#hâkim

[dipnotski]

Svend Brinkmann – Olan Biteni Kaçırma Keyfi (2023)

Sosyal bilimcilerin “aşırılık çağı” diye nitelediği bir zamanda yaşıyoruz. Seçenekler sonsuz, onlara ulaşmak hiç olmadığı kadar kolay görünüyor. Fakat bu sınır tanımaz kültür ortamında, her şeye yetişmek mümkün olmadığı gibi muhtemelen anlamlı da değil. O halde birey olarak hayatlarımıza nasıl biçim kazandıracağız? Seçeneklerle ve ayartmalarla dolu hayatımızda, en kötü senaryo olan biteni…

[berceste-i]

Allahım.! Gizli olarak işlediğim günahlarımı, açıktan işlediğim günahlarımı, hatâen işlediğim ve bilerek yaptığım günahlarımı, bildiğim ve bilmediğim bütün günahlarımı bağışla..

Hz. Muhammedﷺ(Hâkim, Daavât, No: 1880)

[mcanylm34]

Yüreği güzel dost'larım

Hayatımızın her alanında barışın, sevginin ve anlayışın hâkim olması dileğiyle, Ramazan ayınızı tebrik eder, bu mübarek zamanın tüm güzelliklerini yaşamanızı dilerim. Unutmayın, her gün bir başka güzellik ve fırsat sunar. Bu ayın sizlere ve sevdiklerinize, huzurlu ve mutlu günler, geceleri ise samimi dualar ve derin düşünceler getirmesini temenni ederim.

Ramazan ayımız mübarek olsun inşallah ❣️❣️❣️

Işığınız Alem-i aydınlatsın duâ'larımızla

[ay-simay]

Hukuk okusam ne fayda!

Seni görünce aklıma hâkim olamadıktan sonra... 🤭😂

... 🤍...

[cicikiz58]

Cebrail (as) Hz. Peygamber aleyhissalatü vesselama şöyle demiştir:

"Nasıl istersen öyle yaşa, fakat bil ki, bir gün mutlaka öleceksin. Kimi seversen sev ama unutma ki, bir gün ondan ayrılacaksın. Dilediğin gibi davran, lâkin şu da her zaman hatırında olsun ki, her yaptığının karşılığını mutlaka göreceksin. (bk. Hâkim, Müstedrek, 4/360; Taberânî, Mu’cemu’l-Evsad, 4/306; Heysemî, Mecmeu’z-Zevâid, 2/252)

[bir-devrin-tarihcisi]

Hz. Aişe Annemizin Yaşı

...öncelikle şunu söyleyelim ki eğer böyle olsaydı ve Efendimiz ﷺ 5 -6 yaşında bir kız ile evlenseydi, biz bir mü’min olarak bunu sorgulamaz, bu konuda şu an modern dünyanın bize telkin ettiği bazı düşüncelerden etkilenerek asla konuşmazdık. Ancak bu konuda yaptığımız araştırmalara göre Aişe annemiz nişanladığında 15-16 evlendiğinde 18-19 yaşlarındadır. Biraz teknik bir konu olan bu mevzuya, burada fazlaca girmeden, bazı verileri sizlerle paylaşmak istiyorum.

📌Diri diri kız çocuklarını toprağa gömen cahiliye Arapları genel itibari ile kız çocuklarının yaşlarını tutmazlardı. Toplumun tüm kınamasına rağmen kızlarını gömmeyip onları büyütenler, çocukları buluğa erdiklerinde Dâru’n-Nedve’de bir tören düzenler ve kızlarınm artık büyüdüğünü halka ilan ederlerdi. Eğer bu uygulamayı esas alırsak, Hz. Aişe’nin 9 yaşında evlendiği iddiasını, “9 yıldır ay hali görüyordu” şeklinde anlamak gerekecektir. 9 yıldır ay hali görmesi ve bir 9 yılda çocukluk dönemini dikkate alınca, Hz. Aişe validemiz evlendiğinde 18 yaşlarında bir genç kız olduğu anlaşılacaktır.(İbn Hişam, es-Sîre)

