#gegoten

[21octr]

Hand poured candles. Soy wax and natural fragrance oils. We take care attention to every detail🤎

[joostjongepier]

Wat?   Venetian Boy Catching a Crab (1892-1893) door Henrietta Skerrett Montalba, Helen of Troy, (na 1812), Theseus and the Minotaur (1782) en The Three Graces (1814-17) door Antonio Canova, The Fallen Angel (1895-1900) en The Age of Bronze (gemodelleerd 1876-77, voor het eerst gegoten in brons 1880) door Auguste Rodin en Thetis Dipping Achilles in the River Styx door Thomas Banks (1790)

Waar?   Victoria & Albert Museum, Londen

Wanneer?   10 januari 2023

Het is decennia geleden dat ik het Victoria and Albert Museum (meestal V&A genoemd) bezocht. Wat me er nog van bijstaat is een grote verzameling mode en een afdeling met heel veel muziekinstrumenten. Van kunst is me van dat bezoek weinig bijgebleven. Op de laatste middag van mijn bezoek aan Londen besluit ik het V&A opnieuw te bezoeken. Vanaf het metrostation leidt een lange tunnel naar een ingang van het museum die direct uitkomt op de afdeling sculptuur. Ik heb het hele museum bekeken. Nou ja, bekijken is natuurlijk een te groot woord voor zo’n immens museum volgepakt met duizenden voorwerpen. Ik zag fraaie schilderijen van Constable en Turner, kartons van Rafaël en Tippoo’s Tijger. Maar omdat je nu eenmaal niet alles goed kunt bekijken, besloot ik me te concentreren op de afdeling beeldhouwkunst. Deze bevat een zeer fraaie verzameling werken met grote namen.

Centraal in de hal staat een werk dat ik herken, maar waarvan de kunstenares mij volledig onbekend is. Het gaat om Venetian Boy Catching a Crab van Henrietta Skerrett Montalba (1848-1893). Ze studeerde aan de National Art Training School (nu: Royal College of Art) en aan de Accademia de Belle Arti in Venetië. Ze specialiseerde zich in portretbustes van terracotta, waarmee ze talloze prijzen won. Het fraaie beeld van de Venetiaanse vissersjongen werd in 1893 tentoongesteld in de Royal Academy en op de World’s Columbian Exposition in Chicago.

Hoewel zijn werken erg gladjes zijn, ben ik toch een immens bewonderaar van Antonio Canova. Zijn Amor en Psyche in het Louvre behoort (met werken van Bernini) tot de allermooiste beeldhouwwerken die ik ken. Hier in de V&A staan een aantal werken van zijn hand. Naast een buste van Helena van Troje, is dat Teseus and the Minotaur. De held uit de Griekse mythe heeft de Minotaurus (een monter, half-mens, half-stier) gedood. Op de rots liggen de spoelen met draad die Theseus moeten helpen uit het labyrint te komen. Canova was in de twintig toen hij dit indrukwekkende beeld maakte. En dan is er als derde The Three Graces. Zij representeren vrolijkheid, elegantie en jeugd en schoonheid. De hertog van Bedford gaf opdracht voor dit beeld toen hij Rome bezocht. Hij plaatste het in een speciaal ontworpen ‘tempel’ in zijn huis.

Van de geïdealiseerde beelden van Canova naar de veel ruwere en modernere beelden van Rodin. The Fallen Angel toont een geveugelde figuur die op de grond is gevallen en vastgehouden wordt door een naakte vrouw. Het beeld is bijna een zoekplaatje. Waar houdt het ene lichaam op en begint het andere? The Age of Bronze was Rodin’s eerste levensgrote beeld. Hij gebruikte een soldaat als model omdat hij de houdingen van professionele modellen te conventioneel vond. Toen het werk voor het eerst werd tentoongesteld, vond men het zo levensecht dat critici de kunstenaar ervan beschuldigden dat het een afgietsel was. Rodin moest bewijzen dat de kwaliteit van het beeld te danken was aan zijn zorgvuldige observatie.

Een paar dagen gelden schreef ik dat het altijd leuk is om een werk tegen te komen dat je herkent, omdat je het eerder in een totaal andere context hebt gezien. Dat is ook vandaag weer het geval. In januari 2020 bezocht ik de tentoonstelling Troy, myth and reality in het British Museum. Daar zag ik een beeld, dat blijkbaar thuis is in het Victoria & Albert Museum, namelijk Thetis Dipping Achilles in the River Styx. Uit mijn kunstdagboek van toen: “Thetis, de moeder van Achilles, doopt hem in de rivier de Styx om hem zo onkwetsbaar te maken. Omdat ze de baby vasthoudt bij zijn hiel, vormt dat, inmiddels spreekwoordelijke, lichaamsdeel later zijn enige kwetsbare plek. De hiel zal hem uiteindelijk fataal worden.”

