cedricfaitsontourdupilat · 5 months ago
Text
GALIBIER CHALLENGE
A Saint-Michel-de-Maurienne, le 2 juin 2024
Voici venu le temps de la première grande cyclosportive de haute montagne avec cette 4eme édition de la Galibier Challenge et 3eme participation consécutive pour ma part. L’organisation à taille humaine et très sympathique ainsi qu’un parcours relativement court mais fort en dénivelé avec le Galibier comme arrivée font de cet évènement un vrai succès. La météo d’avril / mai pouvait laisser craindre le pire et il pleut même encore ce samedi en fin de journée (neige au Galibier avec 1,5° à 17h !) mais finalement nous aurons un dimanche bien mieux que les prévisions avec beaucoup de soleil.
Tumblr media
Début juin, on n’est pas maitre des éléments et cette année encore il faudra se contenter d’arriver au tunnel du Galibier (2556m) qui vient tout juste d’être ouvert à la circulation ; le col au-dessus est encore inaccessible avec des quantités de neige jamais vu depuis 20 ans à pareil époque ! Il fait bien frisquet à 7h45 pour aller mettre un sac de vêtements chauds dans la navette prévue à cet effet (en prévision de la descente du Géant des Alpes) puis à 8h et jusqu’à 8h15, heure du départ, le soleil gagne la ligne et nous réchauffe. Après les dernières consignes de sécurité, le peloton est lâché en direction d’Orelle pour le début des hostilités.
Bien calé en tête j’ai le temps d’échanger quelques mots avec Gérome Romey (co-équipier Hexagone sur Zwift) avant une 1ere accélération où je reste vigilent : pas question de rater une éventuelle échappée ! On arrive groupé pour la Montée de la Fusine (2,7 km à 6%) : ça monte sans à-coup mais toujours à 5w/kg ou plus et je me contente de rester placé pour un effort similaire à l’an dernier : parfait comme entrée en matière ! La descente est rapide et peu technique à part 2 virages à la fin et on revient sur la nationale sans cassure. On repasse alors à St-Michel-de-Maurienne, avec un peloton assez conséquent encore, pour aller sur la 2eme difficulté ; le col de Beau Plan (11,2 km à 6.3%).
Tumblr media
D’emblé ça part au sprint ; je fais l’effort pour rester placé mais ces premiers instants entre 5 et 6w/kg sont beaucoup trop rapides ! Heureusement ça se calme légèrement mais reste sur des bases plus élevées que l’an dernier alors que le groupe a déjà bien explosé. Ce n’est pas simple et je me retrouve plusieurs fois limite avant d’accrocher le bon wagon du côté de Beaume : un passage plus facile avant un final de nouveau très fort où je n’arrive pas à finir de manger ma barre de céréales ! A près de 5w/kg sur l’ensemble de ce col c’est 1’20 plus rapide que l’an dernier (et +10W) mais au moins je suis dans le bon coup puisque qu’on plonge à une dizaine dans la descente et que personne ne reviendra malgré des écarts loin d’être définitifs à ce moment. Les ¾ de la descente se passe correctement avant que je ne lâche du lest sur le dernier ¼ : j’en profite pour bien boire et récupérer un bidon auprès de mes parents alors que nous repassons St-Michel-de-Maurienne pour prendre la direction du Col du Télégraphe sans transition.
Tumblr media
Le Télégraphe et ces 12km à 6.8% monte encore le curseur de la difficulté : en plus je dois boucher 15’’, avec Cédric Stempel qui a déraillé juste au pied ! C’est chose fait quelques instants plus tard et je me retrouve avec Antoine Boudsocq, Axel Arnold, Béranger Brossel, Alexis Lebert, Jordan Manenti, Thomas Garnier et Tijn Voerman. Derrière ce n’est pas loin (30-40’’) mais le tempo est bon et on perd assez vite Jordan et Béranger. A 7, c’est souvent Thomas qui fait le train ou Antoine qui tente d’accélérer ; un peu juste, le craquage n’est pas loin du côté de l’aire de pique-nique mais je parviens à recoller jusqu’à 3kms du sommet où Cédric accélère sévèrement : tout le monde embraye sauf moi qui tente bien de réagir mais ça ne suffit pas ! Je limite la casse avant de revenir au prix de quelques minutes autour des 5,5w/kg et on franchit ensemble le sommet : c’est 2’42 plus vite que l’an dernier et + 27W ; je m’attends à un Galibier compliqué !
Tumblr media
En tout cas le top 10 est en très bonne voie et je profite de la descente sur Valloire pour me ravitailler. Pas de soucis pour traverser la station où il n’y a presque personne, puis le Galibier peut commercer : 17km à 6.6%. La rampe des Verneys nous remet vite en action et j’imprime un gros tempo pour voir comment répondent les jambes : ça relaie bien dans le hameau et le long faux plat jusqu’à Bonnenuit où je me demande comment je fais éviter la 7eme place car les 6 camarades me semblent très costauds. Après les lacets je place une bonne accélération et prends quelques mètres puis tente une nouvelle attaque avec le même résultat : on ne me laisse pas partir ! Antoine dégaine à son tour : c’est sauve qui peu et je suis bien le 7eme homme ! 1er lâché je pense devoir fini seul et maintient 310W avant de voir Alexis pas au mieux puis les 5 autres qui se regroupent. Toujours régulier je fais vite le petit jump pour revenir avant le passage plus facile de Plan-Lachat : encore dans le match à 7km du but je me ravitaille encore en gel avant le final très costaud. Virage à droite et c’est parti : à 5,4w/kg je ne joue pas longtemps sous peine d’exploser sévèrement ; Alexis craque vite aussi et on se retrouve tous les 2. J’essaie de maintenir 300W même si ça devient compliqué ; un temps légèrement distancé, je reviens et prend même la main pour gagner le bras de fer. Devant Cédric craque aussi laissant les 4 autres se jouer la victoire au sprint. Pour ma part je peux terminer sereinement, Cédric ayant 1’ d’avance et pouvant gérer mon avance sur Alexis : petite baisse de watts sur ce final mais belle 6eme place, 1er des M3 au milieu des murs de neige !
Tumblr media
Seulement 2’30 de retard sur Antoine qui l’emporte devant Thomas, Tijn et Axel. A 1’ de Cédric 5eme, j’ai tout de même bien résisté dans ce Galibier bien qu’ayant fait un Beau-Plan et Télégraphe plus fort que l’an dernier. D’ailleurs mon enchainement Télégraphe-Galibier est le meilleur de mes 3 participations aussi bien en temps qu’en puissance (1’ de moins et 7W de +) : de quoi être assez satisfait et pas de regrets par rapport aux gars de devant. Une fois passé la ligne d’arrivée nous avons eu la surprise d’avoir gagné un contrôle antidopage (pour les 6 premiers) ; arrivé à 11h15, l’histoire s’est éternisée jusqu’à 13h pour enfin profiter des paysages et remplir l’appareil photo d’images toutes plus belles les unes que les autres dans une ambiance assez incroyable. La descente ne fut finalement pas si froide et le repas d’après course succulent, local et copieux ; bravo aux organisateurs, signaleurs et bénévoles pour cette très belle épreuve.
Tumblr media
Classement
Site de l'épreuve :
Ou sur ce lien
Tumblr media
Strava
0 notes
etapereine · 4 months ago
Text
schrödinger’s gc favorite
13 notes · View notes
lsundarinfo · 7 months ago
Text
Conquering the Peaks: Top 10 Motorable Mountain Passes in France
Tumblr media
France, a country synonymous with romance, boasts not just charming cities and historic landmarks, but also breathtaking mountain ranges that beckon adventurous drivers. Winding roads snake through majestic peaks, offering stunning vistas and unforgettable experiences. Buckle up and get ready to explore the top 10 motorable mountain passes in France:
1. Col de la Bonette (French Alps): Claiming the title of the highest paved road in Europe at a staggering 2807 meters (9,209 ft), Col de la Bonette is a must-do for driving enthusiasts. The ascent is challenging with tight corners and switchbacks, but the panoramic views of the Mercantour National Park are simply unmatched. Be aware that the road might be closed during winter due to snow.
2. Col du Tourmalet (Pyrenees): A legendary climb in the Tour de France cycling race, Col du Tourmalet sits at an impressive 2115 meters (6,936 ft). The route offers diverse landscapes, from lush valleys to barren moonscapes. Keep an eye out for the iconic stele commemorating the Tour de France champions at the summit.
3. Col de l'Iseran (French Alps): Connecting Tignes and Val d'Isère ski resorts, Col de l'Iseran stands at a height of 2341 meters (7,680 ft). The drive is known for its gentle slopes and wide open spaces, making it a scenic and relaxing journey. This pass is a great choice for families or those new to mountain driving.
4. Col du Galibier (French Alps): Another iconic climb in the Tour de France, Col du Galibier reaches a height of 2365 meters (7,760 ft). The route features dramatic switchbacks and breathtaking views of the surrounding peaks, including the majestic Mont Blanc. Be prepared for unpredictable weather conditions at this high altitude.
5. Route des Grandes Alpes (French Alps): More than just a single pass, Route des Grandes Alpes is a scenic route spanning 700 kilometers (435 miles) that traverses the French Alps. This epic journey connects Lake Geneva to the French Riviera, offering a diverse landscape of mountains, valleys, and charming villages. Be sure to factor in multiple days to fully appreciate this incredible route.
6. Col de la Madeleine (French Alps): Lying at an altitude of 2083 meters (6,834 ft), Col de la Madeleine is another challenging climb for cyclists and drivers alike. The route features 21 hairpin bends and stunning views of the Beaufortin Valley. This pass is a popular choice for those seeking a scenic yet demanding drive.
7. Col de Cayolle (French Alps): Nestled in the Mercantour National Park, Col de Cayolle sits at a height of 2326 meters (7,631 ft). The route offers a mix of forested areas and open meadows, with opportunities for wildlife spotting along the way. This pass is a great choice for nature lovers seeking a more tranquil driving experience.
8. Col de Porte (French Alps): Connecting the Tarentaise and Maurienne valleys at an altitude of 1325 meters (4,347 ft), Col de Porte is a relatively low-altitude pass compared to others on this list. The route is known for its gentle slopes and wide open spaces, making it a great choice for a relaxing drive with scenic views. This pass is also a popular spot for paragliding enthusiasts.
9. Col de la Forclaz (French Alps): Located near Chamonix, Col de la Forclaz sits at a height of 1525 meters (5,003 ft). The route offers breathtaking views of Mont Blanc and the surrounding glaciers. This pass is a great starting point for exploring the Chamonix Mont-Blanc valley, a paradise for hikers and nature lovers.
