Tumgik
#for bess fran
bashfoal · 1 year
Text
Tumblr media
sassbot 9000
753 notes · View notes
sassbot9000 · 1 year
Text
Enterprise incels Geordi and Broccoli should just date each other.
Broccoli enters the holodeck expecting Three Musketeers but walks in on Geordi on the beach with a picnic basket, patting the spot on the blanket next to him.
"Cast off your inhibitions and embrace love, truth, joy... and me"
3 notes · View notes
yexuscomic · 1 year
Photo
Tumblr media
EL DIARIO MONTAÑÉS
2 notes · View notes
little-elenaarchive · 2 years
Note
🥇🥇🥇x 908
SEND 🥇 IF YOU LIKE MY PORTRAYAL
Tumblr media
oddly specific number, but im down with it. Thank you so much Care, love you bby <3
1 note · View note
Text
Movie Musical Divas Tournament: Round 1
Tumblr media Tumblr media
Dorothy Dandridge (1922-1965) Carmen Jones (1954) as Carmen Jones | Porgy and Bess (1959) as Bess
"The second Black actress to be nominated for an Oscar. She worked at the Cotton Club, was married to a Nicholas Brother. Ms. Dandridge did not want to take on the stereotypical roles offered to her at the time, which limited her career due to the racism of the film industry. Nonetheless, the roles she did take on remain incredibly iconic." - anonymous
Ann-Margret (1941- ) Bye Bye Birdie (1963, Kim McAfee) | Viva Las Vegas (1964) Rusty Martin) | Newsies (1992, Medda Larkson) | State Fair (1962) - Emily Porter | The Pleasure Seekers (1964) - Fran Hobson | Tommy (1975) - Nora Walker
"The reason I was obsessed with Bye Bye Birdie as a small child! She was not supposed to be the lead of that movie but she ATE. (Sorry you got upstaged, Dick Van Dyke, I love you too.)" - anonymous
This is Round 1 of the Movie Musical Divas tournament. Additional polls in this round may be found by searching #mmround1, or by clicking the link below. Add your propaganda and support by reblogging this post.
ADDITIONAL PROPAGANDA AND MEDIA UNDER CUT: ALL POLLS HERE
Dorothy Dandridge:
Tumblr media Tumblr media
"Dorothy Dandridge is THEEEE iconic musical woman and she DESERVES this." - anonymous
youtube
Photos submitted by: @mygreatadventurehasbegun | Video submitted by: anonymous
Ann-Margret:
"i just want to make sure the propaganda mentions how spectacular she is in tommy, giving a truly unhinged (oscar nominated!) performance and being an absolute trooper in a movie that asks all kinds of wild things of her up to and including writhing around in a sea of baked beans. gotta respect it." - anonymous
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
youtube
Photos and video submitted by: anonymous
16 notes · View notes
boudiccamoment · 1 year
Text
bess fran got dat 1080p
Tumblr media
20 notes · View notes
fervency-if · 1 year
Note
Do any of the characters have nicknames?
Bess' real name is Elisabeth, but she always go by her nickname, and one can choose to shorten the Physician's name to a nickname if they befriend her; otherwise, I'm not completely sure about current ones.
Aubrey was called Bree as a child and teen, but people don't call him that anymore. Roswhen was called 'Rose' when they were younger, and probably still gets called that from time to time.
Even though I oftentimes call Francesco Fran, I don't know what he would think about that - 'begrudging,' amused acceptance, probably.
14 notes · View notes
rotterdamvanalles · 4 months
Text
het oude Luxor Theater aan de Kruiskade (sinds 1917)
Het oude Luxor behoort met zijn circa 900 stoelen tot de categorie ‘middelgrote theaterzalen'. Het biedt een podium aan cabaret, theaterconcerten, kleinere musicalproducties, toneel-, jeugd- & familievoorstellingen.
Op 22 december 1917 openden ondernemers Theo Goeman en Carel van Zwanenburg het (oude) Luxor Theater aan de Kruiskade. Daarmee was het theater het 17de bioscooptheater in de Maasstad. Met 1180 stoelen is het dan de grootste bioscoopzaal van Nederland.[1] Luxor werd ontworpen door architect P. Vermaas. Binnen 10 jaar kwam het theater in de handen van het Duitse Universal Film AG. De nieuwe eigenaren verbouwden grondig: een balkon met 500 stoelen, een nieuwe bredere gevel met kenmerkende lichttoren en grote letters met Luxor Palast.