[devosopmaandag]

Men neme

In de alchemie werden stoffen, elk met hun eigen (toegewezen) kwaliteiten, vermengd met elkaar. Door die fusering hoopten alchemisten goud te kunnen maken – dat nooit werd gevonden. Teruggebracht tot de kern gaat het om die fusie, het nieuwe dat uit elke verbinding ontstaat. Wij mensen zijn geboren uit zo'n samensmelting, en voor de rest van ons leven zijn we voortdurend aan het fuseren, een woord dat komt van het Latijnse fundere: 'smelten, gieten, uitstorten'. Ik schreef eens een gedicht dat zo begon:

Spreid je armen en grijp met je handen het eerstvolgende

dat langs komt zweven. Sla met kracht beide dingen op

elkaar. De klap die volgt, de rook die opstijgt, de vonken die

wegschieten, de geur die vrij komt, het gruis dat neerdwarrelt

bewijzen dat niets zichzelf blijft in botsing met iets anders.

Groei is onmogelijk zonder fuseren, leven is onmogelijk zonder. Ons leven is alchemistisch van aard. De laatste strofe van dat gedicht luidt:

Sla wie je was op wie je bent,

wie je bent geworden op wie je

wilde zijn, wie je voor de ander

bent op wie je wilt dat de ander

voor jou is, sla leven op dood en

durf te kijken naar wat zich in je ene

hand bevindt en wat in de andere.

Smelten, gieten, uitstorten dus. Voor smelten is hitte nodig; lees dat als energie. Iets moet gedaan worden. Eenmaal vermengd en van gedaante veranderd, wordt het gestort, óp iets. Daar is het dan, dat nieuwe. Verlangen, nieuwsgierigheid en hoop worden omgezet in iets nieuws, maar zelden wordt de verwachting ingelost. Wie echter oog heeft voor wat er onderweg gebeurt, wordt bijna altijd beloond.

Ik houd heel erg van het koppelen van ongelijke delen, al klinkt dat wel erg abstract. In het Surrealisme vormde dat de kern (de beroemde 'toevallige ontmoeting van een naaimachine en een paraplu'). In de poëzie worden beelden en betekenissen gekoppeld in verrassende metaforen, in de filosofie wordt niet alleen logisch gedacht, maar worden ook ideeën gekoppeld, ontdaan van hun vaste betekenissen.

Koppelen, dat is wat ik doe in de nieuwe serie 'BrocheBeeld', waarin ik mijn verzameling ansichtkaarten koppel aan mijn verzameling broches. Ik vermeng materie met afbeelding en wat dan, eenmaal gesmolten, gegoten en uitgestort, voor mij ligt is iets nieuws, iets wat ik niet bedacht zou kunnen hebben. En om het nog alchemistischer te maken, voeg ik er een derde element aan toe, de taal. Eerst het ding en het beeld laten fuseren, dan de uitkomst heel even in een bad van taal dompelen.

[requitedlovee]

Ik heb je in staal gegoten tot een bal, en draag je mee aan een ketting gebonden aan mijn been. De contouren van de klem zijn gekerft in mijn enkels. Je hebt me gevangen, en ik kom niet meer los. Niet totdat jij zelf ontsnapt. Tot die tijd verduren wij samen. En ik denk aan alles wat had kunnen zijn. En het erge is dat jij mij hebt getoond al dat wat kon zijn. Jij hebt mij de geur van vrijheid gegeven. Wij zaten daar, uitkijkend over de Rijn, in de gedachte dat de wereld open stond. We hadden de date al enkele malen verlengd. We voelden dat dit zeldzaam was, op elk moment kon vervliegen. Onze intuïtie zei dat geluk vluchtig is, maar ook was daar de stem van hoop. Misschien is het deze keer anders, misschien klopt geluk aan, en bevalt het haar zodoende dat ze permanent intrek neemt.

Ik wandel door jouw stad. En ik denk aan alles wat had kunnen zijn, ik denk aan hoe ik nog graag je favoriete hardlooprondje met jouw zou willen bewandelen. Die plek die mij altijd al fascineerde, maar waar de eenzaamheid mij tevens altijd vergezelde. De resolutie, waar plek en persoon samenkomen, was zo dichtbij. Ik heb het gevoeld, dat is het nare. En nu weet ik dat enkel plek nooit genoeg zou kunnen zijn, waar ik ook ga, ik zal mij jou inbeelden. Ik zal de natuur aanschouwen, maar het zal verbleken in de herinnering naar hoe jouw passievolle rode haren zo heerlijk krullend naar beneden dansten, het moment zal opgaan in onverschilligheid met de gedachte dat we het hadden kunnen delen. Ik loop langs de plekken waar wij hebben gelopen, maar herken het met moeite. Alles is, vervaagd. Rood voelt minder rood, alles verveelt denkend aan de intense wervelwind van jouw glooiende rode haren. Al het groen doet grauwig aan in vergelijking met de felgroene fractalen van jouw iris.

Het had, het kon, het had moeten zijn. Ik wil het verdomme, nu. Ik loop door. Alleen. Deze manier is bekender; ik ken de weg van de eenzaamheid beter dan het pad van geborgenheid.

[rotterdamvanalles]

De Gereformeerde Bergsingelkerk aan de Bergsingel, rechts de Bergselaan, 1935.

De Bergsingel dankt haar naam aan het voormalige dorp Hillegersberg, ook wel Den Berg genoemd, dat in 1941 door Rotterdam werd geannexeerd.