10. Col de la Schlucht (Vosges Mountains): Situated in the Vosges Mountains, Col de la Schlucht stands at an altitude of 1139 meters (3,737 ft). The route is known for its dense forests and charming villages. This pass is a popular destination for winter sports enthusiasts and offers beautiful scenery year-round.
Tips for Driving in France as a Foreign Tourist:
Exploring France's mountain passes by car is a truly unforgettable experience. With breathtaking scenery, challenging roads, and charming villages along the way, it's a journey for the adventurous soul. Be sure to plan your trip carefully, obtain the necessary permits, and follow safety precautions while driving in the mountains. With the tips provided and a bit of research, you can embark on an epic road trip and conquer the peaks of France!
0 notes
musispoedmacarsiv · 8 months ago
Text
27 Şubat 2024 Mint Vero Volley Monza Projekt Varşova Maçı
*Monza Arena'da saat 22:00'de başlayacak olan CEV Erkekler Challenge Kupası Final rövanş maçı. İlk maçı Polonya ekibi Projekt 3-1 kazanmıştı. Zafer için onlara 2 set yetecek. Ev sahibi İtalya temsilcisi Monza ise önce net galibiyete ulaşmayı ve ardından altın seti kovalayacak. Seyirci atmosferi de bir anlamda onların yanında olacak. İki ekibin bu organizasyondaki ilk şampiyonluklarını hedeflediklerini hatırlatalım. Güzel bir kapanış olması dileğiyle.
*CEV YouTube kanalından naklen yayınlanacak olan maç.
*İlk seti 27-25 alan Projekt 1-0 öne geçti. Monza iyi başlamasının da etkisiyle ilk bölümde hakim olan taraftı. Projekt 17-16'dan sonra 3 sayılık seri yaptı ve kontrolü eline geçirdi. O noktadan sonra da hep bir sayı önde gitti. Son virajda peş peşe sayıyı alarak işi bitirdi. Polonya ekibi dev adımı attı ve şimdi 1 sete ihtiyacı var.
*İkinci sette 25-16 kazanan Projekt durumu 2-0 yaptı ve kupayı garantiledi. Çok net bir oyunla işi bitirdiler. 2-1'den sonra 8 sayılık seri yaptılar ve rahat biçimde sonuna kadar gittiler. Monza ilk setteki psikolojik harpten çıkamayınca direnci düştü ve hayal kırıklığı ile kaldı.
*Üçüncü set 25-17 ile Monza'nın oldu ve tabela 2-1'e geldi. Sonucun kesinleşmesinin getirdiği rahatlıkla etkili bir oyun sergiledi İtalyan ekibi ve şimdi en azından galibiyetle bitirmeyi isteyecek.
*Dördüncü setin galibi 25-22 ile Projekt oldu ve Polonya ekibi 3-1 ile gülerek daha fazla uzatmadı. Monza fena başlamıştı sete ama Projekt 13-11 sonrasında 4 sayılık seri yaparak ipleri eline geçirdi. Bitime kadar da kontrolü tuttu ve günü daha fazla uzatmadan yine 3-1 kazanarak şampiyonluğunu taçlandırdı. Tarihindeki ilk Avrupa kupası sevinci oldu böylece. Tebriklerimizi iletiyoruz tüm ekibe.
0 notes
kurtlukiraz · 1 year ago
Link
Yönetmen ve yazar Hwang Dong-hyuk (Deadline aracılığıyla), "Geçen yıl Squid Game'in ilk sezonunun hayata geçirilmesi 12 yıl sürdü, ancak Squid Game'in şimdiye kadarki en popüler dizi haline gelmesi 12 gün sürdü" dedi. Dong-hyuk'tan gelen aşağıdaki mektup, yenileme duyurusunun yanı sıra çevrimiçi olarak paylaşıldı ve oyunun galibi Seong Gi-hun'un geri döneceğini doğruladı.Ayrıca gizemli Öncü, dedektif Hwang Jun-ho ve Recruiter'ın da geri döneceği doğrulandı. Dizi aynı zamanda dizinin dev robot bebeği Young-hee'nin Cheol-su olarak anılan erkek arkadaşını da tanıtacak.Ancak gösterinin geri dönüşü uzun bir süre için planlanmadığından, 15:00'te gelecek Squid Game: The Challenge adlı gerçeklik yarışmasıyla kendinizi eğlendirebilirsiniz. Çarşamba 22 Kasım. 456 yarışmacının 4,56 milyon dolar (3,78 milyon £) tutarındaki büyük ödül için yarıştığı görülecek.1. sezondaki tüm Squid Game ölümlerinden sonra kimin geri dönebileceği dahil, Squid Game'in gelecek sezonu hakkında bilmeniz gereken her şey için okumaya devam edin.**Squid Game'in 1. sezonu için spoiler uyarısı**Squid Game 2. sezon çıkış tarihi spekülasyonu: Ne zaman yayınlanabilir?Lee Jung-jae, Kalamar Oyununda (Netflix) Seong Gi-hun rolünde netflixSquid Game resmi olarak ikinci sezonuyla geri dönüyor ama hala beklememiz gerekiyor.Çekimler bu yaz başladı (1. sezonun çekimleri yaklaşık 10 ay sürdü), bu nedenle yeni bölüm beklemeyin. 2024 sonu Lee Jung-jae'ye göre (Ilgan Sports aracılığıyla), en azından özellikle 2. sezonun "ölçek açısından daha büyük" olacağı göz önüne alındığında. Konuşurken RadyoTimes.com Ekim 2021'de yazar ve yönetmen Hwang, Squid Game'in ikinci sezonunun zorluklar sunduğunu söyledi."2. sezon için büyük beklentilerin olduğunun farkındayım" dedi. "Kendime sürekli olarak bunu 1. sezondan daha iyi hale getirip getiremeyeceğimi soruyorum. İnsanların yeni sezonda hayal kırıklığına uğramasını istemiyorum."netflixPek çok hayran teorisinden bazılarını olay örgüsüne dahil etmeye çalışabileceğini bile açıkladı."Bu fikirleri araştırmaya çalışacağım ve tabii ki iyi fikirler varsa onları da hikayeye dahil edebilirim" dedi. "Yalnız yazmayı tercih ettiğim için belki YouTube'daki tüm bu fikirler yazarımın odası işlevi görebilir."Ya da belki sosyal medyadaki hayranlardan fikir vermelerini bile isteyebilirim. Bu arada filmler üzerinde çalışırken daha çok düşünmeye çalışacağım."Bilgilerinizi girerek şunları kabul etmiş olursunuz: Şartlar ve koşullar Ve Gizlilik Politikası. Aboneliğinizi istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.Squid Game 2. sezon oyuncu kadrosu: Kim geri dönüyor?Kalamar Oyunu. netflixKalamar Oyunu karakterlerinin çoğunluğunun 1. sezonda öldürüldüğü göz önüne alındığında, 2. sezonda çok sayıda yeni yüz bekliyoruz - ancak Hwang, karakterleri öldürülse bile ilk çalıştırmadan bazı yıldızları geri getirmenin cazip gelebileceğini söyledi ya da görünüşe göre öldürülmüş.Ancak Lee Jung-jae kesinlikle Seung Gi-hun'un ilk oyunlarının galibi olarak geri dönüyor ve yaratıcı Hwang Dong-hyuk da bu haberi doğruluyor."O kadar çok sevgi ve destek aldım ki [viewers]Tabii ki onu tekrar oynamam gerekiyor" dedi Entertainment Weekly'ye. "Fakat bu noktada hikayenin nasıl sonuçlanacağı, karakterlerin nasıl değişeceği ya da bir değişiklik olup olmayacağı hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Seriye yeni karakterler eklenecek."Ayrıca Wi Ha-joon'un, oyunlara gizlice giren ve 1. sezonda Ön Adam (kayıp kardeşi olduğu ortaya çıkan) tarafından vurulan polis memuru Hwang Jun-ho olarak geri döneceğini de biliyoruz.Deadline'a "Ona ne olduğunu öğrenmek için sabırsızlanıyorum" dedi. "Onun canlı olarak geri dönmesini, kardeşini bulmasını ve ona tonlarca soru sormasını istiyorum. İlişkilerin kardeş sevgisi yönünü de görmeyi umuyorum."İnsanları oyuna çeken isimsiz işe alım uzmanı Gong Yoo da geri döndü.Netflix ayrıca şu yeni oyuncu kadrosunu da açıkladı ancak kimi canlandırdıkları hakkında hiçbir ayrıntı vermeden: Yim Si-wan (Unlocked), Kang Ha-neul (The Pirates: The Last Royal Treasure), Park Gyu-young (Sweet Home) , Ünlü), Park Sung-hoon (Zafer), Jo Yu-ri, Yang Dong-geun (Yaksha: Acımasız Operasyonlar), Kang Ae-sim (Melodramatik Ol, Cennete Taşı), Lee David (Kale), Lee Jin-uk (Tatlı Evim), Choi Seung-hyun (Tazza: Gizli), Roh Jae-won (Kayıp Yoon) ve Won Ji-an (DP).Squid Game 2. sezon olay örgüsü teorileri: Ne olabilir?Kalamar Oyunu Lee Jung-Jae. netflixSeung Gi-hun ilk oyunlarda zafer kazansa da korku henüz bitmedi.Zorlukların farklı bir ekiple hâlâ devam ettiğini keşfeder, dolayısıyla Gi-hun'un en büyük kahraman haline gelip hepsini durdurabileceği pek çok alan vardır.Kesin olan bir şey var: Oyunun bu sürümü ilk değildi ve son da olmayacak gibi görünüyor, bu nedenle seri, Saw serisine benzer şekilde gerçekten herhangi bir yöne gidebilir.Yaratıcı Hwang Dong-hyuk The Times'a ilk sezonda ağırlıklı olarak yarışmacılara odaklandıktan sonra ikinci sezonda Kore polisinin ele alınmasını istediğini söyledi."1. sezonu yazarken, eğer bir tane yaparsam 2. sezonda olabilecek hikayeleri düşündüm; bunlardan biri Frontman'ın hikayesi olurdu. Polis memurlarıyla ilgili sorunun sadece Kore'deki bir sorun olmadığını düşünüyorum."Küresel haberlerde polis teşkilatının harekete geçmekte çok geç kalabildiğini görüyorum; daha fazla mağdur var ya da yeterince hızlı hareket etmedikleri için durum daha da kötüleşiyor. Bu