📌Hz. Aişe validemiz yıllar sonra Mekke’nin ilk dönemlerinde inen bir sûre olan, Kıyamet Sûresinin iniş zamanı sorulduğu zaman: "Ben Mekke'de sokaklarda oynayan bir çocuk iken Kıyamet saatinin dehşetini anlatan şu ayetler (Kamer Sûresi, 54/46) nazil oldu” (Buhari) diye cevap vermesi, onun yaşını tespit etmemiz açısından önemli bir işarettir. Bu sûrenin nübüvvetin 3. ya da 4. yılında nazil olduğunu hatırlarsak, Aişe validemizin de oyun oynayacak ve dile getirilen sûreyi aklında tutacak bir yaşta olması gerektiğini de dikkate alırsak; o günlerde en az 6-7 yaşlarında olması icap edecektir. Hz. Aişe’nin Efendimiz ﷺ ile evliliğinin nübüvvetin 13. yılında gerçekleştiğini hatırlarsak, demek ki bu evlilik Kamer Sûresinin nazil olmasından yaklaşık 10 yıl sonra olduğunu kabul etmek zorunda kalacağız. Böyle olunca da Aişe validemizin evlendiği zaman yaşının en az 17 ya da 18 olduğu anlaşılacaktır.

📌Birçok tarihi kaynak Aişe validemiz ile ablası Esma arasındaki yaş farkının 10 olduğunu söylerler. (Nevevî, Tehzîbul-Esmâ,II, 597; Hâkim, el-Müstedrek, III,) Hicretin 73. yılında 100 yaşında vefat etmiş olan büyük İslâm kadını Hz. Esma hicret sırasında, 27-28 yaşlarında idi. Eğer bu yaşlarda idiyse ve Aişe validemizden de 10 yaş büyük idiyse, demekki Hz. Aişe’de hicret sırasında 18 yaşlarında idi.

📌Bugün hadis kitaplarımızda yer alan ve Hz. Aişe validemizin Mekke yıllarıyla ilgili olarak anlattığı bazı rivayetler, onun yaşını tespit edebilmemize yardımcı olacak niteliktedir. Bunlardan birkaçına değinirsek, mesela; risâletten kırk yıl önce gerçekleşen ve tarih belirlemede bir ölçü olarak kabul gören fil hadisesinden geriye kalan iki kişiyi Mekke’de dilenirken gördüğünü söylemesi; (ibn hişam, ibn kesir) Mekke’nin en sıkıntılı günlerinde Allah Resûlü’nün ﷺ kendi evlerine geldiğini ve bu sıkıntılara dayanamayan babası Hz. Ebû Bekir’in de Nübüvvetin 5. veya 6. yılında Habeşistan’a hicret teşebbüsünde bulunduğunu detaylarıyla birlikte anlatması;(Buhârî, Ahmet b. Hanbel) namazın ikişer rekât farz kılındığını, mukim olanlar için daha sonraları onun dört rekâta çıkarıldığını, ancak sefer durumlarında yine iki rekât olarak bırakıldığını ifade etmesi gibi rivayetler (Taberani) onun yaşı konusunda bize ipuçları verecek niteliktedir.

Muhammed Emin Yıldırım, Sahabe İklimi, c. 1, s. 479-481

[ilmiyyat1453]

Allah Resulü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:

"Yalnız kalmak (uzlet, inzivâ) kötü arkadaştan hayırlıdır, salih arkadaş ise yalnız kalmaktan hayırlıdır. Hayır yazmak susmaktan hayırlıdır, sükut ise kötü şey yazmaktan hayırlıdır."

Hâkim, el-Müstedrek

[mnsrykt]

"Bizim çocuklarımızın her biri, insanlığın kurtarıcı umududur. Biz, insanlığı iyileştirmek için bizim çocuklarımızı yetiştiririz. Sadece kendilerini cehennemden kurtaracak işlerin sahibi dindar olmaları için değildir doğurmamız, Allah'ın dinini hâkim kılmaları için çocuk doğuruyoruz, büyütüyoruz. Kötü olmasınlar değil, kötülüğü engellesinler diye çocuk büyütüyoruz."

[yolguncesi]

“Benim Savaşım Değil!” 

“Ne demek bu benim savaşım değil? Sen bu dünyanın parçası değil misin?”

