#erik van de boom | Explore Tumblr Posts and Blogs

wieisdemol2022 · 3 years

Text

Opdracht 2: Vriend of vijand?

De laseropdracht! Lekker vroeg in het spel zodat geen enkele kandidaat zich buitengesloten voelt. In de binnenplaats van het Jaroslavice Klooster wacht Rik de kandidaten op; “Goedenavond allemaal. Welkom bij het klooster van Jaroslavice. Hier gaan we een beroep doen op jullie talent om samen te werken. Verspreid over deze binnentuin ligt geld. Maar dat ligt niet voor het oprapen. Als jullie samenwerken, kunnen jullie €1500 voor de pot verdienen. Jullie gaan lasergamen. Maar let op, in en rond het speelveld zijn tegenstanders die jullie kunnen uitschakelen, en andersom. Als je wordt geraakt lig je uit het spel en verlies je alles wat je hebt gepakt. Succes.”

Zonder alles in detail te beschrijven: gelijke chaos. Het kind wordt in Joshua wakker gemaakt en hij begint een soort parcours/freestyle te rennen en doen, terwijl de andere kandidaten letters en nummers naar elkaar aan het schreeuwen zijn. Met nog zo’n 10 minuten op de klok, wanneer de kandidaten eindelijk een beetje lijken te begrijpen hoe het spel werkt, waarbij Splinter, Marije (via Joshua), Rocky, Renée en Joshua geld hebben gepakt komt Rik met een mededeling. Vanaf dat moment is het ook mogelijk je medekandidaten neer de schieten, voor wie dat nog niet deed, degene die overblijft krijgt dan een vrijstelling. De enige waarvan we horen dat ze wel open staat voor dit aanbod is Lakshmi, maar ze vind 7 medekandidaten nét te veel. Joshua roept al snel op tot een “united front” waar hij de andere kandidaten in mee krijgt voor het geld te gaan. Andere opvallende dingen tijdens deze opdracht.

Een aantal opvallende dingen gebeuren er tijdens deze opdracht: - Florentijn zien we in een boom klimmen, hij doet hierbij enorm zijn best om één schutter in een kar af te schieten, geld verdienen doet hij hiermee niet. Probeert hij de fanatieke kandidaat uit te hangen?

- Een ander vreemd moment komt van Renée in combinatie met Splinter. Splinter staat op dit moment bij het kistje met de letter A. De 4-cijferige combinatie is daarvoor aan Renée doorgegeven, echter, op het moment dat Splinter hierna vraagt vindt Renée het erg lastig de codes juist te onthouden en haalt ze code A met code B door de war. Even later komt Renée nog een beetje knullig in beeld wanneer ze de code die ze van Remco door krijgt maar niet weet te onthouden, ook wordt Renée met geld in haar zak richting het eind van de opdracht afgeschoten. Als iemand hier opzichtig aan het mollen is, is het Renée dus wel.

- Twee mensen zijn totaal niet verdacht deze laser-opdracht en dat zijn Charlotte en Joshua. Charlotte ten eerste vanwege haar kledingkeuze. De meid komt in een jurkje op een laser-parcours en dit verklaard ook waarom we haar bijna niet in actie zien tijdens de opdracht zelf. Als mol heb je voorkennis over de opdrachten en dan zou je (denk ik) geen jurkje aantrekken. Daarnaar brengt ze ook nog eens €75 (laagste bedrag maar toch) in de pot.

- Joshua maakt zichzelf onverdacht in deze opdracht door één moment. Het is natuurlijk verdacht te noemen om je zo opzichtig als de nieuwe James Bond door dat veld te bewegen, en hij is met geld op zak afgeschoten, echter, hij heeft Marije (die haar plek niet is afgekomen de hele opdracht) €100 gegeven omdat hij dacht dat dit veiliger was bij haar. Een mol zou dat denk ik nooit doen, €100 uit de pot is toch altijd mooi meegenomen.

- Dan de vermeende “friendly-fire” incidenten: Erik wordt als eerste afgeschoten. Vlak hiervoor hoor je Marije tegen heb zeggen dat er een tegenstander in de blauwe aanhanger zit en voor hem een bedreiging vormt. Hij vraagt of iemand die tegenstander wil afschieten. Vervolgens zie je dat hij zelf geraakt wordt. Opvallend hierbij is dat wij weten dat de tegenstanders met rood schieten, terwijl de kandidaten met groen schieten, kijk maar naar onderstaande foto’s.

Wat hier dan opvallend aan is, is dat we op de truck naast Erik twee keer een groene laser zien voordat hij af gaat. Het lijkt dus best heel erg aannemelijk dat hij door een mede-kandidaat of wellicht wel mol afgeknald is. Dit kan Marije zijn die mikte op de tegenstander in de aanhanger en (per ongeluk) Erik raakt. Maar we horen daarna Lakshmi “Sorry” zeggen, dus het kan ook goed een sorry zijn voor het afschieten en dan is het Lakshmi dus die haar medekandidaten uit het spel werkt. Nog een hint tegen haar is dat ze met €75 op zak afgeschoten word.

De volgende die een rare exit kent is Florentijn. Hij zit lekker in het spel totdat hij, naar eigen zeggen, op onverklaarbare wijze wordt afgeschoten (want iedereen om hem heen waren medekandidaten). Wij kunnen vanwege het shot niet achterhalen wie hier verantwoordelijk voor kan zijn, Erik is het zeker niet want hij ligt er dan al uit. En de laatste is de exit van Remco die van tevoren aan Lakshmi aangeeft dat ze rugdekking moet verzorgen. Vervolgens bij het kistje kijkt hij op en ziet hij een tegenstander waar niet op geschoten wordt, hij geeft daarna aan af te zijn gegaan door een schot in zijn rug en geeft hiervoor Rocky de schuld. Dit hebben wij natuurlijk frame voor frame nagekeken, maar kunnen we niet verifiëren dat het uit zijn rug kwam. Sterker nog, in onderstaand shot zien we een licht komen van waar hij de tegenstander zag, een seconde daarna was hij af. Hij liet op dit moment zijn gun zakken en kan best daardoor van voren nog geraakt zijn. Rocky brengt met €125 het een na hoogste bedrag binnen (na Splinter) en maakt zich dus, naast het vermeende schietincident, zeker niet verdacht.

Wat denken jullie? Wie is hier verantwoordelijk voor het neerschieten van Erik, Florentijn, en Remco? Want met de opdrachttitel Vriend of Vijand lijkt het me dat we dit bij een medekandidaat/de mol kunnen zoeken… Of heb jij andere hints of tips deze opdracht die wij gemist hebben? Laat het ons weten!

