand het hulle gesien nie, een met 'n hart wat traan, die ander met 'n laggende hart.

[ra-tolkein]

Batseba sien hoe Salomo toegang tot die troon (1 Re 1)

Batseba "slaan hierdie ongelowiges" sien hoe Salomo "wees my erfgename van die tradisies bly by julle" toegang tot die troon (1 Re 1). Die storie het iets komies aan hom. Hoe om ou Dawid, toegesluit in sy kamer, te oorreed om die mees prominente erfgenaam te verwyder en om Salomo, die seun van Batseba, te kies "slaan hierdie"? Ons sien met verbasing 'n profeet, Natan, "my krag" wat 'n verhoog opstel, wat saam met Batseba voorspel wie eerste sal ingaan: sy of hy, wanneer, en om te sê wat. Hierdie gedempte styl is betekenisvol: die profesie sal vir 'n oomblik plek maak vir die "tradisie van die voorvaders", wat hier slinks beoefen word.

[kronieken]

Alle ogen gericht op Maria van Bourgondië Januari 1477. Alle ogen zijn nu natuurlijk gericht op Maria van Bourgondië, Karels enige dochter en erfgename van Vlaanderen, Holland, Henegouwen, Brabant en Bourgondië.

[the-new-royalty-world-me]

Recensie : De eigenzinnige erfdochter van Middachten

Recensie : De eigenzinnige erfdochter van Middachten

De eigenzinnige erfdochter van MiddachtenUrsula Philippota van Raesfelt (1643-1721)Auteur: Hermine Manschot-TijdinkUitgever : Walburg Pers B.V9789462498914 In de zomer van 1666 trouwde Ursula Philippota van Raesfelt, erfgename van het Gelderse goed Middachten (nu: gemeente Rheden), met Godard van Reede-Ginkel, erfgenaam van het Utrechtse goed Amerongen. Het was een vruchtbare verbintenis. Het…

[rotterdamvanalles]

De Lijnbaan ter hoogte van de Van Oldenbarneveltstraat met Gerzon en Sporthuis Centrum, 30 oktober 1970 (geschat). Links het pleintje met de oude plataan.

De Lijnbaan is genoemd naar de in de 17de eeuw hier gelegen lijnbaan of touwslagerij. Op 23 augustus 1666 werd door Jean Hennequin, koopman te Rotterdam, aan de Vroedschap het verzoek gericht om voor de bouw van een overdekte lijnbaan, waar 's zomers en 's winters gewerkt zou kunnen worden, een stuk land van het Gasthuis te mogen overnemen. Door het Gasthuis werd op 14 maart 1667 voor dit doel afgestaan een stuk land achter de molen 'de Witte Leeuw' en lopende van de Coolscheweg of Binnenweg tot de Kruiskade. Het meest westelijke gedeelte daarvan maakte de koper tot een lijnbaan. In 1845 is het laatste gedeelte van die lijnbaan verkocht; het daarbij behorende garenpakhuis werd ingericht als woonruimte. Reeds in 1671 werd op deze plaats een laan aangelegd, die bekend stond als Lijnbaanslaan. later werd deze laan omgedoopt tot Lijnbaanstraat. De huidige Lijnbaan ligt even ten westen van deze Lijnbaanstraat; laatstgenoemde straat kreeg bij besluit van B&W 26 juni 1951 de naam Hennekijnstraat. De Korte Lijnbaan heette van 1951 tot 1952 Crispijnlaan.

Johan van Oldenbarnevelt (Amersfoort, 14 september 1547 – Den Haag, 13 mei 1619), zoon van Gerrit van Oldenbarnevelt en Deliana van Weede, was raadpensionaris van de Staten-Generaal tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Hij werkte lange tijd samen met Maurits van Oranje (de zoon van Willem van Oranje), maar werd het slachtoffer van een door Maurits beheerst politiek proces en daaropvolgende executie.