Nereden alıntılamışım bilmiyorum. Muhtemelen ya bir film repliğidir ya da okuduğum kitapta geçen bir cümledir. O an için etkilenmiş ve bir kenara not almışım. Az önce bir yerlerden alıntıladığım notlara bakarken gördüm ve yine etkilendim.

Sahiden de böyle yaşamıyor mu insanlar? ‘Bu benim savaşım değil’ diyerek yani. Dünyanın bana en uzak köşesinde acı çeken birinin acısı benden ne kadar bağımsız olabilir? Yalnızca acı duyma üzerinden belirtmiyorum. Yine dünyanın öbür ucunda konuşulamayan bir dil eğer ben bu dünyanın bir parçasıysam benim de sorunumdur elbette. Ya da soyu insanlar yüzünden tükenmekte olan bir başka canlı da öyle. Eğer ben kendimi bu dünyanın bir parçası olarak kabul ediyorsam dünyanın herhangi bir yerinde yaşanan bir sorun benim de sorunum olabilmeli.

Bir savaş var sürekli kendini var etme çabasında olan. Ben bunu evrensel işleyişin bir zorunluluğu olarak görmüyorum. Çünkü yürütülen genel savaş, varlığını sürdürmenin savaşı olarak görülebilir. Ama öyle değil. Yer kapma, alan kazanma, daha fazla imtiyaz sahibi olma maksadı taşıyan savaş nasıl doğal olabilir? Ya da kendini baskın hale getirme, grubunu hâkim kılma, anlayışlarını dayatma… Bunlar benim kavgam, savaşım, mücadele gerekçem olamaz. Doğal, direnmeyi gerektiren kavgalardan değil bu. Bu yüzden elbette dünyanın öbür ucunda yaşam savaşı veren bir çocuğun kavgası kavgamdır. Tek renge boyun eğmeyen insanın mücadelesi mücadelemdir. Cins mücadelesi veren kadının savaşı savaşımdır. Direnişte olan işçinin hak arayışı hak arayışımdır. Soyu tükenmemesi için doğal bir direniş içerisinde olan bir hayvanın direnişi direnişimdir. Çünkü hepsinden önce ben de bu evrenin bir parçasıyım ve bu parçanın içinde bir de insanım...

Şimdi sen ‘bütün bunlar beni ilgilendirmez, benim savaşım değil’ diyebilir misin? Her şeyi birbirine bağlayan, birbirine ortak eden bir bağ var. İnsan nasıl olur da o bağdan nasibini alamaz? Bu kadar kayıtsız, bu kadar kökünden uzak nasıl yaşanabilir anlam veremiyorum. Kendinden başka bir insana, varlığa ve hatta maddeye, ruha temas etmek bu kadar mı zorlaştı? Bu durum yalnızca liberalizmin bireyciliği ya da çözmeye çalıştığımız diğer kişilik özellikleriyle açıklanamaz ki! Onun vicdanı hedef aldığı doğru fakat ‘vicdanımız da zedelenecek zemin arıyor’ diyebilir miyiz?

[e-yyup]

Allah’ım! Senden bütün hayırlı işlerde sebat etmeyi ve doğruda kararlı olmayı istiyorum. Senden nimetlerine şükretmek ve sana en güzel biçimde ibadet etmek istiyorum.

Hâkim, De’avât, 1872

Serhend Takvim

Babamdan gelen☺️

Hayırlı Cumalar

[g-denizz]

Her fert istediğini düşünmek, istediğine inanmak, kendisine mahsus siyasî bir fikre malik olmak, seçtiği dinin icaplarını yapmak veya yapmamak hak ve hürriyetlerine maliktir. Kimsenin fikrine ve vicdanına hâkim olunamaz.”

Mustafa Kemal Atatürk

[rasiha]

"Necip Fazıl'ın "bir hayata çattık ki; hayata kurmuş pusu" diye tasvir ettiği portre bizim için, "bir İslam'a çattık ki; İslam'a kurmuş pusu" diye okunur hâle gelmişti. Allah'ın dini olmayan bir İslâm çıkmıştı karşımıza. Ve Allah'ın indirmediği hükümler hâkim olmuştu hayatımıza..."

(Ömer Faruk Korkmaz/Tefekkürden Teyakkuza/syf. 84)

[nevzatboyraz44]

‘Soyadı özgürlüğü’ mü ‘soysuzlaştırma projesi’ mi?