Tijdens de oorlog bleven er tot 1944 filmvertoningen plaatsvinden. Het is een van de weinige gebouwen die ongeschonden bleven bij het bombardement op Rotterdam. Kort na de bevrijding werd het gebouw enigszins opgeknapt en werden er naast films ook regelmatig variété- en toneelvoorstellingen gespeeld. In de jaren 50 en begin jaren 60 ziet het Luxor grote namen en producties: de eerste onemanshow van Toon Hermans, Édith Piaf, Porgy and Bess, My Fair Lady en Heerlijk duurt het langst.
In 1972 begon weer een grondige verbouwing onder leiding van Carel Witz.[1] Bijna alleen de buitenkant blijft staan: geen balkon meer, maar daarvoor in de plaats een sterk oplopende vloer met een laagliggende toneelvloer, waardoor het zicht op het podium sterk verbeterde. Toch begon niet lang daarna voorzichtig de behoefte te komen aan een groter en beter theater; de foyers zijn te krap, de toiletten te schaars en de technische outillage beperkt. Bovendien vertoont het gebouw langzaam maar zeker ook bouwtechnische gebreken.
Sinds 2001 bestonden er plannen om op de plaats van het oude Luxor een nieuw middelgroot theater te bouwen. Wegens geldgebrek dat voortvloeide uit de economische crisis werd echter besloten het bestaande theatergebouw te restaureren. Deze zeven maanden durende restauratie en uitbreiding, naar het ontwerp van de in Antwerpen gevestigde architecte Aude de Broissia, werd eind 2014 afgerond.
De gemeente Rotterdam schreef een ontwerpwedstrijd uit voor de bouw van het nieuwe Luxor Theater op de Wilhelminapier op de Kop van Zuid. In april van 1996 werd de architect Peter Wilson uitgeroepen tot winnaar. De van oorsprong Australische architect, omschreef zijn ontwerp als 'slank, mooi en elegant'. De combinatie van sober en warm sprak de jury zeer aan. In september 1998 ging de eerste paal de grond in, theatraal aangekleed door Hans Kombrink (toenmalig Wethouder Kunstzaken) en Freek de Jonge; het startsein voor het bouwproces. In september 2000 werd het hoogste punt bereikt.
De allereerste voorstelling, een concert door Mathilde Santing, vond plaats op 25 februari 2001. Youp van 't Hek presenteerde op 24 april het eerste exemplaar van een boek over het Nieuwe Luxor Theater dat werd geschreven door Haagsche Courant-journalist Frans Happel. Op zaterdag 28 april was de officiële opening, met de premièrevoorstelling van City van het kleinkunstduo Mini & Maxi. Hierbij was ook (toen nog) koningin Beatrix aanwezig. Daarmee was Rotterdam een groot amusementstheater (met 1527 stoelen) rijker. In het nieuwe theater zijn veelal langere series voorstellingen van grootschalige producties in de genres musical & muziektheater, show & variété, cabaret, theaterconcerten, jeugd & familie, opera en dans te zien.
Het gebouw heeft naast een opvallende architectuur ook een bijzondere belettering in en op het gebouw. Speciaal voor Luxor Theater is een lettertype ontworpen als onderdeel van de corporate identity. Dit letterfont past in elke ruimte waar men een boodschap kwijt wil (One Fits All). Het letterfont heet LUXOR.
Foto en Informatie komt van Wikipedia
Tumblr media
1 note · View note
nievesmorena · 9 months
Text
Tumblr media
2063 Chatsworth House
Chatsworth House es una gran mansión británica de tipo country house (palacio rural similar a las villas italianas y chateaux franceses) que entraña extraordinaria importancia histórica y artística. Domina una formidable propiedad de 40 hectáreas de jardines, prados y bosques en el condado inglés de Derbyshire, a unos cinco kilómetros del pueblo de Bakewell. Junto con otra mansión vecina de estilo Tudor (Haddon Hall), Chatsworth es el puntal turístico y económico de esta pequeña localidad de 4000 habitantes ya que recibe anualmente más de 300.000 visitas. Ofrece cada año múltiples actividades como recorridos guiados, clases didácticas para niños, ferias populares y actuaciones de teatro y música, y además explota comercialmente sus atractivos alquilando espacios para actos privados y gestionando diversos restaurantes, cafeterías y tiendas que venden souvenirs y productos locales.