De Bergsingelkerk is een in 1913 door architect Tjeerd Kuipers ontworpen kerk.

De gereformeerde kerk ligt in het midden van de wijk Liskwartier in Rotterdam op de hoek van de Bergsingel en de Bergselaan. De kerk valt op door haar forse contouren. Ze is gebouwd als kruiskerk, waarbij de plattegrond grotendeels de contouren van het beschikbare stuk grond volgt. De kerk is gebouwd in een door het werk van H.P. Berlage beïnvloede Rationalistische stijl met kenmerken van Jugendstil.

Op 2 juni 1914 werd de eerste steen gelegd door ds. J.H. Landwehr en op 8 april 1915 werd het gebouw in gebruik genomen.

Het meest indrukwekkend van de kerk is de voorgevel met de twee torens. Er was tevens ruimte voor luidklokken, maar het gebrek aan financiën verhinderde dat direct tot aanschaf kon worden overgegaan. Pas in 1954 was voldoende geld beschikbaar om een viertal klokken aan te schaffen.

De grootste klok weegt 420 kg en heeft een diameter van 86 cm; de tweede klok weegt 250 kg en heeft een diameter van 72 cm; de derde klok weegt 175 kg en heeft een diameter van 64 cm; de vierde klok weegt 110 kg en heeft een diameter van 54 cm. De klokken zijn opgehangen in een gecombineerde luidstoel, voorzien van elektrische luidinrichtingen.

In 1955 werden de door de firma Van Bergen te Heiligerlee gegoten klokken aangebracht.

Na een lange discussie over de toekomst van het kerkgebouw (Moskee, sloop+bejaardentehuis enz.) kreeg het uiteindelijk op 5 mei 2000 de status van gemeentelijk monument.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[ridderes]

Als er een dag

als er een dag bestond die perfect gemaakt zou zijn voor bitterzoete tranen en een buik vol weemoed dan zou ik deze dag kiezen

mijn haren sprongen overeind toen ik mezelf betrapte op de eerste paar woorden die me te binnen schoten het had vandaag veel geregend binnenin mij, sterker nog; het had gegoten het spijt me wou ik fluisteren maar ik wou het blijkbaar net niet genoeg om het hardop tegen je te zeggen in deze oude verlaten bruine kroeg als er iets was wat je verdiende buiten alle knuffels die je me gaf maar dan van mij naar jou want nu zou ik stoer zijn en niet meer zo laf je durven omhelzen met meer dan mijn lichaam mijn ziel tegen de jouwe aandrukken en echt heel erg langzaam elkaar laten hechten en groeien en verwikkelen in elkaar maar misschien klinkt dat wel heel gek of heel raar

gek of niet alles wat je mij gaf dat verdien je net zo hard terug en niet zoals ik heb gedaan; angstig en vlug ik wou dat ik de tijd had genomen om samen ons pad iets rustiger te bewandelen en jou met meer zachtheid, liefde en begrip zou behandelen misschien lag je dan nu niet kilometers ver in de armen van een andere zij en had ik misschien wel de juiste man aan mijn zij één ding is zeker, wat je mij liet voelen dat heeft maar 1 ding willen bedoelen pure liefde, echtheid en warm bescherming en een laagje extra door je grote gespierde arm waar ik liever onder lag dan onder een dikke dons ik wou dat je me voor eeuwig samen kon knijpen met net zoveel liefde net zoveel als jij had voor ons

[dromen]

Lieve mam,

Er is een mens in mijn leven, een nieuw wezen. Of- iemand die ik nog nooit eerder zag of sprak of voelde. En vooral ook iemand die ik nooit verwacht had. Een vanzelfsprekend en bovenal veilig gevoel van thuis, gegoten in een grote sterke zachte beer-van-een-mens-vorm. Iemand die me vasthoudt en gerust stelt. Iemand bij wie ik mezelf mag zijn en door wie mijn binnenste weer kleur heeft. Iemand die mijn hand vasthield terwijl die me uit mijn schulpje begeleidde. Voorzichtig, zonder haast. Het voelt fijn, mam, en ook zo dubbel.

Ik heb het veel over je, vertel verhalen over jou en vroeger en wie je was. Je naam heb ik nog niet genoemd, denk ik, maar ik weet niet waarom. Hoe dan ook neem je een plek in, want jij en jouw verhaal horen bij mij. Ik laat veel foto's van je zien, en deel alles wat ik van je geleerd heb, en wat ik van je gekregen heb. Zoals de eigenschap om te zorgen dat niemand met honger naar huis gaat, mijn donkerbruine ogen, en het schaaltje wat al zo veel stukjes mist maar ik niet kan weggooien omdat jij het ooit voor mij heb uitgezocht.

Je zou blij voor me zijn, meer dan dat. Je zou nieuwsgierig zijn en voorgesteld willen worden. Ik zou je zo graag voorstellen, want ik weet zeker dat jullie elkaar zouden mogen. Het voelt zo gek dat dat niet kan. Het maakt me boos en verdrietig, omdat er niets is wat ik daar aan kan veranderen. Machteloos enzo, maar wat doe je daar aan? Wat kun je daarmee behalve voelen en misschien noemen?