4 notes · View notes

veryhottub-blog · 4 years

Photo

Nous l'avons tant aimé 😢😢😢 Au revoir à notre "Beau Bizarre" aujourd'hui c'est "Comm'si la terre penchait" dans un "Les Vestiges du chaos" Christophe ne nous dira plus jamais " Des mots bleus Les mots qu'on dit avec les yeux" Il a tiré sa dernière révérence à notre monde pour retrouver espérons-le un bien Monde meilleur 🙏🙏🙏 Quelle tristesse cette sale période 😢Sincères Condoléances à sa Familles et à ses Amis et Paix à son âme 😢 maintenant qu’il retrouve le Paradis des Saltimbanques où tous ses prestigieux prédécesseurs l’attendent avec une mélodie du bonheur infini C'était Christophe : Monsieur Daniel Bevilacqua, dit Christophe, né le 13 octobre 1945 à Juvisy-sur-Orge et nous a quittés le 16 avril 2020 à Brest, Christophe descend d'immigrés italiens originaires du Frioul. En 1891, son arrière-grand-père, le maçon-fumiste Baptiste Bevilacqua, s'installe à Juvisy et fait venir de nombreux compatriotes pour travailler dans l'entreprise familiale1. Plusieurs décennies après, le père de Christophe, Georges Jacques Bevilacqua, tient une entreprise d'installation de chauffage central — qui prospère assez pour s'étendre à la vente d'électroménager —, tandis que la mère est couturière2. Vers l'âge de 8 ans, Édith Piaf et Gilbert Bécaud sont ses premières idoles, puis il découvre le blues, Robert Johnson et John Lee Hooker. Fasciné très jeune par l'American way of life, tel qu'il est dépeint dans les films qu'il va souvent voir au cinéma.À la fin des années 1950, comme bien des jeunes de sa génération (celle du baby boom de l'après-guerre), il est marqué par Elvis Presley et James Dean, tout en développant une passion sincère pour le rock des pionniers de la maison Sun et le blues (il reconnaîtra avoir également été influencé par Georges Brassens). Ayant trouvé sa vocation, il apprend la guitare et l'harmonica. En 1961, il fonde Danny Baby et les Hooligans (« Danny » étant une référence à son prénom Daniel) un groupe amateur. Il chante le plus souvent en yaourt (du faux anglais) tout en s'accompagnant à la guitare et toujours en play-back car il n'aime pas apprendre par cœur. Au début des années 1970, sa popularité fléchit pendant une courte période, durant laquelle il se laisse pousser une moustache qui, avec sa longue chevelure blonde, signera son image de latin lover. En 1971, Francis Dreyfus crée le label Les Disques Motors où vont sortir désormais les albums de Christophe. Il revient dans les classements avec respectivement Mal et Mes Passagères, la même année, et Oh mon Amour, Main dans la main, Belle et Rock Monsieur en 1972. Le déclic se produit à nouveau pour Christophe lorsque son producteur Francis Dreyfus lui adjoint les services du jeune parolier Jean Michel Jarre, avec qui il écrit l'album Les Paradis perdus6, très influencé par le rock anglo-saxon de l'époque (Pink Floyd, Lou Reed). Le succès est à nouveau au rendez-vous, la réussite de leur association concrétisée, en 1974, par l'album Les Mots bleus ainsi que le 45 tours de la chanson titre, un des sommets de la carrière de Christophe, qui lui permet de renouveler son public. Il se produit alors à l'Olympia pour deux soirs à guichets fermés. Dans un moment de dépression, il tombe pour une courte période dans la drogue[réf. nécessaire]. En 1976 il collabore avec Boris Bergman pour Samourai, qui contient la chanson Merci John d'être venu dédiée à John Lennon. En 1978, il publie l'album Le Beau Bizarre, aux textes signés de Bob Decout, qui n'a pas le succès des précédents mais lui vaut les louanges de la critique. C'est un album résolument pop-rock, que Libération place parmi les cent meilleurs albums de l'histoire du rock 'n' roll. En 1980 il collabore avec son beau-frère Alan Z Kan pour Pas vu, pas pris et, à la demande de son épouse Véronique, Christophe ressort le 45 tours Aline : la réédition dépasse alors le million de copies en France.En 1983, son troisième plus gros succès en simple est à nouveau une ballade, Succès Fou, dont il vend quelque 600 000 copies et qui achève de le cataloguer comme chanteur pour midinettes. En 1984 il sort Voix sans issue en yaourt. Christophe se consacre aussi dans les années 1980 à débattre sur les plateaux télé contre le fléau de la faim dans le monde, montrant qu’il est aussi un homme d’engagement. Par la suite, son rythme de travail se ralentit : il compose la musique du premier tube de Corynne Charby, Boule de flipper8. Il publie un album d'adaptations de standards anglo-saxons des années 1940-1950 (Clichés d'amour), des 45 tours (Ne raccroche pas en 1985, qui se veut un clin-d'œil à l'adresse de la jeune Stéphanie de Monaco), mais ne fait plus de scène.Il se consacre alors essentiellement à ses collections de juke-boxes, de disques rares et de grands films — sa cinéphilie était bien connue du directeur de la Cinémathèque française, Henri Langlois, à qui il prêta une copie originale de La Strada de Federico Fellini. Mélomane averti, il se tient toujours au courant des dernières nouveautés, afin notamment d'actualiser sa propre musique. Perfectionniste jusqu'à la maniaquerie, il peut passer un an à travailler sur le son d'une partie de batterie.Après un 45 tours passé à peu près inaperçu Chiqué chiqué en 1988, Christophe change de maison de disques en 1995. De Motors, il passe chez Epic, une division de Sony9.En 1996, il publie Bevilacqua, un album ambitieux qui ne fera guère parler de lui où on l'entend en duo avec son idole Alan Vega du groupe américain Suicide.Véritable disque d'ambiance, Bevilacqua surprend par sa modernité : Christophe ne ressemble plus au dandy crooner des années 1970. Il a travaillé durant plusieurs mois sur l'album dans le studio installé chez lui.Cinq ans plus tard, le 5 juin 2001, l'album d'avant-garde Comme si la terre penchait, produit par Philippe Paradis, connaît un meilleur accueil, même si on est encore loin des résultats de vente passés.Il annonce alors son retour sur scène (où il ne s'était pas produit depuis 26 ans) et donne une série de concerts à l'Olympia.Il a fait appel à des éclairagistes du théâtre et de la danse pour mettre en valeur son spectacle. Il chante, assis sur un tabouret, la lumière centrée sur lui, pendant que des danseurs se produisent sur une chorégraphie de Marie-Claude Pietragalla, des images de rock'n'roll sont projetées sur le décor. Les CD et DVD Christophe: Olympia 2002 paraissent l'année suivante. En 2004, il chante en duo avec Alain Bashung sur la scène de l'Élysée Montmartre Les Mots bleus et Amsterdam. En mars 2005, sur la scène de l'Opéra-Comique il reprend la chanson Hollywood de Brigitte Fontaine composée par Areski Belkacem.En 2007, Christophe chante L'un dans l'autre sur l'album Arkhangelsk du trompettiste Erik Truffaz, morceau dont il a écrit les paroles10. Le 30 juin 2008, il sort, chez AZ, Aimer ce que nous sommes : une œuvre large sur laquelle il travaille depuis 2004. Plusieurs artistes, comme Isabelle Adjani, Daniel Filipacchi, Florian Zeller, Murcof, Jac Berrocal, Carmine Appice et son ancien producteur Francis Dreyfus, ont collaboré à cet album, enregistré essentiellement de nuit, entre Paris, Séville, Londres et réalisé par Christophe Van Huffel (du groupe Tanger). En 2009, il donne un concert spectacle dans le parc du château de Versailles, avec Carmine Appice à la batterie. À la fin de cette année, il entame la tournée Aimer ce que nous sommes.En 2011, il participe à l'album de reprises de chansons d'Alain Bashung Tels Alain Bashung en interprétant de manière remarquée Alcaline et reprend en duo avec Brigitte Fontaine Hollywood sur l'album L'un n'empêche pas l'autre. Il ressort cette même année l'album Bevilacqua Dans le cadre de la tournée « Aimer ce que nous sommes », qui a déjà emmené Christophe dans toute la France, en Suisse, en Belgique et au Liban, le 18 juin 2011, il revient dans sa ville natale, Juvisy-sur-Orge, où il se produit pour un spectacle de trois heures et demie devant près de trois mille personnes En octobre 2011, il est invité par Julien Doré sur la scène de l'Olympia13,[source insuffisante] et, en novembre, il chante en duo Boby avec Loane.Après une tournée de plus de cent dates, début 2013, Christophe choisit de donner sept concerts en France, sous le titre Intime Tour, avec une formation épurée (piano, synthés, guitare). Le 18 mars 2013, Christophe sort un album d'inédits Paradis retrouvé (BMG), à cette occasion, le journaliste Bayon considère qu'en tant que « yéyé minet rockab electro dandy beauf bouliste à pin-up, Christophe serait ce chaînon manquant elvisien entre Adamo et Vega via Juvet À la suite du succès des premiers concerts de l'Intime Tour, la tournée se poursuit en France et à l'étranger, donnant lieu, le 31 mars 2014, à la sortie de l'album Intime En 2016 il collabore avec Jean-Michel Jarre à l'occasion de l'album Electronica 2: The Heart of Noise pour le morceau Walking The Mile. Christophe sort un nouvel album le 8 avril 2016, Les Vestiges du chaos, qui reçoit un accueil critique enthousiaste. L'album comprend un duo avec Alan Vega, l'une des idoles du chanteur[réf. nécessaire]. En 2019, Christophe est invité par les curateurs Martin Widmer et Marie Villemin du centre d'art de Neuchâtel (CAN) en Suisse à mettre en musique des entretiens qu'ils ont réalisés et montés de l'artiste Suisse Olivier Mosset. Pendant plus d'une année Christophe et Martin Widmer collaborent sur la réalisation de ce morceau qui sortira finalement sous forme d'un maxi 45t en juin 2019. Ce disque étonnant et inclassable restera comme l'une des publications les plus originales mêlant musique et art contemporain. Quelques mois plus tard, à l'occasion du vernissage de la grand rétrospective d'Olivier Mosset au MAMCO de Genève le 25 février 2020, son curateur Paul Bernard invite Martin Widmer a penser avec Christophe le projet de la version live du disque

14 notes · View notes

zielsvlucht · 4 years

Text

Mijn naam is Erik, maar tegenwoordig noemt iedereen me Grijze Erik. Net zoals ze Bart vroeger Wijze Bart noemden. Dan waren we tezamen de Wijze en de Grijze. Niet een heel vleiende naam voor me, maar ik heb het altijd als een vriendelijke koosnaam gezien. Ik ben dan ook erg grijs, al zal ik dan binnenkort de Kale moeten heten.