“Herkesin ailece anılmasına yarayan öz adından sonraki adı, aile adı, aile ismi, soy ismi.”

TDK,  “soyadı”nı böyle tarif ediyor.

Soyadını tarihte ilk kez, bundan beş bin yıl önce “Çinliler” kullandı.

Avrupa’da ise “Romalılar” aile isimlerine göre soyadını belirliyordu.

Soylular, mensubu oldukları hânedânın, hâkim oldukları bölgenin, hatta oturdukları şatonun ismiyle anılırken…

Diğer insanlar yaptıkları hizmet veya meslekleriyle tanınıyordu.

Bugünkü şekliyle soyadı kullanımının Avrupa’daki öncüsü İngilizler oldu.

Sırp, Hırvat, Leh, Çek gibi Slav toplulukları ile Yunan, Romen, Boşnak gibi Balkan halkları da soyadlarında “oğlu”, “çocuğu” manasına gelen veya “meslek��� bildiren ekler kullandı.

Araplar ise soyadı kullanmak yerine;

“oğlu, babası, mesleği, kabilesi ve memleketiyle anılmayı” tercih ediyorlardı.

 “Yiğit lâkabı ile anılır” atasözünden de anlaşılacağı üzere, Türkler;

“babalarının verdiği isim, kazandıkları lakap, mevki ve memleketleriyle” bilinirdi.

Mesela!

Fatih Sultan Mehmed’in unvanı “Sultanü’l-barrayn ve hakamül’l-bahrayn…”

Yani;

“Anadolu, Rumeli ile Karadeniz-Akdeniz’in Sultanı” idi.

*

Dünyada ilk “soyadı kanunu” 1787 yılında, Yahudileri asimile etmek için Avusturya’da çıkarıldı.

Kanun, Yahudilerin “Almanca” isimler ve soy isimleri almasını zorunlu kılıyordu.

Hali vakti yerinde olanlar rüşvet karşılığında “çiçek” ve “kıymetli taş” anlamına gelen güzel soyadları alırken…

Fakir Yahudilere “eşek kafası”, “yankesici” gibi soyadları layık görülüyordu.

Avusturya’nın ardından dünyada “soyadı kullanmanın kanunla dayatıldığı” ikinci ülke Türkiye oldu.

“İmparatorluk”tan “ulus devlet”e geçmekle “yeni bir millet yarattıkları” vehmine kapılan CHP’liler, halkın geçmişiyle bağını koparmak için “Harf Devrimi” ve “Kılık-Kıyafet Devrimleri”nin yetmeyeceğini düşünmüş olmalılar ki, 1934’te “Soyadı Kanunu” yürürlüğe soktular.

Kanuna göre; her Türk vatandaşı bir “soyadı” almaya mecbur tutuluyordu fakat

“aile ve memleket isimleri, hoca, hafız gibi unvanlar” ve “Osmanlıca kelimelerin” kullanılması yasaktı.

Böylece, geçmişe dair bütün kültürel, dinî, ideolojik bağlar koparılmış oluyordu.

Soyadı Kanunu’nun yürürlüğe girmesiyle aristokrat geçinen kalburüstü kesim, kendi aile isimlerini tescil ettirirken…

Tıpkı Avusturya’nın Yahudilere yaptığı gibi, CHP tek parti diktası da ayak takımına;

“Ördek, Kör, Camuz, Ahmak, Çakal, Armut, Davul, Yosma” gibi, onları aşağılayan soyadlarını verdi.

“Milletin Efendisidir” dedikleri köylülere ise;

“Karakoyun, Danabaş, Malak, Rençber, Semerci, Küfeci” gibi soyadları layık görüldü.

Örneğin…

Trakya gezisine çıkan Mustafa Kemal, bir iki kez sözüne karıştığı gerekçesiyle kızdığı Salih ismindeki köylüyü; “Sus bire Şirret adam” diye fırçaladığı için, “Köylü Salih”e “Şirret” soyadı verildi.

Bu arada ne kadar hamaset meraklısı ve asimile edilmek istenen etnik köken varsa onlara da içerisinde “Türk” ibaresi bulunan soyadları dayatıldı.