In ieder geval - het gaat goed.

P.S. Gisteren (ik was jarig) miste ik je zo hard dat ik het eigenlijk niet kon toelaten.

[keynewssuriname]

“Uit de schaduw van het diorama” vertolkt keerzijde geschiedenis plantage Kerkshoven

Dat de Surinaamse geschiedenis geherinterpreteerd moet worden, wordt al tientallen jaren aangeven door diverse historici. Het is namelijk meer dan cruciaal om de eigen verhalen vast te leggen. Op maandag 18 maart 2024 heeft de opening plaatsgevonden van de expositie “Uit de schaduw van het diorama”. Deze historische tentoonstelling is tot stand gekomen door een samenwerking tussen het Nationaal Archief Suriname (NAS), het Valkhof Museum in Nederland en Museum Bakkie. Tijdens de tentoonstelling wordt een replica van het diorama, die plantage Kerkshoven in beeld brengt, aan het publiek getoond. Het is een mooi moment geweest voor de leerlingen van de Sint Bernadetteschool die samen met de ambassadeurs van Nederland en de Verenigde Staten van Amerika “plantage Kerkshoven aan de Warappakreek” hebben mogen waarnemen. Het originele diorama, dat in 1832 door de Surinaamse kunstenaar Gerrit Schouten is vervaardigd, is vereeuwigd in het Valkhof Museum in Nijmegen. Nationale archivaris, tevens NAS-directeur, Rita Tjien Fooh, maakte het jonge team van historici werkzaam bij het NAS, een compliment voor hun bijdrage aan de tentoonstelling. Behalve het verhaal van Kerkshoven staan er ook verhalen van andere plantages aan de Warappakreek vermeld. Plantage Kerkshoven is rond 1745 aangelegd. Nadat Jan Abbekerk in 1745 overleed, erfde zijn dochter Johanna de plantage. Zij bleef niet in Suriname, maar ging naar Amsterdam. Vanaf dat moment was een directeur verantwoordelijk voor het beheer van de koffie- en katoenplantage. In 1823 was de plantage eigendom van Gerard de Putter, kleinzoon van Jan Abbekerk. Waarschijnlijk is het diorama van plantage Kerkshoven voor hem gemaakt, zodat hij in Nederland kon laten zien waar hij nou eigenlijk eigenaar van was. En misschien ook wel om mee te pronken. De plantage bleef tot de afschaffing van de slavernij in familieboezem. De laatste eigenaar was Cornelis Slaap. Zijn zoon Gerard Slaap schonk het diorama aan de gemeente Nijmegen. Tegenwoordig kijken steeds meer mensen daar met heel andere ogen naar, want de kijkkast toont een plantage waar ongeveer 140 tot slaafgemaakte mensen gedwongen woonden en werkten. Hier stond Tjien Fooh bij stil. “We zijn die uitdaging aangegaan met het Valkhof Museum om het verhaal van plantage Kerkshoven te vertellen. Het gaat om het verhaal van de mensen. Het gaat niet om de bloeiende plantages en rijke plantage-eigenaren, maar om hoe de tot slaafgemaakten het oerwoud hebben bedwongen”, nuanceert de nationale archivaris. “Natuurlijk gaat het ook om het diorama van Gerrit Schouten. Dat is het decor, maar het gaat voornamelijk om het verhaal van de mensen die hebben gezwoegd en hun tranen en bloed hebben gegoten.” Herontdekking erfgoed; musea slaan handen ineen “Valkhof Museum wil bezoekers laten ervaren wat mensen al eeuwenlang tot mens maakt. Dit doen we door actuele vensters te bieden op universele kanten van ons bestaan: onze drijfveren, twijfels, emoties en talenten”, luidt de missie van het Nijmeegse museum. Directeur Hedwig Saam van het Nederlands museum zegt in gesprek met Key News dat de meerwaarde van de expositie is dat “het hele verhaal” wordt verteld. “Het gaat niet over de productie van de plantages of hoe ze eruitzagen, maar het gaat om de mensen die er werkten. Dat verhaal is toch niet zo vaak verteld. Het is heel belangrijk voor Suriname. Het gaat over je land, identiteit en geschiedenis.” En precies naar die identiteit zocht Marsha Mormon. Die samen met haar partner Bas Spek uit het koude Nederland kwam om zich te vestigen in het tropische Suriname. Museum Bakkie is geboren uit de vastberaden zoektocht van Mormon naar haar afkomst. Het museum weerspiegelt de rijkdom van het verleden en de veerkracht van de toekomst. Marsha en Bas begonnen hun ontdekkingsreis in de archieven, waar ze de gouvernementsdocumenten vonden die de overdracht van de plantage Reynsfort aan Marsha's voorouder bevestigden. Deze historische vondst vormde de kern van een diepgaande interesse in het leven van haar voorouder, geboren in slavernij. Wat volgde was een opwindende expeditie door het landschap rondom Bakkie en de historische plantages langs de Warappakreek. De reis onthulde niet alleen verloren gegane verhalen, maar ook de immense veerkracht van de mensen die deze geschiedenis dragen. Plantage Bakkie, eens bijna vergeten en verwaarloosd, onderging een transformatie die begon in 2007 en tot op de dag van vandaag voortduurt. De investeringen hebben geleid tot de heropleving van Bakkie als een levendig en welvarend dorp, waar trotse inwoners hun erfgoed koesteren en een nieuwe toekomst opbouwen. Het diorama “Kerkshoven” gemaakt door Schouten is de inspiratie geweest voor onder andere de houtloods wat nu een eetplek is geworden, Marsha haar voorouder is op plantage Kerkshoven geboren en zo is een stukje familiegeschiedenis vereeuwigd met de nieuwe loods in de stijl en kleuren van plantage Kerkshoven. In 2017 namen Marsha en Bas contact op met het Valkhof Museum in Nijmegen, waar ze wezen op de vergeten kijkkast die lange tijd in het depot van het museum lag opgeslagen, weg van het publieke oog. Hun inbreng benadrukte het belang van dit diorama als een essentieel middel om het verhaal van onze gedeelde geschiedenis te vertellen. Dit inzicht leidde tot een waardevolle samenwerking tussen de museummedewerkers en Marsha en Bas. In 2023 onderging de kijkkast een grondige restauratie, gevolgd door de creatie van een replica van het diorama door Miniworld Rotterdam. Hierdoor kan het verhaal van plantage Kerkshoven op twee locaties worden verteld aan de hand van dit indrukwekkende diorama: zowel in Suriname als in Nederland. Door diepgaand onderzoek zijn nieuwe verhalen en perspectieven naar voren gekomen over de bewoners en hun alledaagse leven op de plantage. Het herleven van het diorama en het onderzoek zijn mede mogelijk gemaakt door bijdragen van Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar VriendenLoterij Restauratiefonds), DutchCulture, Mondriaan Fonds, Cultuurfonds en Stichting Wijjocha. Read the full article