Maar in mijn jeugd was ik gewoon Erik. Achternamen of bijnamen gebruikten we toen nog niet, en we hadden ze ook niet nodig want iedereen kende elkaar. We waren toen nog niet met zo veel. De tijden waren dan ook simpeler. Er werd ons niet veel gevraagd, er werd ons nauwelijks iets uitgelegd en er werd bijna helemaal niets van ons verwacht. Enkel dat we op een dag ouder zouden worden, om dan te trouwen en kinderen te krijgen.

De meesten van jullie zullen wel al weten dat ik net als de anderen een ongewone jeugd heb doorgemaakt. Op verzoek van velen van jullie heb ik me aan het schrijven gezet. Ik draag dit werk op aan mijn kleinzoon, Bas, die binnenkort ook een vader zal zijn. Ik hoop dat hij en zijn toekomstige kinderen er veel aan zullen hebben en dat deze ongewone verhalen niet verloren zullen gaan voor de komende generaties.

Doorheen heel mijn jeugd had ik een zeker beeld van hoe de wereld in elkaar zat. Zonder me er ooit vragen bij te stellen. Ik wist dat we met met twintig waren. Tien meisjes en tien jongens, waaronder ik.

Ik wist dat we allemaal samen woonden in een groot houten paleis dat middenin een groot bos stond. Het was ons Huis.

Ik wist dat het Huis vol stond met boekenrekken. En dat die rekken volledig gevuld waren van boven tot beneden, met boeken maar ook met muziekplaten, films en nog veel meer. Tezamen vertelden ze zoveel verhalen, zo veel geschiedenissen die wij nog niet begrepen.

En ik wist dat Anna altijd bij ons was en dat ze voor ons zorgde. Ik kon me haast geen wereld zonder haar voorstellen.

...

De zeeslag

Het was een koude winterdag. De plassen waren bevroren, harde sneeuw lag nog op de takken van de bomen en ijzel bedekte de bosbodem. Iedereen was binnen gebleven om te genieten van de warmte van het Huis. Vanuit knusse warme zetels keken ze waarschijnlijk naar tekenfilms en speelden ze gezelschapsspelen met Anna. Maar wij - David, Bart en ik – waren toch naar buiten gegaan. Anna had ons dikke jassen doen aantrekken, had ons bijna gewurgd met wollige sjaals en had wanten aan koortjes uit onze mouwen gehangen. Ze had ons gevraagd om niet te ver weg te lopen, en wij hadden onoplettend ja geknikt.

Wij hadden niet veel nodig om ons buiten te amuseren. Het ijzige landschap had Barts verbeelding in gang gezet en David en ik gingen met hem mee. Zo kwam het dat we alle drie tezamen door het bos zwierven en systematisch bevroren ijsplassen stuk sloegen met stokken. Toen we het ijs van weer een nieuwe plas begonnen te breken, kwam Jeroen er plots bij. Hij verveelde zich waarschijnlijk ook daarbinnen, dus Anna had hem ook ingepakt en hem onze kant uit gestuurd.

“Hey! Wat doen jullie?” vroeg Jeroen.

“We kappen het ijs.” Zei ik.

“Waarom?” vroeg Jeroen.

“Om kristallen te verzamelen!” zei David.

Jeroen keek ons vreemd aan.

“Ja, we zijn ijskimo’s!” zei Bart enthousiast.

“Ijskimo’s?” vroeg Jeroen.

We knikten alle drie.

“Wat is een ijskimo nu weer?” vroeg hij.

David en ik beseften plots dat we het eigenlijk niet wisten, maar Bart legde het enthousiast uit.

“De ijskimo’s zijn een magisch noordelijk volk dat van ijskristallen leeft! We moeten ijskristallen mijnen om onze ijskimo-goden te behagen!”

“O oké.” Zei Jeroen.

Hij zocht zichzelf een stok en begon mee met ons op het ijs te kloppen. Maar hij hield het niet lang vol.

“Dit spel is stom.” Zei hij vrijwel onmiddellijk.

“Niet waar!” zei Bart.

David en ik waren ook niet akkoord, want om één of andere reden hadden we de tijd van ons leven met op die ijsplassen te slaan.

“Ik weet een beter spel.” Zei Jeroen, klaar om de boel naar zijn hand te zetten.

“Wij ijskimo’s hebben geen tijd voor jouw spelletjes.” Zei Bart. “Wij moeten ijskristallen kappen voor het jaarlijkse ijsfeest!”

En hij kapte plichtsbewust verder in het ijs met zijn stok.

“Maar het is belangrijk!” zei Jeroen.

“O oké dan.” zei Bart, en hij stopte met kappen.

We keken Jeroen verwachtingsvol aan.

“Ik weet waar hij is.” Zei Jeroen.

“Wie?” vroegen we allemaal tegelijk.

“De Schorsman.” Zei Jeroen op een dramatische toon.

Mijn mond viel open van verbazing. Die van David ook. Die van Bart ook, maar niet van verbazing. Uit verwarring.

Om te begrijpen waar Jeroen het over had, moet je eerst weten wat of wie de Schorsman was. De zogenaamde Schorsman was een magisch wezen dat door het bos zwierf. We noemden hem zo omdat hij van hout was. Of misschien omdat hij zich in bomen verstopte. Of omdat hij zich in een boom kon veranderen. Na al die jaren weet ik het niet meer goed, maar ik denk dat we toen ook niet goed wisten wat de Schorsman hoorde te zijn. Toch geloofden we allemaal dat de Schorsman bestond en dat hij ergens in het bos ronddoolde. Dat is waarom we altijd goed uitkeken in het bos, en waarom we bijna altijd stokken met ons meenamen. We geloofden dat de Schorsman plots uit een boom zou kunnen springen en dat wij ons zouden moeten verdedigen tegen dat monster. We waren bang van de Schorsman. Maar natuurlijk had niemand van ons de Schorsman ooit al eens gezien. Dat Jeroen nu beweerde dat hij wist waar de Schorsman was, was nogal een nieuws.

“Waar is hij dan?” vroeg ik aan Jeroen.

“En hoe ben je daar achter gekomen?” vroeg David.

“Dit ijs gaat zichzelf niet kappen.” Zei Bart die verveeld weer op het ijs begon te slaan.

“Hij zat op het Donkere Eiland!” Jeroen wees het bos in, naar waar hij hoopte dat het Donkere Eiland was maar hij wees eigenlijk de verkeerde richting uit. “Toen ik langs het meer liep heb ik hem daar horen huilen.”

“Hoe klonk dat?” vroeg David.

“Als een vreselijk gekrijs! Als het brullen van een monster! Hij had waarschijnlijk heel veel honger.”

“Was je bang?” vroeg ik.

“Nee natuurlijk niet.” Zei Jeroen. “Maar het had jullie waarschijnlijk wel bang gemaakt.”

“Ja, waarschijnlijk wel.” Herhaalde David gemeend.

“Ik denk dat hij daar woont.” Zei Jeroen. “Het is zijn basis. Vandaaruit doet hij allerlei boosaardige dingen.”

“Hoe geraakt hij van dat eiland af?” vroeg Bart sceptisch.

“Hij zwemt waarschijnlijk.” Bedacht ik.

“Nee, hij vliegt!” zei David.

“Hij neemt de boot!” zei Jeroen enthousiast.

We keken allemaal Jeroen raar aan en hij begreep dat hij iets te ver gegaan was.

“Of nee, hij zwemt waarschijnlijk.” Zei hij dan toch. “Hoe dan ook, ik denk dat het tijd is!”

“Tijd voor wat?” vroeg ik.

“Tijd!” zei Jeroen terwijl hij zijn stok de lucht in hief. “Om te vechten!”

“Vechten tegen de Schorsman?” vroeg David, alsof het onmogelijk was.

“Ja! We weten nu waar hij woont, dus hij is kwetsbaar. Dit is het moment voor ons om een verrassingsaanval uit te voeren en hem voor goed te verjagen uit ons bos.”

Het klonk eng. Het klonk gevaarlijk. Maar het klonk ook heel cool. Dus ik zag het wel zitten. Ik vergat het ijskimo-spel onmiddellijk.

“Je hebt gelijk.” Zei ik. “Tezamen kunnen we hem verslaan!”

“Daarom ben ik naar jullie gekomen.” Zei Jeroen terwijl hij het terplekke verzon. “Ik heb krijgers nodig om met me mee te gaan naar het Donkere Eiland en de strijd aan te gaan met het monster!”

Nu was David er ook klaar voor.

“Je kan op ons rekenen!” zei David.

Jeroen, David en ik stapten weg van de plas terwijl Jeroen verder uitlegde.