Esta mansión es famosa por sus asombrosos tesoros artísticos, que incluyen la colección privada de dibujos antiguos más valiosa del mundo, con ejemplos de Leonardo, Rafael, Tiziano, Parmigianino, Durero, Brueghel, Van Dyck y Rubens. Cuenta así mismo con pinturas de Rembrandt, Frans Hals, Poussin, Murillo, Canaletto, Gainsborough y Lucian Freud, estatuas de Canova y un gran acervo documental y de artes decorativas (objetos orientales, cerámicas, tapices...). Desde 1549 el edificio y sus terrenos circundantes pertenecen al linaje Cavendish, que ostenta el título de duques de Devonshire.
El edificio fue temporalmente, entre 1995 y 1996, uno de los bienes de la Lista Indicativa de Reino Unido.
Los orígenes de Chatsworth se remontan al siglo XI: el manuscrito Domesday Book (conservado en los Archivos Nacionales del Reino Unido en Kew, Londres) menciona la existencia de una casa en este lugar. En aquella época era una propiedad real bajo protección de William de Peverel.
En 1549 la parcela fue adquirida por un tesorero de Enrique VIII, William Cavendish, quien siguió los consejos de su esposa Bess de Hardwick para mudarse aquí desde su residencia en Suffolk. Iniciaron en 1553 la construcción de una nueva casa a orillas del río Derwent, y aunque Cavendish falleció cuatro años después, su viuda prosiguió las obras y las terminó en la década siguiente. De planta rectangular y con un patio central, la mansión medía 50 x 60 metros y su fachada se realzaba con cuatro torretas.
Bess de Hardwick contrajo nuevas nupcias con George Talbot, VI conde de Shrewsbury, noble que en 1568 fue encargado de custodiar a María Estuardo tras su abdicación del trono de Escocia, razón por la cual la ex-reina residió varias veces en Chatsworth. Bess falleció en 1608 y la propiedad pasó a su segundo hijo, William Cavendish, quien fue nombrado conde de Devonshire. Este título pasaría a ser ducado décadas después, y sus actuales titulares siguen siendo propietarios de Chatsworth House.
A finales del siglo XVII el cuarto duque fue apartado de la corte de Jaime II por cuestiones políticas, y se retiró a Chatsworth. Para engrandecer su residencia habitual, emprendió en 1687 una ambiciosa reforma; inicialmente pensó en remodelar solo la fachada sur, pero luego decidió modificar también la orientada al oeste. El resultado fue un edificio con aspecto de templo romano, con pilastras jónicas y un frontón, que influiría en la arquitectura barroca del país. Tanto la mansión como las escalinatas que descienden a los jardines serían nuevamente remodeladas en el siglo XIX.
Como dato singular, la mansión tiene sus ventanales de madera cubiertos de oro. Esta ornamentación, que parece un derroche, se justifica a día de hoy porque el baño de oro es muy resistente a las inclemencias del tiempo, de modo que si una capa de pintura hay que renovarla cada seis años, las de oro resisten treinta.