[vanslembrouckn]

Kayla

Zachte volledig leren werksneaker voor comfort, veiligheid en stijl! Kayla is een sportieve comfort werksneaker met glad ademend leer dat je voet als gegoten bedekt. Deze werksneaker beschermt tegen struikelen, uitglijden en vallen dankzij de SRC antislipzool. Bovendien zorgt het gloednieuwe SJ Foam-voetbed voor perfecte demping, waardoor deze sneaker perfect is voor werk en thuis.

[boncreations]

Beton Flow 102 NEW YORK -ca 7m2- incl coating

Boncreat Beton Flow vloeren zijn uitermate praktisch in het dagelijks gebruik. Vloeren waar je echt goed op kunt leven maar ook zeer geschikt voor projectmatige toepassing zoals winkel, kantoor, showroom, horeca of school. Boncreat Beton Flow vloeren hebben een echte stoere beton uitstraling en zijn toch slechts 3 mm dik. De vloer wordt in de ruimte gegoten, dit proces geeft een natuurlijk beeld.…

[studiodewinkel]

Moderne Jugendstil vaas Groen & Roze! Elke is uniek

Prachtige Vaas van aardewerk. Ontworpen en gemaakt door artist Kim van Dooren van NiewerWes. Dit ontwerp is handgegoten en voorzien van een mooie tinglazuur. Met de hand zijn gouden details geschilderd in 24k goud. Een heus kunstwerkje. Dit design is 3 keer in de oven geweest, een onderdeel van dit handmatige en intensieve productie proces. Dan is deze nog mooier gemaakt door de toevoeging van een prachtige medaillon hanger. De hanger is ook beschilderd met 24k goud. Je kan deze ook los gebruiken en ophangen. Alle werken van NieuwerWes zijn met de hand gegoten, geglazuurd en beschilderd. Geheel handwerk. NU in SALE OP=OP

*Check voor prijs & meer info onze webshop--> https://www.studiodewinkel.nl/alle/?_globalsearch=kim%20van%20dooren

#art #design #porselein #handwerk #madewithlove #madeinholland #dutchdesign #jugendstildesign

[artofvedas]

Ontdek de gelukzaligheid van ayurvedische massages: het holistische pad naar welzijn

Ayurveda, het oude Indiase systeem van geneeskunde, staat bekend om zijn holistische benadering van gezondheid en welzijn. Een van de meest populaire Ayurvedische praktijken is massagetherapie. Ayurvedische massages voelen zich niet alleen goed, maar bieden ook een scala aan gezondheidsvoordelen. In deze blog zullen we de voordelen van Ayurvedische massages onderzoeken en waarom u zou moeten overwegen om ze op te nemen in uw wellnessroutine.

Ayurvedische massages begrijpen

Ayurvedische massages zijn gebaseerd op de principes van Ayurveda, die het lichaam als een geheel systeem beschouwt dat bestaat uit drie dosha's-Vata, Pitta en Kapha. De dosha's zijn energieën die onze fysieke en mentale processen beheersen. Wanneer de dosha's onevenwichtig zijn, kan dit leiden tot fysiek en emotioneel ongemak.