Atatürk’ün gönderdiği topçu birliklerince evi bombalanan DEM Partili Ahmet Türk’ün dedesi “Oduncu Hacı Sinan”a, ceza alarak bizzat Mustafa Kemal tarafından “Türk” soyadı verildi.

Tabii bir de Atatürk’ün elinden soyadı almak için kıyasıya mücadele eden seçkinci bir zümre vardı.

İsmet Paşa’ya “İnönü..”

Türkiye'nin ilk dünya güzeli Keriman Halis’e, “Ece..”

Emekli banka müdürü Berç Keresteciyan Efendi'ye, ‘‘Türker…’’

Günümüzde kullandığımız alfabeyi hazırlayan Ermeni dil bilgini Agop Martayan'a, “Dilaçar” soyadı bizzat o sıralar elinde sözlükle dolaşan Mustafa Kemal tarafından verildi.

Babası haham olan “Moiz Kohen” adlı Yahudi de bu kanundan faydalanarak “Munis Tekinalp” adını ve soyadını aldı.

*

Görüldüğü üzere, insanların “soylarını” ve “köklerini” belirtmesi gereken “soyadları” tam bir asırdır “Türkiye’de geçmişinden kopuk yeni bir nesil vücuda getirmek” için kullanıldı.

Bunun gerçekleştiğini görenler, şimdi kirli planın ikinci safhasına, yani “aileyi parçalama aşamasına” geçti.

CHP ve avaneleri ile feminist oluşumların baskısıyla, evlenen kadına kocasının soyadını almasını zorunlu kılan “Medeni Kanun’un 187. Maddesi” AYM tarafından iptal edildi.

28 Ocak 2024’e yürürlüğe giren iptal kararıyla, bu tarihten sonra evlenen kadınların diledikleri soyadını kullanmalarının önü açıldı.

“Kuşaktan kuşağa geçen ad” olan ve “aile adı” olarak kullanılan soyadı zorunluluğunun ortadan kalkmasıyla ailenin en önemli bağı koparılırken…

Çocuklar da anne-baba soyadı arasında tercih yapma riskiyle karşı karşıya kaldı.

Tabii bu uygulama ile eşler arasında “çocuğun hangi soyadını kullanacağı tartışmasının” da önü açıldı.

Soy bağının tehlikeye düştüğünü gören AK Parti, Meclis’e gelmesi beklenen “9. Yargı Paketi” ile AYM’nin yaptığı bu tarihi hatayı düzletmek için önemli bir adım attı.

Seçilmesi halinde ilk icraat olarak 24 saat içeresinde aileyi dinamitleyen “İstanbul Sözleşmesi”ni geri getirme vaadinde bulunan CHP ve avaneleri, sanki ortada bir zulüm varmış gibi, “Koca soyadı geri geliyor” diyerek, ortalığı ayağa kaldırdı.

Koca soyadını kullanmamayı “Kimlik mücadelemiz, var olma mücadelemizdir" diye nitelendiren CHP Genel Başkan Yardımcısı ve Kadın Kolları Genel Başkanı Aylin Nazlıaka, önceki gün “Bu hukuksuzluğu kabul etmiyoruz” diyerek teklife karşı çıktı…

“Bu zihniyet kadını bir birey olarak görmüyor. Kadını sadece aile kavramı içine hapsetmek istiyor” şeklinde ifadelerle AK Parti’yi hedef aldı.

“Koca” ile “evlatları” içinde barındıran “aile kavramı” niye “anne”ye hapis oluyor, izah etme gereği bile duymadı.

Çünkü niyetleri belli…

Önce “soyadı kanunu” ile bizi geçmişimizden kopardılar. İnsanlar artık en fazla dedesinin ismini sayabiliyor.

Şimdi de;

Belli bir ailenin bireylerini diğer ailelerin bireylerinden ayırmaya yarayan ve soy bağının doğru bir şekilde tespit edilmesini ve kaydedilmesini sağlayan “soyadı birlikteliğini” yerle yeksan etmek istiyorlar.

Güya “özgürlük” kisvesiyle, “aile” ve “sülale” aidiyeti olmayan nesiller yetiştirmeyi amaçlıyorlar.  

Uzmanlar bunun bir “soysuzlaştırma” projesi olduğunu söylüyor.

Üç-dört kuşak sonra neler olabileceğini düşündüğünüzde, bu söz kulağa hiç de mantıksız gelmiyor.