El siguiente gran promotor de la actual riqueza de Chatsworth sería el sexto duque de Devonshire: heredó el título en 1811 junto con seis grandes conjuntos patrimoniales que sumaban 810 kilómetros cuadrados de terreno en Inglaterra e Irlanda. La explotación de tantas tierras proporcionaba al nuevo duque colosales ingresos, con los que costeó múltiples retoques en la casa, si bien decidió mantener intactos sus elementos principales a pesar de que estaba obsoleta para el gusto de la época; por aquellos años la reina Victoria consideraba inhabitable Hampton Court, un palacio muy similar. Entre los cambios que el sexto duque sí introdujo destaca una gran ampliación de planta alargada hacia el lado norte, en un austero estilo neoclásico, destinada mayormente al personal de servicio y terminada en su extremo con un belvedere (torre-mirador). El duque también sumó nuevos corredores o pasillos en los ángulos del patio principal, que permitían acceder a otras alas del bloque sin tener que salir a la intemperie. Gran bibliófilo, construyó además una biblioteca a dos alturas con una balconada de madera. Le gustaba el mármol, que empleó para embellecer diversos interiores con sofisticadas chimeneas. Ya en esos años los jardines gozaban de gran renombre; inicialmente conformados en parterres geométricos al modo de Versalles, habían ido adoptando el llamado estilo inglés, de una medida informalidad, gracias en parte a reformas de Capability Brown, quien llegó a desviar el río Derwent y plantar cientos de árboles en la colina posterior para dar a la mansión un entorno grandioso.
En los tiempos del antiguo régimen los miembros de la nobleza dedicaban no poco de su tiempo a la vida social, la cual requería organizar lujosas fiestas, cacerías y demás diversiones para las cuales las mansiones debían contar con infraestructura apropiada: múltiples salones, jardines, caballerizas... El énfasis dado al protocolo y a la ostentación era tal, que los palacios de la alta aristocracia eran sometidos a carísimas reformas en previsión de una visita de la Familia Real que no siempre se hacía realidad. Sí en Chatsworth: en 1843, los reyes Victoria y Alberto acudieron a contemplar en los jardines un alarde de fuentes iluminadas; acto al que también acudió el Duque de Wellington. Ya tiempo antes, siendo una princesa de trece años, Victoria disfrutó en Chatsworth de su primera cena formal como adulta.
A principios del siglo XX los duques de Devonshire sufrieron una tremenda crisis económica; al morir el octavo duque en 1908 afloraron deudas por medio millón de libras, cifra entonces enorme. El declive venía de muchos años atrás, ya que la actividad agrícola (fuente principal de ingresos) atravesaba una depresión desde la década de 1870, y además el sexto duque había acumulado deudas por sus gustos extravagantes. En 1912 la familia tuvo que vender valiosos libros e impresos (incluyendo varios de Shakespeare) a la Huntington Library de California, después en los años de la I Guerra Mundial se desprendió de terrenos en Somerset, Sussex y Derbyshire, y finalmente en 1920 vendió a unos promotores su residencia londinense, Devonshire House, que ocupaba 12.000 metros cuadrados en la zona de Piccadilly; fue demolida, si bien gran parte de su contenido se trajo a Chatsworth.
También en 1920 los duques tuvieron que derribar el gigantesco invernadero que tenían en el jardín porque no podían costear su mantenimiento: requería el trabajo de diez operarios y las plantas se habían helado por falta de carbón para el sistema de calefacción, que consumía anualmente 300 toneladas. Hasta su desaparición, este invernadero fue considerado el más grande del mundo y acudían a verlo curiosos de varios países. Albergaba una recreación de selva tropical con árboles de gran porte y con un estanque de nenúfares gigantes, y también se plantaron aquí algunos ejemplares de plátano, bautizados como Cavendish en honor de los duques; denominación vigente aún hoy.
A pesar de las estrecheces económicas, los Cavendish mantuvieron una vida de comodidades al modo señorial: el personal doméstico ascendía a 38 empleados, y se ofrecían banquetes a decenas de invitados con exquisiteces importadas, como sopa de tortuga. En aquella época, cada tortuga traída del Caribe costaba más dinero que el salario anual de una sirvienta.
La Segunda Guerra Mundial trastornó el funcionamiento de casi todas las grandes mansiones inglesas, de las que algunas, por orden gubernativa, fueron usadas como acuartelamiento para las tropas y resultaron muy dañadas. Por suerte el décimo duque eludió que tal medida se aplicase en Chatsworth: ofreció la mansión para albergar a las alumnas de un colegio femenino de Gales, Penrhos College. El contenido más valioso de la casa se empaquetó y desalojó en once días, y las niñas se instalaron en los salones. Algunos de ellos se habilitaron como dormitorios colectivos, y la mala ventilación causó moho detrás de los cuadros. Chatsworth tuvo este peculiar uso durante seis años, y no sería reocupada por los Cavendish hasta la década de los 50.