Ayurvedische massages zijn bedoeld om de dosha's in evenwicht te brengen met behulp van specifieke oliën en technieken die zijn afgestemd op uw lichaamstype en onevenwichtigheden. De massagetherapeut zal uw dosha's beoordelen en de beste aanpak bepalen voor uw unieke behoeften.

Voordelen van Ayurvedische Massages

Bevordert ontspanning en vermindert stress Een van de belangrijkste voordelen van Ayurvedische massages is hun vermogen om ontspanning te bevorderen en stress te verminderen. De zachte druk en kalmerende oliën die worden gebruikt in Ayurvedische massages kunnen het zenuwstelsel helpen kalmeren en angst verminderen. Verbetert de circulatie en lymfatische drainage Ayurvedische massages kunnen ook de bloedsomloop en lymfedrainage verbeteren. Door lichte druk op het lichaam uit te oefenen, kan de massagetherapeut de bloedstroom stimuleren en helpen bij het verwijderen van gifstoffen uit het lichaam. Verbetert de immuunfunctie Ayurvedische massages kunnen ook de immuunfunctie verbeteren door stress te verminderen en de lymfedrainage te verbeteren. Een gezond immuunsysteem is essentieel voor de algehele gezondheid en het welzijn. Verlicht Pijn en Stijfheid Ayurvedische massages kunnen ook helpen bij het verlichten van pijn en stijfheid in het lichaam. Door zich te richten op specifieke spanningsgebieden en specifieke oliën te gebruiken, kan de massagetherapeut helpen om strakke spieren los te maken en het bewegingsbereik te verbeteren. Verbetert de gezondheid van de huid Ayurvedische massages kunnen ook de gezondheid van de huid verbeteren door de bloedstroom te verhogen en de lymfedrainage te bevorderen. De oliën die worden gebruikt in Ayurvedische massages zijn ook voedzaam en kunnen de huid helpen hydrateren en verzachten.

Soorten Ayurvedische Massages

Abhyanga Abhyanga is een volledige lichaamsmassage die warme olie en zachte druk gebruikt om ontspanning te bevorderen en de dosha's in evenwicht te brengen. De massagetherapeut zal lange slagen en cirkelvormige bewegingen gebruiken om de olie aan te brengen, met de nadruk op specifieke spanningsgebieden. Shiloh Shirodhara is een ontspannende Ayurvedische massage waarbij warme olie over het voorhoofd wordt gegoten in een langzame, gestage stroom. De olie is bedoeld om het zenuwstelsel te kalmeren en diepe ontspanning te bevorderen.

Pizhichil Pizhichil is een massage waarbij warme olie over het lichaam wordt gegoten en in de huid wordt gemasseerd. De massagetherapeut zal een specifieke techniek gebruiken om de olie toe te passen, die bedoeld is om de dosha's in evenwicht te brengen en ontspanning te bevorderen. Buiten zijde Udvartana is een massage die een kruidenpoeder of pasta gebruikt in plaats van olie. De massagetherapeut zal de pasta op het lichaam aanbrengen en zachte druk gebruiken om het in de huid te masseren. Deze massage wordt verondersteld de bloedsomloop te verbeteren, lymfedrainage te bevorderen en de huid te exfoliëren. Marma Massage Marma-massage is een Ayurvedische massage die zich richt op specifieke punten op het lichaam, marmapunten genaamd. Aangenomen wordt dat deze punten verband houden met de dosha's en kunnen helpen bij het bevorderen van evenwicht en ontspanning.

Ayurvedische massages zijn een holistische benadering van wellness die een scala aan voordelen kan bieden voor uw fysieke, emotionele en spirituele welzijn. Of u nu te maken heeft met stress, pijn of andere gezondheidsproblemen, Ayurvedische massages kunnen helpen het evenwicht te herstellen en genezing te bevorderen. Dus zet een stap in de richting van een gezondere en meer ontspannen u door Ayurvedische massages op te nemen in uw wellnessroutine.

Lees hier meer blogs

[arlytoys-pokemontcg]

Multipack Nano figures Minecraft

Multipack Nano figures Minecraft Van gegoten metaal met hoge detailnauwkeurigheid Ideaal om te verzamelen Merk Jada Toys

[rotterdamvanalles]

Binnenplaats van het magazijn van R.S. Stokvis en Zonen aan de Ruigeplaatweg, 1920.

R.S. Stokvis en Zonen was een Rotterdamse handelmaatschappij die in 1849 werd opgericht. Het bedrijf handelde in ijzer en staal, ijzerwaren, gereedschappen, automaterialen, schokdempers, bougies, hefbruggen, hang- en sluitwerk, elektrotechnisch materiaal, isolatiemateriaal, pakkingen, plastics, radio's en tv's, bromfietsen en fietsen, auto's, oliën, vetten en chemicaliën, maar ook in koffie. Het was het grootste handelsbedrijf in West-Europa. Het bestond als zelfstandige onderneming tot 1972.