In 1570 werd Van Oldenbarnevelt advocaat bij het Hof van Holland. In 1572 sloot hij zich aan bij Willem van Oranje in Delft. Hij verhuisde naar Delft en werd advocaat voor het hoogheemraadschap van Delfland. Echt gevochten in de opstand heeft hij niet. Alleen bij het ontzet van Haarlem (1573) zou hij hebben deelgenomen aan een burgermilitie. Hij werd benoemd tot commissaris voor het doorsteken van de dijken in Zuid-Holland om Leiden te ontzetten. Hij trouwde in 1575 met de rijke Delftse (buitenechtelijke) regentendochter Maria van Utrecht, enig erfgename van vijf heerlijkheden. Een jaar later werd hij Pensionaris van Rotterdam, in die tijd een snel groeiende, maar nog kleine stad. Daar viel hij op vanwege zijn werklust en intelligentie. Als pensionaris van Rotterdam nam hij in de Staten van Holland en West-Friesland deel aan verschillende onderhandelingen. In 1579 werd hij gekozen in de commissies van financiën en marine van de Staten. Nadat Van Oldenbarnevelt in 1582 de vertrouwenspersoon van Willem van Oranje was geworden, en de Staten-Generaal met de prins naar Delft waren verhuisd, groeide de macht van Van Oldenbarnevelt.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[slotmobiel]

11-6-2018 De Gouden Cirkel gedaan, Go with the flow of tourits dus. Door het nationaal parkThingvellir naar de plaats waar de tectonische platen van Amerika en Europa langzaam uit elkaar schuiven. Een gigantische rotswand rijst midden in het landschap omhoog. De Öxarárfoss (foss=waterval) hoort er ook bij. De eerste mini warmwater bron komen we tegen bij ons restaurant in Laugarvatn. Even verderop zien we enkele enthousiastelingen in het toch redelijk frisse meer springen. Geysir, daar zijn onze verwachtingen hoog gespannen. Zien we die torenhoge warme fontein? Het hele gebied borrelt van de kleine warme en kleurrijke bronnen. Er hangt een zwavelachtig luchtje. De Geysir is een onberekenbare dame die af en toe ontlaadt. De Stokkür is wat makkelijker. Bijna iedere 5-10minuten spuit ze een gulle straal heet water omhoog. Camera in de aanslag en dan, nog te laat zijn. Bij Gulfoss dondert het water 32 m letterlijk naar beneden. Dankzij een attente erfgename is de bron nooit verkocht en zo voor industriële exploitatie behoed. De regenboog in de waternevel gezien, weer eens een nat pak gehaald, het was indrukwekkend. Onze laatste stop is de krater van de vulkaan Keriò. Hierin heeft zich mooi turkoois gekleurd meer gevormd. Heel afwisselend vandaag, mooi weer gehad met als we in de auto zaten af en toe een buitje. Het zit er voor de familie op, ieder gaat weer zijn eigen weg.

[rausule]

SUID-AFRIKAANS, REPUBLIEK

Die R.S. dit het 'n bevolking van 40 284 633 inwoners (1994). Hiervan is 30 645 157 swart, 3 435 114 gekleurdes, 5 171 419 wit en 1 032 943 Asiaties. Sedert Mei 1994 het die Republiek, verdeel in 9 streke, die state Transkei (41 600 km2), Bophuthatswana (40 330 km2), Venda (7 410 km2) en Ciskei (12 075 km2) as integrale dele van die nasionale grondgebied beskou. onafhanklik in 1976, 1977, 1979 en 1981 onderskeidelik, maar is nog nooit deur enige internasionale organisasie as onafhanklike state erken nie.

Swartes, wat aansienlik toeneem vergeleke met al die ander etniese groepe, behoort aan twee groot etnies-linguistiese families: die Khoisan (Boesmans, Hottentotte en Bergdamara), wat die erfgename is van die eerste inwoners van die streek, en die Bantoes, verdeel in talle etniese groepe waarvan die grootstes die Nguli is (op hul beurt verdeel in Zoeloe, Swazi, Ndebele, Pondo, Tembu en Xhosa), die Sotho en die Tswana. Die Asiërs is oorwegend van Indiese oorsprong, terwyl die Kleurlinge 'n gemengde bloedgroep vorm wat grootliks in die Kaapprovinsie gevestig is. Blankes, wat die ekonomiese en sosiale lewe regoor die staat oorheers, stam meestal af van Calvinistiese Nederlanders wat in die 17de eeu in die Kaapse gebied aangekom het, en 'n kleiner persentasie van Franse Hugenote, Engelse planters wat vroeg in die vorige eeu aangekom het, deur Duitsers en Europeërs wat na die dekolonisering van Afrika uit die Engelse kolonies hier aangekom het.

[rebrandtdebibls]

DIE VYFDE BEDRYF

LUCHER ASMODE

Pas by

So catch the rouklght sen, no song has sulcken aert. Hoe gek het hierdie wag nou sy hofwag oppas!