Durante la primera mitad del siglo XX los duques mantuvieron una intensa vida social y mundana, trabando amistad con celebridades de Estados Unidos, tanto VIPs de la política como figuras del espectáculo. Conocieron a un joven Fred Astaire y a su hermana Adele cuando actuaban como bailarines en Londres. Ella se casó con un hijo de los duques en 1932 y dejó de actuar; pero en poco tiempo enviudó y regresó a su país.
En 1944, los duques emparentaron con la familia Kennedy: Kathleen, hermana del futuro presidente de Estados Unidos, se casó con el primogénito del décimo duque. Pero por desgracia el matrimonio falleció en pocos años: él en acto de combate en Bélgica, y ella en un accidente aéreo en 1948. Sus cuerpos fueron sepultados en Chatsworth, y en 1963 el ya presidente J. F. Kennedy acudió de incógnito a visitar la tumba de su hermana.
Los duques de Devonshire vivirían otro revés más prolongado a partir de 1950. El décimo duque murió inesperadamente sin cerrar la transmisión de sus bienes, que por ello quedaron sujetos al pago de un 80% por impuestos de herencia. El volumen de dinero a pagar ascendía a 7 millones de libras (equivalentes a unos 172 millones actuales). Algunos asesores consideraron que la situación no tenía solución y que Chatsworth House debía donarse al Estado a modo de museo, pero el nuevo duque lo evitó: vendió amplias parcelas de terreno, cedió otra mansión (Hardwick Hall) al Tesoro británico (que la dejó en manos del National Trust) y también se desprendió de algunas importantes obras de arte. La liquidación de la deuda se prolongó siete años, durante los cuales la suma creció aún más por los intereses.
En 1981 los duques crearon un charitable trust (organismo similar a una fundación sin ánimo de lucro) que asegurase la pervivencia de la casa y su entorno. Este trust, mediante un acuerdo a 99 años, controla la gestión del conjunto pagando a los Cavendish un alquiler anual de un millón de libras, si bien la familia reintegra una cifra al trust por residir en una parte de la casa. La propiedad está abierta al turismo con un enfoque moderno: organiza múltiples actividades (ferias, conciertos, funciones de teatro), cuenta con varios restaurantes y cafeterías en edificios anexos, alberga banquetes nupciales y demás celebraciones privadas, y comercializa una amplia gama de productos como libros, souvenirs, objetos decorativos y comestibles de la región. Gracias a la exención de impuestos que favorece al trust, todos los beneficios obtenidos revierten en la conservación del conjunto.
En 2010 se culminó un plan de rehabilitación de cinco años que costó 14 millones de libras, y el mantenimiento ordinario absorbe cuatro millones anuales, por lo cual la familia se ha visto obligada a vender algunas obras de arte y antigüedades para reunir dinero. En 2010 el duque subastó bienes de relevancia menor (entre ellos, un coche Humber de 1915) recaudando casi 6,5 millones de libras. Pero entre las piezas vendidas en las últimas décadas se cuentan también valiosísimos dibujos. Dado que son sensibles a la luz y permanecen archivados, los duques entienden que su venta no altera la integridad decorativa de la mansión. Entre las piezas más preciadas que han abandonado la colección, se cuenta el célebre Liber veritatis de Claudio de Lorena (adquirido por el Museo Británico en 1957) y un boceto de Rafael, Cabeza de apóstol, subastado en diciembre de 2012 y que marcó un récord mundial (36 millones de euros). También se vendió en 2010 (tras un debate en la prensa) un bajorrelieve en bronce de Pierino da Vinci, sobrino de Leonardo; no se pudo reunir dinero para retenerlo en el país, y el gobierno tuvo que autorizar su exportación y venta al Museo Liechtenstein de Viena.
El conjunto, además de la mansión principal, cuenta con dos edificios exentos de época isabelina (uno de ellos, una torre de cacerías), establos y un puente sobre el río levantados en el siglo XVIII, e invernaderos de vidrio del siglo XIX. Singular es una fuente de agua cuyo surtidor alcanza 90 metros de altura; se construyó en honor del zar Nicolás I de Rusia, que iba a visitar Chatsworth en 1844 pero no llegó a hacerlo. Posteriormente se sumaron unas turbinas a esta instalación para obtener electricidad de la energía hidráulica, y en 1988 se modernizaron, de modo que la fuerza del agua produce actualmente casi un tercio de la luz necesaria en la mansión.