Dolayısıyla, 11 Temmuz’da Meclis’e gelmesi beklenen “9. Yargı Paketi” oldukça önem arz ediyor.

*

Bu arada…

Yaklaşan tehlikeyi 1400 yıl önce fark eden Peygamber Efendimiz (sas) bir Hadis-i Şerif’inde şöyle buyuruyor:

“Akrabalık ilişkilerinizi sürdürebilmeniz için neseplerinizi (sülâlenizi) tanıyın. Çünkü akrabalık bağlarının canlı tutulması ailede sevgiyi güçlendirir.”

Haber 7 Yazarı : Zekeriya SAY 08.07.2024 08:38

[ziyapasa-01]

NEMRUT'a sormuşlar:

"Nasıl bu kadar ZALİM oldun?"

"Kimsenin SESİ çıkmadı ondan.!" demiş.

[kasimpasali-omer]

"Allah, sizlerden iman edip sâlih ameller işleyenlere yeminle şunları va‘detti: Kendilerinden önceki mü’minleri kâfirlerin yerine geçirip hâkim kıldığı gibi onları da yeryüzüne sahip ve hâkim kılacaktır. Kendileri için seçip râzı olduğu İslâm dinini mutlaka yerleştirecek ve onlara bu dîni hayatlarında uygulama güç ve imkânını verecektir. Ayrıca içinde bulundukları korkulu dönemin ardından onları tam bir emniyete kavuşturacaktır. Çünkü onlar yalnızca bana kulluk ederler, hiçbir şeyi bana ortak koşmazlar. Artık bundan sonra kim nankörlük edip inkâra saparsa, işte onlar doğru yoldan çıkanların tâ kendileridir."

Nur suresi 55.ayet

🇹🇷🇹🇷🇵🇸🇵🇸

[yakazakalb]

Kirpiklerimden damlayan son teravih. Gözlerimden yaş yerine süzülen son Ramazan günü. Sonları sevmem. Sonlar yakışmaz ruhu Ebedi Olan'la rabıtalı olan insana.

Ama burası dünya. Burası sonların yeri. Burası faniliğin mekanı. Burası ayrılıklar yeri. O sebeple belki de bu son Ramazanımızdı bizim diye düşünmeden de edemez insan.

Ramazan gelişi ile bizi şenlendirdi müjdeler getirdi. Bilmem layık olabildik, güzel ağırlayabildik mi? Onca ramazan niyetleri ve hedefleri nasıl geçti nasıl bitti?

İnsanız biz. Hamurumuzda nisyan var, hamurumuzda acz var. Biz insanız ve bizim Ramazanlarımız bu kadar. Ama Sultanlar Sultanımız, hâkim-i zülkemal, kerim-i zülcemal Rabbimiz var. Biz kendisine kulluk ciheti ile bir lahzalık ubudiyet sunsak O hiç bizi boş çevirir mi? İçimizdeki mahcubiyeti bilmez, buruk kalbimizi hissetmez mi? Nasıl çabaladığımızı ama nasıl düşüşlerden geçtiğimizi görmez mi?

“Yaratan yarattığını bilmez olur mu hiç? İlmi her şeyin bütün inceliklerine kadar nüfûz eden ve her şeyden hakkiyle haberdar olan yalnız O’dur.” (Mülk/14)

"... Âlemlerin Rabbinin size nasıl davranacağıyla ilgili düşünceniz nedir?” (Saffat / 87)

Biz seni hayırdan başka bir şey ile bilmiyor ve ancak hayır ile tanıyoruz Ya Rabb... bizim kusurlarımızı, setreyleyecek, sürçmelerimizi görmeyecek ve bizi bağışlayıp bize merhamet edeceksin.

Bizi cennete sokacak ve bizi ateşten koruyacaksın. Vech-i kerîmini seyrelemenin zevkini bize, ebeveynlerimize, tüm Müslümanlara nasib edeceksin. Öyle ümid ediyor öyle yalvarıyoruz.

Hazreti Musa (as) 'ya : " قَدْ اُو۫ت۪يتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسٰى" "İstediklerin sana verildi, ey Mûsâ!” buyurduğun gibi bize de böyle icabet etmez misin?

.