benim gündeme getirmek istediğim bir konuydu. Belki 2. sezonda bunun hakkında daha fazla konuşabilirim."Buna benzer daha fazlaPolis memuru Hwang Jun-ho tesise gizlice girdiğinde Game çalışanlarının hayatının nasıl olduğuna dair bir fikir edinmiş olsak da, işçilerin nasıl işe alındığı ve neden orada çalışmayı seçtikleri hakkında pek fazla bilgimiz yok. Jun-ho'nun erkek kardeşinin, 2015'te yarışmacı olarak kazandıktan sonra Oyun'da üst düzey bir rol üstlenen Ön Adam olduğunu öğrendik, ancak neden birkaç kişiyi öldürmesine neden olan yarışmayla güçlerini birleştirmeye karar verdiğini bilmiyoruz. insanlar.Hwang'ın anlattığı gibi, ikinci sezon çalışanların hikayelerini daha fazla keşfedebilir RadyoTimes.com özel bir röportajda yarışmacının seçtiği Ddakji kartlarının rengiyle ilgili teoriyi inceleyebilir; bazıları mavi kartı seçmenin sizi yarışmacı, kırmızı kartı seçmenin ise çalışan yaptığını düşünüyor."Ne kadar ilgi çekici bir teori!" dedi. "Eğer 2. sezonumuz olursa bunu kullanabilirim!"Hwang ayrıca oyunların arkasında zengin bir yatırımcı olduğu ortaya çıkan yarışmacı İhtiyar Oh Il-nam'ın arka hikayesini keşfetmeye açık olacağını söyledi."Ancak geçmişindeki mutlu anlara olan özlemi, başarı pahasına ailesi ve insanlığı dahil pek çok şeyi kaybettiğini gösteriyor. İkinci sezon olursa biraz bilgi verebiliriz. geçmiş hikayesi hakkında daha fazla bilgi" dedi.Il-nam'ın, normal hayatın heyecanlarından hayal kırıklığına uğrayan zenginler için Oyunun kurulmasına yardım eden zengin VIP'lerden biri olduğunu öğrensek de, karısı ve oğluyla yaşadığı hayatın büyük bir kısmını bilmiyoruz. Misket oyunu sırasında bahsettiği kişi. Kalamar Oyunu hayranının özel bir teorisi var: Il-nam, Gi-hun'un babası olabilir çünkü ikisi oyunlar boyunca ailevi bir ilişki geliştiriyor gibi görünürken Il-name ölüm yatağında Gi-hun'a bunun " onunla oynamak eğlenceli". Belki Il-nam'ın geçmişine dalmak bu potansiyel olay örgüsünü doğrulayabilir?Hwang, ikinci sezon için fikir almak üzere hayranlara başvurabileceğini de sözlerine ekledi ve şunları söyledi: "Yalnız yazmayı tercih ettiğim için belki YouTube'daki tüm bu fikirler yazarımın odası işlevi görebilir. Hatta belki sosyal medyadaki hayranlardan da bunu yapmalarını isteyebilirim. fikir verin. Bu arada filmler üzerinde çalışırken daha çok düşünmeye çalışacağım."Kalamar Oyunu. netflixHwang o zamandan beri kendi başına yazma konusundaki fikrini değiştirmiş gibi görünüyor ve yakın zamanda Variety'ye ikinci sezonu yaparsa "kesinlikle tek başına yapmayacağını" söyledi."Yazarlar odası kullanmayı düşünürdüm ve birden fazla deneyimli yönetmen isterim" diye ekledi.Gi-hun'un Amerika'ya giden uçağa binmemeye karar vermesi ve oyun organizatörlerinden intikam alma görevine çıkmasıyla birlikte 1. sezon finali 2. sezonu hazırlıyor gibi görünse de Hwang, son bölümün şu şekilde işe yarayabileceğini söyledi: serinin ve Gi-hun'un hikayesinin tam bir sonu.The Hollywood Reporter'a şunları söyledi: "1. sezonun açık uçlu bir şekilde bittiği doğru ama aslında bunun tüm hikaye için de iyi bir kapanış olabileceğini düşündüm.""Sezon 1, Gi-hun'un geri dönmesi ve Amerika'ya giden uçağa binmemesiyle sona eriyor. Ve aslında bu, benim toplumun rekabetçi akışı tarafından sürüklenmemeniz gerektiği, bunun yerine kendinizin sizi sürüklemesi gerektiği mesajını iletme yöntemimdi. Tüm sistemi kimin yarattığını ve geri dönüp bununla yüzleşme potansiyelinin olup olmadığını düşünmeye başlamalısınız."Yani Gi-hun'un intikam almak için geri dönmesi gerekmiyor. Aslında bu onun büyük resimde gerçekte olup bitenlerle anında göz teması kurması olarak yorumlanabilir. Bu yüzden bunun iyi bir fikir olabileceğini düşündüm. Gi-hun için hikayeyi bitirmenin basit ama belirsiz bir yolu."Ancak ikinci sezonu yazarsa, Front Man ile polis memuru kardeşinin yanı sıra oyunların işe alım sorumlusu arasındaki hikayeyi keşfetmek isteyeceğini de sözlerine ekledi."Aynı zamanda Gi-hun'la ddakji oyunu oynayan ve ilk bölümde ona kartı veren takım elbiseli işe alım görevlisinin hikayesine de girebilirim. Ve tabii ki Gi-hun'un dönüştüğü hikayeye de devam edebiliriz. geri dönün ve oyunları tasarlayan insanlarla olan hesaplaşmalarında nasıl yol alacağı hakkında daha fazla bilgi edinin. Yani henüz bilmiyorum ama ikinci sezonun hikayeleri için birçok olasılık olduğunu söyleyeceğim. "Squid Game 2. sezon fragmanı: Ne zaman izleyebilirim?Maalesef Squid Game'in 2. sezonu için henüz bir fragman yok. Bir tane olur olmaz bu sayfayı güncelleyeceğiz.Kalamar Oyunu hakkında daha fazlasını okuyun:Squid Game'in 2. sezonu gelecekte Netflix'e gelecek. Netflix'e ayda 6,99 £'dan başlayan fiyatlarla kaydolun. Netflix ayrıca Sky Glass ve Virgin Media Stream'de de mevcuttur. Drama kapsamımıza daha fazla göz atın veya neler olduğunu öğrenmek için TV Rehberimizi ve Yayın Rehberimizi ziyaret edin.Guadeloupe'deki Death in Paradise mekanlarını indirimli ziyaret etmek ister misiniz? Radio Times, seyahat sitesi Expedia üzerinden bir sonraki tatil rezervasyonu yapan kayıtlı kullanıcılara %7'ye varan indirim sunuyor. Özel Radio Times Expedia tatil indiriminizi şimdi talep edin.Radio Times dergisini bugün deneyin ve yalnızca 10 £ karşılığında 10 sayı edinin – şimdi abone ol ve Doctor Who'nun 60. yılını Radio Times'ın özel sayısıyla kutlayın. TV'nin en büyük yıldızlarından daha fazlası için dinleyin Radyo Times Podcast'i.
0 notes
gundemburadadedim · 1 year ago
Link
Yönetmen ve yazar Hwang Dong-hyuk (Deadline aracılığıyla), "Geçen yıl Squid Game'in ilk sezonunun hayata geçirilmesi 12 yıl sürdü, ancak Squid Game'in şimdiye kadarki en popüler dizi haline gelmesi 12 gün sürdü" dedi. Dong-hyuk'tan gelen aşağıdaki mektup, yenileme duyurusunun yanı sıra çevrimiçi olarak paylaşıldı ve oyunun galibi Seong Gi-hun'un geri döneceğini doğruladı.Ayrıca gizemli Öncü, dedektif Hwang Jun-ho ve Recruiter'ın da geri döneceği doğrulandı. Dizi aynı zamanda dizinin dev robot bebeği Young-hee'nin Cheol-su olarak anılan erkek arkadaşını da tanıtacak.Ancak gösterinin geri dönüşü uzun bir süre için planlanmadığından, 15:00'te gelecek Squid Game: The Challenge adlı gerçeklik yarışmasıyla kendinizi eğlendirebilirsiniz. Çarşamba 22 Kasım. 456 yarışmacının 4,56 milyon dolar (3,78 milyon £) tutarındaki büyük ödül için yarıştığı görülecek.1. sezondaki tüm Squid Game ölümlerinden sonra kimin geri dönebileceği dahil, Squid Game'in gelecek sezonu hakkında bilmeniz gereken her şey için okumaya devam edin.**Squid Game'in 1. sezonu için spoiler uyarısı**Squid Game 2. sezon çıkış tarihi spekülasyonu: Ne zaman yayınlanabilir?Lee Jung-jae, Kalamar Oyununda (Netflix) Seong Gi-hun rolünde netflixSquid Game resmi olarak ikinci sezonuyla geri dönüyor ama hala beklememiz gerekiyor.Çekimler bu yaz başladı (1. sezonun çekimleri yaklaşık 10 ay sürdü), bu nedenle yeni bölüm beklemeyin. 2024 sonu Lee Jung-jae'ye göre (Ilgan Sports aracılığıyla), en azından özellikle 2. sezonun "ölçek açısından daha büyük" olacağı göz önüne alındığında. Konuşurken RadyoTimes.com Ekim 2021'de yazar ve yönetmen Hwang, Squid Game'in ikinci sezonunun zorluklar sunduğunu söyledi."2. sezon için büyük beklentilerin olduğunun farkındayım" dedi. "Kendime sürekli olarak bunu 1. sezondan daha iyi hale getirip getiremeyeceğimi soruyorum. İnsanların yeni sezonda hayal kırıklığına uğramasını istemiyorum."netflixPek çok hayran teorisinden bazılarını olay örgüsüne dahil etmeye çalışabileceğini bile açıkladı."Bu fikirleri araştırmaya çalışacağım ve tabii ki iyi fikirler varsa onları da hikayeye dahil edebilirim" dedi. "Yalnız yazmayı tercih ettiğim için belki YouTube'daki tüm bu fikirler yazarımın odası işlevi görebilir."Ya da belki sosyal medyadaki hayranlardan fikir vermelerini bile isteyebilirim. Bu arada filmler üzerinde çalışırken daha çok düşünmeye çalışacağım."Bilgilerinizi girerek şunları kabul etmiş olursunuz: Şartlar ve koşullar Ve Gizlilik Politikası. Aboneliğinizi istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.Squid Game 2. sezon oyuncu kadrosu: Kim geri dönüyor?Kalamar Oyunu. netflixKalamar Oyunu karakterlerinin çoğunluğunun 1. sezonda öldürüldüğü göz önüne alındığında, 2. sezonda çok sayıda yeni yüz bekliyoruz - ancak Hwang, karakterleri öldürülse bile ilk çalıştırmadan bazı yıldızları geri getirmenin cazip gelebileceğini söyledi ya da görünüşe göre öldürülmüş.Ancak Lee Jung-jae kesinlikle Seung Gi-hun'un ilk oyunlarının galibi olarak geri dönüyor ve yaratıcı Hwang Dong-hyuk da bu haberi doğruluyor."O kadar çok sevgi ve destek aldım ki [viewers]Tabii ki onu tekrar oynamam gerekiyor" dedi Entertainment Weekly'ye. "Fakat bu noktada hikayenin nasıl sonuçlanacağı, karakterlerin nasıl değişeceği ya da bir değişiklik olup olmayacağı hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Seriye yeni karakterler eklenecek."Ayrıca Wi Ha-joon'un, oyunlara gizlice giren ve 1. sezonda Ön Adam (kayıp kardeşi olduğu ortaya çıkan) tarafından vurulan polis memuru Hwang Jun-ho olarak geri döneceğini de biliyoruz.Deadline'a "Ona ne olduğunu öğrenmek için sabırsızlanıyorum" dedi. "Onun canlı olarak geri dönmesini, kardeşini bulmasını ve ona tonlarca soru sormasını istiyorum. İlişkilerin kardeş sevgisi yönünü de görmeyi umuyorum."