Chatsworth ha sido empleado como locación de diversas películas de época, como Orgullo y prejuicio (2005) y La duquesa (2008), ambas protagonizadas por Keira Knightley. La segunda de estas películas se centra precisamente en Georgiana Cavendish, una antepasada de los actuales propietarios de la mansión. Otro filme de renombre rodado parcialmente aquí fue El hombre lobo (2010), con Benicio del Toro y Anthony Hopkins.
0 notes
openingnightposts · 11 months
Link
0 notes
kariachi · 1 year
Text
Some quick thing to go with that last 'give five headcanons' post last night. A glimpse of the aftermath of the shit that started it all.
~~
As mothers of young children all, the sound of a commotion did not necessarily draw their full attention under normal circumstances. After all, between the ages of three and seven was prime running around and causing a ruckus time, especially their spawn. But a commotion directly after Dalia’d gone off to check on them? Because they had gone all too quiet? And such a loud one?
It had taken only moments for the others to follow after her, some even forgetting their hats in their rush. It was only a short distance to the lot in which the children played during their meetings, far enough for the youngest to feel bold but near enough to hear their shouts and Pearl’s barking laugh. Nobody was laughing there, and the women skidded to a halt as they watched a great squid creature flee through an alleyway that should have been far too small for it. Dalia was watching it go, snarl on her face and shovel clutched in her hands.
There wasn’t a second thought as to whether she had that side of the situation under control, freeing the rest to rush to their children, huddled at a safe distance and openly distressed. Talking of new friends and how mean Dalia was, babbling nonsense of dying out and saving humanity. Little Jose was crying, sending Teresa’s hackles up even further than they already were. It was only once they had assured themselves that nobody was injured- spooked, upset, but not hurt- that any care was paid to the actual issue at hand.
Settling her little girl on her hip, Máire turned her attention to Dalia, stood there with her hand fisted protectively in the back of her boy’s collar, weapon still in hand.
“A shovel, Dal,” she asked, almost bemused, her accent coming through thick.
“Almost surprised she didn’t go at that thing with her bare hands,” Bess muttered, a hand on Pearl’s shoulder like she may vanish.
“Things are less uppity if you hit them with a shovel,” Dalia said. “They learn quicker.” They all nodded at this truth, hoping the children were soaking it in. Hopefully they wouldn’t have to follow in their footsteps, but just in case, it was good to know.
“What was that,” Fran asked. She was the only one without a hand on a child, but she’d placed herself firmly between the twins and the alleyway.
“Not a clue,” Bess said, “but I think we should keep a closer watch on the kids from now on.” An uproar of disagreement came from the children, but the women all nodded.
“Whatever it was,” Máire said, “I’m having Father Slane pray over Erin, just in case. I’d suggest the lot of you do the similar.” Dalia snorted.
“Oh, our rabbi would love that.” Shaking her head, she urged her boy back towards the house. “Come along, ladies. We should probably be discussing this inside…”
1 note · View note
bashfoal · 10 months
Text
Tumblr media Tumblr media
data minds his manners :3
320 notes · View notes
wqp88888 · 2 years
Text
Common Nicknames in English
This chart shows the nicknames for common given names. You need to be careful, however. Do not call someone by their nickname, unless that is what they tell you to do! Also, the 'nickname' below is sometimes the person's real name. If you call a person "Jack," that does not always mean that his real name is "John"; his parents might have given him the name "Jack" when he was born!
Also, names ending in "y" or "ie" are often used by children, but they use the shorter, more "adult" version of the nickname when they grow up.
Once you have studied these, try the The Nickname Game! (When there are several nicknames, only the first one is used in the same.)