In 1844, begon Rafaël Samuel Stokvis (1807-1889) met een handel in ‘Brabandsche (lees Belgische) gegoten ornamenten en andere ijzerwaren’ aan het Hang. Zijn oudste zoon zat al in deze branche te Brussel en breidde na zijn terugkeer naar Rotterdam samen met zijn vader de zaak uit tot een (zoals het op 1 mei 1849 in de krant werd beschreven) "Handel in Engelsche IJzerwaren, Gereedschappen en Brabantsche Gegoten Ornamenten in het groot". Op 1 mei 1849 werd de firma voortgezet onder de naam "R.S. Stokvis en Zoon", nu gevestigd aan de Delftschevaart te Rotterdam. De "zoon" is Samuel Rafaël (1827-1908), bijgenaamd S.R. senior. Zijn jongere broer Salomon Raphaël (1833-1900), die S.R. junior werd genoemd kwam vervolgens de gelederen versterken. Vanaf 1859 gingen de beide broers verder onder de naam "R.S. Stokvis en Zonen", zonder hun vader. Aan het eind van de 19de eeuw deden zonen van S.R. senior en junior hun intrede in het familiebedrijf dat in 1904 werd omgezet in een naamloze vennootschap: NV Handelmaatschappij van R.S. Stokvis en Zonen. Op het hoogtepunt had het bedrijf in Nederland achttien filialen, later verkoopkantoren genoemd.

De handelmaatschappij importeerde en verkocht tal van technische goederen, uiteenlopend van smeermiddelen tot consumentenproducten als rijwielen en bromfietsen. Voor de afzet en service ontwikkelde Stokvis in de loop van de 20ste eeuw een landelijk net van vestigingen met magazijnen, met daarnaast een aantal regiokantoren. Het bedrijf (met het hoofdkantoor te Rotterdam) zelf telde in de jaren vijftig twintig handelsafdelingen. Stokvis verwierf belangen in vele industriële ondernemingen, waarvan het in Den Haag gevestigde Van der Heem, met het merk Erres (R.S. (Stokvis) wel het bekendste was. Andere Stokvisbedrijven waren EMI, Indola, en ASW van het merk Fasto (F(rederik) A(ndré) Sto(kvis) (kleinzoon van S.R. junior). Ook fabriceerde Stokvisbedrijven Solex bromfietsen in licentie en fabriceerde of importeerde ze diverse andere (brom)fietsmerken, zoals Amstel, RAP, Zündapp, Mobylette, Kreidler en Puch en ook het fietsmerk Kroon.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[techvandaag]

ImageGlass 9.0

Versie 9.0 van ImageGlass is kort geleden uitgekomen. ImageGlass is een klein, snel en eenvoudig opensource programma waarmee afbeeldingen kunnen worden bekeken. Het kan afbeeldingen zonder kwaliteitsverlies roteren en converteren naar een ander formaat, maar voor andere bewerkingen is het afhankelijk van externe software. In versie 9.0, die Moon als koosnaam heeft meegekregen is onder meer ondersteuning voor .NET versie 8 en apparaten uitgerust met een ARM-processor toegevoegd. Verder zijn er flinke prestatieverbeteringen waar te nemen en is het uiterlijk in een modern jasje gegoten. De complete releasenotes voor deze uitgave kunnen hieronder worden gevonden. Introducing the new ImageGlass, version 9 http://dlvr.it/SzJkx4

[jurjenkvanderhoek]

WIELERKNECHT HENK OP KOERS IN HET LIGHT VERSE

Is Henk een brokkenpiloot. Een ongeluksvogel? Je zal het denken, de titel op het omslag van het wielerboekje dat aan hem is opgedragen beschouwend. De k van zijn naam valt, neemt een vlucht. Van de koers? In een ravijn? Henk zelf echter fietst vrolijk berg op in zijn fleurig oranje tricot. Met zijn witte petje steekt hij monter af tegen de bergflank in de achtergrond van zijn rit. In die houding en dat silhouet heeft hij wat weg van Jan Janssen of Joop Zoetemelk. Het is geen luchtfietser die Henk. Hij weet waar hij het over heeft. Hij staat met beide voeten stevig op de pedalen. In een criterium staat hij zijn mannetje en in de tour is hij een uitgelezen knecht. Hij gaat niet voor geel, maar koerst achterin het peloton als een soort van ranglijstduwer. Samen met compagnon en teamgenoot Han blijven ze voor de bezemwagen uit en beleven noemenswaardige avonturen.

De humor van een Gerrie Knetemann loert aan de meet. Ligt als een adder onder het gras in de berm. U merkt wel beste lezer, mijn kennis van het wielerlandschap heeft het millennium niet gehaald. Ik ben blijven steken tussen de spaken van die klassieke legendarische renners. De wielergoden die tot de verbeelding spreken en door de toekomst zijn ingehaald. De humor van die roemruchte Kneet hebben Henk en Han geërfd. Althans wordt hen toegedicht door een twaalftal poëten die lichtvoetig uit hun woorden komen. De zinnen rangschikken tot dynamische vlugschriften. Met de snelheid van een afdaling vervliegen de korte gedichten in de tijd. Daarom hebben twee dichtende wielerfanaten deze verzameld en tot een handzaam boekje samengesteld.