“Het wordt een grote aanval. We hebben zwaarden nodig, en heel veel sneeuwballen om het beest te bekogelen!”

David en ik gingen akkoord. Maar Bart bleef bij de plas staan en porde verder in de bevroren modder.

“Bart, ga je niet mee?” vroeg Jeroen.

“Nee.” Zei Bart.

Jeroen keek even bedenkelijk en dan vertelde hij:

“Weet je, ik heb gehoord dat de Schorsman soms het Huis binnensluipt en de veters uit schoenen haalt. En daarna verstopt hij de veters ergens in het bos waar niemand ze kan vinden. Vals hè?”

“En hij eet kinderen!” voegde David toe.

“Ja, dat ook.” zei Jeroen. “Hij is heel slecht. We moeten hem stoppen. Wil je ons niet helpen, Bart?”

Maar Bart zag er nog steeds de noodzaak niet van in.

“Nee, ik wil een ijskimo zijn.” Zei Bart.

Jeroen dacht verder na.

“Het is erg koud.” Zei hij dan. “Ik denk niet dat wij het eiland kunnen bereiken in deze vrieskou. We hebben iemand nodig om ons te leiden door al de sneeuw en het ijs. Een dappere krijger van het noorden die alle ijsobstakels voor ons uit de weg kan ruimen.”

Bart keek op. “Bedoel je zoals een ijskimo?”

“Ja! Een ijskimo! Dat is exact wat we nodig hebben!”

“Oké, ik denk dat ik dan nu genoeg ijskristallen voor mijn volk verzameld heb.” Zei Bart, blij dat hij twee spelen tegelijk kon spelen. “Ik zal als ijskimo jullie de weg leiden op jullie avontuur! En onderweg kap ik nog wat ijs.”

Daar gingen we dan alle vier, verder het bos in. Af en toe maakte Bart een omweg om ijspegels van de boomtakken te slaan. Zo beweerde hij dat hij de weg voor ons vrij maakte. Ondertussen legde Jeroen uit wat we moesten doen.

“We hebben betere zwaarden nodig.” Zei hij. “Behalve jij, Bart, want die van jouw dient om ijs te kappen en dat doet het al heel goed.”

We gooiden onze takken op de grond en zochten nieuwe betere takken. Na een tijdje hadden we allemaal andere stokken vast, behalve Bart die weer op een nieuwe ijsplek aan het slaan was. En ik was er ook vrij zeker van dat David gewoon mijn vorige stok weer van de grond had geraapt, maar niemand deed er moeilijk over.

“Mijn nieuwe zwaard is ook een geweer, want het heeft een handvat.” Verklaarde Jeroen.

Davids stok, mijn vorige stok, had ook een handvat dus David zei dat hij ook met zijn zwaard kon schieten. De mijne had zo geen handvat, maar ik wou ook een geweer hebben dus ik zocht even verder naar een nog betere stok. Uiteindelijk vond ik ook een stok met een gelijkaardige zijtak, en konden we verder.

“Nu hebben we nog sneeuwballen nodig! Heel veel!” zei Jeroen.

We zochten weer rond en schraapten alle sneeuw die we vonden van de boomtakken. Bart schraapte verder ijs uit een plas.

“Mogen het ook ijsballen zijn?” vroeg ik terwijl we sneeuw verzamelden.

“Anna zegt dat we niet met ijsballen mogen gooien. Enkel sneeuwballen.” Zei David vanop afstand.

“Ja, maar we gooien ze niet naar elkaar.” Zei Jeroen. “Enkel naar de Schorsman. Dan kan het geen kwaad. Dus ijsballen zijn wel goed.”

Terwijl we elk ons stapeltje maakten, trok Bart een uitzonderlijk grote plak ijs uit de modder.

“Ik neem dit mee om tegen het monster te vechten!” zei Bart.

We waren allemaal onder de indruk van de grootte van de scherf ijs.

“O cool!” zei David.

“Hoe ga je daarmee tegen de Schorsman vechten?” Vroeg Jeroen zich af.

Bart keek bedenkelijk naar het stuk ijs. Zo ver had hij er nog niet over nagedacht. Het was een platte schijf: Een heel slecht zwaard en niet iets dat hij makkelijk kon gooien.

“Met dit groot stuk ijs…” zei hij al denkend. “Zal ik hem… afschrikken?”

Hij keek ons vragend aan, op zoek naar bevestiging.

“O ja.” Zei David zonder enig sarcasme. “Zo’n groot stuk ijs ziet er best wel eng uit.”

We gingen allemaal akkoord. Het sprak voor zich. Met onze armen vol sneeuw- en ijsbrokken en onze stokken onder de armen, liepen we door naar het meer. Onderweg merkte ik dat David bezorgd in het rond aan het kijken was.

“Wat is er David?” vroeg ik.

“We zijn op weg naar de Schorsman, maar wat als de Schorsman hier is en ons zo ziet? Wat als hij kwaad wordt als hij ziet wat we aan het plannen zijn? Wat als hij ons plots verrast voor we bij het Donkere Eiland zijn?”

“Ach wel nee!” Zei Jeroen. “Hij zit nu in zijn basis. Ik ben er zeker van. Het is nu veel te licht voor hem om naar buiten te komen. Hij houdt niet van licht.”

“Ja.” Zei ik. “En je bent toch niet bang van de Schorsman, David?”

“Jij dan niet?” vroeg David.

“Nee hoor.” Loog ik. “En jij, Bart?”

“Ijskimo’s zijn nergens bang van. Behalve van hun gruwelijke ijskimo-goden die kwaad worden wanneer er niet genoeg ijs gekapt wordt.”

Dat deed hem er aan denken om onderweg nog wat meer ijspegels kapot te slaan. Maar eigenlijk was hij ook bang. We waren allemaal bang van de Schorsman, maar we waren veel te stoer om Jeroen’s spel niet mee te spelen. Enkel Jeroen sloeg er in om zo blindelings dapper te zijn.

“Daar is het.” Zei Jeroen toen we bij het meer aankwamen.

Het kleine meer was niet helemaal bevroren. Enkel rond de takken die bij de oever op het water dreven, was er dun ijs gevormd. In het midden van het meer lag het Donkere Eiland. Het eiland was redelijk groot. Het is te zeggen, er zat meer eiland in het meer dan water. Het meer was eigenlijk niets meer dan een brede natuurlijke slotgracht rond het Donkere Eiland heen. Op het eiland stonden dicht op elkaar gepakte bomen. Het woud was er zelfs zo dicht dat het er donkerder leek, vandaar de naam van het eiland. We konden ons direct voorstellen dat de Schorsman hier woonde, in een duister paleis van bomen omringd door een diepe gracht. Het was perfect.

“Hoera! We hebben het eiland bereikt!” vierde David al.

“Nog niet.” Zei Jeroen. “Eerst moeten we de ijszee nog oversteken!”

Hij knikte naar het kleine houten bootje dat naast een kleine pier dobberde. We hadden al vaker in dat bootje gezeten, tezamen met Anna. Tezamen roeiden we haar dan rond het eiland. Tot als we moe werden ten minste, dan roeide Anna ons weer terug naar het land. Het was altijd heel leuk, maar in deze kou vond ik het idee een stuk minder aantrekkelijk.

“Gaan we roeien?” vroeg Bart die niet helemaal mee was.

“Ja natuurlijk.” Zei Jeroen.

David, Bart en ik keken elkaar onzeker aan.

“Mogen we dat wel zonder Anna?” vroeg ik.

Jeroen dacht na.

“Heeft ze dan ooit gezegd dat het niet mocht?” vroeg hij.

We moesten toegeven dat Anna ons inderdaad niet verboden had om zonder haar met de boot te varen. Dus eigenlijk mocht het.

“Ik denk toch dat Anna het niet leuk zou vinden als we de boot namen.” Zei David.

“O komaan David. Hoe moeten we anders het eiland bestormen?” vroeg Jeroen.

“Misschien kunnen we beter gewoon hier blijven en vallen klaarleggen voor wanneer de Schorsman terug zwemt van het eiland.” Stelde David voor.

We overwogen het even, maar Jeroen wou naar het eiland en ik eigenlijk ook. Bart wou gewoon ijskimo van dienst zijn, en had dus ook geen bezwaar. Enkel David vond het geen goed idee maar in die tijd waren we allemaal nog te jong om de groep tegen te spreken, dus uiteindelijk draaide hij mee. We stapten over de oude houten pier en deden ons best om niet uit te glijden over de bevroren natte planken. Met een touw trokken we het bootje dichter bij de pier, en dan vulden we het met onze sneeuwballen. Het ding schommelde heen en weer op het koude water toen we er één voor één in sprongen. Twee houten roeispanen lagen klaar in het bootje. Ik nam een roeispaan en Jeroen nam de andere.