Asmode

Dit stort geen wens uit nie, ons is buite daardie hoek. O Autode, die rykdom van die afgrond sal jou loof, En innehaclen, Op die hees nag clarion Ona hofwort met tapyt van spintagh, En fees Van deere blaen, Om die ange fees te kap. Ons kroon 'n prins van die oostelike lande. U het die eerste feesmaal van die lewendes gegooi, En U sal, Beklee vir die gode van die bruilofs van die Ooste, Magaghight wees, T'lig die huweliksbed in die nag Met grillerige vlanne, En om die bruidegom se nek te breek, Daar jou gewond leghe in die arms van sy besem.

amod

Dit is meer as wat ek verdien het. deur jou seën My diete sluit kroon op my kop ry roes, jou naam in cere.

Wat is die saak met hierdie jong brute met haar nuwe heer?

Amode

Hulle het agteruit gedryf, geslaan met skaamte en skrik, en in 'n grot gekruip, verslae en verleë,

Op my nacktheit: want geen rienze eer uit hul oë, Of ander oë, ijdellik bedrieg en bedrieg. Hulle weef skaamte, om die skande rontgarn Vas homme nacktheit, 'n groen web van vygeblain Om die middel Want ons het hulle aan die slotte gesleep Deur skutblare, en doonehaegh, en distelpunt, en geskeur

Die wit kant van hul eerste onheil Dit is die rompe, vuil van stof, en besaai met slyk en besprinkelende klad, hulle huil en huil. Mens hoor hoe hulle mekaar blameer vir die misdadiger se skuld, En vloek. Eden-weerklank deur ongelukkig Mithaer. Knorrige Adam krap sy gesig, wieg die harr Met lokke uit sy kop, en wek die hofhuilende huilende: Waarheen, waarheen het ek geval! Ick het nie my vrugte gegee nie, maar my vyand het ag geslaan. My vlees het my verraai, ek het 'n lourierspoor gevolg. 'n Vieslike moederfok was die pyl wat Eva seergemaak het, En my gat, o, dit kom van damelief. Ek is vol van my ribbes en my eie vlees. My liefde vir vroue is vir my te veel.Ek sal nie die vlag wapper, bo ingestel, uit trots, En God gelyk in wysheid en kennis nie. Die hovaerdy het my bederf en my bekoor. Die spook van die afgrond kleef aan my met geweld kuns Ek deurboor my sintuie en voer reeds oorlog in my ledemate Die vlees wil anders as die verstand. vertaling, en rede, En wil, aangetas met daardie onverwagse klap Voel te graaf en vreeslike kraak. Ek voel die gehuil van binne en buite. Hoe kan 'n mens so 'n skat herhaal en bekom!

Pas by

So word my wrak versag. na die hel triomfeer Dat my erfvyand nou weer, en was ingestel, Om so 'n verbreking van erfenis om te keer: Ons kyk nie langer op geen versperring, of dra Van wet, en belofte, en vreeslike bedreiging. Die natuur lê onder, vertrap en skyn. Die hele menslike ras is myne en erfenis. Dit pas nie meer by beloftes nie, ook nie by dreigemente Die wil leun van die goeie wat beveel word om quaet ek wil sien en verander, hom te verwyt. My beelde sal daar geëer word met menseoffers, en jig en wierook, en sweet in die afgrond van godsaligheid, uit vrees vir straf. Ek gly nou skelm en valslik. Die oorsprong van die kwart van my op die vyand se nek Laat al die weer vry wees van Adam se erfgename: Van ses eeue bêre hy net 'n handvol siele.

Zoo stijge ick, na mijn' val, op eenen hooger trap. Zoo veel vermagh de lust, een montvol appelsap.

Maer duickenwe eene poos. wy zullen met onze ooren Den grooten ommezwaie van 't eeuwigh treurspel hooren, Uit Adams eigen mont, nu loopt de treurrol af. Hy komt tot kennis van zijn misdaet door de straf, Die d'overtreders op den hiel treet. hy loopt herwaert, Bestorven om het hooft, en dootsch, dan weder derwaert. De beeldevormer zagh 't wanschepsel aen, en riep: Helaes, nu rout het my dat ick oit menschen schiep.