İnsanları oyuna çeken isimsiz işe alım uzmanı Gong Yoo da geri döndü.Netflix ayrıca şu yeni oyuncu kadrosunu da açıkladı ancak kimi canlandırdıkları hakkında hiçbir ayrıntı vermeden: Yim Si-wan (Unlocked), Kang Ha-neul (The Pirates: The Last Royal Treasure), Park Gyu-young (Sweet Home) , Ünlü), Park Sung-hoon (Zafer), Jo Yu-ri, Yang Dong-geun (Yaksha: Acımasız Operasyonlar), Kang Ae-sim (Melodramatik Ol, Cennete Taşı), Lee David (Kale), Lee Jin-uk (Tatlı Evim), Choi Seung-hyun (Tazza: Gizli), Roh Jae-won (Kayıp Yoon) ve Won Ji-an (DP).Squid Game 2. sezon olay örgüsü teorileri: Ne olabilir?Kalamar Oyunu Lee Jung-Jae. netflixSeung Gi-hun ilk oyunlarda zafer kazansa da korku henüz bitmedi.Zorlukların farklı bir ekiple hâlâ devam ettiğini keşfeder, dolayısıyla Gi-hun'un en büyük kahraman haline gelip hepsini durdurabileceği pek çok alan vardır.Kesin olan bir şey var: Oyunun bu sürümü ilk değildi ve son da olmayacak gibi görünüyor, bu nedenle seri, Saw serisine benzer şekilde gerçekten herhangi bir yöne gidebilir.Yaratıcı Hwang Dong-hyuk The Times'a ilk sezonda ağırlıklı olarak yarışmacılara odaklandıktan sonra ikinci sezonda Kore polisinin ele alınmasını istediğini söyledi."1. sezonu yazarken, eğer bir tane yaparsam 2. sezonda olabilecek hikayeleri düşündüm; bunlardan biri Frontman'ın hikayesi olurdu. Polis memurlarıyla ilgili sorunun sadece Kore'deki bir sorun olmadığını düşünüyorum."Küresel haberlerde polis teşkilatının harekete geçmekte çok geç kalabildiğini görüyorum; daha fazla mağdur var ya da yeterince hızlı hareket etmedikleri için durum daha da kötüleşiyor. Bu benim gündeme getirmek istediğim bir konuydu. Belki 2. sezonda bunun hakkında daha fazla konuşabilirim."Buna benzer daha fazlaPolis memuru Hwang Jun-ho tesise gizlice girdiğinde Game çalışanlarının hayatının nasıl olduğuna dair bir fikir edinmiş olsak da, işçilerin nasıl işe alındığı ve neden orada çalışmayı seçtikleri hakkında pek fazla bilgimiz yok. Jun-ho'nun erkek kardeşinin, 2015'te yarışmacı olarak kazandıktan sonra Oyun'da üst düzey bir rol üstlenen Ön Adam olduğunu öğrendik, ancak neden birkaç kişiyi öldürmesine neden olan yarışmayla güçlerini birleştirmeye karar verdiğini bilmiyoruz. insanlar.Hwang'ın anlattığı gibi, ikinci sezon çalışanların hikayelerini daha fazla keşfedebilir RadyoTimes.com özel bir röportajda yarışmacının seçtiği Ddakji kartlarının rengiyle ilgili teoriyi inceleyebilir; bazıları mavi kartı seçmenin sizi yarışmacı, kırmızı kartı seçmenin ise çalışan yaptığını düşünüyor."Ne kadar ilgi çekici bir teori!" dedi. "Eğer 2. sezonumuz olursa bunu kullanabilirim!"Hwang ayrıca oyunların arkasında zengin bir yatırımcı olduğu ortaya çıkan yarışmacı İhtiyar Oh Il-nam'ın arka hikayesini keşfetmeye açık olacağını söyledi."Ancak geçmişindeki mutlu anlara olan özlemi, başarı pahasına ailesi ve insanlığı dahil pek çok şeyi kaybettiğini gösteriyor. İkinci sezon olursa biraz bilgi verebiliriz. geçmiş hikayesi hakkında daha fazla bilgi" dedi.Il-nam'ın, normal hayatın heyecanlarından hayal kırıklığına uğrayan zenginler için Oyunun kurulmasına yardım eden zengin VIP'lerden biri olduğunu öğrensek de, karısı ve oğluyla yaşadığı hayatın büyük bir kısmını bilmiyoruz. Misket oyunu sırasında bahsettiği kişi. Kalamar Oyunu hayranının özel bir teorisi var: Il-nam, Gi-hun'un babası olabilir çünkü ikisi oyunlar boyunca ailevi bir ilişki geliştiriyor gibi görünürken Il-name ölüm yatağında Gi-hun'a bunun " onunla oynamak eğlenceli". Belki Il-nam'ın geçmişine dalmak bu potansiyel olay örgüsünü doğrulayabilir?Hwang, ikinci sezon için fikir almak üzere hayranlara başvurabileceğini de sözlerine ekledi ve şunları söyledi: "Yalnız yazmayı tercih ettiğim için belki YouTube'daki tüm bu fikirler yazarımın odası işlevi görebilir. Hatta belki sosyal medyadaki hayranlardan da bunu yapmalarını isteyebilirim. fikir verin. Bu arada filmler üzerinde çalışırken daha çok düşünmeye çalışacağım."Kalamar Oyunu. netflixHwang o zamandan beri kendi başına yazma konusundaki fikrini değiştirmiş gibi görünüyor ve yakın zamanda Variety'ye ikinci sezonu yaparsa "kesinlikle tek başına yapmayacağını" söyledi."Yazarlar odası kullanmayı düşünürdüm ve birden fazla deneyimli yönetmen isterim" diye ekledi.Gi-hun'un Amerika'ya giden uçağa binmemeye karar vermesi ve oyun organizatörlerinden intikam alma görevine çıkmasıyla birlikte 1. sezon finali 2. sezonu hazırlıyor gibi görünse de Hwang, son bölümün şu şekilde işe yarayabileceğini söyledi: serinin ve Gi-hun'un hikayesinin tam bir sonu.The Hollywood Reporter'a şunları söyledi: "1. sezonun açık uçlu bir şekilde bittiği doğru ama aslında bunun tüm hikaye için de iyi bir kapanış olabileceğini düşündüm.""Sezon 1, Gi-hun'un geri dönmesi ve Amerika'ya giden uçağa binmemesiyle sona eriyor. Ve aslında bu, benim toplumun rekabetçi akışı tarafından sürüklenmemeniz gerektiği, bunun yerine kendinizin sizi sürüklemesi gerektiği mesajını iletme yöntemimdi. Tüm sistemi kimin yarattığını ve geri dönüp bununla yüzleşme potansiyelinin olup olmadığını düşünmeye başlamalısınız."Yani Gi-hun'un intikam almak için geri dönmesi gerekmiyor. Aslında bu onun büyük resimde gerçekte olup bitenlerle anında göz teması kurması olarak yorumlanabilir. Bu yüzden bunun iyi bir fikir olabileceğini düşündüm. Gi-hun için hikayeyi bitirmenin basit ama belirsiz bir yolu."Ancak ikinci sezonu yazarsa, Front Man ile polis memuru kardeşinin yanı sıra oyunların işe alım sorumlusu arasındaki hikayeyi keşfetmek isteyeceğini de sözlerine ekledi."Aynı zamanda Gi-hun'la ddakji oyunu oynayan ve ilk bölümde ona kartı veren takım elbiseli işe alım görevlisinin hikayesine de girebilirim. Ve tabii ki Gi-hun'un dönüştüğü hikayeye de devam edebiliriz. geri dönün ve oyunları tasarlayan insanlarla olan hesaplaşmalarında nasıl yol alacağı hakkında daha fazla bilgi edinin. Yani henüz bilmiyorum ama ikinci sezonun hikayeleri için birçok olasılık olduğunu söyleyeceğim. "Squid Game 2. sezon fragmanı: Ne zaman izleyebilirim?Maalesef Squid Game'in 2. sezonu için henüz bir fragman yok. Bir tane olur olmaz bu sayfayı güncelleyeceğiz.Kalamar Oyunu hakkında daha fazlasını okuyun:Squid Game'in 2. sezonu gelecekte Netflix'e gelecek. Netflix'e ayda 6,99 £'dan başlayan fiyatlarla kaydolun. Netflix ayrıca Sky Glass ve Virgin Media Stream'de de mevcuttur. Drama kapsamımıza daha fazla göz atın veya neler olduğunu öğrenmek için TV Rehberimizi ve Yayın Rehberimizi ziyaret edin.Guadeloupe'deki Death in Paradise mekanlarını indirimli ziyaret etmek ister misiniz? Radio Times, seyahat sitesi Expedia üzerinden bir sonraki tatil rezervasyonu yapan kayıtlı kullanıcılara %7'ye varan indirim sunuyor. Özel Radio Times Expedia tatil indiriminizi şimdi talep edin.Radio Times dergisini bugün deneyin ve yalnızca 10 £ karşılığında 10 sayı edinin – şimdi abone ol ve Doctor Who'nun 60. yılını Radio Times'ın özel sayısıyla kutlayın. TV'nin en büyük yıldızlarından daha fazlası için dinleyin Radyo Times Podcast'i.