“Wie stuurt er?” vroeg Jeroen.

Een roeibootje heeft natuurlijk geen roer of stuur. Sturen doe je gewoon door te roeien. Maar het was bij ons de traditie dat er altijd iemand vooraan in de boot ging zitten, om met zijn handen te doen alsof die aan het sturen was. Meestal vroegen we aan Anna om dat te doen. En dan deden we het op terugweg allemaal tezamen.

“Ik!” riep Bart. “Ik weet de weg!”

We wisten allemaal de weg, maar Bart moest zijn zeevaart-kennis als ijskimo aantonen. Hij ging voorop op de boot zitten en hield zijn handen voor zich uit.

“Vooruit!” commandeerde hij.

En we begonnen te roeien. Jeroen en ik waren niet de beste roeiers. We roeiden niet goed op de maat en het bootje zigzagde over het water. Toch kwamen we steeds dichter en dichter bij het donkere eiland.

Hoe dichter we bij dat eiland kwamen, hoe groter het werd. Hoe griezeliger de takken van de enorme donkere bomen leken. Bij elke beweging van de roeispaan werd het eiland alsmaar enger en het water onder ons alsmaar dieper, de ontsnapping van het eiland steeds moeilijker. Toen we bijna bij het eiland waren blies er een plotse gure wind. Het blies door de boomtakken van het eiland en wij hoorden het gekraak en het gehuil van de schors.

Onbewust waren Jeroen en ik stiller beginnen roeien. Bart was een beetje scheef beginnen sturen in de hoop dat we misschien per ongeluk naast het eiland zouden varen. En David zat stil in zichzelf te jammeren achterop het bootje.

“Weet je.” Zei Jeroen dan. “Ik denk dat de Schorsman toch niet zwemt. Ja dat weet ik nu heel zeker! Hij kan niet eens zwemmen. Hij kruipt door een geheime ondergrondse tunnel die onder het water heen gaat.”

“Ja, dat is logisch. De Schorsman is bang van water. Want de Schorsman is ook bang van ijs, en water is gesmolten ijs.” Redeneerde Bart.

“Dus als we het eiland vanuit de boot aanvallen, dan kan hij ons nooit pakken. We moeten hen van hieruit bekogelen! Het is een zeeslag!”

Niemand van ons wist echt wat een zeeslag was, maar iedereen ging akkoord dat dit een beter een plan was dan naar het eiland zelf te gaan.

“Pak aan Schorsman!” Riep Jeroen en hij gooide een sneeuwbal naar het eiland. Het spatte tegen één van de vele oude boomstammen.

De rest volgde. We gooiden zoveel mogelijk sneeuwballen naar het eiland. We kletsten wild met onze stokken in het water en riepen “pang pang!” terwijl we ze in het rond zwaaiden. Zelfs David deed mee. Er kwam geen antwoord van het donkere eiland en Jeroen riep.

“Nu ben je bang hè? Schorsman!”

Ik kreeg het gevoel dat we de zeeslag aan het winnen waren en de anderen duidelijk ook want we bedachten allemaal steeds creatievere manieren om het eiland aan te vallen.

Jeroen probeerde een sneeuwbal over het water te kaatsen maar ontdekte dan dat dit niet lukte. Daarna probeerde hij een “sneeuwgezichtje” te tekenen op een boom.

David had één sneeuwbal heel ver gegooid en daagde ons uit om een sneeuwbal even ver te gooien, maar dat lukte niemand.

Ik deed mijn sjaal uit en probeerde het te gebruiken als een sneeuwbal-slinger om zo extra ver te gooien, maar dit werkte niet zo goed. Toen ik mijn sjaal weer aandeed werd mijn nek koud. Ik deed het dan maar los rond mijn nek, maar zo kreeg ik het overal koud.

Bart raapte zijn grote brok ijs op en wou het net naar het eiland gooien, toen het ijs plots uit zijn handen gleed en terug in de boot viel. Het ijs brak en Bart viel om. Hij viel gelukkig nog in de boot, maar dat deed het bootje erg schommelen. Jeroen, die net een nieuwe sneeuwbal ging gooien in een poging om David’s record te verslaan, verloor zijn balans en strompelde over de reling het water in.

In één grote, natte, koude plons was hij weg. In paniek staakten we de zeeslag en keken we overboord. Het duurde even voor Jeroen weer naar boven kwam, maar het gebeurde uiteindelijk wel. Hij hield diep adem en bleef dan wild spartelen en spetteren om boven te blijven. Hij schreeuwde dat hij niet kon zwemmen. Natuurlijk niet. Niemand van ons kon zwemmen. Ik stak een stok uit naar hem om vast te houden. Maar in zijn paniek rukte hij de stok gewoon uit mijn handen. Dan riep ik naar hem dat hij de boot moest vast houden en ik nam een roeispaan om naar hem toe te peddelen. De boot draaide echter enkel toertjes. Bart en David waren geen hulp. Zij waren allebei bang aan het krijsen en deden daarbuiten niets.

“Annaaaaaaaa!” Huilde David.

Dan sloeg Jeroen er toch in om naar voor te zwemmen en zich vast te grijpen aan de rand van de boot.

En dan plots bewoog de boot. Ik gooide uit reflex de roeispaan neer. Bang dat ik misschien te hard geroeid had. Maar dat was het niet. Iets anders deed de boot bewegen. De boot versnelde nu en ik viel om. Bart en David lagen ook in de boot. Het hele ding werd met Jeroen en al weggeblazen van het Donkere Eiland. Het gleed met een vaart over het water terwijl wij alle vier bang onze longen uitkrijsten.

De boot bewoog tot aan het piertje waar hij eerst lag en kwam daar dan tot stilstand. Ik keek op en zag dan Anna op de pier staan. Zwarte jurk. Handen in haar zij. Linkerschoen die op het hout tikte. Blonde lokken met daaronder een boze blik. Een blik waarvan we allemaal bang waren. Misschien was Anna’s woede nog erger dan de Schorsman zelf…

“Kom onmiddellijk uit die boot jullie!” zei ze streng.

We sprongen zo snel mogelijk over naar de pier. Dan wees Anna naar Jeroen die nog in het water zat. Haar wijsvinger ging omhoog en ook Jeroen werd plots uit het water gehesen. Hij zweefde eventjes over het water en landde dan op de pier. Hij trilde als een blad. Er waren al ijspegels gegroeid in zijn haar.

“Ach nee, Jeroen. Hoe overkomt dit jou ook altijd?” zei Anna. “Het is hier glad…”

“Van de pier af!” Zei ze dan tegen ons. “Maar voorzichtig. Niet lopen!”

Ze opende haar handen en een warm deken verscheen dat ze om Jeroen sloeg. Jeroen was aan het snikken maar Anna sloeg een arm om hem heen en zei: “Naar binnen met jou. Naar de haard.”

“En jullie ook. Genoeg buiten gespeeld!”

Verslagen wandelden we terug naar het Huis.

“Zomaar met de roeiboot vertrekken varen in dit weer. Waar zat jullie hoofd?” Preekte Anna onderweg.

“We wisten niet dat het niet mocht.” Jammerde ik tegen Anna.

“Maar je wist wel dat niemand van jullie kon zwemmen, toch?” Zei Anna. “Hoe lang nog ga ik jullie moeten vertellen wat mag en wat niet mag. Wanneer leren jullie eens voor jezelf denken?”

Ze merkte toen ook mijn sjaal op en met een knipper van haar ogen sloot plots mijn sjaal zich weer om mijn nek, maar nu was mijn sjaal plots niet meer zo koud en nat. Het was juist zalig warm. Anna toverde alleen zo veel wanneer ze heel blij of heel boos was.

“Bart waar zijn je handschoenen?” Vroeg Anna dan.

Bart dacht na en zei dan. “Dat weet ik niet. Misschien liggen die nog bij de grote ijsmijnen.”

Anna zuchtte.

“Ik kan ze gaan halen! Ik zal ze vinden met mijn ijskimo-“

“Nee.” Zei Anna. “Jullie gaan naar binnen. Ik vind ze wel.”

Bij het Huis deed Anna ons onze sneeuwlaarzen uit doen aan de voordeur. Ze hielp Jeroen met zijn laarzen en ging dan met hem verder naar de leeskamer terwijl wij nog onze jassen, sjalen en handschoenen weghingen. Ik hoorde hoe het haardvuur daar wild begon te wakkeren op Anna’s bevel.

“Stil nu maar Jeroen. Het was maar een ongeluk. Je zal het snel warmer krijgen. Wil je chocomelk?” Hoorde ik Anna zeggen.