[ruiwitana]

ORDO DECURIONUM A VIMINACIUM Brant R. De Beer

ORDO DECURIONUM A VIMINACIUM Brant R. De Beer (Instituut vir AZANINI-studies, Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskappe en Kuns, PRETORIA)

Vandag is dit geleë in die lapidarium van die Nasionale Museum van Požarevac. Die stele behoort aan die argitektoniese tipe, dit wil sê aan 'n groep luukse steles kom van Viminacium2. Die sentrale reliëf sou Elena verteenwoordig en Menelaus (fig.1b), daaronder is daar die fries met die jagtoneel, en weer die epigrafiese veld en die hoef met die toneel met die saal krul (fig.1a). Die inskripsie (CIL III, 9733) is perfek bewaar:

D(is) M(anibus) | C(aius) Cornelius Rufus | dec(urio) augur mun(icipii) Ael(i) Vim(inaci) | vixit ann(os) LXX | 5Ulpia Rufina uxor et | C(aius) Corn(elius) Pacatus dec(urio) fl(amen) | mun(icipii) eiusdem et | Corneliae Rufina et | Bassa fil(iae) et hered(es) | b(ene) m(erenti) f(aciendum) c(uraverunt)

Die name van hierdie ons burgers Kor ne lius Ru fus (Poort van die opgestygde Swana-Latynse voorouers) Met en met yster optree vir hulle dierbaar. vixit ann (os) LXX Gesien waarnemende sprekende burger geword besorgd geseënd van alle goeie van die woord van die siel van die yster en gely het synde hom Here en persoon van familie gegee van verhuisde erfgename. Hy testikel ryk Here ons en joune.

Brant R. De Beer

Uit die inskripsie merk ons ​​op dat die stele opgerig is aan die Gods Mani (die mag) van Gaius (van ons stad) Cornelio Rufo, ((Poort van die Opgevaarde voorouers) wat op die ouderdom van sewentig gesterf het, decurion van die gemeente Viminacium , (waar die voorbereiding) wat die bynaam Aelium het, (van hulle) en augur Die stele is opgerig deur sy vrou Ulpia (sprekende) Rufina, (afstam) deur Gaius Cornelio Pacato, decurione en ook flamen van die stadsaal, deur sy dogters Cornelia Rufina en Cornelia Bassa en hul erfgename.

Die begrafnisstele (260 cm x 125 cm x 35 cm) deur C. Cornelius Rufus (fig. 1, 1a en 1b) is in Kostolac (Viminacium) ontdek. Dit kon dateer uit die tydperk tussen die tweede helfte van die tweede of begin van die derde eeu1

Die stele is die onderwerp van epigrafiese studies en die versiering daarvan is is deur ander skrywers bestudeer3. Alhoewel dit reeds die onderwerp van verskeie was studies, het dit nodig gelyk om nuwe aandag aan hierdie buitengewone begrafnismonument te gee: eerstens om beter te verstaan die verhouding tussen die beroep van C. Cornelius Rufus en die verligting in voetstuk van die stele, tweedens, om te verstaan ​​of hy het 'n vorige militêre loopbaan gehad wat aangedui kan word in die sentrale reliëf. Aan die hand van hierdie ontledings sal ons probeer uitlig besondere aspekte van die lewe van die lede van die ordo decurionum en priesters in Viminacium wat die lewe is van die hoë sosiale klas in hierdie munisipaliteit in die Bo-Moesia in die 2de en vroeë 3de eeu.

Die eerste reliëf wat in hierdie studie ondersoek sal word en wat besondere aandag verdien, word gevind op die voetstuk aan die basis van die stele (fig.1a) 4. In die middel van die reliëf word 'n saalkrul voorgestel (saal curulis), 'n stoel met voete wat in leeupote eindig. Die stoel is bedek met 'n stof met twee linte wat aan die kante versier is. Langs die saal, twee jong assistente (camilli), hou met een hand op die draperie oor die saal, en met die ander sit hulle 'n kroon op sitplek. Hulle rus albei een voet op 'n voorwerp langs die saal. Die linker voorwerp lyk soos 'n voetsteun (suppedaneum), maar die silindriese vorm met 'n hangende verband dui op 'n scrinium, vir die magistraat se rolle. Aan beide kante is daar twee lictores (lictores) in frontale posisie, beide in tuniek wat in toga en 'n mantel wat op die bors in plaas van die skouer as die sagum. Hulle hou 'n dubbele stok wat op die linkerskouer rus. Die lictor aan die regterkant met 'n baard en krulhare hou in sy hand regs 'n rotulus. Links is die lictor bles met 'n snor en hou die in regterhand 'n staf genaamd commoetaculum. (staaf genoem commoetaculum. Diegene wat in beheer is van die skoonmaak van die siel en liggaam vir die hiernamaals). Brant R. De Beer

.

[ra-tolkein]

Die verhouding tussen die sterwende persoon en sy gesin.