0 notes
raiding · 1 year ago
Text
"Historic" effort
Tumblr media
For once, I'll endorse Strava's boosterism. For the bits of this ride I did last year, I was between a quarter and a third faster this year. Not counting traffic lights for road-works, I only stopped once on the Galibier, at the well-placed Marmot van 8 km from the col, where the climbing gets really serious. Last year, I was trying to limit myself to one stop every 3 km, and failing.
Though the Galibier from the north is listed as an 18 km climb, you can't get to the foot of it in Valloire without first climbing the Col du Télégraphe, and the drop from that col to Valloire is only 4 km: not much respite. It's really a 35 km climb, with a few km of descent just before half-way.
Today's Challenge Ride variant was to add a further 8 km of climbing, 16 km in total, by continuing down the south side of the Galibier to the Col to Lautaret, turning round, and climbing back up to the Galibier. We all opted for just one Galibier in our day's riding.
The ride up to the Galibier took me 5 hours; from there back to the hotel (the same distance), 1:40 of quite different riding, at three times the speed. Ben got today's summit points, but I caught him at the top of the Télégraphe on the way back. We rode together from there. He dropped me on the descent of the Télégraphe (Ben's was the second-fastest of 46 descents on Strava today, so I'm glad I let him go!). He kindly waited for me at the foot and pulled me through the valley headwind back to St-Jean-de-Maurienne.
At that point, Ben detoured from today's route up the Toussuire road for a bit, to take his distance for the day above 100 km. In the it's-not-a-race stakes, that gives him the red jersey number tomorrow for combativeness today, as well as the polka-dot jersey he's taken from me, but my claimed lead in the classement générale has extended to 5'23". Ben might have reason for an appeal to the race umpire, though.
But that's just for fun. The challenge, for all of us, is to test ourselves in, and against, the mountains; and the most impressive rider is Colin: not Dr Colin, but Colin l'âiné. The clue is in the nickname: Colin, not me, is the oldest rider on this trip. He is 68, and aims to ride about 300 km a week. He describes himself as having 'a diesel engine': it takes him a while to get going, but once he does, he's strong. He passed me on the second part of the Galibier, and I repassed him on the descent (Colin: 'I was enjoying the scenery.'). If I can ride anything like as strong as that in eight years' time, I'll be happy; and it's encouraging to see it done.
0 notes
aguzziadventure · 1 year ago
Text
Day 9: Embracing the French Alps
The morning discerned an opportunity - A sliver of manageable climate was snaking its way through the Alpine terrain, creating a window between the French and Italian alps. Although a couple of the passes I'd originally earmarked, the Agnel and Col du Madeline, were inaccessible due to a fatal accident and snow respectively, other spectacular routes awaited.
First up was the Col du Vars, followed by the Col d'Izoard. Rising to an altitude of around 2400m, the Col d'Izoard is a legend among the southern French Alpine passes, and I was thrilled to be finally navigating its winding roads. Despite the biting cold, the ride was nothing short of exhilarating - open roads, unimpeded visibility, and ever-changing scenery from gurgling rivers and roadside waterfalls to climbs by snowy peaks.
Every component seemed to be in sync on this route. The frosty, yet sunny weather was perfect for the Guzzi, which backfired and spluttered acoustically. My riding too was confident and fluid, evidenced by a christened hero blob below my right foot peg and a scratched up side stand on the left. It all converged into a truly memorable ride down an iconic alpine road.
Descending from Col d'Izoard into Briançon, the pleasure was somewhat overshadowed by an emergency vehicle and a helicopter retuning back up the pass. Despite my concern for the people involved in what must have been an accident behind me, I continued my journey, aiming next for Col de Montgenèvre and Susa.
But, the allure of Col de Lautaret and the mighty Col du Galibier, rising to 2600m, was irresistible. I was conscious that tackling these routes would mean bracing for sub-zero temperatures, leading me to a pit-stop at Decathlon for additional thermal gear.
Climbing into Col du Galibier, the landscape became an icy white spectacle. The road was surrounded by towering walls of ice, spiralling up towards the peak. I paused at the summit, taking in the sight of Mont Blanc in the distance. Celebrating my achievement with a cup of camp stove-brewed coffee from melted snow, I toasted the French Alps, readying myself for the next chapter of my journey in Italy.
As I entered Susa, a bustling Italian town, the contrast was stark. I had been enveloped by the tranquil grandeur of the Pyrenees and the Alps, and now, the urban clamor jarred me. That's when clarity struck me - I was not on this journey for cities, which I could always visit by plane. I was traveling for the chance to embrace nature and mountainscapes, something I may never get the chance to see again. This moment prompted a quick turnaround; arrivedeci, Italy. Let’s see what the Swiss alps have to offer instead.
My route took me via the D1006, traversing next to Mont Cenis. This journey offered sweeping views of the Lac du Mont-Cenis and towering mountains. The scale of everything, reminiscent of what my brother described about Canadian roads, was jaw-dropping. It was on this road, winding down from Mont Cenis to val Cenis, that I realise I’m perfectly set up for an ambitious challenge: the Col de l'Iseran.
Col de l'Iseran, the highest and arguably most demanding road in the Swiss Alps, standing at a vertigo-inducing 2,764m, was no joke. For both my rattling Guzzi and me, it’s a big ask.
Herein lay my predicament. While essential, a second night in a hotel was an expense I hadn't budgeted for and honestly, couldn’t really justify. Particularly after forking out €90 on thermal clobber.
In the end, necessity birthed resilience. I took on an unexpected role as a haggler, knocking on hotel doors, awkwardly negotiating with receptionists, until finally striking a deal at the Alpazur hotel for just a quarter of the listed price.
Settling in, I’m eating sweaty leftover sausages from the previous day and prepared for an early night. Big day tomorrow.
0 notes
cyclingshop · 1 year ago
Link
🚴‍♀️ The Galibier Pass is a legendary climb that has been challenging cyclists for over a century. Located in the French Alps, it is one of the most iconic climbs in the Tour de France. 🏔️ At 2,645 meters, the Galibier offers breathtaking views and a grueling ascent. The climb is known for its steep gradients, hairpin turns, and unpredictable weather. 🏆 Conquering the Galibier is a dream for many cyclists. It requires strength, endurance, and mental toughness. But for those who succeed, the sense of accomplishment is unparalleled. Join us as we explore the history, challenges, and triumphs of this epic climb.1. The Challenge of Galibier: Understanding the Terrain and Elevation Galibier is a challenging mountain pass in the French Alps. It has an elevation of 2,645 meters. The terrain is steep and rocky. The weather can be unpredictable. Understanding the terrain and elevation is crucial for anyone attempting to climb Galibier. Proper training and equipment are necessary. Altitude sickness can be a real concern. But the views from the top are breathtaking 🌄. Professional cyclists often tackle Galibier during the Tour de France. It's a test of endurance and skill. The climb can take over an hour. But the sense of accomplishment at the summit is worth it 💪. 2. Preparing for the Climb: Tips and Techniques for CyclistsTips and Techniques for Cyclists Check your bike's condition before the climb. Choose the right gear ratio for the climb. Start the climb at a steady pace to conserve energy. Stay seated as much as possible to save energy. Take deep breaths and exhale slowly to maintain a steady rhythm. Shift gears smoothly to avoid losing momentum. Use your core muscles to maintain good posture. Stay hydrated and fuelled with snacks. Don't forget to enjoy the scenery! Remember to train regularly to build endurance and strength for climbing. Practice on hills to get comfortable with the technique. Use positive self-talk to stay motivated and focused. With these tips and techniques, you'll be ready to conquer any climb! 🚴‍♀️🚴‍♂️🏔️3. Mental Toughness: Overcoming the Physical and Psychological HurdlesDeveloping mental toughness is crucial to overcoming physical and psychological hurdles. It involves cultivating resilience, perseverance, and a positive mindset. Set realistic goals Practice visualization Focus on the present moment Embrace challenges Physical and psychological hurdles can be daunting, but with mental toughness, they can be overcome. It's important to train your mind just as you would train your body. Challenge negative thoughts Practice self-compassion Use positive affirmations Surround yourself with supportive people Mental toughness is not about being invincible, but about bouncing back from setbacks. It's about having the resilience to keep going when things get tough. With mental toughness, you can achieve your goals and overcome any obstacle that comes your way. 💪4. The Importance of Proper Gear and Equipment for Conquering GalibierProper gear and equipment are crucial for conquering Galibier, one of the most challenging climbs in the cycling world. Invest in high-quality cycling shoes to ensure comfort and stability on the steep slopes. Wear breathable and moisture-wicking clothing to stay cool and dry during the ascent. Use lightweight and aerodynamic helmets to reduce wind resistance and increase speed. Don't forget to bring enough water and snacks to keep your energy levels up throughout the climb. Consider using a hydration pack or water bottles attached to your bike for easy access. Bring energy bars or gels to provide a quick boost of carbohydrates and electrolytes. Pack a small first aid kit in case of any injuries or accidents. Make sure your bike is in top condition before attempting Galibier. Check the brakes, gears, and tires to ensure they are functioning properly. Consider using a bike with a compact chainset to make the climb easier. Use lightweight and aerodynamic wheels to increase speed and reduce fatigue. Proper gear and equipment can make all the difference when conquering Galibier. 🚴‍♂️💪5. Fueling Your Body: Nutrition and Hydration Strategies for the ClimbProper nutrition and hydration are crucial for a successful climb. Here are some strategies: Consume complex carbs for sustained energy. Incorporate protein for muscle repair and recovery. Include healthy fats for satiety and endurance. Stay hydrated by drinking water regularly and electrolyte drinks during intense climbs. Avoid sugary and caffeinated drinks. Carry a water filter or purification tablets for safe drinking water. Snack on energy bars, nuts, and fruits for quick fuel. Plan your meals and snacks ahead of time, and pack lightweight, high-energy foods. Consider altitude and temperature when choosing foods. Don't forget to bring a stove, cooking utensils, and fuel. Stay fueled and hydrated to prevent altitude sickness and fatigue. Remember, nutrition and hydration are key to a successful climb. 🏔️🥾6. Celebrating the Summit: Enjoying the Views and Accomplishment of GalibierAfter reaching the summit of Galibier, take a moment to enjoy the breathtaking views of the French Alps. Capture the moment with a photo at the summit sign and share it with your friends using the 📷 emoji. Reflect on the accomplishment of climbing one of the most challenging mountain passes in the Tour de France. Reward yourself with a well-deserved snack from the food vendors at the summit. 🍔🍟 Take a moment to appreciate the beauty of the surrounding nature and the feeling of accomplishment. Remember to pack warm clothing as the temperature can drop quickly at the summit. 🧥 Celebrate your achievement with a toast at the nearby bar and raise a glass to the stunning views and your hard work. 🍻 Take a deep breath and soak in the moment before descending the mountain. Congratulations on conquering Galibier! 🎉7. Post-Climb Recovery: Rest and Rehabilitation for CyclistsRecovering after a climb is crucial for cyclists to prevent injuries and improve performance. Rest is essential to allow the body to recover and repair damaged muscles. Stretching and foam rolling can help reduce soreness and improve flexibility. Massage therapy can help improve blood flow and alleviate muscle tension. Rehabilitation exercises can help strengthen weak muscles and prevent future injuries. Resistance training can help build muscle and improve overall strength. Core exercises can improve stability and balance on the bike. Physical therapy can help address specific injuries and imbalances. Proper nutrition is essential for recovery and performance. Eating a balanced diet with plenty of protein can help repair and rebuild muscle tissue. Hydrating with water and electrolyte-rich fluids can help prevent dehydration and cramping. Resting and refueling after a climb can help prepare for future rides. Remember to listen to your body and take the necessary time to recover after a climb. Ignoring pain or pushing too hard can lead to further injury and setbacks. Be patient and allow your body to fully recover before returning to intense training. Enjoy the process and celebrate your accomplishments with a well-deserved rest day! 🚴‍♀️🏔️💆‍♂️🍎😴 In conclusion, conquering Galibier is a cyclist's ultimate dream. The climb is challenging and requires physical and mental strength. But the stunning views and sense of accomplishment make it all worth it. 🚴‍♂️💪 Whether you're a seasoned pro or a novice rider, Galibier is a must-ride. The climb is a true test of your abilities and will push you to your limits. But with perseverance and determination, you can reach the summit and experience the thrill of conquering one of the most iconic climbs in cycling. 🏔️👊 So, if you're up for the challenge, pack your bags, grab your bike, and head to Galibier. It's a journey you won't forget. 🚵‍♀️🌄 https://cyclingshop.uk/conquering-galibier-a-cyclists-dream/?_unique_id=646e1290899ef
0 notes
abrahamx256-blog · 6 years ago
Text
Classic Climbs of the Tour
French Alps, Pyrenees and Mont Ventoux
Ride the most famous climbs of the Tour de France on this 9-day adventure. Join us on this epic trip through the French Alps and Pyrenees. Greet each day with new challenges and ride the legendary cols of Aubisque, Galibier, and the mythic Ventoux, along with the test of all tests: the grueling ascent of Alpe d'Huez. This Classic Climbs trip offers scenic beauty, spectacular riding and the trip of a lifetime in classic Trek Travel style.