Ik kwam wat later ook de leeskamer binnen. Daar vond ik Jeroen in zijn pyjama - hij was blijkbaar snel van kleren gewisseld, waarschijnlijk met de hulp van Anna’s toverkunsten – onder een dik deken bij de kaart. Anna kwam hem een warme tas chocomelk brengen.

Ik zag ook dat Elise in de hoek van de leeskamer stond.

“Waarom staat Elise in de hoek?” vroeg ik.

“Elise staat in de hoek omdat ze de andere meisjes niet mag slaan met het spelbord wanneer ze monopolie verliest.” Zei Anna.

Elise gaf me zijdelings een mokkende blik. Zo’n blik van kijk wat voor onrecht me hier wordt aangedaan.

“Als je dacht dat jullie vandaag mijn enigste zorgen zijn geweest met jullie zeeslagje, dan heb je het verkeerd. Ik heb hier een heel huis vol aapjes en als ik eventjes niet oplet brand het huis af.”

“Sorry Anna.” Zei ik.

Anna hurkte naast me neer en toonde me een warme glimlach.

“Het is niets Erik. Ik ben dol op mijn aapjes.”

Ze roefelde door mijn haar en stond dan op.

“Maar ga niet roeien in de winter. En vertel me in het vervolg dat je wilt gaan roeien. Ik was heel bezorgd. Nu moet ik gaan kijken hoe het met de meisjes zit in de spelkamer. Ze zijn opnieuw monopolie begonnen. Ik verwacht opnieuw een drama. Wat jullie in dat maf spel zien begrijp ik niet.”

Ze ging de kamer uit.

Ik keek naar Elise maar die staarde naar de muur. Ik keek naar Jeroen. Hij was nu al wat opgebeurd. Jeroen keek op en vroeg:

“Erik, denk je dat we de zeeslag gewonnen hebben?”

“Ja.” Zei ik. “Vast en zeker. We zullen de Schorsman niet snel terug zien.”

Jeroen grijnsde. Ik lachte terug.

#schrijfsel #schrijven #nederlands #vlaams #fictie #verhaal #tover anna #anna #schrijver #kortverhaal

1 note · View note

spy-in-the-house · 4 years

Photo

WOODY McBRIDE aka DJ ESP

Brief bio of a DJ: American Techno and Acid Icon DJ ESP aka Woody McBride is in the mix. With releases and remixes on Dave Clarke's White Noise, Josh Wink's Ovum, Eric Powell's Bush, Fat Boy Slim's Skint, Novamute, Acid Tracks, Drop Bass Network and dozens of other labels … keep readin’ more!

without the past … there’s no phuture … these alltime top50 faves in no particular order

01 THE ORB: Toxygene [ Island Records PR12 7432-1 US Promo-12” | 1997 + the whole rest of The Orb catalog! ] 02 APHEX TWIN [RICHARD DAVID JAMES ]: Didgeridoo _ Aboriginal Mix [ A-side from "Analog Bubblebath Vol 2" Rabbit City Records CUT-002 UK WL-12” | 1991 ] 03 WOODY McBRIDE: Onda [ A2-track from "ESPHS03" Xpdigiflex.rec ESPHS-003 FRA 12” | 2008 ] 04 HENRIK B [HENRIK GUSTAV BERNTSSON]: Untitled [ 3 tracks on "Stuntman EP" Corb CORB 1208 SWE 12” | 2000 ] 05 ESP WOODY McBRIDE ft. K JUSTIN J: Everything Under The Sun _ Original Mix [ A-side from Bush 2021 UK 12” | 2003 ] 06 DAVE TIPPER: Neuron Huskie [ Track 8 from "Broken Soul Jamboree" Tippermusic TIPP-004C US CD | 2010 ] 07 THE ADVENT [CISCO FERREIRA & COLIN McBEAN]: In Search [ A-side from "Motor EP" Kombination Research KR-008 UK 12” | 1999 ] 08 ESP [WOODY McBRIDE]: Low. [ Synewave SW-009 US 12” | 1995 ] 09 RICK JAMES: You And I [ A2-track from "Come Get It!" Gordy G7-981R1 US LP | 1978 ] 10 ESP WOODY McBRIDE: Huge [ A-side from "Huge / Stinger" Bush-2005 UK 12” | 2002 ] 11 SLIGHTLY STOOPID: Come Around [ C3-track from "Meanwhile...Back At The Lab" Stoopid Records SR-011LP US 2x12” | 2015 ] 12 ESSIT MUZIQUE [ERIK VAN DEN BROEK]: Essit Musique [ A-side from "Whoo Part Twoo" Dance Arena Productions DAP-005 NL 12” | 1994 ] 13 WOODY McBRIDE: 13 Drive _ DJ ESP Mix [ Communiqué US unreleased Track | 2016 ] 14 [RANDY] BACHMANN [C.F.] TURNER OVERDRIVE: You Aint Seen Nothing Yet [ Mercury 73622 US 7” | 1974 ] 15 JAY LUMEN [CSABA LUMNITZER]: Inside [ Footwork Audio FW008 HUN 12” | 2018 ] 16 WOODY McBRIDE: Tell it like It Is [ White Noise WHITE NOISE-002 EU 12” | 2008 ] 17 ZOMBIE ZOO [JOCHEN WESER & UWE TAUBERT]: Disco Shit [ Amused Records AMR-012 GER 12” | 2007 ] 18 40 THIEVES [COREY BLACK, JAY WILLIAMS, LAYNE FOX, SUSAN LANGAN, TRAVIS KIRSCHBAUM]: Don’t Turn It Off _ Brennen Green Mix [ A-side from "Don't Turn It Off" Chinatown Records SCIFI-004 US 12” | 2009 ] 19 SONIC BOOM [PETE KEMBER]: Ecstacy In Slow Motion [ A-side from "Drone Dream E.P." Sympathy For The Record Industry SFTRI-075 US 7” | 1993 ] 20 NICK CURLY: Cozumel [ B-side from "Azylum EP" Cécille Records CEC-019 GER 12” | 2011 ] 21 JUDAS PRIEST [JOHN PERRY, BRUNO STAPENHILL, JOHN PARTRIDGE, ALAN ATKINS]: The Helion/Electric Eye [ Song 1 from "Live 1988" CDr/Album, Unofficial Release YUG | undated ] 22 ROLLING STONES: Dance _Instrumental [ B-side from "If I Was A Dancer (Dance Pt. 2)" Rolling Stones Records DMD-253 US 12” | 1981 ] 23 ADAMSKI [ADAM TINLEY]: Liveanddirect [ MCA Records MCA-6454 US Album/LP | 1989 ] 24 RHYTHM & SOUND [MARK ERNESTUS & MORITZ VON OSWALD]: Collection [ Rhythm & Sound RSD-1 / Hard Wax GER CD | 2001 ] 25 DJ HYPE [KEVIN ELLIOT FORD]: Peace, Love & Unity [ A-side from "Peace Love & Unity / And Remember Folks" True Playaz TPR-001 UK 12” | 1996 ] 26 ENRICO SANGIULIANO: Moon Rocks [ Drumcode DC-160 SWE 12” | 2016 ] 27 DJ ESP WOODY McBRIDE: Put A Smile On Your Face (And Live Life Like There’s No Tomorrow) [ B1-track from "I Love Acid!" Aciiieeed!-003 GER 12” | 2005 ] 28 ALAN FITZPATRICK: For An Endless Night _ Jel Ford Remix [ A-side from Drumcode DC-140 ss-12” | 2015 ] 29 BLONDIE [CHRIS STEIN, DEBBIE HARRY, CLEM BURKE, JIMMY DESTRI]: Rapture _ Long Version [ A-side from "Rapture" Chrysalis CHS-025-PDJ US 12” | 1981 ] 30 DJ ESP WOODY McBRIDE: All Night Rager [ Communiqué US unreleased Track | undated ] 31 BRICK [AMBRIC BRIDGEFORTH JR., DONALD NEVINS, EDDIE IRONS, JIMMY "LORD" BROWN, RRAY RANSOM, REGI HARGIS]: Dazz [ A-side from "Dazz / Music Matic" Bang Records B-727 DISCO / Atlantic US 12” | 1976 ] 32 THE MAGICIAN [STEPHEN FASANO] feat. YEARS & YEARS [Emre Turkmen, Michael Goldsworthy, Olly Alexander]: Sunlight [ Potion POT-001 NL 12” | 2014 ] 33 THE PROTOTYPES [CHRIS GARVEY & NICK WHITE]: Pale Blue Dot [ A-side from "Pale Blue Dot / Humanoid" Viper Recordings VPR-058V UK 12” | 2015 ] 34 BILLY STEWART [WILLIAM LARRY STEWART]: Summertime [ A-side from "Summertime / To Love To Love" Chess-1966 / MCA Records US 7” | 1966 ] 35 THE PSYCHEDELIC FURS [TIM & RICHARD BUTLER]: Dumb Waiters [ A-Side from "Dumb Waiters" CBS/Columbia CBS-A1166 UK 7”+ Flexi-disc-7" | 1981 ] 36 DJ ESP: Picnic In The Park [ A-side from "Genius Of Fun E.P." A3C0I3D Tracks AT-002 GER 12” | 2001 ] 37 BLUES BROTHERS [ JOHN BELUSHI & DAN AYKROYD]: Rubber Biscuit [ A-side from Atlantic-3564 US 7” | 1978 ] 38 BOMBINO [GOUMOUR ALMOCTAR]: Tar Hani (My Love) [ A2-song from "Agadez" Cumbancha Discovery CMB-LP-072 US Album/LP | 2011 ] 39 WOODS [G. LUCAS CRANE, JARVIS TAVENIERE, JEREMY EARL]: With Light And With Love [ Woodsist WOODSIST-072 US Album/LP | 2014 ] 40 RUN WESTY RUN [R.W.R.]: Run Westy Run [ B6-song from SST Records SST-199 US Album/LP | 1988 ] 41 BROTHERS JOHNSON [GEORGE & LOUIS JOHNSON]: Stomp! [ B-side from A&M Records SP-17111 US Promo-12” | 1980 ] 42 ALEXI DELANO: Love To Adria _ Woody McBride Mix [ A1-track from "V.A. Submissions 11" SubmissionsSUB-011 UK12” | 2006 ] 43 HECTOR LAVOE [HéCTOR JUAN PéREZ MARTíNEZ]: Periodico De Ayer [ A3-song from "De Ti Depende" Fania Records JM-00492 US Album/LP | 1976 ] 44 TECHNOTRONIC [THE PRO 24's] feat. FELLY: Pump Up The Jam _ Jam Edit Mix [ B2-track from ARS Records ARS-3740 BEL 12” | 1989 ] 45 NINE INCH NAILS [TRENT REZNOR & ATTICUS ROSS]: Everyday Is Exactly The Same [ Track 6 from "With Teeth" (NIN – HALO_19) Nothing Records B0004553-02 US CD | 2005 ] 46 JOHNNY VICIOUS [JOHN COLES]: Frozen Bass Vol 1 [ Vicious Muzik Records JV-002 US 12” | 1991 ] 47 ASH: Sunboogie [ Cellophan PHAN-L 001/ Linear GER 12” | 1998 ] 48 THE STREETS [MICHAEL GEOFFREY SKINNER]: Original Pirate Material [ Atlantic 93181-1 / Vice Records 93181-1 US 2x12” / Album | 2002 ] 49 MOVING FUSION [DAN SPARHAM & JEFF LANGTON]: Turbulance [ RAM Records RAMM-021 UK ss-12” | 1998 ] 50 ECHO & THE BUNNYMEN [IAN McCULLOCH, WILL SERGEANT, LES PATTINSON, PETE DE FREITAS]: Villiers Terrace [ B3-song from "Seven Seas 'Life At Brian's - Lean And Hungry'" Korova KOW 35T / WEA 249320-0 UK 12” | 1984 ] #woodymcbride #djesp #bookmarks: FACEBOOK | FB ARTIST | INSTAGRAM | WOODY McBRIDE | DJ ESP SOUNDCLOUD | BEATPORT | RA | RA-EXCHANGE (podcast) YOUTUBE | COMMUNIQUÉ RECORDS | DROP BASS NETWORK