Deze vederlichte verzen die Henk toejuichen langs de lijn zijn in techniek een vervolg op de door dichter Peter Knipmeijer bedachte topo's. Met die in een keurslijf gegoten dichtvorm zijn de beoefenaars vrij zich in woorden over de aardbol te bewegen. Een voorbeeld? Welnu, van liedjessmid Rikkert Zuiderveld dan een exemplaar: “In ’t Ouwehandse dierenparadijs / zijn alle dieren danig van de wijs. / Zelfs op de apenrots staan zij te wenen / en klinkt het oude lied ‘Waarvoor, waa RHENEN’.” Het is de bedoeling namelijk dat de topo inhoud heeft en relateert aan een plaats, rivier of landstreek op de wereldkaart. Die plaats, in dit geval Rhenen waar het dierenpark is gevestigd - met een schermafdruk van Google Maps, vormt fonetisch het slot van het vierregelig gedicht. Die plaats verliest daarmee de topografische betekenis en gaat op in het plezierdicht.

Want dat is wat het is, een lolletje tussendoor, een afleiding voor de serieuze dichter. Zich zwoegend in het zweet des aanschijns om een creatief resultaat te bereiken omdat de uitgever smacht een nieuwe bundel uit te brengen of het maandblad regelmatig een actueel gedicht verlangt en het weekblad in een bijlage het politieke landschap in rijm op de korrel wil nemen. Tussen al die serieuze verwachtingen is het een verademing eens een frivoliteit te dichten. Dat kon al in de vorm van het lichte vers, light verse, en bijvoorbeeld het ollekebolleke of de limerick. Maar nu is daar de topo bij gekomen. En meteen al na de lancering heeft deze vorm een vlucht genomen. Kon er al vrij snel een bundel worden samengesteld met verzameld topo-werk.

De topo heeft als medium het platform Facebook om gepubliceerd te worden. Maar de social media zijn vluchtig, dus is een geprinte uitgave een middel om de topo vast te houden en niet te laten verdampen op het internet. Nu is er een tweede boekwerkje, dat als onderwerp of thema de Tour de France heeft. In de bundel zijn zogenoemde vervolgtopo's opgenomen, omdat de ene dichter op de andere reageert. Zo ontstaat er als het ware een sliert opeenvolgende korte gedichten. Een soort van langgerekt peloton dat door haarspeld bochten en over passen slingert. Versnelt in de afdaling en traag peddelt bij de klim.

Henk en Han ervaren de vervelende situaties van het renner zijn aan den lijve. De onhebbelijkheden die het fietsen over lange afstanden met zich meebrengt. De harde kont, de blauwe ballen, de stijve benen, het ergerlijke publiek. Het plassen onderweg, om de diarree maar niet te noemen. De stoelgang is een bijzonder probleem in de rondgang. Het wordt breed uitgemeten en gedetailleerd beschreven in “Tour de Henk”.

Door het boekje worden in 150 topo’s de ritten van de Tour gevolgd. Van de eerste tot de laatste etappe. En de rustdagen krijgen ook hun plaats. Als de schrijvende pers achter op de motor laveer ik door het peloton. Maar blijf haken achterin de ploeg waar ploeggenoten Henk en Han zich van hun beste kant laten zien. Wat zal ik graag verslag doen van de gebeurtenissen op het parcours. Over Henk die in de 3e etappe snoeihard valt en tijdens de tweede rustdag bezoek krijgt van een bus vol schrijvers. Maar daarvoor ligt die praktische uitgave dus voor. Die gekocht en gelezen moet worden. De leukste bloemlezing uit 200 verzen van een groep enthousiaste plezierdichters. De topo werkt aanstekelijk, het is een verslaving en kan nog wereldwijd doorgaan.

Toch kan ik het niet laten een enkel dicht te citeren, een vers omfloerst te declameren. Want het zijn alle pareltjes waar de zwijnen wel pap van lusten. En na de tour zijn er de rondjes om de kerk. Dus kunnen de plezierdichters deze thema-topo alom vervolgen geven. En weer val ik terug op de nestor in het peloton, Zuiderveld, die zijn etappe onlangs bij het Nederlands Kampioenschap Light Verse dichten won. Niet dat hij naast zijn schoenen kan lopen, want de rest bewegen zich tevens dynamisch in de kopgroep en koersen voor het jagende peloton uit. Een eerste plaats is snel gedeeld. ‘Maar wat een gezever, kom eens tot een punt’, hoor ik u hardop denken. ‘Al die bla-bla en dat gezwets komt jouw artikel niet ten goede.’ Okay dan, een topo in etappe 4: “Soms dromen Henk en Han van het verleden. / De tijd dat ze nog koppelkoersen reden: / ‘In Frankrijk had men destijds nog bezwaren / omdat men dacht dat wij een koppe LOIRE’.” En om af te kicken van de tourtopo-doping een kunststukje heet van de naald: “Een goed gevoerde wielerbroek is fijn / als middel tegen zak- en zadelpijn, / al heb je na wat jaren geen probleem meer / dan is je hele achterwerk van z EEM LEER.”

Tour de Henk. de Tour de France in 150 topo’s. Remko Koplamp & Maarten van Petersen e.v.a. Uitgave in eigen beheer bij Brave New Books, 2023.