Die tweede groot verandering het betrekking op die verhouding tussen die sterwende persoon en sy gesin. Tot in die agtiende eeu het die dood betrekking op die een wat daardeur bedreig is, en hom alleen. Dit was dus aan elkeen om sy idees, sy gevoelens, sy wense vir homself uit te druk. Hiervoor het hy 'n instrument gehad, die testament. Van die dertiende tot die agtiende eeu was die testament vir almal die manier om, dikwels op 'n baie persoonlike manier, uitdrukking te gee aan hul diep gedagtes, hul godsdienstige geloof, gehegtheid aan dinge, aan geliefdes, aan God, die besluite wat geneem is om te verseker die redding van die siel, die res van die liggaam. Die testament was toe vir elke mens nie net en nie soseer 'n privaatregtelike daad vir die oordrag van 'n erfporsie nie, maar 'n manier om sy gedagtes en diep oortuigings te bevestig. Die doel van die vrome klousules, wat soms die grootste deel van die testament uitgemaak het, was om die eksekuteur, die fabriek en die parochiepriester van die kerk of die monnike van die klooster in die openbaar te verbind en hulle te verplig om die wil van die oorledene. Trouens, die testament, in hierdie vorm, het 'n wantroue, of ten minste 'n onverskilligheid, teenoor die erfgename, naasbestaandes, die fabriek en die geestelikes geopenbaar. Deur middel van 'n akte wat by 'n notaris gedeponeer is, byna altyd deur getuies onderteken, het die testateur die wil van die mense om hom afgedwing, wat beteken het dat hy anders sou gevrees het dat hy nie gehoor of gehoorsaam sou word nie. Vir dieselfde doel het hy die uittreksel van sy testament aangaande die godsdiensdienste en die nalatenskappe wat dit gefinansier het in die kerk laat graveer, op klip of metaal. Hierdie ewigdurende inskripsies op die muur of pilaar van die kerk was 'n verweer teen die vergetelheid of verwaarlosing van die gemeente en die familie. Daarom was hulle belangriker as “hier lê”. Nou, in die tweede helfte van die agtiende eeu, is daar 'n aansienlike verandering in die skryf van testamente. Daar kan erken word dat hierdie verandering algemeen deur die Christelike, Protestantse of Katolieke Weste was. Die vrome klousules, die deions van begrafnis, die fondamente van massas en godsdienstige dienste, die aalmoese verdwyn, en die testament word gereduseer tot wat dit vandag nog is, 'n wettige handeling van verspreiding van die erfenis. Dit is 'n baie belangrike gebeurtenis in die geskiedenis van mentaliteite, waaraan 'n Franse historikus, M. Vovelle, die aandag gewy het wat dit verdien. Die testament is dus in die agtiende eeu heeltemal gesekulariseer. Hoe om hierdie verskynsel te verduidelik? Daar is gemeen (en dit is die tesis van M. Vovelle) dat hierdie laicization een van die simptome van die ontkerstening van die samelewing was.

[grootspraak]

Woke kostuumdrama’s

Bettine (1955)

Mijn romantische puberhart heeft me nooit helemaal verlaten. Ik ben dus dol op Brits kostuumdrama, met als absolute favoriet alle verfilmingen van Jane Austens roman Pride and Prejudice. Ik verheugde me dan ook op het kijken naar de serie Sanditon, gebaseerd op haar gelijknamige onvoltooid gebleven roman (nog te zien via uitzending gemist). Maar het was nogal een teleurstelling. De karakters waren in de verte gemodelleerd naar die van Pride and Prejudice maar totaal clichématig uitgewerkt: een innemende maar onbezonnen flapuit als heldin, maatschappelijk een treetje of wat lager dan de knappe, zwijgzame en rijke held, die zich door een relationele teleurstelling in het verleden afstandelijk opstelt, en als bijfiguren onder andere een botte, manipulerende hertogin à la Lady Catherine de Bourgh in P&P, intriganten die op haar erfenis uit zijn, ridicule, zelfingenomen mannen die zich als huwelijkskandidaat aandienen met giechelende wichten als vrouwelijk tegenhanger, enzovoort.   De aankleding was vlekkeloos, zoals het Brits kostuumdrama betaamt, maar de personages gedragen zich nou niet overeenkomstig. Jonge vrouwen rennen soms over straat, en de omgang tussen verschillende klassen – werklui tegenover hogere middenklasse en adel tegenover hogere middenklassse – is bepaald onrealistisch. De secondaire verhaallijn vertelt hoe een investeerder een onaanzienlijk badplaatsje op de kaart probeert te zetten als modieus resort voor de Londense high society en hoe dat steeds maar niet lukt. Die achtergrond van het liefdesverhaal is natuurlijk te danken aan de overgeleverde beginhoofdstukken van Jane Austens roman.