#woodymcbride #djesp #minneapolis #dropbassnetwork #communiquerecords #birdman #theearthworm #4d #sync #fuzzface #acid #techno #usmidwest

2 notes · View notes

joneswilliam72 · 5 years

Text

Read the complete list of 2019 BAFTA nominees.

Best Film

BlacKkKlansman – Jason Blum, Spike Lee, Raymond Mansfield, Sean McKittrick, Jordan Peele

The Favourite – Ceci Dempsey, Ed Guiney, Yorgos Lanthimos, Lee Magiday

Green Book – Jim Burke, Brian Currie, Peter Farrelly, Nick Vallelonga, Charles B. Wessler

Roma – Alfonso Cuarón, Gabriela Rodríguez

A Star Is Born – Bradley Cooper, Bill Gerber, Lynette Howell Taylor

Outstanding British Film

Beast – Michael Pearce, Kristian Brodie, Lauren Dark, Ivana MacKinnon

Bohemian Rhapsody – Bryan Singer, Graham King, Anthony McCarten … our interview with Dexter Fletcher is here.

The Favourite – Yorgos Lanthimos, Ceci Dempsey, Ed Guiney, Lee Magiday, Deborah Davis, Tony McNamara

McQueen – Ian Bonhôte, Peter Ettedgui, Andee Ryder, Nick Taussig

Stan & Ollie – Jon S. Baird, Faye Ward, Jeff Pope

You Were Never Really Here – Lynne Ramsay, Rosa Attab, Pascal Caucheteux, James Wilson

Outstanding Debut By A British Writer, Director or Producer

Apostasy – Daniel Kokotajlo (Writer/Director)

Beast – Michael Pearce (Writer/Director), Lauren Dark (Producer)

A Cambodian Spring – Chris Kelly (Writer/Director/Producer)

Pili – Leanne Welham (Writer/Director), Sophie Harman (Producer)

Ray & Liz – Richard Billingham (Writer/Director), Jacqui Davies (Producer)

Film Not In The English Language

Capernaum – Nadine Labaki, Khaled Mouzanar – Our interview with director Nadine Labaki is here.

Cold War – Paweł Pawlikowski, Tanya Seghatchian, Ewa Puszczyńska

Dogman – Matteo Garrone

Roma – Alfonso Cuarón, Gabriela Rodríguez

Shoplifters – Hirokazu Kore-eda, Kaoru Matsuzaki

Documentary

Free Solo – Elizabeth Chai Vasarhelyi, Jimmy Chin

McQueen – Ian Bonhôte, Peter Ettedgui

RBG – Julie Cohen, Betsy West

They Shall Not Grow Old – Peter Jackson

Three Identical Strangers – Tim Wardle, Grace Hughes-Hallett, Becky Read

Animated Film

Incredibles 2 – Brad Bird, John Walker

Isle Of Dogs – Wes Anderson, Jeremy Dawson

Spider-Man: Into The Spider-Verse – Bob Persichetti, Peter Ramsey, Rodney Rothman, Phil Lord

Director

BlacKkKlansman – Spike Lee

Cold War – Paweł Pawlikowski

The Favourite – Yorgos Lanthimos

Roma – Alfonso Cuarón

A Star Is Born – Bradley Cooper

Original Screenplay

Cold War – Janusz Głowacki, Paweł Pawlikowski

The Favourite – Deborah Davis, Tony McNamara

Green Book – Brian Currie, Peter Farrelly, Nick Vallelonga

Roma – Alfonso Cuarón

Vice – Adam McKay

Adapted Screenplay

BlacKkKlansman – Spike Lee, David Rabinowitz, Charlie Wachtel, Kevin Willmott

Can You Ever Forgive Me? – Nicole Holofcener, Jeff Whitty

First Man – Josh Singer

If Beale Street Could Talk – Barry Jenkins

A Star Is Born – Bradley Cooper, Will Fetters, Eric Roth

Leading Actress

Glenn Close – The Wife … read our interview with Close’s daughter, actress Annie Starke, on acting in The Wife, here.

Lady Gaga – A Star Is Born

Melissa McCarthy – Can You Ever Forgive Me?

Olivia Colman – The Favourite

Viola Davis – Widows

Leading Actor

Bradley Cooper – A Star Is Born

Christian Bale – Vice

Rami Malek – Bohemian Rhapsody

Steve Coogan – Stan & Ollie

Viggo Mortensen – Green Book

Supporting Actress

Amy Adams – Vice

Claire Foy – First Man

Emma Stone – The Favourite

Margot Robbie – Mary Queen of Scots

Rachel Weisz – The Favourite

Supporting Actor

Adam Driver – BlacKkKlansman

Mahershala Ali – Green Book

Richard E. Grant – Can You Ever Forgive Me?