Tumblr media
Trip Wows
Challenging climbs and alpine passes await     you in between the gorgeous French country side
Fuel yourself with traditional alpine     favorites tartiflette, raclette, and fondue
Imagine yourself leading the peloton as     you ride over the names of your favorite riders painted on the road
Marvel at the stunning alpine vistas along     the way throughout the entire trip
Explore the intimate villages that come     alive with dedicated fans during cycling's grandest race
Read More About
1 note · View note
cedricfaitsontourdupilat · 1 year ago
Text
GALIBIER CHALLENGE
A Saint-Michel-de-Maurienne, le 4 juin 2023
    Direction la haute montagne ce week-end pour la première cyclosportive alpestre de la saison, la Galibier Challenge qui fête sa 3eme édition. L’épreuve propose au menu le col du Galibier tout fraichement ouvert à la circulation après les opérations de déneigement même si cette fois ci il faudra se contenter d’une arrivée au niveau du tunnel, la face nord du dernier kilomètre n’ayant pu être déneigée à temps suite aux mauvaises conditions météo de cette année (ce qui n’est pas surprenant). Comme sur la quasi-totalité des épreuves maintenant, l’organisation propose une course gravel le samedi et les épreuves route le dimanche avec soit la montée sèche Télégraphe-Galibier soit la cyclosportive proposant un format court de 110km et 3350m D+ (mais seulement 75km chronométrés puisque la redescente sur St-Michel-de-Maurienne se fait librement).
      Arrivée sur place la veille je rencontre une nouvelle contrariété au niveau des dossards : j’ai le N°13 et par superstition je n’aime pas ça ! Très gentiment et sans difficulté l’organisation accepte ma demande de pouvoir en changer en me donnant le N°9. Puis le soir c’est la météo qui s’en mêle avec la pluie qui tombe à compter de 19h : cela dure toute la soirée et les prévisions sont bien incertaines tant et si bien que je m’attends à des routes trempées le lendemain matin et la possibilité de brouillard plus le froid en altitude où 6-7° maxi seraient annoncés au sommet ; bref après un intermède chaud et ensoleillée la semaine dernière, on retombe dans ce temps perturbé qui commence à durer…
Au réveil la bonne surprise est qu’il ne pleut pas et que ça semble même avoir bien séché : il ne fait même pas trop froid et des éclaircies devraient tenir jusqu’à midi au moins. Je décide de partir léger mais laisse tout de même un sac avec vêtements chauds dans la voiture prévu à cet effet qui montera nos bagages au sommet. Après quelques minutes à roulotter direction la ligne de départ bien fournie : l’épreuve à fait le plein avec 500 inscrits Je rencontre Loïc Ruffaut peu avant et j’ai pu repérer quelques noms connus à surveiller comme Guillaume Janvier, Kenty Blanc ou Johann de Oliveira pour ceux que je connais le plus. En pole position le départ est donnée à 8h45, neutralisé pour la sortie de ville et très vite la course part sans temps mort avec déjà Loïc à la manœuvre. Entre gros tempo et seuil ça part fort et après 3 kms grosse attaque de Loïc : même pas je pense à y aller mais lorsque je vois 2-3 coureurs tenter de suivre alors je fais l’effort : à bloc ça ne rentre pas et je n’ose pas relancer la chose quand ça se calme. Loïc creuse lentement l’écart avant la montée de la Fusine.
Tumblr media
        L���homme de tête encore en point de mire, beaucoup semblent vouloir revenir et ça grimpe assez fort (même un peu plus fort que l’an dernier où on avait pourtant attaqué et crée l’échappée ici !). A 5w/kg avec des pointes à 6, je ne suis pas aérien et subit cette montée alors qu’une petite trentaine de gars vont passer au sommet. Mal placé je subis aussi dans la descente et 6-7 gars on pris de l’avance lorsqu’on rejoint la D1006 : heureusement sur cette route large et en faux plat descendant nous ramenant sur St-Michel, ça roule fort et je fini moi-même le travail pour raccrocher les wagons en traversant la ville. Après quelques mots échangés avec Guillaume où on est bien d’accord sur le fait que ça ne tiendra pas longtemps à ce rythme, la transition est très rapide et nous voilà déjà au pied du Col de Beau Plan.
Les 11kms à 6,5% de ce col devrait déjà rendre un 1er verdict et je ne suis pas si confiant que ça au début où ça grimpe encore fort : autour des 5w/kg on perd vite du monde pour se retrouver une petite vingtaine avant que l’allure se calme à cause de quelqu’un sur le bord de la route hurlant à son coureur que ce n’était pas à lui de faire le tempo ! Après ce petit moment de flottement je décide de durcir l’allure pour voir un peu : on prend quelques longueurs à 2 mais je ne préfère pas trop insister voyant les autres ne pas vouloir laisser partir facilement. Il en va ainsi jusqu’au sommet où Kenty met une bonne accélération avant la descente : pas mal placé cette fois j’arrive à rester dans le sillage des 6-7 meilleurs de l’exercice avant une sensation suspecte à la relance d’un virage ; le temps de vérifier que tout va bien, j’ai cédé quelques longueurs et finit par perdre le contact à l’entrée de St-Michel. Je récupère un bidon auprès de mes parents au pied du télégraphe où je dois avoir 20’’ de retard : pas grand-chose avec ce qui nous attends : plus de 30km de montée jusqu’au géant des Alpes !
Tumblr media
     D’abord ce col du Télégraphe donc, que j’aborde gros tempo pour revenir assez vite dans le groupe où nous sommes une dizaine. Loïc qui doit avoir 1’30 d’avance à ce moment va creuser l’écart car l’allure n’est pas folle pour nous : à tout juste 300W difficile de savoir comment sont les autres. Pierre Berger (GMC38) prend quelques longueurs d’avance, l’occasion de retester la concurrence : j’accélère pour revenir et insiste un peu mais la majorité est encore là et c’est à 7-8 qu’on en finit avec ce col sous une nouvelle accélération de Pierre. Kenty est là, avec Franky Batelier, Jordan Torgue, Alban Melquiot,  Hugo Carcy-Collet et Philippe Galera qui nous suis en VAE depuis le début ! A 300W moyens on aura perdu pas mal de temps sur Loïc qui possède 4’ d’avance ici. La descente sur Valloire se fait sans histoire et sans trafic ; nous voilà pour le Galibier où je compte passer à l’action si rien ne bouge.
Tumblr media
       Dès la sortie de la station la rampe menant aux Verneys se profile et je décide d’accélérer : autour des 5w/kg voir un peu plus je ne relâche pas l’effort jusqu’au replat, et tout le monde est encore là mais sur la partie facile qui suit on récupère et j’ai des échos comme quoi ça a fait mal ! La pente reprends ses droits du côté de Bonnenuit et je réimpose mon rythme suivit par quelques instants à 400W me permettant enfin de casser le groupe : à présent sur les longs bouts droits je maintiens un gros tempo autour des 300/320W et seul Kenty et Franky ont pu suivre : à Plan Lachat statut quo où mes camarades ne me relais pas sans que je sache si c’est du bluff ou pas : on récupère une dernière fois avant le final grandiose : le vent de face après le virage à droite m’empêche de vraiment attaquer mais j’insiste et Franky finit par céder à son tour (un concurrent sérieux et j’apprendrai après qu’on était dans la même catégorie M3). Le podium se dessine mais l’arrivée encore loin et j’insiste encore avec quelques petits passages à 400W qui finissent par décramponner Kenty : 15’’ d’avance mais ça plafonne et on se bat tous les deux à ne rien lâcher : la voiture me confirme l’écart tout en me disant que je reprends du temps sur l’homme de tête (20’’). Nous sommes dans le difficile passage des Granges et je dois m’employer fortement pour maintenir l’écart. A hauteur de la stèle Pantani je semble enfin avoir fait un petit break et de nouveaux 30’’ de grattées sur Loïc qui même s’il termine en gérant, me conforte dans mon effort et c’est bon pour le moral. A 3kms de l’arrivée on arrive dans la partie que j’affectionne particulièrement et je relance encore : je garde même les 300W malgré l’altitude et avec 1’ à la flamme rouge je sais que les places sont acquises : en 2h59’38 j’en termine sur cette très belle 2eme place (1er des M3), 3’39 derrière un Loïc impérial et intouchable, Kenty prend la 3eme place 1’ derrière moi tandis que Franky termine 4eme devant Guillaume qui complète le top 5 avec une fin en boulet de canon comme il en a l’habitude !