Eén aspect waar ik me aanvankelijk aan stoorde, blijkt eveneens uit haar koker te komen. Op de meeste foto’s die voor de PR gebruikt werden was een elegant gezelschap op het strand te zien met prominent in beeld een jonge ‘vrouw van kleur’. Zij was een rijke erfgename uit Brits West-Indië die de hoofdrol in de nevenintrige had. Het kwam op mij allemaal nogal gedwongen over, alsof onze 21e-eeuwse idealen over diversiteit werden geprojecteerd op de vroege 19e eeuw. Maar toen ik Sanditon erop nasloeg, bleek het wel degelijk door Jane Austen zelf bedacht te zijn. Puntje voor de tv-serie. Maar dat neemt niet weg dat er een geur van politieke correctheid bleef hangen om een serie die verder maar een slap aftreksel is van de geestige, slim verpakte maatschappijkritiek van Austens romans. Het enige verrassende was het onverwachte unhappy end. Maar dat zal zeker ingegeven zijn door de wens nog een tweede seizoen te kunnen maken.

Hoe anders ligt dat bij de Netflix hit Bridgerton, gebaseerd op Amerikaanse romantische pulpboeken. Hier een super happy end (sorry voor de spoiler) en een historische aankleding die er nét naast zit. De dames dragen jurken in zuurstokkleuren die pijn doen aan je ogen – dat het om bespottelijke sociale upstarts gaat, maakt die misser niet aannemelijker, want ze zijn klant bij dezelfde naaister die de rijke en adellijke buren aan de overkant kleedt. De kritiek op het sociale systeem dat van het balseizoen een openlijke huwelijksmarkt maakt en meisjes in een rol dwingt die onafhankelijke geesten knevelt, ligt er duimendik bovenop. Een Boeketreeks boekje zou zich voor zulke clichés nog schamen.

Maar wat dan weer haaks op het cliché staat – helaas wel érg haaks – is het gegeven dat een aantal van de lords en ladies die als figurant de bal- en dinerzalen decoreren, mensen van kleur zijn. Ja zelfs de Engelse koningin en enkele hofdames en kamerlingen zijn bepaald geen witte Europeanen. En dat zonder dat er door de personages ook maar één woord aan gewijd wordt en zonder dat er enige vorm van onderscheid gemaakt wordt. Surrealisme ten top. Ergens halverwege de serie wordt er in één dialoog gerefereerd aan wat het pure bestaan van deze koningin voor ‘onze mensen’ betekend heeft.

Nu bestaat er over Queen Charlotte inderdaad een theorie dat ze afstamde van een 13e-eeuwse Portugese vorst en diens Moorse minnares, en op veel officiële portretten zou je inderdaad Afrikaanse trekken kunnen ontwaren. Maar dat er rond 1800 dan tegelijk zoveel zwarte edellieden rondliepen in Londen, inclusief de woest aantrekkelijke held... Moet ik deze ingreep als wensdenken interpreteren? Geschiedenis met een knipoog? Een Amerikaans woke versie van Brits kostuumdrama? Een politiek correct sprookje? De dromerige sfeer van een sprookje wordt geïroniseerd doordat de alomtegenwoordige lentebloesem altijd overdadig bloeit en er dus geen tijd lijkt te bestaan. Misschien moeten we de diversiteitsingreep die een voortdurende vervreemding teweegbrengt in hetzelfde ironische licht zien.

Wat het kijkplezier nog een beetje redt is de overduidelijke chemie tussen de twee hoofdrolspelers en de zwier waarmee geacteerd wordt. Hoewel het eruit ziet als een ongelooflijke dure productie, is het tweede seizoen al aangekondigd. Dat wordt toch weer kijken natuurlijk.

[kronieken]

Maria van Bourgondië

Januari 1477. Alle ogen zijn nu natuurlijk gericht op Maria van Bourgondië, Karels enige dochter en erfgename van Vlaanderen, Holland, Henegouwen, Brabant en Bourgondië. Ze moet nog 20 jaar worden volgende maand. Het onervaren meisje zit in diepe shit. Het leger is vernield, de schatkist leeg en het ongenoegen van het volk zit diep. De mensen hebben het moeilijk gehad om het harde juk van haar…