Sam Rockwell – Vice

Timothée Chalamet – Beautiful Boy

Original Music

BlacKkKlansman – Terence Blanchard

If Beale Street Could Talk – Nicholas Britell

Isle Of Dogs – Alexandre Desplat

Mary Poppins Returns – Marc Shaiman

A Star Is Born – Bradley Cooper, Lady Gaga, Lukas Nelson

Cinematography

Bohemian Rhapsody – Newton Thomas Sigel

Cold War – Łukasz Żal

The Favourite – Robbie Ryan

First Man – Linus Sandgren

Roma – Alfonso Cuarón

Editing

Bohemian Rhapsody – John Ottman

The Favourite – Yorgos Mavropsaridis

First Man – Tom Cross

Roma – Alfonso Cuarón, Adam Gough

Vice – Hank Corwin

Production Design

Fantastic Beasts: The Crimes Of Grindelwald – Stuart Craig, Anna Pinnock

The Favourite – Fiona Crombie, Alice Felton

First Man – Nathan Crowley, Kathy Lucas

Mary Poppins Returns – John Myhre, Gordon Sim

Roma – Eugenio Caballero, Bárbara Enríquez

Costume Design

The Ballad Of Buster Scruggs – Mary Zophres

Bohemian Rhapsody – Julian Day

The Favourite – Sandy Powell

Mary Poppins Returns – Sandy Powell

Mary Queen of Scots – Alexandra Byrne

Make Up & Hair

Bohemian Rhapsody – Mark Coulier, Jan Sewell

The Favourite – Nadia Stacey

Mary Queen of Scots – Jenny Shircore

Stan & Ollie – Mark Coulier, Jeremy Woodhead

Vice – Nominees TBC

Sound

Bohemian Rhapsody – John Casali, Tim Cavagin, Nina Hartstone, Paul Massey, John Warhurst

First Man – Mary H. Ellis, Mildred Iatrou Morgan, Ai-Ling Lee, Frank A. Montaño, Jon Taylor

Mission: Impossible – Fallout – Gilbert Lake, James H. Mather, Christopher Munro, Mike Prestwood Smith

A Quiet Place – Erik Aadahl, Michael Barosky, Brandon Procter, Ethan Van der Ryn

A Star Is Born – Steve Morrow, Alan Robert Murray, Jason Ruder, Tom Ozanich, Dean Zupancic

Special Visual Effects

Avengers: Infinity War – Dan DeLeeuw, Russell Earl, Kelly Port, Dan Sudick

Black Panther – Geoffrey Baumann, Jesse James Chisholm, Craig Hammack, Dan Sudick

Fantastic Beasts: The Crimes Of Grindelwald – Tim Burke, Andy Kind, Christian Manz, David Watkins

First Man – Ian Hunter, Paul Lambert, Tristan Myles, J.D. Schwalm

Ready Player One – Matthew E. Butler, Grady Cofer, Roger Guyett, David Shirk

British Short Animation

I’m Ok – Elizabeth Hobbs, Abigail Addison, Jelena Popović

Marfa – Gary McLeod, Myles McLeod

Roughhouse – Jonathan Hodgson, Richard Van Den Boom

British Short Film

73 Cows – Alex Lockwood

Bachelor, 38 – Angela Clarke

The Blue Door – Ben Clark, Megan Pugh, Paul Taylor

The Field – Sandhya Suri, Balthazar de Ganay

Wale – Barnaby Blackburn, Sophie Alexander, Catherine Slater, Edward Speleers

EE Rising Star Award (voted for by the public)

Barry Keoghan

Cynthia Erivo

Jessie Buckley

Lakeith Stanfield

Letitia Wright

from The 405 http://bit.ly/2CeU67g

2 notes · View notes

disenoyutopia-2018-2 · 6 years

Text

FIRST THINGS FIRST 2000

Nosotros, los abajo firmantes, somos diseñadores gráficos, fotógrafos y comunicadores visuales que nos hemos criado en un mundo en el cual las técnicas publicitarias y sus medios se nos han presentado de manera insistente como el lugar más lucrativo, más eficiente y deseable donde utilizar nuestros talentos. Muchos profesores de diseño y mentores promueven esta creencia; el mercado la premia; una marea de libros y publicaciones la refuerza.

Animados en esta dirección, los diseñadores entonces aplican su destreza e imaginación a vender galletas para perros, café del diseñador, diamantes, detergentes, gomina para el pelo, cigarrillos, tarjetas de crédito, zapatillas, tónicos, cerveza sin alcohol y vehículos todoterreno. El trabajo comercial ha pagado siempre las cuentas, pero muchos diseñadores gráficos no han permitido que se convirtiera en gran parte de lo que hacen. Esta es, en cambio, la manera en que el mundo percibe el diseño. El tiempo y la energía profesionales se usan para atender la demanda de cosas que, a lo mejor, no son esenciales.

Muchos de nosotros nos hemos sentido cada vez más incómodos con esta visión del diseño. Los diseñadores que dedican sus esfuerzos ante todo a la publicidad, el marketing y el desarrollo de la marca están apoyando, e implícitamente respaldando, a un ambiente mental tan saturado con mensajes comerciales que está cambiando por completo el modo en que los ciudadanos-consumidores hablan, piensan, sienten, responden e interactúan. Hasta cierto punto estamos ayudando a elaborar un código enormemente dañino para el discurso público.

Hay actividades más valiosas para nuestras habilidades de resolución de problemas. Una crisis ambiental, social y cultural sin precedentes demanda nuestra atención. Muchas intervenciones culturales, campañas de marketing social, libros, revistas, exposiciones, herramientas educativas, programas de televisión, películas, causas caritativas, y otra información –proyectos de diseño- requieren urgentemente nuestra experiencia y ayuda.

Proponemos un cambio de prioridades a favor de unas formas de comunicación más útiles, perdurables y democráticas, un cambio de mentalidad que se aleje del marketing de producto y se dirija hacia la exploración y producción de un nuevo tipo de significado. El alcance del debate está reduciéndose; debe expandirse. El consumismo está avanzando sin oposición; debe desafiarse con otras perspectivas expresadas, en parte, a través de los lenguajes visuales y los recursos del diseño.

En 1964, veintidós comunicadores visuales firmaron la llamada original para que nuestras capacidades se dedicaran a un uso más valioso. Con el crecimiento explosivo de nuestra cultura comercial global, su mensaje ha llegado a ser más urgente. Hoy, renovamos su manifiesto a la espera de que no pasarán más décadas sin tomarlo en serio.»

(Otoño de 1999).

Jonathan Barnbrook, Nick Bell, Andrew Blauvelt, Hans Bockting, Irma Boom, Sheila Levrant de Bretteville, Max Bruinsma, Sian Cook, Linda van Deursen, Chris Dixon, William Drenttel, Gert Dumbar, Simon Esterson, Vince Frost, Ken Garland, Milton Glaser, Jessica Helfand, Steven Heller, Andrew Howard, Tibor Kalman, Jeffery Keedy, Zuzana Licko, Ellen Lupton, Katherine McCoy, Armand Mevis, J. Abbott Millar, Rick Poynor, Lucienne Roberts, Erik Spiekermann, Jan van Toorn, Teal Trigos, Rudy VanderLans, Bob Wilkinson.

3 notes · View notes

finnvandermeer4v69-blog · 6 years

Text

Lady Bird (2017)

Cast:

Saoirse Ronan

Lady Bird McPherson

Laurie Metcalf

...

Marion McPherson

Tracy Letts

...

Larry McPherson

Lucas Hedges

...

Danny O'Neill

Timothée Chalamet

...

Kyle Scheible

Beanie Feldstein

...

Julie Steffans

Lois Smith

...

Sister Sarah Joan

Stephen Henderson

...

Father Leviatch (as Stephen McKinley Henderson)

Odeya Rush

...

Jenna Walton

Jordan Rodrigues

...

Miguel McPherson

Marielle Scott

...

Shelly Yuhan

John Karna

...

Greg Anrue

Jake McDorman

...

Mr. Bruno

Bayne Gibby

...

Casey Kelly

Laura Marano

...

Diana Greenway

Marietta DePrima

...

Miss Patty

Daniel Zovatto

...

Jonah Ruiz

Kristen Cloke

...

Ms. Steffans

Andy Buckley

...

Uncle Matthew

Paul Keller

...

Parish Priest (as Father Paul Keller C.M.F.)

Kathryn Newton

...

Darlene Bell

Myra Turley

...

Sister Gina

Bob Stephenson

...

Father Walther

Abhimanyu Katyal

...

Friendly Banker

Chris Witaske

...

Business Jock

Ben Konigsberg

...

David from College

Gurpreet Gill

...

Convenience Store Clerk

Richard Jin

...

Cool Coffee Manager

Joan Patricia O'Neil

...

Danny's Grandmother

Robert Figueroa

...

Cast Removal Doctor

Carla Valentine

...

Guidance Counselor

Roman Arabia

...

Luis Cruz

Monique Edwards

...

NYC Nurse

Matthew Maher

...

NYC Man on Street

Anita Kalathara

...

Prom Chairwoman

Debra Miller

...

Saleswoman Joyce

Georgia Leva

...

Senior Class Candidate

Derek Butler

...