Tumblr media
        Pleinement satisfait de la course et des jambes retrouvées (même si tout ne fut pas parfait en début d’épreuve) ce résultat fait plaisir surtout en ayant été pleinement acteur ; il n’y avait pas mieux à faire ! Mais tout n’était pas terminé après l’arrivée : la météo encore bonne me laisse l’opportunité de grimper au sommet en passant par le versant sud de l’autre côté du tunnel et là le grand plaisir avec des paysages de cartes postales, des murs de neige incroyables et des panoramas immaculés grandioses avec le mélange de la verdure à plus basse altitude ! J’en ai pris plein les yeux et fait le plein de photos ! Malheureusement il a bien fallu redescendre mais c’était encore pour un bon moment ; le repas particulièrement réussis avec soupe de potirons, tartiflette et Diot de Savoie. Une très belle épreuve et une organisation parfaite de French Alps Event ; un grand merci à eux et à tous les bénévoles.
Une petite pensée toutefois aux concurrents qui n’ont pu finir : en effet l’organisation à décidé de stopper la course un peu plus tard avec l’orage et la grêle qui ont sévis et là aussi toute l’équipe à fait de son mieux pour s’occuper de tout le monde : priorité à été donné à la sécurité !
Tumblr media
        Classements
Infos et résultats sur le site : https://www.galibier-challenge.com/
ou directement sur ce lien
Strava
https://www.strava.com/activities/9202207468
Bonus photos
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
musispoedmacarsiv · 8 months ago
Text
21 Şubat 2024 Projekt Varşova Mint Vero Volley Monza Maçı
*COS Torwar Salonu'nda saat 19:30'da başlayacak olan CEV Erkekler Challenge Kupası Final ilk maçı. Polonya ekibi Projekt, 2012'de o zaman adı Politechnika'yken bu kupada final görmüş ama bir diğer Polonya ekibi Czestochowa'yı geçememişti. 12 yıl sonra yeniden kupa mücadelesi verecekler ve bu kez hedef zirve olacak. İtalya temsilcisi Mint Vero Volley Monza ise Yarı Final'de Galatasaray'ı geçip buraya ulaştı. 2 sene önce CEV Kupası'nı kazanmıştı. Bu kez bu organizasyonda mutlu sona ulaşıp müzesini çeşitlendirmek istiyor. Güzel bir final heyecanının ilk adımı olması dileğiyle taraflara başarılar.
*CEV YouTube kanalından naklen yayınlanacak olan maç.
*İlk seti 25-18 kazanan Projekt 1-0 öne geçti. Polonya ekibi güçlü rakibi karşısında sağlam başladı maça. Skor avantajını hep korudu ve bitime kadar önde oynadı.
*İkinci set 25-21 ile Monza'nın oldu ve 1-1'lik eşitlik geldi. Dengeli başlangıçtan sonra Projekt ağırlığını koymaya başlamıştı. Sonlara yaklaşırken Monza kendini hatırlattı. 18-18'den sonra daha iyi bir bölüm oynadılar ve geri düşmeden seti aldılar.
*Üçüncü sette 25-18 sonucu ile gülen Projekt Varşova 2-1 yaparak yeniden üstünlüğü eline aldı. Yakın geçen ilk sayıların ardından Polonya temsilcisi 8-6 sonrasında 4 sayılık seri yaparak öne geçti. Orta kısımdaki serilerle de iyice rahatlayınca sağlam bitirdiler.
*Dördüncü setin galibi 25-19 Projekt Varşova oldu ve Polonya ekibi maçı 3-1 kazandı. Monza etkili başlamıştı ve skoru bir ara 11-5 yapmıştı. İlerleyen sayılarda adım adım geldi Varşova. 17-15'ten sonra da 10-2'lik müthiş bir sekans çıkararak net sonuca uzandı. İtalya'daki rövanş onlar için zor geçebilir ama 2 set yetecek kupa için.
0 notes
nationalturk · 4 years ago
Text
0 notes
raiding · 2 years ago
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
I had a schedule for the day, which would have allowed me to complete all the Challenge climbs, even the ridiculous second ascent of the Galibier. At the foot of the Galibier, I was 45 minutes up on where I needed to be, and riding faster than the averages I'd set (five times faster for descending than climbing).
Once on the Galibier, it was getting hot and muggy. As the pictures show, I paced my self by taking pictures of every third marker stone. Just before the 6 km mark, I found a tiny chalet-café, and bought most of their small stock of fruit water-ice lollipops. My French turned out to be up to saying "I need a third of those." Thus fortified, I made it to and beyond the 6 km marker, still more or less on schedule.
But it was not to be: nature intervened, in the form of a short sharp shower that turned out to be the herald of a brief but badly timed thunderstorm.
A little rain after a dry spell makes roads slick: it mixes with the rubber and oil deposits from all those noisy motorbikes. It gets better after a downpour, which washes the film away. But this was just enough to make the road treacherous. While usually that wouldn't bother me, the top of the Galibier is so exposed, it just wouldn't have been safe. Falling on the road is one thing; falling down a near-vertical scree-slope onto glacial moraine far below, quite another. And those roads are narrow, too.
So I accepted it as a sign of providence that the rain came on as I was buying a drink in the little shack three-quarters of the way up the giant pass. It specialises in Beaufort cheese: so, reader, this time I bought some. Shortly afterwards, and true to his word, Matt came down from the summit with the van, and I climbed in. The Galibier, then, is unfinished business.
0 notes
khorazir · 7 years ago
Text
top 5, bottom 5
Tagged by @discordantwords
Rules:  Tag the person who tagged you, always post the rules, answer the questions, and add the date!
What are your five most popular works? (starting with the most kudos)
1. The Horse and his Doctor, BBC Sherlock, T, Sherlock/John, 129k words
Invalided after a run in with a poacher in Siberia, veterinary surgeon John Watson finds it difficult to acclimatise to the mundanity of London life. Things change when a friend invites him along to a local animal shelter and he meets their latest acquisition, a trouble-making Frisian with the strangest eyes and even stranger quirks John has ever encountered in a horse.
Horselock and VetJohn. It started out as a cracky idea and turned into a case-fic with an unusual friendship. I had lots of fun writing this, and am still blown away by the reception it got.
2. Enigma, BBC Sherlock, M, Sherlock/John, 194k, WIP
It’s the autumn of 1941, war is raging in Europe, German U-boats are raiding Allied convoys in the Atlantic, the Luftwaffe is bombing English cities, and the cryptographers at Bletchley Park are working feverishly to decode their enemies' encrypted communications. One should consider this challenge and distraction enough for capricious codebreaker Sherlock Holmes. But the true enigmas are yet waiting to be deciphered: an unbreakable code, a strange murder, and the appearance of Surgeon Captain John H. Watson of the Royal Navy.
My most ambitious fic so far because of the historical setting and because it features real life figures such as Alan Turing. I’m learning a lot about wartime Britain while working on this story.
3. The Summer Boy, BBC Sherlock, T, Sherlock/John, 94k
About half a year after the fateful events at Appledore, Sherlock and John embark on a private case in Sussex. For Sherlock, it’s a journey into his past, bringing up memories both happy and sad that he has locked away for almost thirty years. For John, it means coming to terms with the present – and a potential future with Sherlock.
Set mostly on the South Downs in Sussex, this story is an homage to Terry Pratchett’s Tiffany Aching books and is partly set during Sherlock’s childhood. He has no strange sister in this verse.
4. Over Earth and Under Earth, BBC Sherlock, M, Sherlock/John, 196k
Three months after finally acknowledging their mutual feelings, John and Sherlock are not much closer to sorting out their relationship, hindered by cases, work, family issues, everyday matters and by being themselves. Will a strange case out in the Suffolk countryside bring a solution or further complicate things?
The fifth installment in my Over/Under series, this fic deals with the developing relationship of the two. Since the series was begun before S3 aired, Sherlock’s return after the Fall and his family background are different from canon. This fic contains the only sexy-times I’ve written so far ;).
5. Over Hill and Under Hill, BBC Sherlock, T, Sherlock/John, 75k
John and Sherlock travel to France to tackle the Col du Galibier (of Tour de France fame) by bicycle, and the confused state of their relationship after Sherlock's return from the dead at the same time. A long journey, and a long climb ...
The one where they go cycling, and my first long(ish) fic in the Sherlock fandom. Fourth in my Over/Under series, but written before all the others.
What are your five least popular works?
1. The Passage, BBC Sherlock, T, Sherlock & John, 12k, (WIP)
The personal Journal of Mr. Sherlock Holmes, recording his journey from Portsmouth, England to Mangalore, India, aboard HMS Charybdis under the command of Capt. G. Lestrade, commencing in the spring of the year 1803.
My very first foray into Sherlock fic, still unfinished, mostly because of the amount of research required to get the historical facts right. I still hope to finish it one day, but at the moment other stories have precedence.
2. Underground Rescue, BBC Sherlock, M, Sherlock/John, 24k, WIP
All kinds of danger lurk in the disused stations of the London Underground. When Sherlock goes missing, John has to play detective to find him, while Sherlock faces demons both present and past.
My most recent fic, and the sequel to The Summer Boy. It blends my love for Sherlock with that for London and its less well-known locations.
3. Fortunately the Milk, BBC Sherlock / Neil Gaiman fandom, G, Sherlock & John, 8k
Sherlock sets out to buy milk. It turns out to be a real adventure.
My crackiest fic to date, inspired by Neil Gaiman’s Fortunately the Milk, written on a whim after attending an event where he read from his book.
4. Over Ground and Under Ground, BBC Sherlock, T, Sherlock & John / Sherlock & London, 5k
After nine months of dismantling Jim Moriarty's criminal empire, Sherlock finally takes the Eurostar to return to his first great love: London. The train can't seem to move fast enough ...
The second story in the Over/Under series: a brief character study of Sherlock returning to London after the Fall (not S3 compliant).