Male
Albert Al
Andrew Andy
Anthony Tony
Arthur Art, Arty
Bernard Bernie, Bern
Charles Charlie, Chuck
Christopher Chris
Daniel Dan, Danny
Donald Don
Edward Ed, Eddie
Eugene Gene
Francis Frank, Fran
Frederick Fred, Freddy
Henry Hank
Irving Irv
James Jim, Jimmy
Joseph Joe
John Jack, Jacky
Lawrence Larry
Leonard Leo
Nathan Nat, Nate
Nicholas Nick
Patrick Pat
Peter Pete
Raymond Ray
Richard Dick, Rick
Robert Bob, Bobby, Rob
Ronald Ron, Ronny
Russell Russ
Samuel Sam, Sammy
Stephan Steve
Stuart Stu
Theodore Ted, Teddy
Thomas Tom, Thom, Tommy
Timothy Tim, Timmy
Walter Walt, Wally
William Bill, Billy, Will, Willy
Female
Amanda Mandy
Catherine Cathy. Cath
Christine Chris, Chrissy
Cynthia Cindy, Cynth
Deborah Deb, Debbie
Elizabeth Betty, Beth, Liz, Bess
Florence Flo
Frances Fran, Francie
Janet Jan
Katherine Kathy, Kate
Janice Jan
Nancy Nan
Pamela Pam
Patricia Pat
Roberta Bobbie
Sophia Sophie
Susan Sue, Suzie
Teresa Terry
Valerie Val
Veronica Ronnie
Yvonne Vonna
0 notes
malka-lisitsa · 2 years
Note
If you receive this, you make somebody happy! Go on (or not) and send this to ten of your followers who makes you happy or somebody you think needs cheering up. If you get one back, even better! ♡
Tumblr media Tumblr media
DAT MY BESS FRAN SHE A RL BAD BITCH <3 <3 <3 <3
1 note · View note
keywestlou · 2 years
Text
HO HO, YOGI BEAR! SYRACUSE 6-0!
HO HO, YOGI BEAR! SYRACUSE 6-0! - https://keywestlou.com/ho-ho-yogi-bear-syracuse-6-0/Ho Ho, Yogi Bear! Syracuse continues its undefeated run! Six and O! Defeated North Carolina State yesterday 24-9. A tough game. A tough opponent. Next week Clemson. Even tougher. Presently 7-0. Yesterday's game played at Syracuse. Sold out! Fifty thousand! My good friends Tom and Fran Dixson missed the game. Vacationing in Siberia. Return Thursday. Many of this year's candidates are sickos. Mike Itkis is a "liberal independent" candidate opposing Democrat Rep. Jerry Nadler in New York's 12th Congressional District. Itkis supports liberal positions such as abortion rights, gun control, and equal economic opportunity for all. He is also "pro-sex" in every regard. To evidence he is a hardened supporter of sex positivity, Itkis released a 13 minute video on the adult video website Pornhub. Itkis - a registered Democrat - starred in the movie with porn star Nicole Sage. He commented: "One of the most meaningful experiences of my life." Sounds like it would be. Itkis claims he is an "introvert." He just came out of the "introvert closet." Washington Post columnist Eugene Robinson wrote in an article yesterday: "The 2022 midterms are the most important of my lifetime." For all of us! Bess Levin did it again. Labeled Trump's reaction to this week's January 6 Committee hearing: "Trump reacts to the January 6 Committee subpoena like a guy who knows the walls are closing in.....It's not a great day to be Donald Trump and even he seems to know it." Suppose stone crabs or spiny lobsters disappeared from Keys waters this season. None to fish. None to capture. None to sell. Alaska is experiencing a somewhat similar situation this season. Except it is for real and not supposedly. Alaska cancelled its snow crab season for the first time this year. Officials are perplexed. The Alaska Department of Fish and Game cancelled the entire 2022-2023 season. One billion stone crabs disappeared. Next year a question mark. Presently, thousands of fishermen and others involved directly and indirectly with the Alaskan snow crabs are out of work. No one knows why the snow crabs have disappeared. A major investigation is underway. I will be out and about tonight. A great evening planned. Meeting Jean Thornton at the Chart Room at 6. A drink or two. Then stone crabs somewhere. Enjoy your Sunday!    
0 notes
wisper-panda · 3 years
Text
I finished some art. Did some art. And haven't posted a damn thing.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
18 notes · View notes