5. Over Cloud and Under Cloud, BBC Sherlock / Cabin Pressure, T, Sherlock & John, 16k
After his Fall, Sherlock travels the world to destroy what remains of James Moriarty's criminal empire. When things don't go according to plan and he finds himself in desperate need of a discreet means of travel, cue MJN Air ...
First in the Over/Under series, crossover with Cabin Pressure. Not quite as cracky as it may sound, although I had great fun writing it, particularly Arthur’s parts.
55 notes · View notes
junker-town · 5 years ago
Text
How mountains create Tour de France legends
Tumblr media
The Tour de France’s high mountains are perfect set pieces for the race’s greatest moments.
The Tour de France can be won or lost in a variety of ways, but mountain stages define almost every edition of the race. From the moment Octave Lapize, en route to victory in the 1910 Tour de France, screamed “assassins” at race director Henri Desgrange at the summit of the Col d’Aubisque, fans and riders have associated greatness at the Tour with success in the highest mountain passes.
But what makes for a great mountain stage of the Tour? Let’s rewind a bit.
Greatness is a slippery subject, but if a mountain stage battle is fixed in our memories after many years, it’s in the conversation. That tradition started with Lapize on the Col d’Aubisque.
The Tour began climbing mountains in its second edition in 1904, when the race ascended the Col de la République. But on July 21, 1910, the Tour upped the ante and ascended the Pyrénean giant Col du Tourmalet, a climb twice as high as the République. Reporters waiting at the third and final climb, the Aubisque, shouted a question to Lapize as he passed by, and he replied Vous êtes assassins! (“You are assassins!”).
Tumblr media
Photo by Maurice Branger/Roger Viollet via Getty Images
Octave Lapize
That day, the Tour posed a challenge well beyond what the sport had ever known, but the riders’ response to that challenge married mountains to the Tour from then on. Lapize was on a mission, chasing down Francois Lafourçade on the descent from the top of the Aubisque to win and put 10 minutes into his competitors by day’s end. Lapize won the Tour in large part thanks to that heroic (and temperamental*) effort.
(*In fairness to Lapize, if someone made you ride up and down the Pyrénées on a 1910 bike, with one gear, and next to nothing in the way of real brakes, you’d probably come up with something worse than “assassins.”)
Tumblr media
Photo by Bert Hardy/Picture Post/Hulton Archive/Getty Images
Fausto Coppi in the Alps
Lapize’s win showed us all the key ingredients of a great mountain stage: ultra-challenging terrain, an unbelievable effort, and a pinch of myth-making. The great climbing battles can happen anywhere, but have been most likely to occur on the Tour’s iconic climbs, like the Tourmalet, Galibier, Alpe d’Huez, the Joux-Plane, Mont Ventoux, and of course the stadium of suffering known as Alpe d’Huez. History is dotted with rides like this:
In 1952, Alpe d’Huez was introduced to the Tour, and summited first by Fausto Coppi, the great Italian Il Campionissimo. That put him in yellow by a slim margin, but the next day he embarked on a rampage for the ages, putting 20 minutes into all of the competition on a race over several Alpine passes before finishing over the Italian border at Sestriere.
In 1969, Eddy Merckx salted away his first Tour de France victory with a solo attack of 140 kilometers on the race’s 17th stage, a Pyrénean beast featuring Peyresourde, Aspin, Tourmalet, and Aubisque. Merckx, in his first Tour, was in the process of winning the yellow, green, polka-dot, and combativity jerseys, and doubled his commanding lead that day from eight to 16 minutes. At the finish line he told waiting journalists, “I hope I have done enough now for you to consider me a worthy winner.” I’m going with “yes” here.
No long-time Tour fans will forget the day in 1986 when Bernard Hinault and Greg LeMond, who would finish with eight combined Tour wins, rolled over the finish line on Alpe d’Huez together, hand-in-hand, after putting a two-man beating on the rest of the peloton to pad their hold on the top two overall spots by more than five minutes. It was all smiles between the two, like the calm in the eye of the hurricane that was their rivalry before and after that moment. Their feud would resume the next day and rage all the way to Paris.
Tumblr media
Photo credit should read -/AFP/Getty Images
Hinault and LeMond at Alpe d’Huez, 1986
The list of all-time greats doing memorable things in the mountains is long, but lately, such heroic exploits have been a bit harder to come by. Innovative 21st Century tactics, from the US Postal days to Sky/Ineos’ current reign, have come to grind down the competition, making long-range attacks either suicidal or impossible. It has become a downer to see riders winning the Tour with just a handful of attacks in the final few kilometers of the biggest stages, pocketing 30 seconds here and there. That’s why some of us still have mixed, or even fond feelings about Floyd Landis’ all-day assault on stage 17 of the 2006 Tour, when the American rebounded from a disastrous stage with a 120-kilometer attack and solo victory that put him back in yellow all the way to Paris.
A couple days later, he was disqualified for doping. But after the suffocating tactics of the Armstrong years, and the conservative riding that had marked the ‘06 race until that point, Landis’ performance felt like a throwback to days that seemed lost forever, a ride that (if not so horribly tainted) would have put smiles on the faces of Hinault, Merckx, and the other dominant champions of Tour history.
The relatively meager gains on mountain stages in recent Tours suggest not just a shift tactics, but also tighter competition (and arguably, a cleaner peloton as well). At least in that context, there’s still plenty of charm to find in the Tour’s mountain stages, and in the last decade riders have found unique ways to make memories. They still feature classic courses, soaring finishes on iconic peaks like Alpe d’Huez. And they still feature athletes waging fierce and fearless battles into thin air. Here are a few of my favorites.
In the 2008, Carlos Sastre, the Schleck brothers, and pre-race favorite Cadel Evans, riding with minimal support in the mountains from his Lotto squad, waged a nip-and-tuck battle. Evans was mere seconds out of yellow at the start of Stage 17, and secure in his knowledge that he could paste his CSC rivals in a Stage 20 time trial if he could hang onto their wheels on Alpe d’Huez. Frank Schleck was in yellow, and young Andy was riding brilliantly, so the pair took turns softening up Evans as the race hit the base of the Alpe. From there, Sastre, who was 41 seconds behind Evans in the standings, launched a pair of vicious attacks, the second sending him clear, and he soloed to the top of the Alpe, gaining two minutes — enough cushion to hold on to the yellow jersey for good.
Three years later, Evans and the Schlecks waged another memorable battle across the Alps, joined by Alberto Contador, who had emptied his tank at the Giro d’Italia and lost too much time in the Pyrénées to compete for yellow. Evans skillfully marked his rivals and seemed destined to seal his only Tour de France victory during the stage 20 time trial, but not before Andy Schleck went for broke, attacking on the forbidding desert slopes of the Col d’Izoard, 60 kilometers from the finish. He carried his advantage, which reached more than four minutes, up to the finish on the Col du Galibier. Evans would eventually lose a manageable two minutes, but Schleck’s effort seemed to reawaken the sport to its heroic past.
Tumblr media
Photo by Michael Steele/Getty Images
As good as it gets: Schleck solos on the Galibier
And as much as Chris Froome has been criticized for plying his team’s financial might en route to four Tour wins, he has proven his champion’s mettle on all of the race’s most forbidding slopes. At the 2013 Tour, Froome was the heir apparent to the yellow jersey when Bradley Wiggins didn’t return to defend his 2012 title. Having secured yellow in the Pyrénées, he silenced any critics by outdueling Contador and upstart Nairo Quintana on the windswept Mont Ventoux. Froome and Contador aggressively dropped everyone, but then Froome slipped away from the Spanish champion, catching Quintana. The pair, destined to be rivals for a few years, rode away from the competition, until Froome cracked the Colombian to win the stage.
Noble mountain victories aren’t the sole providence of great champions; greatness can come from watching anyone dig beyond a reasonable limit to win a stage or hang on to the yellow jersey, against all odds. Julian Alaphilippe, who is known as a Very Good but not Elite climber, turned the 2019 Tour on its head in its first two weeks with a string of unforgettable efforts. We have seen memorable stage wins by riders who are far out of contention but still want to show fans what a world-class climbing looks like. The last decade has seen the King of the Mountains competition turn back into a war of pure climbers, as it had been through much (though not all) of the Tour’s history. In 2017, Frenchman Warren Barguil cemented his place in national cycling lore with a successful polka-dot campaign that he topped off with a solo win on the Col d’Izoard. The man known as “Wawa” had been part of the day-long breakaway, got caught on the final climb, but the mustered a last reserve of energy to attack with three kilometers remaining.
Similarly, in 2013 Quintana put himself in dots with a long-range attack on the Col du Semnoz, the final mountain climb of the Tour, where he and longtime Tour hopeful Joaquim Rodriguez of Spain dueled to the summit. That effort, days after Froome had swatted him on Mont Ventoux, landed the young Colombian the KOM title, second overall at the Tour, and hero’s welcome when half of Bogota turned out to celebrate him and his future. That promise has since gone unfulfilled, but a lot of fans can remember back to when Quintana was the only rider who could put a dent in Froome’s invincibility.
You get the point by now. Great riders digging deep make for memorable stages. But I’ll throw in one more ingredient that can make for a great climb: polemics.
Ask any cycling fan about the 2010 race, and you are sure to get an earful about whether Contador knew that Schleck had thrown his chain on the Port de Balès as the Spaniard attacked over the summit. Contador gained 39 seconds that day against a backdrop of howling protests over Tour etiquette, which generally says you should avoid attacking your rival during a mechanical problem or crash. Contador would go on to win the Tour by ... 39 seconds, only to be stripped of his title in a spasm of karma and litigation.
Then ask around about 2016, a fairly unmemorable competition, and the talk will turn to Froome running up Mont Ventoux without a bike, following a crash caused by fans crowding the road to the point where the leading trio of Froome, Bauke Mollema, and Richie Porte ran into a stopped motorbike. Ask about 1975 and you’ll hear about a fan punching Merckx in the kidney on the Puy-de-Dome. Bring up 2003, or any of the Armstrong wins, and you’ll hear pretty quickly about the time he caught his bars on a spectator’s musette, crashing to the deck before getting up and coming back to win at Luz Ardiden. I’m not sure how great any of these moments are, but if there’s one thing cycling fans love as much as heroic riding, it’s a good controversy.
Every October when the Tour de France releases its next route to the public, cycling fans begin to dream, conjuring visions of heroic climbers dancing across the mountainscapes of France. Whether the riders and the circumstances of the race combine to deliver true greatness is only for the Cycling Gods to answer, but when they do, there are few things in sports that can match the spectacle.
0 notes